Το κεντρικό άρθρο της εφημερίδας Κόκκινο Νήμα νο58 που κυκλοφορεί

Η κυβέρνηση της Νέας ∆ηµοκρατίας προσπαθεί µε φτηνούς τακτικισµούς και αντιπερισπασµούς διαφόρων ειδών, να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να αναλάβει την πρωτοβουλία των κινήσεων, ώστε να ανακόψει την δηµοσκοπική φθορά της. Σε στενή συνεργασία και ταύτιση µε το οικονοµικό, µιντιακό και ευρωενωσιακό κατεστηµένο.

Έτσι οι αποκαλύψεις για την “Οµάδα Αλήθειας” και την αφαίµαξη του δηµόσιου χρήµατος από το κόµµα της Νέας ∆ηµοκρατίας και εταιρίες “ηµετέρων”, αντί να αποτελέσει ένα ακόµα σκάνδαλο ολκής για την κυβέρνηση, έχει σχεδόν εξαφανιστεί από τον δηµόσιο λόγο, όπως έγινε στο παρελθόν µε αντίστοιχες υποθέσεις π.χ. τις υποκλοπές ή τα κονδύλια της λίστας Πέτσα.

Αντίθετα το πόρισµα του ΕΜΠ και του καθηγητή Καρώνη υπερπροβλήθηκε και έγινε αφορµή για να προσπαθήσουν να σπάσουν την παγιωµένη αντίληψη της κοινωνίας για τις αιτίες του εγκλήµατος των Τεµπών και την συγκάλυψη που ακολούθησε από την κυβέρνηση της Νέας ∆ηµοκρατίας. Το έγκληµα στα Τέµπη και οι µεγάλες αντιδράσεις και κινητοποιήσεις που προκάλεσε, ανησυχούν τη Νέα ∆ηµοκρατία, καθώς δείχνουν ότι η διάθεση της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας και της εργατικής τάξης είναι απέναντι της.

Πριν λίγους µήνες η Ν∆ ευελπιστούσε ότι η απουσία ουσιαστικής πολιτικής απάντησης, θα την κρατούσε στην πρώτη θέση στις εκλογές και στη διακυβέρνηση της χώρας για τρίτη τετραετία. Οι µεγάλες κινητοποιήσεις όµως στις 26 Γενάρη και στις 28 Φλεβάρη και όλες οι δράσεις που ακολούθησαν µέχρι και την Πρωτοµαγιά δείχνουν ότι το πολιτικό σκηνικό είναι εύθραυστο και πολύ µεταβλητό.

“Αξιολόγηση”: η µεροληψία και ο ρεβανσισµός στο αποκορύφωµα τους

Ο Μητσοτάκης προσπαθεί να αλλάξει το κλίµα µε επιθετικές πολιτικές για την προσχηµατική αξιολόγηση στον ∆ηµόσιο Τοµέα και µε το δόγµα “νόµος και τάξη” στα πανεπιστήµια, θέλοντας κυρίως να συσπειρώσει τους νοικοκυραίους και τους ακροδεξιούς ψηφοφόρους.

Η εφαρµογή της “αξιολόγησης” στο ∆ηµόσιο είναι το πρώτο βήµα για έναν διακαή πόθο του νεοφιλελευθερισµού και της οικογένειας Μητσοτάκη: την ουσιαστική κατάργηση της µονιµότητας στο ∆ηµόσιο και κατ’ επέκταση παντού. Οι χιλιάδες διώξεις κυρίως εκπαιδευτικών αλλά και άλλων δηµοσίων υπαλλήλων που αντιδρούν στην απαξίωση και την διάλυση των δηµοσίων αγαθών, δείχνουν τι πραγµατικά θέλει να κάνει η κυβέρνηση της Ν∆ στο ∆ηµόσιο Τοµέα. Το χτύπηµα των εργασιακών δικαιωµάτων, την δίωξη και απόλυση όσων αντιδρούν (συνδικαλιστών και µη) και τη λεηλασία των δηµοσίων υπηρεσιών µέσω της εκχώρησης τους σε ιδιωτικές εταιρίες. Έχουµε καθηµερινά πολλά τέτοια παραδείγµατα: η δυνητική αργία σε εκπαιδευτικό (Χρ. Χοτζόγλου) µε απόφαση του υπουργού Πιερακάκη, γιατί συµµετείχε σε νόµιµη κινητοποίηση, οι δύο νέες υποθέσεις σε εκπαιδευτικούς που διεκδίκησαν προσλήψεις προσωπικού, επιπλέον τάξεις και φροντίδα για τους µαθητές τους. Παράλληλα υπάρχουν εκατοντάδες πειθαρχικά σε εκπαιδευτικούς, γιατί ουσιαστικά δεν “συνεµορφώθησαν προς τα υποδείξεις”!

Στον ιδιωτικό τοµέα οι απολύσεις συνδικαλιστών έχουν πάρει τη µορφή χιονοστιβάδας, παρά τις σηµαντικές αντιστάσεις που υπάρχουν. Ο Γενηδούνιας από την Hellenic Train, συνδικαλιστές στην Attica Bank, στο Allou Fun Park, στη Speedex, στην Teleperformance και αλλού.

Ο αυταρχισµός και το ταξικό τους µίσος εκδηλώνεται διαρκώς, αλλά βρίσκει κάθε φορά απέναντι τις δυνάµεις των εργαζοµένων.

Νέοι και νέες στην πρώτη γραµµή των αγώνων

Τα πανεπιστήµια αποτελούν άλλο ένα αγκάθι για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, καθώς προσπαθεί να περάσει την δηµιουργία ιδιωτικών ιδρυµάτων, αλλά και γιατί είναι ένας χώρος που αντιστέκεται και έχει εµποδίσει βασικές αντιµεταρρυθµίσεις της κυβέρνησης, όπως η πανεπιστηµιακή αστυνοµία. Τελευταία, µε αφορµή κάποια γεγονότα και διαπληκτισµούς που έγιναν σε πανεπιστηµιακούς χώρους, έβγαλαν πάλι όλο το δηλητήριο τους για την αγωνιζόµενη νεολαία, την ελεύθερη διακίνηση ιδεών, τους αυτοργανωµένους χώρους και το άσυλο.

Θέλουν προφανώς να εφαρµόσουν τις αυταρχικές τους πολιτικές και στα πανεπιστηµιακά ιδρύµατα και να υποχρεώσουν τη σπουδάζουσα νεολαία να ασχολούνται αποκλειστικά µε τις επιταγές της αγοράς και όχι µε πολιτικές και κοινωνικές ζυµώσεις και αγώνες για ένα καλύτερο µέλλον.

Μία τέτοια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση πως να µην παίρνει τα εύσηµα από την ΕΕ, το κεφάλαιο και άλλους αντίστοιχους ηγέτες. Βέβαια όταν κάποιο ευρωπαϊκό µέσο ενηµέρωσης αναφέρει τις παράνοµες επαναπροωθήσεις και τις δολοφονίες µεταναστών στα σύνορα της χώρας, η κυβέρνηση διαρρηγνύει τα ιµάτια της και αρνείται τις κατηγορίες.

Εικονική πραγµατικότητα

Η κατάσταση στη χώρα είναι δυσώδης, όσο και να προσπαθούν να πλασάρουν τα ΜΜΕ µία διαφορετική ψεύτικη και ανύπαρκτη εικόνα. Τα υπερ-πλεονάσµατα που ανακοινώνει το υπουργείο Οικονοµικών στα έσοδα του κράτους και η ακρίβεια µαστίζουν το λαϊκό εισόδηµα. Οι εργασιακές σχέσεις διαλύονται. Σε όλες τις έρευνες η Ελλάδα καταλαµβάνει τις τελευταίες θέσεις σε επίπεδο µισθών, Συλλογικών Συµβάσεων Εργασίας, αγοραστικής δύναµης, ενώ είναι πρώτη στις ώρες εργασίας και στις δαπάνες για εξοπλισµούς.

Το κεφάλαιο και η κυβέρνηση παραπονιούνται ότι δεν βρίσκουν προσωπικό για τον τουρισµό, την εστίαση, τη βιοµηχανία και τις αγροτικές εργασίες, καθώς όλο και περισσότεροι νέοι προσπαθούν να αποφύγουν τις κακοπληρωµένες θέσεις εργασίας και τους όρους εργασίας που προσεγγίζουν τη δουλοπαροικία! Για να λύσουν αυτό το πρόβληµα των επιχειρήσεων ο ακροδεξιός Βορίδης οργανώνει την υποδοχή νέων εξαθλιωµένων µεταναστών, σύµφωνα µε διεθνή µέσα ενηµέρωσης.

Την ίδια ώρα το κεφάλαιο αποκοµίζει όλο και µεγαλύτερα κέρδη από πάσης µορφής οικονοµικές δοσοληψίες. Από τις ακριβές τιµές που διακινεί τα προϊόντα και τις υπηρεσίες του, από τους χαµηλούς µισθούς και την διάλυση των εργασιακών σχέσεων µε την ανοχή της κυβέρνησης και φυσικά από τις δυσθεόρατες επιδοτήσεις του Ταµείου Ανάκαµψης, τις οποίες θα κληθεί η εργατική τάξη να πληρώσει στην ΕΕ.

Ένα πεδίο εκµετάλλευσης των πολλών και κερδοφορίας για τους λίγους είναι οι ιδιωτικοποιήσεις των δηµοσίων υπηρεσιών, είτε µε την µορφή ξεπουλήµατος σε εξευτελιστικές τιµές προς το κεφάλαιο, είτε µε την είσοδο εταιριών στο ∆ηµόσιο Τοµέα και στις ∆ΕΚΟ, για την παροχή έργων και υπηρεσιών µε αδρές και αποικιακού τύπου αµοιβές και συµβάσεις.

Τελευταία παραδείγµατα αποτελούν η ψήφιση διάταξης για την εκχώρηση υπηρεσιών του ΚΕΑΟ (Κέντρο Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών) προφανώς σε εισπρακτικές εταιρίες, η περαιτέρω είσοδος ιδιωτικών µεταφορικών εταιριών στα ΕΛΤΑ για την διακίνηση της αλληλογραφίας και η είσοδος εταιριών στον ΕΟΠΥΥ για κλινικό και διοικητικό έλεγχο.

Το πολιτικό σύστηµα λειτουργεί µε όρους αναδιανοµής του πλούτου προς όφελος του µεγάλου κεφαλαίου και θεωρεί τον ∆ηµόσιο Τοµέα φέουδο τους. Οι “άριστοι” λεηλατούν τη δηµόσια περιουσία µε κάθε τρόπο. ∆ιανέµουν τα έσοδα του κράτους µε απευθείας αναθέσεις σε φίλα προσκείµενους επιχειρηµατίες, µικρούς και µεγάλους, τα κοµµατικά στελέχη εισπράττουν από κάθε πλευρά, δηµιουργούν πελατειακούς µηχανισµούς µε ευνοιοκρατία σε κάθε µεγάλο χώρο εργασίας.

Με όρους αστικής δικαιοσύνης και αστικού κοινοβουλευτισµού οι ενέργειες αυτές είναι πέρα για πέρα παράνοµες και αντισυνταγµατικές.

Αντιπολίτευση σε κρίση 

Όµως ο πιο σταθερός σύµµαχος του Μητσοτάκη είναι η ανυπαρξία κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης. Το Πασόκ, ο Σύριζα και οι διασπάσεις του σέρνονται πίσω από τις κυβερνητικές πολιτικές και δεν εκφράζουν φιλολαϊκές πολιτικές ούτε στα λόγια, έχοντας χάσει κάθε αξιοπιστία. Το ΚΚΕ που έδειχνε µετά τις Ευρωεκλογές ότι θα µπορούσε να εκφράσει ένα κοµµάτι της αντίδρασης της κοινωνίας, δυστυχώς δεν κατάφερε κάτι σηµαντικό. Περιχαρακώθηκε στον αποµονωτισµό του, δεν συγκρούστηκε πραγµατικά µε τις κυβερνητικές πολιτικές και βάζει κέντρο του µόνο ότι περιλαµβάνει εκλογικές αναµετρήσεις, όπως στο κοινοβούλιο, στα συνδικάτα, στις φοιτητικές εκλογές κλπ.

Από αυτή την κατάσταση ωφεληµένη δηµοσκοπικά εµφανίζεται µόνο η Πλεύση Ελευθερίας. Το προσωποπαγές αυτό πολιτικό µόρφωµα, που προσεγγίζει περισσότερο την δεξιά και ακροδεξιά παρά την σοσιαλδηµοκρατία, κατάφερε να εδραιωθεί σε ένα µέρος της κοινωνίας, καθώς εµφανίζεται σα να είναι το µοναδικό κόµµα που κάνει αντιπολίτευση στη Νέα ∆ηµοκρατία.

Μόνη εναλλακτική η Επαναστατική Αριστερά και το µαζικό εργατικό κίνηµα

Οι τεράστιες κινητοποιήσεις του Γενάρη και του Φλεβάρη έκλεισαν οριστικά το κεφάλαιο του 41%! Πλέον έχει αρχίσει η αντίστροφη µέτρηση γι’ αυτή την κυβέρνηση. Μπορεί να µην υπάρχει το πολιτικό υποκείµενο, που αν υπήρχε θα κατάφερνε να οδηγήσει το κίνηµα των Τεµπών σε απρόβλεπτες εξελίξεις την άρχουσα τάξη και το πολιτικό σύστηµα. 

∆εν έχουµε καµία εµπιστοσύνη ούτε στην αστική δικαιοσύνη, ούτε στα ρεφορµιστικά κόµµατα. Ο κόσµος της εργασίας έδειξε ότι έχει συνείδηση και καταλαβαίνει τι γίνεται. Είναι καθήκον της Επαναστατικής Αριστεράς να αποτελέσει ελπίδα και προοπτική για την πρωτοπορία της εργατικής τάξης. Μπορούµε να βάλουµε τις ανάγκες και τις ζωές µας πάνω από τα κέρδη του κεφαλαίου και τα πλεονάσµατα του αστικού  κράτους.

Το ποτάµι δεν γυρίζει πίσω! ∆εν θα καταφέρουν να µπαζώσουν και τις αντιστάσεις µας!

ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ “ΚΟΚΚΙΝΟ ΝΗΜΑ” 

Να καταδικαστούν όλοι οι αστυνομικοί, βασανιστές του Βασίλη Μάγγου

Στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο Καρδίτσας, στις 5 Ιουνίου 2025, ξεκινά η δίκη των έξι αστυνομικών, που χτύπησαν και βασάνισαν το Βασίλη Μάγγο πέντε χρόνια πριν. Το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Βόλου τους παραπέμπει για τις αξιόποινες πράξεις: α) των βασανιστηρίων κατά συναυτουργία, β) της επικίνδυνης σωματικής βλάβης κατά συναυτουργία, γ) της έκθεσης κατά συναυτουργία & δ) της παράνομης κατακράτησης κατά συναυτουργία… 

Το βούλευμα παρατείνει τους περιοριστικούς όρους δηλαδή χρηματικό πρόστιμο και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα για όλους τους κατηγορούμενους.

Τον Φεβρουάριο 2025, τρεις εξ αυτών καταδικάστηκαν από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Βόλου με δύο χρόνια φυλάκιση (ποινή εφέσιμη) για τα χτυπήματα που κατάφεραν στο Βασίλη έξω από τα Δικαστήρια Βόλου το μεσημέρι στις 14/6/2020. Η δικογραφία στην οποία στηρίχτηκε αυτή η δίκη, είχε σκοπό να περιορίσει τον αριθμό των κατηγορουμένων αλλά και το βαθμό των αδικημάτων που αυτοί διέπραξαν. 

Πέντε χρόνια μετά το θάνατο του Βασίλη, οι κατηγορίες τώρα αφορούν συνολικά το γεγονός του ξυλοδαρμού και βασανισμού του: έξω από τα δικαστήρια, μέσα στο αυτοκίνητο μεταφοράς κατά την προσαγωγή του και εντός της Αστυνομικής Διεύθυνσης Μαγνησίας. Η πρωτόδικη απόφαση αλλά και η παραπομπή τελικά όλων των αστυνομικών στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Καρδίτσας, είναι μια πρώτη νίκη ολόκληρου του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος. Είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις που αστυνομικοί παραπέμπονται σε δικαστήριο με την κατηγορία των βασανιστηρίων, όταν η αποκαλούμενη “μπλε σιωπή” φροντίζει τη συγκάλυψη των παράνομων πράξεων τους και οι διενεργούμενες ΕΔΕ απαλλάσσουν τους εμπλεκόμενους αστυνομικούς με τη βούλα του Υπουργείου “Προστασίας” του Πολίτη.

Η δίκη στο Κακουργιοδικείο δεν γίνεται με καλύτερες προϋποθέσεις από τη δίκη που ήδη διεξήχθη στο Πρωτοδικείο του Βόλου. Η πολιτική αγωγή της οικογένειας του Βασίλη για την υποστήριξη της κατηγορίας έχει αποβληθεί, δεν υπάρχει η δυνατότητα πρόσβασης στη δικογραφία και παραμένει άγνωστο αν θα κληθούν αυτόπτες μάρτυρες όπως έγινε στο Πλημμελειοδικείο και ειδικότερα εκείνοι που τον βρήκαν πεταγμένο και σε οικτρή κατάσταση έξω από την Αστυνομική Διεύθυνση Μαγνησίας το απόγευμα της 14/6/2020.

Η δίκη έχει εξαιρετική σημασία, είναι ένα πολιτικό και κοινωνικό γεγονός ενάντια στην αστυνομική αυθαιρεσία και βαρβαρότητα, που συναντάμε σε κάθε διεκδικητική κινητοποίηση, είτε αφορά αγώνες ενάντια στη διαρκή υποβάθμιση της ζωής μας, όπως έγινε τον Ιούνη 2020 στην πορεία κατά της καύσης σκουπιδιών από την πολυεθνική ΑΓΕΤ-LAFARGE, είτε στις εργατικές απεργίες και διεκδικήσεις της νεολαίας για αξιοπρεπή ζωή, για δουλειά, υγεία, παιδεία. Η καταδίκη των αστυνομικών θα είναι μια καταδίκη ενός συστήματος που δολοφονεί και συγκαλύπτει. 

Το μαχόμενο εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα μπορεί να νικήσει τη βαρβαρότητα ενός συστήματος, που αναπαράγει σε διευρυμένη κλίμακα τα κέρδη και ταυτόχρονα τη φτώχεια και καταστολή.

Δικαίωση στη μνήμη του Βασίλη Μάγγου 

Νίκη στον Αγώνα κατά της αστυνομικής αυθαιρεσίας και βαρβαρότητας

Όχι στον αυταρχισμό και την κρατική τρομοκρατία 

Το Κόκκινο Νήμα καλεί σε συγκέντρωση και πορεία διαμαρτυρίας προς την ισραηλινή πρεσβεία το Σάββατο 31 Μαΐου στις 11:00, στο Πάρκο Ελευθερίας (στάση Μετρό Μέγαρο Μουσικής).

Οι συνεχιζόµενες θηριωδίες στη Γάζα, µε την χρήση της πείνας και των ασθενειών ως όπλων, καθώς και οι συνεχιζόμενοι βομβαρδισμοί σχολείων και νοσοκομείων αποτελούν ενέργειες γενοκτονίας, ενώ αυξάνονται και εντός του Ισραήλ οι καταγγελίες ότι ο στόχος του Νετανιάχου δεν είναι η επιστροφή των αιχµαλώτων που κρατάει η Χαµάς, αλλά η εξάλειψή των Παλαιστινίων από τη Γάζα.

Ελάχιστο χρέος δικό μας είναι να αντισταθούμε εκφράζοντας την αλληλεγγύη μας στον παλαιστινιακό λαό.

Να μη λείψει κανείς – καμία!

ΟΡΓΑΝΩΘΕΙΤΕ – ΠΑΛΕΨΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ

Επόμενη Συνέλευση : Πέμπτη 15/5, 18:00, καφέ-βιβλιοπωλείο Ιδιώνυμο, Κορυδαλλός

ΤΕΜΠΗ – ΑΚΡΙΒΕΙΑ– ΔΙΑΦΘΟΡΑ – ΝΕΟ «ΜΝΗΜΟΝΙΟ» ΕΞΟΠΛΙΣΜΩΝ 25 ΔΙΣ…

ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΣΟΥ ΠΟΥΝ ΝΑ ΠΑΣ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙΣ

Σε ολόκληρο τον κόσμο ο οικονομικός ανταγωνισμός εταιρειών και κρατών για την μοιρασιά του πλούτου, τον έλεγχο αγορών, φυσικών πόρων κ.α. γίνεται όλο και πιο έντονος. Στην πρώτη γραμμή αυτής της παγκόσμιας σύγκρουσης βρίσκονται γιγάντιες πολυεθνικές εταιρείες με την υποστήριξη των μεγάλων ιμπεριαλιστικών κρατών (ΗΠΑ, Κίνα, ΕΕ, Ρωσία). Παράλληλα, περιφερειακές δυνάμεις ανταγωνίζονται σε δεκάδες μέτωπα στις διάφορες περιοχές του κόσμου. Οι ΗΠΑ απειλούν με γενικευμένο εμπορικό πόλεμο και νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, με την απειλή ενός Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου να είναι πάντα ορατή!! Η ΕΕ στρατιωτικοποιείται με εξοπλισμούς 800 δις και μαζικές επενδύσεις στην πολεμική βιομηχανία. Εκατοντάδες χιλιάδες σακατεύονται ή πεθαίνουν στα πεδία μαχών της Ουκρανίας. Λαοί ολόκληροι, με πρώτο τον παλαιστινιακό λαό, που σφάζεται ανελέητα από το Ισραήλ, απειλούνται με εθνοκάθαρση και γενοκτονία.

Η ελληνική άρχουσα τάξη έχει συνδέσει τα συμφέροντά της με το δυτικό στρατόπεδο, συμμετέχοντας στην ΕΕ και μετατρέποντας την Ελλάδα σε μια απέραντη ΝΑΤΟϊκή βάση!! Το ελληνικό κράτος πολεμάει μαζί τους σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή : Στέλνει όπλα, πυρομαχικά, πολεμικά πλοία, προσφέρει στρατιωτικές βάσεις και πολιτικές υποδομές. Συμμετέχει στην σφαγή του παλαιστινιακού λαού στο πλευρό του Ισραήλ. Παράλληλα, οι άρχουσες τάξεις σε Ελλάδα και Τουρκία αντιπαρατίθενται για τα συμφέροντά τους σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο. Κάθε μία διεκδικεί για λογαριασμό της την εκμετάλλευση νέων φυσικών πόρων και τον έλεγχο νέων εμπορικών δρόμων.

Η κυβέρνηση της ΝΔ πρωτοστατεί στην υλοποίηση αυτής της πολεμοκάπηλης και αντιλαϊκής πολιτικής, έχοντας την υποστήριξη κάθε λογής ακροδεξιού (Ελληνική Λύση, Λατινοπούλου κ.ά.) και «προοδευτικού» συμπολιτευόμενου (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ κ.α.). Όλοι αυτοί μαζί ετοιμάζονται να :

· Ψηφίσουν νέα εξοπλιστικά προγράμματα 25 δις σε βάθος 12ετίας, ενώ έχουν ήδη δαπανήσει δεκάδες δις για παραγγελίες αεροπλάνων, φρεγάτων κτλ., την ίδια ώρα που ο μισθός μας τελειώνει πριν τις 10 του μήνα!! Οι εξοπλισμοί ούτε τρώγονται, ούτε πληρώνουν την ΔΕΗ, το σούπερ μάρκετ και το νοίκι!!

· Μας στείλουν πρόθυμα να θυσιαστούμε στα πολεμικά σφαγεία για τα κέρδη τους, όντας βέβαια απρόθυμοι να πάνε οι ίδιοι !!

· Καταργήσουν κάθε κοινωνικό μας δικαίωμα και δημοκρατική ελευθερία στο όνομα «της εθνικής ενότητας», ποντάροντας στην φασιστικοποίηση της κοινωνικής και πολιτικής ζωής, αναπτύσσοντας το εθνικιστικό μίσος απέναντι στον τουρκικό λαό!

ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΣΑΝΟΥΜΕ!

Να οργανώσουμε ΑΜΕΣΑ αγώνα για την επιβίωσή μας, απαιτώντας να μπει ένα τέλος στις υπέρογκες εξοπλιστικές δαπάνες και να αυξηθούν οι μισθοί και οι συντάξεις! Δεν έχουμε τίποτα να κερδίσουμε αν στοιχηθούμε πίσω από τα αφεντικά μας, αν υποκύψουμε στον εθνικισμό, την πολεμοκαπηλία και τον μιλιταρισμό των κυβερνήσεων μας. Δεν θυσιάζουμε άλλες κατακτήσεις και δικαιώματα, ούτε την ίδια μας την ζωή για τα συμφέροντα μιας χούφτας καπιταλιστών. Αντίθετα, παλεύουμε για τη δημιουργία ενός αντιπολεμικού κινήματος που θα προωθήσει την ειρήνη στην περιοχή μας, για ζωή και εργασία με αξιοπρέπεια – δικαιώματα – ελευθερίες!

· ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ – ΕΞΩ ΑΠΟ ΝΑΤΟ & ΕΕ – Δεν πολεμάμε για τα συμφέροντα των εταιρειών (εξορύξεις, αγωγοί κτλ.) σε Αιγαίο/Ανατολική Μεσόγειο

· Διακοπή σχέσεων με το Ισραήλ – Λευτεριά στην Παλαιστίνη

· Λεφτά για υγεία – παιδεία – μισθούς – συντάξεις, όχι για εξοπλισμούς – τράπεζες – αστυνομία

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΕΙΡΑΙΑ

Κάλεσμα στην εκδήλωση αλληλεγγύης στον Παλιστινιακό λαό

Την Δευτέρα 12/5 στις 7 μ.μ. στο Πάντειο

Σταθερά στο πλευρό των Πλαιστίνιων. Εκπαιδευτικά σωματεία και η Ένωση Παλαιστίνιων Εργαζομένων που στηρίζουμε την Πρωτοβουλία αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό
σωματείων και συλλογικοτήτων καλούμε σε μαζική συμμετοχή στην εκδήλωση τη Δευτέρα 12/5 στις 7μμ στο Πάντειο με θέμα :
“Η κρίση στη Μέση Ανατολή και οι αγώνες των λαών για Ειρήνη και Δικαιοσύνη”
Η συμμετοχή του Ισάμ Μαχούλ , προέδρου του “Δημοκρατικού Μετώπου για την Ειρήνη και την Ισότητα στο Ισραήλ” που έρχεται στην Ελλάδα για την εκδήλωση αυτή καθώς και του Οφέρ Κασίφ, βουλευτή του Ισραήλ εβραϊκής καταγωγής – διαδικτυακά – κάνει την εκδήλωση ιδιαίτερη σημαντική και ενδιαφέρουσα.
Με τη συμμετοχή μας στην εκδήλωση δυναμώνουμε την αλληλεγγύη μας στον δοκιμαζόμενο Παλαιστινιακό λαό από τη γενοκτονία που συνεχίζει το κράτος δολοφόνος του Ισραήλ. Συζητάμε και ενημερωνόμαστε για όλες τις εξελίξεις στη Γάζα, τη Δυτική Όχθη και ευρύτερα στη Μέση Ανατολή.

Όλες και όλοι την Δευτέρα 12/5 στις 7 μ.μ. στο Πάντειο

Καλούμε σωματεία, συλλογικότητες να παρουν απόφαση στήριξης/συμμετοχής στην εκδήλωση και να ενημερώσουν το χώρο τους.
Επίσης, καλούμε σε μαζική συμμετοχή στη διαδήλωση και πορεία το Σαββατο 17/5 στις 1.30μμ στο πάρκο Ελευθερίας και πορεία στην αμερικάνικη και Ισραηλινή πρεσβεία
στην επέτειο για την ΝΑΚΜΠΑ.

Τα σωματεία

ΣΕΠΕ ΗΡΩ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ – ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ, ΖΕΦΥΡΙΟΥ, ΦΥΛΗΣ
ΣΕΠΕ Κ. ΣΩΤΗΡΙΟΥ
Ε’ ΕΛΜΕ
ΕΝΩΣΗ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ

Με εξαγγελίες για επιδόματα-κοροϊδία από το πλεόνασμα αλλά και απειλές για απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων που δε θα αξιολογηθούν, επιμένει η κυβέρνηση να αντιμετωπίζει την οικονομική εξαθλίωση των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, που οι πολιτικές της δημιούργησαν. Την ίδια στιγμή που οι μεγάλες επιχειρήσεις και οι τράπεζες αυξάνουν από χρονιά σε χρονιά τα κέρδη τους από την εκμετάλλευση των εργαζομένων, την επιδότηση των κρατικών πόρων και τα ΕΣΠΑ, τα λεφτά που θα πάνε στην εργατική τάξη και το κοινωνικό κράτος είναι ψίχουλα. Βέβαια για στρατιωτικούς εξοπλισμούς έχουν ήδη προϋπολογίσει δαπάνες 25 δις € για τα επόμενα 12 έτη. Η φετινή απεργιακή Πρωτομαγιά είναι ευκαιρία για την εργατική τάξη να πιάσει το νήμα των κινητοποιήσεων της 26^ης Γενάρη και της 28^ης Φλεβάρη και να δείξει ξανά τη δύναμη της στο δρόμο.

Στη σημερινή συγκυρία, η ανατροπή των πολιτικών της φτώχειας και της καταστολής είναι μονόδρομος για τους εργαζόμενους. Η οργάνωση αγώνων για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, την επαναφορά των δώρων στους μισθούς των δημοσίων και στις συντάξεις είναι αναγκαιότητα και προϋπόθεση για επιβίωση με όρους αξιοπρέπειας για τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες.

Απαιτούμε αυτά που δικαιούμαστε για να ζούμε με αξιοπρέπεια! Εμπνεόμαστε από τους αγώνες της τάξης μας, από την εξέγερση των εργατών του Σικάγο για το 8ωρο- παγκόσμιο σύμβολο του εργατικού κινήματος. Δεν ξεχνάμε τις αγωνιστικές παρακαταθήκες του εργατικού κινήματος. Τιμάμε την πρώτη επέτειο-συγκέντρωση στην Αθήνα το 1893 για την καθιέρωση της οκτάωρης ημερήσιας εργασίας και την 1η Μαΐου του 1911, που η Φεντερασιόν στη Θεσσαλονίκη, οργανώνει συλλαλητήριο, επεμβαίνει η Αστυνομία και συλλαμβάνονται οι ηγέτες της Φεντερασιόν, Αβραάμ Μπεναρόγια, Σαμπετάι Λεβί και Σαμουήλ Γιονά. Τιμάμε τον Μάιο του 1936 στη Θεσσαλονίκη που η μεγάλη απεργία των καπνεργατών πνίγηκε στο αίμα από την κυβέρνηση Μεταξά και την Πρωτομαγιά του 1944 που επέλεξαν οι ναζί να εκτελέσουν τους 200 κομουνιστές σαν αντίποινα της δολοφονίας από τον ΕΛΑΣ του Γερμανού υποστράτηγου Φράντς Κρεχ και της συνοδείας του στην περιοχή των Μολάων Λακωνίας στις 27 Απριλίου του 1944.

Αυτή η κυβέρνηση δεν πρέπει να έχει καμία περίοδο χάριτος και αυτό σημαίνει απεργίες, κινητοποιήσεις μακράς διάρκειας και σε αυτή την κατεύθυνση τα ριζοσπαστικά, πρωτοβάθμια σωματεία πρέπει να πρωτοστατήσουν. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει χάσει κάθε νομιμοποίηση, αλλά συνεχίζει να παραμένει γαντζωμένη στην εξουσία, προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί την ανυπαρξία κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης, αλλά και την στήριξη που εισπράττει από την ακροδεξιά και τα ΜΜΕ. Γι’ αυτό και συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο, ενισχύοντας τα κέρδη των μονοπωλίων, με την ανεξέλεγκτη ακρίβεια, τους χαμηλούς μισθούς και τις ιδιωτικοποιήσεις. Με την καταστολή, τον ρατσισμό και τον εθνικισμό νομίζει ότι θα κάμψει τις αντιστάσεις της κοινωνίας ευελπιστώντας το κίνημα αυτό να ξεφουσκώσει. Την ίδια ώρα κουνά το δάχτυλο στους εργαζόμενους στο Δημόσιο για την προσχηματική αξιολόγηση, ενώ δεν λείπουν και τα πειθαρχικά μέτρα στους εκπαιδευτικούς σε μία ανεπιτυχή προσπάθεια να την επιβάλλει.

Η μεγαλύτερη απεργία της Μεταπολίτευσης στις 28 Φλεβάρη άφησε αγωνιστικές παρακαταθήκες. Η εργατική τάξη και η επαναστατική Αριστερά καλούνται να αναλάβουν αγωνιστικές και πολιτικές πρωτοβουλίες για την ανατροπή αυτής της κυβέρνησης, χωρίς αυταπάτες για την αντιπολίτευση και τις κυβερνητικές εναλλαγές. Διεκδικούμε εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, ισότητα, δημοκρατικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες, δικαιοσύνη για το έγκλημα των Τεμπών και για όλες\όλους. Στόχος είναι η επαναστατική προοπτική και η ανατροπή του καπιταλισμού.

Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά!

Όλες-όλοι στην απεργία – Προσυγκέντρωση 10:30πμ έξω από το υπ. Εργασίας (Σταδίου 29)

Πολιτική οργάνωση ΚΟΚΚΙΝΟ ΝΗΜΑ

του Χρήστου Βαγενά

Να συνεχίσουμε τον αγώνα για αυξήσεις στους μισθούς & για εργασιακά δικαιώματα

Κόντρα στις δολοφονικές πολιτικές της κυβέρνησης & την συγκάλυψη για το έγκλημα στα Τέμπη

Μετά τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις στις 26 Γενάρη και (ειδικά) στις 28 Φλεβάρη ακολούθησαν δεκάδες μικρές και μεγάλες κινητοποιήσεις, διαμαρτυρίες και συναυλίες διεκδικώντας δικαιοσύνη για το έγκλημα στα Τέμπη και την συγκάλυψη που ακολούθησε. 

Τον Απρίλη και τον Μάη σειρά παίρνουν πάλι απεργιακές κινητοποιήσεις βάζοντας ξανά στην επικαιρότητα και τις μισθολογικές διεκδικήσεις των εργαζομένων. Προκηρύχθηκε γενική πανεργατική απεργία για τις 9 Απρίλη, ενώ η Πρωτομαγιά φέτος θα πρέπει να αποτελέσει κινητοποίηση σταθμό για το εργατικό κίνημα, προβάλλοντας δυναμικά τα αιτήματα της κοινωνίας, αλλά και την αντικυβερνητική διάθεση του κόσμου.

Αντεργατικό κρεσέντο

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προσπαθεί να διασωθεί πολιτικά ποντάροντας στην απουσία κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης, αλλά οι μέρες της αφθονίας τους είναι μετρημένες! Παρόλα αυτά συνεχίζει στο ίδιο αντεργατικό πρόγραμμα, σαν τον καλύτερο εκφραστή του κεφαλαίου.

Πρόσφατα ανακοίνωσε ένα θηριώδες εξοπλιστικό πρόγραμμα 25 δισεκατομμυρίων ευρώ για το νέο 12ετές Μακροπρόθεσμο Προγραμματισμό Αμυντικών Εξοπλισμών (ΜΠΑΕ) της χώρας. Λεφτά που θα λείψουν από τους μισθούς και τις συντάξεις των εργαζομένων, από τις ανάγκες επαρκούς χρηματοδότησης του κοινωνικού κράτους και αλλού. Όπως αντιλαμβανόμαστε θα γίνει μεγάλο φαγοπότι στις πλάτες στων εργατικών στρωμάτων…

Ήδη η ελληνική κυβέρνηση ήταν από τις πρώτες που έδειξε ιδιαίτερο ενθουσιασμό στις προτάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για συνολικές δαπάνες της ΕΕ στα 800 δις € για εξοπλισμούς! Ενώ Τραμπ και ΝΑΤΟ ζητάνε μεγαλύτερη ακόμα αύξηση για εξοπλιστικές δαπάνες σε ποσοστό ακόμα και 5% επί του ΑΕΠ. Το ΝΑΤΟ ζητούσε μέχρι πρόσφατα δαπάνες περίπου 2%, ενώ η Ελλάδα επί Μητσοτάκη το είχε ξεπεράσει αυτό το ποσοστό δαπανώντας τα τελευταία χρόνια το 3%!

Την Πρωταπριλιά η κυβέρνηση ανακοίνωσε με τυμπανοκρουσίες αύξηση  50€ μικτά στο κατώτατο μισθό και 30€ μικτά για τους δημόσιους υπαλλήλους. Μιλάμε για ποσά 30-35€ στον ιδιωτικό τομέα και 15-20€ για το Δημόσιο,  που δεν παίρνουν και 13ο και 14ο μισθό.

Την ίδια στιγμή και η τελευταία έρευνα της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Eurostat) κατατάσσει την Ελλάδα προτελευταία σε αγοραστική δύναμη στις χώρες της ΕΕ για το 2024. 

Η Ελλάδα παραμένει πολύ πίσω σε σύγκριση και με τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου που επλήγησαν επίσης σφοδρά από την κρίση χρέους. Η Πορτογαλία εμφανίζει αγοραστική δύναμη 82%, η Ισπανία 92% και η Ιταλία 98%, ενώ η Ελλάδα βρίσκεται στο 70% του ευρωπαϊκού μέσου όρου, λίγο πάνω μόνο από την Βουλγαρία.

Για τον δε δημόσιο τομέα η Eurostat αναφέρει ότι ο μέσος μισθός των δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα, από πλευράς αγοραστικής δύναμης, βρίσκεται στην τελευταία θέση των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τα δε στοιχεία που παρουσίασε πρόσφατα το ΙΝΕ-ΓΣΕΕ στις μελέτες του είναι χαρακτηριστικά:

• Λιγότερο από ένας στους τρεις εργαζομένους (29%) που ερωτήθηκαν, δηλώνει ότι καλύπτεται από κάποια μορφή συλλογικής σύμβασης στην εργασία του.
• Μόνο το 40% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι ο μισθός του επαρκεί για την κάλυψη των μηνιαίων εξόδων, ενώ το 88% δηλώνει ότι έχει μειώσει τις δαπάνες του σε βασικά ήδη διατροφής προκειμένου να ανταπεξέλθει. 
• 7 στους 10 εργαζομένους (71%) δηλώνει ότι είτε χρησιμοποιεί μέρος των αποταμιεύσεων του, είτε ότι δεν διαθέτει καθόλου αποταμιεύσεις, προκειμένου να αντιμετωπίσει τα έξοδα του μήνα.
• Σχεδόν 6 στους 10 εργαζόμενους (58%) που ενοικιάζουν κατοικία, ξοδεύουν πάνω από το 40% του μηνιαίου εισοδήματός του σε δαπάνες ενοικίου, και θέρμανσης. Την ίδια ώρα σχεδόν 1 στους 2 εργαζομένους με ιδιόκτητη κατοικία ξοδεύει πάνω από το 20% του μηνιαίου εισοδήματός του για αποπληρωμή στεγαστικών δανείων και θέρμανση.

Λεφτά υπάρχουν..

Ταυτόχρονα οι μεγάλες επιχειρήσεις συνεχίζουν να έχουν υπερκέρδη από την αύξηση των τιμών, τις φοροαπαλλαγές, τις κρατικές ενισχύσεις και τους χαμηλούς μισθούς. Ο ιδιωτικοποιημένος ΟΠΑΠ ανακοίνωσε μόνο για το 2024 κέρδη 500 εκατομμυρίων ευρώ, ενώ είχε πωληθεί για 650εκ. Τα κέρδη της ιδιωτικοποιημένης ΔΕΗ προ φόρων, τόκων κλπ έφτασαν το 2024 στα 1,8 δισ. ευρώ, αυξημένα κατά 41% σε σχέση με το 2023. Αντίστοιχα θηριώδη κέρδη ανακοινώνουν οι τράπεζες, τα διυλιστήρια, τα σούπερ μάρκετ κ.α.

Και φυσικά η μπίζνα ιδιωτικοποιήσεις συνεχίζονται αυξάνοντας περαιτέρω τα κέρδη του ιδιωτικού κεφαλαίου με τελευταίο στόχο αυτή την περίοδο το ΚΕΑΟ (Κέντρο Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών), που η κυβέρνηση θέλει να εκχωρήσει υπηρεσίες του σε εταιρίες. Προφανώς και εισπρακτικές εταιρίες, κυρίως για τους μικρούς οφειλέτες, καθώς τους μεγάλους δεν τους αγγίζουν. 

Λεφτά υπάρχουν, αλλά μόνο για να κατευθύνονται στις τσέπες των μεγάλων επιχειρήσεων και των καπιταληστών. 

Εργατική αντεπίθεση

Το εργατικό κίνημα καλείται να αντιμετωπίσει την συνεχιζόμενη αυτή επίθεση, που μπορεί να οξυνθεί μετά και τον εμπορικό πόλεμο που έχει ξεσπάσει με τις ΗΠΑ μετά την νέα εκλογή του Τραμπ.

Στις 28 Φλεβάρη δείξαμε τη δύναμη μας στο δρόμο! Οι εγκληματικές πολιτικές και η κυβέρνηση δεν έχουν καμιά νομιμοποίηση!Το αφήγημα ότι η κυβέρνηση είναι παντοδύναμη και ότι ο κόσμος δεν τραβάει καταρρέει με πάταγο, κόντρα στην κοινοβουλευτική και συνδικαλιστική συναίνεση. Η μεγαλύτερη απεργία της Μεταπολίτευσης αφήνει αγωνιστικές παρακαταθήκες. Η εργατική τάξη και η επαναστατική Αριστερά καλούνται να αναλάβουν αγωνιστικές και πολιτικές πρωτοβουλίες για την ανατροπή αυτής της κυβέρνησης, χωρίς αυταπάτες για την αντιπολίτευση και τις κυβερνητικές εναλλαγές. Στόχος μας είναι η επαναστατική προοπτική και η ανατροπή του καπιταλισμού. Πάμε μέχρι το καλοκαίρι δυναμικά βάζοντας τις εργατικές διεκδικήσεις μας στο προσκήνιο.

Το κεντρικό άρθρο της εφημερίδας Κόκκινο Νήμα που κυκλοφορεί

Αδιαμφισβήτητα, το μεγαλύτερο πολιτικό γεγονός που θα καθορίζει τις εξελίξεις στην Ελλάδα είναι η απεργία και οι συγκεντρώσεις της 28ης Φεβρουαρίου, στην Αθήνα και σε πολλές άλλες πόλεις της χώρας και του εξωτερικού, για το σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, το οποίο η συντριπτική πλειοψηφία του λαού αναγνωρίζει ως κρατικό έγκλημα, ιδιαίτερα εξαιτίας της διαρκούς προσπάθειας της κυβέρνησης της Ν.Δ. να κρύψει από την πρώτη στιγμή τα πραγματικά γεγονότα και τους ενόχους, αποφεύγοντας με κάθε τρόπο την πραγματική απόδοση δικαιοσύνης. Τα δύο χρόνια που έχουν περάσει από το δυστύχημα χρησιμοποίησαν όλη τη δύναμή τους για εξαφανιστεί το “πρόβλημα” από τη δημόσια συζήτηση. Με εξεταστικές επιτροπές – παρωδία, ύβρεις και απειλές, ψέμματα και δολοφονίες χαρακτήρων, απόκρυψη στοιχείων και συγκάλυψη, απ’ όλα τα γνωστά κυβερνητικά και μιντιακά μαντρόσκυλα, με πρώτους και καλύτερους τους ακροδεξιούς ηρακλειδείς Βορίδη και Γεωργιάδη. Ξεκάθαρα όμως, η ενορχήστρωση όλης αυτής της διαστρέβλωσης ανήκει στον ίδιο τον Μητσοτάκη, που από την πρώτη στιγμή προσπάθησε να δραπετεύσει από τη σκηνή του εγκλήματος.

“Το κράτος είμαι εγώ”

Η Νέα Δημοκρατία έχει στο DNA της την άποψη ότι το κράτος της ανήκει. Αντίληψη που έρχεται από πολύ πριν την ίδρυσή της, την περίοδο της προδικτατορικής ΕΡΕ, με τα κέντρα εξουσίας να βρίσκονται σε παλάτια και ξένες πρεσβείες. Και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού αποτελεί την πολιτική εκπροσώπηση της αστικής τάξης, η οποία διεκδικεί (και το καταφέρνει) να της ανήκει όλη η κοινωνία κυριολεκτικά: ο πλούτος, οι ζωές μας, η διαιώνιση της εξουσίας.

Σε όλον τον κόσμο, όπως και στην Ελλάδα, δημιουργούνται μικρές και μεγάλες καπιταλιστικές κρίσεις. Εδώ, με το ξέσπασμα της κρίσης του 2010 η αστική τάξη κινδύνεψε πολύ. Από τα κινήματα των πλατειών και την οργή για τα μνημόνια αναδύθηκε ως απειλή ανατροπής ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και ως παράδειγμα για άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Το σύστημα κατάφερε να νικήσει και να ξαναπάρει μια βαθιά ανάσα ανακούφισης. Από το φθινόπωρο του 2015 και μετά, ο ΣΥΡΙΖΑ σταμάτησε να αποτελεί κίνδυνο. Ως κυβέρνηση τους έδωσε χρόνο και χώρο να ανασυνταχθούν. Οι υπαίτιοι της ελληνικής πτώχευσης ήταν και πάλι έτοιμοι να κυβερνήσουν.

Το 2019 δεν έγινε απλώς αλλαγή κυβέρνησης, αλλά μια πλήρης καθεστωτική παλινόρθωση της δεξιάς, που επέστρεψε αποφασισμένη να μην αφήσει ξανά να αμφισβητηθεί η κυριαρχία της.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποδείχτηκε η πιο ρεβανσιστική όλων των εποχών. Με τη “μέθοδο του σοκ” της περιόδου των μνημονίων συνέχισαν την επίθεση στα εργατικά στρώματα, χτυπώντας κερδισμένα από χρόνια δικαιώματα, με μια πιο ακραία από ποτέ νεοφιλελεύθερη πολιτική: ιδιωτικοποιήσεις και εργολαβίες, αστυνομική καταστολή, διαρκής προσπάθεια για κατάργηση της μονιμότητας στον δημόσιο τομέα μέσω “αξιολογήσεων”, για κατάργηση του συνδικαλισμού και του δικαιώματος της απεργίας, υποβάθμιση της Δημόσιας Υγείας και Παιδείας για να γίνουν ευκολότερα κερδοφόρο εμπόρευμα. Και βέβαια, ενώ εμφανίζονται άτεγκτοι και αμείλικτοι απέναντι στους “κακομαθημένους” εργαζόμενους, οι “άριστοι” που μας κυβερνούν, ξαναστήνουν απροσχημάτιστα το πελατειακό κράτος των κομματαρχών και των “τζακιών” που τόσο καλά γνωρίζουν.

Η αλαζονεία τους έγινε απόλυτη με την επανεκλογή του 2023. Σε κάθε άλλη χώρα η κυβέρνηση θα είχε καταρρεύσει ήδη με το θέμα των υποκλοπών. Το σκάδαλο “έσκασε” μέσα στα χέρια του Μητσοτάκη, μέσα στο γραφείο του με τους διορισμένους συγγενείς του. Όμως… με τη χρήση των μιντιακών μηχανισμών, τον έλεγχο της Δικαιοσύνης και την αδυναμία της αντιπολίτευσης να δώσει πραγματικές μάχες, η κυβέρνηση Μητσοτάκη “τη γλίτωσε” για άλλη μια φορά. Η στάση τους πλέον απέναντι στα γεγονότα δεν είναι “δεν το κάναμε εμείς”, αλλά “κάνουμε ό,τι θέλουμε και δε μπορείτε να μας πιάσετε”. Είχαν μάθει μέχρι τώρα, λοιπόν, ότι μπορούν να γλιτώνουν, όμως μετά το δυστύχημα των Τεμπών βρέθηκαν απέναντι στους αποφασισμένους συγγενείς των θυμάτων που δεν φοβούνται ούτε εκβιάζονται και τη λαϊκή οργή που δεν αντέχει άλλη κοροϊδία.

28 Φεβρουαρίου

Το αίτημα για δικαιοσύνη για τα θύματα των Τεμπών όχι μόνο έμεινε ενεργό, αλλά όσο περνάει ο χρόνος δυναμώνει, δημιουργώντας όλο και μεγαλύτερη πίεση στην κυβέρνηση, η οποία τροφοδοτεί την οργή με την κουτοπόνηρη διαχείρισή της που αποτυγχάνει ξανά και ξανά.

Οι συγγενείς των θυμάτων κατάφεραν να δημιουργήσουν μεγάλα γεγονότα, όπως η συναυλία ενίσχυσης στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Στο πλευρό τους έχουν την πλειοψηφία της κοινωνίας, κινήματα και συλλογικότητες γειτονιάς, οργανώσεις της Αριστεράς που πάντα πρωτοστατεί στα κινήματα και, κυρίως, τη νεολαία, η οποία δίνει παντού μαζικό και δυναμικό “παρών”.

Το πρώτο ισχυρό αγωνιστικό μήνυμα για το 2025 δόθηκε στις 26 Ιανουαρίου με τεράστιες συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα και σε πολλές άλλες πόλεις της Ελλάδας. Ήταν μια μέρα που φόβισε την κυβέρνηση, ενώ ταυτόχρονα έδωσε αυτοπεποίθηση στον κόσμο που κατέβηκε στους δρόμους. Φάνηκε η δύναμη του δικού μας “μαζί”. Η αδικαιολόγητη αστυνομική βία, για άλλη μια φορά, πείσμωσε ακόμα πεισσότερο όλους εκείνους και εκείνες που κατέβηκαν μόνοι ή με τους συναγωνιστές και τις οικογένειές τους για να ζητήσουν δικαιοσύνη. Από εκείνη τη μέρα το “μήνυμα” παραδόθηκε σε όλους όσους προσποιούνταν ότι δεν είχαν ακούσει τι συμβαίνει. Όλοι πλέον επισήμως γνώριζαν και έπρεπε να ασχοληθούν και να πάρουν θέση: από τα Μέσα Ενημέρωσης, όπως η ΕΡΤ που “ξέχασε” να στείλει συνεργεία για τη δημοσιογραφική κάλυψη μιας τόσο μεγάλης συγκέντρωσης, μέχρι τα κόμματα της Βουλής που πολιτεύονται μόνο με τους όρους που βάζει η κυβέρνηση, μακρυά από τις κοινωνικές ανάγκες.

Στις 28 Φεβρουαρίου, επέτειο του δυστυχήματος, έγινε η μεγαλύτερη ίσως συγκέντρωση των τελευταίων 50 ετών στην Αθήνα. Υπολογίζεται ότι ένα εκατομμύριο άνθρωποι έφτασαν στο κέντρο, ενώ η συμμετοχή στην απεργία ήταν επίσης τεράστια. Ήταν το μεγαλύτερο κίνημα “από τα κάτω” που έχει εμφανιστεί. Η απαίτηση για ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ είναι πάνδημη και κατεπείγουσα. Δεν είναι μόνο για τους νεκρούς των Τεμπών. Πρόκειται για μια κραυγή αγωνίας για τις ζωές μας, για το μέλλον, απέναντι σε μια εξουσία λεηλασίας και ολοκληρωτισμού. Αποκαλύφθηκε ότι η πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι μια απάτη σε βάρος των πολλών, προς όφελος των λίγων. Γίνεται πλέον συνείδηση ότι δεν γίνεται να συνεχιστεί άλλο η εναντίον μας επίθεση σε όλα τα επίπεδα. Η συγκέντρωση είχε χαρακτήρα ξεκάθαρα αντικυβερνητικό: Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να πέσει για να σταματήσει ο κατήφορος της διαφθοράς και της ασυδοσίας. 

Ο Μητσοτάκης και το κόμμα του έχουν χάσει την εμπιστοσύνη των πολιτών και βρίσκονται σε κατάσταση πανικού. Ο ίδιος έσπευσε να “αδειάσει” τους υφιστάμενούς του και αναγκάστηκε να προχωρήσει σε ανασχηματισμό. Έναν ανασχηματισμό απελπισμένο, στην προσπάθειά του να συσπειρώσει και να καλοπιάσει τους βουλευτές του και τα διάφορα μικρά και μεγάλα συμφέροντα που εκπροσωπούν. Μέσα σε λίγες ώρες, ήρθε η πρώτη παραίτηση, του υφυπουργού Ανάπτυξης Αρίστου Δοξιάδη. Μέχρι σήμερα η εσωκομματική δυσαρέσκεια και οι αντιπαραθέσεις εξαπλώνονται διαρκώς. Σκέφτονται ότι οι εκλογές θα έρθουν νωρίτερα από το 2027, όπως προσπαθεί να πείσει ο Μητσοτάκης, και προσπαθούν να αποστασιοποιηθούν από εκείνον που φαίνεται πως είναι πια “καμμένο χαρτί”. Όμως ακόμα ο δρόμος είναι μακρύς. Ο διορισμός π.χ. του Βορίδη στο Υπουργείο Μετανάστευσης αποτελεί αναβαθμισμένη επίθεση στα δικαιώματα των μεταναστών και των προσφύγων και συνολικά των εργαζομένων.

Το κίνημα των Τεμπών που έχει δημιουργηθεί φέρνει τους πάντες μπροστά στις ευθύνες τους. Τον καθένα και την καθεμία, για να ξεφύγουμε οριστικά από την ηττοπάθεια της προηγούμενης περιόδου, από την αίσθηση της ανημποριάς και της “ιδιωτικής” μελαγχολίας που προξενεί η φτώχεια, η ανεργία, η εργασιακή και κοινωνική ανασφάλεια.
Την ίδια στιγμή βάζει καθήκοντα στην Αριστερά που βρίσκεται στους αγώνες, να πλησιάσει ξανά με αυτοπεποίθηση και σίγουρα βήματα την κοινωνική πλειοψηφία των εργαζομένων που ψάχνει να στηριχτεί, όχι σε τυχοδιώκτες, αλλά σε πραγματικούς συμμάχους για να αγωνιστούμε μαζί με συνέπεια και διάρκεια σε δύσκολες συνθήκες.

Η γενική απεργία στις 9 Απρίλη είναι ένας σημαντικός σταθμός του αγώνα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων για κοινωνική δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια, που μπορεί να δώσει συνέχεια και προοπτική, πιάνοντας το νήμα της 28ης Φλεβάρη.

Αγαπητοί φίλοι και φίλες, 

για να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε για να απαντήσουμε στην άκρα δεξιά, χρειάζεται να σκεφτούμε τι είναι αυτό που την ενισχύει, για ποιο λόγο έχει άνοδο στις ευρωπαϊκές και ευρύτερα στις δυτικές κοινωνίες. Στα mainstream μέσα μαζικής ενημέρωσης επικρατεί συχνά η έννοια του “λαϊκισμού”,  που είναι η ρετσέτα τόσο για τον ακροδεξιό, όσο για τον ακροαριστερό λόγο. Πρόκειται για μια προσπάθεια να περιθωριοποιηθεί οτιδήποτε αποκλίνει από την mainstream πολιτική “ορθότητα” του συστήματος, κάτι που δεν πρέπει, νομίζω, να μας αφορά και να υιοθετήσουμε. Από την άλλη, η συνεχής επίκληση του κινδύνου της ανόδου της ακροδεξιάς στην πολιτική εξουσία, όπως για παράδειγμα στη Γαλλία, ενώ είναι προφανώς πραγματική απειλή, δεν αποτελεί πραγματική απάντηση στην ακροδεξιά αφού για παράδειγμα ούτε ο Σιράκ τον οποίο ψήφισαν στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών πολλοί άνθρωποι για να μην βγει ο Λεπέν παλιότερα, ούτε ο Μακρόν στη συνέχεια, που υποτίθεται θα έφραζε το δρόμο στην Λεπέν, τελικά το έπραξαν μεσοπρόθεσμα. Από την άλλη, παρά το γεγονός ότι το Λαϊκό Μέτωπο σήμερα στη Γαλλία είναι κάτι σαφώς πιο ευπρόσδεκτο από αυτά, φοβάμαι ότι ούτε κι αυτό όπως έχει ήδη δείξει –  με την συμμετοχή των δεξιών σοσιαλιστών που άσκησαν αντιλαϊκότατες πολιτικές όταν ήταν κυβέρνηση και είναι άκρως συστημική δύναμη – πρόκειται να απαντήσει αποτελεσματικά. 

Στην πραγματικότητα, χρειάζεται η κοινωνική και πολιτική αριστερά να απαντήσει στην ακροδεξιά, και μάλιστα με ριζοσπαστικό και αντισυστημικό τρόπο. Με τρόπο που να ξεσκεπάζει τόσο τα ψεύτικα λόγια της ακροδεξιάς, όσο και να αντιπαρατίθεται με όλο τον συρφετό των νεοφιλελεύθερων δεξιών, κεντροδεξιών, κεντροαριστερών και τάχα αριστερών συστημικών πολιτικών εκπροσωπήσεων. Και αυτό γιατί οι λόγοι της ανόδου της ακροδεξιάς δεν είναι ούτε κυρίως το μεταναστευτικό ούτε κυρίως ο φόβος για την παραβατικότητα, ούτε κυρίως η απομάκρυνση από τις εθνικές ταυτότητες και τις εθνικές πολιτικές, όπως ισχυρίζονται οι mainstream κύκλοι. Αλλά είναι πρώτα και κύρια, κυρίαρχα νομίζω, η οικονομική κρίση και οι συνέπειες της. Αν δείτε τις δημοσκοπήσεις, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλο τον ευρωπαϊκό χώρο, στην πρώτη και δεύτερη θέση των προβλημάτων φιγουράρουν η ακρίβεια και η οικονομία. Και όπως ακριβώς και το 2010 – 12, έτσι και σήμερα, η φτωχοποίηση ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων και η προλεταριοποίηση των μικροαστών αναζητεί λύσεις εκτός του κυρίαρχου πολιτικού προσωπικού, τόσο προς την άκρα δεξιά όσο και προς την εντός ή εκτός εισαγωγικών «αντισυστημική αριστερά». Βεβαίως η τάση αυτή κατευθύνεται στις πιο ορατές εκδοχές της αριστεράς, σε αυτές που παίζουν τα κανάλια. 

Από τη μία λοιπόν, οι απαντήσεις στην ακροδεξιά και το φασισμό αφορούν την κινητοποίηση του κόσμου για τις πραγματικές λύσεις στα προβλήματα μας: τις ιδιωτικοποιήσεις που οδηγούν στα Τέμπη για παράδειγμα, αν θα τις σταματήσουμε και θα τις ανατρέψουμε. Τον μισθό που δεν βγάζει ούτε τον μισό μήνα – αν μέσα από τα συνδικάτα μας θα επιβάλλουμε πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς πείνας. Μπροστά μας είναι και η απεργία στις 9 Απρίλη, που θα είναι πανεργατική. Κι απ’ την άλλη, πραγματική απάντηση στην ακροδεξιά μπορεί, πολιτικά να είναι μια αριστερά αντισυμβατική αντισυστημική και ατίθαση. Που να συγκρούεται με το σύστημα και να διεκδικεί επανακρατικοποίηση, εδώ και τώρα, των σιδηροδρόμων και όλων των κοινωνικών αγαθών. Βαριά φορολογία στους πλούσιους και στις κερδοφόρες επιχειρήσεις και αναδιανομή του πλούτου με σημαντικές αυξήσεις στους μισθούς. Σχολεία σύγχρονα, με κτίρια που να μην πέφτουν οι σοβάδες και να μας πλακώνουν, και για να μην κάνουμε μάθημα στα κοντέινερ. Με εκπαιδευτικούς, γιατρούς και νοσηλευτές που να μπορούμε να ζούμε από τον μισθό μας. Και αυτά τόσο σε επίπεδο διακηρυκτικό, όσο και με ουσιαστική παρέμβαση στις τοπικές κοινωνίες, στον λαϊκό κόσμο, στην εργατική τάξη, εκεί που ζει, εργάζεται και σπουδάζει. Πιστεύω πως μόνο αν είμαστε πειστικοί σε αυτά τα ζητήματα, μπορούμε να απαντήσουμε και στα άλλα. Στα ζητήματα “ασφαλείας”, για παράδειγμα, στο προσφυγικό και μεταναστευτικό, πως δεν θα μας λύσουν τα πραγματικά προβλήματα η καταστολή και ο ρατσισμός. Αλλά, όπως λέμε καμιά φορά και στους μαθητές μας, που πρόσφατα σχημάτισαν σε κάθε αυλή το “δεν έχω οξυγόνο”, πραγματικός μάγκας δεν είναι όποιος τα βάζει με τους πιο φτωχούς και τους πιο αδύναμους, αλλά με το σύστημα και την εξουσία: με αυτούς που πραγματικά φταίνε για τα προβλήματα μας και κλέβουν τη ζωή μας. Κι επειδή οι μαθητές μας δείχνουν τελευταία να σκαμπάζουν, πιστεύουμε ότι υπάρχει ελπίδα!