Το κεντρικό άρθρο της εφημερίδας Κόκκινο Νήμα νο61 που κυκλοφορεί

Η πανεργατική απεργία της 1ης Οκτώβρη µε πολλές χιλιάδες απεργών στους δρόµους των µεγάλων πόλεων ήταν µόνο ένα µικρό δείγµα της διογκούµενης οργής και της κλιµακούµενης πολιτικής φθοράς της λαοµίσητης κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Η ακρίβεια εξακολουθεί να τσακίζει τα εισοδήµατα του εργατικού κόσµου που ολοένα και περισσότερο συνειδητοποιεί πως ο κόµπος έχει φτάσει στο χτένι, ότι η ζωή έχει γίνει αβίωτη και πως µέτρα – ασπιρίνες όπως οι εξαγγελίες της ∆ΕΘ δεν σώζουν την κατάσταση. Σε αυτές τις συνθήκες η κυβέρνηση προκαλεί όταν το µόνο που φαίνεται να την ενδιαφέρει είναι να διασώσει τα κέρδη των αφεντικών που θα µπορούν πλέον να απασχολούν τους εργαζόµενους έως και 13 ώρες ηµερησίως, γλυτώνοντας ένα σωρό λεφτά από τις απαιτούµενες προσλήψεις νέων εργαζοµένων, έστω αυτές που ήταν απαραίτητες βάσει της προηγούµενης νοµοθετικής ρύθµισης για το εργασιακό ωράριο. Αλλά και στα πρόσφατα πολυδιαφηµισµένα µέτρα της ∆ΕΘ στην πραγµατικότητα δεν υπήρξε καµία σοβαρή ελάφρυνση των εργατικών εισοδηµάτων. Τέτοια θα µπορούσε να είναι η αύξηση του πενιχρού αφορολόγητου των 10.000 ευρώ ή έστω η µείωση του ΦΠΑ για τα είδη πρώτης ανάγκης. Στον αντίποδα των ψίχουλων για την εργατική τάξη πάντως, εξήγγειλαν µέτρα σηµαντικής φοροελάφρυνσης για υψηλά εισοδήµατα, όπως η καθιέρωση µιας επιπλέον κλίµακας 39% (αντί για 44%) για τα εισοδήµατα από 40.000 ως 60.000 ευρώ το χρόνο, µε το βλέµµα στραµµένο στην µεσαία τάξη.

Σε αυτές τις συνθήκες όπου ο κόσµος της εργασίας είναι γεµάτος οργή και αγανάκτηση, η νίκη της απεργίας πείνας του χαροκαµένου Πάνου Ρούτσι στον οποίο η «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη αρνούνταν πεισµατικά την εκταφή του παιδιού του για τοξικολογικές εξετάσεις, έδειξε πως η µόνη λύση στα προβλήµατα που µας δηµιουργεί η κυβέρνηση είναι ο ανυποχώρητος αγώνας. Αν ο Πάνος Ρούτσι αν δεν δικαιωνόταν απειλούσε να γίνει η σταγόνα που θα ξεχείλιζε το ποτήρι µε απρόβλεπτες διαστάσεις και προεκτάσεις για την σταθερότητα της κυβέρνησης και του πολιτικού συστήµατος. Η κωλοτούµπα της κυβέρνησης ήταν εκκωφαντική. Ήταν πρώτα απ’ όλους κωλοτούµπα του Μητσοτάκη που κρύβονταν πίσω από την υποτιθέµενη ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, και αρνούνταν την εκταφή. ∆εύτερο του ανεκδιήγητου ακροδεξιού υπουργού υγείας Άδωνη Γεωργιάδη, δια του οποίου η κυβέρνηση επιχείρησε  αποτυχηµένα να διαβάλλει τον Ρούτσι, να τον εµφανίσει σαν πιόνι της Ζωής Κωνσταντοπούλου, να υπονοήσει ότι τρώει στα κρυφά και γι’ αυτό δεν δέχεται να εξεταστεί από το ΕΚΑΒ και άλλα πολλά. Όταν έγινε φανερό ότι οι ξεδιάντροπες επιθέσεις στον χαροκαµένο πατέρα επιφέρουν το αντίθετο αποτέλεσµα για την κυβέρνηση, ξαφνικά ξύπνησαν και άρχισαν να εκφράζουν δηµόσια την «αλληλεγγύη» τους στον Πάνο Ρούτσι ο ∆ένδιας, βουλευτές της Ν∆ όπως ο Μαρκόπουλος, ο «κύριος τίποτα» ∆ηµήτρης Αβραµόπουλος µέχρι και ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυµος που πήγε να συµπαρασταθεί στον Ρούτσι. Με κατάληξη φυσικά και η «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη να κάνει στροφή 180 µοιρών…

Σαν να µην έφταναν όλα αυτά για τον Μητσοτάκη, πρόσφατα εκτυλίχθηκε η υπόθεση της πειρατείας του Ισραηλινού στρατού στα πλοιάρια του στόλου αλληλεγγύης Global Sumud Flotilla σε διεθνή ύδατα. Οι συγγενείς των ακτιβιστών που κρατούνταν σε Ισραηλινές φυλακές κατήγγειλαν την αδιαφορία της ελληνικής κυβέρνησης για τους απαχθέντες και τις απαχθείσες, όπως επίσης και την άρνηση της κυβέρνησης να τοποθετηθεί τόσο ως προς την απαγωγή Ελλήνων πολιτών από το Ισραήλ, όσο και να καταδικάσει τη συντελούµενη γενοκτονία στη Γάζα. Χρειάστηκε η δηµοσιοποίηση βίντεο από τα διεθνή µέσα όπου Ισραηλινός ακροδεξιός υπουργός εξευτελίζει τους αιχµάλωτους διεθνείς ακτιβιστές αποκαλώντας τους τροµοκράτες, για να διαµαρτυρηθεί έστω προσχηµατικά για την κακοµεταχείριση των ελλήνων πολιτών η κυβέρνηση µε διάβηµα προς το Ισραήλ. Για άλλη µια φορά, η κυβέρνηση Μητσοτάκη ξεµπροστιάστηκε ως χυδαία υποστηρίκτρια των σιωνιστών γενοκτόνων του Παλαιστινιακού λαού, µια κυβέρνηση που – περισσότερο κι από την Κοµισιόν, την Φον Ντερ Λάϊεν και τον Μακρόν – εξελίσσεται στον πιο πιστό συνοδοιπόρο των Νετανιάχου και Τραµπ. Πρόκειται για καραµπινάτη συνενοχή στα εγκλήµατα του κράτους – τροµοκράτη του Ισραήλ που εντείνει την αρνητική εικόνα της Ν∆ τόσο στο ηθικό επίπεδο, όσο και ως προς τις διεθνείς σχέσεις της Ελλάδας.

Τούτων δοθέντων, η στροφή της κυβέρνησης στον εθνικισµό, στον αντιτουρκισµό και στην πολεµοκαπηλεία (µε αγορά νέων φρεγατών και οπλικών συστηµάτων και µε την Chevron να σπάει το Τουρκο-Λιβυκό µνηµόνιο) δεν φαίνεται να λειτουργεί αποσυµπιεστικά για την πολιτική εικόνα του Μητσοτάκη. Ούτε ο ρατσιστικός σανός που προσφέρουν οι νέοι ρατσιστικοί νόµοι του Πλεύρη που ποινικοποιούν την µετανάστευση και την προσφυγιά µπορεί να ανατρέψει την γενικευµένη κατακραυγή του λαϊκού κόσµου για τον Μητσοτάκη. Το µόνο που συγκρατεί κάπως την πολιτική κατρακύλα της Ν∆ είναι η κατάντια της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης σε όλες της τις εκδοχές. Είναι ο Ανδρουλάκης του ΠΑΣΟΚ που φοβάται να µην διαταραχθούν οι στρατηγικές σχέσεις της Ελλάδας µε το κράτος του Ισραήλ. Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που υπερψηφίζει την αγορά επιπλέον φρεγατών παρά τις διαφορετικές τοποθετήσεις µεµονωµένων βουλευτών του όπως η Έλενα Ακρίτα. Είναι η Ζωή Κωνσταντοπούλου που εµφανίζεται να υποτιµά όλα τα υπόλοιπα αντιπολιτευτικά µέτωπα πέραν της υπόθεσης των Τεµπών, υποδυόµενη εκουσίως τον ρόλο που της έχουν αποδόσει τα µεγάλα ΜΜΕ. Έναν ρόλο που αδιαφορεί για την ταξική διάσταση των πολιτικών της κυβέρνησης aκαι αντιπολιτεύεται την εξωτερική πολιτική Μητσοτάκη µε εθνικιστική πλειοδοσία. Είναι τέλος το ΚΚΕ και ο Κουτσούµπας που τελευταία επενδύουν περισσότερο σε πολιτιστικές εκδηλώσεις στο Καλλιµάρµαρο, παρά στην οργάνωση σοβαρών απεργιών που µπορούν να ταρακουνήσουν την κυβέρνηση ή µεγάλων κινητοποιήσεων ενάντια στη γενοκτονία στη Γάζα και στην στήριξη του κράτους του Ισραήλ από τον Μητσοτάκη.

Για όλους αυτούς τους λόγους, σήµερα περισσότερο από ποτέ έχει σηµασία η συµβολή στις κινητοποιήσεις και οι πολιτικές απαντήσεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Οι δεκάδες χιλιάδες απεργοί της 1ης Οκτώβρη, οι χιλιάδες άνθρωποι που συγκεντρώθηκαν επανειληµµένα στο Σύνταγµα για να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους προς τον Πάνο Ρούτσι, µαζί µε τις δεκάδες χιλιάδες των διαδηλωτών που απαιτούν να σταµατήσει η συνενοχή της Ελλάδας στη γενοκτονία στην Παλαιστίνη είναι η δύναµη που µπορεί να ανατρέψει την κυβέρνηση Μητσοτάκη και να δώσει διέξοδο στο πολιτικό και κοινωνικό πρόβληµα των καιρών. Η αντικαπιταλιστική αριστερά για να καταφέρει να γίνει καταλύτης, θα χρειαστεί να εξοπλιστεί µε ένα πολιτικό σχέδιο ενωτικής δράσης στο δρόµο, όσο και µε ένα άµεσο πρόγραµµα που θα συνδυάζει την ταξική µονοµέρεια υπέρ του κόσµου της εργασίας, την διεκδίκηση ενός κοινωνικού κράτους στην υπηρεσία των εργαζοµένων και της νεολαίας, όσο και τις αντιπολεµικές, αντιϊµπεριαλιστικές και διεθνιστικές παραδόσεις της επαναστατικής αριστεράς που αρνείται τις εξοπλιστικές και διπλωµατικές προτεραιότητες του αστικού εθνικισµού σε βάρος των σύγχρονων  εργατικών και λαϊκών αναγκών.

του Στέλιου Φαζάκη

Την 23η ημέρα απεργίας πείνας του Πάνου Ρούτσι στο Σύνταγμα ήρθε η δικαίωση του αγώνα του. Η εκτελεστική εξουσία και η δικαστική εξουσία, κάτω από το βάρος του “μέχρι τέλους” αγώνα του απεργού πείνας και την τρομερή κοινωνική πίεση, η οποία είχα αρχίσει να διαπερνά ακόμα και το κόμμα της Ν.Δ, αποφάσισαν να κάνουν δεκτά τα αιτήματά του. Η εκταφή του Ντένις Ρούτσι θα γίνει με την παρουσία της οικογένειας και των δικών τους εμπειρογνωμόνων, και θα περιλαμβάνει όχι μόνο ταυτοποίηση αλλά και τοξικολογικές και βιοχημικές εξετάσεις. Η νίκη του Πάνου Ρούτσι και της οικογένειάς του αποτελεί μια επιμέρους νίκη, ενάντια στην τεράστια κυβερνητική και δικαστική προσπάθεια συγκάλυψης και μπαζώματος του εγκλήματος των Τεμπών.

Όλα κερδίζονται με αγώνα

Η νίκη αυτή, δεν πρέπει να φέρει εφησυχασμό. Ήταν ένας από τους πολλούς επιμέρους αγώνες που έχουν κερδηθεί μέχρι σήμερα και θα συνεχίζονται για πολύ καιρό ακόμα, από
τους συγγενείς των θυμάτων και το μοναδικά τεράστιο κύμα αλληλεγγύης που δίνει πάντα δυναμικό “παρών”. Η καθυστερημένη “ευαισθησία” από την κυβέρνηση Μητσοτάκη και την εισαγγελία του Αρείου Πάγου– δεν ήρθε ως “ανθρωπισμός” από τους θεσμούς. Αντίθετα, κάνανε τα πάντα για να ακυρώσουν τον αγώνα, να επιβάλουν και πάλι τη σιωπή και την ατιμωρησία σε όλη την κοινωνία. Όλες τις προηγούμενες μέρες προσπάθησαν να κρυφτούν πίσω από το “γράμμα του νόμου”. Η σαθρή ηγεσία της δικαιοσύνης περίμενε εντολές από τον Μητσοτάκη. Τη βρώμικη δουλειά της δολοφονίας χαρακτήρων στα τηλεοπτικά κανάλια είχε αναλάβει ο γνωστός παλιάτσος που παριστάνει τον Υπουργό Υγείας. Τώρα, από μέρα σε μέρα αναμένεται να γίνει η εκταφή, αλλά η επαγρύπνιση συνεχίζεται, γιατί δεν υπάρχει καμία εμπιστοσύνη στους “θεσμούς”.

Η απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι ήταν μια πράξη αντίστασης. Μια κραυγή απέναντι σε ένα καθεστώς που έχει μετατρέψει τη Δικαιοσύνη σε πειθήνιο όργανο της πολιτικής του
επιβίωσης. Ένας πατέρας χρειάστηκε να ρισκάρει τη ζωή του για να πετύχει το αυτονόητο: να εκταφεί το παιδί του, για να γίνει τοξικολογική εξέταση. Και απέναντί του, ολόκληρος ο μηχανισμός του ελληνικού κράτους — κυβέρνηση, εισαγγελείς, ιατροδικαστικές αρχές, λειτούργησαν σαν ασπίδα σιωπής, σαν αλυσίδα συγκάλυψης. Η απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι περνάει στην ιστορία των σύγχρονων αγώνων. Μια παρακαταθήκη ελπίδας, ενάντια στο δεξιό παρακράτος που έχει εγκαθιδρύσει ο Μητσοτάκης και κουκουλώνει τα πάντα, με τη δική του υψηλή επίβλεψη.

Το χρονικό

Ο Πάνος Ρούτσι, πατέρας του Ντένις, θύματος του εγκλήματος των Τεμπών, ξεκίνησε απεργία πείνας διεκδικώντας εκταφή της σορού του γιου του για περαιτέρω έρευνα, όχι μόνο για ταυτοποίηση DNA, αλλά κυρίως για τοξικολογικές εξετάσεις που θα ρίξουν φως στην αιτία του θανάτου. Οι εισαγγελικές αρχές ήταν απόλυτα αρνητικές. Όταν κατάλαβαν την κοινωνική πίεση, άρχισαν τα “παζάρια”. Πρότειναν ένα είδος «μίνιμουμ συμβιβασμού»: η εκταφή επιτράπηκε μόνο για ταυτοποίηση DNA, χωρίς όμως την απαραίτητη δέσμευση για τοξικολογικές εξετάσεις. Ο Πάνος Ρούτσι, φανερά εξαντλημένος, απάντησε ότι δεν θα αποδεχθεί τίποτε λιγότερο από πλήρη διερεύνηση. Οι δικαστικές αρχές εμφάνιζαν δίχως ντροπή καθυστερήσεις, επικοινωνιακές κινήσεις και «νομικά παιχνίδια» προκειμένου να αποφύγουν την αποκάλυψη της αλήθειας. Η οικογένεια Ρούτσι δήλωνε ότι δεν έχει λάβει καμία επίσημη έγγραφή έγκριση για τις εξετάσεις, και αμφισβητούσε την εγκυρότητα των αποφάσεων.

Ο Πάνος δεν υποχώρησε. Στη 17η, 20η, 22η μέρα της απεργίας πείνας, οι γιατροί διαπιστώνουν σοβαρή επιβάρυνση της υγείας του (υδροίδημα κάτω άκρων, ταχυκαρδία στην
όρθια στάση, ορθοστατική υπόταση, και απώλεια σημαντικού βάρους (έως 10 κιλά). Παρ’ όλα αυτά, ο πατέρας συνέχιζε: «θα κάτσω εδώ και ας πεθάνω», “δεν θα αποχωρήσω αν δεν γίνει δεκτό το αίτημά μου”.
Την 23η ημέρα ανακοινώθηκε ότι τα αιτήματα έγιναν δεκτά. Η Δικαιοσύνη βρήκε το απαραίτητο πρόσχημα: τη μήνυση των συγγενών στους ιατροδικαστές, πριν από δύο χρόνια.
Είχε μπει στο αρχείο και τώρα ανασύρεται και πάλι.

Απεργία πείνας: πολιτική πράξη και μαρτυρία

Η απεργία πείνας δεν είναι μόνο ατομική πράξη, είναι βαθύτατα πολιτική. Μέσα από αυτήν, ο απεργός αναγκάζει την κοινωνία και την εξουσία να αντικρίσουν την ηθική τους γύμνια. Ο απεργός πείνας, μέσα από την αυτοθυσία του, εξυψώνεται και γίνεται πρόσωπο ιερό. Γίνεται μάρτυρας, όχι μόνο του δικού του αιτήματος, αλλά κυρίως, της ηθικής κρίσης της κοινωνίας. Αν το αίτημα του είναι δίκαιο, ο θάνατός του (ή ο κίνδυνος του) αποκαλύπτει την εχθρότητα του κράτους ενάντια στον πολίτη.

Δικαιοσύνη-μαριονέτα

Η ελληνική Δικαιοσύνη δεν είναι απλώς αναποτελεσματική. Είναι υποταγμένη. Μετατράπηκε μεθοδικά και συστηματικά σε μηχανισμό πολιτικής προστασίας της εκτελεστικής εξουσίας. Στην υπόθεση Ρούτσι, οι εισαγγελικές αρχές λειτούργησαν σαν γραμματεία του Μαξίμου: καθυστέρησαν, παρέδωσαν άδεια εκταφής χωρίς τοξικολογικές εξετάσεις, αγνόησαν τις καταγγελίες της οικογένειας, και λειτούργησαν ξεκάθαρα ως ανάχωμα στη διερεύνηση. Αν δεν υπήρχε η απεργία πείνας, αν δεν υπήρχε ο κίνδυνος να πεθάνει ένας πατέρας στην πλατεία Συντάγματος, το κράτος θα είχε θάψει (κυριολεκτικά και μεταφορικά) κάθε απόδειξη. Αυτό το είδος Δικαιοσύνης αποτελεί εργαλείο. Είναι πολιτικό παρακράτος με δικαστικό μανδύα. Η συγκάλυψη δεν είναι «παράπλευρη απώλεια», είναι η πρωταρχική λειτουργία της σύγχρονης ελληνικής «δικαιοσύνης».

Κυβέρνηση Μητσοτάκη, εγγύηση ατιμωρησίας

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι αρχιτέκτονας αυτής της θεσμικής σήψης. Από τα Τέμπη μέχρι τις παρακολουθήσεις, από τον ΟΠΕΚΕΠΕ μέχρι τα δάνεια της ΝΔ, από τα νοσοκομεία που καταρρέουν μέχρι την ΕΥΠ που μετατράπηκε σε προσωπικό όργανο του Μητσοτάκη, η στρατηγική είναι μία: χειραγώγηση, απόκρυψη, ατιμωρησία. Στην υπόθεση Ρούτσι, ο κρατικός μηχανισμός απέδειξε για άλλη μία φορά την αποφασιστικότητά του να σώσει το τομάρι του πολιτικού προσωπικού, θυσιάζοντας ακόμη και
τον σεβασμό προς τους νεκρούς. Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: «Μην τολμήσετε να ψάξετε παραπέρα. Μην τολμήσετε να ζητήσετε την αλήθεια. Το κράτος μας δεν απαντά, εκτελεί
εντολές». Και όμως, ο Πάνος Ρούτσι απάντησε. Με το σώμα του. Με τη ζωή του.

Μέχρι τη δικαίωση

Η εκταφή πιθανότατα θα γίνει τις επόμενες μέρες. Όχι γιατί το αποφάσισαν οι “θεσμοί”, αλλά γιατί υποχρεώθηκαν. Γιατί η κοινωνική πίεση ήταν τρομερή. Γιατί ο θάνατος του Πάνου Ρούτσι, αν συνέβαινε, θα ήταν ανεξίτηλο στίγμα σε μια κυβέρνηση που ήδη βουλιάζει στη λάσπη των σκανδάλων και της κοινωνικής κατακραυγής. Δεν πρόκειται για νίκη της θεσμικής Ελληνικής Δικαιοσύνης. Είναι ήττα της. Είναι απόδειξη ότι μόνο με ακραίες πράξεις επιβιώνει η αλήθεια. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όσο κι αν θριαμβολογεί για τη «σταθερότητα», είναι έκθετη. Η συγκάλυψη της τραγωδίας των Τεμπών είναι πολιτικό έγκλημα. Και η υπόθεση Ρούτσι είναι το πιο τρανταχτό αποδεικτικό στοιχείο. Το έγκλημα των Τεμπών μένει μια υπόθεση ανοιχτή. Όχι μόνο για να αποδοθεί δικαιοσύνη για τον Ντένις και όλα τα θύματα, αλλά για να ξηλωθεί το καθεστώς Μητσοτάκη-Νέας Δημοκρατίας.

φωτό Μάριου Λώλου

Το κεντρικό άρθρο της εφημερίδας Κόκκινο Νήμα νο60 που κυκλοφορεί

Το διάστηµα που ακολουθεί από την ∆ΕΘ στις αρχές Σεπτέµβρη και µετά, είναι καθοριστικό για την διακυβέρνηση της Νέας ∆ηµοκρατίας, την πορεία προς πιθανές εκλογές και την κατάσταση της εργατικής τάξης καθώς και των οργανώσεων της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.

O Μητσοτάκης επιδιώκει µε παροχές ελεηµοσύνης προς τα φτωχά λαϊκά στρώµατα και αλλαγή ατζέντας από τα αντεργατικά µέτρα και την οικονοµία λεηλασία της εργατικής τάξης, να πάει σε µία προεκλογική περίοδο από θέση ισχύος. Τα συµφέροντα του κόµµατος του, αλλά κυρίως οι αντιστάσεις της κοινωνίας θα καθορίσουν αν αυτή η προεκλογική περίοδος θα είναι µικρή ή µεγάλη σε διάρκεια.

Η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση είναι ανύπαρκτη και εντελώς απαξιωµένη για να µπορέσει να παίξει κάποιο ρόλο, ειδικά φιλολαϊκό. Είναι τέτοια η πίεση που της επιβάλλει η άρχουσα τάξη σε Ελλάδα και Ευρώπη, που σε οικονοµικό και γεωπολιτικό επίπεδο ταυτίζεται πλήρως µε την Νέα ∆ηµοκρατία.

Η άρχουσα τάξη ψάχνει καλού κακού εναλλακτικές λύσεις γι’ αυτήν, σε περίπτωση που καταρρεύσει η Νέα ∆ηµοκρατία και ο Μητσοτάκης.

Οι προσπάθειες-φωτοβολίδα από την ∆εξιά µε Σαµαρά και Καραµανλή όµως συσπειρώνουν ελάχιστους, ενώ κάποια άτοµα επενδύουν στο καµένο χαρτί του Τσίπρα, που επηρεάζει κάποια µικρά ακροατήρια για συναισθηµατικούς και µόνο λόγους. Χωρίς καµία γείωση µε την κοινωνία, τις ανάγκες της και τους αγώνες µας.

Οι άριστοι της προπαγάνδας

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη χρησιµοποίησε εξ αρχής τα ΜΜΕ για να καλλιεργήσουν στην κοινωνία µία πλαστή πραγµατικότητα για την διακυβέρνησή της, θέλοντας να συσπειρώσει τους νοικοκυραίους κοντά της, αλλά και όσους αφελείς τσιµπάνε  στην προπαγάνδα τους.

Το αφήγηµα µίας χώρας µε µεγάλη ανάπτυξη, αυξηµένη κερδοφορία για τις επιχειρήσεις και πρόοδο του βιοτικού επιπέδου των πολιτών της από µια «ισχυρή» κυβέρνηση των «αρίστων», ήταν και είναι κεντρικό.

Όλα αυτά όµως καταρρέουν από τραγική κατάσταση των συνθηκών διαβίωσης της εργατικής τάξης, που αποτυπώνεται πλέον στην ωµή καθηµερινότητα και στους οικονοµικούς θεσµικούς δείκτες, αλλά και από την δυσωδία των εκατοντάδων σκανδάλων της διακυβέρνησης της Νέας ∆ηµοκρατίας.

Ένα ακόµα καλοκαίρι είχαµε καταστροφικές πυρκαγιές, που οφείλονται στη συνειδητή αδιαφορία για τα  δάση και το περιβάλλον για τα κέρδη των λίγων, και στη διάλυση των δασικών και πυροσβεστικών υπηρεσιών.

Τα τρολ και τα µέλη της κυβέρνησης παίζουν µε τη νοηµοσύνη του κόσµου προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, αλλά δεν καταφέρνουν και πολλά.

Η καθηµερινότητα που βιώνει η κοινωνία τους διαψεύδει πολύ εύκολα.

Σκληρή καθηµερινότητα για την εργατική τάξη

Η Ελλάδα βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις στην Ε.Ε. σε επίπεδο µισθών, αγοραστικής δύναµης, σε επίπεδο διαβίωσης, καθώς επίσης και στην ελευθερία του τύπου και στα δικαιώµατα.

Και φέτος είχαµε ρεκόρ φοροληστείας από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Το πρώτο επτάµηνο του 2025 τα φορολογικά έσοδα έφτασαν τα 40,556 δισ. €, µε το  συντριπτικό ποσοστό να προέρχεται από τους µισθωτούς και συνταξιούχους

Το πρωτογενές πλεόνασµα έφτασε στα 7,959 δισ. €, έναντι στόχου για  πλεόνασµα 3,599 δισ. €, δηλαδή επιπλέον ποσό που ξεπερνά τα 4 δισ. €!

Ο πληθωρισµός στην  Ελλάδα εκτοξεύτηκε στο 3,7%, ενώ στην Ευρωζώνη παραµένει στο 2%, µε την ακρίβεια να παραµείνει µακράν το σηµαντικότερο πρόβληµα στη χώρα, µαζί µε τους χαµηλούς µισθούς και την επισφάλεια στην αγορά εργασίας.

Η κυβέρνηση επιχειρεί να θεσµοθετήσει το 13ωρο στον ιδιωτικό τοµέα, αφού ήδη εφαρµόζεται σε πολλούς κλάδους και  επιχειρήσεις, προωθώντας επί το δυσµενέστερο τους αντεργατικούς νόµους Χατζηδάκη και Γεωργιάδη. Και αυτό γίνεται χωρίς η ΓΣΕΕ να έχει προκηρύξει απεργία (τουλάχιστον µέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραµµές), δίνοντας ξεκάθαρο στήριγµα στην κυβέρνηση.

Μεγάλη είναι η επίθεση και στους δηµόσιους υπαλλήλους µε το νέο πειθαρχικό δίκαιο, καθώς µε αυτό απελευθερώνονται οι απολύσεις στο δηµόσιο τοµέα. Είναι κοµµένο και ραµµένο µε βάση τις µέχρι τώρα διώξεις αγωνιστών και συνδικαλιστών και µε αυτό τον τρόπο επιδιώκουν να γίνει άρση της µονιµότητας χωρίς συνταγµατική αναθεώρηση.

Οι δηµόσιοι υπάλληλοι που συµµετέχουν σε κινητοποιήσεις και καταγγέλλουν τα κακώς κείµενα της κυβέρνησης στο δηµόσιο, θα παραπέµπονται σε Πειθαρχικά Συµβούλια µε εξοντωτικές ποινές, ακόµα και απόλυση. Ειδικά η συµµετοχή στην απεργία-αποχή για την προσχηµατικη αξιολόγηση, γίνεται ιδιώνυµο αδίκηµα και επιφέρει την απόλυση του εργαζόµενου.

∆ιακοπές: όνειρο απατηλό

Σύµφωνα µε την Eurostat, το 46% των Ελλήνων άνω των 16 ετών αδυνατεί να κάνει µία εβδοµάδα διακοπές. Η Ελλάδα κατατάσσεται δεύτερη χειρότερη στην Ε.Ε., πίσω µόνο από τη Ρουµανία, και πολύ µακριά από τον ευρωπαϊκό µέσο όρο του 27%. Ταυτόχρονα η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) αναφέρει ότι το  52,4% των προσωπικών ταξιδιών των ντόπιων αφορά  χώρους που δεν απαιτούν οικονοµική επιβάρυνση για φιλοξενία, όπως  κατοικίες που παραχωρήθηκαν δωρεάν από συγγενείς και φίλους. Ο τουρισµός στην Ελλάδα µετατρέπεται σε ένα αγαθό µόνο για ξένους και για πλούσιους, µε εξαθλιωµένους εργαζόµενους σε συνθήκες γαλέρας.

Ο ακροδεξιός λόγος στο προσκήνιο

Ο ρατσιστικός και εθνικιστικός λόγος αποτελεί κυρίαρχη ιδεολογία της κυβέρνησης µαζί µε το δόγµα της καταστολής προς οποιαδήποτε µορφή διαµαρτυρίας.

Οι πολιτικές του Πλεύρη και της κυβέρνησης σε στενή συνεργασία µε την ΕΕ έχει σαν αποτέλεσµα εκατοντάδες νεκρούς και push backs, σκλήρυνση των πολιτικών ασύλου και συνεχή χειροτέρευση των συνθηκών διαβίωσης στα στρατόπεδα.

Οι πολιτικές του «βίου αβιώτου»  έκαναν για άλλη µία φορά τα διεθνή ΜΜΕ, να µιλάνε για τις συνθήκες κόλασης που αντιµετωπίζουν οι µετανάστες στην Ελλάδα.

Ο αντιµεταναστευτικός νόµος χρησιµοποιείται για να συσκοτίσει την επικαιρότητα και να αλλάξει το κέντρο της δηµόσιας συζήτησης από τα σκάνδαλα-κλοπές της κυβέρνησης, όπως ο ΟΠΕΚΕΠΕ. Ένα σκάνδαλο που αποδεικνύει ότι αυτή η κυβέρνηση έχει ξεπεράσει κάθε όριο στη λεηλασία του δηµοσίου πλούτου, αλλά και στον κοµπογιαννιτισµό!

Καταστολή & διώξεις

Οι διώξεις δεν σταµάτησαν  το καλοκαίρι, στην προσπάθεια της κυβέρνησης να επιβάλει το δόγµα της καταστολής απέναντι στους\στις αγωνιστές\στριες. Ειδικά στους εκπαιδευτικούς που αποτέλεσαν έναν κλάδο µε αυξηµένη κινηµατική δράση µε νέες παραποµπές σε Πειθαρχικά Συµβούλια (Λάζου, Τουλγαρίδης κλπ).

Μεγάλο µένος δείχνει η ακροδεξιά κυβέρνηση απέναντι σε οποιαδήποτε κινητοποίηση και δράση αλληλεγγύης υπέρ της Παλαιστίνης, καθώς έχει ταυτιστεί πλήρως µε το καθεστώς γενοκτονίας που επιβάλλει το κράτος-τροµοκράτης του Ισραήλ. Τα συστηµικά Μέσα Ενηµέρωσης παίρνουν γραµµή από την πρεσβεία του σιωνιστικού καθεστώς και προσπαθούν να κάνουν τη νύχτα µέρα. Ο κόσµος της εργασίας όµως δεν εξαπατάται εύκολα.

Αντιστάσεις: από τα Τέµπη και την Παλαιστίνη ως την ΠΕΝΕΝ και τους εκπαιδευτικούς

Η εργατική τάξη, η νεολαία και τα λαϊκά στρώµατα ακόµα και στις πιο δύσκολες συγκυρίες έδειξαν αξιοθαύµαστη κρίση και αγωνιστικότητα. Παρόλο που δεν συνεχίστηκε µαζικά το κίνηµα για το έγκληµα των Τεµπών, µετά την µεγαλειώδη κινητοποίηση στις 28 Φλεβάρη.

Οι κινητοποιήσεις αλληλεγγύης προς την Παλαιστίνη είχαν διαρκώς αυξανόµενη συχνότητα και συµµετοχή. Οι  δράσεις του Global March to Gaza, που συµµετείχε και το ελληνικό τµήµα (µε µέλη του ΚΝ και της ΚΑΡ) για προσέγγιση προς τα σύνορα Αίγυπτου-Γάζας και τη Ράφα τον Ιούνιο, έδωσαν µεγάλη ώθηση στις κινητοποιήσεις κατά της γενοκτονίας. Ακολούθησαν πολλές διαδηλώσεις σε µέρη που προσέγγιζαν κρουαζιερόπλοια µε Ισραηλινούς τουρίστες-στρατιώτες (Σύρος, Αγ. Νικόλαος, Ρόδος, Βόλος, Πειραιάς) και φυσικά στις 10 Αυγούστου µε δράσεις σε όλη τη χώρα, σε νησιά και τουριστικούς προορισµούς όπου πλήθος ατόµων βγήκαν στους δρόµους µε παλαιστινιακές σηµαίες και µαντίλες για να εκφράσουν την στήριξη στον αγώνα της Παλαιστίνης.

Και όλα αυτά κόντρα στην κυβερνητική προπαγάνδα και καταστολή, που εξοµοιώνει τους διαδηλωτές µε αντισηµίτες και ξεπλένει τους πραγµατικούς τροµοκράτες και δολοφόνους, τους σιωνιστές.

Ο αγώνας καταδίκης της γενοκτονίας του Ισραήλ στη Γάζα είναι πολύ κοµβικός για τα λαϊκά στρώµατα σε όλη την Ευρώπη και παγκόσµια, καθώς οι ισχυροί του κόσµου έχουν συσπειρωθεί ξεδιάντροπα µαζί µε το Ισραήλ και την αποτρόπαια σφαγή που διεξάγει.

Οι κινητοποιήσεις εντείνονται τώρα µε αφορµή την αποστολή δεκάδων πλοίων προς τη Γάζα για το σπάσιµο του αποκλεισµού από την συλλογικότητα GLOBAL SUMUD FLOTILLA. Πρέπει να ενισχυθούν και να µαζικοποιηθούν οι αγώνες, ώστε να πειστεί η κυβέρνηση και η ΕΕ να σταµατήσει την υποστήριξη προς το Ισραήλ.

Οι εργατικοί αγώνες µπορούν να είναι νικηφόροι, όπως αυτός που έδωσε η ΠΕΝΕΝ το καλοκαίρι. Η ∆ΕΘ µπορεί να είναι αφορµή για το ξεκίνηµα αγώνων κόντρα στα αντεργατικα µέτρα, όπως το 13ωρο στον ιδιωτικό τοµέα και το πειθαρχικό δίκαιο στο ∆ηµόσιο. Η συµµετοχή στις κινητοποιήσεις στη ∆ΕΘ και η ενεργοποίηση της βάσης των συνδικάτων µπορούν να πιέσουν την συνδικαλιστική γραφειοκρατία να δραστηριοποιηθεί, γιατί µέχρι τώρα στηρίζει την κυβέρνηση µε την στάση της. Χρειάζονται απεργίες κλαδικές και γενικές, οργανωµένες από την βάση των συνδικάτων και επιτροπές αγώνα.

Το αίτηµα για αυξήσεις στους µισθούς και τις συντάξεις, για µέτρα κατά της ακρίβειας και µόνιµη και σταθερή δουλειά θα πρέπει να είναι στην προµετωπίδα µας. Μέχρι το καλοκαίρι είναι αναγκαία η ύπαρξη αγώνων και δράσεων κόντρα στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές.

Οι αντεργατικοί νόµοι δεν πρέπει να εφαρµοστούν. Χρειάζεται µάχη σε κάθε εργασιακό χώρο, σε κάθε επιχείρηση και δηµόσια υπηρεσία.

Τα εργασιακά δικαιώµατα µας δεν καταργούνται!

Η Επαναστατική Αριστερά µπορεί και πρέπει να παίξει σηµαντικό ρόλο σε αυτές τις διεργασίες. Η εποχή αυτή της βαρβαρότητας έχει ανάγκη τις προτάσεις και τις απαντήσεις της!

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας 3/9, Δικαστήρια Ευελπίδων 9.00 πμ

Κάτω τα χέρια από τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες! Να αθωωθούν όλοι οι συλληφθέντες!

Το καλοκαίρι του 2020 κατατέθηκε προς ψήφιση ο αυταρχικός νόμος Χρυσοχοΐδη για την απαγόρευση των διαδηλώσεων και στις 9 Ιουλίου, ημέρα ψήφισης του αντιλαϊκού νομοσχεδίου, πραγματοποιήθηκε μαζική και δυναμική παλλαϊκή διαδήλωση στην Αθήνα ενάντια στον ακραία αυταρχικό αυτό νόμο.

Κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης, οι δυνάμεις καταστολής επιδόθηκαν σε ένα όργιο αστυνομικής βίας και τρομοκρατίας απέναντι στους διαδηλωτές και διαδηλώτριες, ενδεικτικά, με δολοφονικές επιθέσεις από μηχανάκια της ομάδας Δ πάνω σε οργανωμένα μπλοκ πολιτικών δυνάμεων και φοιτητικών συλλόγων, συλλήψεις στο σωρό, χημικά και ξυλοδαρμούς διαδηλωτών, με αποκορύφωμα σωρεία αυθαίρετων συλλήψεων διαδηλωτών με τα γνωστά, προσφιλή στην ΕΛΑΣ, κατασκευασμένα στην ασφάλεια κατηγορητήρια.

Οι αυθαίρετες διώξεις αυτές έχουν ξεκάθαρα εκδικητικά χαρακτηριστικά και έγιναν με σκοπό την κατατρομοκράτηση ευρύτερα λαού και νεολαίας, προς παραδειγματισμό όπου αντιστέκεται στις αντιλαϊκές πολιτικές και υπερασπίζεται τις δημοκρατικές λαϊκές ελευθερίες και τους εργατικούς – λαϊκούς αγώνες.

Με τις σκευωρίες και την τρομοκρατία η κυβέρνηση της ΝΔ θέλησε να επιβάλει την ψήφιση και εφαρμογή αυτού του νόμου απαγόρευσης διαδηλώσεων που καταλύει το θεμελιώδες δικαίωμα στη διαδήλωση, τη διεκδίκηση και τη διαμαρτυρία και να επιτύχει ένα καίριο χτύπημα στις δημοκρατικές ελευθερίες και τις κοινωνικές κατακτήσεις. Δεν τα κατάφεραν! Ο λαός και η νεολαία με τους μαζικούς και επίμονους αγώνες τους έχουν οδηγήσει αυτόν το νόμο σε αχρησία και τον κάλαθο των αχρήστων, διασφαλίζοντας τα δημοκρατικά δικαιώματα.

Να μην επιτρέψουμε την καταδίκη των διωκόμενων αγωνιστών και των αγωνιστριών για να ξεπλυθεί η κυβέρνηση και να δικαιολογήσει την αστυνομοκρατία, το όργιο καταστολής και τις σκευωρίες που εφαρμόζει κατά σύστημα η ΕΛΑΣ σε βάρος αγωνιστών/τριών και διαδηλωτών.

Καλούμε κοινωνικούς φορείς και πολιτικές δυνάμεις να καταγγείλουν και να αγωνιστούν ενάντια στις μεθοδεύσεις της κυβέρνησης και της αστυνομίας που θέλουν να στήσουν ακόμα μια κρατική σκευωρία για τρομοκρατήσουν τον λαό που αγωνίζεται και διεκδικεί. Ο αγώνας αυτός αφορά το σύνολο του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας, των μαζικών φορέων του εργατικού – λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος.

Καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια Ευελπίδων την Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου στις 9πμ στο κτήριο 9.

Να πέσει η σκευωρία – να αθωωθούν όλοι οι συλληφθέντες.

Αναμέτρηση – Οργάνωση για μια νέα κομμουνιστική αριστερά
ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο
Αντικαπιταλιστική Πολιτική ομάδα (ΑΠΟ)
Διεθνιστική Εργατική Αριστερά (ΔΕΑ)
Δρόμοι για την Ελευθερία
ΕΚΚΕ
Εργατικό επαναστατικό Κόμμα (ΕΕΚ)
ενωτική πρωτοβουλία ΜέΡΑ25 | Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά
ΚΚΕ μ-λ
Κομμουνιστική Επαναστατική Δράση (ΚΕΔ)
Κομμουνιστική Απελευθέρωση
Κίνηση Ενωτικής Μαχόμενης Αριστεράς (ΚΕΜΑ)
Λαϊκή Ενότητα / Ανυπότακτη Αριστερά
Λαϊκή Δράση – Ομάδα Κομμουνιστών – Αγωνιστών
Μέτωπο Λαϊκού Αγώνα ”Ηλέκτρα Αποστόλου”
ΜέΡΑ25
Μετάβαση οργάνωση για την κομμουνιστική προοπτική
Μ-Λ ΚΚΕ
Ξεκίνημα
ΟΚΔΕ
ΟΚΔΕ – Σπάρτακος
Παρέμβαση
Πολιτικό οργάνωση Κόκκινο νήμα
Πρωτοβουλία για την ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος

Το Global March to Gaza συγκροτήθηκε μετά από κάλεσμα της Ένωσης Ανεξάρτητων Εργατικών Επιτροπών στην Παλαιστίνη-Γάζα, όπου ζητήσουν την διεθνή αλληλεγγύη κατά
της γενοκτονίας των Παλαιστινίων από το Ισραήλ και την διοργάνωση κινητοποιήσεων στο συνοριακό πέρασμα της Ράφα (σύνορα Αιγύπτου με Λωρίδα της Γάζας), ώστε να
επανεκκινήσει η διέλευση της ανθρωπιστικής βοήθειας. Επισημαίνουμε εδώ ότι το Ισραήλ, αφού παραβίασε μονομερώς την εκεχειρία από τις αρχές Μαρτίου, παράλληλα απαγόρευσε την διέλευση οποιασδήποτε ανθρωπιστικής βοήθειας προς την Γάζα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την λιμοκτονία εκατοντάδων χιλιάδων Παλαιστινίων, καθώς το Ισραήλ εκτός από τις δολοφονίες, τους βομβαρδισμούς και την καταστροφή κάθε υποδομής στη Γάζα, θέλει να προσθέσει και την πείνα στα μέσα εξόντωσης των Παλαιστινίων.
Η ελάχιστη βοήθεια που αφήνει το Ισραήλ διανέμεται μέσα από ίδρυμα που στηρίζεται από το Ισραήλ και τις ΗΠΑ και έχει μετατραπεί σε παγίδα θανάτου για εκατοντάδες
Παλαιστίνιους, καθώς καθημερινά δολοφονούνται δεκάδες άνθρωποι, που προσπαθούν να πάρουν λίγα τρόφιμα.

Πρωτοβουλίες για την Γάζα

Στην Ελλάδα συγκροτήθηκε πρωτοβουλία για την Παγκόσμια Πορεία Προς τη Γάζα από ανένταχτους και μέλη πολιτικών οργανώσεων κυρίως της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς
και κατάφερε μέσα σε λίγες ημέρες να εξασφαλίσει την συμμετοχή 205 ατόμων στην προσπάθεια για άρση του αποκλεισμού της Γάζας και άμεση εκεχειρία. Ο στόχος που τέθηκε από το διεθνές συντονιστικό της πρωτοβουλίας ήταν να μεταβούμε στο Κάιρο μερικές χιλιάδες διαδηλωτές από την Ευρώπη κυρίως και την Αμερική και μετά
να μεταβούμε στη πόλη Ελ Αρίς της Αιγύπτου, που βρίσκεται κοντά στα σύνορα με την Ράφα. Από εκεί στοχεύαμε να μεταβούμε πεζή στο συνοριακό πέρασμα, όπου θα φτάναμε
σύμφωνα με τους υπολογισμούς την Κυριακή 15 Ιούνη. Εκεί θα διοργανώνονταν κινητοποιήσεις και παραστάσεις διαμαρτυρίας κατά της γενοκτονίας των Παλαιστινίων,
παράλληλα με τις διεθνείς κινητοποιήσεις που είχαν προγραμματιστεί για εκείνη τη μέρα σε πολλές πόλεις του πλανήτη.
Αυτή η προσπάθεια έρχεται μετά τις δράσεις του Freedom Flotilla Coalition (Συνασπισμός του Στόλου της Ελευθερίας), με τελευταία προσπάθεια για να σπάσει ο παράνομος
αποκλεισμός της Γάζας, αυτή με το σκάφος “Madleen”.
Ταυτόχρονα χιλιάδες αλληλέγγυοι από τη Βόρεια Αφρική ξεκίνησαν στις 9 Ιουνίου μια μεγάλη αυτοκινητοπορεία προς τη Γάζα, το καραβάνι Sumud (“αντοχή” στα αραβικά), με
στόχο να σπάσουν τον ισραηλινό αποκλεισμό μέσω Αιγύπτου.

Χιλιάδες αλληλέγγυοι στην Αίγυπτο

Οι Αιγυπτιακές αρχές δεν απαγόρευσαν τις δράσεις της πρωτοβουλίας, αλλά ούτε και φάνηκαν θετικά διακείμενοι, ενώ το Ισραήλ φυσικά εναντιώθηκε σφοδρά. Αυτό έδωσε
ώθηση στην Παγκόσμια Πορεία Προς την Γάζα και συγκεντρώθηκαν πάνω από 3.000 άτομα στο Κάιρο στις 11 & 12 Ιούνη. Το δικτατορικό καθεστώς του Σίσι δεν έδωσε τελικά άδεια για διέλευση των αλληλέγγυων προς τα σύνορα με την Ράφα για την Παρασκευή 12 Ιούνη και αποφασίστηκε να μεταφερθούμε όπως μπορούμε (κυρίως με ταξί) προς την πόλη Ισμαηλία, που βρίσκεται στη διώρυγα του Σουέζ και να επανεξετάσουμε από εκεί πως μπορούμε να μεταβούμε στη Ράφα.
Τελικά ούτε αυτό το σχέδιο κατέστη εφικτό, καθώς το καθεστώς έστησε αστυνομικά μπλόκα στους δρόμους προς την Ισμαηλία, ενώ απαγόρευσε στα ξενοδοχεία να προσφέρουν
δωμάτια σε ξένους. Το μεγαλύτερο κομμάτι των διαδηλωτών αποκλειστήκαμε από τις αιγυπτιακές αρχές στο δεύτερο σημείο ελέγχου (check point 2), όπου εκατοντάδες αλληλέγγυοι πραγματοποιήσαμε συγκέντρωση διαμαρτυρίας, διεκδικώντας να ανοίξει ο δρόμος προς τα ανατολικά.
Η ελληνική αποστολή πραγματοποιήσαμε συνέλευση και αποφασίσαμε να κατασκηνώσουμε στο σημείο, μέχρι να ανοίξει ο δρόμος. Οι δυνάμεις καταστολής είχαν περικυκλώσει το μέρος, ενώ μετά από κάποιες ώρες έστειλαν τελεσίγραφο ζητώντας να εγκαταλείψουμε το μέρος και να επιστρέψουμε στο Κάιρο. Οι αλληλέγγυοι δεν υποχωρήσαμε στην απειλή και παραμείναμε στο σημείο.
Τελικά οι αστυνομικοί, ασφαλίτες και παρακρατικοί με πολιτικά και κελεμπίες, επιτέθηκαν στο πλήθος και χτυπώντας μεμονωμένα τον κόσμο, τους έσερναν σε πούλμαν. Οι
περισσότεροι Δυτικοευρωπαίοι έκαναν καθιστική διαμαρτυρία και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να δεχθούν πολλά χτυπήματα, καθώς ήταν πιο ευάλωτοι έτσι, από τους
Αιγύπτιους που χρησιμοποιούσαν καμουτσίκια, ραβδιά και μαστίγια. Η ελληνική αποστολή ήμασταν πιο οργανωμένοι και πιαστήκαμε με “αλυσίδες” και αυτό καθυστέρησε την επίθεση προς τη μεριά μας. Κερδίσαμε έτσι χρόνο και διαπραγματευτήκαμε την οργανωμένη αποχώρηση μας προς το Κάιρο και τα ξενοδοχεία μας και όχι την απέλαση από την Αίγυπτο. Ώρες αργότερα οι αστυνομικές δυνάμεις έκαναν επιχείρηση “σκούπα” και στην Ισμαηλία και συγκέντρωσαν όσα άτομα είχαν καταφέρει να φτάσουν εκεί (κάποιες δεκάδες) και τους γύρισαν στο Κάιρο.

Αιγυπτιακό καθεστώς

Το εργατικό κίνημα στην Αίγυπτο μετά την καταστολή των μεγάλων κινητοποιήσεων της Αραβικής Άνοιξης 2011-2013, με κέντρο και σύμβολο την πλατεία Ταχρίρ στο Κάιρο, δεν
έχει συνέλθει ακόμα. H Αραβική Άνοιξη ήταν το κύμα των εξεγέρσεων στη Μέση Ανατολή που ξεκίνησε από την Τυνησία, πέρασε στην Αίγυπτο και επηρέασε με απεργίες, διαδηλώσεις, συγκρούσεις και εμφύλιες διαμάχες τις περισσότερες χώρες στη Μέση Ανατολή. Ο απόηχος του έφτασε στην Ευρώπη με τις κινητοποιήσεις των “αγανακτισμένων” στην Ισπανία και την Ελλάδα, αλλά και μέχρι τις ΗΠΑ με το Occupy Wall Street.
Δυστυχώς η έλλειψη αριστερής πολιτικής εκπροσώπησης και οργανωμένων αριστερών δυνάμεων στην Αίγυπτο έχει οδηγήσει στην κυριαρχία του δικτατορικού καθεστώτος Σίσι
και για αυτό δεν υπήρξε από τους ντόπιους εμφανής υποστήριξη των αλληλέγγυων του March to Gaza, παρά μονάχα μεμονωμένα και σχεδόν κρυφά.
Γνωρίζοντας αυτά το March to Gaza, στόχευε μόνο κατά του Ισραήλ και καθόλου κατά της Αιγύπτου, προκειμένου και να πετύχουμε τον στόχο μας να φτάσουμε στα σύνορα με την Γάζα, αλλά και για να μην εκθέσουμε τους ντόπιους απέναντι στην καταστολή του καθεστώτος.

Προσπάθεια για δράση στο Κάιρο

Το Σάββατο 13 Ιούνη το Διεθνές Συντονιστικό της Παγκόσμιας Πορείας προς την Γάζα εμφανίστηκε διχασμένο ως προς τη συνέχεια των δράσεων. Κάποιες αποστολές πρότειναν
να κινηθούμε αποκλειστικά σε συνεργασία με τις αρχές της Αιγύπτου, κάποιοι πρότειναν κινητοποίηση στο Κάιρο κλπ. Η ελληνική αποστολή μετά από συνέλευση αποφασίσαμε να προτείνουμε για την Κυριακή, που θα γίνονταν διαδηλώσεις για την Παλαιστίνη σε όλο τον κόσμο, να διοργανώσουμε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το γραφεία της ΕΕ στο Κάιρο.
Στην Αίγυπτο βέβαια το καθεστώς απαγορεύει οποιαδήποτε συγκέντρωση διαμαρτυρίας και κινητοποίηση. Η αστυνομική παρουσία είναι ασφυκτική παντού και οι έλεγχοι ήταν
συνεχείς. Πολλοί απελάθηκαν, κυρίως Δυτικοευρωπαίοι και αραβικής καταγωγής άτομα, ενώ πολλοί και πολλές κρατήθηκαν για ώρες σε αεροδρόμια και κρατητήρια.
Επίσης η συγκυρία των ισραηλινών επιθέσεων στο Ιράν δυσκόλεψε την θέση μας σαν διαδηλωτές και αλληλέγγυοι, καθώς τα σύννεφα του πολέμου πύκνωσαν απειλητικά πάνω
και από την Αίγυπτο. Η ελληνική αποστολή αποδείχθηκε από τις πιο οργανωμένες και με διάθεση για κινητοποίηση στο Κάιρο γι’ αυτό και πήραμε την πρωτοβουλία να καλέσουμε σε νέα συνέλευση με την παρουσία και άλλων αποστολών, ώστε να κάνουμε κάποια δράση, έστω και μεμονωμένα και όχι σαν Global March.
Όμως σε αυτή τη συνέλευση τέθηκε ζήτημα για την ασφάλεια των λιγοστών Αιγυπτίων υποστηρικτών μας, κυρίως δικηγόρων, όπου μας ενημέρωσαν ότι δέχονται απειλές από τις
Αρχές για την ασφάλεια τους. Οπότε το κλίμα άλλαξε στη συνέλευση και αποφασίσαμε να ολοκληρώσουμε την παρουσία μας στο Κάιρο, χωρίς περαιτέρω δράση πέραν αυτής που
έγινε την Παρασκευή 13 Ιούνη.

Εμείς σαν μέλη του ΚΝ και της ΚΑΡ προτείναμε να γίνει κινητοποίηση στο Κάιρο, καθώς δεν ήταν ξεκάθαρες οι απειλές προς τους Αιγύπτιους υποστηρικτές μας. Αποφασίσαμε την αποχώρηση μας από το Κάιρο, αλλά ακόμα και τις τελευταίες στιγμές ο αστυνομικός κλοιός ήταν ασφυκτικός και η αστυνομία κράτησε περίπου 20 άτομα από την ελληνική αποστολή, ενώ ετοιμάζονταν για αναχώρηση. Αναγκαστήκαμε να καθυστερήσουμε για πάνω από μία ώρα την αναχώρηση της πτήσης για Αθήνα, ώστε να εξασφαλίσουμε ότι θα επιστρέψουν οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες μας. Τελικά μετά από διαβεβαιώσεις των Αρχών προς τον πρόξενο, ότι θα φύγουν με τις επόμενες πτήσεις και εισιτήρια πληρωμένα από την πλευρά της Αιγύπτου, αναχωρήσαμε για Αθήνα!
Οι Αιγυπτιακές Αρχές δεν επέτρεψαν τελικά ούτε στο καραβάνι “Sumud” να διασχίσει τα σύνορα, εμμένοντας στη διατήρηση των καλών και υποτακτικών σχέσεων που έχουν εδώ
και δεκαετίες με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ.

Μεγάλες κινητοποιήσεις στις 15 Ιούνη

Το κίνημα της Παγκόσμιας Πορείας προς την Γάζα έδωσε νέα ώθηση στις αντιπολεμικές διαδηλώσεις σε όλο τον δυτικό κόσμο και ειδικά στην Ελλάδα, που είχαμε καιρό να
διοργανώσουμε μαζικές και μαχητικές κινητοποιήσεις αλληλεγγύης προς την Παλαιστίνη. Η συμμετοχή του κόσμου στις διαδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα ήταν εντυπωσιακή, όπως
επίσης και σε συναυλίες και δράσεις που έγιναν σε πολλές περιοχές της χώρας τις επόμενες μέρες. Φυσικά έγιναν εντυπωσιακές σε συμμετοχή και παλμό διαδηλώσεις σε όλη την Ευρώπη.

Απαραίτητη η συνέχιση του αντιπολεμικού κινήματος

Το καραβάνι “Sumud” διοργάνωσε με το MarchToGaza και τον FreedomFlotilla στην Τυνησία συνάντηση και δράσεις για να συντονιστούν καλύτερα οι πρωτοβουλίες και να
πιέσουν αποτελεσματικότερα για τα δίκαια αιτήματα των Παλαιστινίων. Σε ένα κλίμα πολύ καλύτερο από αυτό της Αιγύπτου, με διαρκείς και εμφανείς εκδηλώσεις του κόσμου υπέρ της Παλαιστίνης, δόθηκε υπόσχεση για συνέχιση των προσπαθειών μας.

Το ελληνικό τμήμα της Παγκόσμιας Πορείας Προς την Γάζα έκανε συνέλευση μετά την επιστροφή του στην Αθήνα και οργάνωσε πανελλαδική κινητοποίηση στην αμερικάνικη βάση της Σούδας και συμμετείχε στην πανευρωπαϊκή διαδήλωση στις Βρυξέλλες, ώστε να πιέσουμε τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, να σταματήσουν να στηρίζουν το κράτος-δολοφόνο. Μεγάλη επιτυχία είχε και η πανελλαδική μέρα δράσης για την Παλαιστίνη που οργανώθηκε στις 10 Αυγούστου, με τη συμμετοχή δεκάδων χιλιάδων αλληλέγγυων. Επόμενος στόχος η διοργάνωση του Διεθνή Στόλου Sumud, Global Sumud Flotilla — της μεγαλύτερης πολιτικής θαλάσσιας αποστολής αλληλεγγύης που έχει πραγματοποιηθεί ποτέ, με στόχο να σπάσει τον αποκλεισμό και να ανοίξει έναν ζωτικό θαλάσσιο δρόμο αλληλεγγύης προς τη Γάζα.

Προοπτικές

Το ελληνικό τμήμα του March to Gaza έχει καταθέσει προς συζήτηση και διαπραγμάτευση κείμενο προς όλες τις αποστολές, ώστε να διαμορφωθεί η Διακήρυξη του Καΐρου: Για μια ελεύθερη Παλαιστίνη σε έναν αλληλέγγυο κόσμο. Το οποίο να αποτελέσει τη βάση για τον πολιτικό και οργανωτικό μας συντονισμό.
Το Global March to Gaza μπορεί να γίνει κέντρο ή πρόπλασμα ενός γενικευμένου αντιπολεμικού κινήματος με κέντρο των αγώνα των Παλαιστινίων και ενάντια στις ένοπλες
επεμβάσεις και τους πολέμους των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Μπορεί να μετεξελιχθεί σε μία συλλογικότητα, όπως το Παγκόσμιο και Ευρωπαϊκό Φόρουμ, με δράσεις ενάντια στον πόλεμο, τη φτώχεια και τον ρατσισμό.
Το αντιπολεμικό κίνημα κατά του πολέμου των ΗΠΑ εναντίον του Βιετνάμ τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην ριζοσπαστικοποίηση των μαζών.
Εδώ και πάνω από μία δεκαετία οι πολεμικές δαπάνες του ΝΑΤΟ, αλλά και διεθνώς αυξάνονται διαρκώς. Πλέον έχουν φτάσει τα 2,5 τρισεκατομμύρια δολάρια με το 50%
σχεδόν να δαπανώνται από τις ΗΠΑ (πλησιάζει το 1 τρις) και την Κίνα. Ταυτόχρονα σε άνοδο των πολεμικών δαπανών προχωρούν πάνω από 100 χώρες
παγκόσμια, ενώ πρωτοστατεί και η Ευρώπη. Με το ReArm Europe προβλέπονται επιπλέον εξοπλιστικές δαπάνες 800 δις στην ΕΕ, με την κυβέρνηση της ΝΔ να
πρωταγωνιστεί. Βέβαια όταν πρόκειται για κοινωνικές δαπάνες ή αυξήσεις σε μισθούς, τότε δεν υπάρχουν χρήματα ή θα καταστραφεί η οικονομία.
Προφανώς αυτές οι δαπάνες και αυτά τα όπλα δεν θα είναι για τα μουσεία, αλλά για να χρησιμοποιηθούν σφαγιάζοντας τους λαούς για τα συμφέροντα των καπιταλιστών…

Αιτήματα

Η Γάζα αντιστέκεται και πρέπει να είμαστε μαζί της. Με την Παλαιστίνη, ως την λευτεριά.
Για την ήττα και τη διάλυση του Ισραήλ. Με την Παλαιστίνη άνευ όρων, μέχρι τέλους!
 Αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό – Να σταματήσει τώρα η γενοκτονία στη Γάζα
 Άμεση κατάπαυση του πυρός – Να αποσυρθούν τα ισραηλινά στρατεύματα κατοχής
από την Γάζα
 Να επιτραπεί είσοδος χωρίς όρους στη βοήθεια σε τρόφιμα και φάρμακα
 Να σταματήσει κάθε συνεργασία και στήριξη της Ελλάδας στο Ισραήλ – Όχι στον
επιθετικό άξονα Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ
 Να αναγνωριστεί το Παλαιστινιακό Κράτος από την Ελληνική Κυβέρνηση -Να
κλείσουν οι βάσεις των ΗΠΑ στην Ελλάδα
 Νίκη στην παλαιστινιακή αντίσταση-Να ηττηθεί το Ισραήλ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

Χρ. Βαγενάς & Ελ. Φάκαρος, μέλη του ΚΝ & της ΚΑΡ, που συμμετείχαν στην αποστολή
του Global March to Gaza στην Αίγυπτο

Η ανακοίνωση:

Ο λαός του Πειραιά μαζί με εργαζόμενους και νεολαία από γειτονιές της Αθήνας καταφέραμε την Τετάρτη 16/7 το βράδυ, με κινητοποίηση στο λιμάνι, να μπλοκάρουμε την μεταφορά στρατιωτικού υλικού στο Ισραήλ. Πρόκειται για μια σημαντική νίκη που δείχνει τον δρόμο για το πώς πρέπει να παλεύει έμπρακτα το εργατικό κίνημα απέναντι στη γενοκτονία που πραγματοποιεί το κράτος -τρομοκράτης του Ισραήλ με την πλήρη στήριξη των δυτικών ιμπεριαλιστών (ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ) και φυσικά και της ελληνικής κυβέρνησης της ΝΔ. Η αντιπολεμική πρωτοβουλία Πειραιά είχε μια δυναμική παρουσία στην κινητοποίηση της Τετάρτης, όπως και στης Δευτέρας, και θα συνεχίσει τις δράσεις της στις γειτονιές του Πειραιά το επόμενο διάστημα για την ανάπτυξη και οργάνωση ενός αντιπολεμικού κινήματος στις γειτονιές μας. Οπότε stay tuned για τις επόμενες δράσεις …

-Διακοπή σχέσεων με το Ισραήλ – Λευτεριά στην Παλαιστίνη
-Όχι στον πόλεμο – Έξω από ΝΑΤΟ-ΕΕ
-Κάτω η κυβέρνηση του πολέμου,της ακρίβειας και των σκανδάλων
-Λεφτά για υγεία – παιδεία – μισθούς – συντάξεις, όχι για εξοπλισμούς – τράπεζες – αστυνομία

Αντιπολεμική Πρωτοβουλία Πειραιά