ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 28 ΦΛΕΒΑΡΗ
Η ζωή μας πάνω από τα κέρδη τους | Οι ιδιωτικοποιήσεις δολοφονούν
Τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια που πραγματοποιήθηκαν σε ολόκληρη την Ελλάδα και σε χώρες του εξωτερικού, έφεραν στην επιφάνεια μία τεράστια λαϊκή οργή κατά της κυβέρνησης για την προσπάθεια συγκάλυψης του εγκλήματος των Τεμπών. Όλα δείχνουν πως εκτός από την ανυπαρξία μέτρων ασφάλειας που οδήγησαν στην σύγκρουση των τρένων, στον τραγικό απολογισμό όπως αποκαλύπτουν ηχητικά ντοκουμέντα συνέβαλε η καύση χημικών ουσιών που πιθανώς προκλήθηκε από λαθραίο φορτίο που φαίνεται πως μετέφερε παράνομα η αμαξοστοιχία. Ακόμη μια φορά, για να συγκαλυφθεί ένα έγκλημα, εμπειρογνώμονες και επιστήμονες ευθυγραμμίζονται με την κυβέρνηση και το κεφάλαιο. Όπως και στη διαχείριση της πανδημίας, η επιστήμη και η τεχνολογία μετατρέπονται σε εργαλεία προπαγάνδας, διαστρεβλώνοντας την αλήθεια με τον πιο αντιεπιστημονικό τρόπο, υποτιμώντας την νοημοσύνη μας. Δεν θα το αφήσουμε να περάσει έτσι!
Είναι ορατό πως υπάρχει κοινωνικός αναβρασμός και οργή που ψάχνει τρόπους έκφρασης. Είναι η πραγματικότητα που βιώνουμε καθημερινά η οποία απαιτεί εδώ και τώρα όξυνση της αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση και ρήξη με την πολιτική που ασκεί. Τη πολιτική της φτώχειας, της εξαθλίωσης, των ιδιωτικοποιήσεων και των πολέμων.
Το τραγικό γεγονός των Τεμπών αποδεικνύει ξεκάθαρα ότι η πολιτική της ιδιωτικοποίησης και της «απελευθέρωσης των αγορών», ο κατακερματισμός του σιδηρόδρομου σε υποδομή, λειτουργία, συντήρηση με στόχο το ξεπούλημα, που προωθείται διαχρονικά με δεκάδες ντιρεκτίβες από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις, οδηγούν σε σοβαρές ελλείψεις στην ασφάλεια και στην απαξίωση του σιδηρόδρομου.
Οι ιδιωτικοποιήσεις αποτελούν την αιχμή του δόρατος του προβλήματος. Υπάρχουν όμως ευθύνες ειδικές και συγκεκριμένες, όπως επίσης υπάρχουν ευθύνες δομικές και συνολικές. Οι ειδικές αφορούν το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου και την εκάστοτε κυβέρνηση. Από την άλλη, οι συνολικές ευθύνες, παρότι αφηρημένες, είναι απροκάλυπτα εμφανείς στην ποιότητα και την υποτίμηση της ίδιας της ζωής των εκμεταλλευόμενων. ΄Οποια μορφή και αν προσλάβει το κράτος, ο καπιταλισμός θα συνεχίσει να είναι ένας αδυσώπητος μηχανισμός που καταβροχθίζει τις ζωές μας και ξερνάει εμπορεύματα, κερδοφορία. Η προσπάθεια συγκάλυψης του εγκλήματος των Τεμπών δείχνει ακόμη μια φορά τη σύνδεση κράτους με μαφίες (από τις γνωστές σχέσεις ναρκεμπορίου-αστυνομίας μέχρι το πιθανό λαθρεμπόριο καυσίμων από πιθανούς σπόνσορες των κρατικών διαχειριστών). Θα πρέπει στη συγκυρία αυτή της απονομιμοποίησης του πολιτικού προσωπικού να οξύνουμε την ταξική πάλη με παρεμβάσεις στους χώρους εργασίας μας, απεργίες, διαδηλώσεις.
Να διεκδικήσουμε πολλαπλούς συντελεστές ασφαλείας σε όλα τα μέσα μετακίνησης και την δυνατότητα να εκφέρουμε άποψη για αυτά. Να το διεκδικήσουμε μέσα από κοινούς αγώνες επιβατών-εργαζομένων, για πραγματικά δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο και όχι απλά μια αφηρημένη “καλή” κρατική διαχείριση. Το κράτος αποτελεί το διαχειριστή του κεφαλαίου και δεν ενέχει μια εγγενή “καλή” κοινωνική φύση, όπως του προσδίδεται πολλές φορές. Δε θα αφήσουμε να συγκαλυφθεί το έγκλημα, και όχι μόνο το συγκεκριμένο. Δεν ξεχνάμε τη μεγαλύτερη κρατική δολοφονία των τελευταίων ετών στο ναυάγιο της Πύλου με πάνω από 600 νεκρούς μετανάστες το 2023, στο οποίο βάσει στοιχείων το ελληνικό λιμενικό είχε σαφή εμπλοκή και ενεργό συγκαλυπτικό ρόλο. Και τα δύο εγκλήματα δείχνουν την ταξική φύση της δικαστικής εξουσίας, για αυτό και η δικαιοσύνη θα πρέπει να δοθεί από τους διαρκείς αγώνες μας μέσα και έξω από τους χώρους εργασίας
Διότι η πολιτική που έχουμε απέναντί μας, όσο κι αν τα αστικά κόμματα σκίζουν τα ιμάτιά τους στο κοινοβούλιο για δήθεν εναλλακτικές λύσεις, δεν αναμορφώνεται, μόνο ανατρέπεται. Γιατί είναι μια πολιτική που προωθεί το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και των κοινωνικών αγαθών και υπηρεσιών, την υποχρηματοδότηση και τη δραματική υποβάθμισή τους, εξαιτίας του «κόφτη» του Συμφώνου Σταθερότητας της ΕΕ και του χιλιοπληρωμένου χρέους. Οδηγεί σε εξευτελιστικους μισθούς και συντάξεις την ώρα που η ακρίβεια καλπάζει. Η κερδοφορία των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων εκτινάσσεται, ενώ εμείς αναγκαζόμαστε να ζήσουμε με εξευτελιστικές αμοιβές και ανασφάλιστες υποτροφίες, οι πλειστηριασμοί της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας στερούν τα σπίτια από χιλιάδες εργαζόμενους την ίδια στιγμή που το στεγαστικό πρόβλημα δεν μας αφήνει να αναπνεύσουμε από τον βραχνά του ενοικίου. Για αυτή την πολιτική είναι μονόδρομος η αύξηση των πολεμικών δαπανών, η συμμετοχή σε πολέμους (και γενοκτονίες), στα πλαίσια της «πολεμικής οικονομίας» και της θανάσιμης εμπλοκής της χώρας μας στα τυχοδιωκτικά σχέδια των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ.
Κόντρα στον εργοδοτικό- κυβερνητικό συνδικαλισμό
Σε κάθε κρίσιμη στροφή της ταξικής πάλης οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ, λειτουργούν ανασταλτικά στην ανάπτυξη νικηφόρων εργατικών αγώνων. Χαρακτηριστικότερη όλων είναι στάση της ΓΣΕΕ των εργοδοτών, η οποία προκήρυξε αρχικά απεργία στις 9/4, για να υπαναχωρήσει λίγες μέρες μετά έπειτα από το κάλεσμα του συλλόγου των θυμάτων των Τεμπών. Οι δυνάμεις αυτές αποτελούν διαρκές ανάχωμα στις προσπάθεια κλιμάκωσης των ταξικών αγώνων. Αρνούνται οποιοδήποτε πολιτικό αίτημα ενάντια στην κυβέρνηση μπροστά στην απεργία, την ανάγκη να περάσει ξανά στο δημόσιο ο σιδηρόδρομος αλλά τώρα υπό εργατικό έλεγχο, ενώ αποσυνδέουν πλήρως τα αιτήματα για αυξήσεις στους μισθούς, για να τα οποία θα «παλέψουν» με την «κατά παραγγελία» απεργία πριν το Πάσχα! Δυστυχώς, κατώτερη των περιστάσεων είναι και η στάση του ΠΑΜΕ – ΚΚΕ, το οποίο αρνείται να τεθεί το αίτημα του περάσματος ξανά στο δημόσιο του σιδηροδρόμου και ακύρωσης της σύμβασης με την Hellenic Train. Δεν θέτει ούτε σε αυτή την φάση το στόχο ρήξης και ανατροπής της πολιτικής κεφαλαίου-ΕΕ και της κυβέρνησης, την στιγμή που όλη η χώρα έχει καταλάβει ποιος φταίει για αυτό το έγκλημα και το συγκαλύπτει. Η κυβερνητική πολιτική δεν φαίνεται να πιέζεται ιδιαίτερα από τις κοινοβουλευτικού τύπου προτάσεις που καταθέτει το ΠΑΜΕ μέσα από το ΚΚΕ, όπως έπραξε πρόσφατα για το θέμα των ΣΣΕ και των κατώτατων μισθών.
Εργατική αντεπίθεση ανάγκη της εποχής
Μακριά λοιπόν από αυτούς και αυτές που υπονομεύουν τον αγώνα μας όπου σταθούν και όπου βρεθούν, προκρίνουμε έναν άλλο δρόμο. Ένα δρόμο με ανεξάρτητα, σωματεία, μαζικά και μαχητικά, τα οποία θα λειτουργούν από τα κάτω, με το ανώτατο όργανο αποφάσεων τις γενικές τους συνελεύσεις και το ισότιμο οριζόντιο συντονισμό τους! Που θα προτάσσουν τα συμφέροντα των εργαζομένων και θα μπορούν να τα συνδέουν με τον ευρύτερο πολιτικό αγώνα, ενάντια στην αστική πολιτική, του κεφαλαίου και της ΕΕ.
Στις 28 Φλεβάρη πρέπει να νεκρώσει ολόκληρη η χώρα, να βουλιάξουν δρόμοι και πλατείες, να υπάρξει πραγματικός λαϊκός ξεσηκωμός, ακόμη μεγαλύτερος από αυτόν της Κυριακής. Παλεύουμε για να καταγγελθεί εδώ και τώρα η Σύμβαση με την ΗΤ, χωρίς αποζημίωση, να περάσει το σύνολο του σιδηροδρομικού έργου στο δημόσιο και να λειτουργεί, με εργατικό και λαϊκό έλεγχο, προς όφελος του λαού και όχι του κέρδους. Να μην δώσουμε καμιά παράταση ζωής στην Κυβέρνηση. Καμία εμπιστοσύνη στην συστημική αντιπολίτευση και την διακομματική αστική συναίνεση. Να μετατρέψουμε την οργή σε οργανωμένο μαχητικό αγώνα για την ανατροπή της πολιτικής και της κυβέρνησης που οδήγησε στο έγκλημα που γεννάει μικρά και μεγάλα Τέμπη!
Η συνέχιση του συντονισμού των ταξικών πρωτοβάθμιων σωματείων και συλλογικοτήτων είναι αναγκαιότητα μετά το πέρας της απεργίας τις 28 Φλεβάρη! Ειδικά για το σωματείο μας, ο αγώνας που πρέπει να ανοίξει για τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΣΣΕ) στον κλάδο πρέπει να γίνει αίτημα και κτήμα και των υπόλοιπων σωματείων. Να ξαναμπεί στην κοινωνία ότι μόνο μέσω συλλογικών συμβάσεων εργασίας μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την ολομέτωπη επίθεση που γίνεται εναντίων μας. Κυρίαρχα όμως για να μπορέσει το εργατικό κίνημα να γίνει ο εκφραστής αυτής της λαϊκής αγανάκτησης και οργής απέναντι στην κυβέρνηση και τους μηχανισμούς της, κρατικούς και παρακρατικούς.
Για να μπορεί ο αγώνας των λίγων να γίνεται και αγώνας των πολλών, για να υπερβούμε και τη λογική που θέλει το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα να διεξάγει μονάχα οικονομικούς αγώνες και αγώνες διαμαρτυρίας χωρίς συνολικά πολιτικά αιτήματα και στόχους ανατροπής και την πολιτική αντιπαράθεση να διεξάγεται μονάχα από τα κοινοβουλευτικά κόμματα. Οι καιροί απαιτούν ένα πραγματικά επικίνδυνο για το κεφάλαιο και την εργοδοσία εργατικό κίνημα !
Υπό αυτό το πρίσμα, έχει καθυστερήσει η αναγκαία επεξεργασία που πρέπει να γίνει γύρω από την ΣΣΕ. Η επιτροπή δυστυχώς προχωρά με αργούς ρυθμούς και η αναγκαία κουβέντα που πρέπει να γίνει πλατιά στο σωματείο μένει στην επιτροπή. Η κατάσταση πρέπει να αντιστραφεί! Είναι ευκαιρία στα πλαίσια των αγώνων που δίνουμε για το έγκλημα στα Τέμπη, ενάντια των διώξεων αλλά και των κλαδικών μας αγώνων να είμαστε εξοπλισμένοι με τη ΣΣΕ. Η ΣΣΕ πρέπει αποτελέσει ένα βασικό εργαλείο του σωματείου, δίνοντας υλική υπόσταση στο “μισθός-ωράριο-ασφάλιση”, γι’ αυτό η διαδικασία συγγραφής της και η επικοινωνία της πλατιά παράλληλα με μια καμπάνια εγγραφής νέων μελών, πρέπει να αναδειχθούν ως προτεραιότητα για το σωματείο το επόμενο διάστημα.
Θεωρούμε ότι πρέπει να επισπευθούν οι διαδικασίες αλλά και να αναζωογονηθούν, με εκ νέου κάλεσμα στα μέλη του Σωματείου. Ενδεικτικά, οι πρώτες διαφωνίες της επιτροπής ΣΣΕ αφορούν το πεδίο ισχύος της σύμβασης, δηλαδή τον ορισμό του εργοδότη αλλά και του υποκειμένου που θα καλύπτεται από αυτήν. Συγκεκριμένα, όσον αφορά τους εργοδότες, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ως “αφεντικά” μας τους κυβερνητικούς/κρατικούς φορείς, όπως τα σχετικά με τον κλάδο Υπουργεία (Παιδείας, Ανάπτυξης, Οικονομικών), αλλά και τα επιμέρους πανεπιστημιακά ιδρύματα και ερευνητικά κέντρα μέσω των Ειδικών Λογαριασμών Κονδυλίων Έρευνας (ΕΛΚΕ) ή των αντίστοιχων οργάνων τους. Όσον αφορά τους εργαζόμενους που θα καλύπτονται από τις συλλογικές συμβάσεις που διεκδικούμε, θεωρούμε πως πρέπει να επιδιώξουμε να καλύπτονται όλοι οι συνάδελφοι/ισσες, ακόμη και όσοι/ες δεν έχουν ήδη εργασιακό καθεστώς. Όντως ένα μεγάλο κομμάτι του κλάδου αποζημιώνεται με “μπλοκάκι”, όμως το Σωματείο μας δεν περιορίζεται στους συμβασιούχους. Εξίσου μεγάλο κομμάτι συναδέλφων και συναδελφισσών αποζημιώνεται μέσω υποτροφιών, τίτλων κτήσης, ευκαιριακά ή και καθόλου. Η υπεράσπιση των συναδέλφων που βρίσκονται στις πιο επισφαλείς συνθήκες, των οποίων η εργασία είναι “αόρατη”, “μαύρη” ή αμισθί, είναι από τους πρωταρχικούς στόχους του Σωματείου, καθώς και θεμελιώδης λόγος για την ίδρυσή του. Ο αγώνας μας για να αναγνωριστεί η εργασία μας ως αυτό που είναι, δεν πρέπει να αφήσει απ’ έξω όλες τις περιπτώσεις συναδέλφων που δεν καλύπτονται από σύμβαση. Ενδεικτικά, 1 στους 4 συμμετέχοντες σε έρευνα του Σωματείου μας (2022) καλύπτονται από υποτροφίες για το ερευνητικό τους έργο, 1 στους 4 εργάζεται με συμβάσεις έργου (“αυτοαπασχολούμενοι/ελεύθεροι επαγγελματίες” και σύντομα “προμηθευτές”), ενώ καταγράφηκαν και πολλές περιπτώσεις (1 στους 5) μηδενικής αποζημίωσης.
Καταστολή στο ΕΜΠ
Οι χουντικής έμπνευσης πρακτικές της Πρυτανείας ΕΜΠ, δεν περιορίζονται μόνο στην καταστολή συνδικαλιστικών παρεμβάσεων και στις ασφαλίτικες παρακολουθήσεις αλλά περιλαμβάνουν εκδικητικά κλειδώματα αιθουσών και απαγορεύσεις εκδηλώσεων. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Αρχιτεκτονικής Σχολής, όπου ο Πρύτανης κλειδώνει αίθουσες προκειμένου να μη διεξαχθούν ανακοινωμένες συζητήσεις και εκδηλώσεις. Αποκορύφωμα της παραπάνω τακτικής ήταν η προσπάθεια απαγόρευσης εκδήλωσης για το έγκλημα στα Τέμπη, η οποία έπεσε στο κενό, αλλά και η απαγόρευση του σωματείου να πραγματοποιήσει γενική συνέλευση στο κάτω πολυτεχνείο με την γελοία δικαιολογία ότι δεν είναι σύννομη η χρήση των αιθουσών για το σκοπό αυτό! Είναι ανάγκη να επανοικειοποιηθούμε τους δημόσιους χώρους για πολιτικές και πολιτιστικές δράσεις, γιατί η καταστολή “πατάει” στη γενικευμένη υποχώρηση των αντιστάσεων και δημιουργεί δυσμενέστερα προηγούμενα. Η πολιτική απόφαση και κίνηση να παραμένουμε, να διεκδικούμε και να διατηρούμε τους δημόσιους χώρους για τις δράσεις μας έχει σκοπό να αφήνει κεκτημένα, με τους δημόσιους χώρους να παραμένουν πραγματικά δημόσιοι και ανοιχτοί στα κινήματα και την κοινωνία.
Αντίστοιχη φιέστα με τη “βραδιά ερευνητή” αποτελεί το “άνοιγμα των εργαστηρίων στο κοινό” που διοργανώνει το ΕΜΠ από τις 12 έως 14 Μαρτίου. Μια φιέστα όπου η διοίκηση του ΕΜΠ και τα αφεντικά μας στα εργαστήρια θα προβάλλουν τις ερευνητικές επιτυχίες, αποκρύπτωντας την ανασφάλιστη και κακοπληρωμένη εργασία μας στην έρευνα και τη διδασκαλία, αλλά και τις αντικοινωνικές συνεργασίες του ΕΜΠ με μπάτσους και στρατό. Κι όλα αυτά τη στιγμή που ο πρύτανης αρνείται όχι μόνο να αποσύρει τις μηνύσεις στους συλληφθέντες της βραδιάς του ερευνητή οι οποίοι δικάζονται στις 17/3, αλλά ακόμα και να συνομιλήσει με το σωματείο μας για τα ζητήματα που επανειλημμένα αυτό θέτει.
8η Μάρτη – Καμία/κανένα μόνο
Τα περιστατικά έμφυλης βίας, γυναικοκτονιών, βιασμών και κακοποιήσεων έρχονται όλο και πιο συχνά στο φως της δημοσιότητας, επιβεβαιώνοντας πως οι γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα αποτελούν, μαζί με τις μετανάστριες, τα πιο ευάλωτα μέλη της εργατικής τάξης. Αυτά τα άτομα βιώνουν την εκμετάλλευση και την καταπίεση σε πολλαπλά επίπεδα. Όχι μόνο μέσω των παρενοχλήσεων και των κακοποιητικών συμπεριφορών εντός και εκτός του χώρου εργασίας, αλλά και μέσα από το εντεινόμενο καθεστώς στην εργασία, της ανεργίας και της επισφάλειας, που επισφραγίζεται από χαμηλότερους μισθούς, λιγότερα δικαιώματα και την άνιση πρόσβαση στην εργασία. Δεν είναι τυχαίο ότι το ΙΚΥ δεν δίστασε να εκβιάσει συναδέλφισσές μας, θέτοντας το ερώτημα “ή υποτροφία ή εγκυμοσύνη”, καθώς οι υποτροφίες και οι συμβάσεις έργου αφήνουν τα συνάδελφα έκθετα στην ευχέρεια κάθε εργοδοσίας. Για αυτό, η φετινή 8η Μάρτη θα μας βρει στο δρόμο, να βροντοφωνάζουμε μαζί με κάθε γυναίκα και ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο, ενάντια στην εκμετάλλευση και την έμφυλη βία. Αλλά και καθημερινά, στο πλάι κάθε συναδέλφισσας/ου που καταγγείλει περιστατικό. Ήρθε η ώρα που όλα τα θύματα θα μιλήσουν, όχι απλά γιατί βρήκαν το θάρρος, αλλά και την ατομική και συλλογική δύναμη. Το σωματείο μας, η αλληλεγγύη μεταξύ μας και ο αγώνας μέχρι τέλους θα μας δώσει τη δύναμη, θα μας δικαιώσει και θα μας προστατεύσει όλους, όλες και όλα!
ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΞΥΓΟΝΟ μέσα από τους αγώνες μας για την ανατροπή!
Ενάντια στο προδιαγεγραμμένο έγκλημα & στην συγκάλυψη – ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΘΑ ΦΕΡΕΙ Ο ΛΑΟΣ
- ΚΑΜΙΑ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ. ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί για το έγκλημα και τη συγκάλυψη και μέτρα για να ΜΗΝ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ. Έξω η HELLENIC TRAIN. Τα κέρδη σκοτώνουν. Να εθνικοποιηθεί – κρατικοποιηθεί ο σιδηρόδρομος χωρίς αποζημίωση με εργατικό λαίκο έλεγχο, για ενιαίο, αποκλειστικά δημόσιο σιδηρόδρομο, για να είναι ασφαλής και φτηνός για το λαό κόντρα στο κέρδος.
- Να είναι αποκλειστικά δημόσια τα βασικά κοινωνικά αγαθά η υγεία, η παιδεία, οι συγκοινωνίες, η ενέργεια, το ρεύμα, το νερό, ο πολιτισμός. Ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων, της επιχειρηματικής λειτουργίας και της ανταποδοτικότητας. Διπλασιασμός των κοινωνικών δαπανών ενάντια στο χρέος, και τα ματωμένα πλεονάσματα και τους εξοπλισμούς.
- Τώρα κατώτατος εργατικός μισθός 1200 ευρώ καθαρά παντού. Καθολική υποχρεωτική εφαρμογή ΣΣΕ με πραγματικές αυξήσεις. Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού στο δημόσιο. Συλλογικές Συμβάσεις παντού και ΕΓΣΣΕ με ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις. Να πάρουμε από τα ΚΕΡΔΗ του κεφαλαίου. Μόνιμη και σταθερή δουλειά. Δραστική μείωση του εργάσιμου χρόνου. 6ωρο 5νθήμερο 30ωρο. Όχι δουλειά την Κυριακή.
- Μέτρα ενάντια στην ακρίβεια. Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πρώτης ανάγκης και διατίμηση στις τιμές στα βασικά αγαθά.
- Μέτρα ενάντια στην στεγαστική κρίση. Κατάργηση των πλειστηριασμών και των εξώσεων σε λαϊκές οικογένειες. Προστασία της λαϊκής κατοικίας και διασφάλιση του αγαθού της στέγης σε όλους/ες.
- Όχι στα εργοδοτικά εγκλήματα, στα μικρά και μεγάλα «Τέμπη» στους εργασιακούς χώρους.
- Κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη, Γεωργιάδη. Κάτω οι αντεργατικοί νόμοι και η καταστολή. Κάτω τα χέρια από την απεργία. Τέρμα στις διώξεις και τις απολύσεις. Ελεύθερη συνδικαλιστική δράση.
- Κάτω η κυβέρνηση των δολοφόνων και η διαχρονική πολιτική όλων των κυβερνήσεων, της ΕΕ, του κεφαλαίου που βάζει τα κέρδη πάνω από τις ζωές μας.
- Να αποσύρει ο Πρύτανης ΕΜΠ κ. Χατζηγεωργίου τις μηνύσεις που κατέθεσε εναντίον του μέλους του ΔΣ μας και του φοιτητή ΠΑΔΑ για τη βραδιά του ερευνητή και όλων των άλλων φοιτητ(ρι)ών που κατά καιρούς διώκει για τη συνδικαλιστική τους δράση. Η ακαδημαϊκή κοινότητα του ΕΜΠ να ζητήσει την άμεση απομάκρυνσή του από την πρυτανική αρχή.
Καλούμε σε:
- Απεργία στις 28 Φλεβάρη. Προσυγκέντρωση – πορεία από τα Προπύλαια 9.30πμ και συγκέντρωση Σύνταγμα 11πμ.
- Συγκρότηση απεργιακής επιτροπής για την προετοιμασία των απεργιακών σταθμών.
- Πρόταση προς Σωματεία-Συλλόγους και συλλογικότητες για την διοργάνωση Συνέλευσης Αγώνα, για την κλιμάκωση του αγώνα την ημέρα της απεργίας στις 28 Φλεβάρη.
- Κλαδική απεργία στις 17 Μάρτη και κινητοποίηση στα δικαστήρια στην Ευελπίδων εν όψει της δίκης των συλληφθέντων της Βραδιάς του Ερευνητή. Κάλεσμα στα υπόλοιπα σωματεία του κλάδου για συμμετοχή στην κινητοποίηση και την έκδοση ψηφισμάτων στήριξης και κοινό δελτίο τύπου.
- Συμμετοχή στη φεμινιστική συγκέντρωση την 8 του Μάρτη στις 14:00 στην πλατεία Κολοκοτρώνη, πορεία προς το Σύνταγμα και κατάληξη στα γραφεία της Hellenic Train μαζί με φεμινιστικές συλλογικότητες.
- Στάση εργασίας στις 12/3 και παρέμβαση στο ΕΜΠ, ενόψει του ανοίγματος των εργαστηρίων στο κοινό, με σκοπό την ανάδειξη των παγίων διεκδικήσεων μας και την απόσυρση των μηνύσεων στα συλληφθέντα της “βραδιάς του ερευνητή”.
- Ορισμός συγκεκριμένης ημέρας για τη διεξαγωγή συνεδρίασης της επιτροπής ΣΣΕ, ώστε αυτή να πραγματοποιείται μια φορά το 15ήμερο. Σκοπός είναι η πραγματοποίηση θεματικής Γενική Συνέλευσης για την παρουσίαση του σχεδίου της επιτροπής ΣΣΕ εντός Απριλίου.
- Επανεκκίνηση της λειτουργίας του παρατηρητηρίου εργοδοτικής αυθαιρεσίας και προετοιμασία οδηγού δικαιωμάτων & διεκδικήσεων. Καθώς και την επιτροπής ενάντια στις έμφυλες διακρίσεις.
- Στελέχωση της επιτροπής για τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας
Υποβολή απάντησης