του Στέλιου Φαζάκη
Ανάληψη ευθύνης για τη δολοφονία του Κουφοντίνα αποτελεί η απάντηση του Μητσοτάκη στον Τσίπρα και θα μείνει στην ιστορία. Στην ουσία, πέρα από τη η φτηνή ειρωνία “ας κατέφευγε στη δικαιοσύνη”, το υπόλοιπο κείμενο είναι μια καταγραφή των λόγων για τους οποίους μισούν τον Κουφοντίνα: “δεν έχει μετανοήσει”, “κάνει βόλτες σε μέρη που έγιναν δολοφονίεςαπό τη 17Ν” κ.λ.π.
Ξεκαθαρίζεται λοιπόν ότι δεν πρόκειται για μια υπόθεση ανάμεσα στον φυλακισμένο και στο “σύστημα σοφρωνισμού”, αλλά υπάρχει σαφής πολιτική απόφαση και παρέμβαση για φυσική εξόντωση του.
Για εμένα τα προβλήματα στην υπόθεση είναι δύο:
1. Τη θέση του τρομοκράτη τώρα παίρνει το κράτος και μάλιστα όχι το “βαθύ κράτος” με σκοτεινές μεθόδους, αλλά ξεδιάντροπα ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας που κάνει κατάχρηση εξουσίας απέναντι σε κάποιον ήδη καταδικασμένο που βρίσκεται στα χέρια του κράτους.
2. Δεν είναι μεμονωμένο γεγονός. Από την αρχή της θητείας της αυτή η κυβέρνηση έχει δείξει έναν απίστευτο ρεβανσισμό. Λες και κάνουν ένα νέο εμφύλιο επειδή για μια τετραετία είχαμε κομμουνισμό. Η αντιμετώπιση του Κουφοντίνα είναι ίδια και απέναντι σε κάθε αγώνα για οποιαδήποτε διεκδίκηση. Είναι η ίδια αντιμετώπιση όταν ενώ έχουν συλλάβει ένα φοιτητή συνεχίζουν δέκα μπάτσοι να τον βαράνε ριγμένο στο έδαφος. Είναι η σύσταση της τρομοκρατικής”δύναμης Δέλτα” από τον γεμάτο υπερηφάνια Μητσοτάκη, ένα σώμα ατάκτων που έχει αποστολή να σακατεύει αδιακρίτως χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα.
Η πολιτική της ευθείας σύγκρουσης με τα κινήματα, η προσπάθεια να τσουβαλιαστεί όλη η Αριστερά με τον χαρακτηρισμό του τρομοκράτη θα έχει άσχημη εξέλιξη για όλους, αλλά στο τέλος θα είναι πιο οδυνηρή για τον Μητοτάκη που δεν αντιλαμβάνεται τη μικρότητά του.
Υποβολή απάντησης