Το κεντρικό άρθρο της εφημερίδας Κόκκινο Νήμα νο58 που κυκλοφορεί
Η κυβέρνηση της Νέας ∆ηµοκρατίας προσπαθεί µε φτηνούς τακτικισµούς και αντιπερισπασµούς διαφόρων ειδών, να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να αναλάβει την πρωτοβουλία των κινήσεων, ώστε να ανακόψει την δηµοσκοπική φθορά της. Σε στενή συνεργασία και ταύτιση µε το οικονοµικό, µιντιακό και ευρωενωσιακό κατεστηµένο.
Έτσι οι αποκαλύψεις για την “Οµάδα Αλήθειας” και την αφαίµαξη του δηµόσιου χρήµατος από το κόµµα της Νέας ∆ηµοκρατίας και εταιρίες “ηµετέρων”, αντί να αποτελέσει ένα ακόµα σκάνδαλο ολκής για την κυβέρνηση, έχει σχεδόν εξαφανιστεί από τον δηµόσιο λόγο, όπως έγινε στο παρελθόν µε αντίστοιχες υποθέσεις π.χ. τις υποκλοπές ή τα κονδύλια της λίστας Πέτσα.
Αντίθετα το πόρισµα του ΕΜΠ και του καθηγητή Καρώνη υπερπροβλήθηκε και έγινε αφορµή για να προσπαθήσουν να σπάσουν την παγιωµένη αντίληψη της κοινωνίας για τις αιτίες του εγκλήµατος των Τεµπών και την συγκάλυψη που ακολούθησε από την κυβέρνηση της Νέας ∆ηµοκρατίας. Το έγκληµα στα Τέµπη και οι µεγάλες αντιδράσεις και κινητοποιήσεις που προκάλεσε, ανησυχούν τη Νέα ∆ηµοκρατία, καθώς δείχνουν ότι η διάθεση της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας και της εργατικής τάξης είναι απέναντι της.
Πριν λίγους µήνες η Ν∆ ευελπιστούσε ότι η απουσία ουσιαστικής πολιτικής απάντησης, θα την κρατούσε στην πρώτη θέση στις εκλογές και στη διακυβέρνηση της χώρας για τρίτη τετραετία. Οι µεγάλες κινητοποιήσεις όµως στις 26 Γενάρη και στις 28 Φλεβάρη και όλες οι δράσεις που ακολούθησαν µέχρι και την Πρωτοµαγιά δείχνουν ότι το πολιτικό σκηνικό είναι εύθραυστο και πολύ µεταβλητό.
“Αξιολόγηση”: η µεροληψία και ο ρεβανσισµός στο αποκορύφωµα τους
Ο Μητσοτάκης προσπαθεί να αλλάξει το κλίµα µε επιθετικές πολιτικές για την προσχηµατική αξιολόγηση στον ∆ηµόσιο Τοµέα και µε το δόγµα “νόµος και τάξη” στα πανεπιστήµια, θέλοντας κυρίως να συσπειρώσει τους νοικοκυραίους και τους ακροδεξιούς ψηφοφόρους.
Η εφαρµογή της “αξιολόγησης” στο ∆ηµόσιο είναι το πρώτο βήµα για έναν διακαή πόθο του νεοφιλελευθερισµού και της οικογένειας Μητσοτάκη: την ουσιαστική κατάργηση της µονιµότητας στο ∆ηµόσιο και κατ’ επέκταση παντού. Οι χιλιάδες διώξεις κυρίως εκπαιδευτικών αλλά και άλλων δηµοσίων υπαλλήλων που αντιδρούν στην απαξίωση και την διάλυση των δηµοσίων αγαθών, δείχνουν τι πραγµατικά θέλει να κάνει η κυβέρνηση της Ν∆ στο ∆ηµόσιο Τοµέα. Το χτύπηµα των εργασιακών δικαιωµάτων, την δίωξη και απόλυση όσων αντιδρούν (συνδικαλιστών και µη) και τη λεηλασία των δηµοσίων υπηρεσιών µέσω της εκχώρησης τους σε ιδιωτικές εταιρίες. Έχουµε καθηµερινά πολλά τέτοια παραδείγµατα: η δυνητική αργία σε εκπαιδευτικό (Χρ. Χοτζόγλου) µε απόφαση του υπουργού Πιερακάκη, γιατί συµµετείχε σε νόµιµη κινητοποίηση, οι δύο νέες υποθέσεις σε εκπαιδευτικούς που διεκδίκησαν προσλήψεις προσωπικού, επιπλέον τάξεις και φροντίδα για τους µαθητές τους. Παράλληλα υπάρχουν εκατοντάδες πειθαρχικά σε εκπαιδευτικούς, γιατί ουσιαστικά δεν “συνεµορφώθησαν προς τα υποδείξεις”!
Στον ιδιωτικό τοµέα οι απολύσεις συνδικαλιστών έχουν πάρει τη µορφή χιονοστιβάδας, παρά τις σηµαντικές αντιστάσεις που υπάρχουν. Ο Γενηδούνιας από την Hellenic Train, συνδικαλιστές στην Attica Bank, στο Allou Fun Park, στη Speedex, στην Teleperformance και αλλού.
Ο αυταρχισµός και το ταξικό τους µίσος εκδηλώνεται διαρκώς, αλλά βρίσκει κάθε φορά απέναντι τις δυνάµεις των εργαζοµένων.
Νέοι και νέες στην πρώτη γραµµή των αγώνων
Τα πανεπιστήµια αποτελούν άλλο ένα αγκάθι για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, καθώς προσπαθεί να περάσει την δηµιουργία ιδιωτικών ιδρυµάτων, αλλά και γιατί είναι ένας χώρος που αντιστέκεται και έχει εµποδίσει βασικές αντιµεταρρυθµίσεις της κυβέρνησης, όπως η πανεπιστηµιακή αστυνοµία. Τελευταία, µε αφορµή κάποια γεγονότα και διαπληκτισµούς που έγιναν σε πανεπιστηµιακούς χώρους, έβγαλαν πάλι όλο το δηλητήριο τους για την αγωνιζόµενη νεολαία, την ελεύθερη διακίνηση ιδεών, τους αυτοργανωµένους χώρους και το άσυλο.
Θέλουν προφανώς να εφαρµόσουν τις αυταρχικές τους πολιτικές και στα πανεπιστηµιακά ιδρύµατα και να υποχρεώσουν τη σπουδάζουσα νεολαία να ασχολούνται αποκλειστικά µε τις επιταγές της αγοράς και όχι µε πολιτικές και κοινωνικές ζυµώσεις και αγώνες για ένα καλύτερο µέλλον.
Μία τέτοια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση πως να µην παίρνει τα εύσηµα από την ΕΕ, το κεφάλαιο και άλλους αντίστοιχους ηγέτες. Βέβαια όταν κάποιο ευρωπαϊκό µέσο ενηµέρωσης αναφέρει τις παράνοµες επαναπροωθήσεις και τις δολοφονίες µεταναστών στα σύνορα της χώρας, η κυβέρνηση διαρρηγνύει τα ιµάτια της και αρνείται τις κατηγορίες.
Εικονική πραγµατικότητα
Η κατάσταση στη χώρα είναι δυσώδης, όσο και να προσπαθούν να πλασάρουν τα ΜΜΕ µία διαφορετική ψεύτικη και ανύπαρκτη εικόνα. Τα υπερ-πλεονάσµατα που ανακοινώνει το υπουργείο Οικονοµικών στα έσοδα του κράτους και η ακρίβεια µαστίζουν το λαϊκό εισόδηµα. Οι εργασιακές σχέσεις διαλύονται. Σε όλες τις έρευνες η Ελλάδα καταλαµβάνει τις τελευταίες θέσεις σε επίπεδο µισθών, Συλλογικών Συµβάσεων Εργασίας, αγοραστικής δύναµης, ενώ είναι πρώτη στις ώρες εργασίας και στις δαπάνες για εξοπλισµούς.
Το κεφάλαιο και η κυβέρνηση παραπονιούνται ότι δεν βρίσκουν προσωπικό για τον τουρισµό, την εστίαση, τη βιοµηχανία και τις αγροτικές εργασίες, καθώς όλο και περισσότεροι νέοι προσπαθούν να αποφύγουν τις κακοπληρωµένες θέσεις εργασίας και τους όρους εργασίας που προσεγγίζουν τη δουλοπαροικία! Για να λύσουν αυτό το πρόβληµα των επιχειρήσεων ο ακροδεξιός Βορίδης οργανώνει την υποδοχή νέων εξαθλιωµένων µεταναστών, σύµφωνα µε διεθνή µέσα ενηµέρωσης.
Την ίδια ώρα το κεφάλαιο αποκοµίζει όλο και µεγαλύτερα κέρδη από πάσης µορφής οικονοµικές δοσοληψίες. Από τις ακριβές τιµές που διακινεί τα προϊόντα και τις υπηρεσίες του, από τους χαµηλούς µισθούς και την διάλυση των εργασιακών σχέσεων µε την ανοχή της κυβέρνησης και φυσικά από τις δυσθεόρατες επιδοτήσεις του Ταµείου Ανάκαµψης, τις οποίες θα κληθεί η εργατική τάξη να πληρώσει στην ΕΕ.
Ένα πεδίο εκµετάλλευσης των πολλών και κερδοφορίας για τους λίγους είναι οι ιδιωτικοποιήσεις των δηµοσίων υπηρεσιών, είτε µε την µορφή ξεπουλήµατος σε εξευτελιστικές τιµές προς το κεφάλαιο, είτε µε την είσοδο εταιριών στο ∆ηµόσιο Τοµέα και στις ∆ΕΚΟ, για την παροχή έργων και υπηρεσιών µε αδρές και αποικιακού τύπου αµοιβές και συµβάσεις.
Τελευταία παραδείγµατα αποτελούν η ψήφιση διάταξης για την εκχώρηση υπηρεσιών του ΚΕΑΟ (Κέντρο Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών) προφανώς σε εισπρακτικές εταιρίες, η περαιτέρω είσοδος ιδιωτικών µεταφορικών εταιριών στα ΕΛΤΑ για την διακίνηση της αλληλογραφίας και η είσοδος εταιριών στον ΕΟΠΥΥ για κλινικό και διοικητικό έλεγχο.
Το πολιτικό σύστηµα λειτουργεί µε όρους αναδιανοµής του πλούτου προς όφελος του µεγάλου κεφαλαίου και θεωρεί τον ∆ηµόσιο Τοµέα φέουδο τους. Οι “άριστοι” λεηλατούν τη δηµόσια περιουσία µε κάθε τρόπο. ∆ιανέµουν τα έσοδα του κράτους µε απευθείας αναθέσεις σε φίλα προσκείµενους επιχειρηµατίες, µικρούς και µεγάλους, τα κοµµατικά στελέχη εισπράττουν από κάθε πλευρά, δηµιουργούν πελατειακούς µηχανισµούς µε ευνοιοκρατία σε κάθε µεγάλο χώρο εργασίας.
Με όρους αστικής δικαιοσύνης και αστικού κοινοβουλευτισµού οι ενέργειες αυτές είναι πέρα για πέρα παράνοµες και αντισυνταγµατικές.
Αντιπολίτευση σε κρίση
Όµως ο πιο σταθερός σύµµαχος του Μητσοτάκη είναι η ανυπαρξία κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης. Το Πασόκ, ο Σύριζα και οι διασπάσεις του σέρνονται πίσω από τις κυβερνητικές πολιτικές και δεν εκφράζουν φιλολαϊκές πολιτικές ούτε στα λόγια, έχοντας χάσει κάθε αξιοπιστία. Το ΚΚΕ που έδειχνε µετά τις Ευρωεκλογές ότι θα µπορούσε να εκφράσει ένα κοµµάτι της αντίδρασης της κοινωνίας, δυστυχώς δεν κατάφερε κάτι σηµαντικό. Περιχαρακώθηκε στον αποµονωτισµό του, δεν συγκρούστηκε πραγµατικά µε τις κυβερνητικές πολιτικές και βάζει κέντρο του µόνο ότι περιλαµβάνει εκλογικές αναµετρήσεις, όπως στο κοινοβούλιο, στα συνδικάτα, στις φοιτητικές εκλογές κλπ.
Από αυτή την κατάσταση ωφεληµένη δηµοσκοπικά εµφανίζεται µόνο η Πλεύση Ελευθερίας. Το προσωποπαγές αυτό πολιτικό µόρφωµα, που προσεγγίζει περισσότερο την δεξιά και ακροδεξιά παρά την σοσιαλδηµοκρατία, κατάφερε να εδραιωθεί σε ένα µέρος της κοινωνίας, καθώς εµφανίζεται σα να είναι το µοναδικό κόµµα που κάνει αντιπολίτευση στη Νέα ∆ηµοκρατία.
Μόνη εναλλακτική η Επαναστατική Αριστερά και το µαζικό εργατικό κίνηµα
Οι τεράστιες κινητοποιήσεις του Γενάρη και του Φλεβάρη έκλεισαν οριστικά το κεφάλαιο του 41%! Πλέον έχει αρχίσει η αντίστροφη µέτρηση γι’ αυτή την κυβέρνηση. Μπορεί να µην υπάρχει το πολιτικό υποκείµενο, που αν υπήρχε θα κατάφερνε να οδηγήσει το κίνηµα των Τεµπών σε απρόβλεπτες εξελίξεις την άρχουσα τάξη και το πολιτικό σύστηµα.
∆εν έχουµε καµία εµπιστοσύνη ούτε στην αστική δικαιοσύνη, ούτε στα ρεφορµιστικά κόµµατα. Ο κόσµος της εργασίας έδειξε ότι έχει συνείδηση και καταλαβαίνει τι γίνεται. Είναι καθήκον της Επαναστατικής Αριστεράς να αποτελέσει ελπίδα και προοπτική για την πρωτοπορία της εργατικής τάξης. Μπορούµε να βάλουµε τις ανάγκες και τις ζωές µας πάνω από τα κέρδη του κεφαλαίου και τα πλεονάσµατα του αστικού κράτους.
Το ποτάµι δεν γυρίζει πίσω! ∆εν θα καταφέρουν να µπαζώσουν και τις αντιστάσεις µας!
Υποβολή απάντησης