Η 8η Μάρτη , η ημέρα της γυναίκας έγινε ημέρα πανεργατικού ξεσηκωμού ενάντια στην εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Οι συγκεντρώσεις στην Αθήνα αλλά και στις άλλες πόλεις ήταν αντίστοιχες εκείνων του 2010-12 . Τεράστιες ήταν και οι απογευματινές φεμινιστικές πορείες.
Η θλίψη για το έγκλημα στα Τέμπη έχει γίνει συνειδητή οργή ενάντια στις πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων , της υποβάθμισης των δημόσιων αγαθών και της αδιοριστίας στον δημόσιο τομέα. Το σύνθημα ” Εσείς μιλάτε για κέρδη και ζημιές – Εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές ” αντηχούσε σε όλα τα μπλοκ της διαδήλωσης.
Είναι αλήθεια ότι από την μέρα των Τεμπών υπάρχει μια γενική κατήφεια σε όλη την κοινωνία και η απεργία της 8ης Μάρτη έγινε η αφορμή να ανέβει το ηθικό του κόσμου της εργασίας γιατί έγινε αντιληπτό ότι μπορεί με την δυναμική παρουσία του να παίξει ενεργό ρόλο στις εξελίξεις. Πέρα από την γενικευμένη οργή , η απεργία της 8ης Μάρτη τροφοδοτήθηκε από όλες τις μάχες του τελευταίου διαστήματος (καλλιτεχνών, εκπαιδευτικών, υγειονομικών κ.α.) .
Οι εργαζόμενοι με διαφορετικές αφορμές ανά περίπτωση στην Ευρώπη βρίσκονται σε πολύμηνες κινητοποιήσεις ( Γαλλία ασφαλιστικό, Αγγλία – Πορτογαλία μισθολογικό κ.α.)
Δεν έχει κανένα λόγο ο κόσμος της εργασίας να γυρίσει σπίτι του και να παρακολουθεί παθητικά την στείρα προεκλογική συζήτηση των μεγάλων κομμάτων. Υποχρέωση των ριζοσπαστικών δυνάμεων είναι να παρθούν πρωτοβουλίες για την κινηματική συνέχεια με όλα τα μέσα, τόσο στους χώρους που βρίσκονται σε δράση όσο και εκεί που δεν υπάρχει ακόμα ενώ όλες οι ενέργειες θα πρέπει να συγκλίνουν σε μία ακόμη Γενική Απεργία.
Υποβολή απάντησης