H κυβέρνηση της Ν∆, παίρνοντας τη σκυτάλη απó τον ΣΥΡΙΖΑ και τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις του ν. Γαβρóγλου, συνεχίζει και εμβαθύνει την εμπορευματοποίηση της παιδείας και της έρευνας προς πάσα κατεύθυνση με σκοπό τη δημιουργία ενός μοντέλου που θα εξυπηρετεί καλύτερα την ελεύθερη αγορά στα πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα.Οι μεταρρυθμίσεις έρχονται μαζικά ήδη από το πρώτο εξάμηνο της κυβέρνησης Ν∆. Στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ανοίγει ο δρόμος για την προσέλκυση νέων πόρων, πέραν της κρατικής χρηματοδότησης όπως τα σχήματα Σ∆ΙΤ σύμπραξης ιδιωτικού και δημόσιου τομέα για την κατασκευή ιδιωτικών εστιών, οι χορηγίες από τους “ευεργέτες” μας,οι πατέντες και τα έσοδα από spin-off. Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι ένα βήμα πριν την ίδρυση τους, τα πτυχία των ιδιωτικών κολεγίων εξισώνονται με τα αυτά των ΑΕΙ ενώ τα νέα μέτρα για την κατάργηση του ασύλου και για το ανώτερο όριο φοίτησης ακυρώνουν κάθε έννοια της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και δραστηριοτήτων μέσα στα ακαδημαϊκά ιδρύματα. Το δικαίωμα του πανεπιστημιακού ασύλου που με τόσες θυσίες κατοχυρώθηκε ήταν από τις πρώτες ελευθερίες που καταπατά η Ν∆, αναδεικνύοντας το ως το μοναδικό υπαίτιο για την εγκληματικότητα και την ανομία στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, ενώ οι «αιώνιοι» φοιτητές καθίστανται υπεύθυνοι για τις παθογένειες της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης αδιαφορώντας για τα πραγματικά αίτια που είναι η υποχρηματοδότηση και η κρατική αδιαφορία, το ξεπούλημα της παιδείας και της έρευνας στο βωμό του κέρδους. Η πραγματική ανομία είναι οι απλήρωτοι ακαδημαϊκοί υπότροφοι και 407, όλοι οι απλήρωτοι νέοι επιστήμονες (υποψήφιοι διδάκτορες και μεταδιδάκτορες που βρίσκονται σε αναμονή κάποιου ερευνητικού προγράμματος) που αποτελούν τους ελαστικά εργαζόμενους στα πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα.
Και ενώ γίνονται όλα αυτά, στον δημόσιο λόγο, το δίπτυχο “αριστεία και ανάπτυξη” δίνει και παίρνει.Από τη μία, “αριστεία” της έρευνας αφορά μόνο ότι ικανοποιεί τις ανάγκες της αγοράς, μακριά από τις πραγματικές ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας και χωρίς καμία εξασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων των νέων ερευνητών. Για αυτούς αριστεία σημαίνει φανταχτερά βιογραφικά με αμφιβόλου ποιότητας δημοσιεύσεις και συνεργασίες, αρκεί να σ’ έχει βραβεύσει η υπουργός, να έχεις εμφανιστεί στο TedEx ή να σε έχουν διαφημίσει οι μεσημεριανές εκπομπές της τηλεόρασης. Τη ίδια ώρα, χιλιάδες ερευνητές και ερευνήτριες δουλεύουν απλήρωτες υπερωρίες στα εργαστήρια, φεύγουν για το εξωτερικό ή κάνουν και άλλες δουλειές παράλληλα για να καλύψουν το κενό της χρηματοδότησης μεταξύ προγραμμάτων και την ασφάλισή τους.Από την άλλη, ο τομέας της έρευνας αποτελεί βασικό στόχο “ανάπτυξης”. Έτσι, από τις πρώτες μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης Ν∆ ήταν η μεταφορά της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας (ΓΓΕΤ) από το Υπουργείο Παιδείας στο Υπουργείο Ανάπτυξης και επενδύσεων, οριστικοποιώντας και με τη βούλα τη κατεύθυνση που είχαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις για μεροληπτική έρευνα, πιστή στις επιταγές της ΕΕ, του ΝΑΤΟ αλλά και του εγχώριου κεφαλαίου. Η «ανάπτυξη» που ευαγγελίζονται βασίζεται στην εισροή spinoff και ιδιωτικών εταιρειών στα πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα με σκοπό την κατευθυνόμενη έρευνα και τη χρήση εγκαταστάσεων και εργαζόμενων (outsoursing) χωρίς να επιστρέφουν τίποτα πίσω, δημιουργώντας ακόμα πιο επισφαλείς σχέσεις εργασίας για τους νέους επιστήμονες. Πολλές είναι οι περιπτώσεις συναδέλφων που δουλεύουν στο διδακτορικό τους ενώ πληρώνονται από τη spinoff του καθηγητή εργαζόμενοι σε άσχετα project (Φαρμακευτική, ΕΜΠ, Γεωπονικό κ.α.). Ταυτόχρονα, παίρνονται μέτρα για μεγάλες φοροαπαλλαγές και ελαφρύνσεις για εταιρίες που «ερευνούν», ώστε να διευκολύνεται η μαζικότερη εκμετάλλευση των μεταπτυχιακών και διδακτορικών φοιτητών. Πολλά από τα προγράμματα υποτροφιών για υποψήφιους διδάκτορες και μεταδιδάκτορες (υποτροφίες Νιάρχου στο ∆ημόκριτο) είχαν ρήτρα τη συμμετοχή τους ως εργατικό δυναμικό σε κάποια ιδιωτική εταιρεία ώστε να γίνει δεκτός ο υποψήφιος για την υποτροφία. Η ολοκλήρωση πρακτικής άσκησης μέσω συνεργασιών με τοπικές επιχειρήσεις, τα ταχύρρυθμα προγράμματα κατάρτισης, αλλά και οι αλλαγές στο πλαίσιο λειτουργίας των ΕΛΚΕ (μετατροπή σε ιδιωτικού δικαίου), με δυνατότητα απευθείας σύναψης συμβάσεων μεταξύ ιδρυμάτων και επιχειρήσεων για “διάχυση” ερευνητικών αποτελεσμάτων είναι ορισμένα από τα μέτρα της νέας κυβέρνησης προς την αντικατάσταση της σχεδόν ανύπαρκτης κρατικής χρηματοδότησης από την ιδιωτική.
Από την πλευρά μας αναγνωρίζουμε ότι ο δρόμος για ενιαία έρευνα και παιδεία περνάει μέσα όχι απλά από τη σύνδεση παιδείας και έρευνας, αλλά από την ενοποίησή τους. Εξάλλου ο διαχωρισμός αυτός έχει ως αποτέλεσμα τη διάσπαση των εργαζομένων που βρίσκονται υπό το ίδιο έργο αλλά κάτω από τον έλεγχο διαφορετικού υπουργείου οπότε και με διαφορετικό εργασιακό καθεστώς. Επιμέρους κατακερματισμός δηλαδή των εργαζόμενων, πέραν του τίτλου (ερευνητής / υποψήφιος διδάκτορας / μεταπτυχιακός φοιτητής) και της εργασιακής σχέσης (σύμβαση εργασίας/ μπλοκάκι/υποτροφία/απλήρωτη δουλειά)
ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΟΥΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥΣ!
Όλους εμάς, εργαζόμενους/ες, στον κλάδο της έρευνας, που βλέπουμε καθημερινά τις απέραντες δυνατότητες της εποχής μας, αλλά και που βιώνουμε τον ίδιο εργασιακό μεσαίωνα με τον υπόλοιπο κόσμο της εργασίας. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις πολιτικές που επικυρώνουν και εντείνουν την σχέση αγοράς – έρευνας – εκπαίδευσης, με προφανές συνέπειες για τους εργαζόμενους και τους φοιτητές. ∆ιεκδικούμε έρευνα με πλήρη εργασιακά δικαιώματα χωρίς επισφάλεια και χωρίς άνεργους επιστήμονες. Γιατί η έρευνα που παράγουμε είναι δύναμη, και μπορεί να γίνει νέα γνώση προς το κοινωνικό καλό, για να καλύψει τις σύγχρονες τις κοινωνικές ανάγκες.
ΕΚ∆ΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ του LABour
ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ & ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ
Υποβολή απάντησης