Του Στέλιου Φαζάκη

∆ύο πρόσφατα γεγονότα επιβεβαιώνουν για µια ακόµα φορά την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, µε ορατό κίνδυνο να δηµιουργηθεί µια κατάσταση που να θυµίζει την προπολεµική Ευρώπη των φασιστικών καθεστώτων. Το πρώτο είναι οι εκλογές στην Ολλανδία που διεξήχθησαν στις 22 Νοέµβρη και είχαν νικητή τον Χέερτ Βίλντερς και το ακροδεξιό κόµµα του “Κίνηµα για την Ελευθερία” (PVV). Το δεύτερο είναι η συνάντηση των ακροδεξιών κοµµάτων που ανήκουν στην ευρωοµάδα “Ταυτότητα και ∆ηµοκρατία” (ID) στις 3 του ∆εκέµβρη στη Φλωρεντία.

Ο Βίλντερς δεν εµφανίστηκε ξαφνικά στην πολιτική σκηνή της Ολλανδίας. Εκλέγεται από το 1998. Όµως τώρα το κόµµα του κέρδισε 37 από τις 150 έδρες του κοινοβουλίου. Θα δυσκολευτεί να σχηµατίσει κυβέρνηση, όµως και οι αντίπαλοί του θα δυσκολευτούν να βρουν τον τρόπο να απαντήσουν µε συµµαχίες. 

Αντίστοιχα και σε πολλές άλλες χώρες έχουµε δει εδώ και αρκετά χρόνια να φτάνουν στην εξουσία ακροδεξιά κόµµατα. Οι πρώτες εµφανίσεις  που σόκαραν παλαιότερα την Ευρώπη ήταν στην Αυστρία µε τον Σεµπάστιαν Κουρτς καγκελάριο και στην Ουγγαρία, στην οποία ακόµα κυβερνά για τέταρτη θητεία ο Βίκτορ Όρµπαν, και το ακροδεξιό λαϊκιστικό κόµµα του Fidesz.

Όµως όσο περνούν τα χρόνια, η ακροδεξιά βρίσκει γερά πατήµατα και σε µεγάλες, ισχυρές χώρες της Ευρώπης. Η Ιταλία είναι µια από αυτές, στην οποία εδώ και ένα χρόνο κυβερνά η “µεταφασίστρια” Τζόρτζια Μελόνι σε συνεργασία µε τη Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι και τη Φόρτσα Ιτάλια του Μπερλουσκόνι. Στη Γαλλία, δεύτερη µεγαλύτερη οικονοµία της Ευρώπης, η Μαρίν Λεπέν έφτασε κοντά στη νίκη πέρυσι και όλα δείχνουν ότι θα εκµεταλλευθεί τη φθορά του Μακρόν και θα διεκδικήσει δυναµικά τις εκλογές του 2027.

Ο µεγαλύτερος όµως και πιο άµεσος κίνδυνος έρχεται από τη Γερµανία. Το ακροδεξιό AfD (Εναλλακτική για τη Γερµανία) έχει κερδίσει ήδη µια περιφέρεια και εµφανίζει ποσοστά σε όλη τη χώρα που πλησιάζουν τους παραδοσιακά ισχυρούς Χριστιανοδηµοκράτες. Ιδιαίτερα το κοµµάτι της νεολαίας του AfD παρακολουθείται από το κράτος ως ανησυχητικά εξτρεµιστικό. Στην Ισπανία το φρανκικό Vox έφτασε στην τρίτη θέση στις εκλογές του Ιουνίου.

Στις Σκανδιναβικές χώρες επίσης υπάρχει παρουσία της ακροδεξιάς στον ρόλο του “ρυθµιστή” των εξελίξεων. Στη Φινλανδία οι ακροδεξιοί συµµετέχουν στην κυβέρνηση, ενώ στη Σουηδία οι “Σουηδοί ∆ηµοκράτες” υποστηρίζουν τη συντηρητική κυβέρνηση.

Σλοβακία, Πολωνία, Κύπρος, Ελβετία… τα ακροδεξιά κόµµατα ανταγωνίζονται σε δηµοφιλία τα συντηρητικά δεξιά.

Φλωρεντία

Στη Φλωρεντία συγκεντρώθηκαν αντιπροσωπείες ακροδεξιών κοµµάτων από 12 χώρες, µέλη της ευρωοµάδας ID. Στον απόηχο της νίκης του οµoϊδεάτη τους Βίλντερς στην Ολλανδία, το κλίµα ήταν πανηγυρικό. Ο ίδιος ο Βίλντερς συµµετείχε µόνο διαδικτυακά. Προφανώς είναι σε φάση αναζήτησης συµµαχιών για τον σχηµατισµό κυβέρνησης και αποφεύγει την …υπερέκθεση. Τα ακροδεξιά κόµµατα που µέχρι τώρα ήταν “ευρωσκεπτικιστικά” αλλάζουν άρδην τον στόχο τους, βλέποντας ότι ανοίγονται µπροστά τους ευρωπαϊκές προοπτικές. Ο “οικοδεσπότης” Σαλβίνι έβαλε ξεκάθαρα το πλαίσιο: ∆εν είµαστε αντιευρωπαϊστές, θέλουµε να βγούµε τρίτη οµάδα στο ευρωκοινοβούλιο και να αλλάξουµε την Ευρώπη “από µέσα” και “Μια άλλη Ευρώπη είναι εφικτή”.

∆υστυχώς, αυτή η Ευρώπη του Σαλβίνι είναι πράγµατι εφικτή. Αν επιτευχθεί η συµµαχία µε την άλλη ακροδεξιά “Οµάδα Ευρωπαίων Συντηρητικών” (ECR) και ταυτόχρονα µια µεγάλη άνοδος του AfD στη Γερµανία, η ήδη πολύ συντηρητική Ευρώπη θα γίνει χειρότερη.

Ταυτόχρονα υπάρχουν δίαυλοι επικοινωνίας µε το Ευρωπαϊκό Λαϊκό κόµµα. Άλλοι θέλουν να συνεχιστεί το “φλερτ” και άλλοι όχι. Στη σηµερινή περίοδο κρίσης για όλη την Ευρώπη, η συστηµική δεξιά επιλέγει να επιστρατεύσει ακροδεξιά συνθηµατολογία και πολιτικές για να επιβιώσει. Ο ακροδεξιος λόγος κανονικοποιείται και οι διαχωριστικές γραµµές µε τα “παραδοσιακά” κόµµατα εξαφανίζονται.

Η νεοφιλελεύθερη Ε.Ε. “σπόνσορας” της ακροδεξιάς

Η άνοδος των ακροδεξιών κοµµάτων στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης δεν είναι κάτι στιγµιαίο. Είναι µια τάση που εµφανίστηκε εδώ και δυο δεκαετίες περίπου, ενώ είναι ακριβώς ανάλογη µε τη γενική κρίση, οικονοµική, πολιτική, ακόµα και υγειονοµική κρίση που που πέρασε και περνάει η Ε. Ε. και εν τέλει µε µια διαρκώς εντεινόµενη ταυτοτική-υπαρξιακή κρίση. Σε κάθε πρόβληµα και πρόκληση που βρήκε µπροστά της η Ε.Ε. όλα αυτά τα χρόνια, από την αρχή του 21ου αιώνα, φάνηκε “λίγη”.

Οι ίδιοι οι συστηµικοί πολιτικοί των χωρών της Ένωσης, όπως και οι δηµοσιογράφοι και οι λοιποί υποστηρικτές της, διαπιστώνουν και διαµαρτύρονται για την ανικανότητά της να παίρνει γρήγορες και δυναµικές αποφάσεις που να εφαρµόζονται από όλες τις εθνικές κυβερνήσεις. Όµως η “αποτελεσµατικότητα” προσκρούει στα ιδιαίτερα συµφέροντα της κάθε χώρας. Οι δεξιές και κεντρώες κυβερνήσεις που είχαν όλα αυτά τα χρόνια την πρωτοκαθεδρία στις χώρες τους και στο Ευρωκοινοβούλιο απέτυχαν σε όλους τους στόχους που είχαν βάλει οι ίδιοι και συνεχίζουν να αποτυγχάνουν. Σαν παραδείγµατα µπορούµε να θυµηθούµε: 1. Τον “ακρωτηριασµό” της Ε.Ε. από την έξοδο µιας από τις µεγαλύτερες χώρες, της Βρετανίας. 2. Την προβληµατική αντιµετώπιση της κρίσης χρέους από το 2008 και µετά, που εξελίχτηκε σε µόνιµη οικονοµική και κοινωνική κρίση, ιδιαίτερα για της χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, αλλά όχι µόνο. 3. Την υγειονοµική κρίση της πανδηµίας του Covid το 20-22, όπου στη διανοµή των εµβολίων οι “εταίροι” λειτούργησαν σαν λαθρέµποροι, ενώ τα συστήµατα υγείας φάνηκαν παντού κατώτερα των αναγκών. 4. Την αδυναµία εφαρµογής µιας ενιαίας εξωτερικής πολιτικής όπως π.χ. στον πόλεµο της Ουκρανίας, αλλά και στην τωρινή επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα.

Αν τα παραπάνω και πολλά ακόµα ηταν δυσάρεστα για τα κέντρα αποφάσεων στην Ε.Ε. και στους ηγέτες κάθε χώρας ξεχωριστά, επειδή δεν “έπιασαν τους στόχους” τους οι µαθητευόµενοι µάγοι του νεοφιλελευθερισµού, για τους λαούς της Ευρώπης πάνω στους οποίους εφαρµόζουν τους πολιτικούς πειραµατισµούς τους, η διαβίωση είναι πραγµατικά πολύ δύσκολη και χειροτερεύει.

Εδώ στην Ελλάδα το ζήσαµε και το ζούµε πολύ έντονα αυτό. Θεωρητικά, έχουµε αφήσει πίσω την οικονοµική κρίση, “πάµε καλά”  και ανεβαίνουµε και στις “επενδυτικές βαθµίδες”. Στην πραγµατικότητα όµως η φτωχοποίηση των λαϊκών στρωµάτων µεγαλώνει, το χρέος παραµένει υψηλό, οι κοινοφελείς οργανισµοί έχουν δοθεί σε ιδιώτες, Υγεία, Πρόννοια και Παιδεία υπολειτουργούν, όπως και κάθε απαραίτητη δηµόσια παροχή στους πολίτες. Ταυτόχρονα, διεφθαρµένοι πολιτικοί και “ολιγάρχες” µένουν ατιµώρητοι από τη δικαιοσύνη.

Η απογοήτευση για την “Ευρώπη των λαών” µεγαλώνει. Έχει αποτύχει να εξασφαλίσει την ευηµερία για τους πολίτες της. Οι νέες γενιές ζουν χειρότερα από τις προηγούµενες, ενώ οι ανισότητες µεγαλώνουν. ∆ε θα µπορούσε να είναι διαφορετικά. Η εκµετάλλευση των λαών από τις οικονοµικές ελίτ αποτελεί τον πυρήνα της καπιταλιστικής και (ακόµα πιο έντονα) της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας. Την ίδια στιγµή που για τις εργαζόµενες τάξεις εφαρµόζεται σκληρή λιτότητα, κάποιοι πλουτίζουν, ελέγχοντας όλο και περισσότερο τις εξουσίες. Χρηµατιστηριοποίηση των αγαθών και τραπεζοκρατία. Η “Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση” µοιάζει όλο και περισσότερο µε ολοκληρωτισµό.

Σε κάθε έρευνα στην Ε.Ε για τις πολιτικές προτιµήσεις των πολιτών διαπιστώνεται ότι την ακροδεξιά την ψηφίζουν οι νέοι άνθρωποι. Είναι αυτοί που δέχονται τη µεγαλύτερη πίεση, βιώνοντας µεγάλη ανασφάλεια για το µέλλον τους. ∆υσκολεύονται να ζήσουν αξιοπρεπώς µε τους χαµηλούς µισθούς και αδυνατούν να αυτονοµηθούν µε δική τους στέγη και δυνατότητα δηµιουργίας οικογένειας. Ακόµα κι αν δε συµφωνούν µε τις πιο ακραίες θέσεις της ακροδεξιάς, πείθονται για την αντισυστηµική στάση της και επιζητούν την εκλογική τιµωρία των παραδοσιακών κοµµάτων εξουσίας.

Τα ακροδεξιά κόµµατα έχουν το χαρακτηριστικό να µιλάνε απλά, να υπόσχονται δυναµικές λύσεις, ενώ δεν έχουν κανένα πρόβληµα στο να αλλάζουν θέσεις και εξαγγελίες για να γίνονται ελκυστικά στο κοινό τους. Κύρια και κοινή αφήγηση όλων των ακροδεξιών οµάδων είναι ότι “το έθνος µας βάλλεται από παντού και κινδυνεύει”. Ο µεγαλύτερος κίνδυνος είναι γι’ αυτούς οι µετανάστες και πρόσφυγες που “ήρθαν να µας πάρουν τις δουλειές” και έχουν “προνόµια και επιδόµατα” από το κράτος. Αυτά τα επιχειρήµατα επιστρατεύονται ακόµα και σε χώρες που δεν αποτελούν πέρασµα ή προορισµό για µετανάστες και πρόσφυγες. ∆ευτερευόντως φταίνε όσοι και όσες διαφοροποιούνται από τις “παραδοσιακές αξίες” της οικογένειας και της θρησκείας, εκείνοι που διεκδικούν δικαιώµατα για τους οµοφυλόφιλους, την θέση της γυναίκας, το δικαίωµα στην άµβλωση, την προστασία του περιβάλλοντος κ.λ.π.

Οι κυβερνήσεις των χωρών της Ε.Ε. και η ίδια η Ένωση ως σύνολο δεν αποτελούν απλώς τους παθητικούς αποδέκτες της ακροδεξιάς ανόδου, αλλά είναι αυτοί που πέρα από τις αποτυχίες και τη διαφθορά τους, στήριξαν ενεργητικά την ακροδεξιά. Αυτοί ενσωµατώνουν τις ακροδεξιές ιδέες στην πολιτική τους για να συσπειρώνουν τους οπαδούς τους. Προσπαθούν πάντα να ενσωµατώνουν τα ακροδεξιά ακροατήρια, θεωρώντας την ακροδεξιά ελεγχόµενη. Αυτοί είναι που πρώτοι “τείνουν χείρα φιλίας” σε ακροδεξιούς και φασίστες πολιτικούς. Η Ε.Ε. µαζί µε τις κυβερνήσεις παίρνουν τα εγκληµατικά µέτρα κατά των προσφύγων και µεταναστών στα θαλάσσια και χερσαία σύνορα της Ευρώπης.

Η σύγχρονη ακροδεξιά σε όλες της τις µορφές, είτε ως λαϊκίστικα κόµµατα, είτε ως εξτρεµιστικά φασιστικά κόµµατα, είναι δηµιούργηµα της νεοφιλελεύθερης Ευρώπης. Γι’ αυτό, όσο οργισµένη κι αν ακούγεται δεν µπορεί να φέρει καµιά αλλαγή. Οι προτάσεις των ακροδεξιών ακόµα κι αν ακούγονται από το κοινό τους σαν ειλικρινείς, ποτέ δεν ήταν πραγµατικά ανατρεπτικές, αλλά απλώς “διορθωτικές” για τη διαχείριση της εξουσίας. ∆εν αµφισβητούν ποτέ τις σχέσεις εκµετάλλευσης, απλώς υπόσχονται µια επιστροφή σε παλαιότερους καιρούς εθνικής, οικογενειακής, θρησκευτικής αγνότητας…

Ιστορικά έχει αποδειχτεί µε οδυνηρό τρόπο ότι όσες φορές τα ακροδεξιά και φασιστικά κόµµατα έχουν πάρει την εξουσία στρέφονται εναντίον του λαού που τα ανέδειξε. Καταστέλλουν τις ελευθερίες και επιδίδονται σε ανεξέλεγκτο πλιάτσικο σε συνεργασία µε τις οικονοµικές ελίτ που κατηγορούσαν. Όπως ειπώθηκε πολλά χρόνια πριν: “Ο πατριωτισµός είναι το τελευταίο καταφύγιο κάθε απατεώνα”. Ακόµα και η συµµετοχή τέτοιων κοµµάτων σε κυβερνήσεις συνεργασίας στο ρόλο του µικρού εταίρου, η ζηµιά για την κοινωνία είναι µεγάλη. Το ζήσαµε αυτό και εδώ στην Ελλάδα. Οι συνεργασίες των Ν∆-ΠΑΣΟΚ µε τον ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη και του ΣΥΡΙΖΑ µε τους Ανεξάρτητους Έλληνες του Καµµένου έχουν αφήσει το µελανό στίγµα τους στην πρόσφατη πολιτική ιστορία. Ο εθνικισµός µπήκε στην “ηµερήσια διάταξη” και επηρέασε κυβερνητικές αποφάσεις για το µεταναστευτικό ζήτηµα, την κοινωνική και εξωτερική πολιτική. Οι ακροδεξιοί του ΛΑΟΣ είναι σήµερα υπουργοί στην κυβέρνηση, ως προβεβληµένα στελέχη της Ν∆ που κάποτε λοιδωρούσαν.

Διαβεβαιώνω ότι ως εκπρόσωπος της «Ανατρεπτικής Συμμαχίας για την Αθήνα» θα υπηρετήσω στη διάρκεια της θητείας μου από την θέση του Δημοτικού Συμβούλου για όσο έχω την ιδιότητα αυτή με όλες μου τις δυνάμεις και με ανιδιοτέλεια τα δικαιώματα των κατοίκων του Δήμου Αθήνας ανεξάρτητα από φύλο, εθνικότητα, θρήσκευμα, καταγωγή, σεξουαλικό προσανατολισμό. Θα αγωνισθώ μαζί μέσα και έξω από το Δημοτικό Συμβούλιο, μαζί με τους κατοίκους και τα κινήματα :

Για μια Αθήνα πόλη αντιφασιστική που θα σταματήσει οριστικά τη ναζιστική εγκληματική οργάνωση και βία και κάθε φασιστική συμμορία και ρατσιστικό έγκλημα και δεν θα επιτρέπει σε κανέναν εθνικισμό να εκμεταλλεύεται και να μαγαρίζει την αγάπη του λαού για τον τόπο μας. Ούτε στην Αθήνα, ούτε πουθενά !

Για μια δημοτική αρχή διεκδικητική και  μαχητική απέναντι στην κεντρική εξουσία, για την ανάκτηση των αρμοδιοτήτων, των πόρων και της ανεξαρτησίας που της αντιστοιχεί, και για την ανάπτυξη κινήματος ανατροπής των ταξικών πολιτικών όλων των φορέων κεφαλαίου και εξουσίας, κυβέρνησης και Ε.Ε.

Για μια Αθήνα πόλη αντιρατσιστική, κοινωνικά αλληλέγγυα, φιλόξενη απέναντι στους πρόσφυγες και τους μετανάστες και ενάντια στους πολέμους και τις πολιτικές που προκαλούν την προσφυγιά και τη μετανάστευση.

Για έναν Δήμο που υπηρετεί τους κατοίκους και τους εργαζομένους της Αθήνας και αγωνίζεται απέναντι στη στεγαστική κρίση για τον περιορισμό των βραχυχρόνιων μισθώσεων και του ύψους των μισθωμάτων και για την απαγόρευση των πλειστηριασμών και εξώσεων πρώτης κατοικίας, και  με κοινωνικές υπηρεσίες επαρκείς και αποτελεσματικές, με μόνιμο προσωπικό και με αξιοπρεπείς αποδοχές να  συμπαραστέκεται ενάντια στην ακρίβεια, στην ενεργειακή φτώχεια, στην κλιματική κρίση και στην παράδοση της πόλης στο τουριστικό και κατασκευαστικό κεφάλαιο.

Για μια Αθήνα πόλη βιώσιμη, που σέβεται αντί να καταστρέφει το περιβάλλον, με ελεύθερους χώρους, πεζόδρομους, παιδικές χαρές, δημόσιες κρήνες, πλατείες και χώρους πρασίνου, λόφους και δάση δημόσια, πράσινα και ελεύθερα, ενάντια στις καταστροφές λόφων και πλατειών, στις ιδιωτικοποιήσεις και στις εργολαβίες, για ποιότητα ζωής, αντιπλημμυρικά έργα, για γειτονιές φιλικές για όλες και όλους, για να μπορούμε να ζούμε και να κυκλοφορούμε στην πόλη μας.

Για έναν Δήμο σύμμαχο στην Αθήνα, πόλη που διεκδικεί το δικαίωμα στην εργασία, στην αξιοπρέπεια, στη στέγαση, στον πολιτισμό, στον αθλητισμό, στην εκπαίδευση, στη μόρφωση για όλους ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια.

Για την Αθήνα πόλη της ειρήνης και της φιλίας των λαών, ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και το ΝΑΤΟ, αλληλέγγυα σε κάθε εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, όπως ο αγώνας των Παλαιστινίων.

Για μια Αθήνα πόλη για τη δημοκρατία και την ελευθερία, που απαιτεί την κατάργηση των αντιδημοκρατικών νόμων και στέκεται απέναντι στην κρατική καταστολή, την αστυνομική βία  και τον αυταρχισμό, υπερασπίζεται δικαιώματα και ελευθερίες και σέβεται τις διαδηλώσεις και τις απεργίες.

Για μια Αθήνα που τιμά και αναδεικνύει την ιστορία των αγώνων της.

Για μια Αθήνα για τις ανάγκες των πολλών πάνω από τα κέρδη των λίγων.

Για μια ζωή που μας αξίζει σε μια πόλη που μας ανήκει.

Αθήνα, 28.12.2023

Κώστας Παπαδάκης

Δημοτικός Σύμβουλος Αθήνας,

Εκπρόσωπος της «Ανατρεπτικής Συμμαχίας για την Αθήνα».

Η δήλωση του Κώστα Παπαδάκη στο 18′ 46”

Νίκη στην παλαιστινιακή αντίσταση-Να ηττηθεί το Ισραήλ

Του Αλέξη Λιοσάτου

Το πόσο εξοργιστική και οργουελιανά δυστοπική μπορεί να γίνει η αστική και δυτική ιμπεριαλιστική προπαγάνδα μπορεί να αποτυπώσει τόσο ανάγλυφα μόνο η γενοκτονική πολιτική του σιωνιστικού Ισραήλ σε βάρος των Παλαιστινίων. Στην κυριολεξία βαφτίζουν το άσπρο μαύρο. Το άλλοθι και η νομιμοποιητική βάση των θηριωδιών του σιωνιστικού κράτους είναι η «φρικιαστική επίθεση της Χαμάς» μέσα σε ισραηλινά εδάφη στις 7 Οκτώβρη, που οδήγησε σε 1.400 θανάτους Ισραηλινών (αν και έχουν βγει στο φως της δημοσιότητας σοβαρά στοιχεία ότι μέχρι και οι μισοί από αυτούς προκλήθηκαν από τον ισραηλινό στρατό και ότι η επίθεση ήταν γνωστή στις μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ έναν χρόνο πριν…).

Ωστόσο, νεκρούς, καταστολή, συλλήψεις μετρά σχεδόν καημερινά η παλαιστινιακή πλευρά από τον στρατό κατοχής του Ισραήλ επί 75 χρόνια, πέρα από τις πιο οργανωμένες στρατιωτικές επιθέσεις του ισραηλινού στρατού που οδηγούν σε μαζικές σφαγές και καταστροφές. Τον Γενάρη του 2023 οι Ισραηλινοί εισέβαλαν σε προσφυγικό καταυλισμό με αποτέλεσμα τον θάνατο 9 Παλαιστινίων. Το 2022 το Ισραήλ εξαπέλυσε στη Γάζα «προληπτική» (!) επίθεση που οδήγησε σε θάνατο 44 Παλαιστινίων και εκατοντάδες τραυματίες. Τον Απρίλη του 2021 εντάθηκαν οι μαζικές εξώσεις κι έφοδοι σε τεμένη Παλαιστινίων στην Ανατολική Ιερουσαλήμ. Στις 10 Μάη του 2021 το Ισραήλ σκότωσε 260 Παλαιστίνιους μέσα σε 11 μέρες στη Γάζα αλλά και στην (υπό την αποδεκτή από τη Δύση ηγεσία της Παλαιστινιακής Αρχής) Δυτική Όχθη.

Θυμάστε να ανατριχιάζουν τότε τα ΜΜΕ; Ούτε κι εμείς. Προηγήθηκαν οι σφαγές του 2006, για να πιάσουμε μόνο τα πιο πρόσφατα, του 2008 (1.400 νεκροί Παλαιστίνιοι), 2012, 2014 (2.202 νεκροί Παλαιστίνιοι, μεταξύ των οποίων 526 παιδιά), αλλά και του 2018 απέναντι σε ειρηνικούς διαδηλωτές (170 νεκροί).

Προσθέστε δεκαετίες κατοχής, διωγμών, προσφυγιάς, διαρκούς καταπίεσης, ασφυκτικών περιορισμών μετακίνησης, εμπορικού και οικονομικού αποκλεισμού. Το Ισραήλ τα τελευταία 18 χρόνια ελέγχει τον εναέριο χώρο, την ακτογραμμή, τα θαλάσσια ύδατα και τα σύνορα της Λωρίδας της Γάζας, επιβάλλοντας αποκλεισμό από την πρόσβαση σε ρεύμα, καύσιμα, τρόφιμα, φάρμακα και είδη πρώτης ανάγκης. Οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα υποχρεώνονται να ζουν σε… περίοδο ειρήνης με 5 – 6 ώρες ηλεκτρικό ρεύμα το 24ωρο, με προβληματική υδροδότηση και τηλεπικοινωνίες.

Όλα αυτά όταν στη Λωρίδα της Γάζας, σε μια έκταση περίπου όσο η Θάσος, ζουν 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι, με μ.ό. ηλικίας 19,6 έτη. Πρόκειται για μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές στον κόσμο, και από αυτές με τον μικρότερο μ.ό. ηλικίας και με τα μεγαλύτερα ποσοστά φτώχειας (81,5%) και ανεργίας (47%).

Η Γάζα, η πιο μεγάλη σε έκταση «συμπαγής» πλέον παλαιστινιακή περιοχή, ο πυρήνας της παλαιστινιακής αντίστασης και με τον μισό περίπου παλαιστινιακό πληθυσμό αποτελεί περίπου το 1,7% των εδαφών των Ισραηλινών (και τα συνολικά παλαιστινιακά εδάφη περίπου το 1/10 των ισραηλινών εδαφών), ενδεικτικά για να καταλάβουμε το μέγεθος της σιωνιστικής λεηλασίας και τα αισθήματα ενός μέσου Παλαιστινίου απέναντι στην κατοχή. Το 2021 το ποσοστό απόλυτης φτώχειας έφτασε το 59% (από 39% πριν 10 χρόνια). Φέτος, πριν τον σημερινό πόλεμο, δηλαδή σε «περίοδο ειρήνης», το 75% δήλωνε ότι είχε ξεμείνει από τρόφιμα και δεν είχε χρήματα να αγοράσει κάποια στιγμή τις προηγούμενες 30 ημέρες – το 2021, μόνο το 51% είχε πει το ίδιο, ενώ το 69% δήλωσε φέτος πως υποχρεώθηκε να μειώσει το μέγεθος των γευμάτων του.

Ποιος είναι ο τρομοκράτης;

Η αιτία για τη σημερινή εθνοκάθαρση-γενοκτονία των Παλαιστινίων από τους εγκληματίες του Ισραήλ είναι η «τρομοκρατία» της Χαμάς; Σίγουρα όχι. Το πρόβλημα είναι η όποια μορφή αντίστασης των Παλαιστινίων. Την ίδια δολοφονική πολιτική ακολούθησε το Ισραήλ απέναντι στη Φατάχ ή αριστερές οργανώσεις παλιότερα, είτε προχωρούσαν σε απεργίες και διαδηλώσεις, είτε σε βίαιες ενέργειες αντίστασης, είτε σε από τα πάνω συμβιβασμούς. Aκόμα και το κίνημα BDS (Μποϊκοτάζ-Αποεπένδυση-Κυρώσεις) διώχθηκε από το Ισραήλ και τον δυτικό ιμπεριαλισμό είτε ιδεολογικά είτε και με κατασταλτικές απαγορεύσεις και στοχοποιήσεις. Σήμερα το σιωνιστικό κράτος δολοφονεί όχι μόνο στη Γάζα αλλά και στη Δ. Όχθη που «κυβερνά» (ως μαριονέτα των Ισραηλινών) η «φιλειρηνική» Φατάχ. Άλλωστε, οι συμβιβασμοί και οι προδοσίες των άλλων πιο «φιλειρηνικών» οργανώσεων οδήγησαν τους κατακτημένους Παλαιστίνιους να επιλέξουν τη πιο «ριζοσπαστική» Χαμάς και να της δώσουν 44% στις εκλογές του 2006, τις μόνες εκλογές που έχουν επιτραπεί έκτοτε στους Παλαιστίνιους.

Δημοσκόπηση δυο βδομάδες πριν την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου έδειξε ότι αν διεξάγονταν σήμερα εκλογές, η Χαμάς θα έπαιρνε 44% στη Γάζα αλλά και 24% στη Δ. Όχθη. Ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι στην ερώτηση «ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να τερματιστεί η κατοχή και οι εποικισμοί και πώς θα ιδρυθεί ένα ανεξάρτητο κράτος», το 53% απάντησε «με ένοπλο αγώνα», με τα ποσοστά της Δ. Όχθης μάλιστα να είναι μεγαλύτερα από της Γάζας! Μάλλον όχι τυχαία, λοιπόν, το 2021 η Παλαιστινιακή Αρχή ανακοίνωσε εκλογές αλλά τελικά τις ανέβαλε επ’ αόριστον, λόγω του φόβου ήττας από τη Χαμάς, προφανώς διαισθανόμενη και τις διαθέσεις του κόσμου στη Δ. Όχθη.

Στη «συνετισμένη» Δ. Όχθη, όπου δεν κυβερνά η Χαμάς, εκατοντάδες Παλαιστίνιοι δολοφονήθηκαν μετά τις 7 Οκτωβρίου, με συνεχείς επιδρομές του IDF σε σπίτια των Παλαιστινίων και Παλαιστινίους κρατούμενους να «εξαφανίζονται». Είναι σαφές λοιπόν ότι για το Ισραήλ τρομοκράτης και στόχος δεν είναι η Χαμάς αλλά ο παλαιστινιακός λαός, εξ ου και η σημερινή απόπειρα εξάλειψής του, όπως είναι σαφές ότι δεν μπορεί να «εξαφανιστεί» η Χαμάς αν δεν σφαχτεί ή εκτοπιστεί η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού, αλλά και ότι αν σφαχτεί η όποια Χαμάς απλώς το μέγεθος της σιωνιστικής βαρβαρότητας θα ενισχύσει ακόμα σκληρότερες «εκδοχές Χαμάς» στο μέλλον.

Από την άλλη πλευρά, τα νούμερα είναι αμείλικτα: Μεταξύ 2008 και 31/8/2023 είχαν καταγραφεί 6.407 θάνατοι Παλαιστινίων, αλλά μόνο 308 Ισραηλινών. Για να μην πούμε για τους 600.000 νεκρούς Ιρακινούς μόνο τους πρώτους 40 μήνες του πολέμου και της κατοχής των ΗΠΑ στο Ιράκ. Οι ισραηλινοί σκότωσαν μέσα σε λίγες μέρες όσους αμάχους σκότωσε η Ρωσία στην Ουκρανία σε σχεδόν 2 χρόνια. Λοιπόν, ποιος είναι ο τρομοκράτης;

Τι άλλαξε σήμερα και προέκυψε η κλιμάκωση της 7/10;

1. Το Ισραήλ είναι από την ίδρυσή του κράτος-έθνος εποίκων, που επεκτείνεται συνεχώς σε βάρος των Παλαιστινίων, οι οποίοι ζουν φυλακισμένοι στην ίδια τους τη χώρα. Οι Παλαιστίνιοι αντιμετωπίζουν το Ισραήλ ως στρατό κατοχής αλλά και ως μαντρόσκυλο των Μεγάλων Δυνάμεων (ιδιαίτερα των ΗΠΑ), όπως και οι υπόλοιποι αραβικοί λαοί. Όλες οι αστικές πολιτικές πτέρυγες του Ισραήλ είναι σιωνιστικές (και συνεπώς με μια έννοια ακροδεξιές) και η λογική επέκτασης του Ισραήλ και εθνοκάθαρσης των Παλαιστινίων δεν αλλάζουν οποιοιδήποτε και αν εναλλάσσονται στην κυβέρνηση. Ακόμη περισσότερο όμως από το 2009, που κυριαρχεί η πιο ακροδεξιά πτέρυγα υπό τον Νετανιάχου, δηλαδή η σκληρότερη πτέρυγα απέναντι στους Παλαιστίνιους.

2. Οι πρόσφατες επιθέσεις του ισραηλινού στρατού που περιγράψαμε, οι πρόσφατες εκλογές (τέλη 2022) με την εκ νέου ενίσχυση της Ακροδεξιάς υπό τον Νετανιάχου, που έδειξαν ότι το Ισραήλ δεν πρόκειται να αναγνωρίσει ποτέ (ούτε καν) τη λύση των δύο κρατών, το γεγονός ότι ο ακροδεξιός Ισραηλινός πρωθυπουργός πλέον θέλει να απαλλαγεί ακόμα και από την μαριονέτα της Παλαιστινιακής Αρχής στη Δ. Όχθη (Φατάχ) και η κίνησή του στα τέλη Σεπτέμβρη του 2023 να παρουσιάσει έναν «Νέο Χάρτη της Μ. Ανατολής» στον ΟΗΕ, σβήνοντας τελείως από τον χάρτη την Παλαιστίνη (κάτι που έδειξε και τις πραγματικές του προθέσεις για το ζήτημα και εξηγεί σήμερα το διαρκές έγκλημα), σε συνδυασμό με όλο το υπόβαθρο φτώχειας και καταπίεσης δεκαετιών που περιγράψαμε, εξώθησαν τη Χαμάς να «σαλπίσει» μια απέλπιδα προσπάθεια αντίστασης, οδηγώντας στην 7η Οκτώβρη.

3. Ο Νετανιάχου πόνταρε ήδη πριν τις 7/10 στην κλιμάκωση της επιθετικότητάς του προς τους Παλαιστίνιους, σε μια «φυγή προς τα μπρος και προς τα έξω» για να γλιτώσει από το εσωτερικό μέτωπο, καθώς κατηγορείται με σειρά από σκάνδαλα διαφθοράς που μπορεί να τον στείλουν όχι μόνο εκτός εξουσίας αλλά μέχρι και στη φυλακή. Η δημοτικότητά του έπεσε και στην αρχή της χρονιάς η κυβέρνησή του κλυδωνίστηκε από μαζικές διαδηλώσεις της αντιπολίτευσης. Οπότε η 7/10 του ήρθε «λουκούμι», παρέχοντάς του εκείνη τη στιγμή μεγάλη διεθνή και εσωτερική πολιτική υποστήριξη.

Δυστυχώς γι’ αυτόν, μετά την «απάντηση στη Χαμάς» η δημοφιλία του έχει πέσει περαιτέρω και Δυτικοί αστοί αναλυτές βλέπουν σύντομα πολιτικές εξελίξεις για τον διεφθαρμένο εγκληματία πολέμου. Αυτές που προσπαθεί να «τρενάρει» ο Νετανιάχου, συνεχίζοντας τη γενοκτονία. Για τον στόχο της οποίας συνεργάζεται με υπουργούς και βουλευτές που προωθούν ανοιχτά την εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων, που υπόσχονται μια «μικρότερη Γάζα με λιγότερους ανθρώπους» και υποστήριξαν μέχρι και την ρίψη ατομικής βόμβας για να εξαφανίσουν τη Γάζα.

4. Παράλληλα το Ισραήλ διανύει περίοδο σχετικής «αυτονόμησης» από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό τα τελευταία χρόνια και πιο «ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής». Η σχετική υποχώρηση των ΗΠΑ και η ενίσχυση Κίνας-Ρωσίας και περιφερειακών δυνάμεων στην περιοχή κάνουν πιο δύσκολο τον απόλυτο έλεγχο των ΗΠΑ πάνω στο Ισραήλ. Αυτό φαίνεται σήμερα, που οι ΗΠΑ επιζητούσαν την ομαλότητα στην περιοχή και όχι να ανοίξουν ένα τρίτο μέτωπο με προοπτική γενικευμένης ανάφλεξης (μετά την Ουκρανία και τον Ειρηνικό Ωκεανό). Εσχάτως είδαμε π.χ. ότι το Ισραήλ έσπευσε να σπάσει την εκεχειρία, παρά τις αντιρρήσεις των ΗΠΑ.

5. Η ίδια η επίθεση της 7/10 ήταν μάλλον η μεγαλύτερη στρατιωτική ήττα που έχει δεχθεί ποτέ ο ισραηλινός στρατός. Ένας από τους ισχυρότερους στρατούς στον κόσμο πιάστηκε στον ύπνο από «αντάρτες με καλάσνικοφ», σημείωνε ένας αστός σχολιαστής, οι οποίοι κατέλαβαν ισραηλινές στρατιωτικές βάσεις, στρατόπεδα εποίκων, κατέστρεψαν ισραηλινά τανκς και στρατιωτικό εξοπλισμό και αιχμαλώτισαν περισσότερους από 100 Ισραηλινούς. Το πλήγμα για το κύρος του Νετανιάχου και της χώρας του μεγάλο, κάτι που εξηγεί και τα στοιχεία μανιασμένης εκδικητικότητας και επίδειξης δύναμης, για να αποτρέψει ακόμα μεγαλύτερες αντιστάσεις στο μέλλον.

Με την αυτοάμυνα των Παλαιστινίων, ενάντια στη σιωνιστική τρομοκρατία και γενοκτονία

Η Χαμάς και ο παλαιστινιακός λαός είναι σε άμυνα, 100% νόμιμη απέναντι στον κατακτητή. Αντίθετα, το Ισραήλ ήταν όχι σε αυτοάμυνα αλλά σε διαρκή επίθεση και η έφοδος της Χαμάς του έδωσε τη «νομιμοποίηση» (με την κάλυψη βεβαίως των ισχυρών ιμπεριαλιστικών προπαγανδιστικών μηχανισμών) να ξεδιπλώσει το διακηρυγμένο λίγες μέρες πριν σχέδιό του να σβήσει την Παλαιστίνη από τον χάρτη. Μεθυσμένο από την εξουσία και την ατιμωρησία, μπουκωμένο από τη στήριξη άνευ όρων, χρηματοδότηση και εξοπλισμό από ΗΠΑ και ΕΕ, καθησυχασμένο από τη σχετική εξομάλυνση των σχέσεων με τις γειτονικές αραβικές δικτατορίες, το καθεστώς Νετανιάχου αισθάνθηκε ότι ήρθε η ώρα να θάψει το «ζήτημα της Παλαιστίνης» μια για πάντα.

Με μια κτηνώδη επίθεση που κρατά ήδη σχεδόν 2 μήνες και βομβαρδίζοντας σχεδόν αποκλειστικά αμάχους, σπίτια, νοσοκομεία, σχολεία, θέατρα, τζαμιά κι εκκλησίες, υποδομές, καλλιέργειες, με τους περισσότερους από ποτέ νεκρούς Παλαιστίνιους (το 1948 στη «Nakba» ήταν 15.000 νεκροί, σήμερα -2 Δεκεμβρίου- έχουν φτάσει ήδη στους 16.000), με τους μισούς σχεδόν νεκρούς παιδιά, με το 80% σχεδόν των νεκρών ηλικιωμένους, γυναίκες και παιδιά, με 36.000 τραυματίες, με άστεγα τα 2/3 του πληθυσμού της Γάζας, με εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες, με 7.000 αγνοούμενους, με τα μισά σπίτια στη Γάζα κατεστραμμένα, με την πλειοψηφία του πληθυσμού να έχει εγκαταλείψει το βόρειο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας, με υπαρκτό τον κίνδυνο εκδήλωσης λιμού και ραγδαία αύξηση των μεταδοτικών νόσων. Όχι μόνο αγνοώντας επιδεικτικά τις διεθνείς εκκλήσεις και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, αλλά και απειλώντας ανοιχτά τον ΟΗΕ. Δολοφονώντας συνειδητά 62 δημοσιογράφους και 101 υπαλλήλους του ΟΗΕ (με στοιχεία από τις αρχές και μέσα Νοεμβρίου…). Με τις βόμβες που έχει ρίξει να ισοδυναμούν με την εκρηκτική ισχύ τριών ατομικών βομβών. Με βομβαρδισμό νοσοκομείων τσαλαπατώντας κάθε κανόνα του Διεθνούς Δικαίου και χυδαία fake news, όπως ότι η Χαμάς κρύβεται εκεί, ότι χρησιμοποιεί τους ασθενείς ως ασπίδες ή ότι η ίδια τα βομβάρδισε, ή άλλα ψέματα περί αποκεφαλισμών βρεφών κι εμβρύων, μαζικούς βιασμούς κοριτσιών ή ηλικιωμένων κ.λπ. Με την ψήφιση νόμων που ποινικοποιούν ακόμα και την ανάγνωση κειμένων στο διαδίκτυο. Με την εφαρμογή μιας εξαιρετικά εύθραυστης κατάπαυσης του πυρός, μετά από τις πιέσεις του κινήματος που επηρέασαν τις δυτικές χώρες, που κράτησε για μία εβδομάδα, την οποία παραβίασε επανειλημμένα το Ισραήλ, για να ξαναρχίσει τελικά τη γενοκτονική επίθεσή του. Αφήνοντας τους Παλαιστίνιους χωρίς πόσιμο νερό και θέρμανση κι εντείνοντας τους αποκλεισμούς σε τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα, ανθρωπιστική βοήθεια και το σφράγισμα των συνόρων, όπως θα έκανε οποιοσδήποτε θέλει να εξαφανίσει έναν λαό από τον χάρτη – και αυτό ακριβώς είναι ο ακριβής ορισμός της γενοκτονίας. Ακόμα και πληθώρα αστικού κόσμου, όπως και 36 εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ χαρακτηρίζουν την κατάσταση στη Γάζα «γενοκτονία εν τω γίγνεσθαι».

Πρόκειται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί (πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του Ισραήλ) θα έπρεπε να σταλούν στο εκτελεστικό απόσπασμα, ακόμα και με βάση τα ξεφτιλισμένα κριτήρια της «Δύσης» (όπως π.χ. στην περίπτωση του Χίτλερ παλιότερα).

Ποιος στηρίζει το Ισραήλ;

Όμως, αντίθετα, η Δύση βρίθει υποκρισίας. Ο ανθρωπισμός την πιάνει μόνο για τις βαρβαρότητες των «εχθρών», αλλά οι δεκάδες φορές μεγαλύτερες δικές της βαρβαρότητες αποκρύπτονται όταν δεν βαφτίζονται «ανθρωπιστικές». Οι δυτικές δυνάμεις, ΗΠΑ κι ΕΕ, στηρίζουν διπλωματικά, οικονομικά και στρατιωτικά το Ισραήλ για να εξυπηρετήσουν τα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντά τους. Οι δε τάσεις «αυτονόμησης» του Ισραήλ είναι πιθανά ο λόγος που οι ΗΠΑ στήριξαν ακόμα περισσότερο στρατιωτικά το πραγματικό κράτος-τρομοκράτη τα τελευταία χρόνια. Από το 1948 μέχρι το 2021 η Ουάσιγκτον είχε παράσχει 236 δισεκατομμύρια δολάρια στο Ισραήλ. Το 2016 οι ΗΠΑ δεσμεύτηκαν για 38 δισ. δολάρια στρατιωτικής βοήθειας, το 2021 για επιπλέον 3,3 δισ., αυτές τις μέρες για άλλα 14,3 δισ. κλπ. Από κοντά και φανατικά ευθυγραμμίζονται κυβερνήσεις όπως του Μητσοτάκη βεβαίως, μεταξύ άλλων στηρίζουν και τα συμφέροντα του ελληνικού υποϊμπεριαλισμού σε ζητήματα όπως οι ΑΟΖ, οι εξορύξεις, οι στρατιωτικές συνεργασίες και η συμμαχία απέναντι στην Τουρκία.

Η Κίνα και η Ρωσία υποστηρίζουν στα λόγια την Παλαιστίνη, αλλά δεν κάνουν οτιδήποτε για να αποτρέψουν το Ισραήλ. Οι αραβικές χώρες ή το Ιράν προτιμούν τις business με το Ισραήλ και τους δυτικούς «επενδυτές», αλλά και την καταστολή των δικών τους λαών, για να μην παραδειγματιστούν από τους Παλαιστίνιους. Αυτά όσον αφορά τις ηγεσίες.

Όμως πλέον όλος ο υπόλοιπος κόσμος είναι με την Παλαιστίνη! Εκατομμύρια άνθρωποι διαδηλώνουν στον πλανήτη αλληλέγγυοι στους Παλαιστίνιους, στο μεγαλύτερο διεθνές αντιπολεμικό κίνημα από το 2003. Η Ευρώπη ζει τεράστιες διαδηλώσεις αλληλεγγύης. Στις ΗΠΑ παρόμοιες αντιπολεμικές διαδηλώσεις και κίνημα αλληλεγγύης έχουν να εκδηλωθούν από τον Πόλεμο στο Βιετνάμ, όπου μάλιστα πρωταγωνιστούν εβραίοι, παρά τη λογοκρισία, τη στοχοποίηση και τις απαγορεύσεις. Στην Αυστραλία καταγράφονται επίσης οι μαζικότερες διαδηλώσεις από την εποχή του πολέμου στο Ιράκ. Στην Ελλάδα η διαδήλωση της 17 Νοέμβρη στην Αθήνα ήταν ή μαζικότερη των τελευταίων ετών (πλησίασε τις 100.000)και «βάφτηκε» με τα χρώματα της Παλαιστίνης. Σε Τυνησία, Αλγερία, Μαρόκο, Λιβύη, Αίγυπτο, Συρία, Ιορδανία, Υεμένη, Ιράκ και Μπαχρέιν οι αραβικοί λαοί βγαίνουν στους δρόμους, σπάζοντας απαγορεύσεις και ρεκόρ δεκαετιών παρά το γεγονός ότι συχνά αντιμετωπίζονται με σκληρή καταστολή. Παράλληλα ένα μεγάλο κίνημα μποϊκοτάζ εξαπλώνεται τόσο σε πολλές μουσουλμανικές χώρες όσο και στη Δύση.

Αυτό το κίνημα δεν είναι καθόλου μάταιο: ασκεί πιέσεις στις φιλοσιωνιστικές και «ουδέτερες» κυβερνήσεις, προκαλεί «ρωγμές» σε κυβερνητικό επίπεδο, σε λεκτικές και διπλωματικές κυβερνητικές αναδιπλώσεις, προκαλώντας κάποια κριτική στα όσα διαπράττει το Ισραήλ στη Γάζα, ζητώντας εκεχειρία κλπ. Ασκεί πιέσεις επίσης στις «αντισιωνιστικές» μόνο στα λόγια κυβερνήσεις ή και σε οργανώσεις όπως η Χεζμπολάχ να προχωρήσουν σε έμπρακτη βοήθεια στον παλαιστινιακό λαό. Ασκεί πιέσεις σε αραβικά κράτη να κρατήσουν σθεναρή στάση απέναντι σε Ισραήλ και ΗΠΑ, θέτοντας σε κίνδυνο τις συμμαχίες των τελευταίων και ανοίγοντας ακόμα περισσότερο τη διεύρυνση της επιρροής Κίνας και Ρωσίας. Έπαιξε ρόλο στο ψήφισμα του ΟΗΕ για εκεχειρία με 120 υπέρ, 45 αποχές και 14 κατά. Οδήγησε τις ΗΠΑ από το βέτο στον ΟΗΕ στην αλλαγή στάσης υπέρ της εκεχειρίας και του να επιτραπεί ανθρωπιστική βοήθεια στους Παλαιστίνιους. Οδήγησε μια σειρά χώρες σε διακοπή των διπλωματικών σχέσεων με το Ισραήλ. Έπαιξε ρόλο στη σύναψη έστω αυτής της σύντομης εκεχειρίας. Φθείρει τις κυβερνήσεις που στηρίζουν την ξεδιάντροπη σιωνιστική προπαγάνδα και μετατρέπονται σε απολογητές της γενοκτονίας, με τη δημοτικότητα πχ του Μπάιντεν να βρίσκεται στο ναδίρ. Στις 7/10 η Δύση στάθηκε άνευ όρων υπέρ των Σιωνιστών. Σήμερα οι τελευταίοι έχουν μείνει απομονωμένοι. Η ψηφοφορία του ΟΗΕ αποκαλύπτει επίσης τη σχετική παρακμή της διεθνούς επιρροής των ΗΠΑ. Παρά τη γιγάντια και ξετσίπωτη προπαγανδιστική εκστρατεία, ο πάλαι ποτέ «πλανητάρχης» έμεινε γυμνός, με 13 συμμάχους σε 179 χώρες υπέρ της γραμμής του…

Τι προσπαθεί να κάνει το Ισραήλ;

Η σιωνιστική στρατηγική πάντα και … σχεδόν εξ ορισμού στόχευε στην πλήρη εκδίωξη όλων των Παλαιστινίων από το έδαφος του Ισραήλ. Αυτό προσπαθεί να κάνει και σήμερα. Το αρχικό σχέδιο ήταν να υποχρεώσει όλους τους Παλαιστίνιους σε μετανάστευση στο Σινά (Αίγυπτος) και να προσαρτήσει τη Λωρίδα της Γάζας. Ακόμα πάντως κι αν τους σφάξει ή τους διώξει όλους στην Αίγυπτο, ή ακόμα κι αν αναλάβουν τη διοίκηση της Γάζας το Ισραήλ (ως κατοχική δύναμη), η Φατάχ, διεθνής εποπτεία υπό δυτικές ή περιφερειακές αραβικές δυνάμεις ή η κατάληψη τμήματος της Γάζας και η μετατροπή του σε ουδέτερη ζώνη (όλα αυτά είναι σενάρια που διατυπώθηκαν στα επιτελεία του Ισραήλ και του δυτικού ιμπεριαλισμού) είναι προβληματικές , συναντούν απροθυμίες και δισταγμούς από διάφορες πλευρές και κυρίως όλες παίζουν αποσταθεροποιητικό ρόλο στην περιοχή.

Ήδη η αντίσταση των Παλαιστινίων έχει ξεσηκώσει τις αραβικές μάζες εκ νέου και το μίσος τους για το Ισραήλ εκφράζεται στους δρόμους και φουντώνει, πιέζοντας κυβερνήσεις και οργανώσεις. Τις προηγούμενες ημέρες επίθεση κατά αμερικανικών δυνάμεων στην περιοχή της Μέσης Ανατολής εξαπέλυσαν τόσο η Χούθι από την Υεμένη όσο και ιρακινές εξτρεμιστικές ομάδες, που συνδέονται με το Ιράν. Το Ιράν με τη σειρά του έχει επίσης προειδοποιήσει πως η Μέση Ανατολή κινδυνεύει να βγει «εκτός ελέγχου», κάτι που δεν επιθυμεί ούτε το ίδιο, γι’ αυτό άλλωστε και κάθισε στο ίδιο τραπέζι με τη Σ. Αραβία, «πριν η σύγκρουση οδηγήσει ανάφλεξη σ’ ολόκληρη την περιοχή».

Αυτή τη στιγμή πληθώρα αστών αναλυτών αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να μετατραπεί η σφαγή στη Γάζα σε περιφερειακό πόλεμο με απρόβλεπτες συνέπειες, για παράδειγμα να εμπλακούν Χεζμπολάχ και Ιράν, έπειτα να υποχρεωθούν να εμπλακούν περισσότερο οι ΗΠΑ και από κει και πέρα να ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου. Είναι αυτοί οι κίνδυνοι μαζί με την πολιτική φθορά που προκαλούν τα ξεδιάντροπα ψέματα των δυτικών ΜΜΕ και κυβερνήσεων, που έχουν οδηγήσει αρκετές χώρες πλέον να καλούν σε «αυτοσυγκράτηση» του Ισραήλ, και όχι η… καλοσύνη τους. Είναι αυτοί οι κίνδυνοι που κάνουν τις ΗΠΑ να συμβουλεύει το Ισραήλ ότι πρέπει να επιδιώκει όχι μόνο την ήττα της Χαμάς αλλά και τη διεθνή υποστήριξη. Κάτι παραπάνω ξέρουν.

Είναι η λύση του Παλαιστινιακού το «ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος»;

Δεν μπορεί υπάρξει ειρήνη από τη μεριά των Παλαιστινίων αν δεν υπάρξει δικαιοσύνη. Και δικαιοσύνη δεν σημαίνει «δυο ξεχωριστά κράτη», ένα μικροσκοπικό της Παλαιστίνης και ένα μεγάλο κατοχικό του Ισραήλ. Οι διαπραγματεύσεις για δυο κράτη ξεκίνησαν από το 1947 και την ίδρυση του Ισραήλ και έχουν αφήσει σταδιακά τους Παλαιστινίους με ελάχιστα εδάφη. Πλέον ακόμα και εκπρόσωποι του δυτικού ιμπεριαλισμού υποστηρίζουν ότι η συρρίκνωση κι ο κατακερματισμός των παλαιστινιακών εδαφών και οι οικονομικές συνθήκες δεν επιτρέπουν τη βιωσιμότητα οποιουδήποτε παλαιστινιακού κράτους. Αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο με την ισοπέδωση της Γάζας, που χρειάζεται δεκαετίες για να επανέλθει στο πρότερο –εξαθλιωμένο- επίπεδο.

Το Κράτος του Ισραήλ δημιουργήθηκε βασισμένο στη θεωρία του Σιωνισμού, που προβλέπει ότι οι Εβραίοι δεν μπορούν να συνυπάρξουν με μη Εβραίους και πρέπει να φτιάξουν ένα δικό τους κράτος, ασφαλώς κλέβοντας τη γη ενός άλλου λαού και κράτους. Η γεωγραφική θέση αυτού (Παλαιστίνη) επιλέχθηκε από τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις το 1917 (Διακήρυξη Μπαλφούρ) λόγω της στρατηγικής θέσης της ως ανάχωμα του ιμπεριαλισμού απέναντι στη ρωσική επανάσταση και τη δεκαετία του ’30 η επιλογή αυτή ενισχύθηκε, όταν η Μ. Ανατολή αποδείχθηκε η «περιοχή των πετρελαίων». Οι Σιωνιστές Εβραίοι με τις ευλογίες των «Μεγάλων» εποίκησαν την Παλαιστίνη μέχρι που το 1947 αποτελούσαν το 1/3 του πληθυσμού της. Οι σιωνιστές ηγέτες λειτούργησαν συμπληρωματικά με τους Ναζί για την ενίσχυση του σιωνιστικού σχεδίου, ενώ συνεργάστηκαν και μεταξύ τους σε αρκετές περιπτώσεις- λογικό θα πει κανείς, εφόσον και οι δυο ασπάζονται τις ιδέες φυλετικής καθαρότητας και μη δυνατότητας συνύπαρξης εβραίων με μη εβραίους… Με τη βοήθεια των Μεγάλων δυνάμεων (της Δύσης αλλά και της σταλινικής ΕΣΣΔ) ανακοίνωσαν την ίδρυση κράτους το 1947 (αποσπώντας το 54% των εδαφών και το 1948 εξαπέλυσαν πόλεμο, με όπλα και πάλι των Μεγάλων Δυνάμεων αρπάζοντας το 77% των εδαφών (και το 95% των εύφορων εδαφών) της Παλαιστίνης και διώχνοντας 800.000 ανθρώπους από τα σπίτια και τη γη τους.

Έκτοτε κι επί σχεδόν 8 δεκαετίες η ανθρωπότητα ζει το ίδιο έργο: Από τη μια ο κατακτητής με τη συμπαράσταση των ΗΠΑ και άλλων υπερδυνάμεων που συνεχώς δολοφονεί, καταπιέζει κι επεκτείνεται, από την άλλη τα εδάφη των κατακτημένων που συρρικνώνονται και ο λαός που εξαθλιώνεται. Αυτή είναι βάση του «Παλαιστινιακού ζητήματος».

Το Ισραήλ, από τη φύση του ως κράτος-έθνος εποίκων στηρίζει την ύπαρξή του στη στήριξη των Μεγάλων Δυνάμεων και γι’ αυτόν τον λόγο η ταξική πάλη μέσα στο Ισραήλ είναι «συμπιεσμένη», καθώς αφεντικά κι εργάτες έχουν κοινό συμφέρον να συνεχίσουν να παίρνουν τη στήριξη του ιμπεριαλισμού για να εξασφαλίζουν προνόμια και βιοτικό επίπεδο που δεν μπορούν να διανοηθούν σήμερα οι αραβικές μάζες. Η λύση λοιπόν μπορεί να έρθει μόνο με τη διάλυση αυτού του κράτους με τη σημερινή αντιδραστική του μορφή και αυτό μπορεί να ξεκινήσει πιθανότερα «απ’ έξω»: με τον ξεσηκωμό των εργατικών μαζών στη Δύση που θα επιβάλει διακοπή της στήριξης στο Ισραήλ, ή –το πιθανότερο- με έναν παναραβικό ξεσηκωμό στο πλευρό των Παλαιστινίων, που θα επιβάλει στρατιωτική ήττα του Ισραήλ, ανατροπές των διεφθαρμένων αστικών καθεστώτων των αραβικών χωρών και εγκαθίδρυση νέων σε ρήξη με τον ιμπεριαλισμό κ.ά., εξελίξεις που θα καταστήσουν το Ισραήλ άχρηστο στον ρόλο του ως χωροφύλακα της περιοχής για λογαριασμό των ιμπεριαλιστών και θα τους οδηγήσουν στο να κόψουν τη χρηματοδότησή του. Τότε αφενός το Ισραήλ θα καταρρεύσει γρήγορα ως ο αδιαμφισβήτητος νταβατζής στην περιοχή και αφετέρου θα μπορέσει να «απελευθερωθεί» η ταξική πάλη κι εντός Ισραήλ.

Ο μόνος δρόμος προς τα εμπρός είναι μια στρατηγική που ενσωματώνει τους αγώνες των καταπιεσμένων μαζών σε μια κοινή Ιντιφάντα σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Αυτό μπορεί να καταστήσει εφικτή τη μόνη «λύση» του Παλαιστινιακού, την εγκαθίδρυση ενός ενιαίου εργατικού κράτους στα όρια της ιστορικής Παλαιστίνης, όπου εβραίοι και παλαιστίνιοι εργαζόμενοι-ες θα συνυπάρχουν αρμονικά επί ίσοις όροις στα πλαίσια μιας επαναστατημένης και προοπτικά σοσιαλιστικής Μ.Ανατολής.

Φυσικά φαίνεται να απέχουμε πολύ σήμερα από αυτό το σενάριο. Αλλά η δυναμική είναι υπαρκτή και οι από πάνω την υπολογίζουν: αυτό είναι το νόημα των «διαβουλεύσεων για «αυτοσυγκράτηση» και για να «αποφευχθεί η ανάφλεξη». Το παλαιστινιακό ένοπλο κίνημα πυροδοτεί για άλλη μια φορά την άνοδο της αυτοπεποίθησης και μαχητικότητας των αραβικών μαζών, προκαλεί γιγάντιες κινητοποιήσεις στην περιοχή και παράγει αποσταθεροποίηση των καθεστώτων. Στην κατεύθυνση αυτής της δυναμικής σπρώχνει το γιγάντιο διεθνές κίνημα αλληλεγγύης, που πρέπει να ενισχύσουμε ακόμα περισσότερο για να σταματήσουμε τη σφαγή των Παλαιστινίων.

Με την Παλαιστίνη λοιπόν, χωρίς «ναι μεν αλλά», «ούτε – ούτε», «ναι αλλά η Χαμάς…». Για την ήττα και τη διάλυση του Ισραήλ. Με την Παλαιστίνη άνευ όρων, μέχρι τέλους.

ΠΗΓΕΣ

1. ^{https://www.naftemporiki.gr/kosmos/1528206/ftaine-oi-ipa-gia-ton-polemo-israil-chamas-poio-to-schedio-toys-gia-ti-mesi-anatoli/}
2. ^{https://info-war.gr/egklima-polemoy-istorikis-simasias-k/}
3. ^{https://info-war.gr/to-israil-apeilei-ton-oie-me-antipoina/}
4. ^{https://info-war.gr/oi-omiroi-skotothikan-apo-dikes-mas-dy/}
5. ^{https://info-war.gr/pos-leitoyrgei-o-michanismos-propagan/}
6. ^{https://www.redtopia.gr/israil-palaistini-1948-2023-pos-ftasame-os-edo-i-istoriki-diadromi-kai-i-sosialistiki-diethnistiki-thesi/}
7. ^{https://info-war.gr/epanenarxi-vomvardismon-apo-to-israi/}
8. ^{https://www.capital.gr/inss-org-il/3686638/oi-palaistinioi-meta-tis-ekloges-tou-noembriou/}
9. ^{https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/o-m-netaniaxou-parousiase-ton-xarti-tis-neas-mesis-anatolis-dytiki-oxthi-kai-gaza-tha-anikoun-sto-israil/}
10. ^{https://www.capital.gr/inss-org-il/3686638/oi-palaistinioi-meta-tis-ekloges-tou-noembriou/}
11. ^{https://rproject.gr/article/i-palaistiniaki-antistasi-ta-israilina-egklimata-kai-i-diethnis-allileggyi}
12. ^{https://www.redtopia.gr/israil-palaistini-1948-2023-pos-ftasame-os-edo-i-istoriki-diadromi-kai-i-sosialistiki-diethnistiki-thesi/}
13. ^{https://internationalviewpoint.org/spip.php?article8317}
14. ^{https://internationalviewpoint.org/spip.php?article8271}
15. ^{https://internationalviewpoint.org/spip.php?article8315}
16. ^{https://internationalviewpoint.org/spip.php?article8268}
17. ^{https://www.cnn.gr/kosmos/story/394405/nyt-to-israil-gnorize-to-sxedio-epithesis-tis-xamas-perissotero-apo-ena-xrono-prin )}
18. ^{https://www.elaliberta.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE/%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE-%CE%B2%CF%8C%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%86%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE/9292-%CE%BF-%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%AC%CF%87%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%AD%CF%80%CE%B5%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CE%BB%CE%B7%CF%81%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%E2%80%9C%CF%8D%CE%B2%CF%81%CE%B9%E2%80%9D-%CF%84%CE%BF%CF%85-michel-warschawski}
19. ^{https://www.elaliberta.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE/%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE-%CE%B2%CF%8C%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%86%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE/9295-%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AF-%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B5%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B8%CE%B1-%CE%B2%CE%BF%CE%B7%CE%B8%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B7}
20. ^{https://www.imerodromos.gr/nakmpa-1948-2023-75-chronia-ektopismoi-kai-sunechhs-ethnokatharsh-ton-palaistinion/}
21. ^{https://arunnews.substack.com/p/the–real–reason–israel–is–attacking}
22. ^{https://theintercept.com/2023/11/16/israel–palestine–gaza–student–protests/}
23. ^{https://info-war.gr/akadimaiki-logokrisia-sto-charvarnt-i/}
24. ^{https://info-war.gr/epomenos-stochos-o-oie/}
25. ^{https://info-war.gr/to-propagandistiko-fiasko-toy-israil/}
26. ^{https://info-war.gr/poso-egklimatias-polemoy-aisthaneste/}
27. ^{https://info-war.gr/israil-apagoreyetai-kai-i-anagnosi/}
28. ^{https://info-war.gr/to-israil-skotose-se-ena-mina-perissot/}
29. ^{https://redflag.org.au/article/lie-deny-deflect-israels-mastery-obfuscating-genocide}
30. ^{https://info-war.gr/gaza-pos-tha-teleiosei-ayti-i-friki/}
31. ^{https://redflag.org.au/article/israel-has-always-been-colonial-project}
32. ^{https://the-isleague.com/the-real-history-of-zionist-colonization/}
33. ^{https://redflag.org.au/article/israel-pledges-continue-its-genocidal-offensive-despite-ceasefire-deal}
34. ^{https://www.thecommunists.net/worldwide/africa-and-middle-east/is-hamas-a-terrorist-organisation/}
35. ^{https://www.thecommunists.net/worldwide/africa-and-middle-east/truce-in-gaza-war-23-11-2023/}
36. ^{https://www.thecommunists.net/worldwide/africa-and-middle-east/gaza-war-and-consequences-for-world-situation/}
37. ^{https://www.thecommunists.net/worldwide/africa-and-middle-east/international-comparison-confirms-israel-is-a-serial-killer-of-children/}
38. ^{https://rproject.gr/article/xesikonetai-olos-o-kosmos-yper-toy-palaistiniakoy-laoy-kai-ton-dikaiomaton-toy}
39. ^{https://rproject.gr/article/diethnis-protovoylia-stamatiste-ti-genoktonia-sti-gaza}
40. ^{https://rproject.gr/article/stohopoioyn-toys-prosfyges-gia-na-xeplynoyn-ti-stirixi-sto-kratos-tromokrati}
41. ^{https://internationalsocialism.net/a-new-milestone-on-the-nakba-road/}
42. ^{https://theconversation.com/from-the-river-to-the-sea-a-palestinian-historian-explores-the-meaning-and-intent-of-scrutinized-slogan-217491}
43. ^{https://info-war.gr/gnorize-to-israil-gia-tin-epithesi-tis-7i/}
44. ^{https://info-war.gr/to-israil-pleon-leei-anoikta-pos-thelei/}
45. ^{https://www.thecommunists.net/worldwide/africa-and-middle-east/meaning-of-un-vote-about-ceasefire-in-gaza/}
46. ^{https://www.thecommunists.net/worldwide/africa-and-middle-east/liberation-of-palestine-and-arab-revolution/}
47. ^{https://www.efsyn.gr/kosmos/mesi–anatoli/413296_pros–nea–apeleytherosi–omiron–sti–gaza–poly–mehri-10-imeres–anakohi}
48. ^{https://info-war.gr/gaza-pos-tha-teleiosei-ayti-i-friki/}
49. ^{https://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=22%2F5%2F2021&pageNo=16&id=18239}
50. ^{https://www.ot.gr/2023/10/20/epikairothta/kosmos/ipa-to-kogkreso-etoimazei-paketo-voitheias-106-dis-dol-gia-oukrania-kai-israil/}
51. ^{https://www.businessdaily.gr/diethni/101941_anisyhia-ton-ipa-oti-i-hamas-sygkentronei-kefalaia-stin-toyrkia}
52. ^{https://www.tanea.gr/2023/11/30/world/kovei-tin-anasa-to-ypsos-tis-amerikanikis-voitheias-sto-israil-ta-teleytaia-75-xronia/}
53. ^{https://www.naftemporiki.gr/kosmos/1542310/i-gaza-tha-ginei-anatoliko-timor-i-kosovo/}
54. ^{https://www.kathimerini.gr/world/562757050/gaza-ti-provlepei-i-symfonia-tis-teleytaias-stigmis-gia-epektasi-tis-ekecheirias/}
55. ^{https://www.avgi.gr/social/469414_amihania-sti-cia-epeidi-axiomatoyhoi-esteilan-minyma-yper-tis-palaistinis}
56. ^{https://www.moneyreview.gr/world/124498/giati-i-gaza-vrisketai-sto-epikentro-tis-sygkroysis-israil-palaistinis/}
57. ^{https://www.kathimerini.gr/world/562659604/to-chroniko-tis-sygkroysis-israil-palaistinion-sti-gaza-apo-tin-aposyrsi-strateymaton-stin-polemiki-etoimotita/}
58. ^{https://www.powergame.gr/diethni/526088/gaza-pou-vrisketai-i-lorida-kai-giati-ginetai-polemos-me-to-israil/}
59. ^{https://www.ot.gr/2023/10/23/epikairothta/kosmos/live-oi-ekselikseis-se-israil-kai-palaistini-pano-apo-400-nekroi-sti-gaza-se-ena-24oro-kindyneysan-nosokomeia/}
60. ^{https://www.capital.gr/diethni/3751143/sunodos-brics-i-saoudiki-arabia-zita-sobari-eirineutiki-diadikasia-gia-tin-idrusi-palaistiniakou-kratous/}
61. ^{https://tomanifesto.gr/saoydiki-aravia-ston-pago-oi-synomilies-me-to-israil-155354}
62. ^{https://www.kathimerini.gr/world/562659718/mesanatoliko-rosia-kai-saoydiki-aravia-zitoyn-amesi-katapaysi-toy-pyros/}
63. ^{https://www.naftemporiki.gr/kosmos/1535579/s-aravia-koini-synodos-koryfis-me-iran-gia-to-palaistiniako/}

Μία ακόμα απόλυση μετά από εκείνη του περασμένου Ιουνίου, είχαμε στην εφημερίδα Documento. H πρόφαση για την απόλυση δημοσιογράφου που εργαζόταν στην εφημερίδα επί 3 συναπτά χρόνια ήταν η άρνησή του να «μεταταχτεί» από το έντυπο μέσο στην ηλεκτρονική σελίδα.

Ωστόσο ο χρόνος και ο τρόπος που η εργοδοσία επέλεξε αυτή την «μετάταξη» παραπέμπει σε εκδικητική απόφαση που σχετίζεται με την αγωνιστική στάση του εργαζόμενου απέναντι σε επιλογές του εκδότη αλλά και στις γενικές συνελεύσεις που έχουν γίνει τους τελευταίους μήνες στον εκδοτικό όμιλο, με αποκορύφωμα την πρόσφατη όπου οι εργαζόμενοι διεκδίκησαν αυξήσεις στους πολύ χαμηλούς μισθούς τους.

Ο εργαζόμενους επειδή αρνήθηκε την αλλαγή του μέσου και του αντικείμενου εργασίας του με συνοπτικές διαδικασίες απολύθηκε, παρότι το τμήμα του είναι ήδη υποστελεχωμένο. Μάλιστα δεν υπήρξε καμιά διάθεση συζήτησης από πλευράς διεύθυνσης, ούτε καν μετά από σχετική απόφαση της έκτακτης γενικής συνέλευσης των εργαζόμενων στον όμιλο που ζήτησαν ομόφωνα την ανάκληση της απόλυσης.

Του Αλέξη Λιοσάτου

Από τις 30/11 έως τις 12/12 πραγµατοποιήθηκε η ετήσια Σύνοδος του ΟΗΕ για το κλίµα (COP28) στο Ντουµπάι. Mε τις µέχρι τώρα πληροφορίες, αλλά και από την έως τώρα εµπειρία παρόµοιων Συνόδων, δεν έχουµε να περιµένουµε οποιαδήποτε θετική προοπτική για το κλίµα. Πώς να βγει κάτι θετικό από µια σύνοδο στης οποίας τους διαδρόµους «οργίασαν» 2.400 (!) λοµπίστες ορυκτών καυσίµων και της οποία προήδρευε ο σουλτάνος αλ-Τζαµπέρ, διευθύνων σύµβουλος της κρατικής πετρελαϊκής εταιρείας;! 

Εντελώς αναµενόµενα, όταν στο «παιχνίδι» κυριαρχούν, από τη µια, οι χρηµατο-οικονοµικοί κολοσσοί και οι πολυεθνικές των «πράσινων» µπίζνες και από την άλλη κρατικές εταιρείες, πολυεθνικές και λοµπίστες των ορυκτών καυσίµων, είναι εκ των πραγµάτων υπονοµευµένες. Επιπλέον, όταν κάθε ισχυρή ιµπεριαλιστική χώρα χώρα υπερασπίζεται τα δικά της συµφέροντα, άρα τις δικές της εταιρείες, και όχι κάποιο (ανούσιο, αφού δεν µεταφράζεται σε καπιταλιστικά κέρδη) «κοινό καλό για το µέλλον του πλανήτη», τι άλλο µπορεί να περιµένει κανείς από υποκριτικές διακηρύξεις; 

Για παράδειγµα στη φετινή Σύνοδο προέδρευσε ο σουλτάνος Αχµέντ αλ-Τζαµπέρ, υπουργός Βιοµηχανίας του εµιράτου και διευθύνων σύµβουλος της Εθνικής Εταιρείας Πετρελαίου του Άµπου Ντάµπι (ADNOC). Μπροστά επίσης στην πίεση του ισχυρού πετρελαϊκού λόµπι, οι πολιτικές ηγεσίες σε ΗΠΑ και Ευρώπη οπισθοχωρούν διαρκώς από τους στόχους της «πράσινης» µετάβασης που οι ίδιοι είχαν θέσει.

Ο γ.γ. του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες έχει αποµείνει µόνος από τον διεθνή επίσηµο τοµέα να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, επισηµαίνοντας ότι πρέπει να ληφθούν άµεσα µέτρα, αν δεν θέλουµε να ζήσουµε τα επόµενα χρόνια µια κλιµατική κόλαση. Ο ίδιος µάλιστα (και όχι κάποιος «ψεκασµένος µπολσεβίκος») είχε δηλώσει πως πρέπει «να ξεριζώσουµε τη δηλητηριασµένη ρίζα της κλιµατικής κρίσης: τα ορυκτά καύσιµα» και να πάψει να χρησιµοποιείται η πράσινη ενέργεια σαν φερετζές/πράσινο ξέπλυµα. 

«Κλιµατική κόλαση»

Το 2023 η µέση επιφανειακή θερµοκρασία της ατµόσφαιρας έφτασε τον 1,4 βαθµό Κελσίου πάνω από τη µέση της προβιοµηχανικής εποχής, αποδεικνύοντας ότι η κλιµατική κρίση επιταχύνεται πέρα και από τα απαισιόδοξα σενάρια. Ακόµα χειρότερα, ήρθε να προστεθεί και η πρόσφατη εφιαλτική πρόβλεψη του Περιβαλλοντικού Προγράµµατος του ΟΗΕ (UNEP) ότι ο πλανήτης µας βρίσκεται πλέον σε τροχιά για αύξηση θερµοκρασίας ακόµα και κατά 3 βαθµούς Κελσίου µέχρι το τέλος του αιώνα που διανύουµε. Γι’ αυτό ακριβώς τα ακραία καιρικά φαινόµενα γίνονται διαρκώς πιο συχνά, πιο βίαια και πιο καταστρεπτικά, όπως ζήσαµε και στην Ελλάδα πρόσφατα.

Και όµως, το 2023, όπως και το 2022, η βιοµηχανία των εξορύξεων πάτησε γκάζι. Σύµφωνα µε τα στοιχεία της GOGEL (Global Oil and Gas Exit List):

• Από το 2021 οι εταιρείες εξόρυξης έχουν δαπανήσει 170 δισ. δολάρια για την αξιοποίηση νέων κοιτασµάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου.

• Το 96% των 700 εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην εξερεύνηση και ανάπτυξη νέων κοιτασµάτων συνεχίζουν σε ρυθµούς business as usual.

• Πάνω από 1.000 εταιρείες σχεδιάζουν νέους αγωγούς φυσικού αερίου, σταθµούς ηλεκτροπαραγωγής µε φυσικό αέριο ή τερµατικούς σταθµούς εξαγωγής υγροποιηµένου φυσικού αερίου.

Επιπλέον, οι στόχοι που τίθενται σε αυτές τις Συνόδους απαιτούν τεράστιες δαπάνες, που ο ιδιωτικός τοµέας δεν µπορεί και δεν θέλει να αναλάβει – ο δικός του ρυθµός «πράσινης µετάβασης» καθορίζεται από τις δυνατότητες επένδυσης και το ύψος της κερδοφορίας. Οι κρατικές π.χ. «πράσινες» επιδοτήσεις στις ΗΠΑ δεν λογοδοτούν σε ένα διεθνές σχέδιο ανάσχεσης της κλιµατικής κρίσης αλλά σε ένα σχέδιο στήριξης των αµερικανικών βιοµηχανιών. Η Ε.Ε., καθηλωµένη στη «δηµοσιονοµική πειθαρχία», αδυνατεί να κάνει ακόµη κι αυτό, έστω για να προστατεύσει την ευρωπαϊκή βιοµηχανία στον διεθνή ανταγωνισµό. Όσο για την Κίνα, την Ινδία, τη Ρωσία κ.λπ., από τους µεγαλύτερους ρυπαντές διεθνώς, αυτοεξαιρούνται από οποιαδήποτε ουσιαστική δέσµευση.

Ένα άλλο διαχρονικό πρόβληµα αυτών των Συνόδων είναι η άρνηση των ισχυρότερων χωρών (που ευθύνονται και για τη συντριπτική πλειονότητα των ιστορικών εκποµπών άνθρακα) να υποστηρίξουν µια ισχυρή δέσµευση για περιορισµό της υπερθέρµανσης του πλανήτη αλλά και να στηρίξουν σθεναρά οικονοµικά τις φτωχότερες χώρες για τη λήψη µέτρων για το κλίµα, µε τα ποσά που συµφωνούνται να είναι πάντα πολύ πίσω από τις ανάγκες,να δίνονται καθυστερηµένα και επιπλέον να δίνονται µε τη µορφή δανείων (µε δυσβάσταχτους όρους από την Παγκόσµια Τράπεζα και αυξάνοντας το δηµόσιο χρέος των φτωχών χωρών) και όχι µε τη µορφή αποζηµιώσεων.

Οι πετρελαιάδες «στο τιµόνι»

Μόνο οι συµβολισµοί της φετινής Συνόδου αρκούσαν για να εξασφαλίσουν µια ακόµα αποτυχηµένη Σύνοδο. Οι καπιταλιστές δεν κράτησαν ούτε τα προσχήµατα, κι αυτό όχι µόνο λόγω της επιλογής του προεδρεύοντος σουλτάνου αλλά και λόγω της επιλογής της χώρας διεξαγωγής: αν και η καύση των ορυκτών καυσίµων θεωρείται ο βασικός ένοχος για την κλιµατική αλλαγή, η φετινή σύνοδος κορυφής διεξήχθη στα Ηνωµένα Αραβικά Εµιράτα (ΗΑΕ), ένα από τα 10 κορυφαία πετρελαιοπαραγωγικά κράτη στον κόσµο. Τα ΗΑΕ έχουν τεράστιο κατά κεφαλήν αποτύπωµα άνθρακα, το 4ο µεγαλύτερο στον κόσµο πίσω από το Κατάρ, το Μπαχρέιν και το Κουβέιτ. Σύµφωνα µε την Υπηρεσία Ενεργειακών Πληροφοριών των ΗΠΑ, είναι ο έβδοµος µεγαλύτερος παραγωγός πετρελαίου στον κόσµο, µε έσοδα από εξαγωγές που ξεπερνούν τα 70 δισεκατοµµύρια δολάρια. Επιπλέον, τα ΗΑΕ έχουν τα τρία µεγαλύτερα σχέδια επέκτασης για εξορύξεις πετρελαίου και φυσικού αερίου στον κόσµο.

Είναι ενδεικτικό ότι µόνο οι εκποµπές οι οποίες καταστρέφουν το κλίµα που θα παραχθούν από την εταιρεία πετρελαίου του προέδρου της COP28 µέσα στα επόµενα έξι χρόνια, θα χρειάζονταν 343 χρόνια για να «εξουδετερωθούν» από την πλανητική χλωρίδα, σύµφωνα µε ανάλυση της Global Witness. Μια πλανητική χλωρίδα που βεβαίως ολοένα και συρρικνώνεται λόγω α) των ακραίων καιρικών συνθηκών τις οποίες τα ίδια συµφέροντα γέννησαν, β) της νεοφιλελεύθερης µη προστασίας των δασών και γ) των πάσης φύσεως βιοµηχανιών που εµπλέκονται στη συρρίκνωση, αποψίλωση και καταπάτηση δασικών εκτάσεων: βιοµηχανίες εξορύξεων, τσιµέντου, «πράσινης ενέργειας» (!), τουρισµού και ψυχαγωγίας κοκ. 

Σηµειώνεται ότι η COP26 στη Γλασκόβη είχε παρόντες 500 λοµπίστες ορυκτών καυσίµων και στην COP στην Αίγυπτο η παρουσία τους σηµείωσε αύξηση 25%. Με λίγα λόγια και η φετινή Σύνοδος ήταν εξαρχής καταδικασµένη.

Το «πλεονέκτηµα» των Εµιράτων:  η απολυταρχία! 

Τα Εµιράτα όµως διαθέτουν κι ένα πλεονέκτηµα που πιθανώς συνέβαλε στην επιλογή τους ως χώρα: µια χώρα µε µηδαµινά δηµοκρατικά δικαιώµατα, όπου οι διαφωνίες ποινικοποιούνται και οι ακτιβιστές συχνά συλλαµβάνονται. Μια χώρα που δεν «βαρύνεται µε το µειονέκτηµα» να µπορούν να γίνουν διαδηλώσεις ώστε να απαιτηθούν πραγµατικά µέτρα προστασίας για το κλίµα (και προφανώς σε βάρος συµφερόντων επιχειρήσεων όπως οι εξορυκτικές…) και για να ακουστούν οι απόψεις αυτών που πλήττονται περισσότερο. 

Λαµβάνοντας υπόψη το αυτοκαταστροφικό έλλειµµα πολιτικής βούλησης (που οφείλεται διεθνώς στα συµφέροντα των µεγαλύτερων ρυπαντών του περιβάλλοντος), η υπερθέρµανση του πλανήτη µπορεί να καταστήσει µέσα στον αιώνα που διανύουµε (και όχι στο µακρινό µέλλον!) µεγάλες εκτάσεις της Γης αβίωτες ουσιαστικά για τον άνθρωπο. 

Στρουθοκαµηλίζοντας, ωστόσο, οι κυβερνήσεις του κόσµου εξακολουθούν να διοχετεύουν στην ατµόσφαιρα αέρια του θερµοκηπίου σε επίπεδα-ρεκόρ, µε τις εκποµπές αντί να µειώνονται να αυξάνονται κιόλας κατά 1,2% από το 2021 ως το 2022, αύξηση που αποδίδεται κυρίως στη συνεχιζόµενη χρήση ορυκτών καυσίµων και τη βιοµηχανική δραστηριότητα. 

Όπως επισηµαίνει το UNEP, για να µην ξεπεραστεί το διεθνώς συµφωνηµένο όριο του 1,5 °C, χρειάζεται να µειωθούν κατά 22 δισεκατοµµύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακα οι προβλεπόµενες εκποµπές το 2030. Αυτό αποτελεί το 42% των παγκόσµιων εκποµπών και ισοδυναµεί µε την παραγωγή των πέντε χειρότερων ρυπαντών του κόσµου: Κίνας, Ηνωµένων Πολιτειών, Ινδίας, Ρωσίας και Ιαπωνίας. ∆ιαπιστώνει ωστόσο ότι καµία από τις πλούσιες χώρες της G20, που παράγουν από κοινού περίπου το 80% του διοξειδίου του άνθρακα παγκοσµίως, δεν µειώνει τις εκποµπές µε ρυθµό που να συνάδει µε τους στόχους που έχουν θέσει. Αλλά ακόµη και αν -ως εκ θαύµατος- τηρούνταν οι δεσµεύσεις, φαίνεται αναπόφευκτη η άνοδος της θερµοκρασίας του πλανήτη περίπου 2,5 βαθµών έως το 2100.

Συνοψίζοντας, οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους τα επόµενα χρόνια, πέρα από φτώχεια, ανεργία, φασισµό και πόλεµο, µας επιφυλάσσουν µαζικές καταστροφές, εκατόµβες νεκρών και µεγάλα κύµατα εσωτερικής κι εξωτερικής µετανάστευσης, «πακέτο» µε την καταστροφή της χλωρίδας και της πανίδας του πλανήτη. Χάρη στην «κινητήρια δύναµη του κέρδους» καθίστανται παντελώς ανίκανοι να διορθώσουν το πρόβληµα που οι ίδιοι δηµιούργησαν, ένα πρόβληµα που θα πλήξει (και πλήττει ήδη) τα φτωχότερα κράτη και τους φτωχότερους ανθρώπους σε κάθε χώρα. Συνεπώς το σύνθηµα «Σοσιαλισµός ή βαρβαρότητα» αποκτά άλλη µία, την κλιµατική διάσταση. Ακόµα κι αν ο Γ’ Παγκόσµιος Πόλεµος (στο πιο αισιόδοξο σενάριο) καθυστερήσει για δεκαετίες, θα τον προλάβει µια ανείπωτη καταστροφή που θα οφείλεται στην κλιµατική αλλαγή. Οπότε η πάλη για την ανατροπή του καπιταλισµού είναι καθήκον που αφορά τις αµέσως επόµενες λίγες δεκαετίες, για να σώσουµε την ανθρωπότητα και τον πλανήτη από ανείπωτες καταστροφές, οποιοδήποτε σενάριο κι αν διαλέξει κάποιος/κάποια…

Πηγή: 

https://www.efsyn.gr/themata/thema-tis-efsyn/412905_oi-petrelaiades-kratoyn-gera-ton-elegho-sto-klima

Του Χρήστου Βαγενά*

Μετά από πολλά χρόνια οι απεργίες είναι στο προσκήνιο στις Ηνωµένες Πολιτείες, µε τις πολυήµερες κινητοποιήσεις των εργαζοµένων στις αυτοκινητοβιοµηχανίες, τους σεναριογράφους και τους ηθοποιούς να δίνουν τον τόνο. Οι απεργίες στις ΗΠΑ το 2023 είναι οι µεγαλύτερες σε συµµετοχή και διάρκεια τουλάχιστον από το 2000. 

Μετά από τέσσερις µήνες απεργίας, οι ηθοποιοί ήρθαν σε συµφωνία στις αρχές Νοέµβρη µε τις µεγάλες εταιρείες και τα στούντιο του Χόλιγουντ. Η νέα τριετής σύµβαση περιλαµβάνει αυξήσεις στους κατώτατους µισθούς και προστασία των ηθοποιών από τη χρήση της τεχνητής νοηµοσύνης (ΑΙ). Επίσης, η συµφωνία θα ενισχύσει τις εισφορές στα προγράµµατα υγείας και συνταξιοδότησης του συνδικάτου. Μπορεί η SAG-AFTRA (οµοσπονδία εργαζοµένων) να µην πέτυχε όλες τις διεκδικήσεις της, ωστόσο πέτυχε το µεγαλύτερο µέρος τους.

Η Απεργία της Ένωσης Αµερικανών Σεναριογράφων σταµάτησε την Τρίτη 26 Σεπτεµβρίου 2023, µετά από 146 ηµέρες, αφού συµφώνησαν σε αυξήσεις για τα τρία χρόνια της συλλογικής σύµβασης, αυξηµένες (εργοδοτικές) ασφαλιστικές εισφορές για υγεία και σύνταξη, καθώς και εγγυήσεις για την τεχνητή νοηµοσύνη. Οι ελάχιστες αµοιβές θα αυξηθούν περισσότερο από 12% σε διάστηµα τριών ετών. Για την έναρξη της απεργίας ψήφισε το 90% περίπου των µελών της Ένωσης Σεναριογράφων και από αυτούς υπέρ της απεργίας είχε ψηφίσει το 98%! 

Με αντίστοιχα σχεδόν ποσοστά είχαν συµφωνήσει σε κήρυξη απεργία διαρκείας οι εργαζόµενοι σε εργοστάσια των αυτοκινητοβιοµηχανιών Ford, General Motors και Stellantis, µε αιτήµατα για αυξήσεις ύψους 45%! 

Μετά από 41 ηµέρες απεργίας οι τρεις µεγάλες εταιρείες αυτοκινήτων παραχώρησαν αυξήσεις 25%. Παράλληλα, προβλέπονται επιπλέον αυξήσεις ανάλογα µε την άνοδο του κόστους ζωής, κάτι που µπορεί να µεταφραστεί σε συνολική αύξηση λίγο πάνω από 30% µέχρι τη λήξη της συλλογικής σύµβασης.

Στην απεργία της συνδικαλιστικής οµοσπονδίας UAW (United Auto Workers – Ενωµένοι Εργάτες Αυτοκινητοβιοµηχανίας) συµµετείχαν, σύµφωνα µε την ηγεσία της, περίπου 50.000 µέλη της (σε σύνολο 150.000). Ταυτόχρονα, υπάρχουν πάνω από ένα εκατοµµύριο εργαζόµενοι στην κατασκευαστική πτέρυγα της αυτοκινητοβιοµηχανίας που θα µπορούσαν να γίνουν µέλη της συνδικαλιστικής οργάνωσης ώστε να αυξηθεί η αποτελεσµατικότητα και να µπορέσουν να οργανώσουν ακόµα πιο µεγάλες κινητοποιήσεις.

Στήριξη στους απεργούς και νίκες

Η πλειονότητα των Αµερικανών στήριξε τους εργαζόµενους στο Χόλιγουντ και στις αυτοκινητοβιοµηχανίες κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεών τους. Σύµφωνα µε δηµοσκόπηση του Reuters/ Ipsos, το 55% των Αµερικανών στηρίζει τους απεργούς της United Auto Workers µε αίτηµα καλύτερους µισθούς και συνθήκες εργασίας, ενώ το 32% ήταν κατά των κινητοποιήσεων. 

Παράλληλα, δηµοσκόπηση της Gallup στο τέλος Αυγούστου έδειξε ότι οι Αµερικανοί είναι υπέρ των απεργών και όχι µε τα στούντιο παραγωγής του Χόλιγουντ, µε το 72% να στηρίζει τους συγγραφείς και το 67% τους ηθοποιούς. 

Το 2023 έχουν γίνει 312 απεργίες στις ΗΠΑ στις οποίες συµµετείχαν περίπου 453.000 εργαζόµενοι. ∆ιάφοροι κλάδοι όπως οδηγοί της UPS, πιλότοι αεροπορικών εταιρειών και υπάλληλοι της αεροδιαστηµικής κατασκευής, που πίεσαν και µε την απειλή προκήρυξης πολυήµερων κινητοποιήσεων, κέρδισαν υψηλότερους µισθούς. 

Οι πιλότοι διεκδίκησαν και πέτυχαν σωρευτικές αυξήσεις αµοιβών που κυµαίνονται από 34,5% έως 40,2% ανάλογα µε τον τύπο του αεροσκάφους και την εταιρία αεροµεταφορών, ενώ αύξηση 30% στους µισθούς πέτυχαν οι εργαζόµενοι στα δηµόσια σχολεία του Λος Άντζελες. 

Το σωµατείο Teamsters χρησιµοποίησε την απειλή µιας απεργίας-ρεκόρ από 340.000 µέλη της UPS για να επιτύχει τους περισσότερους από τους στόχους του, συµπεριλαµβανοµένης της σηµαντικής βελτίωσης των µισθών για τους εργαζόµενους µερικής απασχόλησης, που αποτελούν το µεγαλύτερο µέρος των µελών της Teamster στην εταιρεία. Επίσης επιβλήθηκε η ισότητα στις αµοιβές µε την εξίσωση προς τα πάνω στους µισθούς των νεοπροσλαµβανοµένων.

Τον Ιούνιο επιτεύχθηκε επίσης συµφωνία για 22.000 µέλη της International Longshore and Warehouse Union που εργάζονται σε 29 λιµάνια της ∆υτικής Ακτής. Κέρδισαν αύξηση των αποδοχών κατά 32% και εξαετή συλλογική σύµβαση εργασίας.

Το σωµατείο εργαζοµένων σε καζίνο στο Λας Βέγκας κέρδισε αύξηση µισθών 32% για τα µέλη του σε διάστηµα πέντε ετών, µε τους εργαζοµένους να λαµβάνουν αύξηση 10% στους µισθούς κατά τον πρώτο χρόνο της νέας τους σύµβασης. Οι συµβάσεις καλύπτουν περισσότερους από 35.000 υπαλλήλους και επιτεύχθηκαν αφού το σωµατείο είχε απειλήσει µε µαζική απεργία σε 18 ξενοδοχεία-καζίνο.

∆εκάδες χιλιάδες εργαζόµενοι ακόµη βρίσκονται σήµερα σε κινητοποιήσεις, όπως στον κλάδο της ιδιωτικής Υγείας, οι εργαζόµενοι στα Starbucks που πραγµατοποίησαν απεργία µε το νεοσύστατο συνδικάτο τους, οι δάσκαλοι του Πόρτλαντ απεργούν από την 1η Νοεµβρίου, επιστηµονικό και διδακτικό προσωπικό σε πανεπιστήµια, νοσηλευτικό προσωπικό νοσοκοµείων κ.ά. 

Ευκαιρίες για κατακτήσεις και πολιτικοποίηση

Παρά τον αυξανόµενο αριθµό απεργιών το 2022 και κυρίως το 2023, οι απεργιακές κινητοποιήσεις είναι πολύ µικρότερες από τη δεκαετία του 1970. Όπως και η πολιτικοποίηση. 

Στις ΗΠΑ εκτιµάται ότι το 2020 14,3 εκατοµµύρια εργαζόµενοι (ή λίγο λιγότερο από το 11% του εργατικού δυναµικού) ήταν µέλη εργατικών συνδικάτων. Η συρρίκνωση στη συνδικαλιστική εκπροσώπηση στην ισχυρότερη οικονοµία του κόσµου ξεκίνησε µετά το 1981. Τότε ο πρόεδρος Ρόναλντ Ρίγκαν έδωσε εντολή για την απόλυση σχεδόν 13.000 ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας, καθώς η απεργία τους είχε οδηγήσει στη µαταίωση περίπου 7.000 πτήσεων στις ΗΠΑ.

Το εργατικό κίνηµα δεν κατάφερε να απαντήσει σε αυτή την επίθεση και τη νεοφιλελεύθερη επιδροµή που ξεκίνησε τότε στις ΗΠΑ και ακολούθως στη Βρετανία, µε την Θάτσερ να επιβάλλει τη θέλησή της κατά της πολύµηνης απεργίας των ανθρακωρύχων.

Κυριάρχησαν δεκαετίες στάσιµων µισθών για τους εργαζόµενους χαµηλού και µεσαίου εισοδήµατος, ενώ οι πλουσιότεροι Αµερικανοί επέκτειναν τον πλούτο τους σε πρωτοφανή επίπεδα. Τα εταιρικά κέρδη έχουν εκτοξευθεί πάλι στα ύψη µετά την πανδηµία και οι εργαζόµενοι θέλουν µεγαλύτερο ποσοστό του πλούτου που παράγουν.

Οι ανισότητες, οι χαµηλοί µισθοί, ο υψηλός πληθωρισµός, η επισφάλεια και οι κακές συνθήκες εργασίας οδήγησαν µεγάλα κοµµάτια της εργατικής τάξης στη ριζοσπαστικοποίηση και στον µαχητικό συνδικαλισµό. 

Βέβαια, τα συνδικάτα εξακολουθούν να ταλαιπωρούνται από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, αλλά χτίζονται από τα κάτω νέα και µαχητικά συνδικάτα, όπως στην Amazon, στη Google και την Starbucks. Ταυτόχρονα µεγάλες κινητοποιήσεις γίνονται για το Παλαιστινιακό, ειδικά στα πανεπιστήµια, δείχνοντας το κλίµα της εποχής. 

Μια τέτοια περίοδος µπορεί να ωθήσει σε πολιτικά ερωτήµατα και πολιτικές αναζητήσεις τα εργατικά στρώµατα, και είναι πολύ σηµαντικό να υπάρξουν απαντήσεις από την πλευρά της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Η συγκρότησή της σε ορατή πολιτική παρέµβαση και πρόταση είναι ζωτικής σηµασίας για την εµβάθυνση του ριζοσπαστισµού και την πολιτικοποίηση των εργατικών µαζών. 

Το σίγουρα πάντως είναι ότι οι κατακτήσεις των εργατικών συνδικάτων στις ΗΠΑ είναι από τις µεγαλύτερες επιτυχίες του εργατικού κινήµατος τα τελευταία χρόνια και δείχνουν τον δρόµο που πρέπει να ακολουθήσουµε! 

*Μέλος στο ∆Σ της ΠΟΣΕ-ΕΦΚΑ

Η κυβέρνηση προσπαθεί να φιµώσει τους επιστήµονες ερευνητές και να εκδικηθεί το ΕΑΑ επειδή οι προβλέψεις και ανακοινώσεις του την εξέθεσαν στο ζήτηµα των πυρκαγιών και των πληµµυρών στη Θεσσαλία 

Οι κυβερνητικές πολιτικές χειραγώγησης και παραπληροφόρησης έχουν στοχοποιήσει τον επιστηµονικό δηµόσιο λόγο, θέτοντας στο στόχαστρο αυτή τη φορά το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών. Το ΕΑΑ (µαζί µε το ΕΚΕΦΕ ∆ηµόκριτο και το ΕΛΚΕΘΕ) είναι από τα µεγαλύτερα Νοµικά Πρόσωπα ∆ηµοσίου ∆ικαίου (ΝΠ∆∆), το πρώτο της σύγχρονης Ελλάδας και το αρχαιότερο ερευνητικό ίδρυµα της χώρας, που παράγει έρευνα αιχµής αδιάκοπα µέχρι και σήµερα. 

Η ανακοίνωση του πρωθυπουργού από τη ∆ΕΘ για την υπαγωγή του ΕΑΑ στο Υπουργείο Πολιτικής Προστασίας ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στον επιστηµονικό χώρο και κυρίως στα ΝΠ∆∆, σχετικά µε την ελευθερία και τις κοινωνικές ανάγκες που εξυπηρετεί η επιστήµη από τους θεσµοθετηµένους δηµόσιους φορείς. Η αποκοπή του Εθνικού Αστεροσκοπείο Αθηνών (ΕΑΑ) από το θεσµικό ερευνητικό του ρόλο, εκτός από τη χειραγώγηση των ερευνητικών δεδοµένων, έρχεται να προστεθεί στην απαξιωτική στάση της κυβέρνησης απέναντι στους επιστήµονες, την ερευνητική κοινότητα και έρευνα για τις κοινωνικές ανάγκες, καθώς η χρηµατοδότηση της έρευνας µειώνεται χρόνο µε το χρόνο, ούτε 1% του ΑΕΠ, τα κρατικά ερευνητικά προγράµµατα µειώνονται δραµατικά και οι θέσεις για µόνιµο προσωπικό είναι ελάχιστες και σπάνιες. 

Εκδικητική απόφαση

Η εκδικητική αυτή απόφαση έρχεται ελάχιστους µήνες µετά τις φονικές καταστροφές των πυρκαγιών στον Έβρο και τη Ρόδο και τις πληµµύρες στη Θεσσαλία. Ο κυβερνητικός µηχανισµός όχι µόνο δεν χρησιµοποίησε τις µελέτες και τις προτάσεις του ΕΑΑ, αλλά αγνόησε και τις προειδοποιήσεις του. 

Την ίδια άλλωστε εκδικητικότητα επιδεικνύει η κυβέρνηση και απέναντι στα  σωµατεία, όπως στο Σύλλογο Αρχαιολόγων.

Οι ανακοινώσεις και οι µελέτες του ΕΑΑ εξέθεσαν ανεπανόρθωτα την αδιαφορία και αδυναµία της κυβέρνησης να διαχειριστεί την περιβαλλοντική κρίση, τις φωτιές του καλοκαιριού στη Ρόδο και στη Θράκη, που κατέστρεψαν µοναδικά οικοσυστήµατα µε παγκόσµια αξία, ενώ υπήρχαν οι προειδοποιήσεις από το ΕΑΑ µέσω των µελετών του µε τα σύγχρονα τεχνολογικά µέσα που διαθέτει και το καταρτισµένο επιστηµονικό προσωπικό. Την ίδια αδιάφορη και πολιτικά εγκληµατική αντιµετώπιση είχαν και οι επίµονες προειδοποιήσεις των επιστηµόνων του ΕΑΑ για τις φονικές πληµµύρες στη Θεσσαλία. 

Οι τακτικές αυτές της κυβέρνησης είναι καλά µεθοδευµένες και αποσκοπούν στη φίµωση της αµερόληπτης έρευνας που γίνεται µε κρατική χρηµατοδότηση, και αποτελούν κοινό χαρακτηριστικό των απολυταρχικών καθεστώτων που θέλουν πλήρη κάλυψη και αναµετάδοση της κυβερνητικής γραµµής από δηµόσιους φορείς. Ο έλεγχος της πληροφορίας και η παραπληροφόρηση είναι από τα πιο σηµαντικά όπλα της απολυταρχικής διακυβέρνησης. Αυτός είναι ο λόγος που η κυβέρνηση της Ν∆ προσπαθεί και θα συνεχίσει να προσπαθεί να φιµώσει όποιον δηµόσιο φορέα θεωρεί ότι µπορεί να χαλάσει το αφήγηµά της µε επιστηµονικά τεκµηριωµένα δεδοµένα και ερευνητικές αλήθειες. 

Η προγραµµατισµένη συνάντηση µε τους εκπροσώπους του Αστεροσκοπείου δεν θεωρήθηκε σηµαντική από τον υπουργό Κλιµατικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, που όχι µόνο αρνήθηκε να τους συναντήσει, αλλά και αρνήθηκε να παραλάβει τα αιτήµατά τους! Γεννάται λοιπόν το ερώτηµα, εάν απαξιώνει έτσι τους επιστήµονες, τι είδους επιστήµη θα παραχθεί µετά από αυτή την υπαγωγή του Αστεροσκοπείου στο υπουργείο… καταστολής;

Αντιστάσεις

Οι υπόλοιποι δηµόσιοι φορείς ΝΠ∆∆ δηλώνουν παντελή άγνοια για το θέµα της υπαγωγής του ΕΑΑ, ωστόσο για το θέµα προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει µε µαζικές επιστολές διαµαρτυρίας η Πανελλήνια Οµοσπονδία Εργαζοµένων στα Ερευνητικά Κέντρα και Ιδρύµατα (Π.Ο.Ε.Ε.Κ.-Ι), υπογραµµίζοντας πως η δηµόσια έρευνα βάλλεται και το ΕΑΑ θα πρέπει να παραµείνει στην υπηρεσία της κοινωνίας. 

Ο Σύλλογος Ερευνητών/τριών, η ΠΟΕΕΚ-Ι και άλλα εργατικά σωµατεία στην έρευνα ετοιµάζουν κινητοποιήσεις, ενώ έχει πραγµατοποιηθεί στάση εργασίας στις 29 Νοέµβρη και συγκέντρωση έξω από το υπουργείο Πολιτικής Προστασίας. Την Τρίτη 5 ∆εκέµβρη πραγµατοποιήθηκε πανελλαδική απεργία στον χώρο της έρευνας, µε αιτήµατα την προστασία των µεγάλων ερευνητικών κέντρων ΝΠ∆∆, συµπεριλαµβανοµένου του Αστεροσκοπείου. 

Πρόσφατα το ΕΑΑ, τασσόµενο µε τις κοινωνικές ανάγκες και την επιστήµη για όλους και όλες, ανακοίνωσε πρόγραµµα υποτροφίας για την επανένταξη στην έρευνα για µητέρες µε διδακτορικό τίτλο. 

Το θεσµικό έργο των ερευνητικών κέντρων δεν πρέπει να φιµώνεται, καµία ένταξη του ερευνητικού δηµόσιου φορέα σε άσχετα υπουργεία για πολιτικές σκοπιµότητες. Η έρευνα που χρειαζόµαστε πρέπει να συµβαδίζει και να εκπληρώνει συλλογικά τις κοινωνικές ανάγκες και όχι τα κέρδη, τις πολιτικές παραπληροφόρησης, το στρατό και τις επιχειρήσεις.

Λ.Π.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα μετανάστη στις 18/12 και της Διεθνούς Ημέρας Συλλογικότητας στις 20/12 το 5ο ΓΕΛ Αχαρνών Αγία Άννα επέλεξε για την χριστουγεννιάτικη γιορτή του σχολείου να στείλει ένα μήνυμα αλληλεγγύης. Με την οργάνωση συλλογικής κουζίνας και με συζητήσεις για την ζωή και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι μετανάστ(ρι)ες και οι προσφυγ(ισς)ες που ζουν στη χώρα μας, τα παιδιά με την βοήθεια και την στήριξη των καθηγητ(ρι)ών τους, με αυτοοργάνωση και αλληλεγγύη αποδεικνύουν ότι ένα διαφορετικό εκπαιδευτικό μοντέλο και σχολείο είναι εφικτό.