Θέτει προαπαιτούμενο την αξιολόγηση για να μονιμοποιηθούν!

Του Ελισαίου Φάκαρου

Σε ωμό εκβιασμό προς τους 4.500 εκπαιδευτικούς της ειδικής αγωγής που διορίστηκαν το 2020 προχωρεί το υπουργείο Παιδείας, θέτοντας την αξιολόγηση σαν προαπαιτούμενο για να μονιμοποιηθούν οριστικά!

Μετά από δύο χρόνια από τον διορισμό τους, ολοκληρώθηκε η «δοκιμαστική» περίοδος και, όπως γινόταν πάντα με όλους τους δημόσιους υπαλλήλους, θα έπρεπε τώρα να γίνει κανονικά η μονιμοποίησή τους – και ήδη αρκετές Διευθύνσεις έχουν προχωρήσει σε μια τέτοια κίνηση. Το υπουργείο Παιδείας όμως σταμάτησε αυτή την προβλεπόμενη διαδικασία και εκβιάζει τους εκπαιδευτικούς απαιτώντας να περάσουν πρώτα όλοι από ατομική αξιολόγηση.

Το νέο «στρατήγημα» της Κεραμέως

Έχοντας αποτύχει στην επιβολή του μέτρου της αξιολόγησης εξαιτίας της μαζικής αντίστασης των εκπαιδευτικών, το υπουργείο επιχειρεί να κρατήσει ομήρους όχι μόνο τους εκπαιδευτικούς που διορίστηκαν το 2020, αλλά και αυτούς του 2021, με σκοπό να μετατραπούν εκβιαζόμενοι σε «Δούρειο Ίππο» για την εφαρμογή της αξιολόγηση στα σχολεία. Ο εκβιασμός αυτός, που λέει ότι για να δουλέψεις στο σχολείο θα πρέπει να σκύψεις το κεφάλι και συνεχώς να αποδεικνύεις ότι είσαι ικανός και ικανή με το να μαζεύεις προσόντα, απευθύνεται επίσης σε όλο τον εκπαιδευτικό πληθυσμό της αναπλήρωσης και της ελαστικής εργασίας, που περνάει συνεχώς από τις Συμπληγάδες του προσοντολογίου.

Η αξιολόγηση, λοιπόν, σαν αυτοσκοπός του υπουργείου και της κυβέρνησης, έχει στόχο αφενός να απλώσει την εργασιακή ανασφάλεια σε όλους τους εκπαιδευτικούς, παλιούς και νέους, και να παύσει γενικά την μονιμότητα, και από την άλλη να κάνει τα σχολεία αυτόνομες μονάδες κυρίως ως προς την χρηματοδότησή τους, είτε να λειτουργούν σαν ιδιωτικές επιχειρήσεις που αναζητούν χρηματοδοτήσεις και επομένως είτε να εξαρτηθούν από χρηματοδοτικές πηγές του ιδιωτικού τομέα είτε να ιδιωτικοποιηθούν πλήρως αν δεν τα καταφέρουν.

Η αλήθεια είναι ότι απόπειρες να εφαρμοστεί η αξιολόγηση στην εκπαίδευση έχουν ξεκινήσει πολλά χρόνια τώρα και ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ προετοίμασε νομοθετικά το έδαφος. Η Κεραμέως όμως αποδεικνύεται «ειδική περίπτωση», καθώς φέρεται εντελώς εμμονικά και εκδικητικά. Όλο αυτό το διάστημα επί υπουργίας της δεν έχει πείσει (και δεν προσπαθεί καν να πείσει) για την αναγκαιότητα της αξιολόγησης˙ το μόνο που κάνει, είναι να απειλεί και να στέλνει στα δικαστήρια τα συνδικαλιστικά όργανα των εκπαιδευτικών. Ελάχιστοι είναι οι εκπαιδευτικοί που δέχονται την αξιολόγηση – κυρίως αυτοί που επιδιώκουν διευθυντική καριέρα. Η Κεραμέως νομίζει ότι επειδή οι ηγεσίες της ΔΟΕ και της ΟΛΜΕ φυγομαχούν, θα τα καταφέρει να πειθαρχήσει τους νεοδιόριστους. Αυτό που ξεχνάει όμως είναι ότι είχαν πάντα στο πλευρό τους τα πρωτοβάθμια σωματεία και ότι τα τελευταία δέκα χρόνια έχουν δώσει σημαντικούς αγώνες με δυνατές απεργίες.

Η συνεχόμενη αντιπαράθεση με το υπουργείο μπορεί να συσσωρεύει κούραση, αλλά είναι κοινή πλέον πεποίθηση στους εκπαιδευτικούς ότι όλες οι μεταρρυθμίσεις του υπουργείου έχουν στόχο τη διάλυση του Δημόσιου.

Ο κόσμος της εκπαίδευσης έχει διάθεση να αγωνιστεί και το έδειξε, πέρα από την αντίσταση στην αξιολόγηση, με την μεγάλη συμμετοχή του στην τελευταία πανεργατική απεργία στις 9 Νοέμβρη. Είναι βέβαιο ότι θα ήταν πρόθυμος να συμμετάσχει σε μαχητικές κινητοποιήσεις που θα έθεταν αιτήματα για αυξήσεις στους μισθούς, μονιμοποίηση των αναπληρωτών και οριστική παύση της αξιολόγησης. Πρέπει να οργανώσουμε την αντίσταση με βάση αυτές τις διαθέσεις. Ο νέος εκβιασμός του υπουργείου Παιδείας δεν θα περάσει!

το κεντρικό πολιτικό άρθρο της εφημερίδας «Κόκκινο Νήμα» Νο 38 που κυκλοφορεί

Από το Ευρωκοινοβούλιο μέχρι το Μουντιάλ των 6.000 νεκρών εργατών, από τις μπίζνες της κυβέρνησης Μητσοτάκη με τους εμίρηδες του Κόλπου μέχρι την «Κιβωτό», τα σκάνδαλα διαφθοράς και παρακολουθήσεων, από τις επίσημες πολιτικές λιτότητας μέχρι τα επιτόκια και τον πληθωρισμό, η καπιταλιστική «μαφία» λεηλατεί το εργατικό εισόδημα, τους δημόσιους πόρους και το κοινωνικό κράτος

«Η σοσιαλιστική αρχή της ταξικής πάλης απαιτεί τη δράση του προλεταριάτου οπουδήποτε εμπλέκονται τα συμφέροντά του ως τάξης. Αυτό ισχύει για όλες τις συγκρούσεις που διαιρούν την αστική τάξη. Κάθε μετατόπιση στη σχέση των κοινωνικών  δυνάμεων στην αστική κοινωνία, κάθε αλλαγή στις πολιτικές σχέσεις της χώρας, επηρεάζει, κατά πρώτο λόγο, την κατάσταση της εργατικής τάξης. Δεν μπορούμε να λειτουργούμε ως αδιάφοροι μάρτυρες για το τι συμβαίνει στο εσωτερικό της  αστικής τάξης… [Για] να ανατρέψουμε την  αστική κοινωνία με μέσα που δημιουργήθηκαν μέσα στην ίδια αυτή κοινωνία, το  προλεταριάτο πρέπει […] να προσπαθήσει να γίνει μια δύναμη που ζυγίζει όλο και περισσότερο στην ισορροπία σε όλα τα πολιτικά γεγονότα της αστικής κοινωνίας. Η αρχή της ταξικής  πάλης όχι μόνο δεν απαγορεύει, αλλά αντίθετα επιβάλλει την ενεργό παρέμβαση του  προλεταριάτου σε όλες τις πολιτικές και κοινωνικές συγκρούσεις κάποιας σημασίας που λαμβάνουν χώρα μέσα στην αστική τάξη».

Ρ. Λούξεμπουργκ, «Η υπόθεση Ντρέιφους και η υπόθεση Μιλεράν»,
https://www.marxists.org/archive/luxemburg/1899/11/dreyfus–affair.htm.

Το σκάνδαλο Qatargate, που ξέσπασε στην καρδιά της ΕΕ στις Βρυξέλλες με τη σύλληψη της ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ Εύας Καϊλή και συνεργατών της δεν είναι μόνο ενδεικτικό των διαστάσεων που έχει προσλάβει η διαφθορά και στις καλύτερες των καπιταλιστικών «οικογενειών»˙ είναι επίσης ενδεικτικό του ότι ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός των τελευταίων δεκαετιών έγινε το φυτώριο και ο επιταχυντής και εν τέλει γενίκευσε και κανονικοποίησε τη διαφθορά σε όλες τις βαθμίδες του Δημοσίου, συμφύοντας τη νόμιμη («λευκή») με την παράνομη («μαύρη») επιχειρηματικότητα αλλά και τις νόμιμες με τις παράνομες δραστηριότητες στον ίδιο τον δημόσιο τομέα. Ο μηχανισμός που αναπαράγει τη διαφθορά σε διαρκώς διευρυνόμενη κλίμακα είναι ακριβώς ο ίδιος που αναπαράγει σε διαρκώς διευρυνόμενη βάση τις πολιτικές λιτότητας: η ασύδοτη εξουσία του κεφαλαίου, που επιδοτεί παντοιοτρόπως τα κέρδη. Με νόμιμο τρόπο: με τη λεηλασία του εργατικού εισοδήματος, τη διάλυση του κοινωνικού κράτους, την ιδιωτικοποίηση δημόσιων επιχειρήσεων και αγαθών˙ παράνομα, αλλά με διαρκώς διευρυνόμενη συγκάλυψη των καπιταλιστικών θεσμών: με τη διαφθορά, που δεν είναι παρά η μη θεσμισμένη μορφή λεηλασίας δημόσιων πόρων και αγαθών.

Έτσι, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ενώ το σκάνδαλο ονομάζεται… επισήμως «Κατάρ γκέιτ», ένα περίεργο σύνδρομο μαζικής τύφλωσης έχει κυριεύσει την Ευρώπη και τον κόσμο όλο, αφού κανείς δεν αποφάσισε να συνδέσει το Κατάρ με το… Κατάρ. Πώς να εξηγήσει κανείς το γεγονός ότι το ευρωπαϊκό «Κατάρ γκέιτ» δεν έχει συνδεθεί ακόμη από κανέναν δημόσιο φορέα αλλά ούτε από τα διεθνή μίντια (για τα ελληνικά, ούτε λόγος…) με το μέγα σκάνδαλο του εν εξελίξει Μουντιάλ που διεξάγεται στο Κατάρ; Κι όμως, η εξήγηση είναι απλή.

Πώς το Κατάρ «αγόρασε» το Μουντιάλ

Αφού ο καπιταλισμός ανακάλυψε το χρυσωρυχείο που λέγεται εμπόριο της εικόνας και αφού ο αναμεταδότης της εικόνας βρέθηκε στην αρχή σε εκατομμύρια και στη συνέχεια σε δισεκατομμύρια σπίτια, γραφεία και καταστήματα, δεν άργησε να αντιληφθεί ότι τα αθλητικά θεάματα ήταν επίσης «φλέβα χρυσού». Το ποδόσφαιρο σαν ο «βασιλιάς των σπορ», στη συνέχεια το μπάσκετ, οι Ολυμπιάδες, τα Μουντιάλ και όλες οι μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις, αλλά και τα εθνικά πρωταθλήματα (στα βασικά τουλάχιστον αθλήματα) πλαισιώθηκαν από χορηγούς που διαφημίζονται μέσω των σπορ, εταιρείες παραγωγής αθλητικών ειδών, τηλεοπτικά κανάλια και δικαιώματα. Ένας χορός δισεκατομμυρίων στην αρχή και τρισεκατομμυρίων στη συνέχεια, προσέλκυσε κάθε είδους λευκή και μαύρη επιχειρηματικότητα σε έναν χορό όπου με τα χρόνια έγινε τρομερά δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς ποιος είναι τι. Οι μικροί, μεσαίοι και μεγάλοι μαφιόζοι, που είδαν τα «κοινωνικά οφέλη του αθλητισμού» όχι τόσο στην κερδοφορία όσο στο ξέπλυμα μαύρου χρήματος και στην απόκτηση επιχειρηματικών και πολιτικών μοχλών πίεσης (ας σκεφτούμε στα καθ’ ημάς τους «προεδράρες» λαοφιλών ομάδων) βρέθηκαν δίπλα-δίπλα στο «πάρτι» με μεγάλες πολυεθνικές και με κρατικά και πολιτικά συμφέροντα, ενώ οι μεγάλες εθνικές και -ακόμη περισσότερο διεθνείς- αθλητικές ενώσεις μετατράπηκαν γρήγορα σε μαφίες ασύστολης κερδοσκοπίας και διαφθοράς.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της ανάθεσης της διοργάνωσης του εν εξελίξει Μουντιάλ (Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου) στο Κατάρ.

Στις 2 Δεκεμβρίου 2010 η FIFA ανακοίνωσε τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας στην Εκτελεστική της Επιτροπή, η οποία με ψήφους 22 υπέρ ανέθεσε τη διεξαγωγή του Μουντιάλ του 2022 στο Κατάρ (μειοψήφησε με 14 ψήφους η αμερικανική υποψηφιότητα). Για πρώτη φορά στην Ιστορία ένα Μουντιάλ θα διεξαγόταν χειμώνα (αφού μόνο χειμώνα θα μπορούσε να διεξαχθεί με τις θερμοκρασί9ες που επικρατούν στο Κατάρ) και για τον σκοπό αυτόν η FIFA δεν δίστασε να αλλάξει όλο το καλεντάρι των εθνικών, διεθνών και περιφερειακών διοργανώσεων ποδοσφαίρου!

Στα επόμενα χρόνια η συνέχεια ήταν εντυπωσιακή και παράδοξη ταυτόχρονα: ενώ έρχονταν διαρκώς στο φως στοιχεία για το ότι η ανάθεση του Μουντιάλ στο Κατάρ ήταν αποτέλεσμα πολιτικής ίντριγκας (καταγγέλθηκε ότι αναμίχθηκε προσωπικά ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί) και εξαγοράς κορυφαίων αξιωματούχων της FIFA από το εμιράτο, καμία δημόσια αρχή (πολιτική, δικαστική ή του ποδοσφαίρου) δεν κίνησε διαδικασία έρευνας, έστω για το «ξεκάρφωμα»!!! Σύμφωνα πάντως με δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου, το εμιράτο «διέθεσε» για την «αγορά» του Μουντιάλ 400+800 εκατ. δολάρια, ενώ μέρος της συναλλαγής ήταν η σωτηρία τής υπό χρεοκοπία γαλλικής ποδοσφαιρικής ομάδας Παρί Σεν Ζερμέν, την οποία ανέλαβε να διασώσει ο νέος, Καταριανός ιδιοκτήτης της Αλ Κελαϊφί.

Τους προηγούμενους μήνες και κατά την έναρξη του Μουντιάλ, ξέσπασε ένα άλλο σκάνδαλο: οι αποτρόπαιες συνθήκες δουλείας υπό τις οποίες εργάζονταν χιλιάδες μετανάστες από την Αφρική στα έργα κατασκευής των υποδομών του Μουντιάλ, που είχαν αποτέλεσμα τον θάνατο 6.500 εργατών!

Ξανά, καμία διεθνής θεσμική αρχή δεν ενδιαφέρθηκε! Το Μουντιάλ, μια τεράστια υπό εξέλιξη «μπίζνα», δεν μπορούσε να ναυαγήσει. Παρά τους ανταγωνισμούς, η βιομηχανία του αθλητικού θεάματος και πολυεθνικές με τεράστια δύναμη δεν θα επέτρεπαν ποτέ να ναυαγήσει. Έτσι, όλα τα σκέπασε η ομερτά…

Το γεγονός αυτό εξηγεί γιατί κανείς δεν θέλει να συσχετιστεί το Κατάρ με το… Κατάρ, δηλαδή το ευρωπαϊκό «Κατάρ γκέιτ» με το Μουντιάλ. Πώς όμως εξηγείται η αποκάλυψη του ίδιου του «Κατάρ γκέιτ». Βαλιτσάκια της ΕΥΠ και εμπιστευτικές πληροφορίες δεν διαθέτουμε, αλλά τέτοια «μυστικά», που πολλοί τα γνωρίζουν αλλά κανείς δεν μιλάει γι’ αυτά, δεν αποκαλύπτονται τυχαία ούτε χάρη στην… αυταπάρνηση της βελγικής αστυνομίας. Το Κατάρ έχει «πολύ χρήμα», αλλά αυτό δεν έπεσε από τον ουρανό: προέρχεται από τα τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου που διαθέτει. Και ζούμε σε μια συγκυρία που τα ενεργειακά προϊόντα δεν είναι αντικείμενο διεθνών συναινέσεων αλλά διεθνών συγκρούσεων. Και συνήθως τα σκάνδαλα που κρατεί καλά κρυμμένα η ομερτά, αποκαλύπτονται όταν σπάνε οι συναινέσεις μεταξύ των μαφιόζων…

Από τις ιδιωτικοποιήσεις ως την «ιδιωτικοποίηση» της πολιτικής και του κράτους

Ο νεοφιλελευθερισμός στην εκκίνηση και την ακμή του επαγγέλθηκε -μεταξύ άλλων- ότι θα αντιμετωπίσει τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος από τη διαφθορά του Δημοσίου. Το Δημόσιο καταγγέλθηκε όχι μόνο σαν «κακός επιχειρηματίας» αλλά και σαν «άντρο της διαφθοράς». Την ασθένεια υποτίθεται θα γιάτρευαν οι ιδιωτικοποιήσεις και οι «ανεξάρτητες αρχές» – ανεξάρτητες από τον δημόσιο έλεγχο. Σε τρεις δεκαετίες αποδείχθηκε ότι η διαφθορά του Δημοσίου στο «υπερβολικό κράτος» των μεταπολεμικών δεκαετιών ήταν μικροπαραβατικότητα μπροστά στις επελαύνουσες μαφίες, νόμιμες και κρυφές, της «επιχειρηματικότητας». Αποδείχθηκε ότι οι ιδιωτικοποιήσεις δεν επρόκειτο να τελειώσουν ποτέ, ακόμη και ύστερα από την ιδιωτικοποίηση των πάντων, διότι ο ιδιωτικός καπιταλιστικός τομέας δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς τα «τροφεία» του κράτους, δηλαδή χωρίς μαζικές επιδοτήσεις (έμμεσες και άμεσες, νόμιμες και παράνομες). Αποδείχθηκε ότι θεμελιώδης στόχευση των ιδιωτικοποιήσεων ήταν η υπονόμευση, αποσύνθεση και διάλυση του κοινωνικού κράτους (ενώ το κράτος της καταστολής και του πολέμου δεν «μειώθηκε» ποτέ, αντίθετα αυξάνεται διαρκώς), ώστε να επωφελούνται από τους δημόσιους πόρους απευθείας οι επιχειρήσεις κι όχι οι εργαζόμενες τάξεις. Ο χορός των κρατικών «τροφείων» στον ιδιωτικό τομέα, της τάξης των δισεκατομμυρίων σε εθνικό επίπεδο, των πολλών τρισεκατομμυρίων σε ευρωπαϊκό επίπεδο και των δεκάδων τρισεκατομμυρίων σε διεθνές προσείλκυσε όλα τα κοράκια της «λευκής» και «μαύρης» επιχειρηματικότητας και έτσι στήθηκε ένας χορός επηρεασμού της ροής των κρατικών (δηλαδή δημόσιων) πόρων. Περισσότεροι από 20.000 λομπίστες πολιορκούν καθημερινά τα γραφεία της Κομισιόν στις Βρυξέλλες για να επηρεάσουν το περιεχόμενο ευρωπαϊκών οδηγιών ή και πολιτικών αποφάσεων σύμφωνα με τα συμφέροντα που εκπροσωπούν. Το εξουθενωτικό αυτό lobbying δεν γίνεται νύχτα ή εν κρυπτώ, αλλά στο φώς της μέρας και νομιμότατα. Κι όποιος θέλει πιστεύει ότι το «είναι πολλά τα λεφτά, Άρη» μάγεψε μόνο την Καϊλή…

Ο νεοφιλελευθερισμός εισήγαγε με τα χρόνια και στο ώριμο έδαφος των ιδιωτικοποιήσεων την ιδιωτικοποίηση της πολιτικής και του κράτους, κι αυτή με τη σειρά της οδήγησε στη σύμφυση «λευκής» και «μαύρης» επιχειρηματικότητας και κανονικοποίησε τη διαφθορά. Ο Μπερλουσκόνι, αυτός ο πρωτοπόρος του «φαινομένου» έγινε πρωθυπουργός και τώρα συγκυβερνά με τους νεοφασίστες στην Ιταλία, η Βρετανία έχει για πρωθυπουργό έναν δισεκατομμυριούχο του χρηματιστικού τομέα, ο Σαρκοζί, κοτζάμ πρόεδρος της Γαλλίας, παζάρεψε με τους Καταριανούς το Μουντιάλ με αντάλλαγμα -μεταξύ άλλων- τη σωτηρία της Παρί Σεν Ζερμέν, οι ΗΠΑ ανατίναξαν τους ρωσικούς αγωγούς Nord Stream για να μην αφήσουν καμία επιλογή στην Ευρώπη για «λιποψυχία» σχετικά με το ρωσικό φυσικό αέριο, και παντού «πέφτουν κορμιά» για τη ροή των κρατικών, εθνικών ή ευρωπαϊκών, χρηματοδοτήσεων προς τον ιδιωτικό τομέα.

Κάπου-κάπου οι συναινέσεις σπάνε, λόγω διαφωνιών στη μοιρασιά και «κρίσεων ζηλοτυπίας» για το ποιος ευνοήθηκε περισσότερο, οπότε σπάει και η ομερτά, και οι κοινωνίες ανακαλύπτουν έκπληκτες το «ανήκουστο». Έσπασε η διεθνής ομερτά και αποκαλύφθηκε το «Κατάρ γκέιτ»˙ έσπασε η εθνική ομερτά και αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο των υποκλοπών. (Απομένει να συνδέσουμε και στην Ελλάδα το Κατάρ με το… Κατάρ και να τεθούν υπό έρευνα οι μπίζνες του Μητσοτάκη με τους εμίρηδες του Κόλπου)

Η ιδιωτικοποίηση της πολιτικής και του κράτους οδηγεί στη διευρυμένη αναπαραγωγή φαινομένων «μαφιοζοποίησης» της πολιτικής και του κράτους, σε ασυδοσία και ατιμωρησία σε πρωτοφανή έκταση.

Νόμιμη και παράνομη λεηλασία

Όλα αυτά δεν είναι παρεκβάσεις από τη «νόμιμη» και «σύννομη» λειτουργία του καπιταλισμού και των θεσμών του, αλλά απότοκα της λειτουργίας του. Η «σύννομη» λειτουργία συμπληρώνει την «παράνομη» και επικοινωνεί μαζί της με χιλιάδες τρόπους. Πρόκειται απλώς για παιχνίδι νομιμοποίησης στα μάτια των υποτελών.

Από τη μια, οι «νόμιμες» πολιτικές λιτότητας, ιδιωτικοποιήσεων, διάλυσης του κοινωνικού κράτους, λεηλασίας του εργατικού εισοδήματος με τα επιτόκια και τον πληθωρισμό. Από την άλλη, εκτεταμένη λεηλασία δημόσιων πόρων, «σύννομη» με τη μορφή επιδοτήσεων στο κεφάλαιο, αλλά και «παράνομη» με τη μορφή εκτεταμένης διαφθοράς.

Ωστόσο, έχοντας πει αυτά, το συμπέρασμα δεν είναι ότι το «παιχνίδι της νομιμότητας» δεν έχει καμία σημασία. Ίσα-ίσα: είναι η αχίλλειος πτέρνα του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού στη νέα ιστορική φάση της παρακμής του. Έχει πάντα την ανάγκη να μεταμφιέζει το ιδιοτελές συμφέρον της αστικής τάξης σε γενικό κοινωνικό συμφέρον, και πλέον δεν μπορεί να το κάνει με ευκολία. Τα σκάνδαλα διαφθοράς δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο αυτό το έργο. Πρέπει λοιπόν να αξιοποιήσουμε τη «συναστρία» των σκανδάλων για να πιέσουμε στο αδύναμο σημείο του: μιαν κρίση νο0μιμοποίησης που διαρκώς βαθαίνει. Και να υψώσουμε τον δικό μας αντίλογο, στο όνομα των δημόσιων αγαθών, του εργατικού εισοδήματος, του κοινωνικού κράτους, σε μια άλλη κλίμακα αξιών που δεν περιλαμβάνει το κέρδος και αντιπαλεύει όλες τις μεθόδους προσπορισμού του, νόμιμες και παράνομες.

Του Αλέξη Λιοσάτου

Εντυπωσιακά πυκνή, συστηματική και ποικιλότροπη η συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο στην Ουκρανία, αποδεικνύει ότι ο Μητσοτάκης έλεγε την αλήθεια όταν δήλωνε «διεξάγουμε πόλεμο»…

Την ώρα που ο ελληνικός καπιταλισμός συνεχίζει να επιτίθεται στα δικαιώματα των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, την ώρα που η πιο αντιδραστική κυβέρνηση της μεταπολιτευτικής ελληνικής ιστορίας μοιράζει επιδόματα στους μπάτσους ως επιβράβευση για να δολοφονούν νεαρούς με ρομά, ο ελληνικός καπιταλισμός συμμετέχει στον πόλεμο στην Ουκρανία, έναν πόλεμο που έχει κοστίσει μέχρι σήμερα δεκάδες και ίσως εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς, αλλά κι εκατομμύρια πρόσφυγες. Αποδεικνύοντας έτσι ότι η εξωτερική πολιτική μιας χώρας είναι ενιαία και αδιαίρετη με την πολιτική στο εσωτερικό της.

Τα ΜΜΕ υποβαθμίζουν ή δεν αναφέρονται πλέον καν στον πόλεμο της Ουκρανίας, ενώ η Ελλάδα παρουσιάζεται σαν εξωτερικός παρατηρητής. Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα αποδεικνύεται προθυμότερη των προθύμων και αιχμή του δόρατος του ΝΑΤΟ στην προσπάθεια να ηττηθεί η Ρωσία. Μια ενδεικτική παράθεση στοιχείων μόνο για τους μήνες πριν τον πόλεμο και τους δύο πρώτους μήνες του πολέμου, μέχρι και τα τέλη Απριλίου, τεκμηριώνει με εντυπωσιακό τρόπο την ατάκα του Μητσοτάκη «διεξάγουμε πόλεμο κατά της Ρωσίας»…

Πριν τον πόλεμο

Μια μικρή έρευνα αποδεικνύει ότι η συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο στην Ουκρανία είναι πολυποίκιλη, αδιάλειπτη από το ξεκίνημά του μέχρι σήμερα και ουσιαστική:

• Στις 23/3/21 ο αναπληρωτής ΥπΕξ Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης αποκάλυψε τον στόχο των διεθνών κυρώσεων που εφαρμόζονταν σε βάρος της Ρωσίας: «πτώση του καθεστώτος Πούτιν με εσωτερική αναταραχή», δήλωση που επανέλαβε ο Μπάιντεν μια μέρα αργότερα. Κοινή και δουλεμένη η γραμμή, με τη ΝΔ να προλαβαίνει ακόμα και τον πρόεδρο της ιμπεριαλιστικής υπερδύναμης… Τότε ο Μητσοτάκης καλούσε τις χώρες της ΕΕ να αυξήσουν τις εξοπλιστικές δαπάνες και καμάρωνε για την Ελλάδα «που δαπανά πάνω από το 2% του ΑΕΠ της για την άμυνα εδώ και καιρό».¹
• Τον Οκτώβρη-Νοέμβρη 2021, καταγγέλλονταν η συνεκπαίδευση μεταξύ Ουκρανικών και Ελληνικών Ειδικών Δυνάμεων στην Ελλάδα. Η Ουκρανία δεν ανήκει στο ΝΑΤΟ. Και όμως η Ελλάδα εκπαίδευε πριν τον πόλεμο τις στρατιωτικές της δυνάμεις. Και μάλιστα τις πιο επιθετικές.² Στις αρχές δε του 2022 ο ρώσος πρέσβης διαμαρτυρόταν στην ελληνική Κυβέρνηση από τον Ιανουάριο για την αποστολή μεγάλου αριθμού όπλων στην Ουκρανία μέσω του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης.³
• Στις αρχές Φλεβάρη 2022 ελληνικές ένοπλες δυνάμεις συμμετείχαν στην άσκηση «Neptune Strike ’22» του ΝΑΤΟ στη Μεσόγειο, με συνεργασία μάλιστα με τουρκικές ένοπλες δυνάμεις και επίκεντρο την κρίση στην Ουκρανία,⁴ ενώ ελληνικές δυνάμεις συμμετείχαν και στην πολεμική επιχείρηση CLEMENCEAU 22» στη Μεσόγειο με τη συμμετοχή της Φρεγάτας ΑΔΡΙΑΣ.⁵
• Στα μέσα του Φλεβάρη άλλη μια νατοϊκή άσκηση πραγματοποιείται στον Άραξο (Αχαΐα) με τη συμμετοχή τουρκικών F-16. Ενώ ακραίες δηλώσεις για την «προκλητικότητα του Ερντογάν» στο Αιγαίο έδιναν τον τόνο στα ελληνικά ΜΜΕ, αναβαθμιζόταν η συνεργασία των Ενόπλων Δυνάμεων Ελλάδας-Τουρκίας στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Τα αεροσκάφη που συμμετείχαν στην άσκηση θα υποστήριζαν τα αμερικανικά F-18 να πραγματοποιήσουν αποστολές στις Βαλτικές χώρες, λίγες μέρες πριν την ρωσική εισβολή στα ουκρανικά εδάφη.⁶

Τους δύο πρώτους μήνες του πολέμου

• Η ρωσική εισβολή ξεκίνησε στις 24/2/2022. Από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης ήδη από την αρχή του ρωσο-ουκρανικού πολέμου έγινε γνωστό ότι διακινούνται στρατεύματα και μέσα των ΗΠΑ –ΝΑΤΟ προς τη Ρουμανία και την Πολωνία, ενώ μεταφέρεται οπλισμός που παραχωρούν τα δυτικά κράτη στον Ουκρανικό στρατό, και για τον λόγο αυτό ακολούθησαν οι ρωσικές απειλές απέναντι (και) στην Αλεξανδρούπουλη.⁷
• Ήδη στα τέλη του Φλεβάρη το ΘΕΜΑ έγραφε ότι η Ελλάδα στέλνει στην Ουκρανία καλάσνικοφ, αντιαρματικά, 21.500 εκτοξευτές RPG-18, πυρομαχικά, ρουκέτες, συνολικά «αμυντικό υλικό» συνολικού βάρους περίπου 40 τόνων. Σύμφωνα με άλλο ρεπορτάζ, η Ελλάδα μέσα στο πρώτο δίμηνο του πολέμου, έστειλε όπλα μέσω Πολωνίας και διά της επιστράτευσης αεροσκαφών της C-130 στην Ουκρανία έξι φορές. Σύμφωνα με την Iskra, τον Ιούνιο είχαν σταλεί από την Ελλάδα 3.000 ρουκέτες στην Ουκρανία.^8-12
• Ο Μητσοτάκης έσπευσε από τα τέλη Φλεβάρη να συνομιλήσει με τον ακροδεξιό Ζελένσκι για να του δηλώσει τη συμπαράστασή του. Ένα ψέμα που έλεγε τότε ο Μητσοτάκης για να δικαιολογηθεί ήταν πως «όλοι (οι σύμμαχοι) στέλνουν εξοπλισμό στην Ουκρανία». Κι όμως: Μόνο 10 στους 27 της ΕΕ και 11 στους 30 το ΝΑΤΟ έστειλαν τότε όπλα στην Ουκρανία και η Ελλάδα έσπευσε να ’ναι ανάμεσά τους, ενώ η Τουρκία είχε αρνηθεί.^13,14
• Στις αρχές Μάρτη εστάλη σήμα από την 1η Στρατιά με διαταγή ΓΕΕΘΑ να προετοιμαστεί μια διμοιρία από τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις για να μεταβεί στην εμπόλεμη περιοχή. Από την βάση της Σούδας απογειώνονταν τα κατασκοπευτικά αεροσκάφη των ΗΠΑ, ενώ από τη βάση στο Στεφανοβίκειο (χωριό, Βόλος) μεταφέρθηκαν τα αμερικανικά επιθετικά ελικόπτερα APACHE στην Πολωνία. Η Ελλάδα οργάνωσε την αποστολή στον Ουκρανικό Στρατό του κατασχεθέντος ουκρανικού οπλισμού που μεταφερόταν λαθραία στην Λιβύη.
• Η κυβέρνηση της ΝΔ διέθεσε τον Μάρτιο το Αεροδρόμιο Αθηνών «Ελ. Βενιζέλος» για μεταστάθμευση αμερικανικών ιπτάμενων τάνκερ, η αποστολή των οποίων ήταν ο εναέριος ανεφοδιασμός ευρωατλαντικών μαχητικών που περιπολούσαν στη συνοριογραμμή Ουκρανίας-Ρωσίας.
• Τον Μάρτιο ΝΑΤΟϊκά ελικόπτερα συνοδεία ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων και αστυνομίας μπήκαν στην Ελλάδα από την Αλβανία, και κατευθύνθηκαν προς τον Προμαχώνα (Σέρρες) για να μεταφερθούν από εκεί στην Πολωνία. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Κ. Μητσοτάκης δήλωσε τότε ότι είναι πρόθυμος να στείλει στρατό στην Ουκρανία. Είχε προηγηθεί η δημόσια τοποθέτησή του ότι θα στείλει ελληνικά πολεμικά αεροσκάφη F-16 και Έλληνες πιλότους στον Πολωνία, ενώ διαρροές έκαναν λόγο για την αποστολή ελληνικών επιθετικών ελικοπτέρων APACHE και στη Ρουμανία για να αξιοποιηθούν στον πόλεμο.¹⁵ Την ίδια στιγμή που έκανε όλα αυτά, τον Μάρτιο ο Μητσοτάκης είχε το θράσος να ισχυρίζεται ότι «δεν τίθεται ζήτημα συμμετοχής ελληνικών στρατευμάτων, νατοϊκών στρατευμάτων σε αυτό τον πόλεμο.¹⁶
• Τις ίδιες μέρες έβγαιναν στη δημοσιότητα σενάρια για συμμετοχή ελληνικών δυνάμεων σε στρατιωτική άσκηση στη Νορβηγία, με στόχο την Ουκρανία. Τα σενάρια έκαναν λόγο για συμμετοχή ελληνικών πλοίων αλλά από την 71η αερομεταφερόμενη ταξιαρχία (στο Κιλκίς).¹⁷
• Τον ίδιο καιρό το μεγαλύτερο μη επανδρωμένο αεροσκάφος των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ διέσχιζε τον ελληνικό εναέριο χώρο για να φτάσει στη Μαύρη Θάλασσα.^18,19
• Η εγκατάσταση των τεσσάρων νέων Σχηματισμών Μάχης (Battlegroups) σε Ουγγαρία, Σλοβακία, Ρουμανία και Βουλγαρία πέρασε μέσα από τον στρατιωτικό κόμβο του ΝΑΤΟ στην Αλεξανδρούπολη. Προσάραξε στο λιμάνι το Βρετανικό μεταγωγικό πλοίο «HARTLAND POINT» το οποίο ξεφόρτωσε εξοπλισμό για την διαμονή των δυνάμεων του ΝΑΤΟ σε χώρες κοντά στη Ρωσία κι αναμενόταν το Αμερικανικό μεταγωγικό «LIBERTY PASSION» με παρόμοιο φορτίο.
• Στις 19 Μαρτίου έφτασε στην Σούδα το αμερικανικό αεροπλανοφόρο «Χάρι Τρούμαν» ενώ στις 26 Μαρτίου έδεσε στην Σούδα το γαλλικό αεροπλανοφόρο «Σαρλ Ντε Γκολ», στη συνοδεία του οποίου συμμετέχει η ελληνική φρεγάτα «Ύδρα». Eπιπλέον, η ελληνική φρεγάτα «Αιγαίον», είναι ενταγμένη σήμερα στη ΝΑΤΟϊκή αρμάδα SNMG2 που επιχειρεί στην Ανατολική Μεσόγειο. 
• Εκείνες τις μέρες το Άκτιο (Αιτωλοακαρνανία) λειτουργούσε σαν ορμητήριο των νατοϊκών αεροσκαφών Awacs που περιπολούν στην Ανατολική Ευρώπη, ενώ στις ελληνικές θάλασσες ξεκινούσαν οι πολυεθνικές στρατιωτικές ασκήσεις «Ηνίοχος 22», «Ωρίων 22» και «ΑΡΙΑΔΝΗ 22».^20,21,22
• Στα Διεθνή Ύδατα μεταξύ Λήμνου και Λέσβου με κατεύθυνση το Θρακικό Πέλαγος άραζε το αντιτορπιλικό USS Bainbridge, που έφερε βαλλιστικούς πυραύλους Tomahawk που μπορούσαν να χτυπήσουν τόσο την Ουκρανία όσο και τη Ρωσία.²¹

Σε μελέτη του ΝΑΤΟ αναφερόταν ότι για την πολεμική σύγκρουση μεταξύ Ουκρανίας-Ρωσίας τρεις χώρες παίζουν καθοριστικό ρόλο: η Πολωνία, η Ρουμανία και η Ελλάδα, η τελευταία κυρίως για τη συμβολή της στην πολεμική προετοιμασία των Ενόπλων Δυνάμεων των κρατών της Βαλκανικής για τον έλεγχο των θαλάσσιων περασμάτων και εναέριων διαδρομών, την παρουσία των αμερικανικών βάσεων, αλλά και την συμβολή του στην διεξαγωγή κρίσιμων πολεμικών ασκήσεων.²¹

• Στις αρχές Απριλίου, η κυβέρνηση αποφάσισε να στείλει τέσσερις ουλαμούς ελαφρών αντιαεροπορικών συστημάτων τύπου ASRAD/Hellas με το προσωπικό τους και τους σχετικούς συνδέσμους διοίκησης, στην Βουλγαρία. Η ΝΔ διατεινόταν ότι τα όπλα και οι στρατιώτες θα παραμείνουν Βουλγαρία, κάτι που διέψευσε ο Βούλγαρος υπ. Άμυνας. Είναι προφανές ότι κατευθύνονταν προς Ουκρανία.
• Κατά τα άλλα στο Αιγαίο πραγματοποιήθηκαν από ελληνικά χωρικά ύδατα 80-90 απονηώσεις αεροσκαφών από το αεροπλανοφόρο ΧΑΡΡΥ ΤΡΟΥΜΑΝ, με πτήσεις έως τη Λιθουανία, σε μια ευρεία γκάμα αποστολών στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία. Από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης γινόταν γνωστό πως μόνο προς την Ρουμανία, οι ΗΠΑ είχαν προωθήσει συνολικά 3.000 στρατιώτες και οπλικά συστήματα.²³
• Στις 5 Απριλίου 2022 δύο Αμερικανικά Στρατηγικά Βομβαρδιστικά Β-52 της Bomber Task Force κατά την πτήση τους στο πλαίσιο της Διασυμμαχικής Επιχείρησης «ONYX KICK» πραγματοποίησαν στο FIR Αθηνών συνεκπαίδευση αναχαίτισης και συνοδείας από Ελληνικά Μαχητικά Αεροσκάφη (Α/Φ) F-16 και F-4.²⁴

Το Αιγαίο και η Αλεξανδρούπολη-«λιμάνι του ΝΑΤΟ»

Στα μέσα Απριλίου ο γερμανικός τύπος σχολίαζε τη σημασία της Αλεξανδρούπολης για το ΝΑΤΟ και επισήμαινε: «Το λιμάνι της Θράκης έχει καθιερωθεί ως σταθμός μεταφόρτωσης για τις προμήθειες όπλων από τη Δύση σε χώρες της του Εύξεινου Πόντου, δηλαδή τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και την Ουκρανία». Έτσι, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, στην Ελλάδα το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης χαρακτηριζόταν ως «το λιμάνι του ΝΑΤΟ».²⁵

Στα τέλη Απριλίου γινόταν γνωστός ένας υποβρύχιος πόλεμος σε Αιγαίο και Μεσόγειο, με τα ελληνικά Υποβρύχια να προχωρούν σε επιχειρήσεις εναντίον πλοίων του Ρωσικού Πολεμικού Ναυτικού, ενώ ρωσικό δεξαμενόπλοιο δεσμεύτηκε στην Κάρυστο Ευβοίας.^26,27

Στην συνάντηση υπουργών Άμυνας από 40 χώρες, ο υπουργός Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος τόνισε χαρακτηριστικά ότι η ΝΔ «από την πρώτη στιγμή […] συντάχθηκε με εταίρους και συμμάχους της όσον αφορά την απόφαση επιβολής κυρώσεων και πλήρους εφαρμογής τους, παρά το βαρύ οικονομικό τίμημα που συνεπάγονται» – τίμημα που πλήρωνε και πληρώνει η εργαζόμενη τάξη στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με τους ΝEW ΥORK ΤΙMES οι ΗΠΑ ζητούσαν από την Ελλάδα να στείλει βαρύ οπλισμό στην Ουκρανία, όπως αυτοκινούμενα πυροβόλα M109 και άρματα μάχης M60A3 και Leopard 1A5.^28,29,30

Στα τέλη Απριλίου ανακοινώθηκε (από τις 9 έως τις 20 Μαΐου) η στρατιωτική άσκηση «Tiger Meet 2022» στον Άραξο (Αχαΐα), με τη συμμετοχή των τουρκικών F-16 της κατά τα άλλα «προκλητικής» γείτονος χώρας.^31,32

[…]

Στις 12/5/2022 ψηφίστηκε από τη Βουλή (από ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) η ελληνοαμερικανική «Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας» με τις ΗΠΑ, που ήδη εφαρμοζόταν (είχε συμφωνηθεί από τον Οκτώβριο του 2021), με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ να εξουσιοδοτούνται να αξιοποιούν ήδη για τον πόλεμο στην Ουκρανία λιμάνια, στρατόπεδα και αεροδρόμια στην Αλεξανδρούπουλη, την Ξάνθη, τον Βόλο, τη Λάρισα, τη Σούδα, τον Άραξο, το Άκτιο, την Ανδραβίδα (Ηλεία) κ.α.³³

Λίγες μέρες μετά το ταξίδι Μητσοτάκη στις ΗΠΑ (16-17/5) το Υπουργείο Άμυνας αναγκάστηκε να παραδεχτεί επίσημα την νέα αποστολή όπλων στην Ουκρανία. Ενώ την ίδια περίοδο από αστικά ΜΜΕ τονιζόταν υποκριτικά ο φόβος θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο, οι αποθήκες του Ελληνικού Στρατού άδειαζαν, καθώς όπλα και πυρομαχικά κρίσιμων μονάδων έφευγαν για την Ουκρανία. Επίσης, σύμφωνα με όσα δήλωνε ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Λόιντ Οστιν, η Ελλάδα μαζί με χώρες όπως η Ιταλία, η Νορβηγία και η Πολωνία θα έστελναν συστήματα πυροβολικού και πυρομαχικά στην Ουκρανία.
Ζητήθηκαν τα αντιαεροπορικά συστήματα TOR-M1 και τα OSA-AK, όπως και τα αντιαεροπορικά συστήματα S 300. Αποφασίστηκε να σταλούν Έλληνες Στρατιώτες και πολεμικά μέσα σε Βουλγαρία και Ρουμανία και αμερικανοί αξιωματικοί επισκέφθηκαν το Γ’ΣΣ στη Θεσσαλονίκη,  πυροδοτώντας φήμες, για ενδεχόμενη, ενεργή εμπλοκή του Νατοϊκού Στρατηγείου της Θεσσαλονίκης, στην oυκρανική κρίση.
Πραγματοποιήθηκαν νέες νατοϊκές στρατιωτικές ασκήσεις στα ελληνικά ύδατα και εδάφη, όπως η «STOLEN CERBERUS 22», η «Μέγας Αλέξανδρος 2022» κ.ά., με την Ελλάδα να είναι η χώρα όπου πραγματοποιούνται οι περισσότερες Πολεμικές Προετοιμασίες του ΝΑΤΟ και συνεχείς συνεκπαιδεύσεις με τις αμερικανικές δυνάμεις. Ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις συμμετείχαν σε ασκήσεις εκτός συνόρων όπως η άσκηση «Swift Response 2022» στη Βόρεια Μακεδονία, ενώ σε σε Αιγαίο, Ιόνιο και Κρητικό Πέλαγος σουλατσάρανε αεροπλανοφόρα από ΗΠΑ-Γαλλία-Βρετανία, για να στείλουν αεροσκάφη στη Βαλτική και τη Μαύρη Θάλασσα.^34-37

Άλλα δημοσιεύματα ανέφεραν ότι ΗΠΑ και Γερμανία ζητούν από την ελληνική κυβέρνηση να στείλει στην Ουκρανία κι άλλα οπλικά συστήματα όπως αντιαρματικά Stinger και πυραύλους Harpoon.^38,39

Με αίτημα των ΗΠΑ θα προστίθετο μέχρι τον Ιούλιο στη βάση της Σούδας η ανάπτυξη 10 μαχητικών αεροσκαφών πέμπτης γενιάς τύπου F-35 και 14 τύπου F-15.40
Το αποβατικό πλοίο κλάσης San Antonio, USS Arlington (LPD 24) του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ έφτασε στον Βόλο για συμμετοχή σε στρατιωτικές ασκήσεις και μέλη του διεξήγαγαν επιχειρήσεις εκφόρτωσης εξοπλισμού και οχημάτων του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ.⁴¹

Στις 23-24 Μαΐου 2022 διεξήχθη συνεκπαίδευση ελληνικών Μαχητικών Αεροσκαφών με το Αεροπλανοφόρο HARRY S. TRUMAN των ΗΠΑ και το Αεροπλανοφόρο Αμφιβίων Επιχειρήσεων της Ισπανίας στην περιοχή του Ιονίου Πελάγους.⁴²

Τέλος γερμανικά δημοσιεύματα αναφέρονταν σε συμφωνία Ελλάδας-Γερμανίας για παραχώρηση 130 οχημάτων ΒΜΡ-1 ρωσικής κατασκευής από την Ελλάδα στην Ουκρανία, που θα αντικαθίσταντο από ισάριθμα Marder 1A5 γερμανικής κατασκευής.  Η συμφωνία ξεκίνησε να υλοποιείται. Τα ΒΜΡ ξεκίνησαν να καταφτάνουν στο στρατιωτικό εργοστάσιο στη Θεσσαλονίκη, όπου επισκευάζονταν και στην συνέχεια προωθούνταν στην Ουκρανία. Μια συμφωνία που σήμαινε δαπάνες πολλών εκατομμυρίων ευρώ τόσο για τη συντήρηση των Marder, όσο και για την επισκευή των BMP.^43-49

Τον Ιούνιο οι ΗΠΑ ζήτησαν από την Ελλάδα να μεταφέρει στην Ουκρανία το σύνολο των συστημάτων ρωσικής κατασκευής που διαθέτει, μετά από αίτημα των ουκρανικών δυνάμεων, που ζητούσαν 1.000 πυροβόλα, 300 πυραυλικά συστήματα πυροβολικού, 500 άρματα μάχης, 2.000 τεθωρακισμένα οχήματα και  1.000 μη επανδρωμένα αεροσκάφη.⁵⁰

Η Ελλάδα ανταποκρίθηκε άμεσα, με τον Έλληνα υπουργό Άμυνας να παραδέχεται ότι έχουν ήδη αποσταλεί τυφέκια και κάποια πολυβόλα, πυρομαχικά φορητού οπλισμού, σφαίρες και κυρίως βλήματα πυροβολικού και ότι θα ακολουθούσαν αντιαρματικά όπλα, φορητοί πύραυλοι, ρουκέτες και σύστημα πολλαπλών εκτοξευτών. Έσπευδε δε να καθησυχάσει ότι αυτά είναι όπλα «τρίτης γραμμής», που δεν αποδυναμώνουν την ελληνική «άμυνα» και ότι από αυτά έχουμε 20-50πλάσιο απόθεμα. Είδες η …ψωροκώσταινα;⁵¹

Το τεράστιο Βρετανικό οχηματαγωγό «Eddystone» κατέφτασε στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης για να ανεφοδιαστεί με στρατιωτικό υλικό. Μέχρι τον Σεπτέμβριο τα Νατοϊκά πλοία και αεροπλάνα θα διαδέχονταν το ένα το άλλο, χιλιάδες στρατιώτες θα κατέφταναν για συμμετοχή σε στρατιωτικές ασκήσεις, ενώ Αμερικανοί αξιωματούχοι, παρά τους αντίθετους ισχυρισμούς του Πινόκιο-Μητσοτάκη, αποκάλυπταν ότι το λιμάνι χρησιμοποιείται για τον εξοπλισμό του Κιέβου.⁵²

Τον Ιούλιο ελληνικά μαχητικά και φρεγάτες πλαισίωσαν το αεροπλανοφόρο Χάρι Τρούμαν στο Ιόνιο, για να το υπερασπιστούν απέναντι σε ρωσικά πολεμικά πλοία που επιχειρούσαν να το παρενοχλήσουν.
Τον Αύγουστο πραγματοποιήθηκε νέα συνεκπαίδευση μαχητικών αεροσκαφών της Πολεμικής Αεροπορίας με το αεροπλανοφόρο των ΗΠΑ «USS HARRY S. TRUMAN» «στην ευρύτερη περιοχή δυτικά της Πελοποννήσου», όπως αναφερόταν από το ΓΕΕΘΑ. Στην εν λόγω συνεκπαίδευση συμμετείχαν δύο F-16 της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας.⁵³

Τον Σεπτέμβρη στη Σύνοδο της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ συμμετείχαν και οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, με επίκεντρο τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ο αρχηγός του ΓΕΕΘΑ Κ.Φλώρος ανέλυσε από πλευράς Ελλάδας τις «εκτεταμένες και εντατικές πρωτοβουλίες στρατιωτικής συνεργασίας και επιχειρησιακής συνεκπαίδευσης». Τις ίδιες μέρες ο αστικός τύπος έκανε λόγο για πιθανή αναβάθμιση κι επέκταση του λιμανιού της Αλεξανδρούπουλης, ώστε να μπορεί να δεχτεί αντιτορπιλικά του μεγέθους και των δυνατοτήτων της κλάσης «Arleigh Burke» του αμερικανικού Ναυτικού.⁵⁴

Τις ίδιες μέρες ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης μιλώντας στο Bloomberg δήλωνε σε πρώτο πληθυντικό ότι «διεξάγουμε πόλεμο» με τη Ρωσία.^55,56

^{Συνοψίζοντας για την ελληνική συμμετοχή στον πόλεμο στην Ουκρανία: η Ελλάδα έχει μετατραπεί ολόκληρη σε στρατιωτική βάση για ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, στέλνει χιλιάδες όπλα αλλά και στρατιώτες στην Ουκρανία, αφιερώνει τεράστιους πόρους για συντήρηση, «συνεκπαίδευση» και ασκήσεις των δυνάμεων του ΝΑΤΟ.}

Τι επιδιώκει ο ελληνικός καπιταλισμός; Συμπεράσματα

Μέσα από τον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο το Αιγαίο αναβαθμίζεται στρατηγικά καθώς έχει τεράστια σημασία για το ποιος ελέγχει τα θαλάσσια περάσματα (των τάνκερ και των ιμπεριαλιστικών στόλων) και το ποιος ελέγχει τον εναέριο χώρο (των μαχητικών-βομβαρδιστικών). Ο ελληνικός καπιταλισμός φροντίζει να είναι μπροστάρης του ΝΑΤΟ και της ΕΕ όχι ως «εξαρτημένη χώρα» αλλά ως μεσαίος «παίκτης» της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας, που επιδιώκει να αναβαθμίσει τον ρόλο του ως περιφερειακή δύναμη στη ΝΑ Μεσόγειο, πρωτίστως απέναντι στην Τουρκία. Επιδιώκει αναβάθμιση του εξοπλισμού του, των ενισχύσεων και των συμμαχιών με ΗΠΑ έναντι Τουρκίας, την αναβάθμιση του ελληνικού κράτους ως «κόμβου» στα σχέδια του ΝΑΤΟ με κέρδη και για τον ελληνικό καπιταλισμό, της θέσης του στην ενδεχόμενη μοιρασιά των υδρογονανθράκων της Μεσογείου ή στους ενεργειακούς δρόμους, στα κέρδη για το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο (που αναβαθμίζεται ήδη με την επιφόρτιση του «καθήκοντος» μεταφοράς του υγροποιημένου φυσικού αερίου LNG από τις ΗΠΑ στην Ευρώπη ενώ την ίδια στιγμή θησαυρίζει σπάζοντας το δυτικό εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο). Επιδιώκει μέσω της «προθυμίας» άλλα προνόμια, όπως την υποστήριξη των ελληνικών κυριαρχικών-επεκτατικών βλέψεων στο Αιγαίο και τη ΝΑ Μεσόγειο έναντι του κράτους του Ερντογάν.

Η συμμετοχή στον πόλεμο στην Ουκρανία επιβαρύνει το ελληνικό κράτος με εκατομμύρια ευρώ που θα κληθούν να πληρώσουν οι Έλληνες φτωχοί, ενώ την ίδια ώρα στενάζουν οι μισθοδοσίες, τα ασφαλιστικά ταμεία, η Παιδεία, η Υγεία και οι λοιπές κοινωνικές υπηρεσίες. Η προσπάθεια αναβάθμισης του ελληνικού κράτους στη ΝΑ Μεσόγειο με επίδικο τον έλεγχο των θαλάσσιων ροών και των εναέριων περασμάτων οξύνει τους ανταγωνισμούς με την Τουρκία, ενώ η φανατική στήριξη Ουκρανίας-Δύσης έχει οδηγήσει σε απειλές και στοχοποίηση και από το ρωσικό κράτος διά στόματος εκπροσώπων του.

Ζούμε σε περίοδο νέας φτωχοποίησης, μια νέα κρίση πλησιάζει, ο πόλεμος έρχεται πιο κοντά σε μας και το ελληνικό κράτος μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε κράτος «έκτακτης ανάγκης» και πολεμικής μηχανής του κεφαλαίου ενάντια στον απλό κόσμο. Εμείς από τη σκοπιά μας έχουμε να αναβαθμίσουμε και να προσαρμόσουμε στις νέες συνθήκες την παλιά κομμουνιστική-διεθνιστική ιαχή «στην ίδια μας τη χώρα είναι ο εχθρός» και να πολεμήσουμε ενάντια στην κυβέρνηση, την αστική τάξη και το κράτος της, διεκδικώντας:

-λεφτά για τις κοινωνικές ανάγκες, αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, όχι για εξοπλιστικές δαπάνες

– διάλυση του ΝΑΤΟ και έξοδος από αυτό, κλείσιμο των στρατιωτικών βάσεων

– Καμία ελληνική συμμετοχή στον πόλεμο στην Ουκρανία, καμία αποστολή στρατιωτών και εξοπλισμού ούτε στην Ουκρανία ούτε πουθενά.

-Ειρήνη στο Αιγαίο, κοινός αγώνας με τον τουρκικό λαό ενάντια στον εθνικισμό και τις λογικές αποκλεισμού της Τουρκίας και εθνικού μονοπωλίου στο Αιγαίο και τη ΝΑ Μεσόγειο

Και να θυμόμαστε ότι οι εργαζόμενοι όταν ενωθούμε έχουμε τη δύναμη να επιβάλουμε μια κοινωνία για τις δικές μας ανάγκες, παρόλο που σήμερα μπορεί να φαντάζει «ουτοπικό».

Παραπομπές:

1. https://ergatiki.gr/article.php?id=25723
2. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/03/1.html
3. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/04/blog-post_280.html
4. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/02/blog-post_47.html
5. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/02/charles-de-gaulle.html
6. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/02/blog-post_47.html
7. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/05/blog-post_508.html
8. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/02/c-130_28.html
9. https://iskra.gr/i-kyvernisi-esteile-foritous-pyravlous-stinger-stin-oukrania-katarriptoun-rosika-elikoptera/
10. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/05/blog-post_508.html
11. https://www.protothema.gr/politics/article/1216601/ti-opla-stelnei-i-ellada-stin-oukrania/
12. https://iskra.gr/nea-oplika-systimata-zitoun-apo-ellada-oi-oukranoi-adeiazoun-ta-nisia-aigaiou/
13. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/03/s-300_16.html
14. https://www.militaire.gr/mono-10-stoys-27-tis-ee-kai-11-stoys-30-to-nato-esteilan-opla-stin-oykrania-kai-i-ellada-espeyse-na-nai-anamesa-toy/
15. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/03/1.html
16. https://www.ethnos.gr/Politics/article/198050/mhtsotakhskamiaemplokhellhnikonhnatoikonstrateymatonsthnoykrania
17. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/03/nrf.html
18. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/03/blog-post_167.html
19. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/03/blog-post_171.html
20. https://ergatiki.gr/article.php?id=25723
21. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/03/blog-post_906.html
22. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/03/243.html
23. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/04/blog-post_88.html
24. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/04/b-52.html
25. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/04/blog-post_280.html
26. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/04/blog-post_133.html
27. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/04/blog-post_269.html
28. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/05/bmp-1.html
29. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/05/blog-post_682.html
30. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/04/o_27.html
31. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/04/tiger-meet-2022-f-16.html
32. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/02/f-16.html
33. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/05/blog-post_28.html
34. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/05/swift-response-2022.html
35. https://www.kathimerini.gr/politics/561849937/soyda-filoxenia-machitikon-f-35-ton-ipa/
36. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/05/blog-post_508.html
37. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/03/s-300_16.html
38. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/04/h_30.html#more
39. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/05/bmp-1.html
40. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/05/f-35.html
41. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/05/2022.html
42. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/05/uss-harry-s-truman-sps-juan-carlos.html
43. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/06/bild-marder.html
44. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/09/h-bmp.html
45. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/09/40-bmp-40-marder.html
46. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/05/blog-post_985.html
47. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/05/blog-post_355.html
48. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/05/bmp-1.html
49. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/05/blog-post_985.html
50. https://iskra.gr/nea-oplika-systimata-zitoun-apo-ellada-oi-oukranoi-adeiazoun-ta-nisia-aigaiou/
51. https://www.ethnos.gr/Politics/article/211358/aytaeinaitaoplapoyesteilehelladasthnoykraniaopanagiotopoylosenhmerosethboylh
52. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/06/blog-post_234.html
53. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/08/uss-harry-s-truman.html
54. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/09/blog-post_321.html
55. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/10/blog-post_32.html

56. http://diktiospartakos.blogspot.com/2022/10/blog-post_89.html

Η ΕΛ.ΑΣ. δολοφονεί,
η κυβέρνηση επιβραβεύει!

Του Θανάση Κούρκουλα

«Δεν ήταν η βενζίνη, δεν ήταν τα λεφτά, οι μπάτσοι πυροβόλησαν γιατί ήτανε Ρομά»: το σύνθημα ακούγεται διαρκώς στα κέντρα των μεγάλων πόλεων και στους καταυλισμούς των Ρομά σε όλη την Ελλάδα. Σε διαδηλώσεις, καταλήψεις δρόμων, σε συγκρούσεις με τα ΜΑΤ, από την 14η επέτειο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου μέχρι σήμερα. Ένα είναι βέβαιο: Η δολοφονία του Κώστα, που επισήμως ανακοινώθηκε νεκρός οκτώ μέρες μετά τη δολοφονία του, δεν αποσιωπήθηκε και δεν θα ξεχαστεί. Άλλος ένας έφηβος έπεσε θύμα της ρατσιστικής κατασταλτικής μανίας των ράμπο των ομάδων ΔΙΑΣ. Καταδικάστηκε με συνοπτικές διαδικασίες σε θάνατο, σε μια χώρα όπου υποτίθεται ότι η θανατική ποινή δεν ισχύει.

Καταδικάστηκε από τους μπάτσους και όχι από δικαστές. Τους αστυνομικούς που πυροβόλησαν πισώπλατα, στην καλύτερη περίπτωση αδιαφορώντας αν θα τον σκοτώσουν και στη χειρότερη επιχειρώντας συνειδητά να τον δολοφονήσουν. Τους αστυνομικούς που ήξεραν ότι ήταν Ρομά από την ώρα που ξεκίνησαν την καταδίωξη. Που επέλεξαν να καταδιώξουν ένα αυτοκίνητο απλώς και μόνο επειδή δεν πλήρωσε 20 ευρώ βενζίνη. Που -σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής στοιχεία- αποφάσισαν να κάνουν χρήση των όπλων τους χωρίς να το αναφέρουν καν στο Κέντρο επιχειρήσεων της ΕΛΑΣ.
Έφταιξε το έλειμμα εκπαιδευσης των αστυνομικών; Ήταν μεμονωμένο περιστατικό; Ήταν η «κακιά ώρα»; Όχι, δεν ήταν τίποτα από όλα αυτά. Ήταν το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου ενός ακόμη νέου ανθρώπου, σε μια μακάβρια και εξοργιστική αλυσίδα φόνων της ΕΛ.ΑΣ. που από τον Δεκέμβρη του 2008 μέχρι σήμερα στοχεύουν στη νεολαία: την ανυπότακτη, την εναλλακτική, την ασυμβίβαστη, την «παραβατική». Επιδεικνύοντας ιδιαίτερη προτίμηση στους νεαρούς Ρομά, όπως αποδεικνύει η αλληλουχία των γεγονότων των πιο πρόσφατων δολοφονιών στις υποθέσεις Μάγγου, Σαμπάνη, Φραγκούλη….

Ηθικοί αυτουργοί: Η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ.

Όταν υπάρχει επίσημη ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ. όπου το μόνο που αναφέρεται είναι ο υποτιθέμενος εμβολισμός των μηχανών της ομάδας ΔΙΑΣ από το υπό καταδίωξη όχημα, αλλά όχι το γεγονός του σοβαρού τραυματισμού του οδηγού από σφαίρα αστυνομικού που τον πυροβόλησε πισώπλατα, όταν στην ίδια ανακοίνωση αναφέρεται η τελική σύγκρουση του οχήματος σε μαντρότοιχο δίνοντας την εντύπωση ότι ο σοβαρός τραυματισμός οφείλεται στη σύγκρουση, μιλάμε για άλλη μια, απροσχημάτιστη απόπειρα συγκάλυψης από την αστυνομία. Ασχέτως αν το Κέντρο επιχειρήσεων της ΕΛ.ΑΣ. έδωσε ή όχι την εντολή της καταδίωξης και της χρήσης όπλων, η εκ των υστέρων κάλυψη της ηγεσίας της ΕΛ.ΑΣ. στους δολοφόνους ισοδυναμεί με δήλωση συνενοχής. Ακριβώς πριν από έναν χρόνο, στη δολοφονία Σαμπάνη, η ΕΛ.ΑΣ. έκανε επίσης λόγο για υποτιθέμενη απόπειρα εμβολισμού των μηχανών της ΔΙΑΣ από το όχημα στο οποίο επεβαιναν δύο νεαροί Ρομά, επιχειρώντας να αθωώσει τους 7 κατηγορούμενους αστυνομικούς, που τότε άδειασαν τα περίστροφά τους στην πόρτα του συνοδηγού κάνοντας το όχημα σουρωτήρι με 21 σφαίρες. Σαν να μην έφταναν αυτά, τότε και τώρα, μετά τις δολοφονίες, η κυβέρνηση διά της ΕΛ.ΑΣ. προχώρησε σε μεγάλης κλίμακας επιχειρήσεις καταστολής των Ρομά στους μεγαλύτερους καταυλισμούς σε όλη την Ελλάδα, προσαγάγοντας και συλλαμβάνοντας στο σωρό, προκαλώντας ξεδιάντροπα τις κοινότητες των Ρομά που ξεχειλίζουν από θλίψη και οργή. Επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά τη ρήση «Αστυνομία παντού, δικαιοσύνη πουθενά»…

…και η κυβέρνηση

Ωστόσο, οι κύριοι ηθικοί -και πολιτικοί- αυτουργοί των εγκλημάτων της ΕΛ.ΑΣ. αποδεικνύονται οι πολιτικοί προϊστάμενοι της αστυνομίας. Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Θεωδορικάκος, λίγο μετά τη δολοφονία του Κώστα και ανήμερα της 6ης Δεκέμβρη, δήλωσε ανερυθρίαστα: «Στηρίζουμε την Ελληνική Αστυνομία στην άσκηση των καθηκόντων της, με αποφασιστικότητα, αλλά πάντα αυστηρά στο πλαίσιο του Νόμου. Το 2008 δεν θα επαναληφθεί», εννοώντας τις κινητοποιήσεις μετά τη δολοφονία Γρηγορόπουλου. Για να προσθέσει πως, όσον αφορά την υπόθεση Φραγκούλη, «η Δικαιοσύνη θα αξιολογήσει τα γεγονότα και θα κρίνει για τις ευθύνες». Κατηγόρησε την αντιπολίτευση ότι επιχειρεί να εργαλειοποιήσει για μικροκομματικούς λόγους αυτή την υπόθεση χρησιμοποιώντας εμπρηστικές δηλώσεις διχασμού και ακραία ρητορική λαϊκισμού και μίσους, ενώ καταδίκασε τις επιθέσεις εναντίον… αστυνομικών.
Μερικούς μήνες πριν, σε μια υπόθεση-καρμπόν, εκείνη της δολοφονίας του 18/χρονου Νίκου Σαμπάνη, ο ίδιος υπουργός είχε επισκεφθεί τους κατηγορούμενους αστυνομικούς στο κρατητήριο, στέλνοντας σαφές μήνυμα στο δικαστικό σώμα. Λίγο αργότερα από τις πρόσφατες προκλητικές δηλώσεις Θεοδωρικάκου, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Οικονόμου εστίασε στις αντιδράσεις στους καταυλισμούς Ρομά, επισημαίνοντας: «Αυτό το σκηνικό βίας, ανομίας, επίθεσης στα όργανα της τάξης, είναι απαράδεκτο και δε θα γίνει ανεκτό». Ο ίδιος ο Μητσοτάκης, κατά την ομιλία του στη Βουλή ανήμερα της επετείου της δολοφονίας Γρηγορόπουλου, επέλεξε να εξαγγείλλει μπόνους 600 ευρώ σε αστυνομικούς και λιμενικούς ενώ δεν βρήκε να πει ούτε μία λέξη για τη δολοφονία Φραγκούλη. Μπόνους για να κάνουν κι’ άλλους φόνους, όπως εύστοχα καταγγέλλουν οι διαδηλωτές στα συνθήματά τους. Μπόνους που δυστυχώς υπερψηφίστηκε στη Βουλή και από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, που κατά τα άλλα καταδίκασαν τη δολοφονία και ζήτησαν δικαιοσύνη.

Φταίει η «κουλτούρα των Ρομά»;

Η οικογένεια Φραγκούλη μένει στον οικισμό Ρομά «Αγία Σοφία» στη Θεσσαλονίκη. Η ακραία φτώχεια και οι άθλιες συνθήκες που επικρατούν στον καταυλισμό, φωτίζουν τους λόγους για τους οποίους κάποιοι από τους νεαρούς Ρομά ωθούνται στη μικροπαραβατικότητα: Ο απομονωμένος καταυλισμός βρίσκεται περίπου 10 χιλιόμετρα από το φωταγωγημένο με χριστουγενιάτικα λαμπιόνια κέντρο της Θεσσαλονίκης. Κατοικείται από περίπου 3.000 Ρομά εδώ και δύο δεκαετίες, όταν εκδιώχθηκαν από προηγούμενο καταυλισμό όπου διέμεναν, σε μια περιοχή όπου το ρεύμα και το αποχετευτικό δίκτυο εξακολουθούν να είναι ανύπαρκτα. Κάποιοι δρόμοι είναι απροσπέλαστοι και τα παιδιά παίζουν σε βρωμόνερα ανάμεσα σε ποντίκια και στοίβες σκουπιδιών. Ο οικισμός δεν έχει επαφή με την υπόλοιπη κοινωνία, τα παιδιά άνω των 7 δεν πηγαίνουν σχολείο, όχι επειδή δεν τα στέλνουν οι γονείς τους αλλά επειδή εκεί κοντά υπάρχει μόνο ένα νηπιαγωγείο, ενώ το πλησιέστερο δημοτικό σχολείο βρίσκεται σε απόσταση 5 χιλιομέτρων. Οι ηλικιωμένοι είναι ανήμποροι, χωρίς να μπορούν να μετακινηθούν. Τα απορριμματοφόρα του δήμου περνούν μόλις δύο φορές την εβδομάδα με συνοδεία της αστυνομίας. Για να κάνουν μπάνιο, ζεσταίνουν βαρέλια με νερό στη φωτιά και πλένονται μέσα σε λεκάνες. Τα λυόμενα σπίτια που τους έχουν παραχωρηθεί πριν από 20 χρόνια, χαρακτηρίζονται από την απουσία επίπλων και τα περισσότερα αποτελούνται από δύο δωμάτια, που το ένα χρησιμοποιείται για να κοιμούνται σε στρώματα και το άλλο ως σαλόνι και κουζίνα. Πολλές φορές κόβεται το ρεύμα για ώρες, ενώ υπάρχουν περιοχές του οικισμού που είναι συνεχώς πλημμυρισμένες και τα σπίτια ετοιμόρροπα.
Παρόμοιες ή χειρότερες συνθήκες επικρατούν σε πολλούς καταυλισμούς Ρομά σε όλη την επικράτεια. Σε πείσμα των συστημικών ΜΜΕ και των ρατσιστικών δηλώσεων κυβερνητικών αξιωματούχων για τους Ρομά, υπεύθυνη για τον κοινωνικό αποκλεισμό τους δεν είναι η άρνηση ένταξης των ίδιων στην κοινωνία αλλά η περιθωριοποίησή τους με απόλυτη ευθύνη της πολιτείας και διαχρονικά των κυβερνήσεων δεκαετιών. Αν κάτι προηγείται από τα ρατσιστικά κίνητρα των καταδιώξεων και των δολοφονιών της ΕΛ.ΑΣ., είναι ο θεσμικός ρατσισμός που θρέφει τον κοινωνικό ρατσισμό και τα στερεότυπα για τους Ρομα σε μεγάλα τμήματα της κοινωνίας. Κι αν θέλουμε πραγματική δικεοσηνι, πέρα από τις δικαστικές αποφάσεις, θα πρέπει να την αναζητήσουμε στην διεκδίκηση της ολοκληρωτικής ανατροπής των απάνθρωπων συνθηκών διαβίωσης των Ρομά και την αντικατάστασή τους από ένα ανθρώπινο πλαισιο ένταξής τους στην κοινωνία. Της ένταξης εκείνων των «Ελλήνων πολιτών» που η μαμά πατρίδα συνεχίζει να καταδιώκει και να στοχοποιεί σε βαθμό κακουργήματος.

Του Νάσου Παπαστάθη

Η θέση και η πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη δείχνει ξεκάθαρα πως δε νοιάζεται για τα δικαιώματα και, ακόμα, τις ίδιες τις ζωές των μεταναστών και των προσφύγων ενώ -υποκριτικά- προσπαθεί να παρουσιάσει μια εικόνα πως κάνει διασώσεις προσφύγων και μεταναστών που, πάντοτε, στέλνουν οι «άκαρδοι» από την Τουρκία. Ενώ, στην πραγματικότητα η μεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης ήταν  απωθητική σε μια λογική ρατσισμού και συνωμοσιολογίας, παρουσιάζοντας το φαινόμενο της μετανάστευσης ως ένα είδος εθνικής απειλής. Τους παρουσιάζει ως άβουλα όντα υποκινούμενα υποτίθεται από τη γείτονα χώρα και όχι ως ένα επακόλουθο πολιτικών και οικονομικών συνθηκών σε χώρες που οι πολίτες τους φεύγουν, επακόλουθο πολέμων, διώξεων και φτώχειας. Μια κυβέρνηση που ποτέ δε λειτούργησε ή παρουσίασε το φαινόμενο αυτό ως έλευση ανθρώπων σε χώρες ασφαλέστερες, με περισσότερες ευκαιρίες για εργασία και αξιοπρεπή ζωή, που ζητούν εργασία, άσυλο και υποστήριξη στις καταστάσεις που υφίστανται. Και, επομένως, με αυτή τη λογική οι βίαιες επαναπροωθήσεις και τα θύματα… δικαιολογούνται. 

Στα πλαίσια αυτή της αντιμετώπισης η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας συνυπέγραψε συμφωνία (κοινή δήλωση Ελλάδας – Ιταλίας – Κύπρου και Μάλτας) για τις διασώσεις των προσφύγων με την ακροδεξιά νοσταλγό του Μουσολίνι, Τζόρτζια Μελόνι, που έχει πάρει την πρωθυπουργία στην Ιταλία. Συντάσσεται, επομένως, με την ακροδεξιά στην Ευρώπη και κάνει καθεστώς την απάνθρωπη διαχείριση των μεταναστών και των προσφύγων στη Μεσόγειο, ώστε να φυλαχθούν, με περρίσιο ζήλο τα σύνορα της Ευρώπης – Φρούριο.

Κοινή δήλωση Ελλάδας – Μάλτας – Ιταλίας – Κύπρου: μια ρατσιστική διακήρυξη 

 Ελλάδα, Ιταλία, Μάλτα και Κύπρος επιδίδονται σε μια διακύρηξη μίσους κατά των προσφύγων και των μεταναστών ενώ θέτουν, επισήμως, ως πολιτικούς εχθρούς το κίνημα αλληλεγγύης στους μετανάστες και τους πρόσφυγες και τις οργανώσεις και τις συλλογικότητες που, όντως, επιχειρούν να τους διασώσουν και να τους μεταφέρουν, με ασφάλεια, από τα νερά της Μεσογείου, στη στεριά. Εκτός των άλλων, δηλώνουν πως «Κάθε κράτος θα πρέπει να ασκεί αποτελεσματικά τη δικαιοδοσία και τον έλεγχό του στα πλοία που φέρουν τη σημαία του.» Αυτό, εν ολίγοις, σημαίνει πως οι διασωθέντες δεν αποβιβάζονται στο πιο κοντινό λιμάνι αλλά στη χώρα που ανήκει η σημαία που υπάρχει στο καράβι που τους έχει διασώσει. Ο Μητσοτάκης χέρι-χέρι με την ακροδεξιά κυβέρνηση της Ιταλίας στο αίτημά της να απαγορευτεί στα καράβια των οργανώσεων που προβαίνουν σε διασώσεις προσφύγων και μεταναστών σε λιμάνια της Ιταλίας, την Ελλάδας, της Κύπρου και της Μάλτας, θεωρώντας, βεβαίως, πως τον συμφέρει πολιτικά και τον ίδιο. Το κίνημα αλληλεγγύης στην Ιταλία απ’την άλλη, με μαζικές κινητοποιήσεις στο λιμάνι της Κατάνια, καταλήψεις σε σχολές και σχολεία και, ακόμα, και σε υπουργεία, ανάγκασαν τη Μελόνι να υποχωρήσει και να επιτρέψει να αποβιβαστεί ένας μεγάλος αριθμός διασωθέντων. Η Μελόνι, επομένως, χρειαζόταν στήριξη. Επομένως, ο Μητσοτάκης σπεύδει να τη βοηθήσει, με μια συμφωνία που κανονικοποιεί το φασισμό και φέρνει στο φως την βάρβαρη μεταχείριση των προσφύγων στα σύνορα της ΕΕ-φρούριο, μαζί με την κυβέρνηση της Μάλτας και της Κύπρου,. Ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται και στη δική σου χώρα… 

Αυτή η συμφωνία είναι αναπόσπαστο κομάτι της αντιμεταναστευτικής πολιτικής των κυβερνήσεων της ΕΕ και της Βρετανίας, με τα ερημητικά κλειστά σύνορα, αναγκάζοντας τους πρόσφυγες να επιλέξουν διαδρομές με αυξημένο κίνδυνο στη θάλασσα και τη στεριά και υπό την εκμετάλλευση των διακινητών.

Βίαιη εκκένωση Ελαιώνα και χιλιάδες πρόσφυγες στο δρόμο και σε φυλακές

 Η Μεσόγειος, συμπεριλαμβανομένων του Αιγαίου και του Ιονίου έχει γίνει ο υγρός τάφος πολλών προσφύγων και μεταναστών. Οι επαναπροωθήσεις για την κυβέρνηση της Ελλάδας είναι, πλέον, η επίσημη πολιτική της, ακόμα και σε πρόσφυγες και μετανάστες που έχουν στην κατοχή τους νόμιμα έγγραφα ταυτοποίησης. Ακόμη, φροντίζει να απομακρυνθούν οι πρόσφυγες από τα αστικά κέντρα με τη βίαιη εκκένωση του Ελαιώνα, με την κατάργηση του προγράμματος στέγης σε αιτούντες άσυλο «Εστία» και εξαναγκάζει 10.000 πρόσφυγες και μετανάστες σε μάντρωμα σε κλειστά στρατόπεδα, έρμαια στο σκληρό χειμώνα που έρχεται και τις επικίνδυνες επιδημίες της Covid-19 και της Γρίπης, λόγω των πανάθλιων συνθηκών διαβίωσης και υγιεινής. Στρατόπεδα που στοχεύουν στην ηθική, ψυχική και σωματική τους εξόντωση. 

Δεν προβλέπονται πολιτικές για την κάλυψη των αναγκών των προσφύγων (αιτούντων και αναγνωρισμένων) και των μεταναστών για στέγη και εργασία στην επικράτεια αλλά και στις πόλεις, αδιαφορώντας, επειδικτικά για την κοινωνική τους αποκατάσταση και το θεμελιώδες δικαίωμά τους στη στέγη. Προγράμματα και δομές κλείνουν και η διαχείριση τους από το κράτος είναι ολοένα και πιο απάνθρωπη. Το πρόγραμμα «Εστία» που από την Ύπατη Αρμοστεία, περιήλθε στο Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, παύει οριστικά από την κυβέρνηση, στις 31 Δεκεμβρίου. Ήδη, αρκετοί πρόσφυγες, κοιμούνται στο δρόμο, κάποιοι από αυτούς μητέρες με τα παιδιά τους, ανάπηροι, πάσχοντες από σοβαρές ασθένειες. Αυτό που έκανε η κυβέρνηση είναι στο να προχωρήσει στην ίδρυση Κλειστών Ελεγχόμενων Δομών στα νησιά που υποδέχονται μετανάστες και πρόσφυγες και στην ενδοχώρα. Οι δομές-φυλακές γίνονται πράξη, αφού είχαν θεσπιστεί νομοθετικά στο Νόμο «για την αυστηροποίηση των διαδικασιών απελάσεων και επιστροφών πολιτών τρίτων χωρών», που ψηφίστηκε το Σεπτέμβριο του2021. Ήδη, στις υπάρχουσες δομές φιλοξενίας έχει φτιαχτεί τσιμεντένια περίφραξη, σύστημα ελέγχου εισόδου και εξόδου με ηλεκτρονικές κάρτες καθώς και άλλα συστήματα επιτήρησης. Οι νέες αυτές δομές, όμως, θα είναι εντελώς φυλακές. Ιδρύονται σε Σάμο, Κω, Λέρο, Λέσβο και Χίο.

Στις 30 Νοεμβρίου, η Αστυνομία προέβη στο οριστικό άδειασμα του Ελαιώνα με βίαιες πρακτικές και 13 συλλήψεις προσφύγων και αλληλέγγυων που αντιστάθηκαν στην απομάκρυνσή τους από το μέρος που ζούσαν. Έχουν γίνει δεκάδες συλλήψεις αλληλέγγυων και προσφύγων είτε γιατί δεν είχαν χαρτιά είτε για άλλες αιτίες τις προηγούμενες μέρες όπου η επιχείρηση λάβαινε χώρα αλλά ερχόταν αντιμέτωπη από σθεναρές αντιστάσεις των προσφύγων που διέμεναν και του αντιρατσιστικού αλληλέγγυου κινήματος. Με την ολοκλήρωση της επιχείρησης ο Υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, πανηγύρισε στο Twitter, σε ανάρτησή του για το «επιτυχές της εκκένωσης». Αυτοί οι πρόσφυγες δεν έχει γίνει ακόμα γνωστό που θα μεταφερθούν , αν υπάρχει κάποια πρόβλεψη για αυτούς μετά την εκδίωξη τους από τον Ελαιώνα, ουσιαστικά για να μπορούν να γίνουν τα μεγάλα έργα ανάπλασης και ανέγερσης γηπέδου στην έκταση αυτή. Ο Υπουργός δίνει το μήνυμα στους επενδυτές για τον Ελαιώνα πως δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα και πως η κυβέρνηση «καθαρίζει» για τα σχέδιά τους. Δείχνει, επίσης, σε ένα ακροδεξιό ακροατήριο πως οι πολιτικές της κυβέρνησης συναντούν τις ιδέες τους και πώς έχουν λόγο να στηρίξουν την ΝΔ στις Εκλογές. Μπορεί να μην έχει καταδικαστεί για τη δράση της όπως η Χρυσή Αυγή, αλλά μπορεί να κάνει πολιτικές που οι νεοναζί ακόμα θα ζήλευαν. 

Σε μια Ευρώπη που, εκτός από την άνοδο της Ακροδεξιάς ως κεντρική δύναμη στην κυβέρνηση της Ιταλίας, η Λεπέν είναι υπολογίσιμη στη Γαλλική πολιτική σκηνή και οι φασίστες του Ηλία Κασιδιάρη και άλλα μορφώματα επανεμφανίζονται στις γειτονιές και κεντρικά, με αφορμή την προεκλογική περίοδο. Ο Κασιδιάρης, καταδικασμένος για εγκλήματα και για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, μίλησε από τη φυλακή σε εκδήλωση της παράταξής του για τα εθνικά θέματα, χωρίς να υπάρχει καμιά παρέμβαση από το κράτος, αλλά μόνο από το αντιφασιστικό κίνημα. Το ότι καλούσαν τη Φρουρά στη Βουλή για να αντιμετωπίσουν την επίθεση του Κασιδιάρη και των άλλων βουλευτών της Χρυσής Αυγής, ήδη υπόδικων, μάλλον είναι ένα μακρινό γεγονός και ξεχάστηκε. Ούτως ή άλλως, η «προάσπιση των συνόρων» από άμαχο πληθυσμό θεωρείται εθνικός κίνδυνος και μπορεί να υποστηριχθεί ιδεολογικά και υπηρετηθεί πολύ καλά, από τις εθνικιστικές και φασιστικές ομάδες της χώρας και αυτό φαντάζει πιο χρήσιμο και εναρμονίζεται με τον τρόπο που το αντιμετωπίζει και η κυβέρνηση.

 Βέβαια, η FRONTEX -παρόλη την πρόσφατη παραίτηση του επικεφαλής της και τις αποκαλύψεις της OLAF- δεν έλειψε ποτέ, έως τώρα από τη φύλαξη των συνόρων της χώρας, χωροφύλακας της ΕΕ που θέλει να είναι απολύτως σίγουρη για την αποτελεσματική φύλαξη των συνόρων του ανατολικού άκρου της από ανεπιθύμητους «εισβολείς».
 Στην εκδίκαση της υπόθεσης της Χρυσής Αυγής σε δεύτερο βαθμό, ο συνήγορος μελών της Χρυσής Αυγής, Κωνσταντίνος Πλεύρης, στην κατάθεση της Μάγδας Φύσσα, θα χαιρετήσει, προκλητικότατα ναζιστικά απευθυνόμενος σε εκείνη, μιλώντας για έναν αθώο χαιρετισμό, κάτι που δεν θεωρείται επιλήψιμο, το καναν κι οι Μεταξικοί, που δεν είναι και Φασίστες. Και δεν υπάρχει ούτε ποινή ούτε, καν επίπληξη από το προεδρείο του δικαστηρίου ή τον Εισαγγελέα. 

Αν δεν τους σταματήσουμε δε θα σταματήσουν!

Το αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα οφείλει να δώσει μάχες συνολικά απέναντι στις πολιτικές της κυβέρνησης, τις ειδεχθείς πολιτικές της συμμαχίες και τις ρατσιστικές και μισαλλόδοξες ιδέες. Να διεκδικήσoyme τα δικαιώματα των προσφύγων για άσυλο, αξιοπρεπή ζωή, στέγη, εργασία, ελεύθερη διακίνηση στην Ευρώπη και τις άλλες χώρες και παροχή υγείας, προνοιακών παροχών, φροντίδας και εκπαίδευσης στα παιδιά τους και τους ίδιους. Να αντισταθεί στις πολιτικές επαναπροωθήσεων και να ζητήσει ανοιχτά σύνορα για όλους τους πρόσφυγες και μετανάστες. Να απαιτήσει την καταδίκη των Φασιστών και σε δεύτερο βαθμό στη Δίκη της Χρυσής, με ισχυρή και δυναμική παρουσία στις δικάσιμους. Και να διασφαλίσει τον απόλυτο αποκλεισμό των καταδικασθέντων από τη συμμετοχή τους στην Πολιτική. Οι σύλλογοι εκπαιδευτικών να φροντίσουν ώστε τα παιδιά να μη φύγουν από το σχολείο που φοιτούν, επειδή το «Εστία» καταργείται, και να μείνουν τα παιδιά – πρόσφυγες και οι οικογένειές τους στη γειτονιά τους, εντός του αστικού ιστού, διεκδικώντας το κίνημα την παράταση του προγράμματος «Εστία». Να εξασφαλίσουν οι Δήμοι δομές φιλοξενίας και προγράμματα κοινωνικής κατοικίας για όλους τους άστεγους, πρόσφυγες, μετανάστες και ντόπιους χωρίς διακρίσεις. Αν δεν τους σταματήσουμε, δε θα σταματήσουν!

Λ.Π.

Οι γυναίκες και οι θηλυκότητες αντιμετωπίζουν βίαιες συμπεριφορές στην καθημερινότητα τους, που έχουν λάβει πανδημικές διαστάσεις. Γι’ αυτό, κάθε 25η Νοεμβρίου όλες οι γυναικείες φωνές ανά τον κόσμο ενώνονται για να φωνάξουν ένα μεγάλο ΟΧΙ στη βία κατά των γυναικών. Η επιβολή της εξουσίας στις γυναίκες με τη χρήση βίας έχει πολλές μορφές: λεκτική και σωματική βία, σεξουαλική βία, γυναικοκτονίες. Γυναίκες και κορίτσια έχουν ζήσει σεξουαλική παρενόχληση στη δουλειά, στα ΜΜΜ, στο γυμναστήριο, στο πανεπιστήμιο, σε κάποια στιγμή τα ζωής τους. Το κίνημα #metoo άνοιξε τον «ασκό του Αιόλου» και έδωσε δύναμη στα θύματα να καταγγείλουν τους κακοποιητές τους, ανεξάρτητα από κοινωνικά στρώματα και επαγγελματικούς χώρους.

Οι εργαζόμενοι στην έρευνα και στα πανεπιστήμια, δεν έχουν μόνο να διαχειριστούν τις ελαστικές συνθήκες εργασίας, αλλά και τις σχέσεις εξουσίας και εργασιακής εξάρτησης που δημιουργούνται σε κάθε ακαδημαϊκό και ερευνητικό ίδρυμα, οι οποίες λειτουργούν καταχρηστικά εις βάρος των αδύναμων. Το νεοσύστατο Σωματείο Εργαζομένων στην Έρευνα και στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση (ΣΕΡΕΤΕ) έχει δεχτεί καταγγελίες σεξουαλικής παρενόχλησης, εργασιακού εκφοβισμού και άλλων κακοποιητικών συμπεριφορών (διακοπή σύμβασης, καθυστερήσεις για την ολοκλήρωση του διδακτορικού) στον χώρο της ακαδημαϊκής κοινότητας. Συγκεκριμένα, μία από τις πρόσφατες καταγγελίες αφορά σε περιστατικό εργοδοτικής αυθαιρεσίας κατά του μέλους του σωματείου από μέλος ΔΕΠ και επιστημονικό υπεύθυνο διδακτορικής διατριβής, με αποτέλεσμα η υποψήφια διδάκτορας να εξαναγκαστεί σε παραίτηση.

Η παραπάνω καταγγελία έρχεται να προστεθεί σε παλαιότερη καταγγελία σεξουαλικής παρενόχλησης, κατά του ίδιου πανεπιστημιακού. Η ένορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ) που συντάχθηκε το 2021 με απόφαση του πρύτανη όχι μόνο δεν απομάκρυνε τον καταγγελλόμενο αλλά του επέβαλε απλώς μόνο επίπληξη και σύσταση για την τήρηση των κανόνων, ώστε να μην θίγονται… το κύρος του πανεπιστημίου και των λειτουργών του, αφήνοντας έτσι έκθετους τους εργαζόμενους σε άλλες παρόμοιες εκδηλώσεις βίας και κατάχρησης εξουσίας.

Μετά από τις παραπάνω καταγγελίες, που αφορούσαν το ίδιο μέλος ΔΕΠ του πανεπιστημίου Πατρών, το σωματείο εργαζομένων ΣΕΡΕΤΕ προχώρησε σε μαζική παράσταση διαμαρτυρίας έξω από την πρυτανεία του πανεπιστημίου την ίδια μέρα που χιλιάδες γυναίκες σε όλο τον κόσμο βγήκαν στον δρόμο διεκδικώντας ισότητα, σεβασμό και προστασία στους χώρους εργασίας.

Οι διεκδικήσεις και οι αγώνες ενάντια στις πατριαρχικές σχέσεις εξουσίας στους χώρους δουλειάς πρέπει να γίνονται μέσα από τα εργατικά σωματεία, ώστε οι θηλυκότητες να μην είναι πλέον αόρατες και με την ελπίδα να νικήσουν τον φόβο και να μη νιώθουν ευάλωτες στην καθημερινότητά τους.

Του Βαγγέλη Λιγάση

Οι δαπάνες για δημόσια υγεία στον καπιταλισμό είναι απλά δαπάνες αναπαραγωγής. Σε περιόδους ανάπτυξης (όπως το μεταπολεμικό 30ετές οικονομικό «μπουμ») και ως μέρος των διεκδικήσεων του εργατικού κινήματος (όπως εκφράστηκαν και πολιτικά με σοσιαλδημοκρατικές ή «λαϊκοδεξιές» κυβερνήσεις) επενδύθηκαν πόροι στα δημόσια συστήματα υγείας. Ακόμη και σήμερα, στους αναπτυσσόμενους οικονομικούς γίγαντες (BRICS), όπου το «ζωντανό» κεφάλαιο είναι η σημαντικότερη προϋπόθεση για διευρυμένη αναπαραγωγή (συσσώρευση), η επένδυση σε δαπάνες «επιδιόρθωσης» της σημαντικότερης «εργαλειομηχανής» είναι απαραίτητη για την δραστική ελάττωση των χαμένων από ασθένεια εργατοωρών. Έτσι εξηγείται και η άμεση και αποτελεσματική αντιμετώπιση του covid-19 στην Άπω Ανατολή και τα αυστηρά lockdown στην Κίνα (που συνετέλεσαν στο τελευταίο εξεγερσιακό τσουνάμι σε Σαγκάη, Γκουανγκζού κ.λπ.).

Αντίθετα, στην «ανεπτυγμένη Δύση» των (γερασμένων) «καταναλωτών» και στις πρώην κρατικοκαπιταλιστικές χώρες της ανατ. Ευρώπης, τα δημόσια συστήματα υγείας αποδομούνται συστηματικά τις τελευταίες 10ετίες. Το περίφημο NHS (Βρετανικό ΕΣΥ), το «διαμάντι του στέμματος», έχει «θαμπώσει» από καιρό, ενώ δεκαετίες διακυβέρνησης των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ δεν προσπάθησαν καν για μια στοιχειώδη δημόσια υγεία πέρα από «φτωχοκομεία» και νοσοκομεία «επειγόντων». Η υγεία-εμπόρευμα και όχι καθολικό ανθρώπινο δικαίωμα, πριν γίνει γραπτό «δίκαιο», εμπεδώνεται ως κατεστημένη αντίληψη.

Καταστρέφοντας το ΕΣΥ πριν ωριμάσει

Στην γωνία της «Δύσης» που κατοικούμε, την Ελλάδα, το όψιμο ΕΣΥ της δεκαετίας του ’80 δεν πρόλαβε καν να ωριμάσει. Ανύπαρκτη ουσιαστικά πρωτοβάθμια περίθαλψη (τα πολυιατρεία ΙΚΑ – ΕΟΠΥΥ, ΤΟΜΥ κ.λπ. ήταν ανέκαθεν ιλαροτραγικά ανεπαρκή), χωρίς δημόσια οδοντιατρική φροντίδα, χωρίς δημόσιο Κέντρο Αποκατάστασης (!) και με τους πανεπιστημιακούς (και κληρονομικούς) «καθηγητές» να χρησιμοποιούν τα δημόσια νοσοκομεία σαν τσιφλίκι (αφού άλλωστε είναι και οι συντάκτες νομοσχεδίων, κανονισμών, αλλά και… προσοδοφόρων τεχνικών προδιαγραφών κ.λπ.).

Τα Νοσοκομεία Ν.Π.Ι.Δ. με θετικά «αποτελέσματα χρήσης» (κέρδη) είναι το διακηρυγμένο ιδανικό. Managers, «διπλογραφικό», ΣΔΙΤ, DRGs (διογκωμένος τρόπος τιμολόγησης) κ.λπ. υιοθετούνται στην υπηρεσία του «ιδανικού» της κερδοφορίας.

Ωστόσο, επειδή σε μια ολοένα και πιο φτωχοποιημένη και «ανθυγιεινή» χώρα, ο λεηλατημένος ασφαλιστικός κουμπαράς δεν μπορεί να στηρίξει «κερδοφόρα» δημόσια νοσοκομεία (ο ΕΟΠΥΥ υπάρχει μόνο για να συντηρεί τον ιδιωτικό τομέα υγείας: κλινικές, διαγνωστικά, φαρμακέμπορους), απομένει η συρρίκνωση – αποδόμηση και λεηλάτηση από ό,τι έχει απομείνει. Στη «μεταμνημονιακή» Ελλάδα της επιχειρηματικότητας, της «ανάπτυξης» και των «αρίστων», οι ετήσιοι προϋπολογισμοί του υπουργείου «Υγείας & Κοινωνικής Αλληλεγγύης» παραμένουν «μνημονιακοί». Οι 10.000+ γιατροί «πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης» και οι 70.000+ «λοιποί» μόνιμοι εργαζόμενοι στο ΕΣΥ αντικαθίστανται διαρκώς από λογής συμβασιούχους, «συνεργάτες» και «εκπαιδευόμενους». 30.000 είναι πλέον οι εργαζόμενοι με ελαστικές σχέσεις εργασίας (και δικαιώματα) και 45.000 οι κενές οργανικές θέσεις. Το «ξεζούμισμα» δεν μένει στην υποστελέχωση – εντατικοποίηση, αλλά και στο μίσθωμα της (ειδικευμένης) εργατικής δύναμης. Οι μισθοί υπολείπονται σημαντικά, ακόμη και ονομαστικά, από τα προ 10ετίας επίπεδα.

Το νομοσχέδιο Πλεύρη – Γκάγκα που κατατέθηκε προς ψήφιση την 1η Δεκεμβρίου είναι σημαντικό γιατί καταργεί (και νομικά) έναν πραγματικό «θεμέλιο λίθο» για το ΕΣΥ, που είναι η πλήρης και αποκλειστική απασχόληση σε αυτό: επιτρέπει στους «Εσύτες» γιατρούς να απασχολούνται ιδιωτικά και επιτρέπει σε ιδιώτες γιατρούς να απασχολούνται μερικώς στο ΕΣΥ (άρθρα 7 & 10).

Άλλα σημεία του Ν/Σ, όπως η ανάθεση των δευτερογενών διακομιδών σε ιδιώτες (που θα επιβαρύνουν δημόσιο και ασθενείς) κ.λπ., είναι μεν αντιδραστικά μέτρα αλλά με δευτερεύουσα βαρύτητα. Τα νοσοκομεία είναι και επίσημα πεδίο άγρας «πελατών» με τον πιο ξεδιάντροπο τρόπο. Άλλωστε φρόντισαν προηγούμενα να νομοθετήσουν τα «απογευματινά» χειρουργεία επί πληρωμή (τοις μετρητοίς).

Όπως «Αμερική», ή όπως στην προ ΕΣΥ εποχή των «ευαγών» ιδρυμάτων, για να «γιατροπορευτείς» θα πρέπει «να έχεις τον τρόπο σου» ή να πουλήσεις κανένα χωράφι (;) ή να ψάξεις για πολιτικό (ή εκκλησιαστικό) μέσο…

Καμία έκπληξη για την κυβέρνηση των δεκάδων χιλιάδων θανάτων επί covid (σύμφωνα με τα ληξιαρχεία της προηγούμενης διετίας επιπλέον 50.000, οι 20.000 από τον covid και οι περισσότεροι λόγω αναστολής τακτικών ιατρείων και χειρουργείων), που πρέπει να έχει την παγκόσμια πρωτοτυπία ότι εν μέσω πανδημίας μείωσε (με μηδαμινές προσλήψεις και την «αναστολή εργασίας» των ανεμβολίαστων) αντί να αυξήσει το υγειονομικό προσωπικό.

Όλες οι συνδικαλιστικές ενώσεις των γιατρών (παρότι εργατική αριστοκρατία), προς τιμήν τους, δεν «τσίμπησαν» το δόλωμα και μαζί με την ομοσπονδία των εργαζομένων στα νοσοκομεία, την ΑΔΕΔΥ κ.λπ. διοργάνωσαν 24ωρη απεργία και σχετικά μαζικές κινητοποιήσεις την 1η Δεκεμβρίου.

Ωστόσο, για να μην μείνουν οι κινητοποιήσεις ακόμη μια «αεροτουφεκιά», θα χρειαστούν περισσότερες δυνάμεις και περισσότερη αποφασιστικότητα για αληθινές (και «άγριες») απεργίες. Άρα βαρύτερα καθήκοντα για την Αριστερά γενικώς και περισσότερη δουλειά από την αντικαπιταλιστική – επαναστατική αριστερά.

του Μάριου Αυγουστάτου

Ο Τζον Lennon αν ζούσε θα ήταν 82 χρονών. Πέθανε στις 8 Δεκεμβρίου 1980, πυροβολημένος έξω από το σπίτι του στο Dakota Buildings στη Νέα Υόρκη από τον Mark Chapman, έναν εμμονικό θαυμαστή που είχε πάρει το αυτόγραφο του Lennon λίγο πριν. Αξίζει να θυμηθούμε ήρωα της εργατικής τάξης του Λιβερπούλ, που κατά μία έννοια ήταν ο καλύτερος των Fab Four.

Τα πρώτα χρόνια κι η δημιουργία των Beatles

Ο Lennon μεγάλωσε στο Woolton του Λίβερπουλ. Ο πατέρας του ήταν ναυτικός και η μητέρα του εργαζόταν ως υπεύθυνη στον κινηματογράφο Trocadero της πόλης. Και οι δύο έλειπαν από την παιδική του ηλικία για διάφορους λόγους, μια απώλεια που άφησε μακροχρόνιο αντίκτυπο πάνω του (όπως μας λέει έντονα στο τραγούδι «Mother» του 1970). Μεγαλωμένος από τη θεία του από τη μητέρα του, τη Mimi, ο Lennon ανακάλυψε τη μουσική όπως οι περισσότεροι της γενιάς του στη μεταπολεμική Βρετανία μέσα από την άνοδο του rock ‘n’ roll και του skiffle. Το 1957, ο έφηβος Lennon έφτιαξε το πρώτο του συγκρότημα, τους Quarrymen, που πήρε το Onoμά του από το γυμνάσιο του. Αργότερα το ίδιο έτος, ο Paul McCartney προσχώρησε και ακολουθήθηκε από τον George Harrison στις αρχές του 1958.

Μετά από τις πρώτες τοπικές συναυλίες σε συλλόγους εργαζομένων, έκαναν την πρώτη τους έξοδο απ’τη χώρα παίζοντας στο Αμβούργο (ένα κεφάλαιο στην ιστορία του γκρουπ που ανέδειξε τις δεξιότητές τους στην ερμηνεία, διεύρυνε τη φήμη τους και οδήγησε στην πρώτη τους ηχογράφηση, η οποία τους έφερε στην προσοχή του Brian Epstein). Και όταν επέστρεψαν στο «σπίτι τους», στο Liverpool’s Cavern Club, το Onoμα του συγκροτήματος άλλαξε σε Silver Beatles και λίγο μετά απλά… The Beatles. Το καλοκαίρι του 1962 ο Ringo Starr εντάχθηκε ως ντράμερ και το κουαρτέτο ολοκληρώθηκε. Τον Δεκέμβριο του 1962, καθώς το σινγκλ «Love Me Do» μπήκε στα τσαρτ, ακολουθούμενο το 1963-1964 από τις μεγάλες επιτυχίες, «Please, Please Me», «She Loves You» και πολλά άλλα, ο θρύλος των Beatles ήταν πλέον γεγονός.

Η νέα γενιά έσπαγε την πολεμική και μεταπολεμική αποπνικτική συμμόρφωση της λιτότητας των γονιών της και βρήκε την απελευθέρωση στη νέα ποπ μουσική που τους μιλούσε τη γλώσσα της. Υπό το άγρυπνο βλέμμα του John Epstein και του παραγωγού George Martin, η Beatlemania σάρωσε αρχικά το Νησί και ταχύτατα έγινε παγκόσμια, αρχικά στις ΗΠΑ και την Ευρώπη και μέχρι το 1966 την Αυστραλία, την Ιαπωνία και τις Φιλιππίνες αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο.

Ενδεικτικό της διεθνούς επιτυχίας τους ήταν ένα συμβάν που έγινε τον Ιούνιο του 1964 και ενώ ήταν στην πρώτη τους παγκόσμια περιοδεία και πετούσαν προς το Χονγκ Κονγκ, η πτήση έκανε μια στάση στο αεροδρόμιο του Καράτσι για λίγες ώρες. Οι ειδήσεις είχαν ήδη κυκλοφορήσει και το σαλόνι του αεροδρομίου ήταν πολιορκημένο με ενθουσιασμένους Πακιστανούς έφηβους που αναζητούσαν απελπισμένα να δουν τα είδωλά τους. Κι ενώ ο MacCartney περιπλανιόταν στο σαλόνι, τον υποδέχτηκαν οι φαν που φώναζαν «We like Karachi, yeah yeah yeah!»

Ταξική συνείδηση και νεανική αυθάδεια

Οι Fab Four ήταν γνωστοί για την αυθάδεια τους, ειδικά προς την εξουσία και το συντηρητισμό. Την ημέρα που τους απονεμήθηκε το MBE («Member of the Most Excellent Order of the British Empire», ο 3ος πιο τιμητικός τίτλος για το Ην. Βασίλειο) υπό την Εργατική κυβέρνηση του Χάρολντ Γουίλσον το 1965, ο μύθος λέει ότι κάπνισαν μαριχουάνα στις τουαλέτες του Παλατιού του Μπάκιγχαμ και μάλιστα είπαν στη βασίλισσα ότι «ήταν μαζί για 40 χρόνια».

Μια από τις πολλές χαρακτηριστικές στιγμές ήταν το 1963 στο Royal Variety Performance, όταν ο Lennon είπε το ιστορικό: “In the cheaper seats you clap your hands. The rest of you, just rattle your jewellery” (“Στα φθηνότερα καθίσματα χτυπάτε τα χέρια σας. Οι υπόλοιποι, απλά κουδουνίστε τα κοσμήματά σας”), ένα θαρραλέο ταξικότατο σχόλιο, σε ένα “φιλανθρωπικό” event που είχε επίσημο χορηγό (και παρόντες) τη βασιλική οικογένεια…

Δε δίστασαν να πάρουν θέση απέναντι σε κοινωνικά θέματα. Το 1964, στην πρώτη τους τουρνέ στις ΗΠΑ, πήραν μια δύσκολη απόφαση (όντας μια ανερχόμενη μπάντα) βάζοντας το λιθαράκι τους στην καταπολέμηση του ρατσιστικού διαχωρισμού, αρνήθηκαν να παίξουν μια συναυλία στο Gator Bowl στο Τζάκσονβιλ της Φλόριντα. Οι διοργανωτές και οι τοπικοί αξιωματούχοι υποχώρησαν, επιτρέποντας τον μη διαχωρισμό του κοινού η μπάντα ανέβηκε πανηγυρικά στη σκηνή.

«Είμαστε πιο δημοφιλείς από τον Ιησού τώρα»

Η ταξική συνείδηση του Lennon σε συνδυασμό με τη χλευαστική του «μεγαλοπρέπεια» που δείχνει γιατί ήταν ο ηγέτης της μπάντας. Σε μια συνέντευξη του Μαρτίου 1966 ο Lennon παρατήρησε: «Είμαστε πιο δημοφιλείς από τον Ιησού τώρα». Η δήλωση εξόργισε τους λευκούς, συντηρητικούς Χριστιανούς συνολικά του δυτικού κόσμου και οδήγησε στην απαγόρευση της μπάντας επ’ άπειρον από τη Νότια Αφρική της εποχής του απαρτχάιντ, σε διαδηλώσεις και καψίματα δίσκων τους.

Κομβικό όμως ήταν ότι τους έφερε σε άμεση επαφή με την πιο παθιασμένη ομάδα δολοφονικών ρατσιστών, την Κου Κλουξ Κλαν. Ήταν η εποχή που το δεύτερο κύμα της Κλαν βρισκόταν στο απόγειο της δραστηριότητάς του. Δολοφονικά ρατσιστές, αντικομμουνιστές και αντι- σε όσους δεν ήταν «Λευκοί Αγγλοσάξονες». Η ΚΚΚ διέπραξε εκατοντάδες βίαιες φρικαλεότητες που σημάδεψαν τον αμερικάνικο Νότο ως ένα μέρος που δεν ήθελε κανείς μη WASP (white anglo saxon protestant) να πάει…

Όλη η εμπειρία αυτή συγκλόνισε το συγκρότημα και ειδικά τον Lennon. Το 1969, επέστρεψε το MBE του σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη βρετανική εμπλοκή στον πόλεμο της Νιγηρίας στη Μπιάφρα και τη βρετανική υποστήριξη στον πόλεμο των ΗΠΑ στο Βιετνάμ. Όλο και περισσότερο πολιτικοποιημένος από μια αντικουλτούρα και βαθύτερα από το αναπτυσσόμενο αντιπολεμικό κίνημα, ο Lennon έπαιξε ένα ρόλο στην αντιπολεμική μαύρη κωμωδία του 1967, «How I Won the War».

Οι στίχοι των μετέπειτα τραγουδιών των Beatles καταπιάστηκαν με πιο βαθιά θέματα, κοινωνικά και προσωπικά. Τραγούδια όπως το «Penny Lane» και το «Strawberry Fields Forever» βασισμένα στις παιδικές αναμνήσεις του Lennon από τη ζωή της εργατικής τάξης στο Λίβερπουλ.

Το συγκρότημα εξελισσόταν μουσικά, πειραματιζόταν με τεχνικές παραγωγής και συναντούσε νέες εμπειρίες. Οι ινδικές επιρροές από τον Maharishi Mahesh Yogi κυριάρχησαν στον George Harrison αλλά επηρέασαν επίσης τον Lennon και οι τέσσερις ξεκίνησαν μια ινδική περιοδεία. Το άλμπουμ του 1967, «Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band» ήταν μεγάλη επιτυχία, εμπορική και καλλιτεχνική, αλλά σηματοδότησε επίσης την αρχή μιας καλλιτεχνικής και προσωπικής έντασης που οδήγησε στη διάλυση του συγκροτήματος μέχρι το 1970.

Η Υoko Ono κι ο πολιτικός ακτιβισμός

Ο John γνώρισε τη Yoko Ono το 1966 και ξεκίνησε μια σχέση που οδήγησε σε διαζύγιο από τη Σίνθια και σε απόσταση από τον πρώτο του γιο Τζούλιαν. Η Ono και ο Lennon παντρεύτηκαν το 1969 και πέρασαν το μήνα του μέλιτος σε ένα πολυδιαφημισμένο Bed-In for Peace στο Hilton στο Άμστερνταμ. Έβαλαν σεντόνια με συνθήματα «Hair Peace» και «Bed Peace», μετατρέποντας την κρεβατοκάμαρα σε δημόσια σκηνή για να απευθυνθούν στον κόσμο και να απαιτήσουν τον τερματισμό του πολέμου.

Η δημοσιότητα των μέσων ενημέρωσης τους έκανε να επαναλάβουν το πείραμα στη Νέα Υόρκη, αλλά οι αρχές των ΗΠΑ αρνήθηκαν την είσοδο και έτσι το Bed-In for Peace mark II πραγματοποιήθηκε σε ξενοδοχείο στο Μόντρεαλ με τον παγκόσμιο Τύπο να παρευρίσκεται μαζί με διάφορες «διασημότητες» όπως οι Petula Clark, Ed Asner, Alan Ginsberg, και άλλοι. Στους δημοσιογράφους ο Lennon είπε: «Είμαστε πρόθυμοι να γίνουμε οι κλόουν του κόσμου, αν με αυτόν τον τρόπο θα κάνουμε καλό».

Εδώ ηχογραφήθηκε το τραγούδι «Give Peace a Chance». Δύο χρόνια αργότερα, μαζί με την Ono ηχογράφησαν το «Happy Christmas War is Over». Και οι δύο έχουν γίνει παγκόσμιοι ύμνοι της Ειρήνης. Ο πολιτικός ακτιβισμός του Lennon περιελάμβανε εκστρατεία υπέρ του James Hanratty, ενός αθώου (απ΄ότι αποδείχτηκε χρόνια μετά) που απαγχονίστηκε το 1962, ένας από τους τελευταίους που εκτελέστηκαν πριν καταργηθεί η θανατική ποινή στη Βρετανία. Ο Lennon παρομοίασε τους υπεύθυνους για το θάνατο του Χάνρατι με τους «ανθρώπους που τρέχουν με όπλα στη Νότια Αφρική και σκοτώνουν μαύρους στους δρόμους».

Υποστήριξε την κατάληψη των εργατών του Upper Clydeside το 1971 και τους δώρισε £5000, μια πολύ σημαντική μάχη της οργανωμένης εργατικής τάξης κατά τη διάρκεια της ταραχώδους δεκαετίας του ‘70, για την υπεράσπιση των θέσεων εργασίας, του βιοτικού επιπέδου και κατά των Τόρηδων.

Μετά τη Bloody Sunday το 1972 έγραψε δύο τραγούδια διαμαρτυρόμενοι για τον ρόλο της Βρετανίας στην Ιρλανδία “The Luck of the Irish” και “Sunday Bloody Sunday”. Στο Λονδίνο, Lennon και Ono συμμετείχαν σε αντιπολεμικές διαδηλώσεις στην πλατεία Grosvenor.

Ο Lennon και ο Ono μετακόμισαν στη Νέα Υόρκη το 1971, όπου έγιναν φίλοι με δύο από τους Chicago Seven, τους Yippie ακτιβιστές, Jerry Rubin και Abbie Hoffman. Έπαιξαν στο John Sinclair Freedom Rally για τον Hoffman, συνιδρυτή του White Panther Party, μια αντιρατσιστική πολιτική συλλογικότητα που ιδρύθηκε τον Νοέμβριο του 1968. Αυτό ήταν αρκετό για να οδηγήσει την κυβέρνηση του τότε προέδρου Nixon σε φρενίτιδα και επιχείρησαν να τον απελάσουν.

Ανησυχώντας για την επανεκλογή του, ο Νίξον ήθελε να φύγει ο Lennon από τις ΗΠΑ και διέταξε να παρακολουθούν τα τηλέφωνά του καθώς το FBI τον ελέγχει. Επί τέσσερα χρόνια ο Lennon πολέμησε την υπηρεσία μετανάστευσης των ΗΠΑ, η οποία είχε εκδώσει παράταση βίζας μOno 30 ημερών. Τελικά κέρδισε τον Οκτώβριο του 1975, λαμβάνοντας πράσινη κάρτα, την ημέρα που γεννήθηκε ο δεύτερος γιος του, ο Sean. Ο Lennon πέρασε τα επόμενα πέντε χρόνια ως σύζυγος και δημιουργώντας το «Double Fantasy», το τελευταίο του άλμπουμ με την Ono, που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1980. Η καλλιτεχνική συνεργασία μεταξύ τους μας χάρισε ύμνους όπως τα «Imagine», «Power to the People» και «Mind» Games».

Εκείνη την εποχή, η Yoko θεωρούνταν υπεύθυνη για τη διάλυση των Beatles. Για πολλά χρόνια, το κυρίαρχο αφήγημα ήταν ότι η Yoko με τη συνεχή παρουσία της έφερνε σε δύσκολη θέση τη μπάντα και χειροτέρευε τις σχέσεις τους. Στο “Get Back”, το πρόσφατο ντοκιμαντέρ του Jackson βλέπουμε ότι ήταν παρούσες οι σύντροφοι και των άλλων τριών, όπως και αρκετοί άλλοι καλεσμένοι/ες. Και όπως λέει ο ίδιος ο McCartney: “κανένας δεν είχε πρόβλημα με αυτό. Ήθελαν απλά να είναι μαζί συνέχεια.” και “είναι καταπληκτική, είναι μια χαρά”.

Επίσης αυτό παράβλεπε βαθύτερες μακροχρόνιες μουσικές, προσωπικές και πολιτικές εντάσεις μέσα στο γκρουπ. Ο βρετανικός Τύπος ήταν ένοχος για ξεκάθαρο ρατσισμό απέναντι στη Yoko Ono. Η ιαπωνική της εθνικότητα και το γεγονός ότι αρνήθηκε να συμμορφωθεί με τα καθιερωμένα συντηρητικά πρότυπα και τις αξίες επέτρεψαν στα μέσα ενημέρωσης να την κατασκευάσουν ως ξένη. Αυτό εξόργισε τον Lennon που είπε ότι μέσω της Ono κατάλαβε την καταπίεση των γυναικών. Το «Woman», τραγούδι του Lennon που γράφτηκε για τη Yoko, έχει γίνει ένας ύμνος για όλες τις γυναίκες -και όχι μόνο.

Ο John Lennon έκανε μουσική με ουσία, ριζωμένη και στη δική του ιστορία και στα κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα που ήταν μέρος τους.

Τα τραγούδια του μας ενέπνευσαν και μάς εμπνέουν να ορματιστούμε έναν καλύτερο κόσμο. Ο καλύτερος φόρος τιμής στη ζωή του είναι να παλέψουμε να κάνουμε πραγματικότητα αυτόν τον κόσμο.