εκπαιδευτικοί, φοιτητές, γονείς και μαθητές σε ενιαίο αγωνιστικό
πανεκπαιδευτικό μέτωπο για να μείνει όρθιο το δημόσιο σχολείο
Τετάρτη προπύλαια, ώρα 6.30μμ
15 Σεπτεμβρίου 2021
πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ
ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ
ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΑΝΕ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
ΟΧΙ ΛΑΝΤΖΑ ΣΤΑ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε.
αγωνιστική ριζοσπαστική ενότητα
Στα τέλη Αυγούστου, ο υπουργός των ιδιωτικοποιήσεων και των ειδικών αποστολών του κεφαλαίου Κ. Χατζηδάκης, εξέδωσε την εφαρμοστική Εγκύκλιο για τον περαιτέρω περιορισμό της απεργίας και την Υπουργική Απόφαση που αφορά το φακέλωμα και την κατάργηση βασικών συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.
Η ακροδεξιά κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επιδιώκει με την εφαρμογή αυτού του νόμου ένα μεγάλο πλήγμα κατά του κόσμου της εργασίας, για να μπορέσει εν μέσω της νέας κρίσης να ενισχύσει κι άλλο το κεφάλαιο. Γι’ αυτό έχει μεγάλη σημασία και αποτελεί βασικό στοιχείο για την επιβίωση της εργατικής τάξης να προσπαθήσουμε αυτός ο νόμος να μην εφαρμοστεί και να τον καταργήσουμε.
Τα συνδικάτα, οι δυνάμεις της Αριστεράς και οι εργαζόμενοι\νες πρέπει να κάνουν πράξη όσα εξήγγειλαν πριν την ψήφιση του νόμου: ότι δηλαδή αν ψηφιστεί αυτός ο νόμος, θα μείνει στα χαρτιά.
Αμέσως μετά την ψήφιση αυτού του αντεργατικού τερατουργήματος οι δυνάμεις του ΜΕΤΑ (Μέτωπο Ταξικής Ανατροπής), ήταν η πρώτη παράταξη που ανακοίνωσε στα τέλη Ιούνη ένα οργανωμένο σχέδιο δράσης για να εμποδίσουμε την εφαρμογή αυτών των διατάξεων. Σε ένα τέτοιο σχέδιο προσανατολίζονται και μαχητικά συνδικάτα, όπως η ΠΕΝΕΝ, και τελευταία και το ΠΑΜΕ, όπου στη ΔΕΘ με συνέντευξη τύπου επιλέγει το δρόμο της μη εφαρμογής των αντεργατικών διατάξεων Χατζηδάκη.
Αυτές οι προτάσεις για δράσεις πρέπει να περιλαμβάνουν την ανυπακοή και απειθαρχία των συνδικάτων από την τήρηση των διατάξεων, που ορίζουν ότι πρέπει να γίνονται ηλεκτρονικές συνελεύσεις και ηλεκτρονικές ψηφοφορίες για την κήρυξη απεργίας, με ποσοστά 50%+1. Αποχή από την Υποχρέωση διεξαγωγής δημόσιου διαλόγου, που ουσιαστικά αναστέλλουν την απεργία. Αποχή από τον καθορισμό διάθεσης Προσωπικού Ασφαλείας και Προσωπικού Ελάχιστης Εγγυημένης Υπηρεσίας. Καμιά υποχώρηση από το δικαίωμα μας στην περιφρούρηση του αγώνα μας και της κατάληψης των χώρων εργασίας μας.
Τα συνδικάτα και οι εργαζόμενοι πρέπει να δώσουμε την κόντρα σε αυτές τις απεργοκτόνες διατάξεις, όπως δίνουμε την μάχη σε πολλές διαδηλώσεις για το αν θα εφαρμοστεί ο νόμος για την απαγόρευση ή των περιορισμό της πορείας ή του συλλαλητηρίου μας. Και σημειώνουμε ότι τις περισσότερες φορές αυτός ο αγώνας μας είναι νικηφόρος.
Επίσης επιβάλλεται τα συνδικάτα να μην πειθαρχήσουν στις κυβερνητικές επιδιώξεις και να μην εγγραφούν στο Γενικό Μητρώο Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων (ΓΕ.ΜΗ.Σ.Ο.Ε.), το οποίο είναι ένα ξεκάθαρο φακέλωμα των συνδικάτων και των συνδικαλιστών, προς όφελος των εργοδοτών και των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους. Στις καταστάσεις του οποίου θα καταγράφονται (σε αυτή τη φάση) και οι υποψήφιοι\ες των παρατάξεων. Αύριο σε μια κοινωνία πιο αυταρχική, όπως την οραματίζονται οι καπιταλιστές και οι νεοφιλελεύθεροι, θα βρίσκονται καταγεγραμμένοι όλοι οι συνδικαλιζόμενοι εργαζόμενοι. Όπως τη δεκαετία του ‘70 κυκλοφορούσαν μεταξύ των εργοδοτών λίστες με εργαζόμενους που διεκδικούσαν τα δικαιώματα τους, ώστε να μην τους προσλαμβάνουν στις επιχειρήσεις τους.
Επίσης το ζήτημα των ηλεκτρονικών ψηφοφοριών πρέπει να μην εφαρμοστεί και στις εκλογικές διαδικασίες των συνδικάτων, καθώς προωθεί περαιτέρω και το φακέλωμα και την διαβλητότητα των εκλογικών αποτελεσμάτων και την εξατομικοποίηση των εργαζομένων.
Τα συνδικάτα και οι λειτουργίες τους, καθώς και οι απεργίες εκτός από δικαιώματα είναι και συλλογικές διαδικασίες που ζυμώνεται η εργατική τάξη και μέσα από αυτές τις εμπειρίες χτίζεται η συνείδηση της εργατικής τάξης μας. Αυτό αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για ανατρεπτικούς αγώνες, που θα θέσουν και αιτήματα συνολικής ανατροπής αυτού του άδικου και εκμεταλλευτικού συστήματος.
Ο Χατζηδάκης, ο Μητσοτάκης, η κυβέρνηση τους και όσοι στηρίζουν αυτές τις πολιτικές πρέπει και μπορούν να ανατραπούν!
Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός και αναγκαίος όσο ποτέ
Κάτω τα χέρια από τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις μας
Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες, οι άνεργοι και οι άνεργες, οι νέοι και οι νέες, οι συνταξιούχοι, έχουμε απέναντί μας μία κυβέρνηση, την πιο ταξική από τη μεταπολίτευση και μετά. Μία κυβέρνηση που εξελέγη πατώντας πάνω στα ιδεολογικά συντρίμμια, που παρήγαγε η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και η επικράτηση του δόγματος ΤΙΝΑ, υποσχόμενη “λιγότερο αλλά αποτελεσματικό κράτος”, λιγότερα βάρη και προκοπή για τους “άξιους”. Η μετάφραση των νεοφιλελεύθερων διακηρύξεων αποκαλύπτεται ολοένα και περισσότερο στα μάτια των “από κάτω”: Ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Η επίκληση της ατομικής ευθύνης χρησιμοποιείται για να αποκρύψει τις εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης: από τη διαχείριση της πανδημίας και τους 14.000 νεκρούς, παρά τη φοβερή λαϊκή συμμόρφωση με τα μέτρα φυσικής αποστασιοποίησης και τον κερδισμένο χρόνο στην πρώτη φάση, μέχρι τις παραινέσεις για ιδιωτική ασφάλιση (!) στα σπίτια που θα καίγονται στις φωτιές.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με αυτές τις παρακαταθήκες, έρχεται να “υποσχεθεί” από το βήμα της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης τη συνέχιση της πολιτικής της. Έχει όμως ήδη αφήσει το στίγμα της στις ζωές και το μέλλον μας.
Στο μέτωπο των εργασιακών, βάθυνε σημαντικά την αποδιάρθρωση του εναπομείναντος εργατικού δικαίου και των κατακτήσεων των εργαζομένες, την ώρα που – λόγω της διαχείρισης της πανδημίας – πολλοί/ές εργαζόμενοι/ες έχασαν τις δουλειές τους ή βρέθηκαν σε αναστολή εργασίας και με μειωμένα εισοδήματα. Κατάργησε στην πράξη το 8ωρο με τον νόμο Χατζηδάκη, μείωσε σημαντικά τις υπερωριακές αμοιβές, έκανε την Κυριακή εργάσιμη ημέρα για περισσότερους κλάδους. Σε μια προσπάθεια να αποδυναμώσει ακόμα περισσότερο τις συνδικαλιστικές εστίες αντίστασης, δυσχεραίνει την απόφαση για απεργία, και την υπονομεύει με τα υψηλά ποσοστά προσωπικού ασφαλείας και απαγόρευση της απεργιακής περιφρούρησης. Επιπλέον, πέρασε το νέο κεφαλαιοποιητικό σύστημα για την επικουρική ασφάλιση, που την μετατρέπει σε χρηματιστηριακή επένδυση, προχωρώντας στο δρόμο που άνοιξε ο νόμος Κατρούγκαλου για το “σύστημα 3 πυλώνων”. Και σχεδιάζει. από το βήμα της ΔΕΘ. να εξαγγείλει νέα μείωση της φορολογίας και των ασφαλιστικών εισφορών για τους εργοδότες.
Στο μέτωπο των δημοκρατικών δικαιωμάτων, έχει προλάβει να καταργήσει το πανεπιστημιακό άσυλο το καλοκαίρι του 2019, να επιχειρήσει να περιστείλει την ελευθερία της διαδήλωσης με το διαβόητο νόμο Χρυσοχοΐδη το καλοκαίρι του 2020, και επιχειρεί να βάλει την αστυνομία μέσα στα πανεπιστήμια με το νόμο Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη για την εκπαίδευση, αν και η εγκαθίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας καθυστέρησε μπροστά στις τεράστιες κινητοποιήσεις των φοιτητ(ρι)ών και την αντίσταση της πλειοψηφίας της πανεπιστημιακής κοινότητας.
Συνεχίζει να διαχειρίζεται την πανδημία με όρους αστυνόμου και όχι γιατρού. Πέρα από τα αναγκαία μέτρα φυσικής αποστασιοποίησης, όσο περνούσε ο καιρός, το δόγμα της περιστρεφόταν μόνο γύρω από τα οριζόντια μέτρα, που περιλάμβαναν την απαγόρευση κυκλοφορίας μόνο τις ώρες της ψυχαγωγίας, την ώρα που οι εργαζόμενοι στοιβάζονταν κάθε πρωί σε Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και χώρους δουλειάς. Δεν ενίσχυσε ποτέ σοβαρά το ΕΣΥ (σήμερα δουλεύουν λιγότεροι εργαζόμενοι στην υγεία από ό,τι πριν την πανδημία), δεν οργάνωσε σοβαρά την ιχνηλάτηση, δεν επέβαλε στοιχειώδη μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς αλλά και δεν προέβη σε ελέγχους των εργοδοτών. Οι παλινωδίες της, όπως και η αφωνία της “επιτροπής ειδικών” απέναντι στις επιλογές της, έχουν δημιουργήσει τεράστιο ζήτημα εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας. Έτσι, σήμερα, η Ελλάδα έχει πολύ μεγάλο αριθμό απωλειών συγκριτικά με τον πληθυσμό της, και αρκετά χαμηλά ποσοστά εμβολιασμού σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Το αναγκαίο όπλο του καθολικού εμβολιασμού – που προστατεύει σε πολύ μεγάλα ποσοστά από τη σοβαρή νόσηση και περιορίζει τη διασπορά – αξιοποιείται για μια σειρά αντεργατικών μεθοδεύσεων (όπως οι αναστολές εργασίας και η είσοδος εργολαβικών εργαζομένων, μαζί με ιδιωτικοποιήσεις) οδηγώντας τελικά στην ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση για τη χρησιμότητά του. Λειτουργεί τελικά ως ο μεγαλύτερος σπόνσορας των αντιεμβολιαστών και του ακροδεξιού πυρήνα τους, τους οποίους αναδεικνύει και σε προνομιακό της πολιτικό αντίπαλο, για να μην απολογείται για τις δικές της σοβαρότατες ευθύνες. Και σαν αποκορύφωμα, τοποθέτησε τον φασίστα Θ. Πλεύρη ως υπουργό Υγείας.
Έχει τσακίσει κυριολεκτικά την εκπαίδευση. Πέραν της συνεχιζόμενης υποχρηματοδότησης, που εκτός των άλλων ακύρωσε και κάθε δυνατότητα αντιμετώπισης της πανδημίας με ανοιχτά και ασφαλή σχολεία, απέκλεισε χιλιάδες επιπλέον φοιτητές από την τριτοβάθμια εκπαίδευση με το νέο σύστημα πρόσβασης και την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, μεθόδευση για την υλοποίηση της οποίας φέρουν ευθύνη και ορισμένες διοικήσεις πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Οι αποκλεισμένοι υποψήφιοι προσφέρονται ως πελατεία στα ιδιωτικά κολέγια, των οποίων τα πτυχία φρόντισε να εξισώσει με αυτά των δημοσίων ΑΕΙ ως προς τα επαγγελματικά δικαιώματα. Την ίδια στιγμή τα πανεπιστήμια παραμένουν κλειστά για πάνω από 1,5 χρόνο, ενώ υπήρχαν τρόποι να μπορέσουν να ανοίξουν ασφαλώς, εάν καταβάλλονταν τα απαιτούμενα χρηματικά ποσά για προσωπικό, αίθουσες και διαγνωστικούς ελέγχους. Η λογική της εμπορευματοποίησης και της “αυτονομίας” – δηλαδή της προσπάθειας για εξεύρεση πόρων – τόσο σε επίπεδο ανώτατων ιδρυμάτων όσο και στο επίπεδο της σχολικής μονάδας, προωθείται μεθοδικά, δημιουργώντας την πιο ταξική και λιγότερο δημοκρατική παιδεία της μεταπολίτευσης.
Κατάφερε να κάψει τη χώρα, σε πρωτοφανή έκταση τις τελευταίες δεκαετίες. Πιστή στο δόγμα να μην επενδύει στην πρόληψη, με τις δασικές υπηρεσίες πρακτικά διαλυμένες από την υποστελέχωση και ασύνδετες, περίμενε τις φωτιές να σβήσουν στη θάλασσα, επιτρέποντας τρομακτική περιβαλλοντική καταστροφή. Μαζί με το περιβάλλον όμως κινδυνεύουν να καταστραφούν και οι ζωές πολλών κοινοτήτων που ζούσαν από τη σχέση τους με τη φύση, και να συμπιεστούν για να στραφούν και αυτές στην τουριστική βιομηχανία. Η υπαρκτή κλιματική κρίση χρησιμοποιήθηκε ως δικαιολογία για τα αποτελέσματα της κυβερνητικής πολιτικής, και προβάλλεται πλέον για να δικαιολογήσει τις “πράσινες επενδύσεις” που σκοπεύουν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε “ενεργειακή μπαταρία”, αντί να υπάρξει ένας συνολικός σχεδιασμός για την εξοικονόμηση ενέργειας και την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών με τρόπο αναλογικό, και τη συμμετοχή των κοινοτήτων στις αποφάσεις. Αυτά είναι βέβαια ψιλά γράμματα, όταν την κυβερνητική πολιτική υπαγορεύουν οι όμιλοι παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.
Τέλος, ο κυνισμός της κυβέρνησης αποτυπώνεται και στον προσφυγικό / μεταναστευτικό ζήτημα. Λίγες μέρες μετά τα κροκοδείλια δάκρυα για τις εξελίξεις στο Αφγανιστάν, που οφείλονται εν πολλοίς και στην παρέμβαση των ΗΠΑ και των συμμάχων τους (μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα) στην περιοχή, εκδηλώνεται ο νέος αντιπροσφυγικός οίστρος τους, με τον υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής κ. Μηταράκη να δηλώνει περιχαρής ότι οι πρόσφυγες, οι ίδιοι άνθρωποι που θα τρέξουν να ξεφύγουν από τους Ταλιμπάν, δεν θα μπορούν να βρουν καταφύγιο στη χώρα μας.
Όσο για την πολιτική ισότητας των γυναικών, η κυβέρνηση καταγράφει ιδεολογική και πολιτική οπισθοδρόμηση, στέλνοντας τις γυναίκες στο σπίτι, με ευελιξία και τηλεργασία, δημιουργώντας πολίτες «βοηθητικής κατηγορίας», την ώρα που η μία γυναικοκτονία διαδέχεται την άλλη, «συναγωνιζόμενες» σε βαρβαρότητα και αγριότητα!
Την ίδια περίοδο, όμως, αποδείχτηκε ότι οι συλλογικοί αγώνες ανθίζουν ακόμα και στις πιο δύσκολες συγκυρίες. Χιλιάδες νέοι/ες εργαζόμενοι/ες απήργησαν για πρώτη φορά στις επαναλαμβανόμενες απεργίες του Μαΐου – Ιουνίου, αφού οργανώθηκαν στους χώρους δουλειάς τους, δείχνοντας ότι ο κόσμος της εργασίας συνεχίζει να πιστεύει στη δυνατότητα των συλλογικών αγώνων να κερδίζουν, με την απεργία της 10ης Ιούνη να είναι από τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις που έχουν γίνει μετά το 2015. Παρά την απογοήτευση που έχει σπείρει η κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος με ευθύνη κυρίαρχα της γραφειοκρατικής και εργοδοτικής ηγεσίας της ΓΣΕΕ, η οποία στη ΔΕΘ θα οργανώσει «εκδήλωση δημοσίων σχέσεων» αντί για διαδήλωση.
Την περασμένη άνοιξη, χιλιάδες πολίτες, με τη νεολαία να συμμετέχει μαζικά, διαδήλωσαν σε κάθε πόλη και γειτονιά ενάντια στην αστυνομική καταστολή, με αφορμή τα περιστατικά της Νέας Σμύρνης. Το κίνημα του ελληνικού #metoo έφερε στην επιφάνεια τον σεξισμό και τη βία που υφίστανται οι γυναίκες, και μάλιστα κυρίως στο πλαίσιο εξουσιαστικών σχέσεων στους χώρους εργασίας – χωρίς να υποτιμάται η πατριαρχική/σεξιστική βία και σε άλλα πλαίσια. Μαζικές συνεχόμενες κινητοποιήσεις έγιναν για να έχει ο απεργός πείνας, Δ. Κουφοντίνας, πρόσβαση στα στοιχειώδη δικαιώματά του ως φυλακισμένου. Χιλιάδες φοιτητές βγήκαν στους δρόμους ξανά και ξανά, σπάζοντας τις απαγορεύσεις, για να βάλουν φραγμό στα κυβερνητικά σχέδια.
Όλοι αυτοί οι μικροί και μεγάλοι αγώνες είναι η υπόσχεση ότι μπορούμε να ζήσουμε αλλιώς. Ότι πρέπει να ξεμπερδεύουμε με αυτή την κυβέρνηση, που τάζει “επιτελικό κράτος” και με τις πολιτικές της μας καίει, μας σκοτώνει, μας φτωχοποιεί. Γνωρίζουμε ότι τα τελευταία χρόνια οι κινητοποιήσεις, με αφορμή τα εγκαίνια της ΔΕΘ, δίνουν την εικόνα μιας εθιμοτυπικής διαδικασίας, στην οποία δεν συμμετέχουν μαζικά αγωνιζόμενοι κλάδοι, αλλά κυρίως λίγοι συνδικαλιστές. Η ίδια η βιωμένη εμπειρία όμως αποδεικνύει ότι τα τελευταία δύο χρόνια έχουν σημαντικές διαφορές από τα προηγούμενα. Και οι πρόσφατοι αγώνες δείχνουν ότι οι κινητοποιήσεις στη φετινή ΔΕΘ μπορούν να αποτελέσουν την αρχή του τέλους για την κυβέρνηση της ΝΔ. Εμείς, από τη μεριά μας, θα βάλουμε το χέρι μας.
Το ΜΕΤΑ καλεί όλους/ες τους εργαζόμενους/ες να συμμετάσχουν μαζικά και ενωτικά στις κινητοποιήσεις, με αφορμή τα εγκαίνια της 85ης ΔΕΘ, το Σάββατο 11 Σεπτέμβρη 2021. Στη συγκέντρωση Σωματείων, Συνδικαλιστικών και Αυτοδιοικητικών Κινήσεων, Φοιτητικών Συλλόγων και Σχημάτων, στην πλατεία Συντριβανίου, ώρα 5μμ., και στην ενιαία πορεία με τα Συνδικάτα και όλους τους διαδηλωτές προς το χώρο εγκαινίων της ΔΕΘ.
Πηγή: ergasianet.gr
Ο Αλέξανδρος Κτιστάκης και η μπάντα του θα βρεθούν στην κεντρική συναυλιακή σκηνή της Αντιρατσιστικής Γιορτής, στις 25 Σεπτέμβρη, στην πλατεία Πρωτομαγιάς στην Αθήνα. Ο Αλέξανδρος Κτιστάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λάρισα , και ξεκίνησε να ασχολείται με τη μουσική σε ηλικία 12 χρονών. Από το 2012 ασχολείται με τη μουσική σύνθεση για το θέατρο , το 2013 έως το 2018 ήταν μέλος της μπάντας του Θανάση Παπακωνσταντίνου ως τεχνικός σκηνής και ερμηνευτής και παράλληλα ξεκίνησε να γράφει τραγούδια, μιας και όσα λίγα είχε φτιάξει στην μετεφηβική του ηλικία, μια μέρα απλώς τα πέταξε.
Αυτή την περίοδο ηχογραφεί τον πρώτο προσωπικό του δίσκο.
Μαζί του οι:
Εύρος Βοσκαρίδης – Βιολί
Σπύρος Βρυώνης – Ηλεκτρική κιθάρα
Διονύσης Μακρής – Ηλεκτρικό κοντραμπάσο
Γιάννης Ριζόπουλος – Τύμπανα
Γιάννης Ταβουλάρης – Ήχος
Επί σκηνής οι Kadinelia αποδεικνύουν ότι με την κατάλληλη ενέργεια ακόμα και ολιγομελή σχήματα μπορούν να προσφέρουν μία «γεμάτη» συναυλιακή εμπειρία. Η αφοσίωση και η άψογη παρουσία τους πάνω στο stage τους έχουν χαρίσει αναγνώριση, ανοίγοντας συναυλιακές πόρτες σε όλες τις άκρες της Ελλάδας, αλλά και στο εξωτερικό.
Με δελτίο τύπου το Σωματείο εργαζομένων του Δήμου χαρακτηρίζει ταπεινωτικά ηττημένο το δήμαρχο και αποτυχημένη την προσπάθεια να νομιμοποιηθούν διάτρητες πτυχές του διαγωνισμού:
Οι προσπάθειες του κου Βούρου να σύρει στο ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ το ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΔΗΜΟΥ ΝΦΧ έπεσαν στο κενό. Η αγωγή που κατέθεσε ζητώντας να βγει παράνομη και καταχρηστική η ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΧΗ που κήρυξε το ΣΩΜΑΤΕΙΟ μας, καθώς και οι έμμεσες απειλές που περιείχε το δικόγραφο ΑΠΕΡΡΙΦΘΗΣΑΝ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΑ. Μαζί απερρίφθη επίσης και η προσπάθεια της δημοτικής αρχής, μέσα από το κείμενο της αγωγής να νομιμοποιήσει διάτρητες πτυχές του διαγωνισμού, για την προμήθεια των φωτιστικών σωμάτων LED. Ο κος Βούρος μαζί με το μαύρο τίτλο του πρώτου Δημάρχου της πόλης που έσυρε το Σωματείο μας στα ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ θα κουβαλάει και τον τίτλο του ταπεινωτικά ηττημένου από αυτή την αντιπαράθεση. ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ. Η νίκη του ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ οφείλεται στην αγωνιστική συσπείρωση των συναδέλφων μέλη της επιτροπής και σε όλους όσους ανταποκρίθηκαν στη στάση εργασίας και στη συγκέντρωση στα ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ την ημέρα της δίκης.
Θέλουμε να ευχαριστήσουμε ιδιαίτερα:
Α) τον νομικό σύμβουλο του ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ μας ΄Αγγελο Σιδερή και την νομική σύμβουλο της ΠΟΕ ΟΤΑ κα Μαρία Μαγδαληνή Τσίπρα για τη σημαντική συμβολή τους στη νομική υπεράσπιση του αγώνα μας
Β) την Εκτελεστική Επιτροπή της ΠΟΕ ΟΤΑ για τη στήριξη και κάλυψη των κινητοποιήσεών μας
Γ) το ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΟΤΑ Νομού Αττικής για την κινητοποίηση που πραγματοποίησε την ημέρα της δίκης
Δ) τους μαζικούς φορείς και δημοτικούς συμβούλους της πόλης που παρευρέθηκαν στο ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ για να συμπαρασταθούν στον αγώνα μας.
Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΧΗ του ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ μας δικαιώθηκε πανηγυρικά
Ο αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του Ηλεκτροφωτισμού συνεχίζεται.
Οι ιδιωτικοποιήσεις δεν θα περάσουν
Ο ΔΗΜΟΣ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΕΡΓΟΛΑΒΟΥΣ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΕΣ
Το ΔΣ
ΝΦΧ 06/09/2021
Πηγή: politisfx.gr
Madde Vandal (Ορέστης Γαργουλάκης : Φλάουτο, φλογέρα, γκάιντα – Αλέξανδρος Ορφανός : Τρομπέτα, κλαρίνο, ιρλανδικό μπουζούκι, κιθάρα – Ηλιάνα Πασπάλα : Τραγούδι, κρουστά – Στέλιος Χρυσανθόπουλος : Τραγούδι, βιολί, κιθάρα)
Συντονίζει ο Πάνος Κοσμάς, Κίνηση «Απελάστε τον Ρατσισμό»
Ανάμεσά τους οι Δηµήτρης Γεωργοπάλης, Μιχάλης Κουντούρης, Πάνος Μαραγκός, Μαρία Τζαµπούρα, Βαγγέλης Χερουβείµ, Soloup.
Mε γεύσεις από Αφγανιστάν, Βενεζουέλα, Κουρδιστάν, Μπανγκλαντές, Νιγηρία, Τουρκία
Πληροφορίες: www.kar.org.gr – τηλ.: 6974486368
Είναι κακόγουστο αστείο να λέγεται ότι «τα δικαιώματα των γυναικών», «η δημοκρατία» και «η ανοικοδόμηση του Αφγανικού έθνους» ήταν οι στόχοι των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν, λένε σε συνέντευξή τους οι γυναίκες της RAWA1.
Στα 20 χρόνια της κατοχής, αυτές οι δυνάμεις βύθισαν τη χώρα στην καταστροφή και το χάος. Την μετέτρεψαν στην πιο διεφθαρμένη, υπό τον έλεγχο της μαφίας των ναρκωτικών και επικίνδυνη, ιδιαίτερα για τις γυναίκες, χώρα.
Ήδη από τις 11 Οκτώβρη 2001, τις πρώτες μέρες της αμερικανικής κατοχής του Αφγανιστάν, η RAWA προειδοποιούσε ότι οι δολοφονίες αθώων πολιτών από τις δυνάμεις κατοχής όχι μόνο δίνουν άλλοθι στους Ταλιμπάν, αλλά ενισχύουν επιπλέον τις φονταμενταλιστικές δυνάμεις στην περιοχή και στον κόσμο. Το λάβαρο του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» είχε πίσω του τη στήριξη της τρομοκρατίας. Οι συμμαχικές δυνάμεις ήταν άρπαγες και δολοφόνοι. Από την αρχή μέχρι τις τελευταίες συμφωνίες της Ντόχα και την απελευθέρωση 5.000 τρομοκρατών από τις φυλακές φαινόταν ότι ούτε η απόσυρση αυτών των δυνάμεων θα γινόταν ομαλά. Ο κύριος στόχος των νατοϊκών δυνάμεων στο Αφγανιστάν ήταν να δημιουργήσουν συνθήκες πολιτικής αστάθειας και τρομοκρατίας στην περιοχή, για να περικυκλώσουν την Κίνα και τη Ρωσία και να υπονομεύσουν τις οικονομίες τους, διαμέσου τοπικών πολέμων. Φυσικά και δεν ήθελαν τέτοια ατιμωτική και καταστροφική έξοδο από τη χώρα. Έφυγαν από το Αφγανιστάν όχι γιατί νικήθηκαν από τους Ταλιμπάν, αλλά λόγω της εσωτερικής κρίσης μέσα στις ίδιες τις ΗΠΑ, όπως φάνηκε στην πορεία της πανδημίας, την επίθεση στο Καπιτώλιο στις 6 Γενάρη και στις μεγάλες διαμαρτυρίες του λαού. Υποχρεώθηκαν να αποσύρουν τα στρατεύματά τους για να επικεντρωθούν στα καυτά ζητήματα στο εσωτερικό τους. Εξάλλου, αυτός ο πόλεμος ήταν εξαιρετικά δαπανηρός, κόστισε τρισεκατομμύρια δολάρια, όλα από τις τσέπες των φορολογούμενων.
Σήμερα, που η χώρα είναι και πάλι στα χέρια των Ταλιμπάν, στη Δύση θρηνούν για την καταστροφή της δημοκρατίας! Όμως εμείς οι γυναίκες της RAWA γνωρίζουμε καλά ότι αυτή η κατάσταση υπήρχε και στη διάρκεια των 20 χρόνων της κατοχής, με εκατοντάδες δολοφονίες καθημερινά, που, όμως δεν δημοσιοποιούνταν.
Όσο για τους Ταλιμπάν, που επαγγέλονται μια ηπιότερη πολιτική και αμνηστία, το κάνουν για να κερδίσουν χρόνο, να οργανωθούν, να δημιουργήσουν κυβερνητικές δομές, μυστικές υπηρεσίες και το Υπουργείο για τη διάδοση της Αρετής και την πρόληψη του Κακού. Αυτό το Υπουργείο θα είναι υπεύθυνο για τον έλεγχο των μικρών λεπτομερειών της καθημερινής ζωής των ανθρώπων, όπως το ντύσιμο, το μάκρος στο μούσι, το να έχει η γυναίκα έναν άντρα συνοδό, τον πατέρα, τον αδελφό, το σύζυγο, όταν βγαίνει από το σπίτι, όπως επιβάλουν οι νόμοι της σαρία. Η αληθινή φύση των Ταλιμπάν, όσο κι αν προσπαθούν να ωραιοποιήσουν την εικόνα που δίνουν στους Δυτικούς, είναι ότι παραμένουν ισλαμιστές, φονταμενταλιστές, μισογύνηδες, απάνθρωποι, βάρβαροι, αντιδραστικοί,αντιδημοκράτες, ενάντια στην πρόοδο.
Στό ερώτημα γιατί έπεσε τόσο γρήγορα η κυβέρνηση που υποστήριζε η Αμερική οι απαντήσεις που μπορεί να δοθούν είναι πολλές.
Πρώτον, υπήρχε μυστική συμφωνία των Αμερικανών με τους Ταλιμπάν για τη δημιουργία μιάς κυβέρνησης των Ταλιμπάν. Οι Αφγανοί στρατιώτες δεν ήταν διατεθειμένοι να πολεμήσουν για αυτό.
Δεύτερον, η πλειοψηφία των νέων Αφγανών, που κατατάσσονταν στο στρατό, το έκανε, λόγω ακραίας φτώχειας και ανεργίας. Οι Δυτικοί, επί 20 χρόνια, εμπόδιζαν την ανάπτυξη της βιομηχανίας στη χώρα, αφήνοντας σαν μόνο εισόδημα την παραγωγή του οπίου.
Τρίτον, οι αφγανικές δυνάμεις έπαιρναν διαταγές από το προεδρικό μέγαρο να παραδίνονται στους Ταλιμπάν.Έτσι, πολλές επαρχίες πέρασαν ειρηνικά στα χέρια των Ταλιμπάν.
Τέταρτον, το καθεστώς-μαριονέτα των Χαμίντ Καρζάϊ και Ασλάφ Γκανί, αποκαλούσε επί χρόνια τους Ταλιμπάν «δυσαρεστημένους αδελφούς» και απελευθέρωνε από τις φυλακές τους πιο ανελέητους διοικητές και ηγέτες των Ταλιμπάν. Γιατί, λοιπόν, να πολεμήσουν οι αφγανοί στρατιώτες τους «αδελφούς» τους;
Πέμπτον, οι ένοπλες δυνάμεις βυθίστηκαν σε μια χωρίς προηγούμενο διαφθορά. Οι περισσότερι στρατηγοί, θρονιασμένοι στην Καμπούλ, γέμιζαν τις τσέπες τους με εκατομμύρια δολλάρια, που τα έκοβαν ακόμα και από το μισθό και το φαγητό των στρατιωτών, που πολεμούσαν στο μέτωπο.
Έκτον, οι εκκλήσεις των στρατιωτων να σταλούν ενισχύσεις στις μάχες με τους Ταλιμπάν αγνοήθηκαν. Τους άφηναν επί εβδομάδες χωρίς τρόφιμα και χωρίς οπλισμό, με κατάληξη να σφαγούν από τους Ταλιμπάν.
Στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός το 2019 ο Ασράφ Γκανί ομολόγησε ότι μετα το 2014 σκοτώθηκαν στις μάχες πάνω από 45.000 Αφγανοί και μόνο 72 μέλη των συμμαχικών δυνάμεων.
Εκείνο που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι ότι μέσα στην ίδια την κοινωνία επικρατούσε όλο και μεγαλύτερη διαφθορά, αδικία, αβεβαιότητα, απάτη, τρομακτική φτώχεια, λαθρεμπόριο και εμπόριο ναρκωτικών. Αυτό ήταν το έδαφος, που πάνω του πάτησαν οι Ταλιμπάν.
Οι γυναίκες του Αφγανιστάν είναι τώρα πολιτικά συνειδητές, δεν δέχονται να ζουν με μπούργκα -κάτι που δέχονταν πιο εύκολα πριν 20 χρόνια- και βρίσκουν έξυπνους τρόπους να παραμένουν ασφαλείς, συνεχίζοντας να αντιστέκονται. Χαρακτηριστικά, την πρώτη μέρα της κατάληψης της πρωτεύουσας μια ομάδα γυναικών γέμισε τους δρομους με γκράφιτι «κάτω οι Ταλιμπάν». Ενώνουν τις φωνές τους με τα κινήματα “Occupy Wall Street” και “Black Lives Matter”, οργανώνουν την αντίστασή τους και ελπίζουν ότι ο κόσμος δεν θα ξεχάσει το Αφγανιστάν και τις αφγανές γυναίκες.
Από το site της RAWA
Απόδοση Κατερίνα Μάτσα