Κάτω τα χέρια από τα σωματεία, το δικαίωμα στην απεργία, τη συλλογική δράση

Το αντεργατικό-αντισυνδικαλιστικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη συμπυκνώνει το σύνολο των αντεργατικών ρυθμίσεων που οραματίζονται κεφάλαιο και εργοδότες εδώ και δεκαετίες. Είναι μια προσπάθεια συνολικής ρεβάνς για λογαριασμό της αστικής τάξης και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί από το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Εργοδότες και κεφάλαιο θέλουν σε συνθήκες απώλειας ή στασιμότητας κερδών να συμπιέσουν το κόστος εργασίας προς όφελος της κερδοφορίας τους. Η αναφορά του Μητσοτάκη στο νομοσχέδιο δείχνει την πολιτική σημασία που η δεξιά ρεβανσιστική κυβέρνησή του δίνει στη μεταρρύθμιση αυτή: «Η αγορά εργασίας άλλαξε κατά τη διάρκεια της πανδημίας και οφείλει και η εργατική νομοθεσία-ο πυρήνας της οποίας του χρόνου θα συμπληρώσει 40 χρόνια ζωής (είναι από το 1982)-να προσαρμοστεί σε αυτή τη νέα πραγματικότητα».

Το νομοσχέδιο προβλέπει ως νόμιμη την αύξηση στο ωράριο εργασίας και τις υπερωρίες, τις ατομικές συμβάσεις, τη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Ως προς το πρώτο ορίζεται το 10ωρο ως νόμιμο ανώτατο όριο καθημερινής εργασίας και το ρεπό ή η μείωση μελλοντικών ωρών εργασίας αντί πληρωμής. Τα παραπάνω θα περνάνε μέσα από ατομικές συμβάσεις του εργαζόμενου με τον εργοδότη, πράγμα που στην πράξη καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις που βάζουν μέχρι σήμερα φραγμούς στις ορέξεις των εργοδοτών.Επιπλέον αυξάνεται το όριο ωρών της απληρωτης υπερωριακής εργασίας και προστίθενται επιχειρήσεις σε αυτές που ήδη επιτρέπεται να ανοίγουν Κυριακή, καταργώντας ολοκληρωτικά την κυριακάτικη αργία. Ως προς την τηλεργασία που αποτελεί μια νέα συνθήκη που ξεκίνησε τον καιρό της πανδημίας επιχειρείται στο νομοσχέδιο η νομιμοποίησή της για τον ίδιο λόγο,τη μείωση του εργατικού κόστους προς όφελος των αφεντικών.

Το νομοσχέδιο αποτελεί ευθεία βολή προς τη δράση και λειτουργία των σωματείων όπως τη γνωρίζαμε ως τώρα. Ουσιαστικά επιδιώκει την κατάργησή τους για την πλήρη και ανεμπόδιστη ισοπέδωση του κόσμου της εργασίας, έχοντας επίγνωση ότι αποτελούν, ακόμα και σε περιόδους εκφυλισμού τους, στοιχειώδεις δομές και εστίες αντίστασης. Οι αποφάσεις για τις απεργίες στα πρωτοβάθμια σωματεία θα παίρνονται υποχρεωτικά με ηλεκτρονική ψηφοφορία και πλειοψηφία 50%+1. Οι συλλογικές διαδικασίες των σωματείων, όπως η γενική συνέλευση καταργούνται, υποσκάπτεται σοβαρά η αποτελεσματικότητα της απεργίας, υποβαθμίζεται ακόμη περισσότερο ο ρόλος και η αίσθηση «χρησιμότητας» των συνδικάτων. Επιπλέον το νομοσχέδιο καλύπτει νομοθετικά την απεργοσπασία επιβάλλοντας προσωπικό ασφαλείας σε περιόδους απεργιακών κινητοποιήσεων τουλάχιστον 40% σε περίπτωση απεργίας στο Δημόσιο, τους ΟΤΑ, τα ΝΠΔΔ, αλλά και σε επιχειρήσεις που η λειτουργία τους χαρακτηρίζεται κρίσιμη για το κοινωνικό σύνολο. Προστίθενται νέα «εργαλεία» ποινικοποίησης των συνδικάτων και των συνδικαλιστών, καθώς προωθείται η απαγόρευση των καταλήψεων χώρων και εισόδων καθώς και η άσκηση ψυχολογικής ή σωματικής βίας. Το νομοσχέδιο προβλέπει ακόμα μητρώο μελών των σωματείων, δηλαδή φακέλωμα των συνδικαλισμένων εργατών και εργατριών και ηλεκτρονικό χώρο ενημέρωσης από το συνδικάτο, με κατάργηση του πίνακα ανακοινώσεων και της αφισοκόλλησης στο χώρο δουλειάς.

Πολλά από τα παραπάνω αποτελούν ήδη πραγματικότητα σε χώρους εργασίας, ειδικά του ιδιωτικού τομέα με πρόσχημα την πανδημία: εκ περιτροπής εργασία, αναστολές, διευθέτηση του χρόνου εργασίας, απελευθέρωση της Κυριακάτικης λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων, ροκάνισμα ημερών κανονικής άδειας με τις άδειες ειδικού σκοπού, τηλεργασία κ. ά. Η επίσημη αναγωγή τους σε νόμο του κράτους και η καθολική εφαρμογή τους, θα αποτυπώσει ένα δυσμενή συσχετισμό δύναμης ενάντια στην εργατική τάξη και υπέρ του κεφαλαίου και της εργοδοσίας. Μια τέτοια μεγέθους πρόκληση προς την εργατική τάξη πρέπει να σημάνει συναγερμό. Ενάντια στην συνειδητή αδράνεια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και των τριτοβάθμιων συνδικάτων το καθήκον της αντίστασης πέφτει στα πρωτοβάθμια σωματεία, αλλά και της αριστεράς που χρειάζεται να βάλουν ως κεντρικό καθήκον την οργάνωση γενικού απεργιακού αγώνα.

Πολιτική Οργάνωση ΚΟΚΚΙΝΟ ΝΗΜΑ

Παραμονή της 21ης Απριλίου το χουντικό καθεστώς του νεοφιλελευθερισμού επιδιώκει να βάλει ακόμα μια ταφόπλακα στην κοινωνική ασφάλιση, όπως και στα εργασιακά.

Το καλύτερο τσιράκι του ελληνικού νεοφιλελευθερισμού της ράτσας Ρήγκαν-Θάτσερ-Φρίντμαν έκανε πάλι το θαύμα του: ο Χατζηδάκης κατέθεσε σε τροπολογία 12 σελίδων, την ιδιωτικοποίηση της απονομής συντάξεων!

Θα δώσει δηλαδή τη δυνατότητα σε ιδιώτες να εκδίδουν με το αζημίωτο, ότι συντάξεις θέλουν στους πελάτες τους! Θα αποφασίζει ο ιδιώτης δικηγόρος, λογιστής τι χρόνο ασφάλισης έχει κάθε υποψήφιος συνταξιούχος και ο ΕΦΚΑ θα υπολογίζει απλά το ύψος της σύνταξης που θα παίρνει, με βάση τα στοιχεία που θα καταθέτουν οι “πιστοποιημένοι”.

Αν δεν προλάβουν μέσα σε 30 μέρες οι εργαζόμενοι να ελέγξουν τις “αποφάσεις” των ιδιωτών, θα αποτελούν διοικητική πράξη. Και θα γίνονται δειγματοληπτικοί έλεγχοι στο 5%.

Μας μετατρέπουν επίσης σε χαμάληδες των ιδιωτικών γραφείων, καθώς στην τροπολογία αναφέρεται ότι οι υπάλληλοι υποχρεούνται να προσκομίζουν ηλεκτρονικά ή χειρόγραφα στοιχεία και να δίνουν οδηγίες στους κατά τ’ αλλα “πιστοποιημένους” ιδιώτες.

Αντιλαμβανόμαστε τι κυκλώματα επίσης θα δημιουργηθούν από τέτοιες αρμοδιότητες σε ιδιώτες, καθώς και από την πρόσβαση σε ατομικά και απόρρητα στοιχεία των πολιτών (προσωπικά δεδομένα, ΑΜΚΑ, ΑΦΜ, οφειλές κλπ).

Μιλάμε για καραμπινάτο σκάνδαλο.

Πρέπει οι δύο ομοσπονδίες μας (ΠΟΣΕ-ΙΚΑ & ΠΟΠΟΚΠ), να ξεσηκωθούν και να ξεσηκώσουν τον κόσμο:

Άμεσα να προκηρυχτεί απεργία και μαζικές και συνεχείς καταλήψεις σε όλους τους εργασιακούς χώρους του ΕΦΚΑ!

Δεν φτάνουν οι συναντήσεις με τα πολιτικά κόμματα και το μέσο των δικαστικών προσφυγών.

Οι εργαζόμενοι να ενημερώσουμε την κοινωνία, τους εργαζόμενους, ότι το κόστος πληρωμής αυτών των ιδιωτών, θα βγει από τις μειώσεις στις συντάξεις τους και τις αυξήσεις στη φορολογία τους.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ

ΑΓΩΝΕΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Η χούντα των συνταγµαταρχών 1967-74

Του Βαγγέλη Λιγάση

Για την ερµηνεία της 7ετούς δικτατορίας στην Ελλάδα (1967-1974), υπάρχει στην Αριστερά (τουλάχιστον αυτή που δεν εµφορείται από συνωµοσιολογικές αντιλήψεις), µια ευρέως διαδεδοµένη εκδοχή: Η πολιτική κρίση που ξεκίνησε µε αφορµή την διαφωνία Βασιλιά – Παπανδρέου για τον έλεγχο του Στρατού, η είσοδος των µαζών στην πολιτική σκηνή µε τα «Ιουλιανά» (70 ηµέρες διαδηλώσεων και de facto πολιτικής απεργίας), η παράτασή της καθώς οι κυβερνήσεις των «αποστατών» (της Ε.Κ.) διαδέχονταν η µία την άλλη, έκαναν αναγκαίο το στρατιωτικό πραξικόπηµα, ως µέσο ανάσχεσης της περαιτέρω ριζοσπαστικοποίησης των εργαζόµενων µαζών και της εξασφάλισης της ασύδοτης κερδοσκοπίας του µεγάλου κεφαλαίου σε βάρος της εργασίας χωρίς «ενοχλητικές» διαδικασίες όπως εκλογές, συνδικάτα κ.λπ.

Αυτή τη θεώρηση συνεπικουρεί η αποκάλυψη της προετοιµασίας του βασιλικού στρατιωτικού πραξικοπήµατος των «στρατηγών» -τους οποίους όµως πρόλαβαν οι συνταγµατάρχες- και οι «άριστες» σχέσεις των Ελλήνων µεγαλοκαπιταλιστών (κύρια του εφοπλισµού) µε τους χουνταίους.

Τα «δώρα» στους εφοπλιστές και στο κεφάλαιο συνολικά

Πραγµατικά, δεκαπέντε µόλις µέρες µετά το πραξικόπηµα, η κυβέρνηση ήρθε σε επαφή µε τους εφοπλιστές και µετά από έντεκα µήνες ο Γ. Παπαδόπουλος επισκέφθηκε την Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών (ΕΕΕ) και δήλωσε πως η ελληνική κυβέρνηση είναι διατεθειµένη να της προσφέρει κάθε υλική βοήθεια. Τον Μάρτιο του 1972 σε δείπνο της ΕΕΕ προς τιµήν της κυβέρνησης, ο Σ. Ανδρεάδης ανακοίνωσε στον Γ. Παπαδόπουλο πως η ΕΕΕ τον ανακήρυξε επίτιµο πρόεδρο. Την ίδια πε-ρί-ο-δο, η χω-ρη-τι-κό-τη-τα του ελ-λη-νι-κού στό-λου υπερ-δι-πλα-σιά-στη-κε (ως σηµαία ευκαιρίας), ενώ οι φόροι των εφο-πλι-στών µειώ-θη-καν σχε-δόν τέσ-σε-ρις φορές (από 3,6 εκατοµµύρια δολάρια το 1968 σε 980.000 δολάρια το 1971). Ένα δι-υ-λι-στή-ριο χα-ρί-στη-κε στον Λάτση (µε δωρεά δηµόσιας γης στην Πετρόλα)
κι από ένα δόθηκε στον Βαρ-δι-νο-γιάν-νη και στον Ανδρεάδη.

Η συνολική οικονοµική πολιτική της χούντας µπορεί να συµπυκνωθεί στο 3πτυχο: α) ασυδοσία/µείωση φορολογίας για το µεγάλο και µεσαίο κεφάλαιο – διεύρυνση της φορολογικής βάσης (αύξηση των φόρων ως ποσοστό του ΑΕΠ κατά 2 µονάδες) και των έµµεσων φόρων (λόγος έµµεσων προς άµεσους φόρους το 1972 1,67), β) διπλασιασµός των δαπανών για δηµόσια έργα (για τους µεγαλοεργολάβους), γ) «χρήµα από το ελικόπτερο» για κάθε λογής επενδύσεις και «επενδύσεις µε γνωριµίες», είτε µε άµεσες κρατικές πιστώσεις (ΕΤΒΑ) είτε µε άντληση πίστωσης των «επενδυτών» από το εξωτερικό µε εγγυήσεις του ∆ηµοσίου.

Αξίζει πραγµατικά στην ελληνική χούντα ο έπαινος της πρωτιάς στην εφαρµογή του νεοφιλελευθερισµού αλά Φρίντµαν και όχι στην χούντα του Πινοσέτ στην Χιλή το 1973 και στα Reaganomics των ’80s.

Η µε-τα-νά-στευ-ση γνώ-ρι-σε νέα ρεκόρ. («Στηρίζοντας» το ελληνικό ισοζύγιο πληρωµών. Σύµφωνα µε στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος, τα εµβάσµατα αυξήθηκαν από 239 εκ. δολάρια το 1968 σε 673 εκ. δολάρια το 1974). Ενώ την προδικτατορική 5ετία 1961-1966 ο πραγµατικός µισθός αυξήθηκε κατά 7,07%, την 7ετία 1967-1964 αυξήθηκε κατά 5,25%. Σύµφωνα µε την ΕΣΥΕ τα κέρδη των επιχειρήσεων την περίοδο 1967-1971 αυξήθηκαν περίπου 250%, ενώ τα ηµεροµίσθια κατά 40%…

Ο µύθος του «οικονοµικού θαύµατος»

Παρ’ όλα αυτά, η σχετική θέση του ελληνικού καπιταλισµού κατά την διάρκεια της 7ετίας υποβαθµίστηκε.

Το 1964 ο ρυθµός µεγέθυνσης του ελληνικού ΑΕΠ ήταν 9,4%, το 1965 και το 1966 παρά την κυβερνητική αστάθεια η µεγέθυνση άγγιξε κατά µέσο όρο το 8,65%. Γενικά, η Ελλάδα ήταν πρωταθλητής ανάπτυξης αλλά και αύξησης παραγωγικότητας της εργασίας, µε µέση ετήσια µεταβολή κατά 8,4% την δεκαετία του ’60 ανάµεσα στις χώρες του ΟΟΣΑ.

Το πέρας της 7ετίας βρήκε τον ελληνικό καπιταλισµό να έχει µεγεθύνει το (εγχώριο) προϊόν του µε µέσο ετήσιο ρυθµό 6% (µε παράταση του «φουσκώµατος» την 3ετία ’69-’71 αλλά µε πλήρη καθίζηση στη συνέχεια ως το 1974).

Παρά τον διπλασιασµό των κρατικών δαπανών για «επενδύσεις», τίποτε που να προωθεί ουσιαστικά τις αναπτυξιακές υποδοµές δεν έµεινε. Ο νεποτισµός και η ασυδοσία των συνταγµαταρχών και του περίγυρού τους µετέτρεψαν τον περισσότερο από αυτόν τον συσσωρευµένο ιδρώτα των εργαζόµενων σε λούσα και εξοχικά. Στον Αµε-ρι-κα-νό McDonald πλη-ρώ-θη-καν 39 εκατ. δο-λά-ρια για να… µη φτιά-ξει την Εγνα-τία Οδό και 406 εκατ. δραχ-µές φα-γώ-θη-καν για να… µη χτι-στεί ο πε-ρι-βό-η-τος να-ός-τά-µα στα Τουρ-κο-βού-νια. Ο Πα-πα-δό-που-λος εκτό-ξευ-σε το δη-λω-µέ-νο ει-σό-δη-µά του στα 4.310.000 δρχ. (µι-σθός ερ-γά-τη 4.000 δρχ.), χρέ-ω-νε το δη-µό-σιο µε 600.000 τον µήνα για το φω-τι-σµό και την ασφά-λεια των βιλών του και διό-ρι-ζε τα αδέρ-φια του υπουρ-γούς και γε-νι-κούς γραµ-µα-τείς υπουρ-γεί-ων! Ο «αντι-πρό-ε-δρος» Μα-κα-ρέ-ζος έκανε τον κου-νιά-δο του υπουρ-γό Γε-ωρ-γί-ας, ο γα-µπρός του Πατ-τα-κού ανα-λάµ-βα-νε έργα του ∆η-µο-σί-ου ένα-ντι εκα-τοµ-µυ-ρί-ων και ο υπουρ-γός Ναυ-τι-λί-ας Ι. Χο-λέ-βας έγινε ξαφ-νι-κά… εφο-πλι-στής µε 40 πλοία.

Παρά τις γενναίες µειώσεις στις κοινωνικές δαπάνες του κρατικού προϋπολογισµού (υγεία-παιδεία), δηλαδή τις δαπάνες αναπαραγωγής της εργατικής δύναµης, και τη µείωση των στρατιωτικών δαπανών ως ποσοστό του ΑΕΠ (που κατέστησε ανίσχυρο τον ελληνικό καπιταλισµό να υπερασπιστεί τα συµφέροντά του, όπως καταδείχθηκε το ’74), αυτές συνολικά 3πλασιάστηκαν σε ονοµαστικές τιµές µε εκρηκτική αύξηση των δαπανών για «ασφάλεια» (θα το ονοµάζαµε δηµοσιονοµική επίπτωση του αστυνοµικού κράτους).

Αυτός ο πλεονασµός δαπάνης, µαζί µε το «χρήµα από το ελικόπτερο» που προείπαµε, σε µεγάλο βαθµό χρηµατοδοτήθηκε µε θεαµατική αύξηση του δηµόσιου χρέους και ακόµη περισσότερο του συνολικού χρέους και σε ένα µικρότερο βαθµό µε απευθείας τύπωµα χρήµατος (µετά την κατάρρευση του κανόνα του χρυσού και της συµφωνίας του Bretton Woods µε πρωτοβουλία των ΗΠΑ).

Έχει διατυπωθεί -και σωστά- ότι η χούντα δανείστηκε 3 φορές περισσότερα χρήµατα απ’ ό,τι όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις από την ίδρυση του ελληνικού κράτους.

Η χούντα µετέτρεψε τον ελληνικό καπιταλισµό σε έναν υπερχρεωµένο καπιταλισµό, από τους ουραγούς στον ΟΟΣΑ σε παραγωγικότητα ανά µονάδα εργασίας µε πολλαπλάσιο του µέσου όρου πληθωρισµό (2,2% 61-71, 37,8% το ’74) και τεράστιο έλλειµµα τρεχουσών συναλλαγών (για καταναλωτικά αγαθά) (από µικρό πλεόνασµα που υπήρχε έως το ’66).

Κύρια επιλογή της αστικής τάξης;

Η ανικανότητα της χούντας των συνταγµαταρχών, πέρα από πρόσκαιρα οφέλη µερίδας της αστικής τάξης, να εξυπηρετήσει τα µεσοµακροπρόθεσµα συµφέροντά της αστικής τάξης συνολικά, αποτελεί ασφαλές τεκµήριο ότι δεν ήταν κύρια επιλογή των αστών; Προφανώς όχι.

Ωστόσο, σε αυτό το συµπέρασµα συντείνουν:

α) Η αποτυχία της χούντας να βρει αστικό πολιτικό προσωπικό να υπηρετήσει την ελεγχόµενη «µεταπολίτευση» του ’72-’73 (όταν η αποτυχία της γινόταν εµφανής) πέραν του «ξεχασµένου» Μαρκεζίνη και των αξιοθρήνητων και πρόθυµων να συναινέσουν στον «εκδηµοκρατισµό» της  στελεχών της ηγεσίας του ΚΚΕ (εσ.),

β) οι δυνατότητες που έδινε το µεταπολεµικό οικονοµικό «µπουµ» στους Έλληνες καπιταλιστές να προβούν σε παροχές είτε στο δηµοκρατικό επίπεδο (σε σχέση µε το µετεµφυλιακό κράτος) είτε οικονοµικές (ως µέρος της αύξησης της παραγωγικότητας), και πολύ περισσότερο,

γ) η ανυπαρξία άµεσης ή έµµεσης απειλής για την αστική κυριαρχία (τα «Ιουλιανά» και η κινηµατική άνοδος ήταν πλέον παρελθόν ήδη από τα µέσα του 1966.

Βεβαίως, η χούντα υπηρέτησε τον αστισµό και αυτός «βολεύτηκε» µαζί της, αλλά σίγουρα δεν ήταν κεντρική και αδιαµφισβήτητη επιλογή του.

Η χούντα του 1967-1974 υπήρξε ένα από τα καθυστερηµένα ιστορικά απότοκα του πραγµατικού τρόµου που ένιωσε η αστική τάξη την περίοδο µε κέντρο τον ∆εκέµβρη του 1944.

Έχοντας οικοδοµήσει ένα τρίπολο εξουσίας µε τον Στρατό, τον Βασιλιά και ένα «ανάπηρο» Κοινοβούλιο, η αστική τάξη για πολύ καιρό δεν θέλησε και τελικά δεν κατάφερε να µετασχηµατίσει το σύστηµα διακυβέρνησης και εξουσίας σε πιο συγκεντρωτική – σύγχρονη µορφή.

Η ελληνική αστική τάξη δηµιούργησε και γαλούχησε τους παλιούς ταγµαταλήτες – Χίτες, τους ΜΑΥδες, τον «Ιερό Λόχο», µετέπειτα τους Γιοσµάδες και Γκοτζαµάνηδες, την οργάνωση «Καρφίτσα», ανέχτηκε τον «Ι∆ΕΑ» και τα οπερετικά πραξικοπήµατά του, επινόησε τον «ΑΣΠΙ∆Α» κ.λπ.

Όταν ήρθε η ώρα, πρώτα µε τον Κ. Καραµανλή που αναρωτήθηκε σε σχέση µε τον Βασιλιά «ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο» και µετά µε τον Γ. Παπανδρέου που προσπάθησε να ελέγξει τον Στρατό, να πει σε όλους αυτούς «ευχαριστούµε για τις υπηρεσίες σας, δεν σας χρειαζόµαστε πλέον», ήταν αργά και δεν τόλµησε καν να το ψελλίσει.

Οι µηχανισµοί έχουν το δικό τους ένστικτο αυτοσυντήρησης, έχουν δική τους δυναµική και καµιά φορά κάνουν τα δικά τους «ανιστορικά» καπρίτσια…

Βέβαια, ένα τέτοιο «καπρίτσιο», γέµισε δυστυχία και σκοτάδι τα γήπεδα του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ και το «Καραϊσκάκη», τα στρατοδικεία και τα κολαστήρια της «Μπουµπουλίνας».

Γι’ αυτά τα χαµένα «καλύτερά µας χρόνια» (τηλεοπτική σειρά της ΕΡΤ για την περίοδο) που, πέρα από τον «γύψο» και τα βασανιστήρια, δηλητηριάστηκαν µε  θρησκοληψία, βλαχοµπαρόκ αισθητική και… µυξοκαθαρεύουσα, δεν θα κακίσουµε βέβαια την αστική τάξη (που έκανε τη «δουλειά» της), αλλά την «επίσηµη» αριστερά (τουλάχιστον). Αλλά αυτό είναι µια άλλη συζήτηση.

Της Γεωργίας Χασάπη*

Στις 20/4/2021 το Υπουργείο Εργασίας κατέθεσε τροπολογία σε νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης που αφορά στην ανάθεση έκδοσης συντάξεων από ιδιώτες δικηγόρους και λογιστές. Με την συγκεκριμένη τροπολογία ανοίγει επίσημα η ιδιωτικοποίηση του έκδοσης συντάξεων και επιβεβαιώνονται οι φόβοι μας ότι σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για μέτρα που θα συμβάλλουν στην επιτάχυνση έκδοσης συντάξεων αλλά αντίθετα θα επιφορτίσουν το προσωπικό του ΕΦΚΑ με επιπλέον εργασίες, επανελέγχους και ευθύνες, προκειμένου να υποβοηθήσει το ελλιπές έργο των ιδιωτών.

Οι εργαζόμενοι στα ασφαλιστικά ταμεία (ΕΦΚΑ) πραγματοποίησαν 48ωρη πανελλαδική απεργία 6 και 7 Απριλίου αντιδρώντας στην πρόθεση της κυβέρνησης για ιδιωτικοποίηση βασικών υπηρεσιών της κοινωνικής ασφάλισης, όπως αυτή της απονομής κύριας σύνταξης, μετά τις δηλώσεις του υπουργού εργασίας Κ. Χατζηδάκη για έκδοση των εκκρεμών συντάξεων από πιστοποιημένους λογιστές και δικηγόρους.

Αν πραγματικά ενδιέφερε το υπουργείο να επιταχύνει την έκδοση των συντάξεων, θα μπορούσε να εστιάσει και να βρει λύσεις στα εδώ και χρόνια καταγεγραμμένα προβλήματα του ΕΦΚΑ που τον έχουν μετατρέψει στον χειρότερο από άποψη οργάνωσης και παροχής υπηρεσιών φορέα του Δημοσίου, με θύματα τους ασφαλισμένους και τους υπαλλήλους του.

Συνειδητή απαξίωση, με στόχο την ιδιωτικοποίηση

Τραγική έλλειψη προσωπικού, απαρχαιωμένοι ηλεκτρονικοί υπολογιστές που δεν υποστηρίζουν τα λειτουργικά συστήματα και την προσβαση στο διαδίκτυο, καταργήσεις τμημάτων/υποκαταστημάτων και ενοποιήσεις, χωρίς σχεδιασμό και χωρίς καμία λειτουργική αξία, βίαιες μετακινήσεις υπαλλήλων σε αντικείμενα που δεν γνωρίζουν, χωρίς επιμόρφωση, οργανωτικό χάος όσον αφορά την ανάθεση αντικειμένων και αρμοδιοτήτων, πολυνομία και καθυστερήσεις στην αποσαφήνιση των νέων ασφαλιστικών νόμων, είναι μερικά μόνο από τα προβλήματα που το υπουργείο εντέχνως αφήνει να διαιωνίζονται, προκειμένου να απαξιωθεί στα μάτια της κοινωνίας η δημόσια κοινωνική ασφάλιση και να είναι πιο εύκολος ο κανιβαλισμός της από τους ιδιώτες.
Η ανάθεση σε ιδιώτες δεν θα επιλύσει τα παραπάνω προβλήματα που ευθύνονται για την καθυστέρηση των χιλιάδων εκκρεμών συνταξιοδοτικών αιτήσεων, αλλά αντίθετα θα δημιουργήσει καινούρια, τα οποία θα κληθούν να λύσουν πάλι οι υπάλληλοι του υποστελεχωμένου ΕΦΚΑ.
Κατ’ αρχάς, η έκδοση συνταξιοδοτικών αποφάσεων από πιστοποιημένους δικηγόρους και λογιστές είναι αντισυνταγματική, καθώς σύμφωνα με το αρ. 22 του Συντάγματος «το κράτος μεριμνά για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων, όπως νόμος ορίζει». Γι’ αυτόν τον λόγο δικαίωμα υπογραφής και διαχείρισης προσωπικών δεδομένων έχουν οι αρμόδιοι δημόσιοι υπάλληλοι. Η πρόσβαση ιδιωτών σε όλους τους φακέλους των ασφαλισμένων και στις βάσεις δεδομένων του ΕΦΚΑ (που απεικονίζουν ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα όπως είναι πιστοποιήσεις αναπηρίας, ύψος μισθού, άδειες ασθενείας, χρέη, οφειλές κ.ά.) εγείρει συνταγματικά και νομικά κωλύματα. Επειδή τα γνωρίζει όλα αυτά, το υπουργείο αφήνει να διαρρεύσουν πληροφορίες ότι οι ιδιώτες δεν θα βάζουν υπογραφή στις συντάξεις αλλά θα διεκπεραιώνουν τη σύνταξη έως ένα σημείο και ακολούθως οι υπάλληλοι του ΕΦΚΑ θα συνεχίζουν την εργασία, θα ελέγχουν και θα βάζουν υπογραφή. Δηλαδή διπλή δουλειά και χαμένες εργατοώρες για τους δημόσιους υπαλλήλους, που μπορούν εξαρχής να εκδόσουν τη σύνταξη πιο γρήγορα και χωρίς λάθη, αναλαμβάνοντας και την ευθύνη.
Επιπλέον, η απονομή συντάξεων προϋποθέτει εξειδικευμένη εμπειρία και πρόσβαση σε χειρόγραφα αρχεία των πρώην ασφαλιστικών ταμείων. Το υπουργείο υποστηρίζει ότι θα υπερβεί αυτό το εμπόδιο προχωρώντας σε πιστοποίηση των ιδιωτών. Στην ασφάλιση όμως υπάρχει μεγαλη πολυνομία και ειδικές διατάξεις για κάθε πρώην ταμείο που καθιστούν δύσκολη τη δυνατότητα συνολικής πιστοποίησης, πόσο μάλλον σε σύντομο χρονικό διάστημα. Εκτός βέβαια αν ακολουθηθεί διαδικασία πιστοποίησης εξπρές, τύπου «σκόιλ ελικίκου», που θα έχει αποτέλεσμα πολλαπλά λάθη στις συντάξεις, για τα οποία η πειθαρχική ευθύνη θα βαραίνει τους δημόσιους υπαλλήλους που θα βάζουν υπογραφή ενώ οι ιδιώτες θα μένουν στο απυρόβλητο!
Τα παραπάνω κωλύματα είναι γνωστά στο υπουργείο, αλλά παρ’ όλα αυτά επιμένει στην εκχώρηση της απονομής κύριας σύνταξης σε ιδιώτες γιατί θέλει πάση θυσία να ξεκινήσει η ιδιωτικοποίηση και της κύριας σύνταξης και πρέπει, με οποιοδήποτε κόστος να βρεθεί χώρος για να μπουν οι ιδιώτες και να στήσουν εταιρείες λεηλατώντας πόρους του κράτους και των ασφαλισμένων.
Τα λόγια του Χατζηδάκη οτι τον συνταξιούχο δεν τον νοιάζει ποιος θα του βγάλει τη σύνταξη, ιδιώτης ή δημόσιος υπάλληλος, δεν ειναι τυχαία. Φανερώνουν τη νεοφιλελεύθερη αντίληψη για το κράτος και τις κοινωνικές υπηρεσίες. Επιχειρείται να υποβαθμιστεί η ευθύνη και εγγύηση του κράτους στα θεμελιώδη δικαιώματα που προστατεύει η δημόσια κοινωνική ασφάλιση και να μετακυλιστεί η ευθύνη στον συνταξιούχο, αφού δεν έχει αποκλειστεί ακόμα και η πληρωμή του ιδιώτη δικηγόρου/λογιστή από τους συνταξιούχους σε πέριπτωση που θα θέλουν επίσπευση έκδοσης της συνταξής τους ή στην περίπτωση συντάξεων διαδοχικής ασφάλισης.
Το κράτος και ο φορέας κοινωνικής ασφάλισης θα μετατραπεί σε διεκπεραιωτή που θα πουλάει σε «ημέτερους» υπηρεσίες για τις οποίες οι ασφαλισμένοι και οι συνταξιούχοι έχουν ήδη πληρώσει.
Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό να μην επιτρέψουμε την ιδιωτικοποίηση ούτε της επικουρικής ούτε της κύριας σύνταξης. Γιατί όσο οι βασικές λειτουργίες του κοινωνικοασφαλιστικού έργου του ΕΦΚΑ εκχωρούνται στο ιδιωτικό κεφάλαιο, τόσο διαβρώνεται το πλέγμα των δικαιωμάτων που προστατεύει και σταδιακά θα απομείνουν για να διαχειρίζεται μόνο η εθνική συνταξη και τα επιδόματα φτώχειας.
Ο αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και για την ενίσχυση της κοινωνικής ασφάλισης και του δημόσιου χαρακτήρα της χρειάζεται να πλαισιωθεί από όλη την κοινωνία, όλα τα συνδικάτα δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Οι ασφαλισμένοι έχουν πληρώσει σε όλο τον εργασιακό βίο τους εισφορές και είναι θεμελιώδες διακαίωμά τους και υποχρέωση του κράτους να τους παρέχει και εγγυάται την ασφαλιστική προστασία αξιοπρεπούς σύνταξης, άμεσα και δωρεάν.

*εργαζόμενη στον ΕΦΚΑ

Με απόλυτη επιτυχία πραγματοποιήθηκε σήμερα το πρωΐ (20/4/2021) αιφνιδιαστική κατάληψη του κτηρίου του ΕΦΚΑ από εν ενεργεία και συνταξιούχους Ναυτεργάτες που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της ΠΕΝΕΝ και του ΠΣΣ-ΝΑΤ.

Στον χώρο εμφανίστηκαν διάφορες αστυνομικές δυνάμεις προκειμένου να αποτρέψουν τον αποκλεισμό και την κατάληψη του ΕΦΚΑ και η παρέμβασή τους έπεσε στο κενό χάρη στην αποφασιστικότητα των Ναυτεργατών.

Στην διάρκεια της κινητοποίησης συνάδελφοι της ΠΕΝΕΝ και του ΠΣΣ-ΝΑΤ μίλησαν για την δραματική κατάσταση που έχουν περιέλθει οι απόμαχοι της θάλασσας τονίζοντας ότι οι επαναλαμβανόμενες αντιασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις όλων των κυβερνήσεων την τελευταία 15ετία έχουν υπονομεύσει τα κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα με περικοπές οι οποίες σε ορισμένες περιπτώσεις ξεπερνούν το 50% των συντάξιμων αποδοχών!!!

Επίσης τονίστηκε η κοινή θέση των Σωματείων για την ανάγκη διατήρησης της αυτοτέλειας του ΝΑΤ και των άλλων ασφαλιστικών μας Ταμείων (ΚΕΑΝ – Ταμεία Πρόνοιας – Οίκου Ναύτη).

Ταυτόχρονα επισημάνθηκε ότι η μοναδική εναλλακτική για την άμεση απόδοση των συντάξεων αποτελεί η διεκπεραίωση των συνταξιοδοτικών φακέλων των συνταξιούχων Ναυτεργατών να γίνεται σε όλα τα στάδια από τις αρμόδιες υπηρεσίες του ΝΑΤ οι οποίες διαθέτουν την τεχνογνωσία και την εμπειρία για τον σκοπό αυτό.

Οι λύσεις φτιασιδώματα που εξαγγέλλει κάθε τόσο η κυβέρνηση περί ηλεκτρονικής διασύνδεσης ΕΦΚΑ – ΝΑΤ, η υποτυπώδης ενίσχυση του προσωπικού, όλα δείχνουν ότι δεν είναι σε θέση να ξεμπλοκάρουν την πρωτοφανή καθυστέρηση και κατ’ ακολουθία την ταλαιπωρία των Ναυτεργατών.

Στην συνέχεια ακολούθησε συνάντηση αντιπροσωπείας των Σωματείων με την διευθύντρια του ΕΦΚΑ Πειραιά στην οποία επισημάνθηκαν τα μεγάλα προβλήματα των καθυστερήσεων που σε ότι αφορά την κύρια σύνταξη φθάνουν έως και τους 34 μήνες!!!

Τα στοιχεία που προσκόμισε η διεύθυνση του ΕΦΚΑ επιβεβαίωσαν απόλυτα τις καταγγελίες μας αφού όπως προέκυψε από αυτά η εικόνα που παρουσιάζεται είναι άκρως αποκαλυπτική.

– Οι εκκρεμότητες στις κύριες συντάξεις την περίοδο 2013-2020 είναι συνολικά 3191.

– Από αυτές 668 αφορούν την περίοδο 2013 – 2018.

– Το 2018 οι εκκρεμότητες ανέρχονται σε 360 και το 2019 σε 728.

– Αυτή την στιγμή στο ΝΑΤ εκκρεμούν 2035 συντάξεις!!!

Για την κατάσταση αυτή θεωρούμε ότι πρωταρχική ευθύνη έχει η κυβέρνηση, το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων και οι Διοικούντες τον ΕΦΚΑ. Οι ελλείψεις στο προσωπικό, στην εκπαίδευσή του, σοβαρά δυσλειτουργικά προβλήματα στην οργάνωση, στην ηλεκτρονική διασύνδεση και πολλά ακόμη αποτελούν τις βασικές αιτίες ενός ΕΦΚΑ που συγκροτήθηκε πρόχειρα χωρίς τις αναγκαίες υποδομές, την αντίστοιχη οργάνωση και με ελλιπέστατο προσωπικό…

Θύματα αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής είναι οι χιλιάδες συνταξιούχοι σε όλα τα Ταμεία μαζί και οι Ναυτεργάτες.

Από τις απαντήσεις της διευθύντριας του ΕΦΚΑ προκύπτει ότι στον τομέα των καθυστερήσεων υπάρχει εντελώς διαφορετική εικόνα από αυτή που παρουσιάζουν οι διοικούντες το ΝΑΤ. Τα προσκομισθέντα ανωτέρω στοιχεία (εφόσον είναι ακριβή) δείχνουν καθαρά ότι οι καθυστερήσεις συνδέονται με το ΝΑΤ και την υπηρεσία Ναυτικών Μητρώων….

Επειδή οι Ναυτεργάτες γίνονται επανειλημμένα μπαλάκι του πινγκ-πονγκ μεταξύ ΝΑΤ – ΕΦΚΑ οφείλουμε να σημειώσουμε ότι άμεσα θα ξεκαθαρίσουμε αυτό το θολό τοπίο έτσι ώστε οι Ναυτεργάτες να είναι σωστά ενημερωμένοι και όχι να δέχονται ατεκμηρίωτα διάφορους ισχυρισμούς ένθεν και εκείθεν…..

Επόμενος σταθμός των αγωνιστικών μας παρεμβάσεων θα είναι το ΝΑΤ και ακολούθως ο ΕΦΚΑ και το Υπουργείο Εργασίας….

Πειραιάς 20/4/2021

Οι Διοικήσεις

Πανελλήνια Ένωση Ναυτών Εμπορικού Ναυτικού

Πανελλήνιος Σύνδεσμος Συνταξιούχων ΝΑΤ

Η οδύνη για τους πολλούς, «ευκαιρίες» για τους λίγους

Η προμήθεια ύψους 320.000.000 ευρώ που αφορά τα self test δύο μηνών, που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός, αποτελεί μια σοβαρή δουλειά. Ο πρώτος διαγωνισμός λοιπόν, 40.000.000 για τα 10 εκ. τεστ, «βγήκε» με fast track διαδικασίες λίγο πριν τα μεσάνυχτα της παραμονής 25ης Μαρτίου, με προθεσμία υποβολής προσφορών 3 ημερών, εκ των οποίων μία αργία και ένα Σάββατο! Ο διαγωνισμός καταγγέλθηκε ότι είχε οσμή από Siemens, κυρίως λόγω του γεγονότος ότι η προμήθεια αυτή πραγματοποιείται λίγες μέρες μετά την πιστοποίηση του σχετικού προϊόντος της εν λόγω εταιρείας, καθώς και ότι η ύπαρξη αυτής της πιστοποίησης ήταν βασική προδιαγραφή του διαγωνισμού. Αυτό όμως δεν είναι αποτρεπτικό της συμμετοχής σε αυτόν τον διαγωνισμό (που αποτελεί πρόκριμα και για τη συνέχεια αλλά και για την προώθηση των self tests και σε άλλες χώρες), για μεγάλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην αγορά. Και αυτό γιατί είναι γνωστό ότι σε τόσο μεγάλες προμήθειες συνήθως η «πίτα» μοιράζεται…

Παρ’ όλα αυτά, από τις γνωστές κατασκευάστριες εταιρείες του χώρου, στον διαγωνισμό συμμετείχε μόνο η πολυεθνική Roche, ενώ τα μεγάλα ονόματα (π.χ. Abbott, Becton Dickinson) δεν εμφανίστηκαν ούτε μέσω διανομέων. Αντίθετα, συμμετείχαν 29 ακόμη εταιρείες, μόνο που οι 25 εταιρείες αποκλείστηκαν λόγω «απόκλισης από τις τεχνικές προδιαγραφές», ενώ σε αυτές περιλαμβάνοντας πολλές άσχετες με το αντικείμενο εταιρείες. Είναι δε απορίας άξιο πώς δεν βρέθηκε μια από τις υπόλοιπες να μειοδοτήσει για τα αδιάθετα 600 χιλ. τεστ που δεν κατακυρώθηκαν. Με βάση τα προηγούμενα, βάσιμα εκτιμάται ότι οι πιο πολλές συμμετοχές ήταν εικονικές, προκειμένου να υποστηριχθεί το αφήγημα της «ανοικτής διαδικασίας» όπως αναφέρθηκε από την κυβερνητική εκπρόσωπο.

Εντύπωση όμως προκαλεί η έρευνα για τους μειοδότες του διαγωνισμού. Εκτός της Roche, οι υπόλοιπες 4 εταιρείες πρόσφεραν το ίδιο προϊόν: το JOYSBIO, κινεζικής προέλευσης! Ακόμη πιο ενδιαφέρον εμφανίζει η έρευνα για την SWISS MED ΙΚΕ, που ήταν η εταιρεία στην οποία κατακυρώθηκε η μεγαλύτερη ποσότητα : 3 εκ. τεστ έναντι 10.080.000 € (με 3,36 € το ένα, έναντι 2,29 € για το ίδιο από την φθηνότερη Ξενοφών Γερμανός ΑΕ). Η εταιρεία αυτή ιδρύθηκε μόλις τον Σεπτέμβριο του 2020 με κεφάλαιο 30.000 € και καταφέρνει να πάρει δύο αναθέσεις αξίας πάνω από 20 εκ. ευρώ! Η πρώτη ανάθεση αφορούσε την προμήθεια rapid tests στον ΕΟΔΥ, για την οποία απορρίφθηκε ένσταση από την Roche, που συμμετείχε επίσης, ενώ εκκρεμεί το ζήτημα της κατάθεσης δικαστικής προσφυγής. Το γεγονός αυτό προκαλεί την απορία αν η τωρινή κατακύρωση στη Roche είναι αντάλλαγμα για να υποχωρήσει στο έργο του ΕΟΔΥ, απορία που εντείνεται αν συνδυαστεί με αριθμό γνωστοποίησης που έδωσε ο ΕΟΦ στο προϊόν της, ανήμερα του εθνικού εορτασμού (!), προκειμένου να συμμετάσχει το προϊόν της στον διαγωνισμό.

Ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον προκαλεί η διερεύνηση των κύριων ιδιοκτητών της SWISS MED ΙΚΕ, ο πατέρας των οποίων (που εμπλέκεται μάλλον ενεργά στην εταιρεία) έχει ιδιαίτερο επιχειρηματικό παρελθόν με χρέη προς Δημόσιο και ιδιώτες εκατομμυρίων, ο οποίος έχει πτωχεύσει με απόφαση Πρωτοδικείου, ενώ φέρεται να έχει σχέσεις με τον γνωστό επιχειρηματία και πρόεδρο του Άρη Θ. Καρυπίδη (ο οποίος κατηγορείται για σειρά αδικημάτων, μεταξύ των οποίων ότι άφησε απλήρωτους τους εργαζόμενους των Super Makret που κατείχε), ο οποίος έχει σοβαρές διασυνδέσεις με τη Νέα Δημοκρατία. Επίσης, όσον αφορά στον διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας, υπάρχει καταχώριση στη λίστα μεγαλο-οφειλετών της εφορίας για εταιρεία στην οποία ήταν συνεταίρος. Εδώ κάπου η κατάσταση… διαπλέκεται: το τεστ της Swiss Med (Joysbio) ήταν αυτό που είχε προσφέρει η AMANI SWISS (συμφερόντων Καρυπίδη) στον περιβόητο διαγωνισμό της Περιφέρειας Αττικής με τα πανάκριβα rapid tests, η οποία όμως στον τωρινό διαγωνισμό για τα self-tests δεν υπέβαλε προσφορά!

Επιστρέφοντας στον διαγωνισμό, αξίζει επίσης να σημειωθεί η απαίτηση για παράδοση αυστηρά εντός 7 ημερών, που σημαίνει ότι ο όποιος ανάδοχος θα έπρεπε να έχει ήδη στείλει την παραγγελία στην Κίνα ή να έχει στις αποθήκες του αυτή την ποσότητα – εκτός αν έχει «πλάτες» και μπορεί να πάρει μία ή και δύο παρατάσεις, όπως έγινε με την Amani Swiss στον διαγωνισμό της 2ης ΔΥΠΕ για μάσκες αξίας 1,5 εκ. Και το φιάσκο του διαγωνισμού ολοκληρώνεται (για την πρώτη φάση) με την κήρυξη της SWISS MED ως έκπτωτης, γιατί δεν μπόρεσε να παραδώσει έγκαιρα τα self tests! Όμως, ακόμη μεγαλύτερη δυσωδία προκαλεί το γεγονός ότι η εν λόγω εταιρεία «πουλήθηκε» – ακριβώς μια ημέρα πριν την λήξη της προθεσμίας για την παράδοση  – σε άλλη εταιρεία (ΒΑΣΤΑ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΙΚΕ), κοινών συμφερόντων με γνωστή αλυσίδα φούρνων που έχουν κατηγορηθεί για trafficking, σωματεμπορία και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος!    

Μπορεί στη δουλειά να μην φαίνεται ότι εμπλέκεται η Siemens (ακόμη ..), όμως «δουλίτσες» γίνονται και με άλλους παίκτες (τι και αν δεν είναι τόσο άμεμπτοι …). Ήδη στον 2ο διαγωνισμό των 20 εκ. tests για 75.000.000 €, που «τρέχει» αυτή τη στιγμή, το μεγαλύτερο τμήμα (~ 7,4 εκ. tests με δικαίωμα προαίρεσης για άλλα τόσα), ανατίθεται προς 15.782.500 € (συν άλλα τόσα η προαίρεση) στην METRON HEALTHCARE – μια εταιρεία με ετήσιο τζίρο <400χιλ. ευρώ και μια μόνο δουλειά άνω των 30χιλ ευρώ στο Δημόσιο (Απευθείας Ανάθεση προμήθειας 5.000 rapid tests, του γνωστού … JOYSBIO, προς 11,28 € ! το ένα στην Περιφέρεια Πελοποννήσου). 

Σίγουρα τα κέρδη είναι μεγάλα – και ενδέχεται η «αμοιβή», αντίστοιχα, όσων σχεδιάζουν «επιτελικά» το μοίρασμα της «πίτας».

Κ.Μ.

Του Κ.Μ.

Όλο και περισσότερο απλώνεται στην ελληνική κοινωνία η αίσθηση ότι ο έλεγχος της πανδημίας έχει χαθεί. Σε αυτό δεν συντελεί μόνο το γεγονός ότι στην κορύφωση του τρίτου κύματος μετράμε κάθε εβδομάδα πάνω από 500 νεκρούς από Covid-19, έχοντας καταγράψει συνολικά σχεδόν 9.000 θανάτους και με πρόβλεψη να υπερβούμε τους 10.000 στον επόμενο μήνα. Ο κόσμος συγκλίνει στο συμπέρασμα αυτό, περισσότερο λόγω της ορατής πλέον έλλειψης σοβαρής αντιμετώπισης της πανδημίας από την κυβέρνηση, σε συνδυασμό με την διαπίστωση ότι η περιβόητη επιστροφή στην κανονικότητα μοιάζει να είναι χαμένη στo cloud της virtual ζωής που μας έχει εγκλωβίσει τους τελευταίους 13 μήνες.

Το χρονικό 10.000+ προαναγγελθέντων θανάτων

---

Από το 1ο κύμα της πανδημίας η κυβέρνηση δεν φάνηκε διατεθειμένη να εφαρμόσει μια ολιστική αντιμετώπιση της πανδημίας, περιορίζοντας τα μέτρα σε κλείσιμο αρκετών δραστηριοτήτων και απαγόρευση μετακινήσεων εκτός εργασίας, αφήνοντας όμως τον συνωστισμό στα ΜΜΕ και χώρους μαζικής εργασίας, που λειτουργούσαν κανονικά, χωρίς ελέγχους και μέτρα. Αρνήθηκε οποιαδήποτε σοβαρή ενίσχυση του συστήματος υγείας, αλλά και την διενέργεια μαζικών τεστ και ιχνηλάτησης των κρουσμάτων. Μας άφησε με μοναδικό όπλο τις μάσκες (που στην αρχή μάλιστα έλεγε διά του κυβερνητικού εκπροσώπου σε θέματα υγείας κ. Τσιόδρα ότι δεν χρειάζονται …).

Το μικρότερο επιδημιολογικό χτύπημα της χώρας στο 1ο κύμα (λόγω της χαμηλών διακρατικών μετακινήσεων από/προς την Ελλάδα την περίοδο που προηγήθηκε) επέτρεψε (σε συνδυασμό με τη λίστα Πέτσα) την επικοινωνιακή διαχείριση της κατάστασης από την κυβέρνηση παρουσιάζοντας τον μικρό αριθμό κρουσμάτων και θανάτων σαν «επιτυχημένη διαχείριση».

Όμως ο χρόνος που κερδήθηκε με την ύφεση που ακολούθησε μετά την άνοιξη δεν αξιοποιήθηκε. Τουναντίον, τα οφέλη του χαμηλού επιδημιολογικού φορτίου της Ελλάδας θυσιάστηκαν στο ανεξέλεγκτο άνοιγμα του τουρισμού. Χιλιάδες θετικοί τουρίστες εισήλθαν χωρίς τεστ στη χώρα. Χαρακτηριστικά αναφέρεται σε μελέτη ότι, για το διάστημα Ιουνίου με Σεπτέμβριο 2020, οι Βρετανοί που επέστρεφαν στο Η.Β. από την Ελλάδα ήταν σε ποσοστό 20% θετικοί στον κορονοϊό, με την χώρα μας να κατακτά την πρώτη θέση στη σχετική λίστα! Παράλληλα, η ανάγκη για φτηνά εργατικά χέρια στην αγροτική παραγωγή (και όχι μόνο), επέφερε σημαντική αύξηση κρουσμάτων στη Βόρεια Ελλάδα, αφού χιλιάδες εργάτες περνούσαν μέχρι τον Αύγουστο χωρίς τεστ.

Ταυτόχρονα και ενώ τα παραπάνω είχαν γίνει γνωστά μέχρι τον Σεπτέμβρη, καθιστώντας πλέον αναπόφευκτο το δεύτερο και πιο «βαρύ» κύμα της πανδημίας, η κυβέρνηση προχώρησε στο άνοιγμα των σχολείων χωρίς ουσιαστικά μέτρα (εκτός ίσως από τις μάσκες-αερόστατα).

Την ίδια περίοδο στο μέτωπο της ενίσχυσης του ΕΣΥ δεν λαμβάνουν σχεδόν κανένα μέτρο, με την κυβέρνηση να θέτει παράλληλα υποψηφιότητα για όσκαρ υποκρισίας. Οι μόνες νέες ΜΕΘ που εγκαινίασαν Μητσοτάκης και Κικίλιας ήταν οι 50 κλίνες που δώρισε η Βουλή και οι 30 κλίνες του ιδρύματος Νιάρχου. Και ενώ δεν έγινε καμία πρόσληψη νέου προσωπικού (δηλ. το υφιστάμενο προσωπικό κλήθηκε να εξυπηρετήσει περισσότερες κλίνες), με περισσό θράσος μιλούσαν για χιλιάδες προσλήψεις στην υγεία (παρά το ότι οι αριθμοί τούς διέψευδαν αφού, σε σχέση με το 2019, ο αριθμός προσωπικού μειώθηκε κατά 5.000 άτομα) και την ίδια στιγμή μείωσαν τις δαπάνες υγείας κατά 531 εκ.

Συνέπεια όλων των παραπάνω ήταν ένα εφιαλτικό δίμηνο Νοέμβρη – Δεκέμβρη, ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα, με εκατόμβες νεκρών, γεγονός στο οποίο συνέβαλε σημαντικά η έλλειψη κρεβατιών ΜΕΘ (με αποτέλεσμα εκατοντάδες θανάτων διασωληνωμένων ασθενών που δεν είχαν την κατάλληλη περίθαλψη).

Το δεύτερο λοκντάουν που επέβαλε η κυβέρνηση (με πολύ περισσότερες -σε σχέση με το πρώτο- επαγγελματικές δραστηριότητες ανοικτές) αποδείχθηκε περιορισμένης αποτελεσματικότητας. Ακόμη και η επαναλαμβανόμενη αναφορά των πρωθυπουργικών διαγγελμάτων στις «επόμενες δύο εβδομάδες που θα είναι κρίσιμες», για τον κόσμο φαινόταν ότι μάλλον έχει να κάνει με «παραμύθι δίχως τέλος».

Στη διάρκεια του 2ου κύματος και προκειμένου να «κλείσει» η συζήτηση για τυχόν ευθύνες στη διαχείριση της πανδημίας, η κυβέρνηση βιάζεται να διακηρύξει την αρχή του τέλους της πανδημίας λόγω του εμβολίου που ανακαλύφθηκε (και ας μην το είχαν δει ούτε με το κιάλι…). Παραμύθιαζαν τον κόσμο για την γρήγορη επίτευξη ανοσίας (εξαγγέλλοντας 2 εκ. εμβολιασμούς τον μήνα), ενώ γνώριζαν ήδη ότι αυτό δεν ήταν εφικτό, λόγω των προβλημάτων που υπήρχαν τόσο στην παραγωγή όσο και στη διάθεση των εμβολίων.

Πριν κοπάσει το 2ο κύμα είχαμε την κυβέρνηση, πιεσμένη από την αγορά, να σπεύδει για χαλάρωση του (περιορισμένου) λοκντάουν, συνοδεύοντάς την με νέο επικοινωνιακό κρεσέντο περί λύτρωσης μέσω των εμβολιασμών.

Όμως και πάλι μέσα σε λίγες εβδομάδες άρχισε το σκηνικό της «επιτυχίας» να ανατρέπεται. Η χώρα εισήλθε με ταχύτητα (λόγω και των μεταλλάξεων που έχουν εμφανιστεί) στο 3ο κύμα της πανδημίας, με καταγραφή που φτάνει τα τρεις και τέσσερις χιλιάδες κρούσματα καθημερινά. Η μαύρη λίστα των απωλειών εκτοξεύτηκε σταδιακά σχεδόν στα επίπεδα του 2ου κύματος (είναι λίγο πιο κάτω, λόγω μικρότερης μέσης ηλικίας των νοσούντων, εξαιτίας των νέων μεταλλάξεων, που χτυπούν μικρότερες ηλικίες, αλλά και των εμβολιασμών στους πιο ηλικιωμένους). Αποτέλεσμα είναι η κατάρρευση του εθνικού συστήματος υγείας με υπερπλήρωση των κλινών ΜΕΘ και μέχρι και πάνω από 100 διασωληνωμένους καθημερινά εκτός ΜΕΘ να ελπίζουν μήπως αδειάσει εγκαίρως κάποιο κρεβάτι και επιλεγούν να εισαχθούν, ενώ το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό έδινε τη μάχη χωρίς να περιμένει πλέον ενισχύσεις και έχοντας προ πολλού ξεπεράσει τα όρια των αντοχών του…

Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, η Ελλάδα είναι στις χειρότερες θέσεις στον κυλιόμενο μέσο όρο 7 ημερών του αριθμού νεκρών ανά 1 εκ. κατοίκους, εμφανίζοντας και στην 5η χειρότερη πανευρωπαϊκά θνητότητα των νοσούντων από Covid-19 (βλ. σχετικά διαγράμματα).

Και χωρίς να είναι δεδομένο ούτε καν ότι αγγίξαμε την κορύφωση του 3ο κύματος της πανδημίας, η κυβέρνηση μεθοδεύει, ενόψει τουριστικής περιόδου, την άρση των όποιων μέτρων προστασίας ισχύουν, χωρίς κανένα πλέον ουσιαστικό σχέδιο ελέγχου της πανδημίας ή των επιπτώσεών της στο ΕΣΥ, επιστρατεύοντας ως τελευταίο αφήγημα το όπλο των «self tests» (που εξετάζουμε παρακάτω).

Η πολιτική διαχείριση της πανδημίας

---

Στο σκηνικό αυτό της πλήρους χρεοκοπίας της πολιτικής διαχείρισης της πανδημίας, η κυβέρνηση οργανώνει προπαγανδιστικά την «αφήγησή» της σε τρεις άξονες:

α) Μια αδιόρατη προσπάθεια η εκτίναξη του αριθμού των θανάτων να εμπεδωθεί από την κοινωνία ως κάτι το «αναμενόμενο», ως ένα στατιστικό νούμερο που δείχνει το μέγεθος μιας «φυσικής» καταστροφής, χωρίς υπεύθυνους και ηθικούς αυτουργούς.

β) Μια συστηματική προετοιμασία ανάδειξης «αποδιοπομπαίων τράγων», οι οποίοι θα θεωρηθούν υπεύθυνοι για τα «λάθη» στη διαχείριση της πανδημίας, στους οποίους θα περιλαμβάνει από τους ίδιους τους «πρόθυμους» επιστήμονες των ειδικών επιτροπών (που θυσίασαν την επιστημονική τους ακεραιότητα στον βωμό των κυβερνητικών σκοπιμοτήτων), μέχρι και τους γιατρούς τους ΕΣΥ, στους οποίους ήδη χρεώθηκε ότι ευθύνονται γιατί επέλεγαν ποιοι θα μπουν στις ΜΕΘ…

γ) Μια οργιώδη προετοιμασία μεταρρυθμίσεων για το μετα-πανδημικό κράτος με την υπόκρυφη «υπόσχεση» ταξικού επιμερισμού των δεινών της πανδημίας: Από τη μια πλευρά η φόρτωση των δεινών της πανδημίας στα λαϊκά στρώματα, που θα τους καταλογιστεί το βάρος της ατομικής ευθύνης στην αντιμετώπισή τους και τις θυσίες που θα κληθούν να κάνουν˙ και στον αντίποδα, η καλλιέργεια προσδοκιών για ταχύτατη ανάκαμψη, η οποία αφήνει στα μεσαία στρώματα την (ανομολόγητη ίσως) υπόσχεση της ταξικής (σχετικής) αναβάθμισής τους, μέσω της συμμετοχής τους στο μοίρασμα της «πίτας» του «νέου σχεδίου Μάρσαλ» – φρούδες ελπίδες, αφού τα χρήματα δεν είναι αρκετά και θα απορροφηθούν από το μεγάλο κεφάλαιο και τους «ημετέρους».

Απαραίτητο υπόβαθρο, για να είναι αποτελεσματικός αυτός ο σχεδιασμός, είναι -σε πρώτο επίπεδο- η διατήρηση του αφηγήματος της επιτυχίας, που ξεκίνησε πέρσι στο τέλος του πρώτου κύματος και -σε πείσμα της δεινής πραγματικότητας- συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.

Σε δεύτερο επίπεδο, ενισχυτικό και του πρώτου, πρέπει να διατηρείται η αισιοδοξία του ορατού τέλους της κρίσης, καθώς και η ψευδαίσθηση της νίκης ή έστω της επάρκειας των όπλων για αυτήν. Στο επίπεδο αυτό επιλέχθηκε τον τελευταίο μήνα η χρήση των self tests, που προβλήθηκαν σαν πανάκεια για την υιοθέτηση μέτρων χαλάρωσης (αλλά και σε μεγάλο βαθμό για την συνολική αντιμετώπιση της πανδημίας). Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του Σκέρτσου: «Η νέα φιλοσοφία είναι ότι οι πολίτες πλέον μπαίνουν σε συνδυασμό συμμετοχικού και υποχρεωτικού screening […] Το κεντρικό μήνυμα στην τρέχουσα συγκυρία της πανδημίας, λοιπόν, είναι μεγαλύτεροι βαθμοί ελευθερίας με αυξημένο αυτοέλεγχο της κοινωνίας και έμφαση στην όσο πιο πιστή τήρηση των ακόλουθων μέτρων. Δηλαδή μάσκες, self-test, εμβόλια και βεβαίως αποφυγή κοινωνικών εκδηλώσεων μεγάλων ομάδων».

Self Tests: μύθοι και πραγματικότητα

---

Τα self tests δεν αποτελούν κάποια ιδιαίτερη καινοτομία. Αποτελούν παραλλαγή των γνωστών rapid tests αντιγόνων, τα οποία βασίζονται σε τεχνολογία που προϋπήρχε της πανδημίας και διαδόθηκαν ευρέως από το τέλος του 1ου κύματος και μετά (όταν οι εταιρείες φαρμάκων άρχισαν να παράγουν μαζικά για να ανταπεξέλθουν στην μεγάλη ζήτηση, ενώ ακολούθησαν και πολλές κινεζικές εταιρείες). Ως προϊόν, με απλά λόγια, περιλαμβάνει τα ίδια κατά βάση αντιδραστήρια με τα rapid tests, αλλά παρέχει και τα κατάλληλα «εργαλεία» ώστε με αντίστοιχη μεθοδολογία να μπορεί να γίνει η συλλογή του δείγματος στο σπίτι από τον ίδιο τον χρήστη (συνήθως με απλό δείγμα ρινικών υγρών ή σιέλου). Εκεί ακριβώς μειονεκτούν έναντι των rapid tests, που διεξάγονται με ρινο-φαρυγγικό ή στοματο-φαρυγγικά δείγματα και σε εργαστηριακό περιβάλλον (ή ειδικών σημείων POS) από υγειονομικό προσωπικό. Και αν τα rapid tests έχουν μειωμένη αξιοπιστία (ειδικά όσον αφορά στην διάγνωση αρνητικών δειγμάτων), για τα self test η αξιοπιστία αυτή είναι επικίνδυνα μειωμένη (ανεξάρτητα του θεωρητικού ποσοστού ακρίβειας που αναφέρουν), με αποτέλεσμα αυτή να πέφτει στο 70% ή, σύμφωνα με κάποιους ειδικούς, ακόμη και κάτω από 50%!

Τα λίγα self tests στις ΗΠΑ που έχουν αδειοδοτηθεί από τoν FDA έχουν ειδική άδεια «επείγουσας χρήσης» (δηλ. δεν έχουν ολοκληρωμένη τη σειρά των ελέγχων και κλινικών μελετών που απαιτούνται), ενώ και ο ευρωπαϊκός ECDA στις οδηγίες που δημοσίευσε σχετικά, αφού επισημαίνει ότι «δεν υπάρχει στην αγορά της Ε.Ε. CE πιστοποιητικό για RADT for self-testing, που να είναι σύμφωνο με την Οδηγία 98/79/EC», αναφέρει ότι «η μετατόπιση της ευθύνης της αναφοράς αποτελεσμάτων δοκιμών από επαγγελματίες υγείας και εργαστήρια σε άτομα θα μπορούσε να οδηγήσει σε υποεκθέσεις και σε ακόμη πιο δύσκολη την ανίχνευση και τη λήψη μέτρων αντιμετώπισης». Προσθέτει δε ότι «οι αρχές δημόσιας υγείας που επιθυμούν να εφαρμόσουν αυτοδιαγνωστικούς ελέγχους θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους πληθυσμός που στοχεύουν, καθώς και τον επιπολασμό της νόσου σε αυτόν τον πληθυσμό».

Γενικά, είναι κατανοητό ότι η χρήση των self tests δεν αποτελεί τον ορισμό της καλής επιστημονικής πρακτικής. Η αναγκαστική επαφή με τα υλικά, αυξάνει εκθετικά τον κίνδυνο αλλοίωσης των αποτελεσμάτων, ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν στην εκάστοτε περίπτωση, ειδικά σε προϊόντα με σημαντικό περιθώριο λάθους. Πιο επικίνδυνο όμως είναι το γεγονός πως οι ψευδώς αρνητικοί ασυμπτωματικοί θα κυκλοφορούν πιστεύοντας πως δεν αποτελούν απειλή για κανέναν – και αν αναλογιστεί κάποιος ότι σε πρώτη φάση αυτοί θα είναι οι μαθητές Λυκείου, με την ιδιαίτερη κινητικότητα που έχει η ηλικία τους, τότε το σενάριο αυτό γίνεται σχεδόν εφιαλτικό για τις επιπτώσεις που μπορεί να επιφέρει στο σύστημα υγείας…

Ο ECDA επισημαίνει επίσης: «Η εισαγωγή της χρήση self tests ως ρουτίνας για την ανίχνευση μολυσματικών ατόμων πρέπει να είναι καλά σχεδιασμένη και να εφαρμοστεί προσεκτικά».

Εδώ τα πράγματα γίνονται τραγικά: Ξεπερνώντας τις αρχικές κυβερνητικές εξαγγελίες που έγιναν χωρίς την ενημέρωση των φαρμακοποιών οι οποίοι αποτελούν την βάση διανομής των tests, καθώς και την παρωδία του πρώτου διαγωνισμού για την προμήθειά τους, διαπιστώνουμε ότι το σχέδιο εφαρμογής εκπονείται χωρίς στοιχειώδη προετοιμασία, περιοριζόμενο ad hoc μόνο στους μαθητές και εκπαιδευτικούς Λυκείων (αφού οι ποσότητες για κάτι άλλο δεν είναι διαθέσιμες). Ακόμη και η υλοποίηση της απαραίτητης πλατφόρμας για την καταχώριση των αποτελεσμάτων παρουσίασε συμπτώματα… σκοϊλ ελικίκου 2.0», ενώ σειρά ζητημάτων (διασταυρώσεις στοιχείων από ιδιωτικά σχολεία ή εσπερινά λύκεια) αντιμετωπίζονται κυριολεκτικά «στο πόδι». Ακόμη σημαντικότερο είναι το γεγονός ότι δεν υπάρχει καμιά μέριμνα για όσους μαθητές βρεθούν θετικοί, οι οποίοι απλώς αποκλείονται από τα μαθήματα (γι’ αυτούς σταματάει η τηλε-εκπαίδευση!).

Self Tests και ευκαιρίες μέσα στην κρίση

---

Η ανάπτυξη των συγκεκριμένων self tests, σε αυτή τη συγκυρία, δεν ήταν το αποτέλεσμα μιας επιτακτικής ανάγκης που κλήθηκε να καλύψει η αγορά, αλλά περισσότερο προσπάθεια των μεγάλων εταιρειών φαρμάκων (Siemens, Abbott, Roche κ.ά.) να εκμεταλλευτούν την κατάσταση που διαμορφώθηκε με την πανδημία, διευρύνοντας την αγορά τους, ειδικά όταν, μετά την είσοδο των αντίστοιχων κινεζικών προϊόντων στην αγορά, είδαν το ποσοστό κέρδους των rapid tests να μειώνεται. Έτσι στοχεύουν να αυξήσουν τις πωλήσεις τους, π.χ. στην Ευρώπη, από 0,19 ~ 5,01 tests ανά κάτοικο (μοριακά και αντιγόνων) στη διάρκεια των 13 μηνών της πανδημίας σε 4 ή και 8 self tests ανά κάτοικο τον μήνα.

Αποδεικνύεται έτσι για μία ακόμη φορά ότι οι κρίσεις (κάθε είδους) στον καπιταλισμό, μπορεί να έχουν δυσάρεστες ή καταστροφικές επιπτώσεις για τον εργαζόμενο λαό (ή και αδύναμα τμήματα του κεφαλαίου), όμως παρουσιάζουν και τεράστιες ευκαιρίες πλουτισμού για κάποιους. Οι εταιρείες υγειονομικών προϊόντων και φαρμάκων δεν θα μπορούσαν, σε μια τέτοια υγειονομική κρίση, να μην είναι στην «πρώτη γραμμή» της εκμετάλλευσης της συγκυρίας. Έτσι, μετά από την κερδοσκοπία με τις μάσκες στην αρχή της πανδημίας και τα τεράστια κέρδη με την ανάπτυξη των εμβολίων για τον κορονοϊό, ακολουθεί η ανάπτυξη της αγοράς των self tests.

Τώρα, το πώς η Ελλάδα που μέχρι πριν μερικούς μήνες ήταν ουραγός στους ελέγχους για Covid-19, γίνεται πρωτοπόρα στην εφαρμογή των self tests ως κεντρικό όπλο για τον έλεγχο της πανδημίας, ανακοινώνοντας 10 εκ. τεστ την εβδομάδα (ένα για κάθε κάτοικο), είναι ένα ερώτημα που δύσκολα βρίσκει απάντηση. Ειδικά όταν πέρυσι το καλοκαίρι είχαμε ακούσει τον κ. Τσιόδρα να δηλώνει ότι δεν επαρκούσαν τα χρήματα για την διενέργεια ελέγχων σε όλους τους ~ 5 εκ. τουρίστες που ήρθαν το καλοκαίρι! Όμως, το ερώτημα απαντάται εύκολα με τον συνδυασμό δύο λογικών σκέψεων: α) η ανάγκη της κυβέρνησης για ανατροφοδότηση του αφηγήματος της επιτυχημένης διαχείρισης της πανδημίας, ειδικά την στιγμή που προετοιμάζει πλήρες «άνοιγμα», και β) ο σταθερός προσανατολισμός στην εκμετάλλευση κάθε ευκαιρίας για να βγουν κέρδη – ειδικά αν αυτά προορίζονται για «ημετέρους» (και όταν προέρχονται από τον κρατικό κορβανά ακόμη καλύτερα, γιατί τότε εξυπακούονται και αντίστοιχες «αμοιβές», με μεγάλο μέρος αυτών να προορίζονται στο επιτελείο διαμοιρασμού των «δουλειών»).

Στα προηγούμενα πρέπει να προστεθεί και η έμμεση εκδούλευση που παρέχεται, ειδικά για την περίπτωση των self tests (με τη δημιουργία ενός πιλοτικού case study για τη διάδοση των self tests σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες) ή και άμεση (μένει να αποδειχθεί) σε οικογενειακούς φίλους σε μεγάλες εταιρείες, ειδικά τώρα που το αντίστοιχο προϊόν τους πήρε πιστοποίηση από τον BfArM (τον γερμανικό ΕΟΦ).

Γενικά, αν και ξεκίνησε πριν την πανδημία, στη διάρκειά της άνθησε μια «βιομηχανική» παραγωγή αναθέσεων (είτε απευθείας είτε μέσω «περίεργων» διαγωνισμών) έργων και προμηθειών Δημοσίου, φαινόμενο που είναι διαχρονικό, σε μικρότερη κλίμακα, και στο οποίο δεν πρωτοτυπεί η Ελλάδα παγκόσμια. Η ελληνική ιδιομορφία, ειδικά αυτή την περίοδο, συνίσταται στο ότι πολλές φορές αυτές οι προμήθειες ανατίθενται σε εταιρείες που είτε εμφανίζονται «από το πουθενά» (όπως η SWISS MED ΙΚΕ στον διαγωνισμό για τα self tests) είτε είναι άσχετες με το αντικείμενο (όπως π.χ. μανάβικα που προμήθευσαν είδη προστασίας από τον κορονοϊό) είτε παραβιάζουν κάθε έννοια «υγιούς ανταγωνισμού», «φωτογραφίζοντας» προκλητικά προμηθευτές. Πιο εξοργιστικό όμως είναι ότι αυτές οι προμήθειες συνιστούν, πολλές φορές, μεγάλες ευκαιρίες για τις εταιρείες των κυβερνητικών «ημετέρων». Για παράδειγμα, προμήθεια 140.000 μασκών ΚΝ95 προς 6,15 € στην Ένωση Περιφερειών ή rapid tests προς 9,31 € στην Περιφέρεια Αττικής (τα ίδια που τώρα προμηθεύεται η ΓΓΠΣ προς 2,29 € το ένα!).

Και για τους εργαζόμενους, «ατομική ευθύνη»…

---

Τα self tests εξυπηρετούν βέβαια και την πεμπτουσία της στρατηγικής διαχείρισης της κρίσης, που συνιστάται στην μεταφορά της ευθύνης από την κυβέρνηση στους εργαζόμενους, οι οποίοι βλέπουν το «Μένετε σπίτι» να μετασχηματίζεται στο «Κάντε αυτοέλεγχο» (για να πάτε σχολείο, για να πάτε στη δουλειά ή για να πάτε για ψώνια). Η πρόβα κοινωνικής μηχανικής και πειθάρχησης, που ξεκίνησε με τα SMS και τις παράλογες απαγορεύσεις, συνοδευόμενη από ακραία αστυνόμευση και καταστολή στους «απείθαρχους» ανεβαίνει πίστα, στο ιδιαίτερο αυτό παιχνίδι βιοπολιτικού ελέγχου, μεταβιβάζοντας στους εργαζόμενους την ευθύνη ελέγχου της υγείας τους, δημιουργώντας πλέον άπλετο χώρο στην φαντασία για το τι άλλο μας επιφυλάσσει η κυβέρνηση…

Η ατομική ευθύνη γίνεται σταδιακά η κυρίαρχη αντίληψη για τον τρόπο ζωής μας στη διαδικασία επιστροφής στην «κανονικότητα». Σε αυτήν μεταφέρθηκε, εκτός της προστασίας από την πανδημία, η αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας από άλλα νοσήματα: να προσέχουμε να μην έχουμε τροχαίο και να μην πάθουμε έμφραγμα ή εγκεφαλικό, γιατί το ΕΣΥ εξυπηρετεί μόνον περιπτώσεις Covid-19 – εκτός αν είσαι ο Άδωνης… Και ασφαλώς, ατομική μας ευθύνη είναι και η επιβίωσή μας, είτε με τα επιδόματα φτώχειας των 534 ευρώ είτε και χωρίς αυτά – γιατί, όπως δήλωσε ο Κυρανάκης, καλομάθαμε να μην δουλεύουμε…

Πότε θα ξημερώσει ή τι να κάνουμε

---

Είναι σαφές ότι σε αυτήν τη φάση, παρότι έχει χαθεί ο έλεγχος της πανδημίας από πλευράς κυβέρνησης, θέλουμε και το άνοιγμα των σχολείων (και των υπόλοιπων δραστηριοτήτων) και τη χρήση των self tests (καθώς και κάθε προσφερόμενης δυνατότητας περιορισμού της εξάπλωσης). Πρέπει όμως να γίνει συνείδηση ότι κανένα μέτρο δεν πρόκειται να εφαρμοστεί με «αγνά» κίνητρα για την προστασία του λαού. Τα αιτήματα για την προστασία από την πανδημία -με πρωταρχικά την ενίσχυση του ΕΣΥ, το άνοιγμα σχολείων με μείωση των μαθητών ανά τάξη, την διεκδίκηση ελέγχων και μέτρων για τα ΜΜΜ και τους χώρους εργασίας- είναι υπόθεση δική μας και πρέπει να συνδυάζονται με τις διεκδικήσεις κάθε χώρου (όπως στα Λύκεια η μείωση της ύλης, η κατάργηση τράπεζας θεμάτων και μείωσης εισακτέων) αλλά και τα κεντρικά ζητήματα (αυξήσεις μισθών και επιδομάτων κ.λπ.).

Το σκοτάδι στο οποίο μας βυθίζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν μπορεί να κρατήσει πολύ. Μετά τα γεγονότα της Νέας Σμύρνης και τις κινητοποιήσεις των φοιτητών, μετά το τσουνάμι των αποκαλύψεων με επίκεντρο την υπόθεση Λιγνάδη, μετά το κίνημα για την υπεράσπιση του απεργού πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα, οι ρωγμές στο κυβερνητικό οικοδόμημα είναι ορατές. Γι’ αυτό κάθε άνοιγμα δραστηριότητας πρέπει να το δούμε ως ευκαιρία συνάντησης για την άμεση οργάνωση των εμπλεκομένων, ώστε να συστηματοποιηθούν οι διεκδικήσεις μας και να προετοιμάσουμε άμεσα αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Είναι η στιγμή που πρέπει να «σπάσει» το δυστοπικό περιβάλλον που διαμορφώθηκε με την πανδημία, ήρθε η ώρα του λογαριασμού. Το «άνοιγμα» που θέλει να κάνει ο Μητσοτάκης πρέπει να το πληρώσει ακριβά με το «κλείσιμο» του δικού του «μαγαζιού»!

Σχετικά με τους όρους:

https://www.jhsph.edu/covid-19/articles/clarifying–covid-19-terminology.html

Δες Case Fatality Ratio

https://coronavirus.jhu.edu/map.html

Δες και για mortality

https://coronavirus.jhu.edu/data/mortality

 Όσον αφορά τα test: ο μέσος όρος στην Ευρώπη είναι 917.570 tests ανά εκ. κατοίκους, με την Ελλάδα να βρίσκεται (διαχρονικά πάντα) στα 692.035 tests ανά εκ. κατοίκους.

Όμως οι αριθμοί των test δεν είναι αξιόπιστο μέτρο (για τη θνητότητα), γιατί δεν γνωρίζουμε πόσοι έχουν κάνει 2-3 test ή και περισσότερα και πόσα test έκαναν όσοι ήταν κρούσματα  (οι αριθμοί αυτοί δεν αναφέρονται σε unique κατοίκους, γι΄ αυτό και υπάρχουν χώρες όπως π.χ. το ΗΒ και η Κύπρος που έχουν 2,022 και 3,295 εκ. test ανά 1 εκ. κατοίκους).

---

Τιμούμε την Εργατική Πρωτομαγιά

Υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας

---

Συνάδελφοι,

Φέτος συμπληρώνονται 135 χρόνια από την εξέγερση των εργατών του Σικάγου (1886) η οποία πνίγηκε στο αίμα από τις δυνάμεις καταστολής.

Στο επίκεντρο του αγώνα τότε ήταν 8 ώρες δουλειάς, 8 ώρες ανάπαυσης, 8 ώρες ελεύθερος χρόνος μόρφωσης και δημιουργίας.

Ήταν μία μεγαλειώδης ιστορική και ταξική απάντηση των εργατών οι οποίοι έβαλαν μπροστά τα δίκαια αιτήματα και τις διεκδικήσεις τους, συγκρούστηκαν με τις δυνάμεις του κεφαλαίου και τους πολιτικούς του εκπροσώπους προτάσσοντας τα στήθη τους για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους.

Στα χρόνια που ακολούθησαν σε όλο τον κόσμο και στη χώρα μας η εργατική τάξη απέκτησε οργάνωση – συνδικάτα – αγωνιστικό σχέδιο, βγήκε στο προσκήνιο παλεύοντας με αποφασιστικότητα με σκοπό να γυρίσει προς τα μπρος τον τροχό της ιστορίας….

Αυτή την ιστορική μέρα αποτίουμε φόρο τιμής σε όλους τους εργάτες που έπεσαν θύματα για τους σκοπούς της τάξης μας από το βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα.

Τιμούμε ιδιαίτερα τους νεκρούς καπνεργάτες της αστυνομικής καταστολής στην Θεσσαλονίκη το 1936, αυτούς της ματωμένης απεργίας στον Πειραιά το 1923, τους 200 κομμουνιστές στην Καισαριανή και χιλιάδες ακόμη που έγιναν θυσία με τους αγώνες τους για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης.

Σε όλα αυτά τα χρόνια ότι κερδήθηκε και κατακτήθηκε ήταν αποτέλεσμα σκληρών, επίπονων και μακροχρόνιων αγώνων, πράγμα που επιβεβαιώνει ότι οι εργάτες με την οργάνωση, την ενότητα και τον ανυποχώρητο αγώνα τους έχουν τη δύναμη να κατακτούν και συνεχώς να βελτιώνουν τα δικαιώματά τους στην εργασία, στους μισθούς, στην κοινωνική ασφάλιση, στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στα μέτρα προστασίας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, τα δημοκρατικά και συνδικαλιστικά τους δικαιώματα.

Αποδεικνύεται ότι κινητήριος μοχλός της κοινωνικής εξέλιξης σε μία βαθιά ανταγωνιστική ταξική κοινωνία, ήταν και παραμένει η ταξική πάλη και ο ανυποχώρητος αγώνας ενάντια στο εκμεταλλευτικό καταπιεστικό καπιταλιστικό σύστημα.

Αυτός ο αγώνας οδηγεί στην χειραφέτηση και στην απελευθέρωση από τα δεσμά της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και αυτός είναι ο δρόμος που σταθερά πρέπει να ακολουθηθεί έως το τέλος για τη νίκη της εργατικής τάξης ενάντια στις δυνάμεις του κεφαλαίου και των πολιτικών αχθοφόρων του.

Παρά τα σκαμπανεβάσματα, τα πισωγυρίσματα, τα ζικ-ζακ, η ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης, ως νεκροθάφτης του εκμεταλλευτικού συστήματος, είναι η πορεία που πρέπει να διανύσει για να πάρει η ίδια στα χέρια της τα μέσα παραγωγής και να γίνει πραγματικά αφέντης του μόχθου της.

Σε συνθήκες παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, κεφάλαιο και αστικές κυβερνήσεις προσπαθούν να πάρουν πίσω τις κατακτήσεις, τα δικαιώματα των εργαζομένων, επιχειρούν ένα μπαράζ μεταρρυθμίσεων και αναδιαρθρώσεων με στόχο να αυγατίσουν τα κέρδη των καπιταλιστών, να περάσουν την κρίση πάνω από τις πλάτες του λαού.

Για αυτό όλα τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας και σε όλο τον κόσμο σημειώνεται μία συντονισμένη επίθεση ενάντια στα εργατικά, λαϊκά και δημοκρατικά δικαιώματα.

Οι αντιδραστικές αλλαγές που πραγματοποιούνται σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο και στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, στοχεύουν να προωθήσουν ένα νέο βάρβαρο εργασιακό μοντέλο, χτυπώντας αδίστακτα το σύνολο των εργατικών δικαιωμάτων που κερδήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια.

Αυτές τις αλλαγές τις βιώσαμε με ιδιαίτερη ένταση στη μνημονιακή περίοδο από τις κυβερνήσεις Ν.Δ – ΠΑΣΟΚ(ΚΙΝΑΛ) – ΣΥΡΙΖΑ και τους πολιτικούς τους δορυφόρους….

Αυτή η πολιτική συνεχίζεται και κλιμακώνεται και την τελευταία 2ετία με τη Ν.Δ η οποία άδραξε την ευκαιρία με την υγειονομική κρίση και μέσα σε ένα καθεστώς ασφυκτικών περιορισμών και απαγορεύσεων έχει εξαπολύσει μία επίθεση με σκοπό να σαρώσει ότι έχει απομείνει όρθιο στα εργατικά – δημοκρατικά δικαιώματα.

Στρώνει τον δρόμο η περιβόητη ανάπτυξη που ευαγγελίζεται, οι νέες επενδύσεις για το εγχώριο και ξένο κεφάλαιο να βρουν τσακισμένα τα δικαιώματα, να χτυπήσουν αδίστακτα την οργάνωση των εργαζομένων, τα συνδικάτα τους, να ελαχιστοποιήσουν την αντίστασή τους και με τον τρόπο αυτό να εντείνει την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και η επέλαση του κεφαλαίου να γίνει χωρίς ουσιαστικές αντιστάσεις, ώστε η ανταγωνιστικότητάτου και η κερδοφορία του να είναι εγγυημένη και εξασφαλισμένη!!!

Σε αυτό αποσκοπούν οι αποκαλούμενες μεταρρυθμιστικές πολιτικές που επαγγέλλεται η κυβέρνηση, αυτούς τους στόχους υπηρετεί και σε αυτή την κατεύθυνση θα συνεχίσει…..

Για το σκοπό αυτό αξιοποιεί στο έπακρο τις αστικοποιημένες, υποταγμένες ηγεσίες σε ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ οι οποίες είναι απόλυτα συστοιχισμένες στη γραμμή των αντεργατικών αναδιαρθρώσεων όπως αυτές προωθούνται από την Ε.Ε, το κεφάλαιο και τις αστικές κυβερνήσεις.

Οι επιχειρούμενες κυβερνητικές αλλαγές στο 8ωρο,την απεργία, την επέκταση των ευέλικτων μορφών εργασίας, την ουσιαστική κατάργηση των ΣΣΕ, στην κυριακάτικη αργία, στην ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης και άλλες ακόμη που είναι στην ατζέντα τους, δείχνουν την πολιτική τους πρόθεση που είναι να καταφέρουν ένα συντριπτικό – θανάσιμο πλήγμα στο σύνολο των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και του λαού μας.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες η αντίσταση και η πάλη των εργαζομένων έχει καθοριστική σημασία, παραμερίζοντας την προδοτική συνδικαλιστική ηγεσία, πρέπει οι ίδιοι από τα κάτω να πάρουν την τύχη τους στα δικά τους χέρια. Να συγκροτήσουν ένα νέο κέντρο αγώνα το οποίο πρέπει να πλαισιώσουν όλες οι αγωνιστικές δυνάμεις στα συνδικάτα, να χαράξουν το δικό τους αγωνιστικό ταξικό σχέδιο, να βάλουν μπροστά τα δικαιώματα, τις διεκδικήσεις και τις σύγχρονες ανάγκες τους και μαζικά να πορευθούν σε μία ανοιχτή σύγκρουση με το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής κυβέρνησης – κεφαλαίου.

Σε μία τέτοια κατεύθυνση καλούμε και τους Ναυτεργάτες οι οποίοι όλη την τελευταία περίοδο δέχονται μία σφοδρή επίθεση από την κυβέρνηση και τους εφοπλιστές στα εργασιακά και κοινωνικοασφαλιστικά τους δικαιώματα, στις ΣΣΕ, στις νέες αλλαγές που επιχειρούνται στη ναυτική νομοθεσία και στο σύνολο των δικαιωμάτων τους.

Παλεύουμε:

– Για την κατάργηση των αντιδραστικών νόμων 2687/53, 4714/2020, 4150/2013, τις νομοθετικές διατάξεις για τον περιορισμό της απεργίας στην Ακτοπλοΐα με το απεργοσπαστικό πλοίο ασφαλείας.

– Την επαναφορά των συνταξιοδοτικών μας δικαιωμάτων, την αυτοτέλεια του ΝΑΤ και των άλλων ταμείων μας.

– Την υπογραφή- ανανέωση όλων των ΣΣΕ με ουσιαστικές αυξήσεις.

– Την λήψη ουσιαστικών μέτρων για την ανεργία, την αύξηση των επιδομάτων για τους ανέργους και για τον covid-19.

– Τον ριζικό εκσυγχρονισμό και εκδημοκρατισμό της Ναυτικής νομοθεσίας, του ναυτεργατικού σ.κ και του ίδιου του ναυτικού επαγγέλματος.

Καλούμε τον κλάδο και όλους τους Ναυτεργάτες να πάρουν μαζικά και αγωνιστικά μέρος στην 24ωρη απεργία για την Εργατική Πρωτομαγιά στις 6 Μάη 2021.

Τις επόμενες μέρες θα ανακοινωθεί αναλυτικά το πρόγραμμα της ΠΕΝΕΝ με δράσεις και εκδηλώσεις για την εργατική Πρωτομαγιά 2021.

Έναρξη απεργίας 6 Μάη 2021 ώρα 00.01 – Λήξη 6 Μάη 2021 ώρα 24.00

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς

Η Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ

Δεν πέρασε και πολύς καιρός από τότε που δημοσιεύσαμε την καταγραφή του Στέφανου Πράσσου με τίτλο «Η Λίστα του θανάτου – 106 Θανατηφόρα Εργατικά Δυστυχήματα στη ΔΕΗ στη Δυτική Μακεδονία από το 1970»

Δυστυχώς ο κατάλογος μεγαλώνει.

Στέφανος Πράσσος

Θανατηφόρα Δυστυχήματα στη ΔΕΗ/ Περιοχή Δυτικής Μακεδονίας και σε εταιρείες έργων για λογαριασμό της ΔΕΗ από το 1970.

---

1. Βασιλαγιώργος Ευάγγελος: (18 Νοέμβρη 1971) Φράγμα Πολυφύτου. Πνίγηκε στα νερά του Αλιάκμονα γιατί οι υπεύθυνοι της Εταιρείας “Γεωέρευνα” είχαν φτιάξει μια πρόχειρη ιδιοκατασκευή με βαγονέτο που το έσερναν δυο συρματόσχοινα δεμένα σε πλατάνια για να μην καθυστερούν οι εργαζόμενοι πηγαίνοντας από την μια όχθη του ποταμού στην άλλη.

2. Μύρος Γεώργιος του Νικολάου: (29 Ιουλίου 1971) Φράγμα Πολυφύτου. Σκοτώθηκε όταν έπεσε η οροφή της σήραγγας στην οποία δεν είχαν τοποθετεί υποστυλώματα και γενικώς δεν πάρθηκαν μέτρα προστασίας από τους βράχους που ήταν προφανές ότι θα έπεφταν.

Κατακαλίδης Αβραάμ: (1 Σεπτέμβρη 1971) ΑΗΣ Πτολεμαΐδας 18 Ετών κάτοικος Πτολεμαΐδας έπαθε ηλεκτροπληξία στην μονάδα 4 του ΑΗΣ Πτολεμαΐδας όπου εργαζόταν σαν μαθητευόμενος Ηλεκτρολόγος.

Βόμβας Παντελής: (19 Σεπτέμβρη 1972) Ορυχείο Καρδιάς 45 Ετών σκοτώθηκε στο Ορυχείο όταν παρασύρθηκε από χωματουργικό μηχάνημα.

Καλοκώστας Ιωάννης: (21 Οκτώβρη 1972) ΑΗΣ Πτολεμαΐδας 26 ετών άγαμος. Σκοτώθηκε στην Κατασκευή της 4ης μονάδας του ΑΗΣ Πτολεμαΐδας ‘οταν έπεσε από ύψος 28 μέτρων γιατί έσπασε η κεραμοσκεπή όπου δούλευε σαν μπογιατζής βάφοντας σιδηροκατασκευές

Τύπου Νικόλαος: (7 Ιουλίου 1973) ΑΗΣ Πτολεμαΐδας Ετών 30 Αρχιτεχνίτης από το Προάστιο Πτολεμαΐδας σκοτώθηκε στην 1η μονάδα του ΑΗΣ Πτολεμαΐδας πέφτοντας από ύψος 30 μέτρων όπου εργαζόταν στον νεοανεγειρόμενο πύργο ψύξεως.

Χρυσαφόπουλος Ιωάννης: (8 Νοέμβρη 1973) Φράγμα Πολυφύτου Ετών 24 εκ Μαράθου Ευρυτανίας βοηθός τεχνίτου. Το δυστύχημα έγινε στο Φράγμα όπου το Θύμα εργαζόταν στο Συνεργείο Αυτοκινήτων και σε εργασία επισκευής ελαστικού εκσφενδονίστηκε η μεταλλική ασφάλεια και τον Χτύπησε στο κεφάλι. Μαζί του τραυματίστηκε σοβαρά στο πρόσωπο και ο Βακρατσάς Κων/νος από τη Λευκοπηγή Κοζάνης

Λαζάρου Βασίλειος (22 Απρίλη 74) ΛΙΠΤΟΛ Ετών 37 από την Πτολεμαΐδα. Σκοτώθηκε στο εργοτάξιο της ΛΙΠΤΟΛ όπου δούλευε ως συγκολλητής Ιμάντος μεταφοράς λιγνίτη γιατί η ταινία (“εκινήθη αιφνιδίως” ) πήρε μπροστά τον παρέσυρε και τον σκότωσε

Νικολάου Ευθύμιος: (7 Μαίου 1974) Ορυχείο Καρδιάς Ετών 33 με καταγωγή από την Αιανή Κοζάνης και κάτοικος Χαραυγής. Σκοτώθηκε στο Ορυχείο Καρδιάς όταν τον παρέσυρε ο ταινιόδρομος όπου εργαζόταν σαν επιτηρητής του “τέρματος ταινιοδρόμου”

Καρπούζας Ηλίας: (10 Ιουλίου 1974) ΛΙΠΤΟΛ Ετών 15! Δούλευε ως μαθητευόμενος στο συνεργείο αυτοκινήτων της ΛΙΠΤΟΛ. Τον παρέσυρε και τον σκότωσε Χειριστής μηχανήματος με ντιζελοκίντητο εκσκαφέα, μόνιμος εργαζόμενος της ΔΕΗ, ενώ το θύμα στεκόταν στον τοίχο, έπεσε πάνω του και και τον τραυμάτισε θανάσιμα

Κοντούλης Χρήστος: (18 Ιουλίου 1974). Φράγμα Πολυφύτου. ‘Έπεσε από ύψος 30 μέτρων και σκοτώθηκε στο φράγμα.

Καλίτσιος Γεώργιος: 2 Ιουλίου 1974 Φράγμα Πολυφύτου Ετών 60 από τα Κρανίδια Κοζάνης. Δούλευε ως φύλακας στο εργοτάξιο. Πνίγηκε στη Λίμνη όταν βούλιαξε κρις κραφτ της εταιρείας “ΞΕΚΤΕ Σκαπανέας” με 8 εργάτες επιβαίνοντες, μαζί του πνίγηκαν και άλλοι δυο εργαζόμενοι. Τα πτώματα τους δε βρέθηκαν ποτέ παρά τις εκτεταμένες έρευνες με πλοία ελικόπτερα και βατραχανθρώπους.

Λαμπρόπουλος Παρασκευάς (2 Ιουλίου 1974 Φράγμα Πολυφύτου) ετών 32 από τον Κρόκο τεχνίτης ξυλοτύπων Στο Μοιραίο Κρις κραφτ αγνοούμενος

Μπογιατσής Απόστολος: (2 Ιουλίου 1974) Φράγμα Πολυφύτου Ετών 25 μονταδόρος από τα Γιαννιτσά κάτοικος Πτολεμαΐδας στο ίδιο μοιραίο κρις κραφτ

Τσογκίδης Ιωάννης: (2 Μαρτίου 1975) ΑΗΣ Πτολεμαΐδας Ετών 43 χειριστής προωθητήρος. Το θύμα εργαζόταν στο στόμιο τροφοδοσίας λιγνίτη όπου γλίστρησε, έπεσε μέσα και βρήκε τραγικό θάνατο.

Βελόπουλος Δημήτριος (26 Απριλίου 1975 Φράγμα Πολυφύτου ετών 28 από την Πτολεμαΐδα, χειριστής μηχανημάτων σκοτώθηκε στην κατασκευή της ψηλής γέφυρας Σερβίων όταν στην προσπάθειά του να φορτώσει σε φορτηγό προκατασκευασμένο καλούπι που μετέφερε με τελεφερίκ του ξέφυγε κι έπεσε πάνω στο φορτηγό και τον σκότωσε.

Πιτσάκης Αναστάσιος (8 Ιουνίου 1975) Φράγμα Πολυφύτου 27 χρονών. Σκοτώθηκε πέφτοντας από ύψος 40 μέτρων ενώ δούλευε στη Ψηλή γέφυρα Σερβίων. Προσπαθούσαν να τοποθετήσουν τσιμεντοδοκούς όταν κατέρρευσε το υποστύλωμα με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ο Πιτσάκης και να τραυματισθούν άλλοι δυο εργάτες ο Γεώργιος Κωτίδης και ο Γεώργιος Μαλιούρας

Μηνάς Ιωάννης (14 Απριλίου 1976) ΛΙΠΤΟΛ 35 ετών από τον Άγιο Χριστόφορο πατέρας 3 ανήλικων τέκνων. Σκοτώθηκε στο Ορυχείο Πτολεμαΐδας της ΔΕΗ. Τον παρέσυρε και τον σκότωσε προωθητήρας.

Κοτρίδης Παναγιώτης (29 Ιουλίου 1976) ΑΗΣ Καρδιάς ετών 49 από την Πτολεμαΐδα. Σκοτώθηκε από ηλεκτροπληξία. Συγκεκριμένα ενώ εργαζόταν με την ανύψωση στύλου στον περίβολο του εργοστασίου με τον Ιωάννη Γκουτζομήτρο 45 ετών από τις Λαζαράδες ο στύλος ακούμπησε σε διερχόμενη ηλεκτροφόρο γραμμή με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ο Κοτρίδης και να τραυματιστεί σοβαρά ο Ιωάννης Γκουτζομήτρος

Ποιμενίδης Ιωάννης (11 Γενάρη 1978 ) Ορυχείο Κύριου Πεδίου ετών 53 από την Άρδεσσα. Σκοτώθηκε όταν στο Κύριο Πεδίο όπου εργαζόταν ως χειριστής ηλεκτροκίνητου εκσκαφέα έγινε τεράστια κατολίσθηση και καταπλακώθηκε από όγκους χώματος που υπολογίστηκε σε 2 έως 2,5 εκατομμύρια κυβικά. Το πτώμα του βρέθηκε μετά από έρευνες που γινόταν νύχτα και μέρα και μετά από 5 ολόκληρες μέρες, 60 μέτρα μακριά από τον εκσκαφέα. Στον εκσκαφέα βρίσκονταν 7 εργαζόμενοι οι οποίοι προειδοποιήθηκαν από τον Ποιμενίδη “φύγετε έρχεται το βουνό” και γλύτωσαν εκτός από τον εργατοεπιτηρητή Τούμπα Αχιλλέα 53 χρονών από τον Κόμανο ο οποίος τραυματίστηκε. Υπήρχαν σημάδια (ρωγμές) που τις εντόπισαν οι εργαζόμενοι και το γνωστοποίησαν στους υπεύθυνους, αλλά τα στελέχη έλεγαν ότι “αυτά είναι συνηθισμένα φαινόμενα”. Τον τόπο του ατυχήματος επισκέφτηκε εκτός των άλλων και ο Υπουργός Β.Ε Νίκος Μάρτης.

Μεντεκίδης Αντώνιος (12 Γενάρη 1978) Ορυχείο Κυρίου Πεδίου 33 ετών από τον Άγιο Χριστόφορο (ή Καρυοχώρι). Σκοτώθηκε στο Κύριο Πεδίο πέφτοντας με αυτοκίνητο από 85 μέτρα ύψος στο κενό που δημιουργήθηκε από την μεγάλη κατολίσθηση που έγινε στο Ορυχείο την προηγούμενη μέρα και αυτός δεν το γνώριζε. Ο άτυχος Μεντεκίδης είχε δυο ανήλικα παιδιά και συντηρούσε και άλλα δύο του αδερφού του που ήταν ορφανά από μάνα και πατέρα.

Δημητριάδης Χαράλαμπος (7 Μάρτη 1978) ΑΗΣ Καρδιάς ετών 24 από τον Άγιο Δημήτριο Κοζάνης. Δούλευε στην κατασκευή των μονάδων 3 και 4 του ΑΗΣ Καρδιάς. Τον καταπλάκωσε Μπούμα τηλεσκοπικού γερανού Ντεμακ που ανατράπηκε. Τραυματίστηκε ελαφρά και ο Περικλής Μπιλιάτης κάτοικος Ποντοκώμης.

Κουντής Νικόλαος (20 Ιουλίου 1978) ΑΗΣ Πτολεμαΐδας ετών 28 από την Ερμακιά. Δούλευε σαν χειριστής βαρούλκου διακίνησης βαγονιού τέφρας. Βρήκε τραγικό θάνατο με αποκεφαλισμό όταν μπλέχτηκε η μπλούζα του στο συρματόσχοινο του μηχανήματος που χειριζόταν και τον τράβηξε μέσα και του έκοψε το χέρι, στην προσπάθεια του να γυρίσει για να απεγκλωβιστεί πήρε κάποια κλίση και το μηχάνημα του έκοψε τελείως και το κεφάλι.

Γαβριηλίδης Παναγιώτης (31 Αυγούστου 1979) ΑΗΣ Καρδιάς 23 ετών από το Μαυροδένδρι Κοζάνης . Δούλευε στην κατασκευή των μονάδων 3 και 4 του ΑΗΣ Καρδιάς ως μονταδόρος για λογαριασμό της ΤΕΧΝΟΜ ΑΤΕ. Ό άτυχος Γαβριηλίδης έπεσε από ύψος 70 μέτρων όπου δούλευε στην τοποθέτηση πλαισίων στο κτίριο των λεβήτων όταν ξέφυγε από τον γάντζο που ήταν δεμένος και βρέθηκε στο κενό. Όπως έπεφτε χτύπησε σ ένα δοκάρι το οποίο τον έκοψε στα δυο κι έτσι βρέθηκε στο έδαφος!!!!

Παπαδόπουλος Ιορδάνης (24 Γενάρη 1980) Ορυχείο Καρδιάς 53 ετών από τη Χαραυγή Κοζάνης. Ήταν Παντρεμένος και είχε τρία παιδιά. Δούλευε ως επιτηρητής ταινιοδρόμων. Το αντικείμενό του εκείνη την ημέρα ήταν να επιτηρεί ένα βαρούλκο αποξέστη ταινιοδρόμου. Ενώ το βαρούλκο δούλευε κανονικά σημειώθηκε βλάβη σ ένα διπλανό αποξέστη που τον επιτηρούσε άλλος συνάδελφος και πήγε να τον βοηθήσει, Τα συρματόσχοινα είχαν μπερδευτεί για αυτό έβαλε τα χέρια του να τα ξεμπερδέψει κι εκείνη τη στιγμή πήρε μπροστά ο ταινιόδρομος με αποτέλεσμα ο άτυχος εργαζόμενος να συνθλιβεί στην κυριολεξία ανάμεσα στα δυο βαρούλκα.

Πεκιαρίδης Χ, Ευστάθιος (8 Αυγούστου 1981) Ορυχείο Καρδιάς ετών 43 παντρεμένος πατέρα δυο ανήλικων παιδιών. Σκοτώθηκε όταν κατά τη διάρκεια εργασιών ο ταινιόδρομος πήρε μπροστά και τον σφήνωσε ανάμεσα στα στο ράουλο και στην ταινία με τραγικό και απερίγραπτο αποτέλεσμα.

Δουλκερίδης Ευστάθιος (2 Νοέμβρη 1981) (δεν βρέθηκαν επιπλέον στοιχεία)

Χανς Σμιθ (8 Φλεβάρη 1982) ΑΗΣ Καρδιάς 43 χρονών. Γερμανός τεχνικός που δούλευε ως ηλεκτρολόγος στην ανάδοχο Εταιρεία που έπρεπε να παραδώσει τις μονάδες 3 και 4 του ΑΗΣ Καρδιάς στη ΔΕΗ μετά από το διάστημα της δοκιμαστικής λειτουργίας. Προκλήθηκε πυρκαγιά από βραχυκύκλωμα όπου τραυματίστηκαν σοβαρά εκτός από τον Σμιθ και οι Έλληνες βοηθοί του, Στ. Στεφόπουλος και Χρήστος Παπαγιάννης. Ο Χανς Σμιθ μεταφέρθηκε με ιδιωτικό αεροπλάνο (με έξοδα της εταιρείας του) στη Γερμανία για να νοσηλευτεί αλλά μόλις προσγειώθηκε το αεροπλάνο στη Γερμανία εξέπνευσε. Η ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ όμως καταγγέλλει ότι το προσωπικό της ΔΕΗ βρισκόταν σε απεργία εκείνη την ημέρα και η ΔΕΗ κάλεσε τον Γερμανό Ηλεκτρολόγο και τους βοηθούς του να βάλουν μπροστά τη Μονάδα δημιουργώντας στην ουσία απεργοσπαστικό μηχανισμό. Εκτός από το θανατηφόρο και τους τραυματισμούς η ζημιές στον εξοπλισμό είναι τεράστιες και υπολογίζεται ότι θα κάνει δυο μήνες για να επιδιορθωθούν.

Παπαδόπουλος Χαράλαμπος (11 Ιούνη 1982) ορυχείο Καρδιάς ετών 34 από το Μαυροδένδρι Κοζάνης εργάτης. Πέθανε από αιμορραγία όταν κόπηκε το χέρι του που πιάστηκε στην ταινία καδοτροχού.

Στράντζαλης Μιχάλης (23 Αυγούστου 1982) ετών 50 από Θεσσαλονίκη. Σκοτώθηκε στη Γαλάνη Κοζάνης όπου για άγνωστους λόγους ανατινάχτηκε το φορτηγάκι που ήταν γεμάτο εκρηκτικά. Ο θανόντας δούλευε ως γομωτής στην εταιρεία ΣΑΕ ΕΛΛΑΣ για λογαριασμό της ΔΕΗ. Ο οδηγός και οι άλλοι εργαζόμενοι κινούνταν προς το αυτοκίνητο και ευτυχώς δεν πρόλαβαν να πλησιάσουν αλλιώς θα θρηνούσαμε πολλά θύματα.

Χρυσανθίδης Χρήστος (29 Σεπτέμβρη 1982) (δεν βρέθηκαν επιπλέον στοιχεία)

Μηνάς Νικόλαος του ελευθερίου (23 Μάρτη 1983) ετών 18. Σκοτώθηκε στην Αιανή Κοζάνης όταν έπεσε από μεγάλο ύψος, από Σιδερένιο Πύργο της ΔΕΗ όπου δούλευε στις κατασκευές του Δικτύου υψηλής τάσης.

Θωμαίδης Κωνσταντίνος (21 Απρίλη 1983) Λίμνη Πολυφύτου 24 ετών από την Ακρινή Κοζάνης. Σκοτώθηκε όταν τον χτύπησε νερό με μεγάλη πίεση από αγωγό που δοκίμαζε για να στείλουν νερό για τους Ατμοηλεκτρικούς Σταθμούς της ΔΕΗ. Ο Θωμαίδης δούλευε ως μονταδόρος στην ΕΛΜΕΚ, εταιρεία που κατασκεύαζε έργο της ΔΕΗ

Μοιρίδης Θόδωρος (27 Ιούνη1983) ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου 22 χρονών από τον Τετράλοφο Κοζάνης. Σκοτώθηκε στην κατασκευή του ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου, όπου δούλευε σε κατασκευαστική εταιρεία και ασχολούμενος με τη μεταφορά οικοδομικών υλικών έπεσε από ύψος 12 μέτρων και τραυματίστηκε σοβαρά. Μεταφέρθηκε στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Κοζάνης όπου απεβίωσε μετά από πολύωρη μάχη με το Θάνατο.

Ιωαννίδης Αλέξανδρος (2 Αυγούστου 1983) ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου 48 ετών κάτοικος Πτολεμαΐδας Μονταδόρος στο επάγγελμα. Ο άτυχος μονταδόρος εργαζόταν στην κατασκευή του ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου με την εταιρεία “Τεχνική Ένωση” και συγκεκριμένα στην κατασκευή του δεύτερου πύργου ψύξεως. Την συγκεκριμένη μέρα ο εργαζόμενος ασχολούνταν με την αποσυναρμολόγηση οικοδομικού γερανού σε ύψος 110 μέτρων όταν ένα συρματόσχοινο του γερανού ξέφυγε από τη τροχαλία στηρίξεως κατά τη στιγμή που κατέβαζε ένα αποσυναρμολογημένο τμήμα του και τον τραυμάτισε σοβαρά. Εκτός των άλλων δεν υπήρχε πρόσβαση για να κατεβάσουν τον τραυματία γι αυτό τον σκοπό ήρθε ελικόπτερο του στρατού κατά τις 16.00 μμ (το ατύχημα έγινε κατά τις 11.00πμ) και τον μετέφερε στο έδαφος και από εκεί με ασθενοφόρο μεταφέρθηκε στην Κλινική του Χάμουργκα στην Κοζάνη όπου και απεβίωσε.

Μασιός Νικόλαος (3 Νοέμβρη 1983) ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου ετών 33 κάτοικος Κοζάνης. Δούλευε στη εταιρεία ΜΕΤΚΑ στην κατασκευή του εργοστασίου της ΔΕΗ σαν Ηλεκτροσυγκολλητής και όταν συνέβη το ατύχημα ασχολούνταν με την τοποθέτηση μεταλλικών σχαρών και έπεσε από ύψος 50 μέτρων και διαμελίστηκε.

Κεσκινίδης Παντελής (18 Σεπτέμβρη 1984) ΑΗΣ Αμυνταίου ετών 24 από την Άρδεσσα Εορδαίας. Σκοτώθηκε στην κατασκευή του ΑΗΣ Αμύνταιου-Φιλώτα. Βρήκε τραγικό θάνατο αφού έπεσε στο έδαφος από ύψος 41 μέτρων, από τον πύργο ψύξεως όπου εργαζόταν σαν βοηθός μονταδόρος στην εταιρεία “ΒΙΟΚΑΠΑΤ”. Συνελήφθη ο υπεύθυνος Μηχανικός της Εταιρείας.

Καραγιαννάκος Μιχάλης (14 Νοέμβρη 1984) ΛΙΠΤΟΛ 42 ετών από το Ανατολικό Εορδαίας. Σκοτώθηκε από ηλεκτροπληξία στο λιγνιτωρυχείο όταν για άγνωστους λόγους ανέβηκε στην ηλεκτράμαξα, όπου εργαζόταν και ήρθε σε επαφή με την κεραία παροχής ρεύματος Υψηλής Τάσης η οποία τον κεραυνοβόλησε. Ο άτυχος εργαζόμενος άφησε πίσω του σύζυγο και 3 ανήλικα τέκνα. Στην κηδεία του παρευρέθηκε πλήθος κόσμου γιατί ήταν αγαπητό άτομο και πρόεδρος της Τ.Ε Της ΝΔ, Στεφάνι έστειλε και ο πρόεδρος της ΝΔ Κων/Μητσοτάκης.

Σπανός Γεώργιος (16 Νοέμβρη 1984) ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου 24 χρονών με καταγωγή από τα Γρεβενά κάτοικος Κοζάνης. Σκοτώθηκε από Ηλεκτροπληξία λόγω βραχυκυκλώματος δυο μόλις μέρες αργότερα από το θανατηφόρο του Μιχάλη Καραγιαννάκου που σκοτώθηκε πάλι από ηλεκτροπληξία στη ΛΙΠΤΟΛ

Καπουρκατσίδης Βασίλειος (20 Μάρτη 1984) Ορυχείο Κομάνου ετών 52 εργάτης από το Αντίγονο Φλώρινας. Σκοτώθηκε όταν τον παρέσυρε φορτηγό που κουβαλούσε λιγνίτη. Πρωτόδικα καταδικάστηκε ο οδηγός του φορτηγού γιατί έκανε όπισθεν χωρίς να προσέχει με αποτέλεσμα τον θανάσιμο τραυματισμό άτυχου Καπουρκατσίδη

Χατζηκώστας Χρήστος (30 Δεκέμβρη 1984) ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου 42 ετών από το Κλείτος Κοζάνης. Δούλευε παραμονή πρωτοχρονιάς όταν έχασε την Ισορροπία του και έπεσε από σκαλωσιά ύψους 5 μέτρων.

Κώττης Αλέξανδρος (13 Γενάρη 1985) Ορυχείο Καρδιάς ετών 30 κάτοικος Κοζάνης. Το θύμα καθόταν μέσα σε σταθμευμένο όχημα, σε εσωτερικό δρόμο του Ορυχείου, όταν έπεσε πάνω του άλλο φορτηγό που το οδηγούσε ο Λαζαρίδης Αλέξανδρος ο οποίος ντεραπάρισμα, χτύπησε σε ένα λόφο από λιγνίτη και μετά η καρότσα του έπεσε πάνω στην καμπίνα του σταθμευμένου φορτηγού και σκότωσε τον άτυχο Κώττη Αλέξανδρο

Γαννιτσόπουλος Μιχαήλ (29 Γενάρη 1985) Ορυχεία Βεύης ετών 52 από τη Βεύη πατέρας 3 παιδιών. Εργαζόταν σε τρακτέρ με αντικείμενο την άντληση υδάτων του Ορυχείου, όταν το τρακτέρ γλίστρησε και έπεσε σε λιμνάζοντα ύδατα του Ορυχείου βάθους τριών μέτρων, τον δύστυχο εργάτη ανέσυραν μετά από μια ώρα πνιγμένο οι συνάδελφοί του.

Ιωαννίδης Στέφανος (7 Μάρτη 1985) ΑΗΣ Αμυνταίου ετών 25 κάτοικος Πεδινού Φλώρινας. Δούλευε στον υπό κατασκευή ΑΗΣ Αμυνταίου- Φιλώτα στην εταιρεία ΒΙΟΚΑΤ. Ο νεαρός Ιωαννίδης βοηθούσε στη μεταφορά μεταλλικού καλαθιού γερανού με χειριστή τον Πασχάλη Τριανταφυλλίδη όταν ο βραχίωνας του γερανού ακούμπησε σε εναέριο δίκτυο Υψηλής Τάσης και τον κεραυνοβόλο θάνατο του νεαρού εργάτη. Ο χειριστής του γερανού συνελήφθη.

Τσολάκης Απόστολος (9 Απρίλη 1985) Ορυχείο Καρδιάς ετών 45. Ήταν παντρεμένος και είχε δυο παιδιά. Εργαζόταν ως ΗΜΕΤΕΟ στον εκσκαφέα Ε-5. Βρέθηκε από τους συναδέλφους του νεκρός στην πλατφόρμα του εκσκαφέα. Όπως όλα έδειχναν παρασύρθηκε από την μπούμα απορρίψεως του εκσκαφέα.

Αθανασιάδης Αθανάσιος (17 Σεπτέμβρη 1985) Ορυχείο Βορείου Πεδίου ετών 43 κάτοικος Ποντοκώμης Δούλευε ως επιτηρητής ταινιοδρόμων στη νυχτερινή βάρδια μόνος του όταν βρέθηκε νεκρός από συναδέλφους του της Πρωινής Βάρδιας ώρα 6,00 πρωινή.

Τραμωτής Βασίλειος (13 Νοέμβρη 1985) Ορυχείο Βόρειου Πεδίου ετών 46 έγγαμος από τη Μαυροπηγή Πτολεμαΐδας. Δούλευε στη νυχτερινή βάρδια ως Επιτηρητής Ταινιοδρόμων. Βρέθηκε νεκρός το πρωί από συναδέλφους του της Πρωινής Βάρδιας.

Κάργας Νικόλαος (15 Μάη 1986) Ορυχείο Βορείου Πεδίου ετών 51 από την Πτολεμαΐδα. Παντρεμένος και πατέρας δυο παιδιών. Χειριστής ηλεκτροκίνητου εκσκαφέα. Σκοτώθηκε σ ένα τραγικό διπλό εργατικό ατύχημα όταν το χέρι του μπλέχτηκε σε συρματόσχοινο στο Βαρούλκο ανυψώσεως της Μπούμας ταινίας φορτώσεως. Ο Κάργας έδωσε οδηγίες στον άλλο Χειριστή (Θεοδώρου Νικόλαο) που ήταν στο χειριστήριο για να τον απεγκλωβίσει λέγοντάς του και ποιο κουμπί θα πατήσει. Αυτός όμως πάνω στην ταραχή του έκανε λάθος κίνηση με αποτέλεσμα να τον μαζέψει το βαρούλκο και να βρει τραγικό θάνατο. Ο Θεοδώρου μόλις είδε νεκρό τον συνάδελφό του πήδηξε από τον εκσκαφέα και έδωσε τέλος στη ζωή του.

Θεοδώρου Νικόλαος (15 Μάη 1986) Ορυχείο βορείου πεδίου 27 ετών από τον Άγιο Χριστόφορο Πτολεμαΐδας. Σκοτώθηκε όταν από λάθος κίνηση του χειριστηρίου αντί να απεγκλωβίσει τον συνάδελφό του Κάργα Νικόλαο από το Βαρούλκο, έκανε αντίθετη κίνηση και τον μάζεψε ολόκληρο το συρματόσχοινο του βαρούλκου. Ο Θεοδώρου θεωρώντας υπεύθυνο τον εαυτό του για τον τραγικό θάνατο του Κάργα, έπεσε από τον εκσκαφέα δίνοντας κι αυτός ένα τραγικό τέλος στη Ζωή του.

Μουρατίδης Μελέτιος. (11 Ιούλη 1986). Τραυματίστηκε βαριά από ηλεκτροπληξία και μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Παπανικολάου της Θεσ/νίκης όπου και κατέληξε

Σιχίδης Παρασκευάς (17 Ιούλη 1986) Ορυχείο Βορείου πεδίου 36 ετών από την Πτολεμαΐδα. Δούλευε ως Ηλεκτροτεχνίτης εναέριων δικτύων. Σκοτώθηκε όταν υπέστη θανατηφόρο ηλεκτροπληξία γιατί ενώ χαλάρωσε για λίγο τον αγωγό (καλώδιο χωρίς τάση) που χρησιμοποιούσε, αυτό ακούμπησε στα σύρματα Υψηλής Τάσης με αποτέλεσμα και οι τρεις εργαζόμενοι να πάθουν Ηλεκτροπληξία που για τον Σεχίδη ήταν μοιραία. Τραυματίστηκαν και οι τεχνίτες Σωκράτης Ρωμανόπουλος και Νικόλαος Φωστήρας που δούλευαν μαζί του.

Εμμανουήλ Βασίλειος 21 Σεπτέμβρη 1986 ΑΗΣ Πτολεμαΐδας 46 ετών από τη Μαυροπηγή Κοζάνης έγγαμος και πατέρας 2 παιδιών. Το θύμα δούλευε ως εργάτης και την ώρα του δυστυχήματος ήταν ανεβασμένος πάνω σε σκαλωσιά στα 15 μέτρα ύψος και μαζί με άλλους συναδέλφους του ανέβαζαν σιδηροσωλήνες όταν έχασε την ισορροπία του, έπεσε στο έδαφος και σκοτώθηκε.

Ψάρρας Δημήτριος (23 Σεπτέμβρη 1987) Ορυχείο Καρδιάς ετών 36 κάτοικος Κομάνου Εορδαίας. Ο Ψάρρας δούλευε στα Δομικά ως ελαιοχρωματιστής και εκείνο το διάστημα απασχολούνταν στο Ορυχείο Καρδιάς όπου έβαφαν έναν ηλεκτροκίνητο καδοφόρο εκσκαφέα που είχε βγει σε συντήρηση. Έπεσε στο δάπεδο από ύψος 27 μέτρων ανάμεσα σε εργαζόμενους που δούλευαν εκείνη τη στιγμή στο δάπεδο και όπως ήταν φυσικό έπαθαν σοκ.

Γραβάνης Αχιλλέας (12 Φλεβάρη 1988) Ορυχείο Καρυοχωρίου ετών 35 κάτοικος Πτολεμαΐδας. Δούλευε σαν χειριστής εκσκαπτικού μηχανήματος (τσάπα) στην εταιρεία ΑΚΜΗ Α.Ε όταν έγινε μεγάλη κατολίσθηση στο Ορυχείο και τον καταπλάκωσε με αποτέλεσμα να πεθάνει από ασφυξία κάτω από ένα τεράστιο όγκο χώματος

Λαζαρίδης Γεώργιος (1 Ιούνη 1988) Ορυχείο Αμυνταίου ετών 35 κάτοικος Πτολεμαΐδας. Εργαζόταν στο ως ηλεκτρολόγος στο Α’ Χειριστήριο ηλεκτροκίνητου καδοφόρουυ εκσκαφέα όταν το χειριστήριο ανατράπηκε έπεσε από ύψος 12 μέτρων και σκοτώθηκε

Πιτσιάβας Ευάγγελος (23 Αυγούστου 1988) Διανομή Κοζάνης 30 ετών κάτοικος Κοζάνης. Είχε προσληφθεί πριν ενάμισι χρόνο στη ΔΕΗ, παντρεύτηκε πριν ένα χρόνο και δούλευε στη διανομή Κοζάνης. Σκοτώθηκε από ηλεκτροπληξία στο Χωριό Αγία Παρασκευή της Κοζάνης όταν εκτελώντας εργασίας επιδιόρθωσης βλάβης στο δίκτυο έπεσε από στύλο της ΔΕΗ από ύψος έξη μέτρων. Όπως κατήγγειλε το Συνδικάτο ΕΤΕ/ΔΕΗ ο άτυχος εργαζόμενος εργαζόταν μόνος του κατά παράβαση των κανονισμών.

Στυλιανάκος Γεώργιος (6 Σεπτέμβρη 1988) Ορυχείο Καρδιάς ετών 44. Ο Στυλιανάκος ήταν εργοδηγός στο Συνεργείο Μεταθέσεων του Ορυχείου Καρδιάς όταν καλέστηκε να πάει στη Φλώρινα με μπουλντόζες του Ορυχείου για να βοηθήσουν στην κατάσβεση της μεγάλης Πυρκαγιάς του 1988. Το βράδυ 5-9-1988 μέσα στη νύχτα και στις φωτιές τον πάτησε μπουλντόζα που Χειριζόταν συνάδελφος και φίλος του άτυχου εργοδηγού

Αλεξάκης Αλέξανδρος (11 Γενάρη 1990) Ορυχείο Καρδιάς ετών 24 κάτοικος Πτολεμαΐδας. Δούλευε σαν εργάτης και εκείνη τη στιγμή εργαζόταν για την επιδιόρθωση βλάβης σε ταινία μεταφοράς λιγνίτη όπου σφηνώθηκε ανάμεσα σ αυτή και στο τύμπανο του ταινιόδρομου με αποτέλεσμα να βρει τραγικό θάνατο.

Δραγανούδης Κωνσταντίνος (14 Αυγούστου 1990) ΑΗΣ Πτολεμαΐδας 36 ετών από το Αντίγονο Φλώρινας, έγγαμος πατέρας τριών παιδιών. Ήταν Μηχανολόγος τεχνολόγος και δούλευε ως υπεύθυνος εργοδηγός στη συντήρηση μηχανημάτων στην 3η Μονάδα. Σκοτώθηκε όταν έπεσε σε ακάλυπτο αγωγό από ύψος 45 μέτρων.

Μαλισόβας Πέτρος του Γεωργίου (15/7/1992) Φράγμα ΙΛΑΡΙΩΝΟΣ ετών 56 . Καταγόμενος από τη Μακρινιάδα Άρτας. Δούλευε ως Πιστολαδόρος στην Εταιρεία ΜΗΧΑΝΙΚΗ Α.Ε και απασχολούνταν στην διάνοιξη στοάς για το νέο υδροηλεκτρικό της ΔΕΗ που θα γινόταν στην Μονή Ιλαρίωνος. Σκοτώθηκε όταν κατάπεσε μέρος της οροφής κατά τη διάρκεια εργασιών αγκύρωσης. Ο υπεύθυνος μηχανικός της Μηχανικής εξαφανίστηκε για να γλυτώσει το αυτόφωρο αφού καταγγέλθηκαν έλλειψη βασικών μέτρα ασφάλειας.

Δολιός Γεώργιος (25 Μάρτη 1993) Ορυχείο Αμυνταίου από τη Μελίτη Φλώρινας. Ο Δολιός δούλευε σε σταματημένη ταινία μεταφοράς λιγνίτη μαζί με τον Δουβλετή Γιάννη όταν από κακή συνεννόηση ο ταινιόδρομος τέθηκε σε λειτουργία τραυματίζοντας θανάσιμα το Δολιό και σοβαρά τον Δουβλετή

Πουτογλίδης Γεώργιος (1 Αυγούστου 1993) Ορυχείο Νοτίου Πεδίου παντρεμένος και πατέρας τριών παιδιών από την Ακρινή Κοζάνης Χειριστής. Σκοτώθηκε στο Βέρμιο όπου είχε σταλεί από τη ΔΕΗ για κατάσβεση πυρκαγιάς όταν η μπουλντόζα γλίστρησε και έπεσε σε χαράδρα

 Σαμαράς Κυριάκος (2 Αυγούστου 1996) Ετών 25 από το Προάστειο. Βρέθηκε από συναδέλφους του σοβαρά τραυματισμένος στο χώρο της τέφρας, στον ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Εργαζόταν στην κατασκευή της 5ης μονάδας του ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου.

Παρναβέλης Χρύσανθος (4 Αυγούστου 1996) Ορυχείο Βορείου Πεδίου ετών 39 κάτοικος Πτολεμαΐδας από την Καλλικράτεια Χαλκιδικής. Το ατύχημα συνέβη όταν το μηχάνημα έργων τύπου Ούνιμακ που οδηγούσε ο Παρναβέλης συγκρούστηκε με άλλο όχημα της ΔΕΗ και ανετράπη.

Φορτινάνος Ιωάννης του Νικολάου(10-12-1996) Κάτοικος Κοζάνης ετών 30. Σκοτώθηκε στο Νότιο Πεδίο όταν το φορτηγό στο οποίο επέβαινε ως συνοδηγός συγκρούστηκε με μηχάνημα έργων της ΔΕΗ (φορτωτή). Τραυματίστηκαν ο οδηγός του φορτηγού και ο Χειριστής του φορτωτή.

Σελημίδης Βασίλειος του Ιωάννη. (28/1/1997) ΑΗΣ Καρδιάς. Ήταν από το Κλείτος και διέμενε στο Δρέπανο, 31 χρονών παντρεμένος και είχε ένα ανήλικο παιδί. Σκοτώθηκε στον ΑΗΣ Καρδιάς όταν κατά τη διάρκεια της εργασίας του ήρθε σε επαφή με ηλεκτροφόρα καλώδια.

 Κωνσταντινόπουλος Ιωάννης (14/4/1997) Λιγνιτωρυχεία Βεγόρας. Κάτοικος Λόφων Φλώρινας, 38 χρονών, Παντρεμένος και πατέρας δυο ανήλικων παιδιών. Καταπλακώθηκε από τόνους χώματα όταν στην προσπάθειά του να εξορύξει κοίτασμα λιγνίτη έπεσε το πρανές και τον καταπλάκωσε. Το πτώμα του βρέθηκε μετά από πάρα πολλές ώρες αφού ο όγκος των χωμάτων που τον πλάκωσε ήταν τεράστιος. Οι εργαζόμενοι κατήγγειλαν ότι δεν παίρνονται ούτε καν τα στοιχειώδη μέτρα ασφάλειας κατά την εξόρυξη και όταν διαμαρτύρονται γι αυτό αντιμετωπίζουν την απόλυση και την τρομοκρατία από τους ιδιώτες, ιδιοκτήτες του ορυχείου.

Κιουρουκίδης Ευστάθιος (8 Οκτωβρίου 1997) ΑΗΣ Πτολεμαΐδας ετών 29 (υπάλληλος ΔΕΗ). Επιστρέφοντας, προς το σημείο όπου θα συναντούσε την ομάδα συντήρησης και σε χώρο σκοτεινό, κάτω από πύργο ψύξεως γλιστρώντας χτύπησε στο κεφάλι με αποτέλεσμα να χάσει τις αισθήσεις του. Αναίσθητος από το χτύπημα στο κεφάλι κύλισε το κορμί του σε σημείο όπου υπήρχε μικρή ποσότητα λιμνάζοντων υδάτων και λάσπη. Ο θάνατος του διαπιστώθηκε λίγη ώρα αργότερα στο κρατικό νοσοκομείο Κοζάνης και σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση, οφείλονταν σε πνιγμό και κατάποση λάσπης. Την επόμενη μέρα στο σημείο του ατυχήματος η ΔΕΗ είχε τοποθετήσει κάγκελα ασφαλείας καθώς και φώτα. Αν υπήρχαν από πριν, ως όφειλε η ΔΕΗ, ο Στάθης δεν θα είχε πνιγεί…

Αραιλούδης Ιωάννης (14 Νοεμβρίου 1998) ΑΗΣ Πτολεμαΐδας 38 ετών, πατέρας 2 παιδιών (εργάτης στη ΔΕΗ). Σκοτώθηκε πέφτοντας στον ταινιόδρομο του Κυρίου πεδίου. Ο άτυχος εργαζόμενος βρέθηκε διαμελισμένος στην αυλή του λιγνίτη του ΑΗΣ Πτολεμαΐδας, ανάμεσα σε χιλιάδες τόνους κάρβουνου μετά από δύο μέρες. Οι εργαζόμενοι στον ΑΗΣ Πτολεμαΐδας πιστεύουν ότι ο συνάδελφός τους παρασύρθηκε από την ταινία μεταφοράς του λιγνίτη, καθώς επιχειρούσε να την περάσει, αλλά κανείς δεν μπόρεσε να τον αντιληφθεί για να τον βοηθήσει.

Τσαντσαρίδης Δημήτριος (30 Απριλίου 1999) Ορυχείο Νοτίου Πεδίου 21 ετών (εργάτης με 8μηνη σύμβαση). Παραμονή Πρωτομαγιάς, άφησε την τελευταία του πνοή ο εργάτης Δημήτρης Τσαντσαρίδης, από την Κρυόβρυση Εορδαίας. Ο θάνατος υπήρξε ακαριαίος και προήλθε από ηλεκτροπληξία λόγω βραχυκυκλώματος σε καλώδιο υψηλής τάσης. Ο άτυχος εργάτης προσπαθούσε με άλλους συναδέλφους του να διορθώσει βλάβη σε ταινιόδρομο ορυχείο του Νοτίου Πεδίου. Οι εργαζόμενοι δήλωσαν ότι ήταν απαραίτητο να γίνει διακοπή ρεύματος πριν να ξεκινήσουν αυτές οι εργασίες. Αγανακτησμένοι κάτοικοι της Κρυόβρυσης και συνάδελφοι του αδικοχαμένου νέου έκαψαν το στεφάνι που έστειλε Συνδικάτο της ΔΕΗ

Πουλιόπουλος Αθανάσιος (2 Φλεβάρη 2001) Ορυχείο Νοτίου Πεδίου ετών 42 υπάλληλος της ΔΕΗ, πατέρας δυο ανήλικων παιδιών από το Τρανόβαλτο Κοζάνης. Σκοτώθηκε στο Ορυχείο όταν ο φορτωτής που χειριζόταν γλίστρησε λόγω παγωνιάς και ανατράπηκε.

 Βαρταλάμης Αθανάσιος (13 Ιούλη 2001) Α.Η.Σ. Καρδιάς 36 ετών (εργάτης σε εργολάβο) Στον ΑΗΣ Καρδιάς άφησε την τελευταία του πνοή ο εργάτης Αθανάσιος Βαρταλάμης από την Ποντοκώμη Κοζάνης, την ώρα που χειριζόταν μηχάνημα καθαρισμού. Έχασε την ισορροπία του, έπεσε και παρασύρθηκε από το μηχάνημα, με αποτέλεσμα τον ακαριαίο θάνατό του.

Παπαηλίας Γεώργιος (30 Ιουλίου 2001) Ορυχείο Αμυνταίου 33 χρόνων. Άλλο ένα εργατικό δυστύχημα στις εγκαταστάσεις της ΔΕΗ στο Αμύνταιο έγινε αιτία να χάσει τη ζωή του ο ηλεκτρολόγος Γιώργος Παπαηλίας. Ο άτυχος ηλεκτρολόγος εργαζόταν στον αποθέτη του εν λόγω Ορυχείου. Προσπαθούσε να επισκευάσει την ταινία του αποθέτη που είχε υποστεί βλάβη, όταν χτύπησε σε τάση 1.490 βολτ και ο θάνατος επήλθε ακαριαία.

Ριτάκας Απόστολος (17 Σεπτέμβρη 2001) Ορυχείο Βόρειου Τομέα 35 χρονών. Τραγικό θανατηφόρο εργατικό ατύχημα έγινε στα Ορυχεία της ΔΕΗ στην Πτολεμαΐδα, με θύμα τον 35χρονο ηλεκτρολόγο Απόστολο Ριτάκα και τραυματισμένο τον επίσης ηλεκτρολόγο Γιώργο Τσαχουρίδη. Συγκεκριμένα, οι δύο ηλεκτρολόγοι πήραν εντολή από την τεχνική διεύθυνση του ορυχείου να πάνε με όχημα σε κάποιο σημείο του ορυχείου να διορθώσουν μία βλάβη. Μετά από 2 ώρες περίπου, στις 5 το πρωί, και ενώ η Βλάβη είχε αποκατασταθεί, πήραν εντολή να επιστρέψουν στη βάση τους. Ενώ ο ένας από τους δύο ηλεκτρολόγους που οδηγούσε το αυτοκίνητο της εταιρίας μανουβράριζε, για να πάρει το δρόμο του γυρισμού, μέσα στη σκοτεινιά το όχημα κατέπεσε σε λάκκο 5 μέτρων, με αποτέλεσμα το θάνατο του ενός εργαζόμενου και το σοβαρό τραυματισμό του άλλου.

Σερπέσης Νικόλαος (17/6/2004) Ορυχείο Καρδιάς ετών 50 παντρεμένος και πατέρας 2 παιδιών από τον Φιλώτα Φλώρινας. Δούλευε σαν ηλεκτροσυγκολλητής στο συνεργείο Μηχανημάτων Ορυχείου Καρδιάς. Πέθανε από έμφραγμα του μυοκαρδίου κατά το χρόνο προσέλευσής του στην εργασία. Μεταφέρθηκε στο Μποδοσάκειο Νοσοκομείο αλλά δεν μπόρεσαν να τον επαναφέρουν και πέθανε σε μισή ώρα. Χαρακτηρίστηκε από την διεύθυνση της ΔΕΗ ως εργατικό ατύχημα λόγω της φύσης της εργασίας του και την πίεση που δέχτηκε όλες τις προηγούμενες ημέρες λόγω εντατικοποίησης.

Τσιανάκας Ιωάννης (31 Αυγούστου 2004) Ορυχείο Νοτίου Πεδίου 41 ετών (υπάλληλος ΔΕΗ) Ο Τσιανάκας Ιωάννης έχασε τη ζωή του όταν καταπλακώθηκε από Χωματουργικό μηχάνημα που κουβαλούσε 85 τόνους λιγνίτη, στο Ορυχείο Νοτίου Πεδίου στην Πτολεμαΐδα. Ο εργαζόμενος οδηγούσε υπηρεσιακό όχημα της ΔΕΗ τύπου τζιπ όταν από άγνωστη αιτία το αυτοκίνητο προσέκρουσε στη δεξιά πλευρά προπορευόμενου χωματουργικού οχήματος που μετέφερε λιγνίτη, με συνέπεια να καταπλακωθεί το τζιπ και ο εργάτης να βρει φρικτό θάνατο.

Αθανασιάδης Γεώργιος 9/9/2004 (αναζητούνται περισσότερα στοιχεία)

Mali Bledi (24 Νοέμβρη 2004) Ορυχείο Νοτίου Πεδίου ετών 21 (οδηγός σε εργολάβο) Νεκρός ο 21χρονος οδηγός φορτηγού Bledi Mali από την Κορυτσά της Αλβανίας. Ο εργάτης σκοτώθηκε όταν ανατράπηκε το φορτηγό που οδηγούσε. Εργαζόταν ανασφάλιστος σε εργολάβο, ο οποίος προσπάθησε να αποκρύψει το ατύχημα.

Γεωργιάδης Χρυσόστομος (26/12/2004) Ορυχείο Καρδιάς. Ετών 50 παντρεμένος και πατέρας 4 παιδιών από τον Ανθότοπο Κοζάνης. Πέθανε στο σχόλασμα της απογευματινής βάρδιας όπου δούλευε ως Β΄ Χειριστής ηλεκτροκίνητου καδοφόρου εκσκαφέα, από οξύ εγκεφαλικό. Η ΔΕΗ αναγνώρισε τι ευθύνες της και χαρακτηρίστηκε εργατικό ατύχημα.

Ευθυμιάδης Κων/νος (23 Φλεβάρη 2005) ΑΗΣ. Αγ. Δημητρίου 62 ετών, πατέρας 2 ανήλικων παιδιών (εργάτης σε εργολάβο) Νεκρός είναι ο εργάτης Ευθυμιάδης Κωνσταντίνος από το Κλείτος Κοζάνης ο οποίος εργαζόταν στον καθαρισμό των ταινιοδρόμων μεταφοράς του λιγνίτη στην εταιρία ΒΕΚΑ που είχε αναλάβει την εργολαβία καθαριότητας. Σκοτώθηκε την ώρα της δουλειάς, ενώ προσπαθούσε να καθαρίσει με ειδικό εργαλείο (ξύστρα) υπολείμματα από ταινία μεταφοράς λιγνίτη. Το αριστερό του χέρι μάγκωσε στον περιστροφικό κύλινδρο της ταινίας με αποτέλεσμα να του συνθλίψει όλο το χέρι μέχρι τον ώμο και το κεφάλι. Το νεκρό εργάτη βρήκε ο επιτηρητής που κάνει επιθεώρηση στα σιλό του ΑΗΣ.

Κασαράκης Λάζαρος (11 Απριλίου 2005) Α.Η.Σ. Καρδίας ετών 34 (εργάτης σε εργολάβο) Πέθανε την ώρα που δούλευε μέσα στο λέβητα του ΑΗΣ Καρδιάς κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης. Ο εργάτης δούλευε σε συνεργείο εργολάβου που ανέλαβε από τη ΔΕΗ την εργολαβία συντήρησης του λέβητα του ΑΗΣ Καρδιάς. Τον βρήκαν νεκρό οι συνάδελφοί του που πήγαν να τον αλλάξουν στη βάρδια, λίγο μετά τις 5.30 το απόγευμα. Δούλευε μέσα σε συνθήκες έλλειψης οξυγόνου, καθαρίζοντας το λέβητα όπου γίνεται η καύση και απελευθερώνεται η τέφρα.

Καρυπίδης Παρασκευάς (23 Μαρτίου 2006) Ορυχείο Νοτίου Πεδίου 49 ετών (υπάλληλος ΔΕΗ) Ο τεχνίτης Καρυπίδης Παρασκευάς τραυματίστηκε θανάσιμα (ξεψύχησε δυο μέρες μετά στο νοσοκομείο). Τεχνίτης μηχανολογικής συντήρησης βαρέων οχημάτων κλήθηκε λίγο πριν τις 10 το βράδυ, στη λήξη της απογευματινής βάρδιας, να επισκευάσει γεωτρύπανο στο τμήμα Σκληρών του ορυχείου. Ακινητοποίησε το φορτηγό βάζοντας ταχύτητα, ακριβώς απέναντι από το σημείο της βλάβης, ώστε με τα φώτα του οχήματος να φωτίζει το χώρο, για να μπορέσει να δει και να επισκευάσει το πρόβλημα. Το όχημα μετακινήθηκε και τον καταπλάκωσε σφηνώνοντας τον πάνω στο γεωτρύπανο. Το συγκεκριμένο φορτηγό είχε κατασκευαστεί την δεκαετία του ΄60 και δεν είχε χειρόφρενο. Είχαν καταργήσει το χειρόφρενο με ντίζα για να μην δημιουργούν προβλήματα το χειμώνα.

Κεσκερίδης Γεώργιος (28/9/2006) Ετών 45 κάτοικος, εν ζωή, Μαυροπηγής. Παντρεμένος και πατέρας δυο παιδιών. Σκοτώθηκε σε τροχαίο ατύχημα στο Ορυχείο Κομάνου όταν το φορτηγό που οδηγούσε ξέφυγε από την πορεία του και προσέκρουσε σε ανάχωμα του ορυχείου.

Νίτσος Γεώργιος (18 Οκτωβρίου 2006) Α.Η.Σ. Πτολεμαΐδας 45 ετών, πατέρας 3 ανήλικων παιδιών (οδηγός σε εργολάβο) Ο 45χρονος από το Μεταξά Κοζάνης, εργαζόμενος ως οδηγός σε εργολάβο έκανε μεταφορές στις αποθέσεις του ΑΗΣ Πτολεμαΐδας από το ορυχείο του Κυρίου Πεδίου, καταπλακώθηκε από το φορτηγό και τον λιγνίτη που κουβαλούσε με αποτέλεσμα να σκοτωθεί. Ο εργαζόμενος που κινούνταν σε χώρο απόθεσης λιγνίτη, προσέγγισε με το φορτηγό που οδηγούσε την άκρη του πρανούς για την απόθεση του λιγνίτη, με αποτέλεσμα οι δύο πίσω τροχοί να βρεθούν στο κενό. Ο ίδιος, στην προσπάθειά του να βγει από το αυτοκίνητο, έπεσε και τελικά καταπλακώθηκε από το όχημα. Όπως καταγγέλλουν οι συνδικαλιστές, στο χώρο θα έπρεπε να υπάρχει «τουμπαδόρος», δηλαδή εργαζόμενος που θα καθοδηγεί τους οδηγούς των φορτηγών που προσεγγίζουν κάνοντας όπισθεν, για να αδειάσουν το λιγνίτη.

Μορφίδης Μόρφης (8 Μαϊού 2007) ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου ετών 42, πατέρας 2 ανήλικων παιδιών – (εργάτης σε εργολάβο) Ο εργάτης στην προσπάθεια του να καθαρίσει τη χοάνη της μονάδας, αντί να ανέβει από πάνω και να χτυπήσει με το δονητή για να πέσει η τέφρα κάτω, άνοιξε την θύρα χαμηλά της χοάνης και επιχείρησε από κάτω με ξύστρα να κατεβάσει κομμάτια τέφρας που ήταν κολλημένα. Την ώρα που βρισκόταν στη βάση του σιλό η υγροποιημένη τέφρα έπεσε πάνω του, με αποτέλεσμα να πάθει ασφυξία αφού θάφτηκε ζωντανός.

Κωτούλας Αθανάσιος (19 Ιουνίου 2007) Ορυχείο Νοτίου Πεδίου ετών 51, πατέρας 2 παιδιών (εργοδηγός, υπάλληλος ΔΕΗ). Έχασε τη ζωή του όταν το όχημα τύπου “ούνιμοκ” που οδηγούσε κατακρημνίστηκε σε γκρεμό. Ο 51χρονος εργοδηγός Κωτούλας Αθανάσιος από την Άνω Κώμη κατά την διάρκεια ελέγχου στο εργοτάξιο και στα μηχανήματα εξόρυξης έπεσε με το αυτοκίνητο από ύψος 20 μέτρων, απ’ όπου ανασύρθηκε νεκρός. Το ατύχημα έγινε 1:00 η ώρα το βράδυ. Ο εργαζόμενος κινούνταν σε ένα δρόμο μέσα στο ορυχείο ο οποίος θα έπρεπε να είχε κλείσει. Ο συγκεκριμένος δρόμος είχε κοπεί στα δύο πριν από τρεις μέρες λόγω της εξορυκτικής δραστηριότητας, οπότε ο εργάτης μην έχοντας καλή ορατότητα λόγω νύχτας, ξαφνικά βρέθηκε στο κενό.

Τεμουρτζίδης Παναγιώτης (26/5/2007) ΑΗΣ ΛΙΠΤΟΛ ΛΚΔΜ ετών 50 από τον Φιλώτα Φλώρινας. Ο άτυχος εργαζόμενος δούλευε ως Χειριστής λέβητα στον ΑΗΣ ΛΙΠΤΟΛ και έπαθε εγκεφαλικό επεισόδιο στις 15/5/2007 και χρειάστηκε να μεταφερθεί επειγόντως για νοσηλεία αλλά δυστυχώς η εντατική του Μποδοσάκειου ήταν κλειστή και στη Θεσσαλονίκη που μεταφέρθηκε δεν βρέθηκε κρεβάτι! Έτσι μεταφέρθηκε στην εντατική του νοσοκομείου Δράμας και μετά πάλι σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης όπου κατέληξε στις 26/5/2007. Η Διεύθυνση της ΔΕΗ αναγνώρισε ότι εκτός των άλλων καταλυτικό ρόλο έπαιξε το άγχος και το εργασιακό στρες αλλά και η εντατικοποίηση της εργασίας λόγω έλλειψης προσωπικού γι αυτό και χαρακτηρίστηκε εργατικό ατύχημα.

Φετίμ Κρόσι (2 Ιουλίου 2007) Ορυχείο Καρδίας ετών 27 Ο Κρόσι Φετίμ από την Αλβανία, οδηγός σε εργολάβο, ανασύρθηκε νεκρός όταν το φορτηγό που οδηγούσε παρέκκλινε από την πορεία του και ανατράπηκε. Καταπλακώθηκε από το τεράστιο φορτηγό που οδηγούσε σε κατηφόρα. Η πλατεία στην οποία άδειαζαν τα φορτηγά ήταν μικρή. Το γεγονός ότι δεν υπήρχε επαρκείς χώρος για να γυρίζουν εύκολα τα φορτηγά τα οποία αναγκαστικά έπαιρναν κλειστή στροφή σε συνδυασμό με την ταχύτητα και το βρεγμένο οδόστρωμα προκάλεσαν το ατύχημα. Ξεψύχησε λίγα λεπτά αργότερα στο νοσοκομείο της Πτολεμαΐδας. Ο Φετίμ, έμπειρος οδηγός, δούλευε 4 χρόνια ως οδηγός σε εργολάβους της Δ.Ε.Η. είχε χαρτιά και τους τελευταίους 4 μήνες ήταν μέλος σωματίου εργαζομένων.

Δαβίνης Ιωάννης (14 Ιουνίου 2008) Α.Η.Σ. Αγ. Δημητρίου ετών 37 (μηχανοτεχνίτης-υπάλληλος ΔΕΗ) Βρέθηκε νεκρός κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες στον ΑΗΣ Αγ. Δημητρίου. Τον εργαζόμενο βρήκαν οι συνάδελφοι του (στο υπόγειο του λεβητοστάσιο της 4ης μονάδας) θανάσιμα τραυματισμένο πιθανόν λόγο πτώσης από ύψος. Ο Δαβίνης εργαζόταν ως μηχανοτεχνίτης στην ομάδα συντήρησης στροβίλων.

Τσιώνης Στέργιος (7 Ιουλίου 2008) Ορυχείο Νοτίου Πεδίου 49 ετών (εκλεκτής πύργου ελέγχου – υπάλληλος ΔΕΗ) Ο εργαζόμενος έπαθε ανακοπή καρδιάς την ώρα που εργαζόταν στον πύργο ελέγχου του νοτίου πεδίου.

Παράσχος Ιωάννης (18/6/2009) Ορυχείο Καρδιάς. Αιφνίδιος θάνατος εν ώρα υπηρεσίας από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Χαρακτηρίστηκε εργατικό ατύχημα αφού αναγνωρίστηκε το άγχος και το εργασιακό στρες ως συνυπεύθυνοι παράγοντες για το θάνατο του άτυχου εργαζόμενου

Τιγκιανίδης Γεώργιος (12 Ιουλίου 2008) ΑΗΣ ΛΙΠΤΟΛ 49 ετών (υπάλληλος ΔΕΗ) Ο εργαζόμενος υπέστη ανακοπή καρδιάς εν ώρα υπηρεσίας στον ΑΗΣ ΛΙΠΤΟΛ. Είχε προηγηθεί μια πολυήμερη και ιδιαίτερα απαιτητική βάρδια εργασίας, η οποία αποτελούνταν από συνεχόμενα 12ωρα. Ο Τιγκιανίδης δούλευε στον ΑΗΣ του βιομηχανικού συγκροτήματος που παράγει ρεύμα για τη λειτουργία των ορυχείων. Ήταν παντρεμένος και περιμένανε δεύτερο παιδί.

Νίκου Μάρκος (4 Φλεβάρη 2009) Διανομή Κοζάνης ετών 46, πατέρας 2 ανήλικων παιδιών (εναερίτης-υπάλληλος ΔΕΗ) από το Βελβεντό Κοζάνης δούλευε στη ΔΕΗ ως ηλεκτρολόγος στην διανομή. Το δυστύχημα συνέβη στο Δημοτικό Διαμέρισμα Κάτω Κώμης, όπου ο άτυχος 47χρονος πήγε για να επιδιορθώσει βλάβη σε καλώδια παροχής ρεύματος και ενώ βρισκόταν πάνω σε στύλο της ΔΕΗ, υπέστη ηλεκτροπληξία.

Κωνσταντόπουλος Νίκος (15 Απριλίου 2009) ΑΗΣ Καρδίας 48 ετών, πατέρας 2 παιδιών (υπομηχανικός, υπάλληλος ΔΕΗ) από το Ρύμνιο Κοζάνης. Σκοτώθηκε από ηλεκτροπληξία στο Κέντρο Υψηλής Τάσης (ΚΥΤ) στην 4η μονάδα του ΑΗΣ Καρδίας Κοζάνης. όπου εργαζόταν. Ο εργαζόμενος, εργοδηγός στην ειδικότητα και πολύ έμπειρος, τη στιγμή που επιχειρούνταν μετρήσεις για την επανεκκίνηση της 4ης μονάδας του ΑΗΣ, η οποία βρισκόταν σε συντήρηση χτυπήθηκε από υψηλή τάση όταν πήγε να κάνει κάποια μέτρηση σε μετασχηματιστή του σταθμού. και έπεσε στο κενό. Το ρεύμα τον πέταξε στο έδαφος από ύψος πέντε μέτρων. Πέθανε από ηλεκτροπληξία πριν ακόμη φτάσει στο χώρο το ασθενοφόρο.

Αντρεατίκ Ρίκα (15 Ιουλίου 2009) Ορυχείο Νοτίου Πεδίου 32 ετών, πατέρας 2 παιδιών 4 και 2 χρονών (εργάτης σε εργολάβο). Ο Αλβανός εργάτης εργάζονταν σε συνεργείο επισκευής αυτοκίνητων εργολάβου όταν τον καταπλάκωσε και τον ακινητοποίησε η καρότσα του φορτηγού που επισκεύαζε, τραυματίζοντάς τον πολύ σοβαρά. Βαριά τραυματίας και με εσωτερική αιμορραγία διακομίστηκε στο νοσοκομείο Παπανικολάου της Θεσσαλονίκης όπου 15 μέρες μετά υπέκυψε στα τραύματα του. Ο εργάτης δούλευε για 12 συνεχόμενα χρόνια και ήταν μέλος του συνεργείου συντήρησης βαρέων οχημάτων της εργολαβικής εταιρείας.

Καλαιτσής Γεώργιος (7 Σεπτέμβρη 2010) Βελβενδός ετών 36 παντρεμένος με ένα παιδί. Δούλευε σε εργολάβο για λογαριασμό της ΔΕΗ σε έργα επέκτασης του δικτύου για τον ηλεκτροφωτισμό φωτοβολταϊκού πάρκου έξω από το Βελβενδό. Σκοτώθηκε από ηλεκτροπληξία όταν το ανυψωτικό μηχάνημα που χειριζόταν ο άτυχος εργαζόμενος ήρθε σε επαφή με ηλεκτροφόρα καλώδια της ΔΕΗ.

Παπανικολάου Ιωάννης (31 Αυγούστου 2011) Ορυχείο Νοτίου Πεδίου ετών 55. Πατέρας 5 παιδιών από τη Λάβα Σερβίων. Ο άτυχος εργαζόμενος δούλευε οδηγός σε εργολάβο της ΔΕΗ που εκτελούσε χωματουργικές εργασίες για λογαριασμό της ΔΕΗ στα σκληρά του Νοτίου Πεδίου όταν καταπλακώθηκε μέσα στο φορτηγό από τόνους Χώμα αφού έγινε κατολίσθηση του πρανούς την ώρα που περίμενε να φορτώσει. Αιτία ο ανορθόδοξος τρόπος εργασίας και η καταστρατήγηση του Κανονισμού Μεταλλευτικών Εργασιών.

Βλάχος Χαράλαμπος (22/6/2011) ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου 45 χρονών από την Κοζάνη πατέρας τριών παιδιών. Δούλευε σε εργολάβο για λογαριασμό της τηλεθέρμανσης και σκοτώθηκε όταν έγινε έκρηξη σε δεξαμενή όπου εργαζόταν ως ελαιοχρωματιστής και εκτελούσε εργασίες αμμοβολής. Πιθανολογείται ότι η έκρηξη έγινε από σπινθήρα που μάλλον δημιούργησε ο ελαττωματικός προβολέας που χρησιμοποίησε ο άτυχος εργαζόμενος στο εσωτερικό της δεξαμενής για φωτισμό.

Καραστογιάννης Νικόλαος (27 Δεκεμβρίου 2012) Ορυχείο Νοτίου Πεδίου 38 Χρονών. Ο άτυχος εργαζόμενος που δούλευε ως ΗΜΕΤΕΟ στην Α’ Ομάδα της Βάρδιας του Νοτίου Πεδίου βρέθηκε από συναδέλφους του χτυπημένος (μάλλον από κομμάτι λιγνίτη) στο δάπεδο ανάμεσα στις ερπύστριες. Εκείνη την ώρα δούλευε ως κατευθυντής στον εκσκαφέα αφού ο Κατευθυντής έκανε τη δουλειά του χειριστή μπουλντόζας γιατί η επιχείρηση τους υποχρέωσε να βγάλουν διπλώματα λόγω έλλειψης Χειριστών. Ο εργαζόμενος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Παπανικολάου στη Θεσσαλονίκη όπου και κατέληξε δυο μέρες αργότερα στις 29/12-2012.

Μασούρας Νικόλαος (14 Φλεβάρη 2014) Τομέας Περιβάλλοντος ΛΚΔΜ 56 ετών. Ο εργαζόμενος βρέθηκε πνιγμένος σε τεχνητή λίμνη της ΔΕΗ, σε χώρο αποκατάστασης εδαφών στην προσπάθειά του, σύμφωνα με πληροφορίες, να σπρώξει στη λίμνη πλωτή κατασκευή. Ήταν μόνος του και οι εργαζόμενοι κατήγγειλαν ότι είχαν προειδοποιήσει επανειλημμένως τους υπεύθυνους για τους κινδύνους της συγκεκριμένης λίμνης. 101. Τσίγκας Γεώργιος (17 Ιουλίου 2014) Σχηματισμός Σκληρών Νοτίου Πεδίου 42 ετών πατέρας δυο ανήλικων παιδιών, που δούλευε ως χειριστής σκαπτικού μηχανήματος τύπου σόβερ στα «σκληρά» του Νοτίου Πεδίου και «κατέληξε» στο νοσοκομείο της Κοζάνης αφού είχε τραυματιστεί σοβαρά σε σύγκρουση του σκαπτικού που χειριζόταν με χωματουργικό όχημα των ορυχείων τύπου τάμπερ που έπεσε πάνω στο κουβούκλιο του μηχανήματος που χειριζόταν και το γκρέμισε μαζί με τον άτυχο εργαζόμενο

Δρίλες Μιχάλης (24 Δεκέμβρη 2014) Ορυχείο Βορείου Πεδίου 34 ετών από τον Αετό Φλώρινας. Σκοτώθηκε παραμονές Χριστουγέννων όταν καταπλακώθηκε από πόρτα φορτηγού που καλέστηκε να επισκευάσει σε εργολαβία της ΔΕΗ ως ηλεκτροσυγκολλητής.

Φενερίδης Χριστόφορος (29.10.15) Ορυχείο Μαυροπηγής. Ο 54χρονος από το Ανατολικό Εορδαίας ήταν ιδιοκτήτης και οδηγός φορτηγού που δούλευε σε εργολάβο της ΔΕΗ. Σταμάτησε στο Χώρο στάθμευσης και κατέβηκε να κάνει έλεγχο στο φορτηγό το οποίο για άγνωστο λόγο ξεκίνησε και τον παρέσυρε σπάζοντάς του το κρανίο.

Μελετίου Συμεών (4/12/2015) Ορυχείο Νοτίου Πεδίου. Ο 50χρονος ιδιοκτήτης και οδηγός φορτηγού με καταγωγή από την Καρδίτσα ήταν παντρεμένος και είχε ένα ανήλικο παιδί. Ήρθε από την Καρδίτσα να βγάλει ένα μεροκάματο στους εργολάβους των Ορυχείων και Βρήκε τραγικό θάνατο όταν στη προσπάθειά του να αδειάσει την καρότσα του φορτηγού έπεσε από το Πρανές και σκοτώθηκε. Τα αίτια λίγο πολύ γνωστά. Εντατικοποίηση για να βγάλουν όσο το δυνατόν περισσότερα δρομολόγια και μείωση προσωπικού αφού δεν υπήρχε τουμπαδόρος ο οποίος ελέγχει και κάνει κουμάντο στο φορτηγό για να μην πέσει στο πρανές.

Χατζής Ιωάννης (7/3/2016) Ορυχείο Αμυνταίου. Ο 42χρονος πατέρας τριών παιδιών από το Κλειδί Φλώρινας δούλευε ως ηλεκτρολόγος στη Βάρδια του ορυχείου όταν καλέστηκε να επιδιορθώσει βλάβη στον αποθέτη Α4 στην απογευματινή βάρδια. Για άγνωστους λόγους κεραυνοβολήθηκε από ρεύμα τάσης 6.000 volt. Τραυματίστηκαν ελαφρότερα άλλοι δυο εργαζόμενοι

Πανιτσίδης Λάζαρος (18/8/2017) Ορυχείο Καρδιάς. Ο άτυχος εργαζόμενος ήταν 35 χρονών και πατέρας δυο ανήλικων παιδιών. Ήταν με πρόσληψη ανειδίκευτου εργάτη σε υπεργολάβο της ΔΕΗ και εκτελούσε χρέη χειριστού Κλαρκ όταν κατά τη διάρκεια συναρμολόγησης πέδιλων ερπύστριας καδοφόρου ηλεκτροκίνητου εκσκαφέα το κλαρκ τουμπάρισε και τον καταπλάκωσε. Κατά τον έλεγχο της ΕΜΒΕ προέκυψε ότι ο αδικοχαμένος εργαζόμενος εκτός του ότι είχε σύμβαση ανειδίκευτου, ήταν ασφαλισμένος μόνο για δυο μέρες την εβδομάδα, Δευτέρα και Πέμπτη ενώ το ατύχημα έγινε Σάββατο. Επίσης το Κλαρκ δεν είχε άδεια κυκλοφορίας ούτε καν ήταν δηλωμένο στη διεύθυνση του ορυχείου.

Κοζάνη 11/9/2017

Στέφανος Πράσσος: Πρώην πρόεδρος του Συνδικάτου εργαζομένων στην Ενέργεια «Εργατική Αλληλεγγύη»

σ.σ 1).Η προσπάθεια αυτή της καταγραφής των εργατικών δυστυχημάτων και ατυχημάτων έγινε γιατί: α). Υπήρχε η αναγκαιότητα λόγω έλλειψης στοιχείων. β). Για να τιμηθεί η μνήμη τους και να μην περάσουν οι νεκροί αυτοί της εργατικής τάξης στη λήθη γ). Να αξιοποιηθούν από εργαζόμενους, συνδικάτα και ειδικούς για να γίνουν προτάσεις ώστε να μειωθούν, έστω, αυτά τα εργοδοτικά εγκλήματα.

 

Τα στοιχεία και οι φωτογραφίες προέρχονται από τις εφημερίδες “Θάρρος”, “Χρόνος” και “Πρωινός Λόγος” της Κοζάνης, “Πτολεμαίο” της Πτολεμαΐδας και τον Ριζοσπάστη και τους ευχαριστώ για την πρόσβαση που μου έδωσαν στο αρχείο τους3). Η έρευνα δεν έχει ολοκληρωθεί, κυρίως λόγω των προβλημάτων μεταφοράς της βιβλιοθήκης Κοζάνης και θα συνεχιστεί όταν ολοκληρωθεί η μεταφορά. Επίσης επειδή η έρευνα γίνεται μέσω του τύπου και υπάρχουν ατυχήματα και δυστυχήματα που δεν έχουν δημοσιευτεί παρακαλώ όσους συγγενείς και φίλους εργατικών ατυχημάτων έχουν και θέλουν να δώσουν στοιχεία να επικοινωνήσουν μαζί μου στο 6976579174 ή να τα στείλουν στην ηλεκτρονική διεύθυνση  [email protected]

---

 

 

Πηγή: kokinokamini.blogspot.com  μέσω kozani.tv

 

Του Νάσου Παπαστάθη 

Η δημοσιοποίηση υποθέσεων σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης στον χώρο του Αθλητισμού και της Τέχνης έφερε -μεταξύ άλλων- στο φως μια απίστευτη ιστορία ασέλγειας κατά ανήλικων προσφύγων από τον Δημήτρη Λιγνάδη. Η υπόθεση είναι μέρος της δικογραφίας και αφορά σειρά περιστατικών σεξουαλικής κακοποίησης μεαρών ατόμων – άλλες φορές ανηλίκων και άλλες φορές ενηλίκων. Με τεχνικές αποπλάνησης και εξαναγκασμού σε σεξουαλική συνεύρεση με τον σκηνοθέτη χωρίς τη συναίνεση των θυμάτων, καθώς εκείνα βίωναν καταστάσεις έντονα τραυματικές που δεν μπορούσαν να τις ομολογήσουν και να τις καταγγείλουν. 

Βίωσαν τη βία και τον εξευτελισμό τού να γίνονται αντικείμενο ικανοποίησης των σεξουαλικών ορέξεων ενός άντρα, ενός «καλλιτέχνη κύρους», ενός σημαντικού κοινωνικού προσώπου «υπεράνω υποψίας» και, κυρίως, με τέτοια θέση που δεν μπορεί κάποιος να τα βάλει μαζί του εύκολα. Ακόμα και όταν η υπόθεση έγινε γνωστή, ο Λιγνάδης καταδικάστηκε στη συνείδηση του ευαισθητοποιημένου μέρους της κοινωνίας και του καλλιτεχνικού χώρου, ακόμη και όταν το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών ανέλαβε πρωτοβουλίες και όλα αυτά υποχρέωσαν την Αστυνομία να ασχοληθεί με το θέμα και να του ασκηθεί δίωξη, εκείνος συνέχισε να ισχυρίζεται ότι τα θύματα θέλουν να του καταστρέψουν τη ζωή και ότι διώκεται με βάση ανυπόστατες φήμες. Ο γνωστός δικηγόρος Αλέξης Κούγιας, τον οποίο προσέλαβε για να τον υπερασπιστεί, δεν δίστασε να επιχειρήσει μια μεγάλη στρεψοδικία και να καταφερθεί ακόμη και κατά των δικαστών. 

Παράλληλα, τα κανάλια αποδύθηκαν σε μια επιχείρηση «ξεπλύματος» με όλα τα μέσα και με διάφορα «επιχειρήματα»: ότι τα αδικήματα έχουν παραγραφεί, ότι ζει μια «περιπέτεια» (εκείνος, όχι τα θύματά του…) και πως «είναι ράκος» κ.λπ. 

Βέβαια, ο κύριος Λιγνάδης δεν ήταν κάποιος τυχαίος, αλλά πολύ φίλος με τον πρωθυπουργό, που πήρε το ελικόπτερο το καλοκαίρι να δει το έργο του στην Επίδαυρο. Ήταν, επίσης, ο καθηγητής ορθοφωνίας του. Βέβαια, ο πρωθυπουργός και η υπουργός Πολιτισμού, όταν οι αποκαλύψεις έγιναν χιονοστιβάδα αναγκάστηκαν να αποστασιοποιηθούν ισχυριζόμενοι ότι δεν ήξεραν, ότι είναι υποκριτής και ότι τους εξαπάτησε, γιατί… ξέρει να παίζει θέατρο. Μια πιο ευθεία και ωμή ρητορική μίσους βγαίνει από το στόμα του κυρίου Κούγια, προσπαθώντας να πείσει ότι κάποιοι «επαγγελματίες ομοφυλόφιλοι» έχουν βάλει σκοπό να παγιδεύσουν τον πελάτη του. 

Ευθύνες ΜΚΟ και κράτους

Μέσα σε όλα αυτά, αποκαλύπτεται μια απίστευτη ιστορία ασέλγειας κατά ανήλικων προσφύγων, οι οποίοι πάνε στο διαμέρισμά του, στο Μεταξουργείο, για να κάνουν Θεατρική Αγωγή με τον κύριο Λιγνάδη και γίνονται θύματα σεξουαλικής κακοποίησης. Σύμφωνα με τις περιγραφές που είδαν το φως της δημοσιότητας,  οι φωνές των ανυπεράσπιστων παιδιών κινητοποίησαν τους γείτονες, που κάλεσαν την αστυνομία!..
Στο σημείο αυτό γεννιούνται πολλά ερωτήματα. Η ΜΚΟ που τα εντάσσει σε πρόγραμμα προστασίας ανηλίκων δεν το κατάλαβε ποτέ; Είναι δυνατόν να ζητά κάποιος ανήλικους να πάνε στο σπίτι του για μάθημα και η κοινωνική οργάνωση και οι αρμόδιοι, που είναι υπεύθυνοι για την προστασία και την υποστήριξη των δικαιωμάτων αυτών των παιδιών να το δέχονται; Τέτοιου είδους δραστηριότητες, για λόγους τέτοιας φύσεως, γίνονται σε θέατρα, σε χώρους που μπορεί να παρέχει η ΜΚΟ, σε πολιτιστικούς χώρους – σίγουρα πάντως όχι σε διαμέρισμα… 

Ύστερα, δεν συνόδευε κάποιος τους ανήλικους αυτούς, όπως έπρεπε να γίνει; Και αν τους συνέδευε, δεν είδε ή δεν άκουσε τίποτε; Κάποιος ειδικός ψυχικής υγείας, στο πρόγραμμα όπου οι ανήλικοι ήταν ωφελούμενοι, δεν πήρε κάποια ομολογία, έστω, από ένα από τα θύματα; Είναι πολύ δύσκολο να δεχτούμε ότι η ΜΚΟ δεν έμαθε ποτέ κάτι για τις «δραστηριότητες» του κ. Λιγνάδη – για ποιον λόγο λοιπόν συνέχιζε να στέλνει τους ανήλικους στο διαμέρισμά του; Η ευθύνη της εν λόγω ΜΚΟ είναι τεράστια, όπως και των αρμόδιων δημόσιων αρχών – στις οποίες ανήκει η κηδεμονία των παιδιών έως ότου επανασυνδεθούν με την οικογένεια ή ενηλικιωθούν. Έχει μεγάλη ευθύνη το κράτος που δεν ασκεί αποτελεσματικά τον ρόλο της εποπτείας και του ελέγχου των ΜΚΟ και των φορέων που ασχολούνται με ανήλικους πρόσφυγες, που δεν γνωρίζει για τις συνθήκες διαβίωσης στους ξενώνες, για το αν παρέχεται, όντως η κατάλληλη ψυχοκοινωνική υποστήριξη και ιατροφαρμακευτική φροντίδα. Αλλά τι να περιμένουμε από τις κυβερνήσεις και τις δημόσιες αρχές όταν εμπνέονται από την κουλτούρα της «αποτροπής»; Αδιαφορούν, όπως αδιαφορεί και η ΕΕ., για τις συνθήκες στα στρατόπεδα των προσφύγων, για το στοίβαγμα υπεράριθμων ανηλίκων προσφύγων στα Safe Zones, για το ότι πολλά από αυτά τα παδιά και τους εφήβους εξαφανίζονται μυστηριωδώς και πέφτουν θύματα trafficking είτε από εμπόρους οργάνων, είτε μπλέκουν στην πορνεία κ.λπ. κ.λπ.