Περί θυμάτων, δαιμόνων κι επιλεκτικών ευαισθησιών
Από την υπέροχη πένα του Ник Скопл:
Η Ντόρα Μητσοτάκη είναι πολύ έξυπνη, θα μπορούσε, μάλιστα, να τη χαρακτηρίσει κανείς και πονηρή. Θα είχε ενδιαφέρον, λοιπόν, να ερωτηθεί, μια που είναι και γερμανομαθής: Εάν λ.χ. ο Δρίτσας υπερασπίζεται την τρομοκρατία, τότε, σύμφωνα πάντα με τα κριτήριά της, τι θα είχε να πει για τον Γερμανό νομπελίστα Χάινριχ Μπελ; Θα απαγορεύσει η ακραία δεξιά παράταξή της τη μετάφραση και την έκδοση των βιβλίων και των δοκιμίων του στα ελληνικά; Θα κατεβάζει η λογοκρισία της παράταξής της στο fb όλες τις σελίδες που τον αφορούν; Ή ο γιος της ο δήμαρχος θα τολμούσε ποτέ να ισχυριστεί – σε όποια γλώσσα – ότι ο Γερμανός νομπελίστας Χάινριχ Μπελ έκανε τη RAF «σημαία ευκαιρίας»;
Κι επειδή εδώ, στο φαιό νταμάρι, η ακραία δεξιά παράταξη που κυβερνάει, μαζί με τις ντροπές και με τις παρκετέζες της, διακινεί όλα τα γνωστά κι εκτός θέματος στερεότυπα, μαζί με μπόλικη (κατά Έριχ Φρομ) συγκινησιακή πανούκλα, αντί να τοποθετηθεί ξεκάθαρα στο σαφέστατο αίτημα του πολυισοβίτη και απεργού πείνας, καλό θα ήταν να τους (ξανα)θυμίζουμε – εντελώς ενδεικτικά – ορισμένα πράγματα στη γλώσσα που καταλαβαίνουν:
1) Πολύ μεγάλο πόνο αισθάνθηκαν οι γονείς του 15χρονου Βασιλάκη Πεσλή, τον οποίο πυροβόλησε στο κεφάλι και δολοφόνησε εν ψυχρώ ο έφεδρος Λυμπέρης Ανδρικόπουλος στις 21 Απριλίου 1967 στην πλατεία Αττικής. Κι όμως, η παράταξή σας επέτρεψε στον δολοφόνο του Βασιλάκη να εργάζεται ως αστυνομικός στον Πειραιά μέχρι τον Οκτώβριο του 1975 (έναν ολόκληρο χρόνο και βάλε μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας!)• κι όμως, η παράταξή σας βρήκε εντελώς φυσικό το ότι ο δολοφόνος του Βασιλάκη καταδικάστηκε μόνο σε 8 χρόνια φυλάκιση• κι όμως, η παράταξή σας επέτρεψε στον δολοφόνο του Βασιλάκη να αποφυλακιστεί σε…4 χρόνια και να αποκατασταθεί επαγγελματικά ως… υπεύθυνος ασφαλείας σε μεγάλη πετρελαϊκή εταιρεία.
2) Πολύ μεγάλο πόνο αισθάνθηκαν η μάνα και η αδερφή της 25χρονης εργαζόμενης Μαρίας Καλαβρού, η οποία πυροβολήθηκε θανάσιμα επί της οδού Πατησίων από τεθωρακισμένο, στις 21 Απριλίου 1967. Κι όμως, η παράταξή σας δεν ενοχλήθηκε καθόλου που ο δολοφόνος της, ο ίλαρχος Αλμπάνης, καταδικάστηκε το 1976 σε…5,5 χρόνια φυλάκιση, ούτε δυσφόρησε στο ελάχιστο που ο στυγνός δολοφόνος κυκλοφορούσε ελεύθερος ύστερα από 3 χρόνια!
3) Πολύ μεγάλο πόνο αισθάνθηκαν η μάνα, ο πατέρας και τα αδερφάκια του 5χρονου Δημητράκη Θεοδώρα, ο οποίος δολοφονήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 1973 από τεθωρακισμένο στου Ζωγράφου• κι όμως, η παράταξή σας δεν ενοχλήθηκε στο παραμικρό που δεν τιμωρήθηκε κανείς για την εν ψυχρώ δολοφονία του παιδιού, μολονότι το 1975 κατατέθηκαν εκ νέου ονόματα, πλήρη στοιχεία και αναλυτικές περιγραφές.
4) Πολύ μεγάλο πόνο αισθάνθηκαν οι οικογένειες του 23χρονου εργάτη Μάρκου Καραμανή και του 16χρονου μαθητή Αλέξανδρου Σπαρτίδη, που δολοφονήθηκαν κοντά στην οδό Πατησίων από πυρά που ρίχνονταν από το μέγαρο του ΟΤΕ. Ωστόσο, η παράταξή σας ούτε ανησύχησε, ούτε φώναξε, ούτε αντέδρασε που για τον δολοφόνο τους, Ιωάννη Λυμπέρη, αναγνωρίστηκε… «ελαφρυντική περίστασις εντίμου βίου» και «ποινή προσκαίρου καθείρξεως κατά συγχώνευσιν».
5) Βαθιά και συχνά αξεπέραστη οδύνη αισθάνθηκαν όσοι/ες βασανίστηκαν άγρια ή σακατεύτηκαν από τα όργανα της δικτατορίας, πολλοί και πολλές δεν βρήκαν ποτέ τον τρόπο να αρθρώσουν τη φρίκη που έζησαν. Κι όμως, η παράταξή σας βρήκε τρόπους να ρίξει στα μαλακά τους βασανιστές, κάθε Μάλλιο, Μπάμπαλη, Καραπαναγιώτη και Κουβά της εθνικοφροσύνης. Κι όμως, η παράταξή σας μερίμνησε, ήδη από τις 2 Ιουλίου 1975, με το διαβόητο «στιγμιαίο αδίκημα», να εξασφαλίσει πλήρη ατιμωρησία και απρόσκοπτη αποκατάσταση κάθε στυγνού δολοφόνου και υπηρέτη της δικτατορίας στους κρατικούς και τους ιδεολογικούς μηχανισμούς. Κι όμως, η παράταξή σας έγινε το διαχρονικό καταφύγιο και η κολυμβήθρα του Σιλωάμ για κάθε φασίστα, χουντικό και φανατικό εχθρό της δημοκρατίας.
6) Πολύ μεγάλο πόνο αισθάνθηκαν οι οικογένειες του 24χρονου φοιτητή Ιάκωβου Κουμή και της 20χρονης εργάτριας Σταματίνας Κανελλοπούλου, που δολοφονήθηκαν άγρια ενώ διαδήλωναν ειρηνικά στις 17 Νοεμβρίου 1980. Κι όμως, η παράταξή σας έκανε το παν για να μείνουν ατιμώρητοι οι δολοφόνοι των δύο νέων ανθρώπων και για να συγκαλυφθεί η υπόθεση το ταχύτερο. Ο ελεεινός Γεώργιος Ράλλης, μάλιστα, τόλμησε μέσα στη Βουλή να πει προς υπεράσπιση των δολοφόνων: «Και ο αρχάγγελος Μιχαήλ σπάθην κρατεί στα χέρια του για να αμυνθεί εναντίον των δαιμόνων. Δεν κρατεί άνθη». Τολμάτε ακόμα να μιλάτε ε σ ε ί ς για επιλεκτικές ευαισθησίες και για εξύμνηση της βίας;
7) Πολύ μεγάλο πόνο αισθάνθηκαν η σύζυγος και ο γιος του καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα, ο οποίος έχασε τη ζωή του από τον οννεδίτη φονιά Γ. Καλαμπόκα, τον οποίο «διαπαιδαγωγήσατε» στην παράταξή σας, υποστηρίξατε ένθερμα, στηρίξατε την αποφυλάκισή του σε ελάχιστο χρονικό διάστημα και συμβάλατε στο να αποκατασταθεί επαγγελματικά σε θέση… προϊσταμένου τράπεζας.
8) Πολύ μεγάλο πόνο αισθάνθηκαν η μητέρα, οι φίλοι και οι φίλες του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου όταν τον δολοφόνησε εν ψυχρώ ο Κορκονέας. Κι όμως, η παράταξή σας συκοφάντησε και συκοφαντεί μανιωδώς το θύμα και μια ολόκληρη γενιά που ζήτησε δικαιοσύνη. Κι όμως, η παράταξή σας υπερασπίστηκε ξεδιάντροπα και κυνικά τον δολοφόνο κι ούτε δυσφόρησε που του αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό του πρότερου σύννομου βίου, όπως, άλλωστε, δεν είχε δυσφορήσει όταν ανάλογα ελαφρυντικά είχαν αναγνωριστεί στον στυγνό δολοφόνο Λυμπέρη (βλ. παράδειγμα 4). Μόνο λάβαρο δεν έκανε η παράταξή σας τον απαίσιο φονιά Κορκονέα!
9) Μεγάλη οδύνη κι απεριόριστη ανησυχία ένιωθαν τα θύματα και ο δημοκρατικός κόσμος, βλέποντας τους ναζήδες τρομοκράτες και δολοφόνους να συνεχίζουν τη δράση τους ατιμώρητοι και να εδραιώνονται στο κοινοβούλιο! Κι όμως, διάφοροι και διάφορες από την παράταξή σας δεν είχαν κανένα πρόβλημα με αυτό• αντιθέτως, είχαν φτάσει να στήνουν πηγαδάκια με τον Παναγιώταρο, ακόμα και να δηλώνουν: «Εμένα η Χρυσή Αβγή μού φέρεται με το σεις και με το σας. Διατηρούν φιλικές σχέσεις μαζί μου, όταν μου μιλούν έχουν μια ευγένεια απέναντί μου. Τι θέλετε, δηλαδή; Να παίζω ξύλο; Εγώ ομιλώ με όλους στη Βουλή». Κι όλα τούτα, μόλις ενάμιση μήνα πριν να δολοφονηθεί ο Παύλος Φύσσας από τη ναζιστική οργάνωση του τρόμου, που αντιμετωπιζόταν ως ισότιμη δημοκρατική κοινοβουλευτική δύναμη από την παράταξή σας, η οποία τώρα τολμάει να παραδίδει μαθήματα περί θυμάτων και έχει το θράσος να ορίζει ποιοι είναι εντός και ποιοι εκτός δημοκρατίας.
Συνεννοηθήκαμε, ελπίζω.
Υ.Γ.: Και αν δεν συνεννοηθήκαμε, θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να εξηγήσει κάποτε η παράταξή σας γιατί επέλεξε ως αντιπρόεδρο του κόμματος και υπουργό της κυβέρνησής της έναν χουντοειδή παλιάτσο, ο οποίος έπαιρνε αφιερώσεις από τον στυγερό κι αμετανόητο δικτάτορα Παττακό που αμολήσατε με… «ανήκεστο» για να ζήσει ανενόχλητος…άλλα 25 χρόνια, βρίζοντας τα θύματά του και υπερασπίζοντας την κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος.