του Ηλία Ιωακείμογλου

Στο κλασικό βιβλίο του για την Ηθική, ο Σπινόζα διακρίνει την συναίσθηση ως προϋπόθεση της αλληλεγγύης: Αρκεί να φανταστούμε, λέει¹, ότι ένας από τους ομοίους μας (για τον οποίο μέχρι στιγμής δεν έχουμε νοιώσει τίποτα) βρίσκεται σε κάποια συναισθηματική κατάσταση, για να νοιώσουμε και εμείς τα ίδια συναισθήματα ως εάν να βρισκόμασταν στην θέση του. Η συναίσθηση² λοιπόν είναι αυτό το αντικαθρέφτισμα των συναισθημάτων, στην χαρά και στην θλίψη· , όχι όμως στην χαρά και στην θλίψη οποιουδήποτε άλλου αλλά μόνο όσων αναγνωρίζουμε ως ομοίους μας: έτσι, η συναίσθηση της θλίψης³ είναι θλίψη που συνοδεύει την ιδέα των δεινών στα οποία υπόκεινται εκείνοι που αναγνωρίζουμε ως όμοιούς μας. Η συναίσθηση, όμως, δεν είναι αρκετή για να ορίσουμε την αλληλεγγύη· διότι η πρώτη είναι συναίσθημα ενώ η δεύτερη είναι πρακτική: η αλληλεγγύη είναι⁴ η πρακτική που απορρέει από την επιθυμία να ευεργετήσουμε αυτόν του οποίου η κατάσταση ενεργοποιεί σε εμάς τον μηχανισμό της συναίσθησης.

Από αυτά προκύπτει ότι η αλληλεγγύη είναι μεν το αποτέλεσμα ενός ενιαίου, μοναδικού μηχανισμού ομοιοθεσίας των συναισθημάτων, πλην όμως μπορεί να παίρνει διαφορετικές μορφές διότι η αλληλεγγύη αφορά πάντα αυτούς που αναγνωρίζουμε ως ομοίους μας. Αυτό μας φέρνει στο συμπέρασμα ότι η αλληλεγγύη πολλαχώς νοείται: εδώ υπάρχει ένα σημείο απροσδιοριστίας η οποία παράγεται από το παιχνίδι της αναγνώρισης του ομοίου. Στην καπιταλιστική κοινωνία, η απροσδιοριστία αυτή αναδεικνύει δύο μορφές αλληλεγγύης: αλληλεγγύη αριστερά, αλληλεγγύη δεξιά, που σημαίνει ότι η δική μας αλληλεγγύη δεν είναι η δική τους, διότι άλλους αναγνωρίζει ως ομοίους του ο αριστερός, δηλαδή το υποκείμενο που υπόκειται στην αριστερή ιδεολογία, άλλους αναγνωρίζει ως ομοίους του ο δεξιός. Ο αριστερός αναγνωρίζει ως ομοίους του “το έθνος των ανθρώπων”, έλεγε ο Ζαν Ζωρές · για αυτόν τον λόγο και τον δολοφόνησαν ώστε να αρχίσει ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος· τον δολοφόνησαν δε όσοι αναγνωρίζουν ως ομοίους τους ομοεθνείς τους: κάθε δεξιός και το Έθνος του (από το οποίο μάλιστα εξαιρούνται ως μιάσματα οι κομμουνισταί, οι αναρχικοί κλπ). Αντίστοιχα λοιπόν με αυτές τις δύο μορφές αναγνώρισης των ομοίων μας, αναπτύσσονται και οι δύο μορφές αλληλεγγύης, αριστερά και δεξιά. 

Για να δούμε πιο καθαρά μέσα στη φύση αυτής της διάκρισης σε δυο μορφές αλληλεγγύης, είναι χρήσιμο να θυμηθούμε με ποιο τρόπο ο Ζυλ Ντελέζ και η Μάργκαρετ Θάτσερ, ο καθένας από την δική του οπτική γωνία, αριστερά και δεξιά αντίστοιχα, είχαν θέσει το ζήτημα της αλληλεγγύης. Για τον Ντελέζ, ο αριστερός σκέφτεται πρώτα τον κόσμο, μετά την χώρα του, μετά την πόλη του και την γειτονιά του, μετά το σπίτι του και στο τέλος τον εαυτό του⁵. Εκεί που μαίνεται η καταιγίδα, οι αριστεροί υψώνουν κωδωνοστάσια για να καλέσουν όσους χρειάστηκαν βοήθεια, και αυτό το κάνουν με προσωπική διακινδύνευση αν χρειαστεί. Ο δεξιός σκέφτεται τα πράγματα που τον περιβάλλουν με την αντίστροφη σειρά: πρώτα τον εαυτό του, μετά το σπίτι του, μετά την γειτονιά του, την πόλη του, την χώρα του, και μετά τον κόσμο. Όπως έγραψε η Μάργκαρετ Θάτσερ⁶ με την διαύγεια της αβαθούς διάνοιάς του καθαρόαιμου νεοφιλελεύθερου, “είναι καθήκον μας να φροντίζουμε πρώτα τον εαυτό μας και μετά τον γείτονα”. Είχε πει ακόμη ότι «η κοινωνία δεν υπάρχει, υπάρχουν μόνο τα άτομα και οι οικογένειές τους». Αυτά ορίζουν δύο πράγματα: δύο διαφορετικές αντιλήψεις για τον τρόπο που υπάρχει ο κόσμος και δύο διαφορετικά συστήματα αξιών, δύο διαφορετικά ηθικά συστήματα: η ηθική μας και ηθική τους, που έλεγε ο Τρότσκι. 

Για αυτούς τους λόγους, επειδή μέσα σε κάθε έθνος υπάρχουν στην πραγματικότητα δύο διαφορετικοί λαοί, ο λαός της Αριστεράς και ο λαός της Δεξιάς, και επειδή οι δύο λαοί είναι χωρισμένοι με τα αόρατα σινικά τείχη της αντίληψής τους για τον κόσμο και του αξιακού τους φορτίου, επειδή εξαιτίας αυτού του φορτίου αντιλαμβάνονται τον κόσμο διαφορετικά, ο καθένας με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο, επειδή επακόλουθο είναι να αναγνωρίζουν άλλους ανθρώπους ως ομοίους τους οι μεν (το έθνος των ανθρώπων) και άλλους οι δε (το έθνος των Ελλήνων), επειδή η αλληλεγγύη πηγάζει από την ιδέα δεινών που επήλθαν σε άλλους τους οποίους αναγνωρίζουμε ως ομοίους μας, για αυτούς τους λόγους, οι μεν μπορούν να νοιώσουν αλληλεγγύη καταρχήν για όλους τους ανθρώπους οι δε κατά μέγιστο μόνο για τους ομοεθνείς τους. Τελευταίο και ζωντανό παράδειγμα για τον τρόπο που καταλαβαίνει ο δεξιός την αλληλεγγύη είναι η διαχείριση της επιδημίας του κορωνοϊού από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του, για τους οποίους η αλληλεγγύη δεν ισχύει για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες που εγκλωβίζονται στα άθλια στρατόπεδα συγκέντρωσης για να αντιμετωπίσουν εκεί την επιδημία του κορωνοϊού. 

Με αυτά τα δεδομένα, πόσο είναι εφικτό, άραγε, να αναπτυχθεί διάλογος στους κόλπους του υποτιθέμενου ενιαίου λαού; Για παράδειγμα, τι είδους διάλογος θα μπορούσε να υπάρξει μεταξύ του λαού της Αριστεράς και του λαού της Δεξιάς για το προσφυγικό ζήτημα σήμερα στην Ελλάδα; Ακριβώς κανένας· διότι η έννοια της αλληλεγγύης είναι αμφίσημη και καμμία έκκληση στο νόημα της “κοινής λογικής” δεν έχει νόημα, διότι αυτή δεν υπάρχει· κάθε λαός έχει την δική του λογική: υπάρχει η λογική της Δεξιάς που αλληλο-γρονθοκοπείται με μίσος λυσσαλέο με την εχθρική της λογική της Αριστεράς. Ο διάλογος λοιπόν έχει νόημα όταν διεξάγεται αποκλειστικά στους κόλπους του λαού της Αριστεράς. Με τους άλλους, η σχέση μας είναι ανταγωνιστική⁷· με ό,τι αυτό συνεπάγεται· και συνεπάγεται τον εμφύλιο πόλεμο, τον πραγματικό, όπως τότε, αλλά και τον άλλο, που συνεχίζεται τώρα με ειρηνικά μέσα υπό την μορφή της πολιτικής.

Παραπομπές

1 Παράγραφος 27, Κεφάλαιο 3.

2 “Εμπάθεια” στα αρχαία ελληνικά, από όπου και προκύπτει η αγγλική λέξη empathy για την συναίσθηση.

3 Παράγραφος 18, ορισμοί των συναισθηματικών καταστάσεων στο Κεφάλαιο 3.

4 Παράγραφος 35, ορισμοί των συναισθηματικών καταστάσεων στο Κεφάλαιο 3.

5 Συνέντευξη στον Pierre-André Boutang (ντοκιμαντέρ του 1996), L’Abécédaire de Gilles Deleuz

6 Margaret Thatcher. “The Downing Street Years.” iBooks. 7 Ο Μάο ΤσεΤούνγκ διέκρινε τις αντιθέσεις στους κόλπους του λαού, που λύνονται με διάλογο, από τις ανταγωνιστικές αντιθέσεις μεταξύ υποτελών και κυρίαρχων τάξεων. Θα ήταν μάλλον καλύτερο να διακρίνουμε τις αντιθέσεις στους κόλπους του λαού της Αριστεράς, που πρέπει να λύνονται με διάλογο, από τις ανταγωνιστικές αντιθέσεις μεταξύ του λαού της Αριστεράς από την μια και των κυρίαρχων τάξεων και του λαού της Δεξιάς από την άλλη.

7 Ο Μάο ΤσεΤούνγκ διέκρινε τις αντιθέσεις στους κόλπους του λαού, που λύνονται με διάλογο, από τις ανταγωνιστικές αντιθέσεις μεταξύ υποτελών και κυρίαρχων τάξεων. Θα ήταν μάλλον καλύτερο να διακρίνουμε τις αντιθέσεις στους κόλπους του λαού της Αριστεράς, που πρέπει να λύνονται με διάλογο, από τις ανταγωνιστικές αντιθέσεις μεταξύ του λαού της Αριστεράς από την μια και των κυρίαρχων τάξεων και του λαού της Δεξιάς από την άλλη.

του Χρήστου Βαγενά

Η κυβέρνηση και τα καθεστωτικά ΜΜΕ μας βομβαρδίζουν καθημερινά με την “ανάγκη” της καραντίνας και του πόσο “σημαντικό” είναι να μένουμε κλεισμένοι και εγκλωβισμένοι στα σπίτια μας. 

Την ίδια ώρα όμως αφήνει εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους να πηγαίνουν κανονικά στη δουλειά τους και να συγχρωτίζονται στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και σε εργασιακούς χώρους αμφιβόλου ασφάλειας και χωρίς μέσα ατομικής προστασίας τις περισσότερες φορές.

Το Δημόσιο Σύστημα Υγείας έχει αφεθεί στην τύχη του και με ελάχιστες προσλήψεις συμβασιούχων, ενώ η Δεξιά κυβέρνηση συνεχίζει να επιχορηγεί πλουσιοπάροχα τους ιδιώτες κλινικάρχες.

Αρκετοί εργαζόμενοι έχουν βρεθεί θετικοί στον κορονοϊό covid-19, εξαιτίας της συνέχισης της εργασίας τους , που οφείλεται είτε λόγω κυβερνητικής απόφασης είτε λόγω απόφασης ιδιωτών εργοδοτών, που το μόνο που τους νοιάζει είναι τα κέρδη τους.

Μία ομάδα όμως του πληθυσμού πλήττεται πολλαπλά αυτή την περίοδο: είναι τα Άτομα με Αναπηρία (ΑμεΑ). Δυστυχώς για τη συντριπτική πλειοψηφία των ΑμεΑ δεν υπάρχει, στις τόσες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου της κυβέρνησης, πρόβλεψη και κάλυψη για να μην προσέρχονται στην εργασία τους.

Τα μέτρα για την διευκόλυνση των Ευπαθών Ομάδων αφορούν ελάχιστες κατηγορίες ατόμων με χρόνια προβλήματα, ενώ αφήνουν δεκάδες χιλιάδες ΑμεΑ αναγκασμένα να πηγαίνουν καθημερινά στην εργασία τους με κίνδυνο να νοσήσουν και κατ’ επέκταση να θέσουν την εύθραυστη υγεία τους σε σοβαρές και θανατηφόρες ενδεχομένως περιπέτειες.

Ακούμε καθημερινά από ειδικούς και μη, ότι οι ευπαθείς ομάδες καθώς και όσα άτομα έχουν “υποκείμενα” νοσήματα διατρέχουν περισσότερους κινδύνους για τη ζωή τους από τον κορονοϊό. Τότε γιατί αφήνουν αυτές τις σοβαρές περιπτώσεις να πηγαίνουν στην εργασία τους κανονικά; 

Τα άτομα με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις είναι πιο ευάλωτα να νοσήσουν και να μεταφέρουν τον ιό και στις οικογένειες τους. Η Κοινή Υπουργική Απόφαση της 18ης Μαρτίου προβλέπει τη δυνατότητα άδειας ειδικού σκοπού για την προστασία από την πανδημία, μόνο για τέσσερις εξαιρετικά περιορισμένες και σοβαρές κατηγορίες ασθενών.

Σύμφωνα όμως με διαμαρτυρία της Ε.Σ.Α.μεΑ. (Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία): “Αδιανόητο είναι το γεγονός ότι δεν υπάρχει πουθενά αναφορά για τα άτομα με Μεσογειακή Αναιμία, Δρεπανοκυτταρική Νόσο και άλλες αιμοσφαιρινοπάθειες, που χρειάζονται συνεχείς μεταγγίσεις. Όσο για τους καρκινοπαθείς, είναι δυνατόν να θεωρούνται ότι ανήκουν σε ευπαθή ομάδα μόνο όταν υπό ενεργό ακτινοθεραπεία ή ανοσοθεραπεία, και όχι αργότερα, μετά από χειρουργείο, ή σε ανοσοκαταστολή; Όπου η ανοσοκαταστολή σαν κατάσταση μπαίνει και βγαίνει εναλλάξ από τις εγκυκλίους… Είναι δυνατόν να συνεχίσουν να εργάζονται άτομα με αναπηρία όρασης, που έχουν την αφή και κατά συνέπεια τα χέρια κάθε στιγμή ως αντικατάστατο της όρασης, με αποτέλεσμα στους εξωτερικούς χώρους, τα καταστήματα, τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς κλπ., να είναι αναγκασμένοι να έρχονται σε επαφή με πολύ περισσότερα αντικείμενα και επιφάνειες απ’ ότι οι βλέποντες; Παρόμοια κατάσταση μήπως δεν αντιμετωπίζουν τα άτομα με κινητική αναπηρία; Πώς να κρίνετε το γεγονός ότι δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ μέριμνα για άτομα που εργάζονται έχοντας στο σπίτι ανθρώπους σε ανοσοκαταστολή ή μεταμοσχευμένους;” 

Έγγραφο του Υπ. Εσωτερικών (αρ. πρωτΔΙΔΑΔ/Φ.69/110/οικ.8189/2020) αναφέρει ότι για Ειδική Άδεια Απουσίας Ομάδων Αυξημένου Κινδύνου “οι υπάλληλοι του Δημοσίου που δεν περιλαμβάνονται στις ανωτέρω διατάξεις της σχετικής ΠΝΠ και της ΚΥΑ ως ομάδες αυξημένου κινδύνου για σοβαρή λοίμωξη covid19, δύνανται κατά την κρίση των αρμοδίων θεραπόντων ιατρών τους να προσκομίσουν εκείνα τα δικαιολογητικά δυνάμει των οποίων είναι δυνατή η χορήγηση άδειας στους υπαλλήλους αυτούς, σύμφωνα με τις πάγιες κείμενες διατάξεις (π.χ. αναρρωτική άδεια) ή εναλλακτικά θα ήταν και πάλι δυνατή η στάθμιση της δυνατότητας παροχής εκ μέρους τους αποκλειστικά παροχής εξ αποστάσεως εργασίας.”

Δηλαδή να πάρουν ή κανονική ή αναρρωτική άδεια! Η οποίο όπως επισημαίνει ο ο ΠΑ.Σ.ΠΑ.Μ.Α. (Πανελλήνιος Σύλλογος Πασχόντων από Μεσογειακή Αναιμία–Θαλασσαιμία & Δρεπανοκυτταρική Νόσο) “… είτε την έγκριση της υπηρεσίας σε περίπτωση κανονικής αδείας, στην οποία έχει δικαίωμα η υπηρεσία να αρνηθεί ή την κρίση Υγειονομικών Επιτροπών για την χορήγηση αναρρωτικής άδειας, η οποία επιπρόσθετα προσμετράται στη μέχρι τώρα χορηγηθείσα.” 

Μάλιστα ο ΠΑ.Σ.ΠΑ.Μ.Α. (Πανελλήνιος Σύλλογος Πασχόντων από Μεσογειακή Αναιμία–Θαλασσαιμία & Δρεπανοκυτταρική Νόσο) για τους πάσχοντες μέλη του καταγγέλλει “… ότι δεν έχει ληφθεί υπόψη ότι με βάση τα διεθνή δεδομένα η πρώτη αιτία θανάτου στα νοσήματα αυτά είναι οι καρδιολογικές επιπλοκές  και η δεύτερη αιτία θανάτου είναι οι λοιμώξεις.”

Άρα καταλήγει: “… η προσπάθεια της Πολιτείας περί προστασίας της Δημόσιας Υγείας αυτοαναιρείται, υποβαθμίζεται και καταλήγει αντιφατική, εφόσον δεν λαμβάνει υπόψη της,  ευπαθείς ομάδες για τις οποίες υφίσταται επιστημονική τεκμηρίωση..”

Η κυβέρνηση της Δεξιάς πρέπει να αφήσει στην άκρη το παραμύθι ότι για την εξάπλωση της νόσου φταίνε τα πάρκα και οι παραλίες και να προστατέψει πραγματικά τους κατοίκους αυτής της χώρας και το Δημόσιο Σύστημα Υγείας. 

Πρέπει να πάρει μέτρα ΑΜΕΣΑ για άδεις ειδικού σκοπού, χωρίς μείωση της κανονικής άδειας και χωρίς καμία μισθολογική ή ασφαλιστική συνέπεια για όλα τα Άτομα με Αναπηρία, που εργάζονται είτε στον Ιδιωτικό είτε στο Δημόσιο Τομέα. Οι ευπαθείς ομάδες και τα άτομα με χρόνια νοσήματα πρέπει να προστατευτούν.

Ταυτόχρονα πρέπει να περιορίσει την εργασία για όλους\όλες τους\τις  εργαζόμενους\ες, καθώς υπάρχει η δυνατότητα αυτή σε πολλούς κλάδους.

Και τέλος είναι άμεση ανάγκη η ενίσχυση της Δημόσιας (και δωρεάν) Υγείας, με χρήματα, με προσωπικό, με επίταξη των ιδιωτικών νοσοκομείων, των φαρμακευτικών εταιριών κ.α.

Πηγές: 

 HYPERLINK “http://www.paspama.gr/”http://www.paspama.gr/ 

 HYPERLINK “https://www.esamea.gr/”https://www.esamea.gr/ 

Τα «κόκκινα» δάνεια, οι εγγυήσεις του Δημοσίου 

και η επερχόμενη νέα χρηματοπιστωτική κρίση 

Της Νάγιας Νικολάου

Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια (ΜΕΔ) δείχνουν σε σημαντικό βαθμό την κατάσταση μιας οικονομίας. Τα ΜΕΔ, και ειδικά τα επιχειρηματικά δάνεια/ακάλυπτες επιταγές, άρχισαν να αυξάνονται στην Ελλάδα ακόμα και πριν την οικονομική κρίση του 2008, όταν οι ρυθμοί οικονομικής μεγέθυνσης ήταν μεγαλύτεροι σε σχέση με τον μ.ό. της Ε.Ε. Σε συνδυασμό με τη σημαντική αύξηση του ιδιωτικού χρέους, η οποία προέκυψε από την κατακόρυφη αύξηση των χορηγήσεων τη δεκαετία του 2000, ήταν ικανό για να προβλέψουμε την οικονομική κρίση που ακολούθησε. Η κρίση αυτή ποτέ δεν ξεπεράστηκε παρότι υπήρχαν αναιμικοί ρυθμοί μεγέθυνσης του ΑΕΠ τα προηγούμενα χρόνια. Η καμπύλη μιας οικονομικής κρίσης έχει αυξομειώσεις, δηλαδή περιόδους με ύφεση αλλά και περιόδους με οικονομική μεγέθυνση, μέχρι να ξεπεραστεί. Αυτό δείχνει και η καμπύλη της κρίσης του 1929¹ μέχρι τη λήξη του Β’ ΠΠ. Όσο το συνολικό χρέος αυξάνεται, και αυτό συμβαίνει στην Ελλάδα και παγκοσμίως, η οικονομική κρίση δεν πρόκειται να ξεπεραστεί. 

Τα ΜΕΔ στο τέλος του 2018 φαινομενικά μειώθηκαν κατά 12,6 δισ. σε σχέση με το προηγούμενο έτος (από 94,4 σε 81,8 δισ.). Από αυτά όμως τα 11,7 δισ. είναι διαγραφές και πωλήσεις δανείων. Μάλιστα προέκυψαν 7,7 δισ. νέα ΜΕΔ, περισσότερα από αυτά που αναταξινομήθηκαν σε εξυπηρετούμενα (6,8 δισ.), που σημαίνει ότι τα ΜΕΔ ουσιαστικά αυξήθηκαν κατά περίπου 1 δις το 2018. Συνεπώς τα κόκκινα δάνεια μειώνονται τεχνητά γιατί αφαιρούνται από τους ισολογισμούς των τραπεζών με πωλήσεις σε κερδοσκοπικά κεφάλαια (funds) και διαγραφές. Όσο το πραγματικό εισόδημα μειώνεται, τόσο θα αυξάνονται τα ΜΕΔ, ακόμα σε χρονιές οικονομικής μεγέθυνσης όπως το 2018.

Ο νόμος για το σχέδιο «Ηρακλής»

Οι προηγούμενες τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών έγιναν με χρήματα των φορολογουμένων (bailout) για να διασωθούν οι τράπεζες, χωρίς να διασωθεί η πλειονότητα των δανειοληπτών. Οι ανακεφαλαιοποιήσεις με bailout συνεπάγονται μεταφορά του ιδιωτικού χρέους στο Δημόσιο. Το σχέδιο «Ηρακλής», ψηφίστηκε τον Δεκέμβριο του 2019 (Ν.4649) από την κυβέρνηση της ΝΔ, υλοποιώντας κατ’ ουσίαν το σχέδιο της προηγούμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, και βασίζεται στο ιταλικό μοντέλο² που προβλέπει μεταφορά σημαντικού τμήματος των ΜΕΔ από τις τράπεζες στα funds. Mε αυτόν τον τρόπο πράγματι μειώνονται οι απαιτήσεις των τραπεζών (δάνεια) και «εξυγιαίνεται» εν μέρει το χαρτοφυλάκιό τους προσωρινά.

Σύμφωνα με τον νόμο, το Δημόσιο θα παράσχει έως 12 δισ. ευρώ (εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου-ΕΕΔ), προκειμένου οι τράπεζες να προχωρήσουν εντός 18 μηνών σε τιτλοποίηση³ έως 36 δισ. κόκκινων δανείων. H ΕΕΔ είναι «ρητή, ανέκκλητη, ανεπιφύλακτη και σε πρώτη ζήτηση», όπως αναγράφεται στο άρθρο 6 του νόμου και αφορά τους τίτλους υψηλής εξοφλητικής προτεραιότητας, το δε ποσό της θα μπορεί να αυξηθεί πέραν των 12 δισ. με υπουργική απόφαση! Ουσιαστικά, το Ελληνικό Δημόσιο γίνεται πρωτοφειλέτης των 12 δισ. κόκκινων δανείων των τραπεζών σε περίπτωση που αυτά δεν πληρωθούν. Το ότι η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι τα δάνεια που θα εγγυηθεί το Ελληνικό Δημόσιο είναι χαμηλότερου ρίσκου (seniorbonds), δεν αναιρεί το γεγονός ότι είναι μη εξυπηρετούμενα και οι εξασφαλίσεις τους (προσημειώσεις, εγγυήσεις) δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματική αξία τους σε περίπτωση εκποίησης.

«Πλυντήριο» κόκκινων δανείων

Πέραν από την κατ’ ουσίαν νέα ανακεφαλαιοποίηση με μετατροπή ιδιωτικού χρέους σε δημόσιο, τα δάνεια που θα τιτλοποιηθούν θα τα διαχειρίζονται αποκλειστικά εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων, ένα παράλληλο τραπεζικό σύστημα χωρίς έλεγχο και λογοδοσία. Δημιουργείται, έτσι, ένα «πλυντήριο» κόκκινων δανείων απαλλάσσοντας τις παραδοσιακές τράπεζες από τον ηθικό κίνδυνο να κάνουν οι ίδιες τα κουρέματα σε στρατηγικούς κακοπληρωτές. Επιπλέον, το Δημόσιο, για να μη θεωρηθεί ότι ενισχύει άμεσα τις τράπεζες, θα λαμβάνει προμήθεια για την εγγύηση που παρέχει, στην οποία θα υπάρχει και προσαύξηση προμήθειας προκειμένου να δώσει κίνητρο στα funds να πιέσουν για ταχεία εκκαθάριση των δανείων, επιτάχυνση των εξώσεων και των πλειστηριασμών. Η ποιοτική διαφορά της νέας κεφαλαιακής ενίσχυσης των τραπεζών σε σχέση με τις προηγούμενες, είναι ότι αυτή οδηγεί σε αρνητική αναδιανομή της ιδιοκτησίας. Αυτό δεν είχε γίνει στις προηγούμενες ανακεφαλαιοποιήσεις γιατί υπήρχε προστασία της Α’ κατοικίας και γιατί οι τράπεζες δεν ήταν έτοιμες να αντιμετωπίσουν τους μαζικούς πλειστηριασμούς λόγω χαμηλών εμπορικών αξιών, νομικών περιορισμών, διοικητικής διάρθρωσης και έλλειψης οργανωμένης αγοράς real estate.

Ο κορωνοϊός και η νέα χρηματοπιστωτική κατάρρευση

Η ψήφιση του νόμου για την νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών (που «κάπως πρέπει να ζήσουν και αυτές», όπως λέει ο Άδωνις Γεωργιάδης) τον Δεκέμβρη του 2019 συμπίπτει χρονικά με τη μείωση του ΑΕΠ κατά 0,6% το τέταρτο τρίμηνο του 2019 σε σχέση με το αντίστοιχο του 2018, σύμφωνα με τα προσωρινά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ. Οι συνεχόμενες ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών, όπως και αυτή η τελευταία, δείχνουν ότι η οικονομική κρίση του 2008 δεν ξεπεράστηκε ποτέ, ακόμα και αν υπήρξαν φάσεις οικονομικής μεγέθυνσης κατά περιόδους. Όλα αυτά συνέβαιναν προ Covid-19, όταν από κοινού κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση συμφωνούσαν ότι η οικονομική κρίση έχει ξεπεραστεί, η οικονομία είναι θωρακισμένη και δεν θα επηρεαστεί από την επιβράδυνση της ευρωπαϊκής (αύξηση ΑΕΠ Ευρωζώνης 1,2% το 2019 έναντι 1,9% το 2018) και παγκόσμιας οικονομίας (2,9% έναντι 3,6% αντίστοιχα), παρότι το δημόσιο χρέος συνεχίζει την ανοδική του πορεία. Η πρόβλεψη σύμφωνα με τον προϋπολογισμό για το 2020 ήταν ανάπτυξη 2,8%!

Σήμερα, εν μέσω Covid 19, αναζωπυρώνεται βίαια η αναμενόμενη οικονομική ύφεση, χωρίς να είναι γνωστές ακόμα οι συνέπειές της σε όλες τις διαστάσεις. Οι αγορές ομολόγων, κεφαλαίων, πολύτιμων μετάλλων/πετρελαίου έχουν ήδη υποστεί μεγάλες απώλειες, το ίδιο συμβαίνει στις μεταφορές, τον τουρισμό και το realestate, κλάδοι που στην Ελλάδα συμβάλλουν σε σημαντικό ποσοστό στο ΑΕΠ. Αυτά συνεπάγονται μειώσεις μισθών, απολύσεις, λουκέτα. Αναμενόμενο είναι αυτή η κρίση να εξελιχθεί και σε μια νέα χρηματοπιστωτική κατάρρευση, ειδικά στην Ελλάδα όπου το ποσοστό των κόκκινων δανείων είναι το μεγαλύτερο στην Ε.Ε.: σύμφωνα με στοιχεία του 12/2019 (ΤτΕ), το 40% των τραπεζικών δανείων (68 δισ.) είναι μη εξυπηρετούμενα, ενώ ο μ.ό. στην Ε.Ε. είναι 3,4%. Με τα σημερινά δεδομένα το ποσοστό αυτό αναμένεται να πολλαπλασιαστεί και οι εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου να καταπέσουν και ίσως να αυξηθούν και πέραν των 12 δισ., όπως εξάλλου επιτρέπει ο νόμος. Να σημειωθεί ότι 68 δισ. είναι τα κόκκινα δάνεια των τραπεζών, αλλά το συνολικό ύψος των κόκκινων δανείων είναι πολύ μεγαλύτερο, καθώς κάποια έχουν ήδη μεταφερθεί σε funds (9,4 δισ. έχουν πωληθεί το διάστημα 01/18-06/19).

Η κρίση του 2008 αντιμετωπίστηκε πρόσκαιρα με ενέσεις ρευστότητας, μειώσεις επιτοκίων, ανακεφαλαιοποιήσεις του τραπεζικού συστήματος, μειώσεις μισθών, διάλυση του κοινωνικού και ενίσχυση του κατασταλτικού κράτους, χωρίς όμως να ξεπεραστεί. Το δεύτερο κύμα της, που από τα μέχρι στιγμής στοιχεία αναμένεται να είναι πολύ μεγαλύτερης κλίμακας, δεν φαίνεται να έχει ιδιαίτερες πιθανότητες να ξεπεραστεί «αναίμακτα». Βέβαια, το μοντέλο διακυβέρνησης θα αυταρχικοποιηθεί, διευρύνοντας την κατάσταση «έκτακτης ανάγκης» και θα συνεχιστεί περαιτέρω η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης, ενώ θα πολλαπλασιαστούν το «περιττό» εργατικό δυναμικό και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. 

Σε αυτή την συνθήκη, η απάντησή μας δεν μπορεί να περιορίζεται σε αιτήματα παραχώρησης περισσότερου κοινωνικού κράτους, προστασίας της κατοικίας ή απαγόρευσης πώλησης δανείων σε funds. Η στρατηγική που περιοριζόταν σε τέτοια αιτηματολογία απέτυχε την προηγούμενη περίοδο, με αποτέλεσμα η Αριστερά σήμερα να είναι αποδυναμωμένη, σε αντίθεση με την εμφανώς ενισχυμένη ακροδεξιά. Είναι καιρός, σε αυτή την κρίσιμη καμπή της Ιστορίας, να συζητήσουμε και να σχεδιάσουμε μια συνολική απάντηση απέναντι σε αυτό το παραγωγικό μοντέλο που δεν παίρνει επιδιορθώσεις.

Παραπομπές

1 «Η κρίση του 1929», GazierBernard, εκδόσεις Χατζηνικολή

2 Ξεκίνησε ως σχέδιο Asset Protection Scheme (APS) που υποβλήθηκε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού (DGComp) στις αρχές του 2019 και εγκρίθηκε τον Οκτώβριο του 2019. Βασίζεται στο μοντέλο Gacs που εφαρμόζεται από το 2016 στην Ιταλία.

3 Τιτλοποίηση (securitization) είναι η εκχώρηση απαιτήσεων (στην προκειμένη περίπτωση ΜΕΔ από τράπεζες) σε μια ξεχωριστή νομική οντότητα (εταιρεία ειδικού σκοπού-Special Purpose Vehicle) σε συνδυασμό με την έκδοση και διάθεση ομολόγων. Το SPV εκδίδει και διαθέτει ομόλογα γνωστά ως CDOs (collateralized debt obligation).Οι τίτλοι αυτοί έχουν διαφορετική προτεραιότητα αποζημίωσης (υψηλή/senior, μεσαία/mezzanine, χαμηλή/junior) σε περίπτωση δυσκολίας τήρησης των υποχρεώσεων. Οι τίτλοι υψηλής εξοφλητικής προτεραιότητας εξοφλούνται κατά προτεραιότητα σε σχέση με τους υπόλοιπους τίτλους (μεσαίας και χαμηλής). Θεωρούνται συγκριτικά πιο ασφαλείς τίτλοι σε σχέση με τους υπόλοιπους.

Συνεχίζουμε τον αγώνα για δημόσια και δωρεάν υγεία για όλους

Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της ΟΕΝΓΕ για πανελλαδική μέρα δράσης για τη στήριξη της δημόσιας υγείας 7 Απρίλη, μέλη της Λαϊκής Συνέλευσης Σεπολίων-Κολωνού, του Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών και της Κίνησης Απελάστε τον Ρατσισμό, καθώς και του συλλόγου εκπαιδευτικών «Αριστοτέλης», πραγματοποιήσαμε εξόρμηση συμπαράστασης στον αγώνα των υγειονομικών ενάντια στην πανδημία του κορωνοϊού, στο μετρό Σεπολίων.

Στη διάρκεια της παρέμβασης με μοίρασμα κειμένων και μικροφωνική που γινόταν κρατώντας αποστάσεις και με μέτρα υγειονομικής προστασίας, εμφανίστηκαν 2 μηχανές Δίας και λίγο αργότερα ένα περιπολικό. Ήρθαν όλοι μαζί και ζήτησαν ταυτότητες, πήραν από 10 άτομα με την απειλή ότι θα ρίξουν πρόστιμο, «κατηγόρησαν» ότι προετοιμάζεται πορεία (!) ενώ απαίτησαν να σταματήσει η δράση. Κάνοντας την απαραίτητη διαμαρτυρία-φασαρία δεν σταμάτησε η εξόρμηση. Εντωμεταξύ έγινε περικύκλωση από 4 επιπλέον δικάβαλες Δίας αλλά και την προϊστάμενη τους. Μετά από 40 λεπτά διαβουλεύσεων και απειλών εκ μέρους των αστυνομικών για πρόστιμα και δικαστήρια, καταγραφή στοιχείων, πάρθηκαν πίσω οι ταυτότητες.
Αυτή τη στιγμή είναι φανερό ότι τα πολιτικά δικαιώματα και οι ελευθερίες με πρόσχημα την πανδημία είναι στο στόχαστρο. Τα μέτρα απαγόρευσης της κυκλοφορίας αποθρασύνουν την αστυνομία που μπήκε σήμερα στον προαύλιο χώρο του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός» και σε άλλα νοσοκομεία, που εντείνει τους ελέγχους σε ντόπιους και μετανάστες με περίσσειο αυταρχισμό, όπως την Κυριακή στο Βοτανικό σε μαθητή του ΚΣΜ και καταγράφει δήθεν «παραβάσεις».
Απέναντι σε όλα αυτά ασπίδα μας είναι η αλληλεγγύη, η οργάνωση και η συλλογικότητα. Δε θα σιωπήσουμε, θα σπάσουμε το φόβο, θα αγωνιστούμε, θα ζήσουμε! Κανένας μόνος-καμία μόνη!

Την Κυριακή 5/4, λίγες εκατοντάδες μέτρα από το σπίτι του στο Βοτανικό, ο Σ.Α.  μετανάστης από το Πακιστάν και μαθητής του Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών, υποχρεώθηκε σε έλεγχο στην οδό Αμφιπόλεως από 4 εποχούμενους άνδρες της ΕΛΑΣ που επέβαιναν σε δύο μηχανάκια.  Οι αστυνομικοί, αφού κατέβηκαν από τις μηχανές τους , άρχισαν να τον σπρώχνουν και  οι δύο από αυτούς τον κόλλησαν στον τοίχο χρησιμοποιώντας βία. Τον έφτυσαν στην πλάτη.  Όταν χτύπησε το τηλέφωνό του τον ρώτησαν ποιος είναι και στην απάντησή του ότι πρόκειται για μια φίλη του,  ανταπάντησαν με ειρωνικά σχόλια του τύπου «μπα έχεις κι ελληνίδα;» « τί γίνεται σε ψάχνει;».  Του έκαναν εξευτελιστικό δημόσιο σωματικό έλεγχο υποχρεώνοντάς τον να κατεβάσει το παντελόνι του υποτίθεται για ναρκωτικά, ρωτώντας τον αν πηγαίνει στα Εξάρχεια και αν έχει σχέση με ναρκωτικά. Τον έψαξαν κάτω από το εσώρουχο και του έβγαλαν τα παπούτσια και τις κάλτσες του. Καθώς δεν βρήκαν τίποτα επιλήψιμο, τον ρώτησαν πού πάει κι εκείνος τους έδειξε τη βεβαίωση μετακίνησης για σωματική άσκηση που είχε μαζί του. Αμφισβητούσαν πως έγραψε ο ίδιος το χαρτί της βεβαίωσης και ρωτούσαν πώς μπορεί να ξέρει τόσο καλά ελληνικά. Ο Σ.Α. τους ενημέρωσε πως μαθαίνει ελληνικά στο Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών. Του ζήτησαν τα χαρτιά του κι εκείνος τους επέδειξε βεβαίωση κατάθεσης αιτήματος για άδεια παραμονής για εξαιρετικούς λόγους, με βάση την 7ετή συνεχή διαμονή του στη χώρα. Τον απείλησαν πως θα τον πάνε στο τμήμα να τον κλείσουν μέσα γιατί «αυτά τα χαρτιά δεν είναι τίποτα», ενώ όταν τους είπε ότι θέλει να πάρει τηλέφωνο το δικηγόρο του, τον χτύπησαν και του είπαν πως αυτοί θα του λένε τι μπορεί να κάνει και τι όχι. Τον ρωτούσαν ειρωνικά αν θα βάλει και τα κλάμματα για να τους παρακαλέσει να τον αφήσουν.Ο Σ.Α. δεν παρακάλεσε ούτε έβαλε τα κλάμματα.  Τον απείλησαν ότι θα τον στείλουν στο Πακιστάν.  Έβγαλαν φωτογραφίες το διαβατήριό του και τη βεβαίωση αιτήματος για άδεια παραμονής του απειλώντας τον ότι θα τον παρακολουθούν. Στο τέλος, αφού αντάλλαξαν μερικές κουβέντες μεταξύ τους, αποφάσισαν να τον αφήσουν μόνο για «να πάει σπίτι και να μην ξαναβγεί», όπως του είπαν.

Το ρατσιστικό περιστατικό αστυνομικής αυθαιρεσίας δεν είναι το πρώτο που καταγγέλλεται. Η επαναλαμβανόμενη αστυνομική βία κατά προσφυγ(ισσ)ων στο κέντρο της Αθήνας συναντιέται τις μέρες της πανδημίας με την  επιβολή εξοντωτικών προστίμων 5.000 Ευρώ σε Παλαιστίνιους σε χωράφια έξω από τον καταυλισμό της ΒΙΑΛ στη Χίο. Τα μέτρα της καραντίνας για όσους-ες πρέπει να «μείνουν σπίτι» είναι για προσφυγ(ισσ)ες και μετανάστ(ρι)ες πολλές φορές πιο δυσβάσταχτα όταν θα πρέπει να παραμείνουν φυλακισμένοι-ες σε άθλια στρατόπεδα που ήδη υπάρχουν κρούσματα του κορωνοϊού, περιμένοντας στωικά πότε θα νοσήσουν. Όταν θα πρέπει να πηγαίνουν στη δουλειά που δεν είναι καταγραμμένοι-ες, χωρίς βεβαιώσεις από το αφεντικό. Η αστυνομική αυθαιρεσία τροφοδοτείται από τις δηλώσεις του κ. Μηταράκη ότι “τα πρόστιμα στους πρόσφυγες που δεν συμμορφώνονται με την καραντίνα θα παρακρατούνται” από το …κομμένο τους επίδομα. Απέναντι στις προκλήσεις των ένστολων «προστατών» του κ. Χρυσοχοΐδη και τις ρατσιστικές πολιτικές εξόντωσης που επιβάλλουν καραντίνα και «μέτρα κοινωνικής απόστασης» σε άθλια στρατόπεδα όπως της Μόριας, απαντάμε με την αλληλεγγύη και τον κοινό αγώνα ντόπιων , προσφύγων/προσφυγισσών και μεταναστ(ρι)ών. Όσοι-ες έχουμε σπίτι, μπορεί να «μένουμε σπίτι», αλλά όταν χρειάζεται να βγαίνουμε από αυτό, απαιτούμε αν μη τι άλλο οι ένστολοι της ΕΛ.ΑΣ. να μην ξεχαρμανιάζουν πάνω μας. Είτε είμαστε ντόπιοι-ες, είτε προσφυγ(ισσ)ες και μετανάστ(ρι)ες!

Κίνηση «Απελάστε τον Ρατσισμό»

Πηγή: kar.org.gr

7 Απρίλη φωνάζουμε μαζί με τους μαχητές της πρώτης γραμμής των νοσοκομείων

Στεκόμαστε δίπλα τους απαιτώντας να παρθούν άμεσα μέτρα για την ενίσχυση των νοσοκομείων και των δημόσιων δομών υγείας τόσο στην περιοχή μας όσο και σε όλη τη χώρα.

Εκεί όπου «Υπάρχει η πιθανότητα να δούμε

ολόκληρους πληθυσμούς να εξαφανίζονται»…

Του Nick Turse*

Μετάφραση: Ερνεστίνα Καρυστιναίου-Ευθυμιάτου

Η Μπουρκίνα Φάσο είναι η πρώτη χώρα της υποσαχάριας Αφρικής στην οποία καταγράφηκε θάνατος από τον Covid-19. Το θύμα ήταν η Rose Marie Campaoré, η πρώτη αντιπρόεδρος του Κοινοβουλίου της περιοχής Sahel. Μικροσκοπική, πτωχευμένη και γεμάτη συγκρούσεις, η Μπουρκίνα Φάσο είναι τώρα η χειρότερα πληγείσα χώρα στη Δυτική Αφρική, με 146 επιβεβαιωμένα κρούσματα, μεταξύ των οποίων τέσσερις υπουργοί της κυβέρνησης. Ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στη χώρα, Andrew Young, αρρώστησε από τον ιό.

Η Μπουρκίνα Φάσο αντιμετωπίζει πολλαπλές δυσκολίες: φτώχεια, ξηρασία, πείνα, πραξικοπήματα. Ωστόσο, ο κορωναϊός αποτελεί ένα νέο είδος απειλής για μια χώρα που πρόσφατα βγήκε από πόλεμο και έχει περίπου 700.000 εκτοπισμένους κατοίκους από πέρυσι. Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους βρίσκονται τώρα σε μεγάλη φυσική και συναισθηματική πίεση, χωρίς καταφύγιο και φαγητό και χωρίς πρόσβαση σε άλλες παροχές, πολύ πιο ευάλωτες λόγω της πανδημίας.

Οι εμπειρογνώμονες στον τομέα της υγείας φοβούνται ότι ο Covid-19 μπορεί να αποδεκατίσει ολόκληρους καταυλισμούς εκτοπισμένων στην Μπουρκίνα Φάσο, ενώ για τον ίδιο λόγο προετοιμάζονται για καταστροφικές εστίες σε περιοχές συγκρούσεων, στρατόπεδα προσφύγων και στις φτωχότερες χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, εκατομμύρια  πρόσφυγες και εσωτερικά εκτοπισμένοι βρίσκονται σε κίνδυνο. «Όταν ο ιός φτάσει σε υπεράριθμους καταυλισμούς, όπως  αυτοί στο Ιράν, το Μπαγκλαντές, το Αφγανιστάν και την Ελλάδα, οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές», δήλωσε ο Jan Egeland, γενικός γραμματέας του νορβηγικού Συμβουλίου Προσφύγων σε πρόσφατη δήλωση σχετικά με τους κινδύνους που έχει προκαλέσει ο Covid-19. Αναφέρθηκε επίσης στο «σφαγείο που μπορεί να συμβεί όταν ο ιός φτάσει σε περιοχές της Συρίας, της Υεμένης και της Βενεζουέλας, όπου τα νοσοκομεία έχουν καταστραφεί και τα συστήματα υγείας έχουν καταρρεύσει».

Ενώ η κυβέρνηση των ΗΠΑ και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης επικεντρώνονται στα ευπαθή άτομα, λόγω ηλικίας και υποκείμενων νοσημάτων, ο Jerry-Jonas Mbasha, συντονιστής της ομάδας υγείας της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας στην Μπουρκίνα Φάσο, υπογράμμισε τους κινδύνους για τους κοινωνικά αδύναμους και το γεγονός ότι η κατάσταση των εσωτερικά εκτοπισμένων τους καθιστά ιδιαίτερα ευάλωτους σε ασθένειες επειδή έχουν πολύ περιορισμένη πρόσβαση σε βασικές κοινωνικές υπηρεσίες: ιατρική περίθαλψη, καθαρό νερό, αποχέτευση και υγιεινή. Δεδομένου ότι αυτά τα προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται σε βάθος, είπε στο The Intercept, θα υπάρξουν υψηλά ποσοστά θνησιμότητας.

Δεν έχω κανένα λόγο να πιστεύω ότι ο Moumoumi Sawadogo είχε τον ιό όταν τον γνώρισα πριν από οκτώ εβδομάδες στην Μπουρκίνα Φάσο. Αφού κατοικούσε 89 χρόνια σε μια άγονη και φτωχή περιοχή στην περιφέρεια της ερήμου Σαχάρα, επέζησε μιας σφαγής, περπατούσε για μία εβδομάδα και άντεξε την πείνα και την έλλειψη στέγης, ήταν σαφές ότι ο Sawadogo ήταν ένας αληθινός επιζών. Αλλά ο Covid-19 εισάγει ένα διαφορετικό είδος κινδύνου.

Αυτοί οι πληθυσμοί είναι ήδη ευάλωτοι απέναντι σε ασθένειες που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν εύκολο να αντιμετωπιστούν. Αλλά δεν είναι έτσι, όταν δεν υπάρχει πρόσβαση σε νερό, την απαραίτητη υγιεινή και ιατρική φροντίδα, είπε η Alexandra Lamarche, υπερασπίστρια δικαιωμάτων στη Δυτική Αφρική και υπεύθυνη της Refugees International. «Υπάρχει η πιθανότητα να δούμε ολόκληρους πληθυσμούς να εξαφανίζονται».

Στα τέλη Ιανουαρίου, ο Sawadogo εκδιώχθηκε από το χωριό του, Rofenega, από τζιχαντιστές μαχητές. Κατά τη διάρκεια της επόμενης εβδομάδας βάδιζε εκτεθειμένος στους ανέμους με στήριγμα το ραβδί του. Τώρα ζει στην Kaya, μια πόλη όπου ζουν δεκάδες χιλιάδες εκτοπισμένα θυμάτα τρομοκρατικής βίας που επιβιώνουν χωρίς επαρκή τροφή, καταφύγιο ή ιατρική περίθαλψη. Η πόλη διατρέχει σοβαρό κίνδυνο να πληγεί από το ξέσπασμα του Covid-19 και σύμφωνα με μελέτη του ΠΟΥ στην Κίνα, ο ιός μπορεί να σκοτώσει το 22% των μολυσμένων ανθρώπων στην ηλικιακή ομάδα του Sawadogo.

Το Rofenega είναι μόνο ένα από τα δεκάδες χωριά που εκκενώθηκαν από επιθέσεις από ομάδες όπως το Jama’at Nusrat al-Islam Wal-Muslim (JNIM, συνδεδεμένο με την Αλ Κάιντα) και το Ισλαμικό Κράτος στη Μεγάλη Σαχάρα. Στο σύνολο των τελευταίων πέντε χρόνων, η ισλαμιστική βία στην Μπουρκίνα Φάσο έχει εκτοξευθεί τον τελευταίο χρόνο (από 4 επιθέσεις το 2015 σε 450 το 2019).

Η βία έχει επιδεινώσει τις συνθήκες διαβίωσης, καθώς η μικροσκοπική χώρα φιλοξενεί τουλάχιστον 21 εκατομμύρια άτομα, εκ των οποίων πάνω από ένα εκατομμύριο στερούνται ασφαλή πρόσβαση σε τροφή, σχεδόν 2 εκατομμύρια χρειάζονται επειγόντως νερό, υπηρεσίες υγείας και υγιεινή και 2,2 εκατομμύρια χρειάζονται ανθρωπιστική βοήθεια. Ο αριθμός των εσωτερικά εκτοπισμένων, ο οποίος ήταν μόλις 60.000 στις αρχές του 2019, σύντομα θα φτάσει το ένα εκατομμύριο, και οι περισσότεροι από αυτούς που έχουν φύγει ζουν σε κοινότητες υποδοχής όπως η Kaya, όπου περισσότεροι από τους μισούς μετακινούμενους πληθυσμούς είναι άστεγοι ή στερούνται επαρκούς καταφυγίου. «Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, καθώς και οι φτωχές ομάδες των πόλεων που ζουν σε πολύ πυκνούς πληθυσμούς, είναι ιδιαίτερα ευάλωτες στις λοιμώξεις του αναπνευστικού, συμπεριλαμβανομένου του Covid-19», δήλωσε η Dr. Margaret Harris, εκπρόσωπος της ΠΟΥ.

Η Υπηρεσία Προσφύγων των Ηνωμένων Εθνών πιέζει τις κυβερνήσεις να συμπεριλάβουν τους εκτοπισμένους πληθυσμούς στα σχέδια απάντησής τους στον  Covid-19, δήλωσε ο περιφερειακός εκπρόσωπος του οργανισμού για τη Δυτική και Κεντρική Αφρική στο The Intercept. «Όλοι, συμπεριλαμβανομένων των προσφύγων, των αιτούντων άσυλο και των εσωτερικά εκτοπισμένων, θα πρέπει να έχουν πρόσβαση σε υγειονομικές εγκαταστάσεις και υπηρεσίες», ανέφερε. Παρόλο που η Μπουρκίνα Φάσο υιοθέτησε πρόσφατα ένα σχέδιο αντιμετώπισης του Covid-19 που λαμβάνει υπόψη τούς εσωτερικά εκτοπισμένους, δεν αλλάζει το γεγονός ότι 135 κέντρα υγείας στην χώρα χρειάστηκε να κλείσουν λόγω βίας, 140 έχουν περιορίσει τη λειτουργία τους και 1,5 εκατομμύρια κάτοικοι εξαρτώνται άμεσα από ανθρωπιστική βοήθεια για την υγεία τους. Ο Covid-19 πρόκειται να επιδεινώσει μια κατάσταση που είναι ήδη πολύ κρίσιμη.

«Στην Μπουρκίνα Φάσο, οι άνθρωποι έχουν ήδη δυσκολία πρόσβασης σε κρατικά κέντρα υγείας καθώς βρίσκονται εκτοπισμένοι, και αυτό θα επηρεάσει την κατάσταση εάν ο ιός αρχίσει να εξαπλώνεται», δήλωσε ο Lamarche στο The Intercept. «Οι προοπτικές είναι εξαιρετικά ζοφερές, γιατί δεν υπάρχουν αρκετές υποδομές και ισχυρό σύστημα υγείας, κρατικό ή ανθρωπιστικό, για να ανιχνεύσει και να θεραπεύσει τα κρούσματα». Εν τω μεταξύ, η επιβάρυνση των υπόλοιπων ιατρικών εγκαταστάσεων συνεχίζει να αυξάνεται καθώς οι επιθέσεις καθιστούν δύσκολη την πρόσβαση και ωθούν τους εσωτερικά εκτοπισμένους σε ήδη πυκνοκατοικημένες πόλεις.

Ενώ ο Sawadogo είναι ευγνώμων που έχει μια στέγη πάνω από το κεφάλι του, αυτές οι συνθήκες ζωής είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες για την ηλικία του τον καιρό του Covid-19. «Τώρα υπάρχουν ολόκληρες οικογένειες ή πολλές οικογένειες ή οικογένειες με πολλές συζύγους και πολλά παιδιά που στεγάζονται σε ανεπαρκώς κτισμένα καταφύγια και αυτό αυξάνει τον κίνδυνο ο κορωναϊός να εξαπλωθεί πολύ γρήγορα», δήλωσε ο Lamarche.

Ο Mbasha, συντονιστής της ΠΟΥ, απηύθυνε αυτές τις προειδοποιήσεις, επισημαίνοντας ότι εάν η νόσος εισβάλλει σε στρατόπεδα εσωτερικά εκτοπισμένων, θα προκαλούσε χειρότερη κρίση από εκείνη της Κίνας ή της Ιταλίας, δύο χώρες στις οποίες υπήρξε μεγάλος αριθμός θανάτων από τον Covid-19. Έχουμε πολύ λίγο χρόνο να δράσουμε, είπε. «Τώρα είναι η ώρα, όχι αύριο».

*Ο Nick Turse είναι δημοσιογράφος, και εργάζεται για το: Type Investigations. Αυτό το άρθρο γράφτηκε σε συνεργασία με το Project Costs of War, του Πανεπιστημίου Brown.

Πηγή: https://theintercept.com/2020/03/26/burkina-faso-africa-coronavirus/

(Το άρθρο είναι συντομευμένη εκδοχή στα ελληνικά)

Ο ΙΟΣ ΜΑΣ ΑΠΕΙΛΕΙ
ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΜΑΣ ΕΞΟΝΤΏΝΕΙ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΟΠΛΑ ΜΑΣ

Όσο προχωράει η επέλαση της πανδημίας, τόσο πιο φανερό γίνεται ότι μια (ακόμα) αρρώστια που θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί, εξελίσσεται σε εκατόμβη θυμάτων ακριβώς εξαιτίας της διάλυσης του δημόσιου συστήματος υγείας και του κράτους πρόνοιας, το οποίο απαξίωσαν και υπέσκαψαν αυτοί που σήμερα καμώνονται τους σωτήρες μας.

Στη συντριπτική μας πλειοψηφία αντιλαμβανόμαστε όλοι την σοβαρότητα της κατάστασης και είναι προφανές ότι είμαστε διατεθειμένοι να συνδράμουμε με όλες μας τις δυνάμεις στην αντιμετώπισή της, πρώτα και κύρια με τα αυτονόητα μέτρα αυτοπροστασίας, αλλά και με την έμπρακτη αλληλεγγύη μας σε όσους συνανθρώπους μας πλήττονται ιδιαίτερα.

Όμως μάταια περιμέναμε – σ΄αυτή την κρίσιμη περίσταση – να δούμε επιτέλους ένα άλλο
πρόσωπο του κράτους. Αντ΄ αυτού, παρακολουθούμε καθημερινά να μας κουνάνε το δάχτυλο και να μας βομβαρδίζουν κυριολεκτικά με το ιδεολόγημα της ατομικής ευθύνης ώστε να αποκρύψουν και να συσκοτίσουν τις κρατικές και πολιτικές ευθύνες και ολιγωρίες. Ταυτόχρονα βλέπουμε τη λήψη ολοένα πιο αυστηρών μέτρων περιορισμού των πολιτών και την περιστολή – στα όρια της αντισυνταγματικότητας – των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Μπορούμε να ξεχάσουμε από πού εκπορεύεται η χρόνια απαξίωση του δημόσιου συστήματος υγείας? Ποιος ευθύνεται για το κλείσιμο νοσοκομείων, την απαξίωση και εκδίωξη του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού και για τις εξοντωτικές περικοπές στον χώρο της υγείας?

Γιατί, ακόμα και τώρα που η πανδημία σαρώνει, αντί να «ανακρούσουν πρύμναν» και να αφουγκραστούν την κραυγή αγωνίας των γιατρών και νοσηλευτών, επιλέγουν ξανά την απαξίωση και τη φίμωσή τους; Εξακολουθούν οι ελλείψεις σε διαγνωστικά τεστ, ώστε να γίνονται μαζικά όπως προτείνει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, η τραγική έλλειψη προστατευτικού εξοπλισμού, η υποστελέχωση των νοσηλευτικών δομών. Το “επιτελικό κράτος” εμφανίζεται για να καταγγείλει τους πάντες, με πρόσχημα την απειθαρχία κάποιων λίγων – ακόμα και με fake news – χρησιμοποιώντας την σαν πρόφαση για ολοένα σκληρότερους περιορισμούς και απαγορεύσεις. Την ίδια στιγμή, πιστοί στη διαχρονική τακτική τους, ξοδεύουν εκατομμύρια σε ιδιωτικές κλινικές για χρήση των ΜΕΘ, αντί να ξανανοίξουν και να στελεχώσουν νοσοκομεία και ΜΕΘ που παραμένουν ανενεργές. Παράλληλα, μοιράζουν εκατομμύρια στα διάφορα ΜΜΕ για να κάνουν αυτό που ξέρουν καλά: αναπαράγουν την κυβερνητική γραμμή της ατομικής ευθύνης, φιλτράρουν ή αποκρύπτουν ειδήσεις, σκορπίζουν φόβο και δέος, αποκρύπτουν τις αθλιότητες των εργοδοτών και τις κρυφές μεθοδεύσεις των πολιτικών.

Είναι απολύτως ενδεικτικά αυτά που συμβαίνουν στο εργασιακό μέτωπο : 
 Σαν τα κοράκια έπεσαν οι εργοδότες, μεγάλοι και μικροί, στην ευκαιρία που τους δόθηκε με αφορμή την πανδημία. Δεν φτάνει που ο λαός προσπαθεί με αγωνία να περισώσει την υγεία του, να φυλαχτεί από τη νέα δυστυχία που του φόρτωσε η καπιταλιστική αδηφαγία, έχει από πάνω και τα όρνεα που θέλουν να του στερήσουν κάθε πόρο, να του φορτώσουν κι άλλα βάρη, να τον απογυμνώσουν από κάθε δικαίωμα.

Οι προβλέψεις για τα εκατομμύρια των απολύσεων παγκοσμίως «λόγω της πανδημίας» επαληθεύονται καθημερινά και με ιλιγγιώδεις ρυθμούς:
– 80.000 εργαζόμενους στη Γερμανία βγάζει σε αναγκαστική άδεια η Βολκσβάγκεν
– τουλάχιστον 41.000 απολύσεις στη χώρα μας μέσα σε δύο μόλις εβδομάδες·
– 300 εργαζόμενοι απολυμένοι στο Ελ. Βενιζέλος

Και το αντεργατικό κουβάρι συνεχίζει να ξετυλίγεται καθημερινά, ενώ οι ψίθυροι για νέα μνημόνια γίνονται ξεκάθαρες φωνές.
Δεν είναι όμως μόνο οι απολύσεις. Είναι και οι «περίπου απολύσεις», οι «αναστολές συμβάσεων εργασίας», που στέλνουν τους εργαζόμενους στο σπίτι τους για ένα ή δύο μήνες (και βλέπουμε) χωρίς την παραμικρή υποχρέωση του εργοδότη ή –καλύτερα– με την… αυστηρή προϋπόθεση ότι για το μήνα αυτό (ή όσο διαρκέσει) δεν θα κάνει απόλυση, και για ένα μήνα ακόμη ή όσο διαρκέσει θα διατηρήσει τις ίδιες θέσεις εργασίας, αλλά χωρίς καμία δέσμευση να κρατήσει τα ίδια πρόσωπα, τα οποία μπορεί άνετα να αντικαταστήσει με άλλα, φθηνότερα. Και μετά; Τι θα επικρατήσει μετά το τέλος και αυτής της διορίας;

Όπως επίσης είναι και η εκ περιτροπής εργασία, δηλαδή οι «μισοαπολύσεις», που σε στέλνουν στο σπίτι για τις τρεις από τις πέντε εβδομάδες ( «για την αντιμετώπιση και τον περιορισμό της διασποράς του κορωνοϊού», όπως προφασίζεται η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου) με τον μισό (και βγάλε) μισθό για μέχρι και έξι μήνες. Έτσι ώστε εάν επιβιώσεις από τον ιό, να εξοντωθείς από την πείνα και τα χρέη.

Και πρέπει να συνυπολογίσουμε στο λογαριασμό όλους εκείνους του μικρομεσαίους γιατρούς, δικηγόρους, ελεύθερους επαγγελματίες που οφείλουν να αρκεστούν στα …voucher των 600 ευρώ, χώρια όλες τις ιδιαίτερες περιπτώσεις εργαζομένων η/και αυτοαπασχολούμενων που δεν λαμβάνουν κανενός είδους ενίσχυση.

Και, αν αυτή την τραγική πραγματικότητα ζούμε εμείς, οι «κανονικοί» πολίτες, ας φανταστούμε πόσο τραγικότερη κατάσταση αντιμετωπίζουν οι απανταχού «κολασμένοι της γης», άστεγοι, πρόσφυγες, φυλακισμένοι, ακόμα και τα απλά φανταράκια.

Στο μέτωπο του προσφυγικού, το πρώτο κρούσμα κορωνοϊού στη Ριτσώνα είναι γεγονός και
φημολογείται και στη Μαλακάσα. Στο υπερπλήρες κάμπ της Ριτσώνας βρέθηκαν πάνω από 20 κρούσματα. Η κυβέρνηση δεν διαχώρισε –ως όφειλε- τους υγιείς από τους νοσούντες με μαζικά τεστ, ώστε να σταλούν οι υγιείς στα άδεια ξενοδοχεία. Αντιθέτως, επιβάλλει 14μερη καραντίνα με απαγόρευση εισόδου και εξόδου και ενισχυμένη την παρουσία της αστυνομίας για την τήρηση του μέτρου. Τα μέτρα που έχει λάβει η μέχρι τώρα η κυβέρνηση της ΝΔ, είναι στην κατεύθυνση της ενίσχυσης του εγκλεισμού, παρά τη θύελλα διεθνών αντιδράσεων και τις επείγουσες εκκλήσεις για άμεση εκκένωση των ΚΥΤ ή τουλάχιστον μεταφορά των πιο ευάλωτων σε κατάλληλες δομές.

Είναι επιτακτικό για το κίνημα να απαιτήσει να κλείσουν τώρα τα στρατόπεδα της ντροπής και να μεταφερθούν οι πρόσφυγες (καταγεγραμμένοι και μη) σε σπίτια και ξενοδοχεία μέσα στις πόλεις, με ευθύνη δημόσιων και δημοτικών δομών φροντίδας. Χωριστή και ασφαλής εγκατάσταση για ανθρώπους που εμφανίζουν συμπτώματα. Δωρεάν παροχή σε όλες/ους τους πρόσφυγες σαπουνιού, αντισηπτικών, γαντιών και μασκών και εξασφάλιση συνθηκών αξιοπρεπούς διαβίωσης. Τεστ για τον κορωνοϊό σε κάθε προσφυγικό καμπ, στις φυλακές και στους στρατώνες. Άμεση έκδοση ΑΜΚΑ για όλους/ες χωρίς αποκλεισμούς. Εξασφάλιση καθαριότητας και της απολύμανσης όλων των κοινόχρηστων και μη χώρων.

Εξίσου ιδιαίτερη μέριμνα πρέπει να απαιτήσουμε να ληφθεί για τους φυλακισμένους και τους απλούς στρατευμένους, που πληθαίνουν – παρά τις δυσκολίες- οι καταγγελίες για ανυπαρξία μέτρων απέναντι στην πανδημία, αλλά αντιθέτως, για σκλήρυνση της στάσης των σωφρονιστικών αρχών και των καραβανάδων για καψόνια και επιχείρηση φίμωσής τους.

Ειδικά τώρα, που φαίνεται όλο και πιο καθαρά ότι το σύστημα ετοιμάζεται πάλι να εκμεταλλευτεί την υγειονομική κρίση για ευκαιρία και να ξαναφορτώσει στις δικές μας πλάτες τα βάρη και τις συνέπειες, πρέπει να αντισταθούμε!

Να μην υποκύψουμε στην απομόνωση και την ανημπόρια. Να βρούμε τρόπους και μορφές ώστε με προσοχή και ασφάλεια, συλλογικά να κάνουμε αγωνιστικά βήματα παλεύοντας να μην θυσιαστούμε για την κρίση τους.

Ας ξεκινήσουμε αύριο κιόλας να δικτυωνόμαστε και να οργανώνουμε τις δράσεις μας. Να επικοινωνήσουμε, να αρθρογραφούμε, να οργανώνουμε τηλεδιασκέψεις και κυρίως να φτιάξουμε ένα δίκτυο αλληλεγγύης για τους συνανθρώπους μας που – ίσως δεν γνωρίζουμε καν – υποφέρουν ιδιαίτερα αυτή την περίοδο. Να απαιτήσουμε επιτακτικά από το Δήμο να θέσει όλο του το δυναμικό στην υπηρεσία των ανθρώπων αυτών.

Στήνουμε δίκτυα αλληλεγγύης στις γειτονιές μας. Εμείς από τη μεριά μας, ως Πρωτοβουλία Kατοίκων Πεντέλης και Μελισσίων, όπως ακριβώς ξεκινήσαμε το 2011 με το σύνθημα «ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ», έτσι σκοπεύουμε να συνεχίσουμε.

Καλούμε όποιον έχει ανάγκη να επικοινωνήσει μαζί μας με τους παρακάτω τρόπους:
Blog : https://proka-penteli.blogspot.com/
F/b: Πρωτοβουλία Κατοίκων Πεντέλης
Mail : [email protected]
Τηλεφωνα: 6980526216

Η πανδημία ανέδειξε με δραματικό τρόπο, στα μάτια των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, τις ανεπάρκειες του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ) αλλά και τις ευθύνες όλων όσοι το οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση.

Οι ελλείψεις που παρουσιάζονται στην ανάπτυξη Μονάδων Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ), τα Μέσα Ατομικής Προστασίας (ΜΑΠ) που δίνονται με το σταγονόμετρο στους εργαζομένους, η υποστελέχωση των κλινικών και γενικότερα των υπηρεσιών των νοσοκομείων είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.

Η κυριαρχία του νεοφιλευθερισμού, σε συνδυασμό με τις χρόνιες καθυστερήσεις στην ανάπτυξη κοινωνικών πολιτικών, έχει οδηγήσει το ΕΣΥ να αποτελεί τον φτωχό συγγενή, μέσα σε ένα πλήρως εμπορευματοποιημένο σύστημα υγείας, όπου ο ιδιωτικός τομέας κερδοσκοπεί και οι πολίτες πληρώνουν ακριβά για να έχουν πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας.

Η απουσία Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ), η υποστελέχωση και η υποχρηματοδότηση, οι απαξιωμένες υποδομές καθώς και ο φτωχός ιατροτεχνολογικός εξοπλισμός στις μονάδες υγείας συνυπάρχουν με ένα αδηφάγο ιδιωτικό τομέα που απομυζά τους πόρους και υφαρπάζει υπηρεσίες από το ΕΣΥ.

Αυτό το ΕΣΥ που οι εκπρόσωποι του νεοφιλελευθερισμού και των μνημονιακών δυνάμεων το απαξίωναν για χρόνια, το καλούν τώρα, με ψεύτικα χειροκροτήματα, αλλά χωρίς ουσιαστική στήριξη να σώσει το λαό από την πανδημία.

Η κυβέρνηση της ΝΔ επιδίδεται σε μια τεράστια επικοινωνιακή προσπάθεια χρησιμοποιώντας ως όχημα την «ατομική ευθύνη» για να κρύψει τις δικές της ανεπάρκειες και τις αδυναμίες του συστήματος υγείας. Προσπαθεί να φιμώσει και να συκοφαντήσει κάθε φωνή που θέτει επί τάπητος την έλλειψη σχεδιασμού για την αντιμετώπιση της πανδημίας, την απουσία εμπλοκής της ΠΦΥ, τις ελλείψεις σε ΜΕΘ και ΜΑΠ, την προσπάθεια να καλυφθούν τα τεράστια κενά με ελάχιστους συμβασιούχους, την πραγματοποίηση ελέγχων με το σταγονόμετρο.

Την ίδια ώρα, μην μπορώντας να υπερβεί τον «εαυτό» της και την προσκόλλησή της στα νεοφιλελεύθερα κελεύσματα, προχωρά σε αποφάσεις που δίνουν νέα δωράκια στον μεγάλο ιδιωτικό τομέα, για την ενοικίαση ιδιωτικών ΜΕΘ και την πραγματοποίηση διαγνωστικών εξετάσεων για τον κορονοίό.

Η αποδεκατισμένη δημόσια ΠΦΥ θα έπρεπε να παίζει κεντρικό ρόλο στη διάγνωση του ιού και την φροντίδα των διαγνωσμένων και πιθανών κρουσμάτων στα Κέντρα Υγείας αλλά και με κατ’ οίκον επισκέψεις.

Το προσωπικό των νοσοκομείων, από το διοικητικό και βοηθητικό προσωπικό μέχρι τους γιατρούς, τους νοσηλευτές, τις καθαρίστριες το παραϊατρικό, δίνουν με αυταπάρνηση αυτή τη μάχη. Η κυβέρνηση, το υπουργείο Υγείας και οι διοικήσεις αντιμετωπίζουν αυτό το προσωπικό σαν «αναλώσιμο», αφού δεν του εξασφαλίζουν τα απαραίτητα ΜΑΠ. Οι καθημερινές εκκλήσεις του προσωπικού, για χειρουργικές μάσκες υψηλής προστασίας, ειδικές στολές και αντισηπτικά, πέφτουν στο κενό και η μόνιμη επωδός των διοικήσεων είναι ότι δε διαθέτουν αρκετά. Είναι χαρακτηριστικό ότι, για τους εργαζόμενους στην καθαριότητα και σίτιση, που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης, όχι μόνο δεν τους εξασφαλίζουν τα αναγκαία ΜΑΠ, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις, είτε κινδυνεύουν με απόλυση, είτε μένουν απλήρωτοι.

Αυτή την ώρα, τα πρωτοβάθμια σωματεία, οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι, πρέπει να σηκώσουν μια ασπίδα προστασίας στο δημόσιο σύστημα υγείας και στους εργαζόμενους σε αυτό. Να απαιτήσουν άμεσα μέτρα στήριξης του ΕΣΥ, για να βγούμε με τις μικρότερες δυνατές απώλειες από αυτή την καταιγίδα και να μην ξεχάσουν ότι η δημιουργία ενός πραγματικά δημόσιου και δωρεάν για το λαό συστήματος υγείας είναι υποχρέωση της πολιτείας που παραμένει σε εκκρεμότητα.

Οι Συνδικαλιστικές Οργανώσεις πρέπει να θέσουν ως άμεσα αιτήματα και να απαιτήσουν από την Κυβέρνηση:

• Την άμεση στήριξη του ΕΣΥ με μαζικές προσλήψεις προσωπικού. Την πρόσληψη όλων των επικουρικών από τις λίστες αναμονής, το διορισμό των ειδικευόμενων και των ιατρών που έχουν κριθεί και την μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων.
• Το άμεσο άνοιγμα όλων των κλειστών κλινών ΜΕΘ και Μονάδων Ατομικής Φροντίδας (ΜΑΦ) και την ανάπτυξη νέων για να καλυφθούν οι τεράστιες ανάγκες. Την μαζική αγορά αναπνευστήρων και εξοπλισμού ώστε θέσεις ΜΑΦ να μπορούν να μετατραπούν σε ΜΕΘ.
• Τον εφοδιασμό όλων των υγειονομικών με όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας.
• Την δωρεάν πρόσβαση στο ΕΣΥ σε όλους όσοι χρήζουν διερεύνησης και στην συνέχεια την ιατρική παρακολούθηση τους στο σπίτι από τις δομές πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.
• Την αύξηση της δυνατότητας των διαγνωστικών τεστ με την αξιοποίηση εργαστηρίων σε πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα καθώς και την ανάπτυξη νέων εργαστηρίων σε νοσοκομεία. Να τερματιστεί η «συνεργασία» του Παστέρ και της Ιατρικής Σχολής με ιδιωτικά εργαστήρια και ιδιωτικά νοσοκομεία για την πραγματοποίηση ελέγχων.
• Να καταργηθούν τα «δώρα» στους επιχειρηματικούς ομίλους της υγείας. Δέσμευση υγειονομικού υλικού και υποδομών ιδιωτικών δομών υγείας. Επίταξη χωρίς αποζημίωση ιδιωτικών κλινικών, ΜΕΘ, εργαστηρίων όπου αυτό απαιτείται, χωρίς αποζημίωση. Ένταξη όλων των μονάδων υγείας στρατιωτικών, πανεπιστημιακών και ιδιωτικών νοσοκομείων σε ενιαίο σχέδιο αντιμετώπισης της πανδημίας.
• Ένταξη των ιδιωτών γιατρών στον κεντρικό σχεδιασμό για την αντιμετώπιση της πανδημίας, με το κράτος και τον ΕΟΠΥΥ να αναλαμβάνουν την αμοιβή τους καθώς και την παροχή των αναγκαίων μέσων προστασίας.
• Μέριμνα για ευπαθείς και ευάλωτες ομάδες – άπορους – αστέγους – φυλακισμένους – πρόσφυγες και μετανάστες με ιατρική παρακολούθηση, μέσα ατομικής προστασίας και ασφαλείς συνθήκες διαβίωσης.

Το ΜΕΤΑ στηρίζει τις συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζομένων στην Υγεία που θα προβούν σε κινητοποιήσεις και διαβήματα διαμαρτυρίας, την Τρίτη 7 Απρίλη 2020, Ημέρα Πανελλαδικής Δράσης και Παγκόσμια Ημέρα για την Υγεία, για τη στήριξη του Δημόσιου Συστήματος Υγείας και των εργαζομένων του.

Καλεί τα συνδικάτα να συμπαρασταθούν με ανακοινώσεις, ψηφίσματα, συνεντεύξεις τύπου, ενημερώσεις των μελών τους και κάθε πρόσφορο τρόπο διάδοσης των αιτημάτων που αντιστοιχεί στις τρέχουσες συνθήκες.

Να σωθεί το ΕΣΥ για να σωθεί ο λαός

Κείμενο Υπογραφών Κατοίκων για το άνοιγμα του Πάρκου της Ακαδημίας Πλάτωνος

Πριν μερικές μέρες ενώ έχουν παρθεί τα μέτρα προστασίας απέναντι στον ιό και έχει εφαρμοστεί η απαγόρευση κυκλοφορίας, η κυβέρνηση, η Περιφέρεια και ο Δήμος πήραν την απαράδεκτη απόφαση να βάλουν λουκέτο στο Πάρκο μας, όπως και σε όλα τα άλλα πάρκα, ενώ σύμφωνα με τους κανονισμούς της απαγόρευσης δυο βασικοί λόγοι για να μας επιτρέπεται η μετακίνηση είναι η σωματική άσκηση καθώς και η φροντίδα κατοικίδιων ζώων

Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι το κλείσιμο του Πάρκου δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιας «παραβίασης» των κανονισμών καθώς δε σημειώθηκε κανένας συνωστισμός.

Όλοι οι κάτοικοι της περιοχής γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το Πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος είναι για μας ζωτικός χώρος στον οποίο μπορούμε να πάρουμε λίγο καθαρό αέρα, να βγάλουμε τα σκυλιά μας βόλτα και να ασκηθούμε. Είναι ένας πράσινος ανοιχτός χώρος μέσα στην τσιμεντούπολη της Αθήνας.

Το κλείσιμο του Πάρκου είναι για μας και εντελώς αντίθετο ακόμα και με τους κανονισμούς προστασίας απέναντι στον ιό. Η κυβέρνηση τι μας ζητάει δηλαδή; Να ασκούμαστε στο πεζοδρόμιο; Να βγάζουμε βόλτα τα σκυλιά μας στην άσφαλτο; Αυτό είναι, ακριβώς, που θα οδηγήσει σε συνωστισμό στις λιγοστές μικρές πλατείες του Κολωνού και τα πεζοδρόμια μας.

Η κυβέρνηση αντί να πάρει μέτρα για τη στήριξη των δημοσίων νοσοκομείων και των γιατρών, η Περιφέρεια και ο Δήμος από τη μεριά τους αντί να πάρουν μέτρα για τη μείωση των δημοτικών τελών ή τη λειτουργία των δημοτικών ιατρείων, πήραν από κοινού τη λανθασμένη απόφαση για το πάρκο η οποία παραμένει ανεξήγητη.

Ακόμα και οι γιατροί θεωρούν ότι τα ανοιχτά πάρκα, εφόσον δεν παρατηρείται συνωστισμός, είναι βασική προϋπόθεση τόσο για την σωματική όσο και για την ψυχική μας υγεία.

Να εξηγηθεί τώρα ο λόγος που το έκλεισαν.

Να παρθεί πίσω η απόφαση.

Θέλουμε το Πάρκο μας ανοιχτό για όλους και όλες. Θέλουμε πίσω τον ζωτικό μας χώρο, που είναι απαραίτητο στήριγμα για να αντεπεξέλθουμε στην κατάσταση που βιώνουμε. Αν θέλουν να βοηθήσουν πραγματικά, ας ανταποκριθούν στα αιτήματα των γιατρών και των εργαζομένων που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης.

Ακολουθούν οι υπογραφές. Όποιος θέλει, μπορεί να υπογράψει εδώ.

1. Αδαμόπουλος Δημήτρης Φοιτητής -εργαζόμενος Ακαδημία Πλάτωνος

2. Αθανασάκου Παγώνα Γεωπόνος Ακ. Πλάτωνος

3. Αθανασοπούλου Παναγιώτα Οδοντίατρος Σεπόλια

4. Αλεπάκος Σπύρος Φοιτητής Κολωνός

5. Αντύπας Αρίστος Φοιτητής Κολωνός

6. Αρμένη Βέρα Δικηγόρος Αθήνα

7. Ασημακόπουλος Αλέξανδρος Ραδιοφωνικός παραγωγός Κολωνός

8. Βασιλείου Θεανώ Εκπαιδευτικός Κολωνός

9. Βάσσου Αθηνά Φοιτήτρια πολιτικών μηχανικών ΕΜΠ, εργαζόμενη στον επισιτισμό Ακαδημία Πλάτωνος

10. Βρεττός Αθανάσιος Φοιτητής Ακαδημία Πλάτωνος

11. Βυθούλκας Αλέξανδρος Φοιτητής Κολωνός

12. Γανωτή Ζωή Καθηγήτρια στο 51ο γυμνάσιο Ακαδημία Πλάτωνος

13. Γανωτής Στέφανος Δάσκαλος παραδοσιακών χορών στην ομάδα Περπερούνα στην Ακ. Πλάτωνος Άγιος Στέφανος

14. Γιαννοπούλου Αλεξάνδρα Κάτοικος Γκύζη

15. Γκέκα Κωνσταντίνα Ιδιωτική Υπάλληλος Σεπόλια

16. Γράτσια Ειρήνη Φοιτήτρια (Υποψήφια Διδάκτωρ) Κολωνός

17. Δημητροπούλου Νεφέλη φοιτήτρια Κολωνός

18. Διδυμάδης Γεώργιος Εργαζόμενος Κολωνός

19. Δράκου Αγγελική Ιδιωτικός Υπάλληλος Ακαδημία Πλάτωνος

20. Ζαγλάρα Άνεργος Ακαδημία Πλάτωνος

21. Ζάζας Άγγελος Φοιτητής Κολωνός

22. Ζαραμπούκα Ελένη μητερα γυναικα ανθρωπος πολιτης κολωνος

23. Ζίκας Χρήστος Κάτοικος Ακαδημία Πλάτωνος

24. Θεοδωρίδη Ελίνα Φοιτήτρια Ακαδημία Πλάτωνος

25. Θεοδωρίδης Γιάννης Πολιτης Κολωνός

26. Θεοδωρίδης Χρήστος Τοπογράφος μηχανικός Ακαδημία Πλάτωνος

27. Καβακλής Νικόλας Φοιτητής Σεπόλια

28. Καλαϊτζή Φωτεινή Εκπαιδευτικός Κολωνός

29. Καραγιάννη Γεωργία Μαρίνα Κοινωνικη λειτουργός Πετρούπολη

30. Καραγιάννη Λίνα Αγρονόμος και Τοπογράφος Μηχανικός Ζωγράφου

31. Καραμπογιάς Θανάσης Εργαζόμενος σε φροντιστήριο Κολωνός

32. Καραυγουστή Αναστασία Φοιτήτρια Κολωνός Αθήνα

33. Κατεβατή Αλεξάνδρα Φοιτητρια Κολωνός

34. Καττή Λυδία Φοιτήτρια Σεπόλια

35. Καττής Δημήτριος Τυπογράφος Σεπόλια

36. Καττής Ορέστης Φοιτητής Σεπόλια

37. Κεσίσογλου Γιώργος Ψυχολόγος Μεταξουργείο

38. Κεφαλληνός Αλέξανδρος Τεχνικός Συνεδρίων Εκδηλώσεων Κολοκυνθού

39. Κίτσιος Κώστας Οδηγός Ακαδημία Πλάτωνος

40. Κλαυδιανού Σοφία Συνταξιούχος Σεπόλια

41. Κοκκινογένη Μιχαέλα Σεπόλια

42. Κολιοπούλου Σοφία wed designer Ακαδημία Πλάτωνος

43. Κόλλιας Αντώνης – Κολωνός

44. Κόρμαλης Μιχάλης Φοιτητής εκπα Ακαδημία Πλάτωνος

45. Κουρνοπούλου Αντωνία Τοπογράφος Μηχανικός Αθήνα

46. Κρασάκη Βίκυ Φοιτήτρια Σεπόλια

47. Κρασάκης Δημήτρης Ηλεκτρολόγος Μηχανικός Σεπόλια

48. Κρασάκης Νίκος Πολιτικός Μηχανικός Σεπόλια

49. Κυβελίδης Αιμίλιος Άνεργος Αθήνα, Κολωνός

50. Κυριακόπουλος Φίλιππος Εργαζόμενος Κολωνός

51. Λαμπροπούλου Βιργινία Ιδιωτικός Υπάλληλος Ακαδημία Πλάτωνος

52. Λέπουρας Εμμανουήλ Φοιτητής Λόφος Σκουζέ

53. Λυδία Κωνσταντινίδου Ιδ. Υπάλληλος Κολωνός

54. Μαρογιάννη Νεφέλη Φοιτήτρια Κολωνός

55. Ματζανά Κωνσταντίνα Φοιτήτρια Σεπόλια

56. Μαυρογιάννης Αλέξανδρος συνταξιούχος Κολωνός

57. Μαυρομάτης Γιώργος Υπάλληλος Ακαδημία Πλάτωνος

58. Μαυρομάτης Χρήστος Ακ. Πλάτωνος

59. Μαυρομμάτη Βασιλική Κάτοικος Ακαδημία Πλάτωνος

60. Μήλια Ιφιγένεια αρχιτέκτονας μηχανικός Ακαδημία Πλάτωνος

61. Μιχαηλίδης Γιώργος Εκπαιδευτικός Κολωνός

62. Μουκογιάννης Άγγελος Εργαζόμενος Κολωνός

63. Μπαρδάνη Άννα Σερβιτόρα Ακαδημία Πλάτωνος

64. Μπάρκα Ναταλία Φοιτήτρια Κολωνός

65. Μπάστα Αθανασία Κάτοικος Αθήνα

66. Μπενάτου Ελένη Άνεργη Κολωνός

67. Μπικουβαράκης Αντρέας Μαθηματικός Μεταξουργείο

68. Μπόμπου Παναγιώτα Γραφίστρια Σεπόλια

69. Ξυνή Κατερίνα Β.σκηνοθέτη Ακαδημία Πλάτωνος

70. Παναγούλης Κώστας . Ακαδημία Πλάτωνος

71. Παπαδεράκης Χρήστος Αξιωματικός εμπορικού Ναυτικού Κολωνός

72. Παπαχριστούδη Ματίνα Δημοσιογράφος Ακαδημία Πλάτωνα

73. Παπούλια Ευγενία φοιτήτρια Αθήνα

74. Παύλου Χαράλαμπος Φοιτητής Κολωνός

75. Πετεινάκη Μαρία Αρχιτέκτων Αθήνα κέντρο

76. Πέτρος Καπετανόπουλος Δημ.Υπάλληλος Κυψέλη

77. Πιστιόλας Ιωάννης Κάτοικος Ακαδημία Πλάτωνος

78. Πολύμερος Κωνσταντίνος Φοιτητής Κολωνός

79. Ρίζος Δημήτριος Φοιτητής Σεπόλια

80. Ρίζου Ιωάννα Φοιτήτρια Σεπόλια

81. Ρουστάνη Αλεξάνδρα Ιδιωτικός Υπάλληλος Κολωνός

82. Σαουσοπούλου Ελίνα Εργαζόμενη στη βιομηχανία Πλ. Αττικής

83. Σιάχος Παναγιώτης Φοιτητής Άγιοι Ανάργυροι

84. Σταματέρη Ευαγγελία Εργαζόμενη Κολωνός, Αθήνα

85. Σταμάτης Παύλος Φοιτητής Ακαδημία Πλάτωνος

86. Σταύρος-Μάριος Λιόκαλος Αρχιτέκτονας Κολωνός

87. Συναδινός Στέφανος Φοιτητής Πληροφορικής & Τηλεπικοινωνιών ΠΑ.ΠΕΛ Ακαδημία Πλάτωνος

88. Ταντής Ευάγγελος άνεργος Ακαδημία Πλάτωνος

89. Τεντομάς Λάζαρος Εκπαιδευτικός Κολωνός

90. Τζαβάρας Παναγιώτης Φοιτητής Κολωνός

91. Τοσονίδου Δέσποινα Γιατρός, ΕΓ ΟΕΝΓΕ Κολωνός

92. Τσιακμάκης Γεώργιος Εργάτης Σεπόλια

93. Τσιφρήκας Χαράλαμπος Άνεργος Κολωνός

94. Φωστιέρη Άννα Καθηγήτρια Κολωνός

95. Χαλικιά Τατιάνα Εκπαιδευτικός Λόφος Σκουζέ

96. Χανιώτης Σπύρος Ελεύθερος επαγγελματίας Κολωνός, Αθήνα

97. Χαρίτου Βασιλική Άνεργη Σεπόλια

98. Ψαράκης Γιάννης Μουσικός Ακαδημία Πλάτωνος