(Τα αναδημοσιεύουμε όχι γιατί συμφωνούμε απαραίτητα στο 100%, αλλά γιατί αγγίζουν πλευρές της ερμηνείας των εκλογικών αποτελεσμάτων και συμβάλλουν στον αναγκαίο προβληματισμό μέσα στην Αριστερά. Εξάλλου όλοι πλευρές της ερμηνείας μόνο μπορούμε να προσεγγίσουμε, ποιος είναι σε θέση σήμερα να ισχυριστεί με σιγουριά το αντίθετο;)

Dimitris Avgeris

Νίκη της Τ.Ι.Ν.Α. – It’s the economy stupid

Αυτό τον τίτλο θα έδινα εγώ στο χτεσινό εκλογικό αποτέλεσμα, παρόλο που τα πληρη δεδομένα δεν υπάρχουν ακόμα (κυρίως τι ψήφισαν οι διάφορες ηλικίες και οι διάφορες κοινωνικές κατηγορίες)
Προεκλογικά έγραφα ότι αριστερή τιμωρία του συριζα δεν υφίσταται ως δυνατότητα και η μόνη τιμωρία του Συριζα έρχεται από δεξιά. Για το πρώτο, είναι πασιφανές με πιο τρανταχτό παράδειγμα την εξαφάνιση της ΛΑΕ. Για το δεύτερο θέλω να αλλάξω τη λέξη “τιμωρία”.
Δεν θεωρώ πια ότι η μαζική μετακίνηση ψηφοφόρων από το Συριζα στη Νέα δημοκρατία (σε σύγκριση με τις βουλευτικές εκλογές του Σεπτέμβρη του 15) είχε μόνο ή είχε τόσο χαρακτηριστικά τιμωρίας, αλλά μάλλον “ρεαλισμού”.
Μετά την προδοσία του δημοψηφίσματος, ο τσίπρας επέβαλε μια τεράστια ηττα και ηττοπάθεια στα κατώτερα κοινωνικά στρώμματα, ότι “Δεν υπάρχει εναλλακτικη”, “There Is No Alternative”, ελληνιστί ΤΙΝΑ. Κι αν το 15 τα γεγονότα ήταν νωπά και ο Τσίπρας κατάφερε να διατηρήσει δυνάμεις και να εκλεγεί ποντάροντας στην ΤΙΝΑ, μετά από 4 χρόνια εμπέδωσης και κυριαρχίας της ηττοπάθειας στα λαικά στρώματα, η ΤΙΝΑ φουσκώνει τα πανιά του Μητσοτάκη και μάλιστα με ενισχυμένους ανέμους.
Ο Συριζα δεν έχασε ούτε για την συμφωνία των Πρεσπών, ούτε για το προσφυγικό, ούτε γιατί ήταν “προοδευτικός” σε ζητήματα δικαιωμάτων (μια ματιά στην Βόρεια Ελλάδα να ρίξει κανείς θα δει ότι δεν υπήρχε καμμια τοπική καταβαράθρωση, διαφορετική από ότι στην υπόλοιπη Ελλαδα – η πρόβλεψη ότι οι κάτοικοι της βόρειας ελλάδας θα ψήφιζαν με κριτήριο την συμφωνία των πρεσπών διαψεύστηκε). Κανένας σημαντικός ακροδεξιός ριζοσπαστισμός δεν εκφράστηκε σε αυτές τις εκλογές, με εξαίρεση μια μικρή άνοδο της ΧΑ στις νέες ηλικίες. Ο Συριζα έχασε λόγω της οικονομίας. Και εξηγούμαι:
Τα κονωνικά επιδόματα “ανακούφισης”, σίγουρα επέτρεψαν στο Συριζα να κρατήσει επαφή με το κατώτερο μέρος των λαικών στρωμμάτων και να διατηρήσει τις όποιες δυνάμεις διατήρησε. Αλλά αυτή η “ανακουφιστικ’η “πολιτική δεν ήρθε από σύγκρουση και φορολογία με το μεγάλο κεφάλαιο, αλλά από την υπερφορολόγηση των μεσσαίων εισοδημάτων, ήρθε από “ματωμένα πλεονάσματα”. Η ίδια αυτή “ανακουφιστική” πολιτική δεν έχει να πει τίποτα σε μικροαστικά στρώμματα ή σε καπως καλύτερα αμοιβόμενους εργαζόμενους. Αντίθετα, πιστεύω ότι εμφανίζεται και εδώ ένα “φαινόμενο Μπολσονάρο”, δηλαδή η δυσαρέσκεια των μικροαστικών στρωμάτων, ή ακόμα και των πιο ευκατάστατων εργαζομενων, τόσο ενάντια στους φτωχούς όσο και ενάντια στην “ανακουφιστική” πολιτική με τα πενιχρά επιδόματα: “Να δουλεύουμε εμείς, να μας σκίζεις στη φορολογία και να πας να τα δίνεις στους αποτυχημένους, στους φτωχούς, στους τεμπέληδες, στους ανεπρόκοπους?” -αυτό νομίζω επηρέασε μαζικά κόσμο που μετακινήθηκε προς τον Μητσοτάκη.
Και το δεύτερο, είναι ο “ρεαλισμός” της ανάπτυξης. Αυτά τα στρώματα που μετακινήθηκαν πολιτικά στη ΝΔ, τι να το κάνουν το ΚΕΑ και τα μικροεπιδόματα? Στα πλαίσια της ΤΙΝΑ, στα πλαίσια του ότι η βασική οικονομική πολιτική είναι δεδομένη, αυτά τα στρώμματα βλέπουν μια χαραμάδα βελτίωσης για να βγουν από την πιεση και την οικονομική στασιμότητα. Θέλουν “φοροαπαλλαγές και ανάπτυξη” και ο Μητσοτάκης τους μοιάζει πιο ρεαλιστικό ότι μπορεί να τα πετύχει ως πιο φίλος της “επιχειρηματικότητας” που “θα ανοίξει δουλειές” (θα διαψευστούν βέβαια, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας).
Συμπερασματικά, η εμπέδωση της ΤΙΝΑ, της ηττοπάθειας και του “ρεαλισμού” στην κοινωνία, η υποταγή του Συριζα στο κεφάλαιο, στο παση θυσία εξόφληση του χρέους (μη χασουμε το ευρώ και την οικονομικογεωπολιτική θέση της ελληνικής αστικής τάξης στην περιοχή -“έχουμε και ΑΟΖ να εκμεταλλευτούμε τί θέλετε να τα σπάσουμε με τους ισχυρούς να μην έχουμε πλάτες?”), οδήγησαν σε αυτή τη μεγάλη μετακίνηση μικροαστικών και εν μέρει εργατικών στρωμάτων στη ΝΔ και στην εκλογική ήττα. Η ευθύνη για την νίκη του Μητσοτάκη ανήκει πρώτα και κύρια στην φιλοκαπιταλιστική πολιτικη του Συριζα και του Τσίπρα. Οπως πετάχτηκε ως στυμμένη λεμονόκουπα ο Λούλα από το σύστημα, ετσι με τη σειρά του θα πεταχτεί και ο Τσίπρας.

Σημειώσεις
1) κατά τη γνώμη μου το αποτέλεσμα δεν είναι αναστρέψιμο στις εθνικές εκλογές, όσο κι αν λειτουργήσει ο φόβος της δεξιάς, το καλύτερο που μπορεί να βγει είναι το να νικήσει η Ν.Δ χωρίς όμως αυτοδυναμία
2)Το αποτέλεσμα του Βαρουφάκη, είναι θετική εκπληξη, είναι το μόνο ψηφοδέλτιο που έδωσε σε έναν αριστερόστροφο κόσμο την αίσθηση, στα πλαισια του “ρεαλισμού πάντα”, ωστε να σπάσει η ΤΙΝΑ έστω και μερικώς (ανεδαφικές ελπίδες, αλλά ελπίδες). Αν με ρωτήσετε προσωπικά, προτιμώ τον Βαρουφάκη να κάνει αντιπολίτευση στην επόμενη Βουλή από τον Λαφαζάνη που πέρα από “πατρίδες” δεν έχει να πουλήσει τίποτα άλλο.
3) Ψήφισα Ανταρσύα και θα ξαναψηφίσω. Αλλά ο χώρος της άκρας αριστεράς δεν θα ανακάμψει ποτέ, αν δεν εξηγήσει στον εαυτό της καταρχήν, γιατί την αριστερόστροφη πορεία που ξεκίνησε από τα φοιτητικά του 2006 και κορυφώθηκε με τη μάχη ενάντια στα μνημόνια, γιατί όλο αυτό το ριζοσπαστικό δυναμικό που εμφανίστηκε μαζικά, το έκανε δώρο στον Τσίπρα για να το οδηγήσει στην προδοσία και στην ήττα. Είναι η απαραίτητη προυποθεση και για να αντέξει η επαναστατική αριστερά μέσα σε περίοδο ήττας σαν τη σημερινή και για να είναι έτοιμη στην όποια φουσκονεριά της ταξικής παλης έρθει κάποια στιγμή στο μέλλον. Γιατί όσοι περιμένουν άμεση ανάκαμψη των αγώνων αν βγει ο Μητσοτάκης, πλανώνται πλάνην οικτρά. Α, κι ένα τελευταίο: Ρίξτε μια ματία στη Βρετανία και σταματήστε την εμμονή με το “εξω από την ΕΕ” σαν το απαύγασμα του μεταβατικου’προγράμματος, ξαναθυμηθήτε λίγο τα διαγραφή χρέους, την κρατικοποίηση τραπεζών, τη σύγκρουση με το κεφάλαιο μέσα σε κάθε χωρα, μπας και μας ακούσει κανένας άνθρωπος…
4) Για τα ευρωπαικά δεν θα πω γιατί θα γράψω τριτοσέντονο και γιατί νομίζω ότι υπάρχουν βασικές αναλογίες με την Ελλάδα. Εμπέδωση της ΤΙΝΑ, αδυναμία της άκρας δεξιάς να το εκμεταλευτεί με όρους εξουσίας, αδυναμία της κεντρο δεξιάς ή της κεντροαριστεράς, ανάλογα, να κάνει οτιδήποτε άλλο απο συντήρηση και εναλλαγές, και ενα κενό στα αριστερά που βοά και μας έχει ξεκουφάνει…

Dimitris Tsirkas

Αν και είναι νωρίς ακόμη, κάποιες πρώτες σκέψεις

1) Ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη μεγάλη ήττα και ο βασικός υπαίτιος ήταν η οικονομία – τα τέσσερα χρόνια μνημονίου. Η πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων είδαν τη θέση τους να χειροτερεύει και επί ΣΥΡΙΖΑ. Όπως έδειξε πρόσφατη μελέτη του ΙΝΕ ΓΣΕΕ, η μείωση των λαϊκών εισοδημάτων συνεχίστηκε και την περίοδο 2015-2017, αν και με πιο αργούς ρυθμούς από το 2010-14. Και μπορεί να είχαμε πτώση της ανεργίας, ένα μεγάλο μέρος ωστόσο, των νέων θέσεων εργασίας ήταν μερικής απασχόλησης με μισθούς φιλοδωρήματα.

2) Το ΚΕΑ και τα επιδόματα κατάφεραν να ανασύρουν ευάλωτες κοινωνικές ομάδες από την ακραία φτώχεια, όχι όμως να αλλάξουν συνολικά την κατάσταση των εργαζόμενων τάξεων. Επιπλέον, τα επιδόματα αυτά πληρώθηκαν όχι από την αύξηση της φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου και των υψηλών εισοδημάτων, αλλά των μεσαίων και λαϊκών στρωμάτων (άμεσοι και κυρίως έμμεσοι φόροι). Περισσότερο λοιπόν, είδαμε μια αναδιανομή της φτώχειας, παρά του πλούτου. Σε αυτό το πλαίσιο, τα μέτρα ελάφρυνσης και τα κοινωνικά μερίσματα ήταν «πολύ λίγα και ήρθαν πολύ αργά» για να αλλάξουν το κλίμα.

3) Με αυτά τα δεδομένα, η πανηγυρική αφήγηση της κυβέρνησης για την έξοδο από τα μνημόνια το καλοκαίρι του 2018, τους θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και την «επιστροφή στην κανονικότητα», δεν άγγιξε τον κόσμο ή ακόμη χειρότερα, εκλήφθηκε ως προσβολή (οι αριθμοί ευημερούν αλλά οι άνθρωποι δυστυχούν), θυμίζοντας το διαβόητο success story του Σαμαρά. Πιθανότατα τον ίδιο αντίκτυπο είχαν και τα τελευταία μέτρα λίγο πριν τις εκλογές.

4) Οι Πρέσπες συνέβαλαν στην ήττα αλλά μόνο έμμεσα, όχι πλήττοντας ευθέως τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά ενισχύοντας τη ΝΔ: σε σχέση με τις ευρωεκλογές του 2014, ο ΣΥΡΙΖΑ είδε μικρότερη μείωση στα ποσοστά του στην Μακεδονία (σε κάποιες περιπτώσεις είχε και αύξηση) από ότι σε άλλες περιοχές της χώρας. Αντίθετα, η ΝΔ γνώρισε μεγάλη αύξηση στη Μακεδονία, με τα ποσοστά της εκεί να είναι από 5 έως 10 μονάδες υψηλότερα από τον εθνικό μέσο όρο.

5) Η σχεδόν πλήρης σύμπλευση του ΣΥΡΙΖΑ με την πεπατημένη του ελληνικού κράτους σε όλα σχεδόν τα πεδία πολιτικής (πλην ίσως της υγείας) που δεν καθορίζονταν από τα μνημόνια. Η δομή της διοίκησης και η νοοτροπία της δεν άλλαξαν, οι υπηρεσίες δεν βελτιώθηκαν ουσιαστικά, όπως και η καθημερινότητα του πολίτη, ως επί το πλείστον.

6) Η συμπόρευση και το φλερτ της κυβέρνησης με κάποιους επιχειρηματίες απέναντι σε άλλους. Όπως επίσης και οι καθεστωτικές πρακτικές, οι αλαζονικές συμπεριφορές και οι προσωπικές στρατηγικές που επέδειξαν μέλη της κυβέρνησης. Όλα αυτά ακύρωναν στην πράξη τις προσπάθειες να δομηθεί ένα διακριτό προφίλ αυτής της κυβέρνησης από το «παλιό πολιτικό σύστημα» και υπονόμευαν το όποιο «ηθικό πλεονέκτημα».

7) Η μεγάλη μηντιακή υπεροπλία του αντιπάλου για την οποία όμως φέρει ευθύνη και η κυβέρνηση, εξαιτίας του τρόπου που διαχειρίστηκε το τηλεοπτικό τοπίο αλλά και την ΕΡΤ.

8) Η κρατικοποίηση του κόμματος και η παρακμή των τοπικών οργανώσεων ως κύτταρα που εξασφαλίζουν μια αδιαμεσολάβητη από μήντια και επικοινωνιολόγους, επαφή με την κοινωνία. Αυτό σήμαινε ότι η κυβέρνηση και το κόμμα δεν μπορούσαν να πιάσουν τον σφυγμό της κοινωνίας και παγιδεύτηκαν στην αυτάρεσκη εσωτερική τους αφήγηση, στον δικό τους «θάλαμο αντήχησης».

9) Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπέστη στρατηγική ήττα και παγιώνεται ως ο ένας πόλος του νέου, μικρότερου δικομματισμού. Αν η οικονομία το επιτρέψει, θα έχει σε μερικά χρόνια τη δυνατότητα να ξαναδιεκδικήσει την κυβέρνηση, ως η ελληνική εκδοχή μιας αριστερής σοσιαλδημοκρατίας. Σοσιαλδημοκρατία όχι από επιλογή, αλλά επειδή αυτό είναι το κυβερνητικό όριο σε μια μικρή χώρα της Δύσης, με τους παρόντες εσωτερικούς και διεθνείς συσχετισμούς.

10) Το εκλογικό αποτέλεσμα είναι πολύ περισσότερο αποδοκιμασία του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ παρά επιδοκιμασία του προγράμματος της ΝΔ.

11) Οι «αναλύσεις» περί ανόητου, αχάριστου κλπ λαού δεν συνιστούν πολιτική, πόσο μάλλον αριστερή, αλλά ηθικολογία, συναισθηματική εκτόνωση και ελιτισμό.

Dimitris Tsirkas

Η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου ψηφίζει πρωτίστως με οικονομικά – «υλικά» κριτήρια, όχι ιδεολογικά. Αυτό αποτυπώθηκε γλαφυρά στη φράση του επιτελείου του Κλίντον «it’s the economy stupid», όταν κέρδισε το 1992 τον Μπους τον πρεσβύτερο, παρότι εκείνος είχε μόλις θριαμβεύσει στον πόλεμο του Κόλπου. Η ιδεολογική ψήφος είναι περιορισμένη και δεν διαμορφώνει από μόνη της το αποτέλεσμα, ενισχύει ή αποδυναμώνει τις τάσεις που αναδύονται στο πεδίο της οικονομίας, η οποία συνήθως είναι το βασικό επίδικο των εκλογών.

Οι Πρέσπες λοιπόν, δεν καθόρισαν το αποτέλεσμα των εκλογών, απλώς προσέθεσαν στη δυναμική της ΝΔ. Ενδεχομένως δεν αύξησαν καν τις διαρροές του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά βοήθησαν να συγκρατήσει δυνάμεις, ανανεώνοντας το προοδευτικό του προφίλ. Στο πεδίο της οικονομικής αντιπαράθεσης ωστόσο, είχαμε σημαντικές αλλαγές.Το αντιμνημονιακό ρεύμα που μεσουράνησε από το 2010 έως και το 2015 ηττήθηκε αποφασιστικά, πρώτα κινηματικά (το 2012) και μετά πολιτικά το καλοκαίρι του 2015.

Έκτοτε αναδύθηκαν δύο λογικές διαχείρισης της αδιαμφισβήτητης, πλέον, μνημονιακής κανονικότητας: αυτή του ΣΥΡΙΖΑ που εφάρμοσε τα μνημόνια προσπαθώντας ταυτόχρονα να δημιουργήσει ένα δίχτυ ασφαλείας για τις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες και να επαναρρυθμίσει κάπως την αγορά (ιδίως εργασίας), μεταφέροντας όμως το κόστος στα μεσαία και άνω-μεσαία εισοδήματα. Και εκείνη της ΝΔ που κάνει λόγο για μείωση φόρων με ταυτόχρονη περιστολή δαπανών και μεγαλύτερη απελευθέρωση των αγορών που θα δώσουν άμεση υποτίθεται, ώθηση στην οικονομία, αναπληρώνοντας τις περικοπές των κοινωνικών δαπανών.

Κρίνοντας από το αποτέλεσμα των εκλογών, η λογική της ΝΔ επικράτησε ξεκάθαρα, ο κόσμος επέλεξε τη «φυγή προς τα εμπρός» που του υποσχέθηκε ο Μητσοτάκης. Η λογική του ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόστηκε για τέσσερα χρόνια με αποτελέσματα τη σταθεροποίηση της οικονομίας, μείωση της ανεργίας και μικρή αύξηση των εισοδημάτων τον τελευταίο, κυρίως, χρόνο. Απέναντι σε αυτά, η ΝΔ υπόσχεται άμεση και σημαντική βελτίωση σε όλα τα επίπεδα, κλείνοντας, επιπλέον, το μάτι σε εκείνα τα στρώματα που επιβαρύνθηκαν περισσότερο το προηγούμενο διάστημα.

Το κατά πόσο όλα όσα τάζει η ΝΔ είναι εφικτά ή θα έχουν τα αντίθετα αποτελέσματα από εκείνα που ευαγγελίζεται, μικρή σημασία έχει. Η αναπόφευκτη κυβερνητική φθορά μετουσιώνεται σε θολή ελπίδα στη μόνη κυβερνητική εναλλακτική που υπάρχει στον ορίζοντα. Η ελπίδα για αλλαγή, έστω και περιορισμένη, συνήθως νικά τη χαμηλών προσδοκιών ασφάλεια του υπάρχοντος.

Panos Logothetis

Κάποιες πρώτες αυθόρμητες σκέψεις του τι έγινε χθες (σ. Redtopia στις 26/5).
Θα στεναχωρηθούν κάποιοι αλλά πριν βγάλουν συμπεράσματα θα ήθελα να μου πει κανείς αν λέω ψέμματα.

– Χθες λοιπόν κέρδισε το κόμμα που ψήφισε και εφάρμοσε μνημόνια και έχασε το κόμμα που ψήφισε και εφάρμοσε μνημόνια.

– Κέρδισε το κόμμα που το ’15 στήριξε το ΝΑΙ και έχασε το κόμμα που μετέτρεψε το ΟΧΙ σε ΝΑΙ.

– Κέρδισε το κόμμα που στηρίζεται ανοιχτά και έχει κουμπαριές με τον Μαρινάκη και έχασε το κόμμα που εξέλεξε τον Κόκκαλη.

– Κέρδισε το κόμμα που θέλει να δουλεύουμε όλες τις Κυριακές του χρόνου και έχασε το κόμμα που νομοθέτησε τα καταστήματα να είναι ανοιχτά τις μισές Κυριακές του χρόνου.

– Κέρδισε το κόμμα που επί ημερών του κάηκαν 73 άνθρωποι στην Ηλεία και έχασε το κόμμα που επί ημερών του κάηκαν 100 άνθρωποι στο Μάτι και πνίγηκαν 24 στη Μάνδρα.

– Κέρδισε το κόμμα που κανάκευε τη ΧΑ και την ήθελε σοβαρή για να συγκυβερνήσουν και έχασε το κόμμα που επί 4,5 χρόνια κυβέρνησης δεν έκανε τίποτα για να τελειώσει η δική της ενώ στελέχη της φωτογραφίζονταν με τον Κασιδιάρη.

– Κέρδισε το κόμμα που στήριξε λεκτικά το πραξικόπημα στη Βενεζουέλα και έχασε το κόμμα που απογείωσε τη συνεργασία με το Ισραήλ την ώρα που αυτό σκότωνε πάνω από 200 άοπλους διαδηλωτές ακόμη και παιδιά.

– Κέρδισε το κόμμα που πιστεύει πως η ομοφυλοφιλία είναι κολλητική ασθένεια και έχασε το κόμμα που πέρασε νόμο που λέει πως η έλλειψη συναίνεσης δεν είναι βιασμός αν δεν κινδύνεψε η ζωή του θύματος.

– Κέρδισε το κόμμα που θα έχει υποψήφιο βουλευτή το σύμβολο του πολιτικού κυνισμού και αμοραλισμού, Ψαριανό, και έχασε το κόμμα που τον έμπασε για πρώτη φορά στη Βουλή.

– Κέρδισε το κόμμα που έδωσε άδεια να γίνουν εξορύξεις στο αρχέγονο δάσος στις Σκουριές και έχασε το κόμμα που έδωσε άδειες να γίνουν εξορύξεις σε Εθνικούς δρυμούς και θάλασσες σε Ήπειρο, Ιόνιο και Κρήτη.

Θα μπορούσα να γράψω και άλλα αλλά το μοτίβο το πιάσατε. Χθες δεν έχασε η Αριστερά ή κάποια πρόοδος. Αυτή έχει χάσει προ πολλού. Έχασε η απατεωνιά και η υποκρισία.
Θα συμφωνήσω ότι προκαλούν θλίψη οι στόκοι που ψήφισαν 7ήμερο και κατάργηση του 8ωρου.
Ότι οι της ΝΔ είναι πιο αντιπαθητικοί σαν φυσιογνωμίες.
Ότι επίσης η ΝΔ θα σηκώσει θέματα όπως πρόσφυγες, θρησκεία, Εξάρχεια, τρομοκρατία ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έμοιαζε πιο ανεκτικός. Όμως αυτό ήταν η επίφαση για το εκλογικό κοινό τους, η ουσία -δηλαδή αν ήταν με το κεφάλαιο ή με τον κόσμο της εργασίας- είναι η ίδια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε μεγάλη ζημιά σε αυτά τα χρόνια όχι μόνο κοινωνική αλλά και ιδεολογική. Πήρε ένα κόσμο που έκανε δειλά βήματα προς τα αριστερά και τους έκανε να πιστεύουν πως όλοι ίδιοι είναι και “μην έρθουν και χειρότερα”. Το ότι χθες εξέλεξαν ως εκπροσώπους της “Αριστεράς” στο Ευρωκοινοβούλιο τον Κόκκαλη και την Κουντουρά (του ακροδεξιού ΑΝΕΛ) και όχι την Κούνεβα λέει πολλά για αυτή την παρακμή.
Τα παιδιά αυτής της μιζέριας και της ισοπέδωσης είναι τα δύο πλέον φασιστικά κόμματα και ο Κούλης με 10 μονάδες διαφορά.

Δέσποινα Κουτσούμπα

Για την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ φταίει αποκλειστικά ο ΣΥΡΙΖΑ -δεν μπορείς να κοροϊδεύεις πολλούς για πολύ… Κι όταν ακολουθείς τις πολιτικές του νεοφιλελεύθερου, τότε θα την φας από τον αυθεντικά νεοφιλελεύθερο. Και έχασε στην Αττική, όχι στη βόρεια Ελλάδα. Έχασε για την πολιτική που εφαρμόζει, όχι για την Συμφωνία των Πρεσπών.
Η δεξιά στροφή που καταγράφεται στην κάλπη των ευρωεκλογών, δεν καταγράφεται τώρα για πρώτη φορά, ούτε ξεφύτρωσε χτες, είναι εδώ και είναι ενεργή από το 2015 -τώρα ολοκληρώθηκε. Μια κοινωνία ηττημένη, που ο “άλλος δρόμος” που της υποσχέθηκε ένα κόμμα που έλεγε ότι ήταν αριστερό, ήταν ο ίδιος ο παλιός ο δρόμος (άρα και μια κοινωνία “προδωμένη”). Όπως από το 2010 ως το 2015 αυτή η κοινωνία έβγαζε μπροστά τα πιο θετικά της χαρακτηριστικά (συλλογικότητα, αγώνα, αλληλεγγύη, αποφασιστικότητα), τώρα βγαζει τα πιο συντηρητικά της (νόμος και τάξη, “νοικοκύρεμα”, ο καθένας την πάρτη του). Μην παρεξηγηθώ: προφανώς με αντιφάσεις όλο αυτό, αλλά εκεί που θέλω να δώσω έμφαση είναι ότι πρόκειται για την ίδια κοινωνία, για τον ίδιο άνθρωπο πολλές φορές, που το 2012 κατέβαινε στην πλατεία και σκεφτόταν ότι ίσως με συνελεύσεις και ρήξη μπορούμε να προχωρήσουμε, και τώρα ψηφίζει Κυριάκο. Γιατί το κακό που έκανε το δόγμα ΤΙΝΑ και το κακό που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ στην ίδια την έννοια της αριστεράς, είναι πολύ πιο βαθύ και θα μας ακολουθεί για πάρα πάρα πάρα πολλά ακόμη χρόνια (έτσι διαβάζω και το αποτέλεσμα στην ψήφο των νέων)*.
Αυτός είναι και ο λόγος που την πτώση του ΣΥΡΙΖΑ δεν την καρπώνεται η αριστερά που μιλάει για αγώνες και κίνημα, πχ το ΚΚΕ που υπολόγιζε ότι θα ενισχυθεί ή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ που μένει εντελώς στα ίδια και πιο κάτω (δεν συζητάω για την ΛΑΕ). Και αυτό είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτή τη στιγμή, όχι εκλογικό, αλλά πραγματικό. Ένα άγριο come back της δεξιάς, χωρίς κίνημα και με μια διαλυμένη αριστερά (δεν το λέω με οργανωτικούς όρους, αλλά με πολιτικούς), με βασικά προτάγματα της αριστεράς, τον αγώνα, την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισοτητα, τη δημοκρατία, την ταξική αλληλεγγύη, να μην ιεραρχούνται από την πλειοψηφία της κοινωνίας (ακόμη και η τιμιότητα έχει περάσει τελευταία στην κατάταξη, έτσι όπως βλέπω και κάτι αποτελέσματα στις δημοτικές εκλογές), αυτό είναι που πρέπει να μας απασχολήσει στ’ αλήθεια. Κι αν κάτι έχουμε να κάνουμε δεν είναι να ασχοληθούμε ξανά μανά με τις εκλογές, αλλά με το πώς μια τέτοια αριστερά (που υπάρχει) θα μπορει να ξανααποκτήσει δεσμούς με την κοινωνία. Το 2010-2015 μας άφησε ένα κουσούρι: τότε φαινόταν ότι αποκτάς δεσμούς, επειδή ο κόσμος κατέβαινε μαζικά στον δρόμο. Όμως, αυτοί οι δεσμοί δεν είχαν βάθος, δεν ήταν σταθεροί. Οι βαθείς δεσμοί παλεύονται στους χώρους δουλειάς, στην γειτονιά, στην πράξη, στα μικρά και στα μεγάλα. Αυτό που επείγει είνια να ανασυγκροτήσουμε αυτή την παρέμβαση, αυτήν που αναπτύσσει δεσμούς. Γιατί αυτή θα είναι η δύναμή μας απέναντι στους Κυριάκους και τους Βελόπουλους. Και αυτή η δύναμη θα μας χρειαστεί, είναι ζήτημα ζωής.

*Προφανώς τον ΣΥΡΙΖΑ δεν τον απασχολεί αυτό, βεβαίως βεβαίως, τον απασχολεί πώς θα καλοκάτσει ως ο ένας πόλος στον νεο διπολισμό -και πώς θα ξαναβρεθούν διάφοροι στην καρέκλα του Υπουργού (καλόμαθαν κι αυτοί βλέπεις). Λέμε τι πρέπει να απασχολεί εμάς

Πάνος Δαμέλος

Το σενάριο στο οποίο πόνταρε ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πως η διαφορά θα ήταν σχετικά μικρή, οπότε στις βουλευτικές μπροστά στον μπαμπούλα της δεξιάς θα είχε τη μέγιστη συσπείρωση οτιδήποτε προοδευτικού και θα κατάφερνε να παλέψει και για πρωτιά. Κι εγώ προς αυτή την εκτίμηση έκλινα και έπεσα έξω, πλέον μπορεί να μικρύνει η διαφορά αλλά δέκα μονάδες δεν καλύπτονται. Τέσσερα χρόνια εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών στο όνομα της αριστεράς αρκούσαν για να επανανομιμοποιήσουν και να νεκραναστήσουν τους αυθεντικούς εκφραστές αυτών των πολιτικών, αφού “την είδαμε και την αριστερά”. Αγαπητοί συριζαίοι, δεν φταίει ο κόσμος που είναι ηλίθιος, αυτός σας εξέλεξε (δύο φορές) το ’15. Δεν φταίνε τα κόμματα στα αριστερά σας που δεν στήριξαν τις… φιλότιμες προσπάθειές σας, την αριστερά την έχετε ισοπεδώσει από το ’12 και ούτε τώρα ανέβηκε. Ο μόνος που φταίει είναι η πολιτική που εφαρμόσατε. Ευχαριστούμε ΣΥΡΙΖΑ, η συνεισφορά σου στο να κλείσουν τα ρήγματα του ’08-12 υπήρξε ανεκτίμητη για το σύστημα.

Thanasis Kourkoulas

Κάπου εδώ το πείραμα του πλατιού κόμματος της ριζοσπαστικής αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ) λαμβάνει τέλος. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μεταλλαχθεί σε κεντροαριστερή εκδοχή του νεοφιλελευθερισμού της ΕΕ, ενώ οι αντιμνημονιακές διασπάσεις του (ΛΑΕ), ηττώνται κατά κράτος από τις σοσιαλδημοκρατικές και μετα-αριστερές εκδοχές της “αριστερής” αμφισβήτησής του (Βαρουφ+Ζωή). Αν σε αυτά κανείς προσθέσει τη στασιμότητα ΚΚΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ολοκληρώνεται η εικόνα του χαμένου στοιχήματος της τελευταίας δεκαετίας. Παρόλα αυτά οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις της αριστεράς στην Ελλάδα παραμένουν ζωντανές παρά την ήττα και θα αναμετρηθούν – θέλοντας και μη – με την επόμενη μέρα. Σε αυτές τις περιπτώσεις μια στοιχειώδης αυτοκριτική ποτέ δεν έβλαψε κανέναν ειδικά όσους φιλοδοξούν να πάρουν κάποιου είδους πρωτοβουλίες στο “πολιτικό πεδίο” την επόμενη μέρα μιας βαριάς ήττας για την αριστερά. Που θα χρειαστεί να επενδύσει σε όλες της τις εκδοχές, στη γείωση με τις τάξεις που επιχειρεί να εκπροσωπήσει διότι τα υπόλοιπα καύσιμα εξαντλήθηκαν…

Του Γιώργου Μητραλιά

Ειρωνεία της ιστορίας: Οι Γερμανοί νοσταλγοί του Τρίτου Ράϊχ παρομοιάζουν την Γκρέτα Τούνμπεργκ με μέλος της ναζιστικής νεολαίας!

Κατά κοινή ομολογία, δυό είναι τα πολιτικά ρεύματα που βγήκαν κερδισμένα στις ευρωεκλογές της περασμένης Κυριακής: Η άκρα δεξιά και οι Πράσινοι. Και επίσης κατά κοινή ομολογία, καθοριστικό ρόλο στις επιτυχίες των Πράσινων έπαιξαν και παίζουν οι πρωτοφανείς νεολαιίστικες βδομαδιάτικες διαδηλώσεις σε όλο το κόσμο, (1) που εμπνέονται από το αγωνιστικό παράδειγμα και τις ριζοσπαστικές θέσεις της 17χρονης Σουηδέζας μαθήτριας Γκρέτα Τούνμπεργκ. Κατά συνέπεια, μόνον έκπληξη δεν μπορεί να προκαλέσει το γεγονός ότι αυτή ακροδεξιά, ιεραρχώντας τις προτεραιότητες της δράσης της, κλιμακώνει   την επίθεσή της σε αυτό που αποκαλεί “μύθο της κλιματικής αλλαγής” και κυρίως, την επικεντρώνει όλο και περισσότερο τους τελευταίους μήνες στο πρόσωπο αυτής ακριβώς την Γκρέτα Τούνμπεργκ που ξεσηκώνει τη νεολαία στην Ευρώπη και πέρα από αυτήν!

Επικεφαλής της εκστρατείας κατά της Γκρέτα, που παίρνει πανευρωπαϊκες διαστάσεις με εκατοντάδες  -συχνά χυδαία-  κείμενα και φωτομοντάζ, τρία από τα σημαντικότερα κόμματα της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς: το γαλλικό Rassemblement National της Μαρίν Λε Πεν, το γερμανικό AFD και το βρετανικό UKIP του Φαράζ. Και πίσω από αυτά τα ακροδεξιά κόμματα και την αποκρουστική εκστρατεία τους, δυο κλιματοσκεπτικιστικά συντηρητικά think-tanks, το EIKE(Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για το Κλίμα και την Ενέργεια), και το CFACT-Europe (Επιτροπή  για ένα Δημιουργικό Αύριο), που  ενισχύουν ποικιλότροπα, και όχι μόνο με συνέδρια, σεμινάρια και “επιχειρήματα”, την ακροδεξιά αμφισβήτηση της κλιματικής καταστροφής.

ο EIKE, δια του αντιπροέδρου του αρνείται βέβαια ότι έχει την παραμικρή σχέση με το AFD, αλλά αυτός ο ίδιος αντιπρόεδρός του Michael Limburg ήταν πρόσφατα υποψήφιος του…AFD! To EIKE λοιπόν, που από κοινού με το AFD, έφτασε να οργανώνει κλιματοαρνητικές ημερίδες… μέσα στο γερμανικό Κοινοβούλιο, οφείλει κυρίως τη φήμη του στην ετήσια συνδιάσκεψη για το κλίμα που οργανώνει εδώ και χρόνια, με σημαντική μάλιστα επιτυχία αν κρίνουμε από το γεγονός ότι επηρέασε στο παρελθόν τη στάση της ΕΕ στο ζήτημα της κλιματικής καταστροφής.  Αυτή ακριβώς η ετήσια συνδιάσκεψη για το κλίμα του EIKE συνδιοργανώνεται όμως από δυο αμερικανικές οργανώσεις: την CFACT-US, που φυσικά χρηματοδοτεί την ομώνυμη ευρωπαϊκή “θυγατρική” της. Και κυρίως, το ΙνστιτούτοHeartland που, κατά τον Economist, “είναι το  παγκοσμίως σημαντικότερο think-tank που υποστηρίζει τον σκεπτικισμό σχετικά με την οφειλόμενη στον άνθρωπο κλιματική αλλαγή”.

Όμως, σε αυτό το σημείο οι έρευνες και οι αποκαλύψεις του βρετανικού Ινστιτούτου  Στρατηγικού Διαλόγου (Institute of Strategic Dialogue-ISD) και της Greenpeace αποκτούν τεράστιο πολιτικό ενδιαφέρον και αρχίζουν να ρίχνουν άπλετο φως στις οικονομικές δυνάμεις που βρίσκονται πίσω όχι μόνο από την άρνηση της κλιματικής καταστροφής αλλά και από την θανάσιμη ακροδεξιά απειλή. (2) Πράγματι, τόσο η CFACT-US όσο και το Ινστιτούτο Heartland χρηματοδοτούνται πλουσιοπάροχα από το πολύ μεγάλο αμερικανικό κεφάλαιο όπως την ExxonMobil, την δεύτερη πλουσιότερη στις ΗΠΑ οικογένεια Koch που κυριαρχεί -μεταξύ άλλων- στη  βιομηχανία πετρελαίου, την οικογένεια Mercer που περιλαμβάνεται -και αυτή- στους κύριους χρηματοδότες του προέδρου Τραμπ, ή ακόμα την Microsoftκαι τη RJR Tobacco! Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι το Heartland έχει προϊστορία  στην εξυπηρέτηση τών άνομων επιδιώξεων του μεγάλου κεφαλαίου, καθώς παλιότερα αποτέλεσε τον κύριο “φορέα” της προπαγάνδας των γιγάντων της καπνοβιομηχανίας που αρνούνταν την σχέση του καπνίσματος με τον καρκίνο. Φυσικό λοιπόν, που η Philip Morris ήταν τότε ο κύριος χρηματοδότης του…

Ας μη νομιστεί όμως ότι το Ινστιτούτο Heartland αποτελεί ένα άχρωμο και άοσμο απλό “εργαλείο” χωρίς δικές του πολιτικές θέσεις και δράσεις. Από αυτή την άποψη, το βιογραφικό του νέου του προέδρου Tim Huelskamp είναι πολύ εύγλωττο και συνάμα διδακτικό.  Ηγετικό στέλεχος του υπέρ-συντηρητικού Tea Party, ο Huelscamp διακρίθηκε ως βουλευτής -μέχρι το 2017- της πιο αντιδραστικής πτέρυγας των Ρεπουμπλικάνων και είχε πάντα στενές σχέσεις με την αμερικανική άκρα δεξιά. Ενδεικτικό του ατόμου είναι το γεγονός ότι από όλους τους αμερικανούς βουλευτές ήταν εκείνος που έλαβε επί χρόνια τα μεγαλύτερα ποσά από τις εταιρίες ορυκτών καυσίμων, και ότι το ανταπέδωσε ψηφίζοντας πάντα ενάντια σε οποιαδήποτε νομοθετική απόπειρα χαλιναγώγησής τους…

Σύμφωνα με εσωτερικό έγγραφο του Heartland που διέρρευσε, αποκαλύπτεται -με λεπτομέρειες- όχι μόνο η έκταση της χρηματοδότησής της από το πολύ μεγάλο κεφάλαιο (πολλά εκατομμύρια δολλάρια), αλλά και η “επένδυσή” τους σε ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων, από τη μισθοδοσία bloggers που επηρεάζουν την κοινή γνώμη και “επιστημόνων” και “προσωπικοτήτων” που γυρνάνε τον πλανήτη αρνούμενοι την κλιματική καταστροφή, μέχρι τη συγγραφή και έκδοση ειδικού προπαγανδιστικού υλικού με στόχο τα σχολεία και τους μαθητές στις ΗΠΑ αλλά και στην Ευρώπη. Για παράδειγμα, η ομάδα “επιστημόνων” που έχει επιφορτιστεί να “αντικρούει” τα πορίσματα της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ,…κοστίζει στο Ινστιτούτο Heartland (και στους χρηματοδότες του) 300.000 δολλάρια ετησίως, ενώ η προπαγάνδιση …στα δημοτικά σχολεία της θέσης ότι “το ζήτημα της κλιματικής είναι αμφιλεγόμενο και αβέβαιο”  τους κοστίζει 100.000 δολλάρια!

Νάμαστε λοιπόν μπροστά στα αποκαλυπτήρια μιας πραγματικότητας που φωτίζει αρκετά από τα μεγάλα “μυστήρια” της εποχής μας. Κατ’αρχήν, ηθριαμβεύουσα ευρωπαϊκή μας άκρα δεξιά ή τουλάχιστον μερικές από τις ναυαρχίδες της, αν δεν εξαρτώνται, έχουν πάντως πολύ στενές σχέσεις με ένα πολιτικό και οικονομικό κέντρο/αρχηγείο που βρίσκεται στις Ηνωμένες Πολιτείες, και πιο συγκεκριμένα στον Λευκό Οίκο και στους χρηματοδότες και υποστηρικτές του σημερινού ενοίκου του Ντόναλντ Τραμπ! (3) Κατόπιν, δεν  είναι τυχαίο ότι αυτή η”μαύρη διεθνής” δείχνει να έχει εντοπίσει στο ζήτημα της επερχόμενης κλιματικής καταστροφής και ειδικότερα στο διαρκώς ογκούμενο νεολαιίστικο κίνημα που την παλεύει, την μεγαλύτερη απειλή για τα συμφέροντά της και την κυριαρχία του καπιταλιστικού συστήματος στα αμέσως προσεχή χρόνια. Και τέλος, δεν είναι επίσης διόλου τυχαίο ότι αυτή η “μαύρη διεθνής” και ειδικότερα το ευρωπαϊκό “τμήμα” της επικεντρώνουν σήμερα την δράση τους στην -κατά απόλυτη προτεραιότητα- στοχοποίηση της Γκρέτα Τούνμπεργκ, που είναι η αναμφισβήτητη ηγερία,  θεωρητικός και ταυτόχρονα συντονίστρια των νεολαιίστικων κινητοποιήσεων σε δεκάδες ευρωπαϊκές και μη χώρες.

Ιδού λοιπόν πώς εμφανίζεται σήμερα η σχέση ακροδεξιάς και μεγάλου κεφαλαίου. Όχι αφηρημένα, γενικόλογα και δογματικά, αλλά συγκεκριμένα και με χρηματοδότες και χρηματοδοτούμενους που έχουν όχι μόνο όνομα και διεύθυνση αλλά και χειροπιαστά συμφέροντα και σκοπιμότητες να εξυπηρετήσουν. Όλοι αυτοί όμως δεν κάνουν τίποτα άλλο από τη δουλειά τους. Αν και η αριστερά έκανε τη δική της, τα πράγματα θα ήταν σήμερα εντελώς διαφορετικά…

Σημειώσεις

1. https://www.contra-xreos.gr/arthra/1369-to-pio-elpidoforo-gegonos.html

2. Βλέπε: https://unearthed.greenpeace.org/2019/05/14/germany-climate-denial-populist-eike-afd/ καθώς και το δημοσίευμα του The Guardian: https://www.theguardian.com/environment/2019/may/14/germanys-afd-attacks-greta-thunberg-as-it-embraces-climate-denial
Επίσης: https://www.liberation.fr/planete/2019/05/25/climat-l-activisme-de-greta-thunberg-a-remobilise-la-rhetorique-de-l-extreme-droite_1729243

3. Για όλους αυτούς, αλλά και για τα τεκταινόμενα στην κορυφή και κυρίως στη βάση της κοινωνίας των Ηνωμένων Πολιτειών, βλέπε το Facebook: https://www.facebook.com/GreeksForBerniesMassMovement/

Του Αλέξη Λιοσάτου

1. Oι εκλογές απλώς αποτυπώνουν, ΔΕΝ σηματοδοτούν ούτε δρομολογούν, την βαριά ήττα που έχουν υποστεί η εργατική τάξη και η Αριστερά μετά το καλοκαίρι του 2015. Η άνοδος της ρεβανσιστικής Δεξιάς του Μητσοτάκη κατά 5% (σε σχέση με τις βουλευτικές του 2015), με ανοιχτά διατυπωμένη προεκλογικά την πρόθεση κήρυξης πολέμου στους φτωχούς δεν αποτελεί από μόνη της θρίαμβο της ΝΔ.
2. Ωστόσο έρχεται να προστεθεί στο περίπου 16-16,5% που πετυχαίνει στις Ευρωεκλογές το συνονθύλευμα ακροδεξιών ομαδοποιήσεων. Περίπου 50% δηλαδή του εκλογικού σώματος ψηφίζει Δεξιά και Ακροδεξιά. Πρέπει να ανατρέξουμε πολύ πίσω για να ανακαλύψουμε παρόμοια εκλογική επίδοση στη δεξιά πολυκατοικία (από το 1974). Σε επίπεδο νέων (17-24 ετών) η ΝΔ κέρδισε 30,5% και η ΧΑ 13,3%. Τα αποτελέσματα των Τοπικών και Περιφερειακών Εκλογών συμπληρώνουν την εικόνα μετατόπισης του πολιτικού σκηνικού δεξιά. Περισσότερο πρόκειται για συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ, παρά για θρίαμβο της ΝΔ, πολύ περισσότερο δεν πρόκειται για επικρότηση του «προγράμματός» της. Άλλωστε μόνο το 11% του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι μετατοπίστηκε προς τη ΝΔ.
3. Την εικόνα δεξιάς μετατόπισης και του ποσοστού-ρεκόρ της Δεξιάς επιβαρύνει η δεξιά μετατόπιση, οργανωτική αποδιάρθρωση και εκφυλιστική κρίση της Σοσιαλδημοκρατίας και γενικά των κομμάτων του «κέντρου».
4. Αυτή η εικόνα συμβαδίζει με τα αποτελέσματα σε όλη την ΕΕ, σε γενικές γραμμές. Δεξιά μετατόπιση και κρίση της Σοσιαλδημοκρατίας και της Δεξιάς, Άνοδος της Ακροδεξιάς, Κρίση της Αριστεράς. Η άνοδος των Πρασίνων δείχνει ότι υπάρχει αναζήτηση στα αριστερά της Σοσιαλδημοκρατίας που όμως δεν καταφέρνει να κερδίσει η Αριστερά, για διάφορους λόγους.
5. Η νίκη της Δεξιάς διαφέρει από άλλες μεγάλες νίκες της τις τελευταίες δεκαετίες. Το 1974, για παράδειγμα, ο θρίαμβος του Καραμανλή ήταν μια στιγμιαία εικόνα που κατέρρευσε γρήγορα κάτω από το μεγάλο εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα της μεταπολίτευσης και οδήγησε στη σαρωτική νίκη του ΠΑΣΟΚ το 1981. Το 1990 και το 2004 η ΝΔ νίκησε με 45+ % , αλλά η κατάσταση του εργατικού κινήματος , των συνδικάτων και της Αριστεράς ήταν πολύ ακμαιότερη και μπόρεσαν γρήγορα να αντεπιτεθούν και να ξεμπερδεύουν σχετικά γρήγορα μαζί της. Επιπλέον σήμερα βρισκόμαστε σε μια πολύ επιθετικότερη εποχή για τον ελληνικό καπιταλισμό, που παραμένει σε κατάσταση ιμπεριαλιστικής επιτροπείας, σε μια εποχή που η διεθνής οικονομία βρίσκεται στα πρόθυρα νέας βουτιάς ( χειρότερης πιθανόν και από το 2008, όταν εκδηλωθεί), ενώ έχουμε μπει για τα καλά πλέον σε μια εποχή κλιμάκωσης των εθνικών και στρατιωτικών ανταγωνισμών και των εθνικισμών, που μπορεί να σημάνουν ακόμα και πολεμικά επεισόδια. Αυτά καθιστούν την ελληνική άρχουσα τάξη πολύ πιο απρόθυμη να παραχωρήσει οτιδήποτε στους από κάτω και αυτή η απροθυμία μεταφέρεται στα κόμματα του «κέντρου» ως δεξιά μετατόπιση, ως αδυναμία να υποσχεθούν «κοινωνικά συμβόλαια» και να γίνουν μαζικοί πόλοι έμπνευσης για την εργατιά, πολύ περισσότερο να την θέσουν σε κίνηση απέναντι στη Δεξιά.

Η επιστροφή της Δεξιάς λοιπόν αξιολογείται ως πιο επικίνδυνη σήμερα, καθώς σε μεγάλο βαθμό οι εφεδρείες της αντίστασης έχουν επικίνδυνα στερέψει. Η συσσώρευση απανωτών εμπειριών ήττας για τους εργάτ(ρι)ες και τον φτωχό λαό, αλλά και οι απανωτές ήττες της Αριστεράς έχουν απαξιώσει τόσο την Αριστερά και τα υπαρκτά συνδικάτα όσο και την πίστη στη δυνατότητα νικών μέσω της συλλογικής αντίστασης από τα κάτω. Σε κινηματικό επίπεδο ο κόσμος της δουλειάς έκανε «τα πάντα»: το 2010-2012 διαδήλωσε και απέργησε κατά εκατοντάδες χιλιάδες δεκάδες φορές και δεν κατάφερε να ανατρέψει τα μνημόνια, δοκίμασε την «αριστερή κυβέρνηση» και ο ΣΥΡΙΖΑ του έφερε μνημόνια και νεοφιλελευθερισμό. Ένα παράδειγμα για να συνειδητοποιήσουμε τη διαφορά, είναι το 1990, όταν επίσης είχε ανέλθει στην κυβέρνηση η ρεβανσιστική Δεξιά του μπαμπά Μητσοτάκη: απέναντι στη ΝΔ σήμερα δεν βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ με τα εκατοντάδες χιλιάδες μέλη και φίλους του που οργανωμένα σε συνδικάτα έμπαιναν σε κίνηση απέναντι στη Δεξιά, δεν βρίσκεται μια σοσιαλδημοκρατία που τάζει κάποια αναδιανομή του πλούτου  ή δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες. Το ΠΑΣΟΚ έχει γίνει απόκομμα της Δεξιάς και στη θέση της παραδοσιακής Σοσιαλδημοκρατίας υπάρχει ένας μικροαστικός σοσιαλφιλελεύθερος ΣΥΡΙΖΑ (που δεν ανιχνεύεται ούτε σε συνδικάτα ούτε στις σχολές ούτε στις γειτονιές και στο ευρύτερο κίνημα), ένα κόμμα που αποδέχεται τις ιδιωτικοποιήσεις και υπόσχεται την αναδιανομή της φτώχειας. Σήμερα, σε αντίθεση με 20 ή 30 χρόνια πριν, υπάρχει μια άμαζη και απολύτως διεφθαρμένη και απεργοσπαστική ΠΑΣΚΕ, το συνδικαλιστικό δίκτυο της εργατικής τάξης έχει αραιώσει πλήρως, οι νέοι εργαζόμενοι δεν έχουν καν συνδικάτα και δυνατότητα απεργίας.

Υπάρχει τέλος ένα πιο αδύναμο και λιγότερο μαχητικό ΚΚΕ και μια επαναστατική Αριστερά όλων των ρευμάτων σε διαλυτική κρίση, υπό το βάρος των συσσωρευμένων αποτυχιών.  Με αυτή την έννοια, σήμερα φαντάζει αρκετά δύσκολη η ανασύνταξη του κινήματος. Δεν αποκλείεται το δεδομένο μέγεθος της επίθεσης που θα δεχτούμε να ενισχύσει το κίνημα αντίστασης, αλλά ξεκινάμε από πολύ χαμηλή αφετηρία και ένα νέο 2010-2012 (που άλλωστε επωάστηκε μέσα από τους μεγάλους αγώνες της δεκαετίας που προηγήθηκε) φαντάζει για την ώρα πολύ αδύναμο σενάριο.

6. Η άνοδος της Δεξιάς δεν έχει να κάνει παρά σε μικρό βαθμό με το Μακεδονικό, παρά την φλύαρη σχετική αστική και συριζαίικη παραφιλολογία (η πρώτη έχει στόχο την ευθυγράμμιση με τις πιο επιθετικές αιχμές της ελληνικής άρχουσας τάξης και την τρομοκρατία πάνω στο κέντρο και την Αριστερά για δεξιά προσαρμογή. Η δεύτερη έχει στόχο να βγάλει «λάδι» τη μνημονιακή οικονομική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και να χρεώσει την ήττα στη «θαρραλέα» δόση …διεθνισμού του Τσίπρα). Το Μακεδονικό ίσως συσπείρωσε περισσότερους ακροδεξιούς στη ΝΔ  για να φύγουν οι (στα μάτια τους) …κομμουνιστές. Η βάση για την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ είναι η οικονομία. Το “there is no alternative”, η κωλοτούμπα, η ενίσχυση της άποψης «όλοι ίδιοι είναι», ο συμβιβασμός με την αστική τάξη και τα μνημόνια, η διαχείριση του καπιταλισμού αφήνοντας αλώβητο το κεφάλαιο και τους φτωχούς στη φτώχεια τους, όλα αυτά συνέτειναν να τιμωρήσει ο κόσμος τον ΣΥΡΙΖΑ επιλέγοντας τον «πρωτότυπο εκφραστή τους», τη ΝΔ. Όλα τα άλλα είναι φτηνές δικαιολογίες για το κυβερνών κόμμα: ακόμα και στον περιορισμένο βαθμό που επηρέασε το Μακεδονικό το εκλογικό αποτέλεσμα, το έκανε ακριβώς γιατί η ακυρώθηκε η Αριστερά ως συστημική δύναμη. Όταν η «Αριστερά» ταυτίζεται στο πεδίο που υπερτερεί (αυτό της αναδιανομής υπέρ των πιο αδύναμων, κατά του κεφαλαίου) με τους ταξικούς αντιπάλους και στρέφεται ενάντια στον κόσμο της εργασίας,  τότε (ελλείψει και πραγματικής Αριστεράς) είναι πολύ λογικό σενάριο  να στραφεί ο κόσμος σε αντιδραστικότερη κατεύθυνση, ταυτίζοντας τις πιο «αριστερές ιδέες» με τη λιτότητα, την ανεργία, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, τον νεοφιλελευθερισμό, τα μνημόνια κ.ο.κ. Γι αυτόν τον λόγο είναι που λέγαμε πριν το 2015 κιόλας  ότι η ένταξη της Αριστεράς στο «κάδρο» του συστήματος οδηγεί αμεσομεσοπρόθεσμα στην ενίσχυση της Ακροδεξιάς ως μόνης «αντισυστημικής δύναμης». Σήμερα τελικά είδαμε την ενίσχυση της Ακροδεξιάς και μιας σε μεγάλο βαθμό «ακροδεξιοποιημένης» και ρεβανσιστικής Νέας Δημοκρατίας.
7. Όπως είναι δικαιολογία και ότι τα ιδιωτικά ΜΜΕ στήριξαν τον Κούλη. Τη Δεξιά στήριξαν με ακόμα μεγαλύτερο πάθος τα ΜΜΕ και το καλοκαίρι του 2015, όμως ο κόσμος ψήφιζε μαζικά ΟΧΙ πανικόβαλλοντας την αστική τάξη. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015 προχωρούσε σε ρήξη με την αστική τάξη θα είχε θέσει τις βάσεις για να πιάσει «ποσοστά Τσάβες» στις επόμενες εκλογές (η διατύπωση αυτή είναι συμβολική. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ προχωρούσε σε ρήξη θα άνοιγε μια σειρά εξελίξεων εντός κι εκτός Ελλάδας αλλά δεν είναι της παρούσης να το αναλύσουμε-άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρχε περίπτωση να έρθει σε ρήξη, είχε δρομολογήσει τον συμβιβασμό πολύ νωρίτερα). Το ότι ψήφισε μαζί με τη ΝΔ το 3^ο μνημόνιο κι εφάρμοσε πολιτική ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, τον οδήγησε σε αντίστοιχα ποσοστά κατάρρευσης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, οδηγώντας στην αναγέννηση των παλιών αστικών κομμάτων.
8. Ακριβώς γι αυτόν τον λόγο είναι άγνωστο το μέλλον του κυβερνώντος κόμματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιτέλεσε τον ρόλο που του ανέθεσε η αστική τάξη: συντριβή του κινήματος και της Αριστεράς, εμπέδωση των μνημονίων, σταθεροποίηση του ελληνικού καπιταλισμού που είχε φτάσει στο χείλος του γκρεμού. Ταυτόχρονα απέτυχε στον ρόλο που του ανέθεσε η εργατική τάξη: την φιλολαϊκή διαχείριση του μνημονιακού καπιταλισμού. Με αυτή την έννοια το μέλλον του κυβερνώντος κόμματος κρίνεται ως αβέβαιο-ίσως γι αυτό η γραφική «κωλοπιλάλα» των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ να πανηγυρίσουν ως «δεύτεροι μεν-βασική συνιστώσα του νέου διπολισμού δε» (πριν ο Τσίπρας εξαγγείλει εκλογές και τους κάνει δημόσια ρόμπα, βεβαίως-βεβαίως). Δεν γνωρίζουμε αν πρόκειται για την αρχή του τέλους, πάντως δεν αποκλείεται ο Τσίπρας και το «άστρο» του να έχουν το μέλλον άλλων «πρωθυπουργών 10ετίας» όπως ο Καραμανλής για παράδειγμα, που έφυγε νύχτα και εξαφανίστηκε από την πολιτική ζωή αρκετά πιο σύντομα απ’ ότι υπολογίζανε τα αφεντικά του. Κι όλα αυτά παρόλο που ο Τσίπρας παίζει χωρίς αντίπαλο στα αριστερά του. Αν συνυπολογίσουμε τη ραγδαία κατάρρευση του πολύ πιο ριζωμένου ΠΑΣΟΚ (σε διαφορετικές φυσικά συνθήκες, με κίνημα και ύπαρξη μαζικής αριστερής αντιπολίτευσης), την απαξίωση της Αριστεράς ως έννοια, το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον δεν μπορεί να ασκεί πειστική αντιπολίτευση σε μέτρα τα οποία και ο ίδιος εφάρμοσε,  το γεγονός ότι η ψήφος του κόσμου έχει αποκτήσει πιο έντονα «τιμωρητικό» και λιγότερο «ιδεολογικό» χαρακτήρα και δένεται όλο και πιο χαλαρά με τα καθεστωτικά κόμματα, όλα αυτά δεν αποκλείουν σχετικά γρήγορα εξελίξεις στον χώρο εντός κι εκτός ΣΥΡΙΖΑ, την περαιτέρω αποκαθήλωση του ΣΥΡΙΖΑ, την περαιτέρω ανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ, την ανασύνθεση του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ και ούτω καθεξής.
9. Το ότι το Μακεδονικό έπαιξε μικρό ρόλο φαίνεται από τα στοιχεία που δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχασε περισσότερο στη Βόρεια Ελλάδα από ότι στην υπόλοιπη Ελλάδα. Φαίνεται από επιμέρους αποτελέσματα στις δημοτικές εκλογές των πιο δεξιών και «μακεδονομάχων» περιοχών στη Β.Ελλάδα, όπως στην Πτολεμαΐδα που οι τρεις δεξιοί υποψήφιοι δήμαρχοι το 2014 είχαν αθροιστικά 84% και σήμερα οι 3 μακεδονομάχοι δεξιοί υποψήφιοι πιάσανε 69%. Στην Πτολεμαΐδα μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ είχε άνοδο 50% σε επίπεδο δημοτικών εκλογών. Ή όπως στην Κοζάνη, που στον δεύτερο γύρο περάσανε ο υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ κι αυτός του ΣΥΡΙΖΑ-Οικολόγων, με αυτόν της ΝΔ να συντρίβεται και πάλι. Στη δε περιφέρεια της Δυτικής Μακεδονίας, την πιο δεξιά και «μακεδονομάχο»  περιοχή που μάλιστα γειτονεύει με τη Δημοκρατία της (Βόρειας) Μακεδονίας το 52% του Κασαπίδη παραπλανεί ως προς το πόσο διαφέρει με τα αποτελέσματα του 2014. Τότε η Δεξιά είχε βγει πάλι πρώτη δύναμη στον α’ γύρο (Δακής με 35% έναντι  29% του Καρυπίδη). Ο Καρυπίδης τότε είχε απορροφήσει ένα ποσοστό από τη Δεξιά, ενώ συνεργαζόταν με τους ΑΝΕΛ (που μάλιστα είχαν ένα από τα μεγαλύτερα πανελλαδικά ποσοστά τους στον νομό Κοζάνης, στη δε Πτολεμαΐδα πλησιάζαν το 10%).  Σήμερα η «αντιμνημονιακή Δεξιά» μας τελείωσε κι επέστρεψε στο μαντρί, περί αυτού πρόκειται βασικά. Συν το γεγονός ότι η ΝΔ συσπείρωσε σε αυτοδιοικητικό επίπεδο το μεγαλύτερο τμήμα της Ακροδεξιάς (το επεδίωξε γενικευμένα άλλωστε βάζοντας ακροδεξιούς και φασίστες στα ψηφοδέλτιά της), και τμήμα της εκλογικής πελατείας της ΧΑ σε περιφερειακό επίπεδο που σημείωσε πτώση. Κι αναφέραμε ήδη ότι η Ακροδεξιά αθροιστικά στις Ευρωεκλογές αναδείχθηκε ενισχυμένη.
10. Τελικά η ΝΔ, πρωταγωνίστρια στα αντιλαϊκά μέτρα και τα μνημόνια, βασική συνιστώσα του «παλιού» πολιτικού σκηνικού επιστρέφει στην κυβέρνηση. Ότι ο Τσίπρας προετοιμάζει την επιστροφή του «παλιού» στην εξουσία καταργώντας τη διαχωριστική μνημόνιο-αντιμνημόνιο και εμπεδώνοντας το “There is no alternative” είναι κάτι που η Αριστερά το λέει από το 2015 και σήμερα απλά επιβεβαιώνεται. Η ΝΔ πάσχισε να κάνει «πρωθυπουργίσιμο» τον πιο ανίκανο ιστορικά αρχηγό της, κάτι που κάνει ακόμα πιο εντυπωσιακό το «κατόρθωμα» Τσίπρα. Χωρίς πίεση από τα αριστερά και από τα κάτω συντρίφτηκε και ξεφτιλίστηκε από έναν γελωτοποιό, μια γλάστρα της αστικής τάξης. Και το επόμενο επεισόδιο έρχεται σε έναν μήνα, με μια συντριβή πιθανά ακόμα μεγαλύτερη.
11. Ακροδεξιά

Η άνοδος της Ακροδεξιάς είναι κακό νέο, παρόλο που δεν πιάνει τις επιδόσεις άλλων χωρών. Πολλοί σ. προσπαθούν να παρηγορηθούν με την πτώση της ΧΑ και συμφωνούμε ότι είναι καλό νέο. Ωστόσο σχετικοποιείται από μια σειρά παράγοντες: α) την τεράστια άνοδο του Βελόπουλου. Παρόλο που προωθήθηκε από τμήμα της αστικής τάξης, ΜΜΕ και δημοσκοπικές εταιρείες, την Εκκλησία, το ρωσικό κεφάλαιο κλπ, η εμφάνισή του σηματοδοτεί την επανεμφάνιση μιας «σοβαρής ΧΑ» στο προσκήνιο. Σαφώς η αστική τάξη επιθυμεί (και πάσχιζε εδώ και χρόνια για να δημιουργήσει) ένα τέτοιο μόρφωμα είτε για συνεργασία με τη ΝΔ είτε για ακόμα δεξιότερη εναλλακτική σε μια μελλοντική υποτροπή οικονομικής και πολιτικής κρίσης του ελληνικού καπιταλισμού. Η ΧΑ άλλωστε παραμένει δικαστικά στριμωγμένη και το αβέβαιο μέλλον της επέβαλλε εναλλακτικές λύσεις στον φασιστικό χώρο. Ακόμα κι ενδεχόμενη αντικατάσταση των Ναζί από τον «φασίστα με γραβάτα» Βελόπουλος δεν επιτρέπει πανηγυρισμούς. Το κόμμα Βελλόπουλου δεν αποκλείεται να μετατραπεί σε κόμμα με τάγματα εφόδου, επιτρέπει την πιο πλατιά διείσδυση των ναζιστικών ιδεών χάρη στο πιο «κυριλέ» προσωπείο και σε κάθε περίπτωση εγκυμονεί αμεσομεσοπρόθεσμα την ακόμα μεγαλύτερη νομιμοποποίηση κι ενίσχυση κάθε είδους «κανονικών» ναζιστικών συμμοριών και χειρότερων τεράτων από τους Ναζί. β) την ενίσχυση των ακροδεξιών ομάδων και την ανασύνθεση δεξιών και ακροδεξιών δυνάμεων μέσα από πρωτοβουλίες για το Μακεδονικό. γ) τον πολλαπλασιασμό ναζιστικών γκρουπών από οργανώσεις τύπου Κρυπτεία μέχρι τις 6 ναζιστικές γκρούπες που εθεάθησαν στο συλλαλητήριο της Αθήνας τον Γενάρη και οργάνωσαν τα επεισόδια γύρω από τη Βουλή, το «κόμμα» της Μπιτάκου ή τις 4 διαφορετικές προκηρύξεις Ναζιστικών ομάδων που κυκλοφόρησαν στην μικρή Πτολεμαΐδα τον περασμένο Μάρτιο στην εκδήλωση της ΧΑ.  δ) την κλιμάκωση των φασιστικών επιθέσεων το τελευταίο τρίμηνο, με την ώθηση που πήρε η Ακροδεξιά από τα μακεδονοφάγα συλλαλητήρια.

Είναι δύσκολο να μιλήσουμε ακόμα για «κατάρρευση της Χρυσής Αυγής», εφόσον διατηρεί δυνάμεις και τάγματα εφόδου κι ένα αρκετά ανθεκτικό ακόμα ακροατήριο, παραμένει η πρώτη ακροδεξιά δύναμη ενώ είναι άγνωστο το πού θα καταλήξει η δίκη της. Θυμίζουμε την αλλαγή του Ποινικού Κώδικα που προώθησε ο ΣΥΡΙΖΑ, που προετοιμάζει την πτώση της ηγεσίας της ΧΑ στα μαλακά, αν και μένει να δούμε αν και πώς θα προχωρήσει μετά την ερχόμενη απώλεια της κυβέρνησης.

Η ΧΑ δεν έχει απωλέσει κάθε αστική στήριξη. Λίγους μήνες πριν μόλις ήταν που δυνάμεις του κεφαλαίου βλέπανε «τρομακτική ενίσχυση της ΧΑ λόγω της προδοτικής συμφωνίας των Πρεσπών» (πχ συγκρότημα Μαρινάκη) και τον Κασιδιάρη στο 16-20% και στον β’ γύρο των δημοτικών εκλογών της Αθήνας.  Μάλλον περισσότερο ταιριάζει να πούμε ότι οι αστοί τηρούν στάση αναμονής ως προς το «ποια Ακροδεξιά χρειάζονται» κι εξετάζουν διάφορες εναλλακτικές.

Παραμένει άγνωστο αν ο Βελόπουλος θα συσπειρώσει γύρω του την υπόλοιπη ακροδεξιά πολυκατοικία και αν θα αναγνωριστεί ως ηγεμονική φυσιογνωμία στον χώρο των φασιστών με γραβάτα, μένει να δούμε και τα αποτελέσματα των εκλογών για να αποφανθούμε για πιο ασφαλή συμπεράσματα.

12. Αριστερά.

α)Η μεγαλύτερη τραγωδία αφορά την μείωση των εκλογικών δυνάμεων της Αριστεράς. Αποδεικνύεται ότι το κίνημα είναι ο βασικός τροφοδότης της, και η σοβαρή κάμψη του έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Αποδεικνύεται επίσης αυτό που λέγαμε πολύ πριν το 2012 και την δεξιά στροφή του ΣΥΡΙΖΑ: ότι η προδοσία της ρεφορμιστικής Αριστεράς δεν οδηγεί αυτόματα σε πιο αριστερά σχήματα ή στην επαναστατική Αριστερά, αντίθετα όταν τα μεγάλα κόμματα της Αριστεράς (που αναγνωρίζονται από τον αγωνιζόμενο κόσμο ως πολιτικά σημεία αναφοράς) προδώσουν μπορούν να μεταδώσουν την κρίση στο σύνολο της Αριστεράς, ιδιαίτερα αν η επαναστατική Αριστερά δεν αποδειχθεί αποτελεσματική στην αναχαίτιση της προδοσίας και σοβαρό αντίπαλο δέος στους ρεφορμιστές. Αυτό αποδείχθηκε το 1989 με την δεξιά στροφή των ΚΚΕ-ΕΑΡ και αποδεικνύεται πάλι με τον ΣΥΡΙζΑ σήμερα. Είναι γι αυτόν τον λόγο που είναι ακόμα τραγικότερη η … χαρά που έδειχναν τα στελέχη του ΚΚΕ το βράδυ της Κυριακής στα μεγάλα κανάλια με την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, ή άλλοι αριστεροί άνθρωποι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η χρεοκοπία αυτής της Αριστεράς θα «κλειδώσει» με μια πιθανά ακόμα μεγαλύτερη πανωλεθρία της στις εκλογές της 7^ης Ιουλίου.

β)Σε ένα κενό στα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ που βοούσε εκκωφαντικά η αυτοπροσδιοριζόμενη ως «ριζοσπαστική-αντικαπιταλιστική-κομμουνιστική Αριστερά» σημείωσε πτώση και δεν κέρδισε απολύτως τίποτα από τη δεξιά στροφή του ΣΥΡΙΖΑ.

Μια εικόνα μόνο αρκεί για να δείξει πόσο δεξιά έχει μετατοπιστεί το σκηνικό στην Αριστερά αλλά και πόσο ανίκανη ήταν η Αριστερά να συνδεθεί με την αριστερή βάση του ΣΥΡΙΖΑ. Το 2014 ο Θ.Καρυπίδης, επιλογή του Τσίπρα για τη θέση του υποψήφιου περιφερειάρχη, προκάλεσε εξέγερση της κομματικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ και οδήγησε σε μια από τις ελάχιστες (και μάλλον τη σημαντικότερη) νίκη σε βάρος της δεξιάς στροφής Τσίπρα. Επιβλήθηκε από τα κάτω η απόρριψή του ως αντισημίτη, ρατσιστή και συνομιλητή του Κασιδιάρη στο τοπικό κανάλι του. Τελικά τότε κατέβηκε ανεξάρτητος αποσπώντας μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ (πήρε 29%), ο κομματικός ΣΥΡΙΖΑ κατέβασε ως υποψήφιο τον Μουμουλίδη (11%) και το ΚΚΕ πήρε 6,9%. Σήμερα ο Καρυπίδης ήταν ο αποκλειστικός εκπρόσωπος του «όλου ΣΥΡΙΖΑ», θεωρήθηκε από την συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου της Αριστεράς ως η μόνη ελπίδα για … ανάχωμα στη Δεξιά, πήρε λιγότερο από 24,5% χωρίς να υπάρχει αντίστοιχος Μουμουλίδης στα αριστερά του και το ΚΚΕ έπεσε κατά 50% (4,6%)!

γ)Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε αρκετό κόσμο (πέρα από την κατεύθυνση προς ΝΔ) προς τον Βελόπουλο, τον Βαρουφάκη, τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, προς το ΠΑΣΟΚ, αλλά όχι προς την Αριστερά. Εν μέρει αυτό έχει να κάνει με τη συντριβή της Αριστεράς από τον Τσίπρα που κρίθηκε πριν το 2015 (το 2015 απλά έγινε καθαρή αυτή η νίκη).  Αυτή η «αντικειμενική συνθήκη» έπαιξε ρόλο στο να αντιστραφούν οι αριστερόστροφες τάσεις των ακροατηρίων (που δημιουργήθηκαν κυρίως το 2010-2012) και να φυσήξει δεξιός, αντι-αριστερός αντιδραστικός άνεμος που πήρε παραμάζωμα και την υπόλοιπη  Αριστερά. Οι ευθύνες όμως των επιτελείων της Αριστεράς επεκτείνονται και στην αντιμετώπιση της ήττας τους μετά το 2015, καθώς αντί να ανασυνταχθούν βυθίστηκαν σε ακόμα μεγαλύτερη κρίση και σήμερα τα συμπεράσματα που φαίνεται να βγάζουν μετά τη νέα εκλογική αποτυχία είναι ακόμα χειρότερα.

δ)Το ΚΚΕ σημείωσε πτώση σε ποσοστά και ψήφους στις Ευρωεκλογές αλλά και στις τοπικές εκλογικές αναμετρήσεις. Πτώση σε Θεσσαλονίκη και περιφέρεια Κ.Μακεδονίας, πτώση στην περιφέρεια Αττικής και συντήρηση δυνάμεων στην Αθήνα, πτώση σε Πτολεμαΐδα, Κοζάνη και περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας. Αλλά δεν υπάρχει ίχνος αυτοκριτικής. «Ο κόσμος είναι δύσκολο να ψηφίσει κομμουνιστές γιατί είναι συκοφαντημένο το κόμμα» ήταν η δικαιολογία από επίσημα χείλη το βράδυ της Κυριακής, ενώ η πραγματικότητα λέει πως ο κόσμος των αγώνων και της Αριστεράς έχει γυρίσει εδώ και καιρό την πλάτη στο ΚΚΕ γιατί η στάση του στο κίνημα και την πολιτική αποτελεί συνταγή ήττας. Κατά τα άλλα… πανηγυρίζει για τη νίκη Πελετίδη.

ε)Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σημείωσε πτώση στις ψήφους και στα ποσοστά της και η πρώτη ανακοίνωση του ΝΑΡ περίπου πανηγυρίζει για τη συνολική τακτική της και την εκλογή δημοτικών και περιφερειακών συμβούλων (που οφείλεται αποκλειστικά στην αλλαγή του εκλογικού νόμου και όχι σε άνοδο των ποσοστών της).

στ)Η ΛΑΕ πήρε 40 βουλευτές (αλλά και υπουργούς) και ξεκινούσε από καθημερινή προβολή της στα ΜΜΕ κι ένα δημοσκοπικό 10%. Τον Σεπτέμβρη του ’15 πήρε 2,9% και σήμερα εξαφανίστηκε λαμβάνοντας 0,58%, κάτω από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, χάνοντας 125 χιλιάδες ψηφοφόρους (δηλαδή το 80%). Επί 3 χρόνια ο Λαφαζάνης έκανε λόγο για στημένα γκάλοπ που εξαφανίζουν σκόπιμα τη ΛΑΕ, η οποία στην πραγματικότητα βρίσκεται πολύ πάνω από το 3%. Τη μέρα των εκλογών αναπαρήγαγε κείμενο που καλούσε τον κόσμο «να ψηφίσει ΛΑΕ γιατί βρισκόμαστε στο όριο του 3%». Σήμερα τα μέλη και στελέχη της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης απλώς πανηγυρίζουν για τη … γενναία δήλωση αυτοκριτικής και ανάληψης της ευθύνης του αρχηγού της. Για ξήλωμα της ηγεσίας «χθες» (για να μην πούμε για γκρέμισμα και ξαναχτίσιμο) ούτε κουβέντα.

ζ)Τελικά η διαμαρτυρία στα «αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ περιορίστηκε στο να εκφραστεί στο προσωποπαγές κόμμα Βαρουφάκη και στο αντίστοιχο κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Ο πρώτος εξέφρασε την επιθυμία ενός κόσμου για επιστροφή στον «παλιό καλό ΣΥΡΙΖΑ», όμως ποιον ΣΥΡΙΖΑ; Αυτόν του 2014-2015 προφανώς, τότε έκανε την εμφάνισή του ο «Βαρούφ» στον ΣΥΡΙΖΑ. Τότε δρομολόγησε μαζί με τον Τσίπρα την άμεση ακύρωση του προγράμματος Θεσσαλονίκης (ήδη νερωμένο και σοσιαλφιλεύθερο) και  τον συμβιβασμό με τους δανειστές και υπεράσπισε το «πάση θυσία ευρώ» και το «70% μνημόνιο». Έμεινε υπουργός της κυβέρνησης μέχρι το δημοψήφισμα, ακύρωσε κάθε «κόκκινη γραμμή», αποδέχτηκε ακόμα περισσότερες υποχωρήσεις προς τους δανειστές, δέχτηκε ακόμα και το μνημόνιο  των 47 σελίδων που πρότεινε η κυβέρνηση πριν το δημοψήφισμα (το λίγο ηπιότερο από αυτό που τελικά ψηφίστηκε). Σήμερα εκφράζει έναν σοσιαλφιλελευθερισμό λίγο ηπιότερο του Τσίπρα. Η δε Ζωή εξέφρασε μια γραμμή «ούτε δεξιά ούτε αριστερά», καλώντας σε εθνικό αγώνα, καλώντας και μιλώντας στα μακεδονομάχα συλλαλητήρια, σε ακροατήρια δεξιών και χρυσαυγιτών. Πρόκειται για «μετα-αριστερά» εγχειρήματα, με σοβαρές αμφιβολίες στο κατά πόσο ευσταθεί ο προσδιορισμός «αριστερά», παρόλο που είναι βέβαιο ότι ψηφίστηκαν κυρίως από ψηφοφόρους της Αριστεράς.

η)Τα παραπάνω αποτυπώνουν απλώς την δύσκολη θέση στην οποία έχει περιέλθει η Αριστερά, σε συνθήκες απουσίας κινήματος. Οι εκλογές, όπως είπαμε, είναι μια στιγμιαία αποτύπωση του επιπέδου συνείδησης της εργατικής τάξης, παρόλο που καθιστούν το περιβάλλον πάνω στο οποίο καλούμαστε να δράσουμε δυσκολότερο. Η ήττα για την Αριστερά είχε έρθει πολύ νωρίτερα, ωστόσο τα αποτελέσματα μπορούν να βοηθήσουν στη συνειδητοποίηση αυτής της ήττας και στα βήματα ανασύνταξης.

13. Υπάρχουν στοιχεία που σχετικοποιούν μια εικόνα μαύρης απελπισίας, που δείχνουν ότι υπό προϋποθέσεις η ανασύνταξη είναι εφικτό να αρχίσει να χτίζεται. Στον δρόμο, υπήρξαν δείγματα μιας ενωτικής, αντικαπιταλιστικής, κινηματικής μεθόδου. Όπως στην Πτολεμαΐδα για παράδειγμα, που οι αυτοπροβαλλόμενοι ως πανίσχυρη και μαζική πρωτοβουλία «Πτολεμαίοι Μακεδόνες», οι οποίοι προσπάθησαν να επιβάλουν ατζέντα τρομοκρατίας,αποδείχθηκαν μια γκρούπα φασιστών και ναζί, όταν συγκροτήθηκε μια ολιγομελής ενωτική αντιφασιστική πρωτοβουλία και λειτούργησε εξωστρεφώς και συστηματικά. Είναι κάτι που ισχύει και γενικότερα: Ακριβώς επειδή ο κόσμος δεν δένεται τόσο στενά με κόμματα και ιδεολογίες όπως παλιότερα, μπορεί να μετακινηθεί πιο εύκολα προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση.

Επίσης υπάρχουν σχήματα στην αυτοδιοίκηση όπου είδαμε τη μέγιστη δυνατή και αρμονική συνεργασία δυνάμεων, από σύσσωμες τις ΛΑΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέχρι αρκετές οργανώσεις της ακόμα της λοιπής άκρας αριστεράς και ανένταχτους-ες (πχ στην περιφέρεια Δ.Μακεδονίας ή στον Δήμο Θεσσαλονίκης), όπου είχαμε και κάποια από τα πιο θετικά αποτελέσματα. Είναι μια παρακαταθήκη κι ένα υπόδειγμα που οφείλει να γενικευτεί στις πολιτικές και κινηματικές πρωτοβουλίες του επόμενου διαστήματος από την Αριστερά.  Ο  απλός κόσμος που φαίνεται να παρασύρθηκε από τη  Δεξιά και την Ακροδεξιά είναι κατά βάση απολιτίκ και αποϊδεολογικοποιημένος, είναι μη ομογενοποιημένος και η πλειοψηφία δεν στοιχίζεται απαραίτητα πίσω τους σε όλη την αντιδραστική ατζέντα τους. Θα έρθει αντιμέτωπος το επόμενο διάστημα με το τι ακριβώς σημαίνει «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια-ρατσισμός-νόμος και τάξη»:  αντεργατικές πολιτικές, τσεκούρι στο βιοτικό επίπεδο και το κοινωνικό κράτος, καταστολή. Η Δεξιά είναι πράγματι αρκετά ισχυρή σήμερα και ως Αριστερά ξεκινάμε από πολύ χαμηλό σημείο αφετηρίας. Ωστόσο είναι εφικτό μικρές πρωτοπορίες, λειτουργώντας σωστά να παίξουν ρόλο συσπείρωσης μιας κρίσιμης μάζας και να συμβάλουν στην αντιστροφή του κλίματος, αποδεικνύοντας πως αυτή η δεξιά στροφή αποτελείται κυρίως «ανθρώπινη σκόνη», ότι η Δεξιά είναι πολύ πιο αδύναμη απ’ ότι φαίνεται.

Ο στόχος της Αριστεράς στον δρόμο το επόμενο διάστημα είναι να καταφέρει να παίξει πόλο συσπείρωσης και αύξησης της ηγεμονίας της μέσα στην κοινωνία.  Οι πολυάριθμες αντιφασιστικές πρωτοβουλίες και κάποιες μεγάλες αντίστοιχες διαδηλώσεις, οι μικρές αλλά υπαρκτές επιμέρους εργατικές αντιστάσεις και κινήματα, ένα μη αμελητέο μέγεθος κινητοποίησης των υπαρκτών οργανώσεων του κινήματος και της Αριστεράς είναι αναγκαία αλλά όχι επαρκής «μαγιά». Πάνω σε αυτή πρέπει να χτίσουμε τη δυνατότητα αντεπίθεσης, με τρόπο σχεδιασμένο και αποφασιστικό, προσηλωμένοι στην οργάνωση της τάξης μας. Η επιμονή στο κίνημα ως αναγκαία προϋπόθεση για αντεπίθεση από τα αριστερά (ακόμα κι εκλογικά),  η μέγιστη δυνατή και ισότιμη συνεργασία δυνάμεων σε κάθε ζήτημα που ανοίγει δυνατότητες κινητοποίησης απέναντι στο σύστημα, η μάξιμουμ διάθεση συνεργασίας έστω σε μίνιμουμ πλατφόρμες είναι καποιες απαραίτητες κινηματικές προϋποθέσεις. Στις πολιτικές προϋποθέσεις συμπεριλαμβάνεται ο προσανατολισμός στην πάλη με μια γραμμή ρήξης με τον καπιταλισμό ξεκινώντας από μια γραμμή αντίστασης-κινηματικής αντιπολίτευσης απέναντι στους διαχειριστές του  (αντί για την διεκδίκηση αλλαγής διαχειριστή), μια γραμμή ενάντια στον  εθνικισμό, τον ελληνικό και διεθνή ιμπεριαλισμό, τον φασισμό και τον ρατσισμό και κάθε είδους καταπίεση. Μαζί με την αναγνώριση των αδυναμιών της κάθε συλλογικότητας από την ίδια τη συλλογικότητα, διάθεση για ανανέωση και ριζικές αλλαγές κι η αποφυγή στρουθοκαμηλισμών, αυταρέσκειας και αλαζονείας, διάθεση αποτίναξης φαινομένων προστασίας «ιερών τοτέμ» και «ιστορικών ηγεσιών», φαινόμενα περιθωριοποιημένων ομάδων που χάνουν πλήρως την επαφή με την πραγματικότητα. Η υπαρκτή Αριστερά στα μάτια του απλού κόσμου έχει χρεοκοπήσει για πολλούς και διαφορετικούς λόγους . Αν θέλει να δώσει έμπρακτα δείγματα αναγνώρισης των λαθών της  πρέπει να προχωρήσει σε δραματικές αλλαγές, ώστε να μπορέσει και πάλι να εμπνεύσει.

Ήταν Απρίλης του 1941. Αυτό το κουρέλι, ο αγκυλωτός του ναζισμού, της θηριωδίας, των Άουσβιτς και των Καλαβρύτων, θα λέρωνε για 3,5 χρόνια την Αθήνα και όλο τον τόπο.

Μετά από 80 χρόνια, στην Ελλάδα, στον τόπο που πλήρωσε όσο λίγοι την ναζιστική απανθρωπιά, υπάρχουν χιτλεροειδή, απόγονοι των ταγματαλητών, των συνεργατών των ναζί γερμανοτσολιάδων, που προσκυνούν το ίδιο αυτό κουρέλι. Που θέλουν να βιάσουν την πατρίδα με τον ίδιο τρόπο που το διέπραξαν οι πολιτικοί και ιδεολογικοί τους πρόγονοι.

Η φωτογραφία αυτή τραβήχτηκε στις 21/12/2012. Ηταν αποθηκευμένη στο κινητό του τύπου που εικονίζεται να κάθεται δεύτερος από δεξιά. Ο τύπος λέγεται Κασιδιάρης. Η φωτογραφία, ένα από τα αμέτρητα πειστήρια του ναζιστικού χαρακτήρα της δολοφονικής συμμορίας, βρέθηκε και πιστοποιήθηκε από το δικαστήριο στη δίκη της Χρυσής  Αυγής, στις 29/5/2018.

Αθηναίε, αυτός ο τύπος, που κάθε μέρα περιφέρεται με σταμπαρισμένο στο χέρι του τη σβάστικα του ναζισμού και του μισανθρωπισμού, ζητάει την Κυριακή την ψήφο σου, παριστάνοντας τον… «πατριώτη».

Πολίτη της Αθήνας, πατριώτη, αυτός ο τύπος, ο Κασιδιάρης, που ζητάει την ψήφο σου για να γίνει δήμαρχος στην Αθήνα, «φοράει» πάνω του το σύμβολο των Ες-Ες. Προσκυνάει το ίδιο κουρέλι που σήκωσαν οι Γκεσταπίτες το ‘41 στην Ακρόπολη.

Πολίτη της Αθήνας, πατριώτη, ο τύπος αυτός είναι ναζί.

Προς δημότη Αθήνας: Πατριώτη, αυτός είναι ναζί

Οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές. Ενώ καθεστωτική Αριστερά και Ακροδεξιά βαυκαλίζονται για το βάθεμα της «Εξάρτησης» και την «Απώλεια της Αποτρεπτικής Ικανότητας της Ελλαδίτσας…», την ίδια στιγμή οι Ένοπλες Δυνάμεις αναδεικνύουν τα ιμπεριαλιστικά προτάγματα του ελληνικού αστικού κόσμου,  επιχειρώντας να εξυπηρετήσουν τα νέα σχέδια κερδοφορίας τους και τους οραματισμούς αναβάθμισης του ρόλου τους ως Περιφερειακή Ιμπεριαλιστική Δύναμη είτε φέροντας τα εθνική σημαία είτε τα χρώματα του ΝΑΤΟ.

Είναι επιθετικοί σχεδιασμοί με παρανομαστή γεωστρατηγικά συμφέροντα και αιχμή τους το ενεργειακό ζήτημα, που έρχονται να εγγυηθούν την Ασφάλεια και Σταθερότητα ιμπεριαλιστικών και καπιταλιστικών πλάνων στα Βαλκάνια όπου εντείνεται ο ανταγωνισμός ΗΠΑ-ΕΕ-Ρωσίας,  αναθερμαίνεται ο εθνικισμός και ο Μεγαλοϊδεατισμός, γίνεται ορατός ο κίνδυνος νέας αλλαγής των συνόρων.
Σε ένα καπιταλιστικό περιβάλλον Διαφθοράς, άγριας εκμετάλλευσης και καταπίεσης του κόσμου της εργασίας όπου βρίσκει έδαφος η καλλιέργεια του Φονταμενταλισμού.

ΕΛΛΑΔΑ-ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ «IRON FIST-19»: συνεκπαίδευση Ειδικών Δυνάμεων Ελλάδας – Βουλγαρίας

Η συνεκπαίδευση «IRON FIST-19» (Joint Combined Exchange Training, JCET) διεξήχθη στη Φιλιππούπολη με τη συμμετοχή ειδικών δυνάμεων Ελλάδας – Βουλγαρίας (68η ταξιαρχία Ειδικών Δυνάμεων) στο πλαίσιο του προγράμματος Στρατιωτικής Συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών. Το πρόγραμμα της DVDay περιλάμβανε βολές μάχης ταχείας αντίδρασης, αγώνα σε κατοικημένο τόπο, βολές ελευθέρων σκοπευτών, παροχή Α΄ βοηθειών στο πεδίο της μάχης, υλοποίηση καταστροφών καθώς και καταρρίχηση από ελικόπτερο με τη μέθοδο Fast Rope.

ΕΛΛΑΔΑ-ΑΛΒΑΝΙΑ-Υπογραφή προγράμματος στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας-Αλβανίας 

Την Τετάρτη 22 Μαΐου 2019 υπεγράφη στο ΓΕΕΘΑ, το Πρόγραμμα Στρατιωτικής Συνεργασίας (ΠΣΣ) έτους 2019 μεταξύ Ελλάδος και της Αλβανίας από τον Αρχιπλοίαρχο Μιχαήλ Ναούμ ΠΝ, Διευθυντή της Διεύθυνσης Διεθνών Σχέσεων του ΓΕΕΘΑ και τον Γενικό Διευθυντή Αμυντικής Πολιτικής του ΥΠΑΜ Αλβανίας, κ. Florian Kali.

Το ΠΣΣ 2019 περιλαμβάνει δραστηριότητες όπως:

α. Εκπαιδεύσεις στο Κέντρο Επιχειρησιακής Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής (ΚΕΝΑΠ) και το Πολυεθνικό Κέντρο Εκπαίδευσης Επιχειρήσεων Υποστηρίξεως Ειρήνης (ΠΚΕΕΥΕ).

β. Συμμετοχή σε ασκήσεις.

γ. Συνεργασία σε θέματα έρευνας – διάσωσης και air policing.

δ. Ανταλλαγές εκπαιδευτών και επισκέψεις αντιπροσωπειών.

Παράλληλα έγινε διερεύνηση νέων τομέων κοινού ενδιαφέροντος στο πλαίσιο ενδυνάμωσης της υφιστάμενης Στρατιωτικής Συνεργασίας, ενώ πραγματοποιήθηκε και συντονιστική σύσκεψη της Γραμματείας του South East Europe Defence Ministerial (SEDM) με την αλβανική αντιπροσωπεία, λόγω της επικείμενης ανάληψης της Προεδρίας του SEDM από την Αλβανία, την 01 Ιουλίου 2019.

ΕΛΛΑΔΑ-ΒΟΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ: ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΙ ΠΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ

Πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες πτήσεις αεροσκαφών της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας στον εναέριο χώρο της Βόρειας Μακεδονίας. Οι πτήσεις αυτές της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας πραγματοποιούνται στο πλαίσιο της συμφωνίας των δύο χωρών για τον έλεγχο του εναέριου χώρου της Βόρειας Μακεδονίας από την Ελλάδα, στη βάση της διμερών συμφωνιών που υπογράφηκαν κατά την επίσκεψη του πρωθυπουργού της Ελλάδας Αλέξη Τσίπρα στα Σκόπια, στις αρχές Απριλίου.

Οι πτήσεις αυτές αεροσκαφών της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας πραγματοποιήθηκαν για τις επιχειρησιακές ανάγκες του ΝΑΤΟ. Σκοπός των πτήσεων, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, ήταν να ελεγχθεί η επάρκεια κάλυψης του εναέριου χώρου της Βόρειας Μακεδονίας και να εξετασθεί η συμβατότητα των ανιχνευτικών συστημάτων.

ΚΑΙ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Saber Guardian 2019: «Απόβαση» Αμερικάνων στην Αλεξανδρούπολη

Πάνω από 2.500 στρατεύματα πέρασαν λίγο πριν τις εκλογές από την πόλη. Ο λόγος είναι η μεγάλης κλίμακας άσκηση με την επωνυμία «Saber Guardian 2019» που θα γίνει στην Ρουμανία, τη Βουλγαρία και την Ουγγαρία. Οι δυνάμεις που θα περάσουν από τον Έβρο προέρχονται από Νατοϊκές βάσεις της Βρετανίας, της Γερμανίας, της Ολλανδίας, της Ισπανίας, της Πολωνίας, της Νορβηγίας και της Αλβανίας. Η«Saber Guardian» είναι πολυεθνική άσκηση των ΗΠΑ σε συνεργασία με τον Ρουμανικό Στρατό, η οποία γίνεται ανά διετία στην Ευρώπη. Φέτος θα γίνει 3-24 Ιουνίου, με συμμετοχή περίπου 27.000 προσωπικού.

Ο Αμερικανός πρέσβης Τζέφρι Πάιατ, μιλώντας προ ημερών στην ΣΕΘΑ, υπογράμμισε τη σημασία που έχει η ελληνική συμβολή στην διεξαγωγή της Άσκησης. Εξήρε την στενή συνεργασία των στρατιωτικών δυνάμεων λέγοντας πως πέρα από την Σούδα, υπάρχουν και άλλες «μη μόνιμες» τοποθεσίες για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ στην περιοχή «για τις οποίες είμαστε ευγνώμονες» όπως χαρακτηριστικά είπε.

Πιο συγκεκριμένα είπε ότι:

«ο Ελληνικός Στρατός, η λιμενική αρχή της Αλεξανδρούπολης και πολλοί άλλοι διαδραματίζουν τεράστιο ρόλο, όχι μόνο υποστηρίζοντας την ανάπτυξη της 4ης Αεροπορικής Ταξιαρχίας των ΗΠΑ στην Ελλάδα και μέσω αυτής

– η μεγαλύτερη κίνηση που εκτελέσαμε στην πρόσφατη Ιστορία μέσω της Ελλάδας – αλλά και με τη συμβολή των δυνάμεων του Ελληνικού Στρατού

σε ασκήσεις όπως η “Saber Guardian 2019“, που αυξάνουν τη διαλειτουργικότητα και την ετοιμότητα όλων των δυνάμεών μας».
Με βάση αυτές τις εξελίξεις είναι άμεσα συνδεδεμένα τα όσα αναλύουμε στην Ανακοίνωση μας:

Τι εξυπηρετούν οι ελληνικοί πολεμικοί εξοπλισμοί;

Πανηγύριζαν τα καθεστωτικά ΜΜΕ, περιχαρής ήταν ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Ευάγγελος Αποστολάκης που παρέστη στην τελετή παράδοσης του αεροσκάφους ναυτικής συνεργασίας (ΑΦΝΣ) Ρ-3Β ενδιάμεσης λύσης στο Πολεμικό Ναυτικό, η οποία πραγματοποιήθηκε στις εγκαταστάσεις της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας στην Τανάγρα, όπου και απηύθυνε χαιρετισμό. Μάλιστα, ο ΥΕΘΑ μίλησε για το πρώτο βήμα στο σημαντικό πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των εν λόγω αεροσκαφών, P-3B: “Η χαρά μου σήμερα είναι διπλή, καθότι είμαι στην ευχάριστη θέση να αντικρίζω τους πρώτους καρπούς μιας σημαντικής προσπάθειας που ξεκίνησε από την περίοδο που διατελούσα Αρχηγός του ΓΕΝ”.
Στην σχετική ανακοίνωση μας “Ανθυποβρυχιακά αεροσκάφη Orion για τους Μεγαλοϊδεατικούς και φιλονατοϊκούς στόχους της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τονίζαμε:
ΤΑ ΑΕΡΟΣΚΑΦΗ ΟRΙΟΝ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΑΣ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιτελών του Ελληνικού Πενταγώνου, με αυτήν την “επιστροφή” στο “οπλοστάσιο” του ελληνικού στόλου, ο οποίος εκτείνεται από το Ιόνιο και το Αιγαίο μέχρι τις εσχατιές της Κεντρικής και Ανατολικής Μεσογείου, “θα προσδώσει το αναγκαίο στρατηγικό βάθος στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις για την επίτευξη επιδιώξεων και στόχων για μια ασφαλή, σταθερή και ευημερούσα περιοχή” ανέφεραν χαρακτηριστικά στο OnAlert. http://diktiospartakos.blogspot.com/2018/05/p-3b-orion.html#more
Και αν αυτά ισχύουν για τα αμερικανικά ανθυποβρυχιακά ORION, το δημοσίευμα του viadiplomacy.gr φωτίζει με τη δική του εθνικιστική γραφή και εξαιρετικά φιλονατοϊκή, αθέατες πτυχές μιας άλλης προμήθειας μεταχειρισμένου αμερικανικού οπλικού συστήματος. Ουσιαστικά περιγράφει τους όρους Αστυνόμευσης και Στρατιωτικοποίησης που επιβάλλουν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, έχοντας μπροστάρη σε αυτή την απόπειρα τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις.Διαβάζουμε:

Τα OH-58D Kiowa Warrior δεν ήρθαν για την Τουρκική απειλή

Τα OH-58D Kiowa Warrior είναι ελικόπτερα επιθετικής αναγνώρισης τα οποία συνεργάζονται με τα Apache, προσφέροντας τους δεδομένα για στοχοποίηση ενώ και τα ίδια φέρουν οπλισμό και μπορούν να χρησιμοποιηθούν εναντίον χερσαίων δυνάμεων, αρμάτων μάχης αλλά και αποβατικών δυνάμεων.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες, λόγω των παραπάνω δυνατοτήτων τους, ένας αριθμός εξ αυτών προορίζεται να αναπτυχθεί στα νησιά του Αιγαίου.

Παραχώρηση υλικού σε όλα τα Βαλκάνια για το «κυνήγι» τρομοκρατών
Η παραχώρηση του συγκεκριμένου ελικοπτέρου έγινε από τους Αμερικανούς γιατί εξυπηρετεί πολιτική τους, και η πολιτική αυτή έχει να κάνει με την Ενεργειακή Διαφοροποίηση της Ευρώπης.

Η αποστολή τους στον Έβρο δεν είναι άλλη από την προστασία ενεργειακών «δρόμων» και κόμβων, του σταθμού LNG που θα δημιουργηθεί έξω από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης και θα είναι ευάλωτος σε επιθέσεις ταχύπλοων, του αγωγού IGB, του TAP, καθώς επίσης και των εγκαταστάσεων της Energean στην Καβάλα. Στην αποστολή τους, και στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, θα περιλαμβάνονται και περιοχές της Βόρειας Μακεδονίας και της Βουλγαρίας.

Σε αυτούς τους σχεδιασμούς εντάσσεται και η πρόθεση των ΗΠΑ να προμηθεύσουν με ελικόπτερα και ΤΟΜΑ χώρες των Βαλκανίων. Σύμφωνα με το Defenceone, οι Αμερικανοί προτίθενται να προχωρήσουν σε ένα πρόγραμμα εξοπλισμού έξι χωρών αξίας 190 εκ δολαρίων. Οι χώρες αυτές είναι η Αλβανία, Βοσνία, Κροατία, Ελλάδα και Βόρεια Μακεδονία. Το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ προετοιμάζονται για τον μουσουλμανικό εξτρεμισμό στα Βαλκάνια, και για τον λόγο αυτό η εκπαίδευση των ειδικών δυνάμεων μεταξύ των χωρών είναι συνεχής, όπως και τον ίδιο λόγο εξοπλίζουν τις χώρες με υλικό για να αντιμετωπίσουν την απειλή αυτή.

Άλλωστε, και η μίσθωση των δύο MQ-9 Reaper που επιδιώκει η Ελλάδα, σε μεγάλο βαθμό θα χρησιμοποιηθούν για αυτού του είδους τις αποστολές.

Τέλος να σημειωθεί ακόμα μια χώρα που συμβάλλει σημαντικά στην Ενεργειακή Διαφοροποίηση της Ευρώπης και στο μέλλον θα αντιμετωπίσει τρομοκρατικές απειλές, είναι και η Κροατία, η οποία διαθέτει ήδη OH-58D Kiowa Warrior, η οποία είναι στα σχέδια για παραχώρηση υλικού από τις ΗΠΑ όπως αναφέρθηκε παραπάνω.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΛΟΚΗ, ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ, ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

 ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΕΠΙΛΟΓΩΝ

Όποιος βιαστεί να εξηγήσει τις εξελίξεις αυτές με βάση τη θεωρία της Εξάρτησης θα κάνει λάθος.
Γιατί υποτιμά τους στρατηγικούς στόχους του ελληνικού κεφαλαίου και αδυνατεί να δει το πως αυτοί εξυπηρετούνται από τους συγκεκριμένους πολιτικούς-διπλωματικούς-στρατιωτικούς χειρισμούς της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Επίσης, πρέπει να διαπιστώσουμε την συνέχεια της αστικής πολιτικής.
Στην απόπειρα μας να παρακολουθήσουμε τις εξελίξεις μας βοηθά μια ανακοίνωση μας από το 2016, όταν γράφαμε:

Τι κάνουν τα ελληνικά F16 στα Βαλκάνια; 

Πως διεισδύουν ΝΑΤΟ και Πολεμικές Βιομηχανίες!

Ποιος ο ρόλος και η συμμετοχή των κρατών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς…

Πως εξυπηρετούνται τα ελληνικά συμφέροντα;

Πουλούν μεταχειρισμένα ελληνικά F16 προκειμένου να εκσυγχρονίσουν τα υπόλοιπα και να ενισχύσουν τον ρόλο τους στα Βαλκάνια

Φαίνεται ότι τη μέθοδο με τα μεταχειρισμένα οπλικά συστήματα την έχουν μάθει καλά στο Υπουργείο Άμυνας. Βλέπεις, έχουν αποκτήσει πλούσια εμπειρία με την προμήθεια οπλισμού που σκουριάζει παρατημένος στις αποθήκες του Αμερικανικού Στρατού. Ποιος ξεχνά άραγε το φλερτ του πρώην ΑΓΕΣ Φραγκούλη Φράγκου που ήθελε να προμηθευτεί 1000 λουσμένα στο απεμπλουτισμένο ουράνιο αμερικανικά τεθωρακισμένα ABRAMS ή τα εκατοντάδες Μ113 που ήρθαν σχετικά πρόσφατα στην Ελλάδα.

Το κόλπο με τα μεταχειρισμένα οπλικά συστήματα είναι απλό και εξίσου κερδοφόρο: ο προμηθευτής, εν προκειμένω ο Αμερικανικός Στρατός, γλυτώνει τα έξοδα αποθήκευσης, ενώ ο πελάτης καλείται να καταβάλλει τα έξοδα συντήρησης –δίνοντας «φιλί ζωής» σε αλυσίδες παραγωγής πολεμικών βιομηχανιών που διαφορετικά θα έκλειναν, καλύπτει το κόστος εκπαίδευσης και προμήθειας πυρομαχικών!

Έτσι λοιπόν και η ελληνική κυβέρνηση επιλέγει να πουληθούν τα παλαιότερα αεροσκάφη της “έκδοσης” Block 30, που επιχειρησιακά έχουν ξεπεράσει το όριο τους, προκειμένου να προχωρήσουν στον εκσυγχρονισμό των υπολοίπων. Όπως αναφέρει η αρθρογραφία η αγορά βρίσκεται δίπλα και δεν είναι άλλη από τις Βαλκανικές χώρες και πιο συγκεκριμένα τη Βουλγαρία που αναζητεί μεταχειρισμένα αεροσκάφη και ακολουθούν κι άλλες. Πριν μερικές ημέρες η Πορτογαλία πούλησε στην Ρουμανία 12 F-16. Εννέα μονοθέσια και τρία διθέσια έναντι 680 εκατομμυρίων ευρώ. Βέβαια σ΄ αυτό το ποσό περιλαμβάνεται η τεχνική τους υποστήριξη, η εκπαίδευση των πιλότων και ο εκσυγχρονισμό τους. Αυτή τη μέθοδο επιθυμεί να ακολουθήσει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, εξασφαλίζοντας πελατεία και δίνοντας το φιλί της ζωής στην ΕΑΒ, που πριν από λίγες μέρες γλύτωσε την τελευταία στιγμή το υπερταμείο!

Πίσω όμως από την είδηση αυτή βρίσκεται πληθώρα πληροφοριών που αξίζει να ανιχνευτούν και μελετηθούν.

Καταρχήν, οφείλουμε να τονίσουμε ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα και με αιχμή του δόρατος το ΝΑΤΟ, ως αντίπαλο δέος στον προβαλλόμενο «Ρωσικό Κίνδυνο» καταγράφεται μια αναβάθμιση του ρόλου του αμερικανικού παράγοντα στην Νοτιοανατολική Ευρώπη, στοχεύοντας στην εξυπηρέτηση συγκεκριμένων πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων. Στην προβαλλόμενη «ρωσική απειλή» πρέπει να προσθέσουμε «τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», με προσδιορισμένες τις ασύμμετρες απειλές: 
«πρόσφυγες, τρομοκρατία, κοινωνικά κινήματα, οι μουσουλμάνοι» στοχοποιούνται από τους πραγματικούς υπερεθνικούς και κρατικούς τρομοκράτες, ορθώνοντας τείχη,

στρατιωτικοποιώντας τις κοινωνίες, διεκδικώντας ρόλο στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, εντείνοντας τις ενδοιμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις.

Όλα αυτά τα περιέγραψε πρόσφατα με ωμή σαφήνεια ο πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ, στρατηγός Πέτρ Πάβελ, δηλώνοντας ότι τα Βαλκάνια εξακολουθούν να αποτελούν πιθανή πηγή συγκρούσεων. Τόνισε ότι η βορειοατλαντική συμμαχία πρέπει να έχει τη δυνατότητα αποτροπής των αντιπάλων και να αμυνθεί για τα μέλη της, καθώς θα έχει έναν μεγαλύτερο ρόλο στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας. «Το ΝΑΤΟ, πρέπει να έχει την ικανότητα, τη δύναμη και τους πόρους για να αποτρέψει τους αντιπάλους του, να υπερασπισθεί τα μέλη του, έναντι οποιασδήποτε απειλής», δήλωσε στο Σπλίτ, ο στρατηγός Πάβελ σε συνέντευξη Τύπου μετά από τη συνεδρίαση της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ.

Ο Πάβελ, καλλιεργώντας κλίμα ανασφάλειας αναφέρθηκε στον κίνδυνο που διατρέχουν τα Βαλκάνια, λέγοντας ότι η κατάσταση σε αυτό το μέρος της Ευρώπης «βρίσκεται σε απόσταση από τη σταθερότητα», επισημαίνοντας ότι «στα Βαλκάνια υπάρχει απειλή της Ισλαμικής Τρομοκρατίας, αλλά, και από την επιρροή της Ρωσίας». «Η Βοσνία- Ερζεγοβίνη ενδέχεται να αποτελέσει καταφύγιο για την τρομοκρατία», είπε ο στρατηγός Πάβελ. Παρουσιάζοντας τα συμπεράσματα της διάσκεψης, ο στρατηγός τόνισε ότι η συνάντηση στο Σπλιτ, ήταν μια ευκαιρία για να συγκεντρωθούν οι αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων των χωρών- μελών του ΝΑΤΟ, δύο στρατηγικοί διοικητές του ΝΑΤΟ, καθώς και ένας εκπρόσωπος του Μαυροβουνίου, το οποίο έχει λάβει πρόσκληση για ένταξη στο ΝΑΤΟ, προκειμένου να «είναι σε θέση να συζητήσουν την εφαρμογή των αποφάσεων των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων που ελήφθησαν κατά την σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία, τον Ιούλιο.

Όλες αυτές οι δημόσιες παρεμβάσεις αποκαλύπτουν ένα πλήθος πολιτικών αποφάσεων που έχουν ληφθεί στις Συνόδους του ΝΑΤΟ, οι οποίες προδιαγράφουν πλέον συγκεκριμένες εξελίξεις. Οι Βαλκανικές χώρες ταυτίζονται με τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, αναδιοργανώνουν τους Στρατούς τους (προσλήψεις Μισθοφόρων, νέα δόγματα, συνεχείς ασκήσεις), στέλνουν στρατεύματα στο εξωτερικό και «οχυρώνονται» απέναντι στην Ρωσία, υποβάλλουν τους λαούς τους σε τεράστιες οικονομικές αιμορραγίες για νέες αγορές όπλων, ενώ η κάθε άρχουσα τάξη προσδοκά κέρδη από τα κέρδη του ολέθρου.

Πολύς λόγος γίνεται λοιπόν για την Ευρωπαϊκή Άμυνα και Ασφάλεια, για τους σχεδιασμούς συγκρότησης Ευρωστρατού και ενοποίησης των αντίστοιχων πολεμικών βιομηχανιών, αλλά η βαλκανική αγορά κατακλύζεται από οπλικά συστήματα made in USA! Και για να συνδέσουμε όλα αυτά με τους σχεδιασμούς που αφορούν τα ελληνικά F16, είναι προφανές ότι η Ουάσινγκτον θέλει να δει όλες τις χώρες της Βαλκανικής με δικό της αεροπορικό οπλοστάσιο, έστω και αν προς ώρας προμηθευτές είναι ευρωπαϊκές χώρες μέλη του ΝΑΤΟ που ξεπουλούν πεπαλαιωμένα όπλα!

Οι ΗΠΑ και οι πολεμικές τους βιομηχανίες, που εκμεταλλεύονται το δρόμο κερδοφορίας που τους ανοίγει η απαίτηση προσαρμογής των χωρών της περιοχής στα Νατοϊκά πρότυπα δεν περιορίζονται στα μεταχειρισμένα πολεμικά αεροσκάφη.

Σύμφωνα με δηλώσεις του υπουργού Άμυνας της ΠΓΔΜ, Ζόραν Γιολέφσκι, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα ανοίξουν εργοστάσιο όπλων και πυρομαχικών. «Το εργοστάσιο θα ξεκινήσει τη λειτουργία του, τον Ιούλιο του επόμενου έτους. Στην πρώτη φάση της λειτουργίας του θα παράγει πυρομαχικά και μερικούς μήνες αργότερα θα κατασκευάζονται διάφοροι τύποι όπλων. Η μονάδα αυτή θα γίνει εξ ολοκλήρου στα πρότυπα του ΝΑΤΟ», τόνισε ο Γιολέφσκι. «Ο επενδυτής είναι Αμερικανός. Είναι πολύ σημαντικό ότι η παραγωγή από το εργοστάσιο θα χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά για εξαγωγές σε χώρες μέλη της Συμμαχίας του ΝΑΤΟ», επεσήμανε ο υπουργός και συμπλήρωσε ότι και άλλοι επενδυτές θα συνεχίσουν να επενδύουν σε άλλα είδη παραγωγής στη χώρα, όπως σημειώνει η εφημερίδα ‘Βέτσερ’. http://diktiospartakos.blogspot.comΗ ανακοίνωση μας του 2016 βρίσκει σήμερα στο κείμενο με τίτλο Πόσοι περιμένουν να βγάλουν λεφτά από την ένταση μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας;

ΤΕΡΑΣΤΙΟΙ ΠΟΛΕΜΙΚΟΙ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΙ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ
Ο ΥΕΘΑ Ε.Αποστολάκης μιλώντας την Τρίτη (07/05/2019) στο συνέδριο ΕΧΡΟSΕC DEFENCE WORLD 2019 τόνισε:

• Ολοκληρώσαμε το πρόγραμμα ναυπήγησης των Υποβρυχίων τύπου 214 από τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, που μας έχει δώσει την δυνατότητα ανάπτυξης ενός στόλου με τα πλέον σύγχρονα συμβατικά Υποβρύχια παγκοσμίως.
• Επίσης, ολοκληρώνουμε ένα άλλο πρόγραμμα ναυπήγησης, αυτό των νέων Πυραυλακάτων, από ελληνικά χέρια στην Ελευσίνα.
• Παράλληλα, έχει αρχίσει η παραλαβή ελικοπτέρων από τις ΗΠΑ, δρομολογείται η αναβάθμιση των αεροσκαφών F-16. 
• Υλοποιείται ο εκσυγχρονισμός των αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας P-3B.
• Γίνονται και οι απαραίτητες ενέργειες για τον εκσυγχρονισμό των Φρεγατών τύπου ΜΕΚΟ.
• Την ενίσχυση του Στόλου με νέες Φρεγάτες.
• Την υποστήριξη των αεροσκαφών Mirage.
• Τον εκσυγχρονισμό της αεράμυνας και του συστήματος επιτήρησης.

Όλες αυτές οι ενέργειες, εντάσσονται στην προσπάθεια που καταβάλλουμε και για την ενίσχυση και αναζωογόνηση της εγχώριας αμυντικής και ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας. Καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να συμβάλλουμε στην πρόοδο των εταιρειών, των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, της Ελευσίνας, της ΕΑΒ, των ΕΑΣ και της ΕΛΒΟ.

Είχε προηγηθεί ο ΥΠΕΞ Κατρούγκαλος που σε συνέντευξη του στον ραδιοσταθμό News 24/7 αποκάλυψε πως η Αθήνα συζητά με τις Ηνωμένες Πολιτείες για την προμήθεια F-35!!!
Να τονίσουμε ότι αφενός τα F35 παίζουν καθοριστικό ρόλο στο πλαίσιο των παζαριών ΗΠΑ-Τουρκίας καθώς η προμήθεια τους στην Τουρκική Πολεμική Αεροπορία φέρεται να “παγώνει” αν ο Ερντογάν προχωρήσει στην προμήθεια και εγκατάσταση στην Τουρκία των ρωσικών S 400!
Αφετέρου, οι ΗΠΑ για να κάνουν πιο πιστευτή την απειλή προπαγανδίζουν ότι θα προμηθεύσουν F35 Ελλάδα-Ρουμανία.
Τέλος, να σημειώσουμε ότι στο βαθμό που δεν δοθούν τα F35 στην Τουρκία, οι ΗΠΑ θα καίγονται να τα φορτώσουν σε άλλο κράτος καθώς οι παραγγελίες παίζουν καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση του κόστους παραγωγής του μοναδικά πανάκριβου πολεμικού αεροσκάφους.
Ο μόνος κερδισμένος από το γαϊτανάκι των εξοπλισμών οι πολεμικές βιομηχανίες που κερδίζουν από τον διακρατικό ανταγωνισμό:
αγοράζει ο ένας ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα, αγοράζει ο άλλος αμερικανικά πολεμικά αεροσκάφη και πρέπει με την σειρά του να αγοράσει επιπλέον γαλλικές φρεγάτες FREMΜ και κορβέτες ή αμερικανικά  αντιτορπιλικά για να ενισχύσει την Αντιαεροπορική Άμυνα περιοχής!

ΔΩΡΟ ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΠΡΟΜΗΘΕΙΕΣ ΣΤΙΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΣΟ ΤΗΣ ΑΝΑΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗΣ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ

Η ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ έχει περιγράψει με σαφήνεια το πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει τον ΠΟΛΕΜΟ ως Βασικό Πυλώνα της αστικής παραγωγικής ανασυγκρότησης.
Είδαμε το πως εφαρμόστηκαν όλα αυτά τα σχέδια στα Ναυπηγεία της Σύρου που ο Αμερικανός επενδυτής εξασφάλισε με προνομιακούς όρους εγκαταστάσεις και συμβόλαια, εντάσσοντας τα Ναυπηγεία στους ευρύτερους ενεργειακούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ, καθιστώντας τα ταυτόχρονα ως βάση επισκευής του 6ου Στόλου.
Όμως η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αμερικανός πρέσβης και ο επιχειρηματίας δεν σταματούν…
Όπως μας πληροφορούν τα καθεστωτικά ΜΜΕ “Εξελίξεις στα Ναυπηγεία Ελευσίνας δρομολογούνται το επόμενο διάστημα”.
Πρόσφατα πραγματοποιήθηκε σύσκεψη για τα Ναυπηγεία Ελευσίνας στο Μέγαρο Μαξίμου στην οποία συμμετείχε ο πρωθυπουργός Αλ.Τσίπρας και ο ΥΕΘΑ Ευάγγελος Αποστολάκης. Είχε προηγηθεί σύσκεψη στο ΥΠΕΘΑ στο οποίο συμμετείχαν εκπρόσωποι της Alpha Bank αλλά και ο νυν ιδιοκτήτης των Ναυπηγείων στο Νεώριο Σύρου, Πάνος Ξενοκώστας. Μετά από την σύσκεψη υπήρξε και κατ΄ ιδίαν συνάντηση Αποστολάκη-Ξενοκώστα, με τον δεύτερο να υποστηρίζει ότι ενδιαφέρεται για να αναλάβει και τα Ναυπηγεία Ελευσίνας με “κάποιες εγγυήσεις”.
Αξίζει τα τονιστεί ότι οι δημοσιογράφοι κάνουν λόγο για “προίκα προγραμμάτων” από το Πολεμικό Ναυτικό, τα οποία υπάρχουν.
Βλέπουμε επομένως ότι η ένταση μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας όχι μόνο περιγράφεται με τα πιο μελανά χρώματα, αλλά καταλήγει στην Ελευσίνα και σημαίνει κέρδη για συγκεκριμένους επιχειρηματίες και εμπόρους όπλων! Και φυσικά ο Κόκκαλης με την INTRACOM, ο Μυτιληναίος,  ο Σύνδεσμος Ελλήνων Κατασκευαστών Αμυντικού Υλικού (ΣΕΚΠΥ), όπου δραστηριοποιούνται περίπου 100 επιχειρήσεις, έχουν πολλά να μας πουν!ΕΜΕΙΣ ΑΠΑΝΤΑΜΕ: ΟΥΤΕ ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥΣ-ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΕΙ ΜΟΝΟ Η ΚΟΙΝΗ ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
Κυβερνήσεις, Αμερικανός πρέσβης, καθεστωτικά ΜΜΕ και στρατιωτικό κατεστημένο αγχώνονται να μας πείσουν ότι τους έχουμε ανάγκη.
Ότι μόνο αυτοί -εξασφαλίζοντας βεβαίως τεράστια κέρδη και προνόμια- μπορούν να μας εξασφαλίσουν την ευημερία και την ειρήνη.
Αποδεικνύεται όμως ότι όλοι αυτοί μας χειραγωγούν και μας παραπλανούν, ότι πίσω από τα καλέσματα “εθνικής ενότητας” κρύβουν τα σχέδια πλουτισμού και κερδοφορίας τους.
Αυτά τα επιχειρηματικά κέρδη, αυτά τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα απαιτούν αγορές όπλων και Προσλήψεις Μισθοφόρων, μας επιβάλλουν τις τρομοκρατικές τους Συμμαχίες και τους Άξονες του Πολέμου.
Συνδέοντας τον κοινωνικό πόλεμο με τη βαρβαρότητα του Ιμπεριαλιστικού ολέθρου και τις επεμβάσεις.

Να ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ τις Πολεμικές προετοιμασίες: Η καλύτερη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ και η μεγαλύτερη συμβολή στο ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ

ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΔΕΝ ΤΟΝ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΜΕ ΑΠΛΩΣ-ΤΟΝ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ!

ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΣ ΣΕ ΣΤΡΑΤΟ ΚΑΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ. ΝΑ ΟΔΗΓΗΘΕΙ ΣΕ ΝΕΑ ΑΠΟΤΥΧΙΑ Η ΣΤΡΑΤΟΛΟΓΗΣΗ ΜΙΣΘΟΦΟΡΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ ΟΒΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΑΜΥΝΑΣ

ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΦΑΝΤΑΡΟΥΣ ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΣΤΟΥΣ ΒΡΩΜΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥΣ

ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ την ΠΑΡΟΧΗ ΚΑΘΕ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ σε ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟ, στην συνδρομή-συμμετοχή του Ελληνικού Στρατού. Αρνούμαστε να συμμετέχουμε στις Ασκήσεις (Ηνίοχος). 

Αρνούμαστε οποιαδήποτε συμμετοχή στους βρώμικους πολέμους και τις επεμβάσεις τους. 

ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΩΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗΣ ΜΑΣ ΣΕ ΔΟΥΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ

ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΦΑΝΤΑΡΟΥΣ ΝΑ ΑΡΝΗΘΟΥΝ:

• ΤΗ ΜΕΤΑΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ-ΕΛΔΥΚ
• ΤΟΥΣ ΑΞΟΝΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΚΥΠΡΟΥ-ΙΣΡΑΗΛ-ΑΙΓΥΠΤΟΥ
• ΤΑ ΕΝΙΑΙΑ ΕΠΙΘΕΤΙΚΑ-ΕΠΕΚΤΑΤΙΚΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΚΥΠΡΟΥ

Να διαλυθούν ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΣ

ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΛΕΜΟ ΝΑΤΟ-ΕΕ-Ελληνικής Κυβέρνησης κατά των Προσφύγων. Δεν Υπηρετούμε στα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης προσφύγων-μεταναστών.

Δεν εφαρμόζουμε εμείς τα Δόγματα Πολέμου Καταστολής που στρέφονται εναντίον των εργαζομένων. Δε θα Υπακούσουμε σε καμιά για να σπάσουμε Απεργία. Δε θα εφαρμόσουμε καμιά διαταγή Καταστολής Πλήθους!

Ούτε ευρώ για πολεμικούς εξοπλισμούς και Μισθοφόρους Στρατιώτες.

Να επιστρέψουν όλα τα στρατεύματα από το εξωτερικό.

Να κλείσει τώρα η βάση στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, η βάση ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΟΡΜΗΤΗΡΙΟ της Σούδας και όλες οι ξένες στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Έξω το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο, τα Βαλκάνια και τη Μεσόγειο. Λέμε ΟΧΙ στη μετατροπή της Θεσσαλίας σε Πολεμικό Ορμητήριο.

ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ – ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΥΜΕ

για Ελληνική Ολιγαρχία-ΝΑΤΟ-ΕΕ

Κίνημα Μαζικό, Μέσα και Έξω από τον στρατό ενάντια στην κυβέρνηση της αντεργατικής λαίλαπας και των Μνημονίων, των πολεμικών τυχοδιωκτισμών.

Κοινός αγώνας των εργαζομένων σε Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρο-Βαλκάνια-Μεσόγειο ενάντια στις κυβερνήσεις του πολέμου, στον εθνικισμό και το φασισμό, στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

https://diktiospartakos.blogspot.com/2019/05/blog-post_150.html?spref=fb&fbclid=IwAR0nCxvhZmIq9HwJ6r12rU7X_IURsm5Q68WTGCHU8yX0wA21voa6GN1I_Ow&m=1

***

***

***

Η Λαϊκή Ενότητα καταγγέλλει την πρωτοφανή, ανοικτή και κυνική νόθευση των ελληνικών ευρωεκλογών που λαμβάνει χώρα από το πρωί του Σαββάτου που άνοιξαν οι ευρωεκλογικές κάλπες στο Λονδίνο και την οποία όλως τυχαίως ανακαλύψαμε.

Η νοθεία και παραχάραξη της εκλογικής διαδικασίας στο Λονδίνο έγκειται στο γεγονός ότι στα αντίστοιχα εκλογικά τμήματα για τις ευρωεκλογές που βρίσκονται στην εκεί πρεσβεία μας δεν υπάρχουν και επομένως δεν δίδονται ψηφοδέλτια της Λαϊκής Ενότητας – Μέτωπο Ανατροπής στην εκεί εκλογική διαδικασία που βρίσκεται τώρα σε εξέλιξη.

Και δεν υπάρχουν ψηφοδέλτια της ΛΑ.Ε, ενδεχομένως και άλλων κομμάτων, στα εκλογικά τμήματα του Λονδίνου με αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης και των συναρμόδιων Υπουργείων, τα οποία μάλιστα γνώριζαν την έλλειψη ψηφοδελτίων της ΛΑ.Ε. και όχι μόνο δεν έπραξαν τα δέοντα αλλά συνειδητά αδράνησαν και τώρα καλύπτουν την νόθευση και καταδολίευση της εκλογικής διαδικασίας.

Η ΛΑ.Ε είχε αποστείλει έγκαιρα από τις 13/5 με την υπηρεσία ταχυμεταφορών των Ελληνικών Ταχυδρομείων τα ψηφοδέλτιά της στο Λονδίνο και προς απόδειξη διαθέτουμε στην διάθεση οποιουδήποτε τα σχετικά αποδεικτικά παραστατικά, τα οποία δώσαμε και στα Υπουργεία Εξωτερικών και Εσωτερικών.

Επομένως ο ισχυρισμός μας ότι αποκλειστική ευθύνη της εκλογικής νόθευσης, που αυτήν την ώρα με παχυδερμία συντελείται στο Λονδίνο, βρίσκεται αποκλειστικά στην κυβέρνηση, είναι αληθής και τεκμηριωμένη από αδιάσειστα στοιχεία.

Καταγγέλλουμε την κυβέρνηση για πρακτικές ωμής νόθευσης της εκλογικής διαδικασίας στο Λονδίνο. Αν η κυβέρνηση συμπεριφέρεται με τέτοια αδιαφορία και κυνικότητα στην περίπτωση του Λονδίνου, μπορεί κανείς να φανταστεί σε τι μεθοδεύσεις σε βάρος της ακεραιότητας  των εκλογών μπορεί γενικότερα να φτάσει.

Ζητάμε εδώ και τώρα να σταματήσουν άμεσα και να ακυρωθούν οι εκλογές στο Λονδίνο.

Διερευνούμε πού αλλού συμβαίνουν τέτοια έκτροπα και διεκδικούμε πλήρη έλεγχο της αποτύπωσης των τελικών εκλογικών αποτελεσμάτων.

Λαϊκή Ενότητα: Η αδίστακτη κυβέρνηση συνεχίζει χωρίς να ιδρώνει τ’ αυτί της τις εκλογές νοθείας στο Λονδίνο

Η κυβέρνηση αδίστακτη με ένα απίστευτο κυνισμό χωρίς να ιδρώνει το αυτί της συνεχίζει τις εκλογές νοθείας στο Λονδίνο παρά τις διαμαρτυρίες της Λαϊκής Ενότητας, οι οποίες έχουν αρχίσει και γίνονται κοινωνική κατακραυγή.

Απανωτές έρχονται οι καταγγελίες στα γραφεία μας από Έλληνες πολίτες που πάνε να ψηφίσουν στο Λονδίνο και δεν τους δίδονται ψηφοδέλτια της Λαϊκής Ενότητας.

Η κυβέρνηση του ψέματος εμπαίζει και τους Έλληνες πολίτες στο Λονδίνο, ισχυριζόμενη ψευδέστατα ότι δήθεν η Λαϊκή Ενότητα δεν έστειλε στο Λονδίνο ψηφοδέλτιά της.

Καταγγέλλουμε τις κυβερνητικές προφάσεις εν αμαρτίαις, αφού η Λαϊκή Ενότητα όχι μόνο έστειλε εμπρόθεσμα τα ψηφοδέλτιά της στο Λονδίνο από τις 13/5 αλλά έχει και όλα τα σχετικά αποδεικτικά στοιχεία τα οποία έχει δώσει στα αρμόδια Υπουργεία.

Η παχύδερμη κυβέρνηση σκόπιμα δεν ανέστειλε έστω για λίγες ώρες την εκλογική διαδικασία προκειμένου να τροφοδοτήσει τα εκλογικά τμήματα του Λονδίνου και με τα ψηφοδέλτια της Λαϊκής Ενότητας.

Την καταγγέλλουμε για σκόπιμη νοθεία και προσφεύγουμε σε όλα τα ένδικα μέσα για να υπερασπιστούμε την ακεραιότητα των εκλογών.

Αν όλως τυχαίως και έγκαιρα ανακαλύψαμε τη νοθεία στο Λονδίνο σε πόσα άραγε εκλογικά τμήματα του εξωτερικού συμβαίνουν παρόμοιες καταστάσεις εκλογικής νόθευσης και τι άλλο μπορεί να συμβεί αύριο σε όλη την Ελλάδα;

Ακύρωση τώρα των εκλογών στο Λονδίνο και λήψη όλων των απαραίτητων μέτρων για να ελεγχθούν όλα τα εκλογικά τμήματα του εξωτερικού και να μην επαναληφθούν ανάλογες καταστάσεις είτε στο εξωτερικό είτε στη χώρα μας.

Ανακοίνωση του Υπουργείου Εσωτερικών σχετικά με την καταγγελία της ΛΑ.Ε για νοθεία στις ευρωεκλογές στην ελληνική Πρεσβεία του Λονδίνου

«Ως γνωστόν, σύμφωνα με την εκλογική νομοθεσία (άρθρο 71 του π.δ. 26/2012), η εκτύπωση και η έγκαιρη παράδοση των ψηφοδελτίων τόσο στο εσωτερικό, όσο και στις κατά τόπους πρεσβείες του εξωτερικού αποτελεί ευθύνη του κάθε κόμματος.

Παρ’ όλα αυτά, με γνώμονα τη διευκόλυνση της διαδικασίας και την διασφάλιση της γνήσιας αποτύπωσης της βούλησης του εκλογικού σώματος, τόσο η πολιτική ηγεσία, όσο και οι αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου και όλων των εμπλεκόμενων στη διαδικασία δημοσίων αρχών, καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια επίλυσης των τυχόν προβλημάτων.

Για το λόγο, άλλωστε, αυτό, από την πρώτη στιγμή που διαπιστώθηκε, σήμερα τα ξημερώματα, η μη ύπαρξη ψηφοδελτίων της «Λαϊκής Ενότητας» στην πρεσβεία του Λονδίνου, το Υπουργείο Εσωτερικών είναι σε διαρκή επικοινωνία τόσο με τα στελέχη του συγκεκριμένου κόμματος, όσο και με την οικεία πρεσβευτική αρχή και τον αρμόδιο  δικαστικό αντιπρόσωπο, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα.

Προς το σκοπό αυτό, μάλιστα, απεστάλη και κατεπείγον έγγραφο, με το οποίο διευκρινίζεται η δυνατότητα να χρησιμοποιηθούν «λευκά» (άγραφα) ψηφοδέλτια, τα οποία οι εκλογείς μπορούν να συμπληρώσουν χειρόγραφα, από τη στιγμή που ελλείπουν έντυπα ψηφοδέλτια του συγκεκριμένου κόμματος, όπως προβλέπεται από την εκλογική νομοθεσία.

Είναι σαφές ότι οι διατυπωθείσες καταγγελίες, αλλά και η προσπάθεια μετάθεσης της ευθύνης στα συναρμόδια Υπουργεία, που ουδεμία εμπλοκή έχουν σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας εκτύπωσης και διανομής των ψηφοδελτίων των κομμάτων, δεν έχουν καμία βάση. Η δε προσπάθεια δημιουργίας εντυπώσεων είναι απολύτως ατυχής».

Απάντηση της ΛΑ.Ε στην ανακοίνωση του ΥΠ.ΕΣ.: Ξεχειλίζει η υποκρισία της κυβέρνησης σχετικά με τη νοθεία των εκλογών στο Λονδίνο

Η κυβερνητική υποκρισία και ο αμοραλισμός ξεχειλίζουν στην απάντηση του Υπουργείου Εσωτερικών σχετικά με τις τεκμηριωμένες καταγγελίες της ΛΑ.Ε για νοθεία στην κάλπη των ευρωεκλογών του Λονδίνου.

Το Υπουργείο Εσωτερικών αποσιωπά χωρίς αιδώ με «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε» τα στοιχείαπου του παρουσίασε η ΛΑ.Ε και αποδεικνύουν αδιάσειστα ότι τα ψηφοδέλτια της τελευταίας εστάλησαν στο Λονδίνο.

Η πρόταση του ΥΠ.ΕΣ. για την άρση του αδιεξόδου να γράφει ο ψηφοφόρος σε λευκάψηφοδέλτια τον τίτλο του ψηφοδελτίου της ΛΑ.Ε και τα ονόματα των υποψηφίων είναι τουλάχιστον μια πρόταση γελοία και ατελέσφορη που καταργεί και τη μυστικότητα της ψήφου, ενώ είναι ιδανική για να βγαίνουν άκυρα τα ψηφοδέλτια της ΛΑ.Ε.

Είναι τραγικό ότι η κυβέρνηση, αντί να εισακούσει τις προτάσεις της ΛΑ.Ε, συνεχίζει χωρίς ντροπή και με μακιαβελικό πνεύμα μια ψηφοφορία που ευτελίζει και καταρρακώνει κάθε ίχνος ακεραιότητας της εκλογικής διαδικασίας.

Δυστυχώς, πολλές βρομιές και σκοπιμότητες συμβαίνουν τελευταία. Από τις πολιτικές διώξεις και τη φίμωση της φωνής κομμάτων μέχρι τη νόθευση εκλογικών διαδικασιών και όλα αυτά σε βάρος της ΛΑ.Ε!

Σύμπτωση; Ή μια εκνευρισμένη κυβέρνηση που έχει απωλέσει τον έλεγχο και επιδίδεται σε άνευ προηγουμένου μακαρθισμό σε βάρος της ΛΑ.Ε;

https://iskra.gr/%CE%BD%CE%BF%CE%B8%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82-%CF%85%CF%80%CF%8C-%CE%B5%CE%BE%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CE%BE%CE%B7-%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BB%CE%BF/?fbclid=IwAR0eYrlNPFC89lVymCNF0JNDQHkA0Dqzi4PeQdtmyAANcPQpCpR3nfZYumo

H γενική υποχώρηση της αριστερής εναλλακτικής που ξεκίνησε με την προδοσία του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα το 2015 επικαθορίζει το πολιτικό σκηνικό και το κλίμα, στο οποίο δίνουν τη μάχη διεθνώς οι αγωνιστές της πολιτικής και κοινωνικής Αριστεράς.

Το συστημικό πολιτικό προσωπικό που υλοποίησε τη στροφή στο σκληρό νεοφιλελεύθερο μοντέλο τις προηγούμενες δεκαετίες, εξακολουθεί να βρίσκεται σε κρίση ελλείψει εναλλακτικής διεξόδου του συστήματος από την κρίση. Σε αυτό το φόντο εμφανίζονται και διεκδικούν εκπροσώπηση ακροδεξιά και εθνικιστικά μορφώματα και η ναζιστική Χρυσή Αυγή.

Η Νέα Δημοκρατία επιχειρεί να ανακόψει τη φθορά της από την ακροδεξιά μετατοπιζόμενη σε ολοένα και πιο ακραίες ρατσιστικές, κατασταλτικές και αυταρχικές πολιτικές, προκειμένου να εγκολπώσει τμήματα της ακροδεξιάς στο εσωτερικό της.

Ο νεοφιλελεύθερος στην πράξη ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να ανακόψει τη δική του φθορά με μια φραστική επίκληση κάποιας απροσδιόριστης “αντίθεσης στη νεοφιλελεύθερη λιτότητα”, χωρίς καμία απολύτως πρακτική συνέπεια στο πρόγραμμά του που παραμένει οικονομικά και πολιτικά προσδεδεμένο απόλυτα στις επιλογές του συστήματος, της ΕΕ και της Ευρωζώνης.

Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζονται, πως η απάντηση στην ευρωπαϊκή ακροδεξιά και το νεοφιλελευθερισμό θα δοθεί με την συγκρότηση ενός ευρύτερου “προοδευτικού πόλου” σε ευρωπαϊκό και ελληνικό επίπεδο. Πρόκειται για πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας.

Πρώτο γιατί η νεοφιλελεύθερη λιτότητα που εφαρμόστηκε και συνεχίζει να εφαρμόζεται από την λεγόμενη ευρωπαϊκή “κεντροαριστερά” συμπεριλαμβανόμενης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, είναι η βασική συνθήκη τροφοδότησης της ανόδου της ακροδεξιάς. Δεύτερο γιατί οι ευρωπαϊκές ρατσιστικές πολιτικές και ο εντεινόμενος κρατικός αυταρχισμός που επίσης υλοποιούνται από όλους τους Ευρωπαίους “κεντροαριστερούς” αποτελούν το καλύτερο λίπασμα στην ξενόφοβη αντικομμουνιστική ακροδεξιά. Και τρίτο γιατί το πολιτικό προσωπικό αυτού του υποτιθέμενου “προοδευτικού πόλου” συμπεριλαμβάνει τα ρετάλια εκείνων των συστημικών δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας που έχουν οριστικά κριθεί ακατάλληλα να εκπροσωπήσουν τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων (στην Ελλάδα πολιτικοί τύπου Ραγκούση, Μπίστη και Τζουμάκα, που προστίθενται στους ήδη υπάρχοντες κυβερνητικούς ΠΑΣΟΚούς τύπου Σπίρτζη, Ξενογιαννακοπούλου, Τζάκρη, Κοτζιά κ.λ.π.).

Στην πραγματικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί τη σύμπλευση με την ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία και τους Πράσινους, γιατί οι πολιτικές που εφάρμοσε – και θα συνεχίσει να εφαρμόζει αν παραμείνει στην κυβέρνηση – ελάχιστα απέχουν πλέον από τις πολιτικές οποιασδήποτε ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατικής νεοφιλελεύθερης κυβερνητικής εκδοχής.

Παρά την δυσμενή συγκυρία και τις υποκειμενικές αδυναμίες των υπαρκτών σχηματισμών της αντινεοφιλελεύθερης, αντι-ΕΕ και αντικυβερνητικής αριστεράς, οι εκλογές παραμένουν για την εργατική τάξη και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα μια ευκαιρία για να καταγράψουν τη δυσαρέσκειά τους στις αντιλαϊκές, ρατσιστικές, εθνικιστικές και φιλο-ιμπεριαλιστικές πολιτικές της Ευρωπαϊκής ένωσης και της Ελληνικής αστικής τάξης, προκειμένου να καθορίσουν το πολιτικό σκηνικό της επόμενης μέρας με τους ευνοϊκότερους δυνατούς όρους για το κίνημα και την αριστερά.

Η πολιτική απάντηση σε εκλογικό επίπεδο θα δοθεί μέσα από τα υπαρκτά ψηφοδέλτια της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς, παρόλα τα πολιτικά τους προβλήματα και αδυναμίες σε διεθνές και εγχώριο επίπεδο.

Στο δήμο Χαϊδαρίου δεν κατέστει εφικτό να κατέλθει στις δημοτικές εκλογές ένα πραγματικά ενωτικό εγχείρημα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, με συμμετοχή του συνόλου των δυνάμεων της Αριστεράς στην περιοχή,  που δίνει το χώρο στους αγωνιστές και τους αριστερούς ανθρώπους της πόλης μας να εκφραστούν και στην κάλπη. Γι΄ αυτό και δεν συμμετέχουμε σαν υποψήφιοι-ες σε αυτές τις εκλογές. Όμως προτείνουμε να αξιοποιηθούν κριτικά τα ψηφοδέλτια της ριζοσπαστικής/αντικαπιταλιστικής αριστεράς σε αντιπαράθεση με αναχωρητικές λογικές εκλογικής αποχής.

Εμείς στις Δημοτικές Εκλογές στο Χαϊδάρι θα ψηφίσουμε το συνδυασμό και τους/τις υποψήφιους-ες, που τα προηγούμενα χρόνια είμασταν μαζί και δώσαμε τις μάχες κόντρα στα Μνημόνια, στηρίξαμε το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα και παραμείναμε σταθεροί στις θέσεις και την ιδεολογία μας μετά την προδοσία του ΣΥΡΙΖΑ.

Παρόλο που δεν συμφωνούμε σε πολλά, καλούμε τον κόσμο να κάνει το ίδιο.

Σε αυτές τις εκλογές να ψηφίσουμε για ισχυρή αριστερή κινηματική αντιπολίτευση και όχι για διαχειριστή της λιτότητας και της ανεργίας, που θα εμποδίσει και θα παλέψει για να ανατρέψει τα αντικοινωνικά σχέδια οποιουδήποτε διαχειριστή της εξουσίας. Τέλος, οφείλουμε να ενισχύσουμε ενεργά την πάλη ενάντια στον φασισμό, τον ρατσισμό και τον εθνικισμό.

Σας καλούμε να συνταχθείτε με την Αριστερά των αγώνων και να βγούμε μαζί στους δρόμους το επόμενο διάστημα.

Αθηνά Σκαμπά, Ανεξάρτητη Δημοτική Σύμβουλος Χαϊδαρίου

Χρήστος Βαγενάς, Συνδικαλιστής στον ΕΦΚΑ