2019 – εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία!

image_pdfimage_print

Η εξέγερση του Νοέμβρη του 1973 δεν ήταν μια «ηρωική αντίσταση» κάποιων ιδεαλιστών νεολαίων ενάντια σε μια «εγκληματική οργάνωση» αξιωματικών με στόχο την επαναφορά της αστικής δημοκρατίας.

Ήταν μια αυθόρμητη εξέγερση που αγκάλιασε εκατοντάδες χιλιάδες λαού, ακόμα και αν το σύνθημα της Γενικής Απεργίας δεν πρόφτασε να υλοποιηθεί. Ήταν οι πρωτοφανείς σε έκταση και ηρωισμό συγκρούσεις κυρίως έξω από το Πολυτεχνείο αλλά ακόμη και το Σαββάτο 17/11 με «εκκαθαρισμένη» την κατάληψη του Πολυτεχνείου όταν πολλές χιλιάδες κόσμου από τις εργατογειτονιές που περιβάλλουν το κέντρο της Αθήνας κατέβηκαν να συγκρουστούν με τα τανκς, τους λοκατζήδες και τα πολυβόλα.

Τα μέσα πάλης και τα συνθήματα που εξέφρασαν την γενική δυσαρέσκεια δεν περιορίζονταν στην ανατροπή της χούντας αλλά ήταν ενάντια στον καπιταλισμό που υπηρετούσε και τους ιμπεριαλιστές που την στήριζαν.

Το «Πολυτεχνείο» δεν σχεδιάστηκε από κανένα. Οι τακτικές όλων των τότε πολιτικών κομμάτων περιστρέφονταν γύρω από την «διεύρυνση» της εξελισσόμενης «φιλελευθεροποίησης» της χούντας. Οι γραμμές των σχετικά μαζικών αριστερών κομμάτων (κυρίως του ιδιαίτερα ενισχυμένου τότε «ευρωκομμουνιστικού» ΚΚΕ-εσ. αλλά και του σταλινικού ΚΚΕ) ήταν αρνητικές στα άμεσα πολιτικά συνθήματα και στις μαχητικές μορφές πάλης για να μην τρομάξουν τους αστούς πολιτικούς που τους θεωρούσαν πολύτιμους συμμάχους.

Το «Πολυτεχνείο» δεν επέτρεψε στην αστική τάξη να κυβερνά με τρόπο που ήταν πλέον ανεκτός στους «από τα κάτω». Γι’ αυτό η «μεταπολίτευση» στην Ελλάδα (μετά και το φιάσκο της επιστράτευσης) δεν ήταν μια ελεγχόμενη διαδικασία όπως έγινε λίγο μετά στην Ισπανία ή αργότερα στην Τουρκία ή την Χιλή, αλλά μια πολιτική περιπέτεια για την ελληνική αστική τάξη.

Η ανάπτυξη των αγώνων όξυνε την πολιτική συζήτηση, ανέδειξε ως αυτονόητο το χτίσιμο πολιτικών οργανώσεων και έδωσε τεράστια ώθηση στην Αριστερά.Δικαιώματα και ελευθερίες που θεωρούσαμε (τουλάχιστον μέχρι πριν λίγο καιρό) αυτονόητα όπως η δωρεάν παιδεία, ο ελεύθερος συνδικαλισμός, η ελευθερία πολιτικής ή όποιας έκφρασης, στοιχειώδες κράτος πρόνοιας και αξιόπιστο δημόσιο σύστημα υγείας, ακόμα και δικαιώματα σχετικά με το φύλο π.χ. έκτρωση καταχτήθηκαν την επόμενη δεκαετία.

Το «Πολυτεχνείο» ενοχλούσε και ακόμη ενοχλεί. Μετά τις εκλογές «Καραμανλής ή τανκς» στην επέτειο του 74, την απαγόρευση του ΄77, τους νεκρούς Κουμή και Κανελλοπούλου του ‘80, τον νεκρό Καλτεζά του ΄85 φτάσαμε στην κατάργηση του «πανεπιστημιακού ασύλου» από την ανεκδιήγητη Υπ. Παιδείας Κεραμέως. Γιατί η αστική τάξη αναγνωρίζει στα σύμβολα και στην ιστορία όχι ένα «πουκάμισο αδειανό».

Όμως η γενιά της εξέγερσης και της επανάστασης γεννιέται καθημερινά και το «Πολυτεχνείο» έχει να διδάξει ότι η εξέγερση οδηγεί σε νίκες που οι τακτικές των «φρονίμων» δεν τολμούν ούτε καν να προφέρουν αν όχι να σχεδιάσουν.

Σήμερα με τη δεξιά κυβέρνηση του Μητσοτάκη, γνωρίζουμε ότι κάτω από την επιφαινόμενη ακινησία νέα Πολυτεχνεία επωάζονται. Χρειάζεται να κρατάμε το κόκκινο νήμα που συνδέει τον στόχο των παλιότερων εξεγέρσεων με τις επερχόμενες αλλά επίσης χρειάζεται να μαζικοποιήσουμε τις οργανώσεις της επαναστατικής Αριστεράς, να χτίσουμε το δίκτυο αγωνιστών στους χώρους που θα υλοποιήσει ως το τέλος την κοινωνική ανατροπή για τον σοσιαλισμό.

Όλοι-ες στις πορείες του Πολυτεχνείου!

Αθήνα: 3:30μ.μ. πλ. Κλαυθμώνος

Πολιτική οργάνωση «Κόκκινο Νήμα»

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.


*


Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.