Αρκετοί συμπαραστάτες συγκεντρώθηκαν και σήμερα 30/11/2018 στην εξ αναβολής δίκη των διωκόμενων συνδικαλιστών του συνδικάτου εργαζομένων του ΟΑΕΕ-ΕΦΚΑ. Οι δύο συνδικαλιστές Μανουρά Ελένη και Βαγενάς Χρήστος συνελήφθησαν μετά από καταγγελία “αγανακτισμένης” και σύλληψη με βάση το ιδιώνυμο, ενώ πραγματοποιούσαν κατάληψη σε υποκατάστημα του ΟΑΕΕ στο Νέο Ηράκλειο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ενδεχομένως συνεχίζει την προσπάθεια περιορισμού των εργατικών δικαιωμάτων με περιορισμούς στο όπλο των καταλήψεων, που πολύ συχνά χρησιμοποιεί το εργατρικό κίνημα, μετά την περιστολή στο δικαίωμα στην απεργία και τις συνδικαλιστικές άδειες.

Η δικαστής και εισαγγελέας αποφάσισαν την αναβολή της υπόθεσης για άλλη μια φορά, καθώς δεν παρουσιάστηκε πάλι η καταγγέλουσα, η οποία τιμωρήθηκε και με πρόστιμο γι’ αυτό το λόγο.

Επίσης το δικαστήριο εξέφρασε και την έκπληξη του για την παρουσία δεκάδων υποστηρικτών των δύο κατηγορούμενων συνδικαλιστών. Πολλοί εργαζόμενοι ήρθαν να στηρίξουν με την παρουσία τους και πολλοί συνδικαλιστές όλων των παρατάξεων από την ΠΟΠΟΚΠ και το συνδικάτο εργαζομένων του ΟΑΕΕ, από την ΠΟΣΕ ΙΚΑ και από άλλα συνδικάτα (Εργαζομένων στο δήμο Καλλιθέας, εκπαιδευτικοί κα).

Μαζική ήταν και η συμπαράσταση συντρόφων και συντροφισσών του Κόκκινου Νήματος, του ΜΕΤΑ, της ΛΑΕ, των Παρεμβάσεων και του ΠΑΜΕ.

Νέο μαζικό ραντεβού θα πρέπει να δοθεί στην νέα εκδίκαση της υπόθεσης στις 15 Μαρτίου.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Η ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

(Όταν ο δάσκαλος γνωρίζει και λέει την αλήθεια)

«Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα» έγραψε πριν σχεδόν 40 χρόνια ο Διονύσης Σαββόπουλος, κι από τότε αυτός ο στίχος έγινε σχεδόν εμβληματικός καθώς πέρασε σε άρθρα εφημερίδων και παιδαγωγών κάθε είδους. Όμως, αν είσαι δάσκαλος, ξέρεις καλά πως τα παιδιά δεν τα ξέρουν όλα και δεν θα μπορούσαν να τα ξέρουν όλα, απ’ τη στιγμή που γίνονται δέκτες της κακίας, της ανοησίας, της αμορφωσιάς και του φόβου των μεγάλων – ή έστω της δυστυχίας τους.

Τι κάνεις λοιπόν όταν μια πιτσιρίκα της πέμπτης τάξης του δημοτικού σού λέει στο άσχετο, στο μάθημα της Γεωγραφίας, ότι για τα προβλήματα της χώρας μας φταίνε κυρίως οι ξένοι που μας παίρνουν τις δουλειές, κλέβουν, σκοτώνουν και βρωμίζουν τις πόλεις μας;

Αρχικά σκέφτεσαι να τη σκαπουλάρεις γιατί η ύλη πρέπει να βγει και το μάθημα πρέπει να γίνει. Δοκιμάζεις λοιπόν -αν και ξέρεις προκαταβολικά ότι δε θα τη γλιτώσεις με φτηνά κόλπα- να το ρίξεις στην πλάκα. Ρωτάς: «Ποιοι ξένοι; Μήπως οι τουρίστες που κολυμπούν στις παραλίες μας, πίνουν μπίρες και τρώνε σουβλάκια; Μήπως οι Βραζιλιάνοι και οι Αργεντινοί παιχταράδες που παίζουν στις ομάδες μας;». Όμως η μικρή δε μασάει και στο λέει καθαρά: «Όχι κύριε, όχι αυτοί. Οι Πακιστανοί, οι Αλβανοί και οι άλλοι».

Από τη Γεωγραφία, στην Ιστορία

Δεν μπορείς πια να κάνεις πίσω. Στην τάξη έχεις 5 Αλβανούς, μία Καμερουνέζα, μία Σλοβάκα, μία Ρουμάνα και έναν Σύρο. Η Γεωγραφία μπορεί να περιμένει! Πάμε ολοταχώς στην Ιστορία. (Άλλωστε αυτό θα άρεσε και στους μόνιμα ερωτευμένους με τη διαθεματικότητα εγκεφάλους του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, που καταβάλλουν εδώ και δεκαετίες προσπάθειες να αποβλακώσουν την ελληνική νεολαία…)

Λες λοιπόν στα παιδιά ότι τα προβλήματα μιας κοινωνίας δε διαμορφώνονται μέσα σε λίγα χρόνια, αλλά οι αιτίες τους πάνε πολύ πίσω στο χρόνο. Παρομοιάζεις τα ιστορικά γεγονότα με πέτρες που πέφτουν την επιφάνεια μιας ήρεμης λίμνης: όσο μεγαλύτερες είναι οι πέτρες, τόσο περισσότερο αργεί να σβήσει το κύμα που σηκώνουν. Κι επειδή στα παιδιά η θεωρία δεν λέει και πολλά πράγματα, κατασκευάζεις έναν φανταστικό άνθρωπο -που ο Κώστας από το δεύτερο θρανίο προλαβαίνει να τον βαφτίσει με το δικό του όνομα- τον βάζεις να γεννιέται το 1895 και να πεθαίνει το 1975 και τον παρακολουθείς στα 80 χρόνια της ζωής του, γράφοντας στον πίνακα το ακόλουθο κατεβατό και λέγοντας δύο λόγια για το κάθε γεγονός, για την κάθε πέτρα που έπεσε στη λίμνη της ελληνικής Ιστορίας, γι’ αυτή τη βροχή από πέτρες.

1897: Ήττα της Ελλάδας στον ελληνοτουρκικό πόλεμο. Τεράστιες πολεμικές αποζημιώσεις που καλύπτονται με δάνεια τα οποία πληρώνουμε μέχρι το 1981.

1904 – 1908: «Μακεδονικός αγώνας», ένας υπόγειος πόλεμος.

1912 – 1913: Βαλκανικοί πόλεμοι

1917 -1918: Εμπλοκή της Ελλάδας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο

1919 – 1922: Μικρασιατική εκστρατεία και μικρασιατική καταστροφή. Πάνω από 1,5 εκ. πρόσφυγες, που -παρότι «Έλληνες ομοεθνείς»- γίνονται δεκτοί με εχθρότητα και αποκαλούνται «τουρκόσποροι».

1925 – 1926: Δικτατορία Πάγκαλου.

1936 – 1941: Δικτατορία Μεταξά.

1940 – 1941: Πόλεμος με την Ιταλία.

1941 – 1944: Γερμανική κατοχή. Τεράστιες απώλειες από μάχες, εκτελέσεις και πείνα. Πλήρης διάλυση της χώρας.

1944 – 1949: Περίοδος εμφυλίου πολέμου. Για 25 χρόνια μετά το τέλος του οι νικητές καταδιώκουν με κάθε τρόπο τους ηττημένους.

1950 – 1975: Περίοδος μετανάστευσης. Πάνω από 2 εκατ. Έλληνες στην καλύτερη ηλικία αναζητούν την τύχη τους στο εξωτερικό. Όπως οι Αλβανοί, οι Πακιστανοί και «οι άλλοι» που είναι σήμερα στην Ελλάδα.

1965 – 1967: Περίοδος πολιτικής αστάθειας.

1967 – 1974: Δικτατορία Παπαδόπουλου

1974: «Κυπριακή τραγωδία» (ελληνικό πραξικόπημα και τουρκική εισβολή στην Κύπρο).

Και το 1975, ο Κώστας πεθαίνει στα 80 του χρόνια χωρίς να δει άσπρη μέρα σε ολόκληρη τη ζωή του. Έζησε 7 πολέμους, 3 δικτατορίες, μια ζωή στη φτώχεια και είδε τα παιδιά του να φεύγουν μετανάστες. Και σίγουρα για όλα αυτά δεν έφταιγαν οι ξένοι. Τουλάχιστον αυτοί οι ξένοι, «οι Αλβανοί, οι Πακιστανοί και ‘‘οι άλλοι’’ που μας παίρνουν τις δουλειές, κλέβουν, σκοτώνουν και βρωμίζουν τις πόλεις μας».

Όταν επιτέλους τελειώσει αυτό το ταξίδι στο χρόνο ή στον κοιλάδα των δακρύων και στέκεις ακόμα αβέβαιος αν κατάλαβαν αυτό που ήθελες να τους πεις, νιώθεις την ανάγκη να συμπληρώσεις κάτι ακόμα. Να τους πεις ότι αν δεν υπήρχε αυτό που οι μεγάλοι λένε οικονομική κρίση, θα ήταν ίσως η πρώτη γενιά που παρά τα πολλά προβλήματα, μεγαλώνουν τουλάχιστον χωρίς πολέμους, δικτατορίες, πείνα και ξενιτειά. Όμως η κρίση υπάρχει και συνεχίζεται τόσα χρόνια τώρα και κανείς δεν ξέρει πού θα μας βγάλει, γι’ αυτό δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στη ζωή τίποτα δεν χαρίζεται και όλα τα πετυχαίνουμε με αγώνες.

Το «θαύμα»…

Θα ’πρεπε βέβαια μετά από τόσα χρόνια στην τάξη να το περιμένεις ότι τα παιδιά δε θα σ’ τη χαρίσουν αλλά θα σε στριμώξουν πάλι, αφού τα πράγματα έφτασαν εκεί. Η μικρή από τη Ρουμανία με το ελληνικό όνομα Ελένη θα σηκώσει το χέρι και θα ρωτήσει γιατί λοιπόν οι άνθρωποι σήμερα δεν αγωνίζονται αφού «τους κάνουν τόσα πολλά άσχημα πράγματα», κι εσύ για να ξεφύγεις από την αμηχανία και να κερδίσεις χρόνο για να βρεις μια κατάλληλη απάντηση, θα απευθύνεις το ερώτημα στην τάξη, χωρίς βέβαια να πιστεύεις πραγματικά ότι μπορεί να απαντηθεί. Όμως τότε θα συμβεί το θαύμα που θα σε κάνει να αναρωτηθείς μήπως πράγματι τα παιδιά τα ξέρουν όλα. Ο μικρούλης ο Θανασάκης που μοιάζει με δευτεράκι και που μέχρι τώρα είχε δείξει το ταλέντο του μόνο στο να παρατονίζει τις λέξεις και στο να κάνει τρίπλες στην αυλή, θα συνοψίσει με θαυμαστό τρόπο τη λενινιστική ρήση -ή τουλάχιστον τη μισή από αυτή- με δυο λόγια: «Οι άνθρωποι φοβούνται, κύριε. Για να αγωνιστούν, πρέπει να μην αντέχουν άλλο».

Γ.Π.

Η κρίση στη δημοτική παράταξη «Δύναμη πολιτών» με επικεφαλής τον δήμαρχο Άρη Βασιλόπουλο, βαθαίνει. Ύστερα από την επιστολή παραίτησης 4 κεντρικών στελεχών της παράταξης, τις τελευταίες μέρες δημοσιεύτηκε η επιστολή αποχώρησης ενός ακόμη σημαντικού της στελέχους, της Βάλιας Ματσουκά. Η Βάλια Ματσουκά διετέλεσε δημοτική σύμβουλος προ των εκλογών του 2014 και παραιτήθηκε για να πάρει τη θέση της ο Άρης Βασιλόπουλος ώστε να διευκολυνθεί η ανάδειξή του σε επικεφαλής της παράταξης στις Αυτοδιοικητικές εκλογές του 2014. Στη συνέχεια, υπήρξε κεντρικό στέλεχος της παράταξης και εκλεγμένη γραμματέας της από το 2014 μέχρι και το Φεβρουάριο του 2018, οπότε και παραιτήθηκε. Στη συνέχεια, παραθέτουμε την επιστολή της.

Επιστολή αποχώρησης της Βάλιας Ματσουκά

H Δημοτική Παράταξη «Δύναμη Πολιτών-Αντίσταση, Συμμετοχή, Δημιουργία» δημιουργήθηκε το 2010 με επικεφαλής τον Θ. Μάλλιο με δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ (τότε στην αντιπολίτευση) για να εκφράσει σε τοπικό επίπεδο ένα μέρος του λαού μας, για την κατάργηση του «Καλλικράτη» και των νεοφιλελεύθερων αναδιαρθρώσεων στην τοπική αυτοδιοίκηση που είχαν οδηγήσει σε μαζικές απολύσεις και εμπορευματοποίηση των δημοτικών λειτουργιών που επέβαλαν στη χώρα μας οι συγκυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ.

Η Δύναμη Πολιτών πήρε μέρος στις δημοτικές εκλογές το 2010 και κέρδισε θέση στην αντιπολίτευση. Το 2014, με πρόταση των μελών της ιδρυτικής συνέλευσης, πολιτών της ΝΦ-ΝΧ, ανένταχτων αγωνιστών της αριστεράς ψηφίστηκε επικεφαλής ο νυν δήμαρχος.

Νέα πρόσωπα και νεαρά άτoμα αποτέλεσαν ένα εναλλακτικό ψηφοδέλτιο με πρόγραμμα, αρχές και ανθρώπινο δυναμικό απέναντι στο τοπικό κατεστημένο. Μετά τη μεγάλη νίκη των δημοτικών εκλογών του 2014, έγινε μεγάλη προσπάθεια και παρουσιάστηκε έργο από τη δημοτική αρχή μαζί με την πλειοψηφία των μελών και των ανθρώπων της αριστεράς που στοιχήθηκαν βοηθώντας την προσπάθεια αυτή.

Η βίαιη επίθεση που δέχτηκε η δημοτική αρχή σε προσωπικό, επικοινωνιακό και πολιτικό επίπεδο όταν αντιστάθηκε στο σχεδιασμό ενός (πολεοδομικού-πολιτιστικού-περιβαλλοντικού-κοινωνικού) πλάνου αλλοίωσης του χαρακτήρα της πόλης μας έφερε κλυδωνισμούς στην παράταξη. Στην αλλοίωση του χαρακτήρα της πόλης εντάχθηκε και η φωτογραφική τροπολογία για την εξυπηρέτηση επιχειρηματικών συμφερόντων που πρότεινε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και ψηφίστηκε στη Βουλή από όλα τα κόμματα πλην ΚΚΕ για την αρπαγή του Άλσους και του κέντρου της πόλης. Παρ’ όλα αυτά, η πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου και ένα μικρό μέρος της αντιπολίτευσης και συλλογικοτήτων στάθηκε αξιοπρεπώς υπέρ της πόλης.

Διετέλεσα εκλεγμένη γραμματέας της παράταξης από το 2014 μέχρι το Φεβρουάριο του 2018. Η πολιτική γραμματεία της παράταξης ουσιαστικά λειτούργησε μέχρι το καλοκαίρι του 2017, οπότε παραιτήθηκαν 3 μέλη της. Η γραμματεία έκτοτε δεν λειτούργησε και οι επανειλημμένες προσπάθειές μου να γίνει γενική συνέλευση και λαϊκές συνελεύσεις σε γειτονιές απέβησαν μάταιες. Οι προσπάθειές μου να λειτουργήσουμε συνεχίστηκαν μάταια. Δεν θέλησα να χρησιμοποιήσω το δικαίωμα που μου έδινε το καταστατικό, να καλέσω γενική συνέλευση με συλλογή υπογραφών από τα μέλη κόντρα στη θέληση του δημάρχου. Πίστεψα ότι θα ήταν πλήγμα στην παράταξη και θα παρέκαμπτα το δήμαρχο. Λάθος μου, γιατί δημιουργήθηκε η εντύπωση στα μέλη της παράταξης πως απέχω από τα καθήκοντά μου.

Τον Φεβρουάριο του 2018, στην παραίτησή μου από γραμματέας επεσήμανα πως υπάρχουν σοβαρά προβλήματα πολιτικού προσανατολισμού. Τόνισα ότι διαπιστώνουμε καθημερινά στα μέλη μας προβληματισμούς που δεν αντιμετωπίζουμε πολιτικά αλλά τα αποσιωπούμε. Θα μπορούσαμε με ανοιχτή συζήτηση και γόνιμη αντιπαράθεση να δουλέψουμε δημιουργικά. Αντί γι’ αυτό, ο δήμαρχος ακολούθησε παρελκυστική τακτική συνεχών αναβολών, με αποτέλεσμα να διαιωνίζονται τα προβλήματα και να δημιουργούνται κι άλλα. Η αιτία ήταν να μην αναδειχθούν οι διαφωνίες, παρά μόνο στο χρόνο που θα βόλευε το σχεδιασμό του δημάρχου. Δεν θέλησε να υπάρχει κριτική ούτε πολιτική αντιπαράθεση. Δεν αντιλήφθηκε ότι όταν η κριτική δεν είναι πλέον ανεκτή, είναι απαραίτητη όσο ποτέ; Μήπως, όπως φάνηκε, είχε ήδη πάρει τις αποφάσεις του;

Έτσι ξαφνικά έγιναν «ψεύτες και συκοφάντες» οι από την αρχή στενοί συνεργάτες του. Μέλη και στελέχη που «έβγαιναν από τα ρούχα τους» κάθε φορά με τα προβλήματα που δημιουργούσε η αντιδήμαρχος κ. Παπαλουκά, τώρα έχουν χάσει τη μνήμη τους.

Μετά από αυτές τις πολιτικές συμπεριφορές, οι προβληματισμοί ότι οι παραιτηθέντες και εγώ δεν ήρθαμε στη γενική συνέλευση, είναι αστείοι. Η Γενική Συνέλευση έμεινε «στον πάγο» τόσο καιρό και τώρα τη θυμήθηκαν. Όταν ζητήθηκε η παραίτηση της κ. Αναγνώστου, δεν υπήρχαν τέτοιες ευαισθησίες. Όταν το Φεβρουάριο ζητούσα σύγκληση της Γ.Σ., δεν άκουγε κανείς. Όταν αλλάζει η πολιτική ταυτότητα της Παράταξης, όλα παραμένουν «μέλι-γάλα».

Λυπάμαι (και λίγα λέω) που μένει για μένα στη μέση το έργο που πίστεψα και αγάπησα μέσα από τη δράση χρόνων που είχα στην αυτοδιοίκηση. Δεν έχω προσωπικές φιλοδοξίες και οι διαφορές μου δεν είναι προσωπικές, οι διαφορές που μας χωρίζουν είναι πολιτικές.

Ο αυτοσκοπός της επανεκλογής οδηγεί μακριά από την πραγματική πολιτική. Χωρίς συλλογικά όργανα αντί να ανοίξει τα χαρτιά του, ο δήμαρχος σύρθηκε σε πολιτικές επιλογές από εδώ και από εκεί. Με αυτούς τους όρους δεν ήταν δυνατή ούτε πολιτική συμφωνία κυρίων ούτε πολιτική διαφωνία κυρίων. Σιγά-σιγά, αφομοιώθηκε από τους τοπικούς μηχανισμούς εξουσίας, προσέγγισε πολιτικά το τοπικό κατεστημένο παραγόντων, την εκκλησία και την τοπική επιχειρηματικότητα. Δεν έχει τόση σημασία αν είναι ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ ή ΠΑΣΟΚ. Για το παιχνίδι αυτό, θυσίασε δημοτικούς συμβούλους και ιδρυτικά μέλη της παράταξης που τον στήριξαν στα δύσκολα (Λάλος-Πάνος-Κουμαριανός-Πρελορέντζος-Γαβριηλίδης) για να καλύψει αυτούς που είναι διατεθειμένοι να κάνουν ό,τι τους ζητήσει.

Δεν ανήκω εδώ και καιρό σε αυτή την «αριστερά» που θέλει έτσι να λέγεται σήμερα και λερώνει τους αγώνες και τις θυσίες που έγιναν στον τόπο (μετά από το Δημοψήφισμα του «ΟΧΙ» αποχώρησα από μέλος του ΣΥΡΙΖΑ). Η πολιτική του «εφικτού» του ΠΑΣΟΚ, έγινε τώρα συμβιβασμός με τα μνημόνια.

Αυτές οι πρακτικές δεν έχουν θέση στην αριστερά και υπηρετούν μόνο τη διατήρηση στην εξουσία. Η αριστερά δε χρειάζεται άλλους πολιτικούς καριέρας. Αυτό που χρειάζεται σήμερα η αριστερά είναι η γείωση με τον κόσμο και την τοπική κοινωνία, η ειλικρίνεια στα προβλήματα. Η τοπική αυτοδιοίκηση που στηρίζω είναι αυτή που αγωνίζεται, που διεκδικεί από την κεντρική εξουσία για τα συμφέροντα των κατοίκων και της πόλης.

Βάλια Ματσουκά

Παρασκευή 30 Νοέμβρη στις 9.30π.μ. ΟΛΕΣ-ΟΙ στα δικαστήρια της Ευελπίδων (κτήριο 2 – αίθουσα 1)  αλληλεγγύη στους διωκόμενους συνδικαλιστές Χρήστο Βαγενά και Ελένη Μανουρά – Στάση εργασιας της ΠΟΠΟΚΠ 7-11 π.μ

Την Παρασκευή 30 Νοέμβρη εκδικάζεται η εξ αναβολής υπόθεση των διωκόμενων συνδικαλιστών του Συλλόγου Εργαζομένων ΟΑΕΕ, Ελένη Μανουρά και Χρήστος Βαγενάς.

Οι δύο συνδικαλιστές της Αριστερής Κίνησης Εργαζομένων ΟΑΕΕ έχουν παραπεμφθεί στο Β’ Αυτόφωρο Μονομελές Πλημμελειοδικείο με την κατηγορία της διατάραξης οικιακής ειρήνης, καθώς πραγματοποιούσαν κατάληψη σε υποκαταστήματα του ΟΑΕΕ, μετά από απόφαση του ΔΣ του σωματείου τους.

Μετά από καταγγελία “αγανακτισμένης” ασφαλισμένης διώκονται επειδή έκαναν πράξη μία μορφή κινητοποίησης που εφαρμόζεται εδώ και δεκάδες χρόνια από τα συνδικάτα και το εργατικό κίνημα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά από τους περιορισμούς στο δικαίωμα στην απεργία και τις συνδικαλιστικές άδειες ενδεχομένως να σκέφτεται πως μπορεί να περιορίσει κι άλλο τα μέσα πάλης των εργαζομένων.

Η συμπαράσταση και η αλληλεγγύη ήταν μεγάλη από δεκάδες σωματεία και εκατοντάδες εργαζόμενους, που στηρίζουν και έμπρακτα τον αγώνα τον δύο συνδικαλιστών με ψηφίσματα και συγκεντρώσεις στα Δικαστήρια.

Το νέο ραντεβού είναι την Παρασκευή 30/11/2018 στην Ευελπίδων, Κτίριο 2 αίθουσα 1 στις 9:00 πμ.

Η ΠΟΠΟΚΠ (μία από τις δύο ομοσπονδίες των εργαζομένων στα Ασφαλιστικά Ταμεία) έχει προκηρύξει στάση εργασίας από τις 7πμ – 11πμ για να διευκολύνει την παρουσία των εργαζομένων στα δικαστήρια.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ – ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ

ΠΑΝΑΤΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΠΟΠΟΚΠ

Αθήνα,29-11-2018
Αρ.Πρωτ:3690

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Συναδέλφισσες – οι,

Το Δ.Σ. της ΠΟΠΟΚΠ προκηρύσσει για αύριο Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2018 νέα Παναττική Στάση Εργασίας από τις 7.00 πμ έως 11.00 πμ και συγκέντρωση στις 9.30 π.μ. στο κτίριο 2 των Δικαστηρίων της Ευελπίδων για τη στήριξη των συναδέλφων Ελένης Μανουρά και Χρήστου Βαγενά.

Οι δύο αγωνιστές συνάδελφοι, μέλη του Δ.Σ του ΠΣΕ ΟΑΕΕ και της Ομοσπονδίας συνελήφθησαν την Δευτέρα 19 Νοεμβρίου στη Διεύθυνση Ανατολικής Αττικής για τη συμμετοχή τους στις πολυήμερες κινητοποιήσεις του Συλλόγου και αύριο πραγματοποιείται η εξ αναβολής δίκη τους.

Ευχαριστούμε τόσο την ΑΔΕΔΥ όσο και τις Ομοσπονδίες και τα Σωματεία για τη μέχρι τώρα συμπαράστασή τους και τους καλούμε να στηρίξουν με την παρουσία τους και την αυριανή συγκέντρωση.

ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ
Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ

Ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας Ανεξάρτητων Εκπαιδευτικών ΠΕ

Τον τελευταίο καιρό το αυγό του φιδιού επωάζεται μέσα στα σχολεία. Ένα συνονθύλευμα φασιστών, ακροδεξιών και εθνικιστών με το μανδύα του «πατριώτη» προσπαθούν να προτρέψουν τα παιδιά να αγωνιστούν με όπλο την κατάληψη και τη Μακεδονία που είναι μόνο «ελληνική». Τα παρακινούν και τους υποδεικνύουν να δώσουν αγώνες για επέκταση των συνόρων και κατάληψη εδαφών έξω από τον σημερινό ελλαδικό χώρο δηλ. για πόλεμο,καλλιεργούν το μίσος και το ρατσισμό για τις διπλανές χώρες, ενώ δεν λένε κουβέντα και τάσσονται υπέρ του πολεμοχαρούς ΝΑΤΟ και τις οικονομικές και πολιτικές εξουσίες της Ε.Ε., των κυβερνήσεων και κομμάτων που τους στηρίζουν και που επεμβαίνουν στρατιωτικά και καθορίζουν τις ζωές και τις τύχες όλων των λαών του πλανήτη.

Την ίδια ώρα ακροδεξιοί γονείς απειλούν εκπαιδευτικούς που παίρνουν ανοιχτά θέση ενάντια στις μιλιταριστικές παρελάσεις που προπαγανδίζουν την ανωτερότητα της φυλής, και καλλιεργούν τον εθνικισμό, που διδάσκουν στα παιδιά τον αγώνα του Πολυτεχνείου του ’73 για δημοκρατία-λαοκρατία και ενάντια στον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ (σε σχολεία στα Χανιά και στην Α’ Αθήνας),τους αγώνες ενάντια στο φασισμό στο Β Παγκόσμιο πόλεμο(Ν. Φιλαδέλφεια),τους αγώνες ενάντια στη μισαλλοδοξία (Βέροια) με συνθήματα πάνω στους τοίχους, ευθείες απειλές και τηλεφωνήματα.

Το σκηνικό αυτό δεν είναι μεμονωμένο και δεν προέκυψε τυχαία. Έχει τις ρίζες του στο ξέπλυμα των εθνικιστικών και φασιστικών ιδεών από τα κόμματα της δεξιάς και της σοσιαλδημοκρατίας και τους πολιτικούς τους,αλλά και από όλα τα συστημικά ΜΜΕ και στην συνακόλουθη επιρροή τους στην κοινωνία. Έχει τις αιτίες του στη φτώχεια και την εξαθλίωση που φέρνουν οι κυβερνήσεις των μνημονίων στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Στην επιλογή και της σημερινής κυβέρνησης, στο όνομα της αριστεράς, εκτός από τα μνημόνια, να εμπλακεί σε ιμπεριαλιστικούς και φιλοπόλεμους σχεδιασμούς στα Βαλκάνια για τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης, να υπογράψει κατάπτυστες συμφωνίες για την αποτροπή της εισόδου προσφύγων και μεταναστών στη χώρα. Όλα αυτά μαζί καλλιεργούν το φόβο και την απογοήτευσηκαι αφήνουν χώρο για ακροδεξιές ρητορείες και προπαγάνδα, για εθνικιστικά συλλαλητήρια που αξιοποιούν οι φασίστες της ΧΑ για να αθωωθούν για τις δολοφονίες και τα εγκλήματά τους εν όψη της δίκης τους, αναβαπτιζόμενοι στην κολυμβρήθρα του «πατριωτισμού»! Αγωνιούν να ξαναβγούν στην επιφάνεια, προσπαθώντας να στρέψουν τον θυμό και την οργή της κοινωνίας ενατίον του άλλου λαού, του μετανάστη, του πρόσφυγα, του διαφορετικού, εναντίον όσων αγωνίζονται ενάντια στο φασισμό-ναζισμό που πάνε κόντρα στα σχέδιά τους, που τους ξεσκεπάζουν, που αναδεικνύουν το ρόλο τους.

Καλούμε μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς να γυρίσουν την πλάτη στις φωνές του εθνικισμού, του μίσους, του ρατσισμού, του φασισμού και του πολέμου μέσα και έξω απ΄τα σχολεία. Να αντισταθούν σ΄αυτούς που τελικά αποτελούν το δεκανίκι του συστήματος και που του είναι τόσο χρήσιμοι για να καλλιεργούν το φόβο στην κοινωνία και να στρέφουν αλλού την λαϊκή οργή. Ενάντια σε αυτούς που αντιδρούν με λύσσα στο δικαίωμα όλων των παιδιών στη μόρφωση, τη δωρεάν δημόσια παιδεία, τα ανοιχτά σχολεία για όλα τα παιδιά, των όλων, των ίσων, των διαφορετικών. Ενάντια σε αυτούς που θέλουν νέα παιδιά-θύματα των πολέμων και της προσφυγιάς.

Να μπούμε φραγμός στην διάδοση της εθνικιστικής προπαγάνδας και ρητορίας στα σχολεία και των φασιστικών-νεοναζιστικών ιδεών. Να οργανώσουμε αντιφασιστικές και αντιπολεμικές δράσεις στα σχολεία μας, να μιλήσουμε για τα εγκλήματα του φασισμού-ναζισμού, να διδάξουμε την αλληλεγγύη και τη συναδέλφψση των λαών που δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν αλλά παρά πολλά να μοιραστούν!

Έξω το μίσος, οι φιλοπόλεμες κραυγές, ο εθνικισμός και ο φασισμός απ΄τα σχολεία μας.

Οι μαθητές,οι εκπαιδευτικοί και το γονεϊκό κίνημαέχουν πολλά πραγματικά προβλήματα και πολλούς λόγους να διαμαρτύρονται και να κινητοποιούνται με όποιο τρόπο επιλέξουν .

Τον εθνικισμό και το φασισμό θα τον τσακίσουν οι κοινοί ταξικοί αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας.

28/11/2017

του Αντώνη Νταλακογεώργου – Προέδρου της ΠΕΝΕΝ

Ένα κοινωνικο – οικονομικό και πολιτικό σκάνδαλο μεγατόνων το οποίο αποσιωπάται ….
Εφοπλιστές πέταξαν στον κάλαθο των αχρήστων την εθελοντική φορολογική εισφορά

Πριν λίγες μέρες ανακοινώθηκε από την ελληνική Βουλή ότι συγκροτήθηκε η ομάδα από 46 βουλευτές που θα μετέχουν στην ειδική Επιτροπή για την αναθεώρηση του Συντάγματος.

Ως γνωστό η κυβέρνηση είχε συστήσει για τον σκοπό αυτό την «Επιτροπή διαλόγου για την συνταγματική αναθεώρηση».

Η ΠΕΝΕΝ ήταν το μοναδικό Ναυτεργατικό Σωματείο που απέστειλε στην Επιτροπή αυτή την πρότασή της. Στο έγγραφο της ΠΕΝΕΝ σύμφωνα με το εισαγωγικό της σημείωμα τόνιζε: «Το σύνταγμα του 1952 για πρώτη φορά περιέλαβε την διάταξη του άρθρου 112 που όριζε ότι Νόμος εφάπαξ εκδιδόμενος θέλει ρυθμίσει την προστασία των εκ της αλλοδαπής εισαγομένων προς τοποθέτηση στη χώρα κεφαλαίων».

Σε εκτέλεση της συνταγματικής αυτής επιταγής εκδόθηκε το με σαφώς υποτελή προς τους ξένους επενδυτές χαρακτήρα Ν.Δ 2685/53 «περί επενδύσεως και προστασίας κεφαλαίων εξωτερικού», οι ρυθμίσεις του οποίου περί εξασφάλισης των ξένων κεφαλαίων, μέσω σειράς προκλητικών προνομίων στο ξένο κεφάλαιο που επενδύει στην Ελλάδα, σημειωτέον ότι σε κανένα άλλο σύνταγμα του κόσμου δεν συναντάται.

Το Ν.Δ 2687/53 «περί επενδύσεως και προστασίας κεφαλαίων εξωτερικού καθώς και ο νεότερος ν. 27/75 «περί φορολογίας πλοίων επιβολής εισφοράς προς ανάπτυξη της Εμπορικής Ναυτιλίας εγκαταστάσεως αλλοδαπών Ναυτιλιακών επιχειρήσεων και ρυθμίσεως συναφών θεμάτων (κεφάλαιο Α έως και Δ του τμήματος Α΄ του νόμου) με τον οποίο καθορίζεται η φορολόγηση του εφοπλιστικού κεφαλαίου, είναι νόμος αυξημένης τυπικής ισχύος (υπερισχύουν κάθε νόμου και/ή υπουργικής απόφασης έχουν την ίδια ισχύ με το σύνταγμα και συνεπώς δεν μπορούν να καταργηθούν από κανέναν άλλο νόμο παρά μόνο από συντακτική Βουλή που θα τροποποιεί το σύνταγμα), σύμφωνα με την πρόβλεψη του άρθρου 107 του συντάγματος.

Στο σημείο αυτό πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι στις προγραμματικές διακηρύξεις του κυβερνώντος ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνεται η θέση για κατάργηση της συνταγματικής κατοχύρωσης της φοροασυλίας των εφοπλιστών (57 φοροαπαλλαγές).

Θεωρούμε αδιανόητο η συγκροτημένη πολιτεία και η ελληνική Βουλή να αφήσει άθικτη και αλώβητη την εφοπλιστική ασυδοσία εν όψει της νέας συνταγματικής μεταρρύθμισης..

Η επιχειρηματική και φορολογική ασυδοσία των εφοπλιστών

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του κράτους, η προβλεπόμενη και μοναδική φορολογία των εφοπλιστών η οποία υπολογίζεται και καταβάλλεται επί της χωρητικότητας των πλοίων (κόροι ολικής χωρητικότητας) για το έτος 2016 το ύψος της ήταν 27 εκατομμύρια ευρώ, αντίστοιχα τον ίδιο χρόνο η συνεισφορά των Ναυτεργατών ανήλθε στο ποσόν των 56 εκατομμυρίων ευρώ….

Θεωρούμε τεράστιο κοινωνικό – οικονομικό και πολιτικό σκάνδαλο το γεγονός ότι μεσούσης της οικονομικής κρίσης και υποτίθεται εν μέσω προσπαθειών της κυβέρνησης να ενισχύσει τα φορολογικά έσοδα του κράτους, την στιγμή κατά την οποία οι έλληνες εργαζόμενοι αλλά και τα μικρομεσαία κοινωνικά – λαϊκά στρώματα δεινοπαθούν από την σκληρή και ανάλγητη κυβερνητική πολιτική της λιτότητας και της φοροεπιδρομής και καθημερινά γίνονται θύματα αρπαγής των καταθέσεων και της ακίνητης περιουσίας ακόμη και της πρώτης κατοικίας καταβάλλοντας φόρο ακόμη και για τον «εισπνεόμενο αέρα», να διατηρείται η πρωτοφανής φορολογική ασυδοσία των εφοπλιστών που με έναν αποικιοκρατικό νόμο, εδώ και δεκαετίες αποτελεί το «ιερό ευαγγέλιο» όλων των κυβερνήσεων, διασφαλίζεται η φοροασυλία των ελλήνων εφοπλιστών.

Πρόκειται για τον νόμο 27/75 «περί φορολογίας πλοίων κ.λπ» που στα 30 άρθρα περιλαμβάνει περισσότερες από 57 σκανδαλώδεις φοροαπαλλαγές, μεταξύ των οποίων οι κυριότερες είναι οι παρακάτω:

• Απαλλάσσονται από οποιοδήποτε φόρο εισοδήματος τα κέρδη που προκύπτουν από την εκμετάλλευση των πλοίων.

• Απαλλάσσεται από κάθε φορολογία η υπεραξία που μπορεί να πραγματοποιηθεί είτε από την πώληση κάποιου πλοίου είτε από την είσπραξη ασφαλιστικής αποζημίωσης είτε από άλλη αιτία.

• Απαλλάσσεται από φόρο εισοδήματος το ποσό των καθαρών κερδών ή μερισμάτων κάθε ημεδαπής ή αλλοδαπής εταιρείας και μεταξύ των άλλων στα ακαθάριστα έσοδα του πλοίου και των συνολικών ακαθάριστων εσόδων της εταιρείας.

• Απαλλάσσονται από την φορολογία πλοία Α΄ κατηγορίας ναυπηγημένα στην Ελλάδα.

• Απαλλάσσονται από τον φόρο πλοία Α΄ κατηγορίας που υφίστανται επισκευές και οι δαπάνες για αυτές καλύπτονται με εισαγωγή συναλλάγματος. Η απαλλαγή δεν μπορεί να υπερβεί το 50% της δαπάνης.

• Μείωση του φόρου κατά 50% σε πλοία Β΄ κατηγορίας.

• Μείωση του φόρου κατά 60% σε Ε/Γ πλοία ανεξαρτήτως ηλικίας αυτών.

• Απαλλάσσονται από τον φόρο πλοία Β΄ κατηγορίας καθώς και φορτηγά ηλικίας μικρότερης των 10 ετών.

• Απαλλάσσονται από τον φόρο φορτηγά πλοία της παραπάνω κατηγορίας εφόσον έχουν ηλικία μικρότερη των 30 ετών.

• Απαλλάσσεται από κάθε φόρο, τέλος ή εισφορά ή κρατήσεις υπέρ του Δημοσίου ή κάποιου τρίτου το εισόδημα που αποκτάται από γραφεία ή υποκαταστήματα αλλοδαπών ναυτιλιακών επιχειρήσεων που εγκαθίστανται στην Ελλάδα. Επίσης απαλλάσσεται από το φόρο κύκλου εργασιών και τελών χαρτοσήμου και κάθε κράτησης ή τέλους υπέρ τρίτου, πλην των ανταποδοτικών, των συμβάσεων, των εισπράξεων και πληρωμών και γενικά οποιωνδήποτε πράξεων που διενεργούνται από τα γραφεία ή υποκαταστήματα ή για λογαριασμό των αντιπροσωπευόμενων επιχειρήσεων κατά την άσκηση των εργασιών ή την παροχή υπηρεσιών.

• Απαλλάσσεται από κάθε φόρο, τέλος, εισφορά ή κράτηση το εισόδημα που δημιουργείται από την εκμετάλλευση πλοίου στο εξωτερικό. Την απαλλαγή αυτή απολαμβάνουν οι μέτοχοι ή οι εταίροι των εταιρειών.

• Απαλλάσσονται από κάθε τέλος, τα έγγραφα που συντάσσονται για την εφαρμογή του Ν. 27/1975.

• Απαλλάσσεται από κάθε φόρο, τέλος ή εισφορά το εισόδημα που αποκτάται από εταιρείες χαρτοφυλακίου που κατέχουν αποκλειστικά μετοχές εταιρειών πλοιοκτητριών που βρίσκονται υπό ελληνική σημαία.

• Απαλλάσσονται από κάθε τέλος ή άλλη επιβάρυνση υπέρ του Δημοσίου ή τρίτων η διανομή κερδών και το καθαρό προϊόν της εκκαθαρίσεως αυτής, η ανάληψη κεφαλαίου και οι σχετικές εξοφλητικές αποδείξεις, οι εγγραφές στα βιβλία της εταιρείας και τα δικαιολογητικά καθώς και άλλα έγγραφα που αφορούν πράξεις που ενεργεί η εταιρεία στο εξωτερικό και έρχονται στην Ελλάδα, οι καταθέσεις και τα δάνεια των μετόχων, η κεφαλαιοποίηση των κερδών και η μη ανάληψη των κερδών από τους μετόχους.

• Απαλλάσσονται από το φόρο κληρονομιάς πλοία χωρητικότητας άνω των 1.500 κόρων, μερίδια πλοίων, μετοχές ημεδαπών ή αλλοδαπών εταιρειών που είναι πλοιοκτήτριες τέτοιων πλοίων.

• Απαλλάσσεται από το φόρο μεταβίβασης η εκποίηση: α) των επιβατηγών πλοίων, β) των πλοίων που είναι άνω των 500 και μέχρι 3.000 κόρων και τα οποία προχωρούν σε εκποίηση ολόκληρου του πλοίου ή μεριδίων του.

• Απαλλάσσονται από το φόρο μεταβίβασης τα πάσης φύσεως τέλη, πλην τελών χαρτοσήμου ή δικαιώματα υπέρ τρίτων, η εκποίηση ολόκληρου του πλοίου ή μεριδίων του.

• Απαλλάσσονται από τον ειδικό φόρο κατανάλωσης τα ενεργειακά προϊόντα τα οποία παραλαμβάνονται για να χρησιμοποιηθούν ως καύσιμα για τη ναυσιπλοΐα στα ύδατα της Ευρωπαϊκής Ένωσης συμπεριλαμβανομένης και της επαγγελματικής αλιείας.

• Απαλλάσσονται από φόρο, τέλη χαρτοσήμου και από κάθε άλλη επιβάρυνση οι τόκοι, οι προμήθειες και οι εργασίες σε συνάλλαγμα ναυτιλιακών τραπεζών. Επίσης, από τους παραπάνω φόρους απαλλάσσονται τα ναυτιλιακά ομολογιακά δάνεια.

• Απαλλάσσονται από το φόρο κληρονομιάς τα πλοία χωρητικότητας άνω των 1.500 κόρων, μερίδια πλοίων, μετοχές ημεδαπών ή αλλοδαπών εταιρειών που είναι πλοιοκτήτριες τέτοιων πλοίων.

• Απαλλάσσονται από τα τέλη χαρτοσήμου και από κάθε τέλος, κράτηση και εισφορά, δικαίωμα ή παράβολο ή άλλη επιβάρυνση υπέρ του Δημοσίου ή τρίτου όλες οι δικαιοπραξίες και διενεργούμενες πράξεις, που αφορούν τη χρηματοδότηση ναυτιλιακών και ναυπηγικών επιχειρήσεων. Την παραπάνω απαλλαγή έχουν και η εγγραφή, η εξάλειψη υποθήκης πλοίων ή ακινήτων κ.λπ. των παραπάνω επιχειρήσεων.

• Απαλλάσσονται από το ΦΠΑ οι παραδόσεις και εισαγωγές πλοίων ή άλλων πλωτών μέσων για εμπορική ή άλλη εκμετάλλευση με εξαίρεση τα σκάφη ιδιωτικής χρήσης που προορίζονται για αναψυχή ή αθλητισμό, καθώς και οι παραδόσεις και εισαγωγές υλικών και εφοδίων καθώς και των σχετικών υπηρεσιών για την εξυπηρέτηση των ανωτέρω πλοίων. Kαι επιπλέον οι εφοπλιστές απαλλάσσονται του ΦΠΑ των αγορών στην Ελλάδα, προϊόντων που προορίζονται για τις τροφοδοσίες των πλοίων τους. Είναι γνωστό στην Ακτή Μιαούλη ότι ακόμη και τα πάγια έξοδα για γραφικά, χαρτικά φορτώνονται στα έξοδα των πλοίων. Απαλλάσσονται ακόμη και από τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης στα ποτά και τα καπνικά είδη.

Τέλος οι εφοπλιστές απολαμβάνουν ένα ακόμα σκανδαλώδες προνόμιο. Το αφορόλογητο ναυτιλιακό πετρέλαιο, το οποίο σε μεγάλο βαθμό καταλήγει στο λαθρεμπόριο καυσίμων που λυμαίνονται διάφορα παράνομα κυκλώματα, με αποτέλεσμα το ελληνικό δημόσιο να έχει κάθε χρόνο απώλεια εσόδων γύρω στο 1 δις ευρώ.

Στην πράξη οι εφοπλιστές έχουν πλήρη φορολογική ασυλία, με εξαίρεση ένα συμβολικό παράβολο, ύψους 1 δολάριο τον κόρο (ο λεγόμενος tonnage tax), ανεξάρτητα από τα κέρδη εκμετάλλευσης του πλοίου. Η εθελοντική αποδοχή πληρωμής, ενός πρόσθετου φόρου που θεσπίστηκε το 2014, έχει προσωρινό χαρακτήρα. Παρ’ ότι ξεκίνησε ως υποχρεωτικός (Ν.4223/13), η κυβέρνηση Σαμαρά τον μετέτρεψε σε οικειοθελή εισφορά των εφοπλιστών.

Στον κάλαθο τω αχρήστων η εφοπλιστική εθελοντική εισφορά

Όπως προκύπτει από επίσημα στοιχεία, η πολυδιαφημισμένη εθελοντική φορολογική εισφορά κινείται σε θολά και βρώμικα νερά…..

Όπως εξηγούμε πιο πάνω οι Ναυτιλιακές εταιρίες ελληνικές ή ξένες με ελληνική ή ξένη σημαία με βάση τις διατάξεις του νόμου 27/75 δεν πληρώνουν τα όσα διαδοχικά συμφωνήθηκαν τόσο με την συγκυβέρνηση Ν.Δ – ΠΑΣΟΚ όσο και με την σημερινή ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Αυτό αφορά την μεγάλη πλειοψηφία των Ναυτιλιακών εταιριών.

Σύμφωνα με εξακριβωμένα στοιχεία των ελληνικών φορολογικών αρχών και του αρμόδιου Υπουργείου Οικονομικών για την περίοδο 2014-2017 το ελληνικό δημόσιο έχει εισπράξει μόνο το 1/5 της εθελοντικής εισφοράς που συμφωνήθηκε να πληρώσουν οι εφοπλιστές, δηλαδή 85 εκατομμύρια ευρώ ενώ η συμφωνία αφορούσε το ποσό των 420 εκατομμυρίων ευρώ την τετραετία 2014-2017.

Σημειώνουμε ότι η έκτακτη εισφορά των εφοπλιστών αρχικά επιβλήθηκε ως υποχρεωτική επί κυβέρνησης Σαμαρά (άρθρο 14 του νόμου 4223/2013) ενώ στην συνέχεια η πίεση και ο εκβιασμός που άσκησαν οι εφοπλιστές (ΕΕΕ) αποτυπώθηκε ως συμφωνία εθελοντικής εισφοράς μεταξύ Σαμαρά και ΕΕΕ (Άρθρο 42, νόμος 4301/2014) προκειμένου να μην αμφισβητηθεί το σκανδαλώδες προνομιακό φορολογικό καθεστώς των εφοπλιστών.

Ταυτόχρονα σε επίπεδο κουαρτέτου των δανειστών το παράνομο φορολογικό καθεστώς των εφοπλιστών στην χώρα μας παραμένει ανοιχτό, στην τελευταία έκθεση συμμόρφωσης Ιούλης 2018 αναφέρεται ότι έχει συμφωνηθεί η χρονική επέκταση της εθελοντικής εισφοράς και το 2018 και ότι στην συνέχεια θα καθιερωθεί ως φόρος για τον επαναπατρισμό κερδών από την Ναυτιλία. Ταυτόχρονα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανταγωνισμού δεν έχει κλείσει τυπικά την υπόθεση σχετικά με την άνιση φορολογική μεταχείριση των ελλήνων εφοπλιστών εντός της ΕΕ.

Η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου διαδραμάτισε ένα άθλιο ρόλο μέσα σε πλαίσια συναλλαγής και διαπλοκής με το ελληνικό εφοπλιστικό κατεστημένο και στην ουσία προώθησε απόλυτα τις θέσεις των εφοπλιστών οι οποίοι ζητούσαν μετ’ επιτάσεως να μην γίνει η παραμικρή αλλαγή στο θεσμοθετημένο καθεστώς της φοροασυλίας. Έτσι αποφασίστηκε να μην θιγεί τίποτα από την δομή της εφοπλιστικής φορολόγησης επικαλούμενοι την συνταγματική παράδοση που αυτά τα προνόμια είναι κατοχυρωμένα για το εφοπλιστικό κεφάλαιο. Μάλιστα Υπουργός της συγκυβέρνησης Ν.Δ – ΠΑΣΟΚ δήλωνε ότι «αν καταφέρουμε να παρουσιάσουμε ότι εισπράττουμε 500 εκατομμύρια ευρώ σε μια τριετία από τους εφοπλιστές , ίσως αυτό κατεύναζε την κομισιόν».

Η Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών και η τότε κυβέρνηση από κοινού ήθελαν να αποκρούσουν την απόπειρα των Βρυξελλών «για φορολόγηση μερισμάτων από τις ναυτιλιακές εταιρίες».

Την πολιτική της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου την συνεχίζει στην ίδια ρότα η συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου και οι Υπουργοί Δρίτσας, Κουρουμπλής, Κουβέλης συνεχίζουν να δίνουν μάχη στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανταγωνισμού να μην «πειραχθεί» το απεχθές και βαθύτατα αντικοινωνικό καθεστώς της φοροασυλίας των εφοπλιστών το οποίο παραμένει ανέπαφο από το 1953 και μάλιστα σε αυτή την διαδρομή ενισχύθηκε για να αυγατίσει και μεγεθύνει την εφοπλιστική ανταγωνιστικότητα και κερδοφορία.

Έχει επίσης ενδιαφέρον να υπογραμμίσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στις προγραμματικές του διακηρύξεις διατυπώνει την θέση ότι θα επανεξέταζε «από μηδενική βάση την σχέση ανάμεσα στο ελληνικό κράτος, την Ναυτιλία και τον εφοπλιστικό κόσμο με στόχο την δημιουργία ενός δίκαιου φορολογικού καθεστώτος που θα ανταποκρίνεται στην συνταγματική επιταγή για την συμβολή όλων ανάλογα με την φοροδοτική ικανότητα στα δημόσια βάρη.

Ενδιαφέρον επίσης έχει ότι την εθελοντική εισφορά στην Βουλή δεν την ψήφισε ο τότε ΣΥΡΙΖΑ….

Ακολούθως ο Τσίπρας ως κυβέρνηση, με διαδοχικές δηλώσεις του στα Ποσειδώνια, στο Ίδρυμα Νιάρχος, στην επέτειο των 100 χρόνων από την ίδρυση της ΕΕΕ, και άλλοι πρωτοκλασάτοι Υπουργοί του έκαναν εντυπωσιακή στροφή και με δηλώσεις τους έπλεξαν το εγκώμιο της εφοπλιστικής επιχειρηματικότητας και ταυτόχρονα με την πολιτική τους επισφράγισαν την αδιατάρακτη συμμαχία και σύμπλευση με το εφοπλιστικό κατεστημένο το οποίο με κάθε ευκαιρία εξυμνούν και αγιοποιούν σε όλους τους τόνους ανακαλύπτοντας «ότι είναι στην πρωτοπορία της επιχειρηματικής δράσης», διαπίστωσαν «το επιχειρηματικό τους δαιμόνιο», την οξυδέρκεια, την εξωστρέφειά τους και την πρότυπη επιχειρηματικότητά τους και ταυτόχρονα ανακάλυψαν τον «μεγάλο πατριωτικό τους ρόλο»!!!

Το ελληνικό εφοπλιστικό κατεστημένο στην διάρκεια των χρόνων 2013-2018σε αγαστή συνεργασία με όλες τις κυβερνήσεις συνέχισε τις προσπάθειές του να ξεγλιστρήσει από την πίεση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανταγωνισμού, ταυτόχρονα στο ΣτΕ οι εφοπλιστές έχασαν μια μάχη όταν Ναυτιλιακή εταιρεία με σημαία Λιβερίας ελληνικής πλοιοκτησίας έπειτα από απόφαση του ΣτΕ σε παρεμφερή φορολογική υπόθεση (έκτακτη εισφορά κοινωνικής ευθύνης του νόμου 3845/2010) αποφάσισε ότι η Λιβεριανή εταιρεία όφειλε να πληρώσει τον έκτακτο φόρο…..

Σχετικά με την έκτακτη οικονομική εισφορά το κατάντημα πολλών εφοπλιστών είναι τέτοιο που ζητούν προκειμένου να την καταβάλουν να πληρώσουν με 6 ή 12 δόσεις!!!

Απ’ όλα τα παραπάνω προκύπτει ότι η εθελοντική εισφορά την οποία όλες οι κυβερνήσεις 2012-2018 διαφήμισαν και επικοινωνιακά αξιοποίησαν στο έπακρο οι εφοπλιστές απέτυχε και κατέρρευσε με πάταγο αποδεικνύοντας ότι το μεγάλο κεφάλαιο και κυρίως οι εφοπλιστές ήταν και παραμένουν κράτος εν κράτει!!

Ελάχιστα όμως φαίνεται απασχολεί το αστικό πολιτικό σύστημα και την «πρώτη φορά αριστερά» το γεγονός ότι δεν έχουν καταβληθεί εισφορές που αγγίζουν τα 335 εκατομμύρια ευρώ από τους μεγαλοσχήμονες εφοπλιστές οι οποίοι την ίδια περίοδο συνέχισαν την ανοδική τους πορεία όσο αφορά την αύξηση στον αριθμό των πλοίων, την κερδοφορία τους και συνεχίζουν να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην διεθνή Ναυτιλία!!!

Την ίδια στιγμή που το εφοπλιστικό κεφάλαιο απολαμβάνει μια ιδιότυπη φορολογική ασυλία και μια ασύδοτη επιχειρηματική δραστηριότητα που χαρακτηρίζεται από πλήθος προνομίων και στα ελληνικά και ελληνόκτητα πλοία κυριαρχεί το μοντέλο της μαύρης ανασφάλιστης και χαμηλόμισθης εργασίας, την στιγμή που το ελληνικό ναυτεργατικό δυναμικό εξοβελίζεται με βίαιο τρόπο, την στιγμή που ο ελληνικός εφοπλισμός έχει συγκριτικά με οποιονδήποτε άλλο κλάδο τις χαμηλότερες δαπάνες για την κοινωνική ασφάλιση των Ναυτεργατών και οι εκάστοτε κυβερνήσεις στηρίζουν τα συμφέροντά τους στα διεθνή φόρα (όπως γίνεται αυτή την περίοδο όπου στον IMO οι έλληνες εφοπλιστές είναι θλιβεροί πρωταγωνιστές για την διατήρηση των «βρώμικων καυσίμων» και στην αποτροπή ή παράταση του χρόνου για την έναρξη χρήσης στα πλοία των νέων καυσίμων, δίνουν μάχη με σύμμαχο την κυβέρνηση να μην περάσει η σχετική ρύθμιση η οποία συμβάλει στην παραπέρα προστασία του περιβάλλοντος).

Τα έργα και οι μέρες της συμμαχίας κυβέρνησης – εφοπλιστών αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα που δείχνει ότι η «αριστερά» του Τσίπρα είναι αλυσοδεμένη με τα επιχειρηματικά συμφέροντα και τις επιδιώξεις του εφοπλιστικού κατεστημένου.

ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ Η ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ ΤΩΝ ΕΦΟΠΛΙΣΤΙΚΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΩΝ

Ο επόμενος επίκαιρος σταθμός αυτής της σχέσης είναι η συνταγματική μεταρρύθμιση για την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ πριν την άνοδό του στην κυβέρνηση είχε επανειλημμένα καταγγείλει μετά βδελυγμίας σημειώνοντας την ανάγκη ότι η συνταγματική κατοχύρωση των εφοπλιστικών προνομίων πρέπει να καταργηθεί….

Όμως όπως προκύπτει από το έγγραφο της ΠΕΝΕΝ προς την Επιτροπή συνταγματικής αναθεώρησης αλλά και από τις προτάσεις ΣΥΡΙΖΑ – Τσίπρα που δόθηκαν στην δημοσιότητα με αφορμή την συγκρότηση της κοινοβουλευτικής επιτροπής των κομμάτων για τον σκοπό αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ «εξαφάνισε» την θέση του για κατάργηση της θεσμοθετημένης και συνταγματικά κατοχυρωμένης εφοπλιστικής ασυδοσίας.

Αυτό με την σειρά του επιβεβαιώνει πλήρως τις θέσεις – εκτιμήσεις και αξιολογήσεις της ΠΕΝΕΝ σχετικά με το άθλιο αλισβερίσι του εφοπλιστικού κατεστημένου με τον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος έχει γίνει άξιος διάδοχος των αστικών πολιτικών και με όρους διαπλοκής στηρίζει το καθεστώς των προνομίων τους.

Η Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ θεωρεί μέγιστο κοινωνικο-οικονομικό και πολιτικό σκάνδαλο το καθεστώς των εφοπλιστικών προνομίων και έχει δώσει αγωνιστικές μάχες όλα τα τελευταία χρόνια αυτό να καταργηθεί.

Αυτή την συνεπή παρέμβαση θα την συνεχίσουμε και θα την εντείνουμε ακόμη πιο πολύ, θα αποκαλύψουμε τα φτιασιδώματα που επιχειρεί η κυβέρνηση για την ενίσχυση και αναπαλαίωση του αστικού συτήματος μέσα από τις συνταγματικές αλλαγές και θα βρεθούμε στην πρώτη γραμμή του αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Στο πλαίσιο αυτό θα επαναφέρουμε την πρόταση στα πολιτικά κόμματα και στους Βουλευτές που συμμετέχουν στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή για την συνταγματική αναθεώρηση, πλην της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής.

Το Μέτωπο Ταξικής Ανατροπής καλεί όλους τους εργαζόμενους Ιδιωτικού – Δημοσίου να μετατρέψουν την απεργία της 28 Νοέμβρη σε Γενική Απεργία, για τα εργατικά αιτήματά μας! Επίσης καλεί όλους τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους άνεργους, τους νέους και τις νέες να ενισχύσουν το μπλοκ των σωματείων που καλούν σε απεργιακή συγκέντρωση στην Πατησίων μεταξύ Χαλκοκονδύλη & Στουρνάρη στις 11πμ.

Με την πεποίθηση ότι, για να έχουν προοπτική οι αγώνες των εργαζομένων, χρειάζεται ηενότητα και η κοινή δράση τους, κάτι που προσπαθούν με όλους τους τρόπους να υπονομεύσουν οι ηγεσίες του εργοδοτικού, κυβερνητικού και γραφειοκρατικού συνδικαλισμού,αξιοποιούμε την απεργία της 28 Νοέμβρη, για να προβάλουμε και να διεκδικήσουμε τα αιτήματα της τάξης μας, που δεν έχουν σχέση με αυτά των εταίρων της «Κοινωνικής Συμμαχίας», της ΓΣΕΕ και των εργοδοτών, αλλά ούτε και με τη στάση της ΑΔΕΔΥ, η οποία στέκεται αδιάφορη την ημέρα που θα απεργούν οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα.

Η αγωνιστική διάθεση που παρατηρείται σε πολλούς εργατικούς χώρους ιδιωτικού και δημοσίου τομέα, ιδιαίτερα από το καλοκαίρι και μετά, «αναζητά» σημείο ενοποίησης και μαχητικής έκφρασης. Αυτήν την αγωνία μοιραζόμαστε και επιχειρούμε να συμβάλλουμε με ενωμένες τις δυνάμεις μας για την επανεμφάνιση ενός μαζικού, διεκδικητικού εργατικού κινήματος στους δρόμους.

Διεκδικούμε να μπει τέλος στη λιτότητα και στη συνεχή συρρίκνωση των μισθών, των συντάξεων και των κοινωνικών και δημοκρατικών μας δικαιωμάτων και απαιτούμε:

– Αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, κατώτατο μισθό 751€ στον ιδιωτικό τομέα, κάλυψη των απωλειών των προηγούμενων χρόνων, καταβολή του δώρου Χριστουγέννων το 2018 και επαναφορά του 13ου και 14 μισθού για όλους τους συνταξιούχους και τους δημοσίους υπαλλήλους, καμία κατάργηση ή περικοπή του ανθυγιεινού επιδόματος και επέκτασή του και σε άλλες ειδικότητες.

– Τέλος στη φοροληστεία των εργαζομένων. Να πληρώσουν οι βιομήχανοι και οι εφοπλιστές που συνεχίζουν να αυξάνουν τα κέρδη τους και στην περίοδο της κρίσης. Άμεση επαναφορά του αφορολόγητου στα 12.000€.

– Επαναφορά των ΣΣΕ, της υποχρεωτικότητας, της επεκτασιμότητας και της Διαιτησίας, καθώς και της ΕΓΣΣΕ, για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού.

– Μείωση των ωρών εργασίας. Άμεσα στις 37.5 ώρες εργασίας την εβδομάδα, στην προοπτική του 35ωρου χωρίς μείωση αποδοχών και δικαιωμάτων.

– Μαζικές προσλήψεις για την κάλυψη όλων των αναγκών & κατάργηση της ελαστικής, ενοικιαζόμενης και εκ περιτροπής εργασίας. Μετατροπή όλων των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου, για πάγιες και σταθερές ανάγκες, σε Ιδιωτικό και Δημόσιο Τομέα.

– Αύξηση του επιδόματος ανεργίας στο 80% του κατώτατου μισθού (600,80€) και καταβολή του σε όλους τους ανέργους και για όλη τη διάρκεια της ανεργίας.

– Αποκατάσταση όλων των συντάξεων, κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου και όλων των αντιασφαλιστικών νόμων.

– Σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων & επαναφορά στο δημόσιο όλων των κοινωνικών υπηρεσιών και των επιχειρήσεων και οργανισμών στρατηγικής σημασίας, με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο.

– Υπεράσπιση της λαϊκής κατοικίας και της δημόσιας περιουσίας από τον εκπλειστηριασμό και το ξεπούλημά τους.

– Λεφτά για τις κοινωνικές ανάγκες (Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, ασφάλιση, κοινωνική προστασία, περιβάλλον κ.λπ.) και όχι για πολεμικούς εξοπλισμούς.

– Συνέχιση του αγώνα για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών και της επιτροπείας.

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους Ιδιωτικού – Δημοσίου να μετατρέψουν την απεργία της 28 Νοέμβρη σε Γενική Απεργία, για τα εργατικά αιτήματά μας!

Το ΜΕΤΑ καλεί όλους τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους άνεργους, τους νέους και τις νέες να ενισχύσουν το μπλοκ των σωματείων που καλούν σε απεργιακή συγκέντρωση στην Πατησίων μεταξύ Χαλκοκονδύλη & Στουρνάρη, στις 11πμ.

Του Σωτήρη Βλάχου

Οι δυνατότητες για λύση του εθνικού προβλήματος στην Κύπρο φαίνεται να εξαντλούνται. Με όλες τις απροσμέτρητες συνέπειες που αυτό θα συνεπάγεται σε αυτή τη γωνιά του πλανήτη που οι εθνικές συγκρούσεις μαίνονται ανεξέλεγκτες και χωρίς όρια.

Με την πολιτική του Ερντογάν που εναρμονίζεται με το γενικότερο κλίμα της περιοχής, το κλίμα των εθνικών αντιπαραθέσεων και πολέμων, που υποθηκεύει το μέλλον και του ίδιου του λαού του, φανερά πια συντονίζεται και η πολιτική της κυβέρνησης Αναστασιάδη.

‘Ότι κατακτήθηκε μέσα από πενήντα χρόνια συνομιλιών, ότι θεωρείτο ως δεδομένο, αμφισβητείται πια καθαρά. Όχι από την «αδιάλλακτη Τουρκία», αλλά από την ελληνοκυπριακή ηγεσία.

Η ίδια η λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας πάνω στην οποία η ελληνοκυπριακή πολιτική ηγεσία εστίασε όλες της τις προσπάθειες για τέσσερις δεκαετίες, αμφισβητείται από τον Νίκο Αναστασιάδη, που υιοθετεί πια τη θέση του Ραούφ Ντενκτάς, του τούρκικου στρατού και τούρκικου βαθιού κράτους.

Είναι πια χωρίς αμφισβήτηση το γεγονός ότι ήταν ο Αναστασιάδης που διέκοψε τη μεγάλη προσπάθεια στο Κραν Μοντάνα πριν ενάμιση χρόνο. Μια προσπάθεια που είχε φέρει τη λύση τόσο κοντά όσο ποτέ προηγουμένως.

Τη διέκοψε σπρώχνοντας τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ να εκθειάσει τη στάση της Τουρκίας.

Η διαλυτική στάση του Νίκου Αναστασιάδη και το ουσιαστικό σαμποτάρισμα των προσπαθειών λύσης, καταμαρτυρούνται από πολλούς χώρους. Αυτά καταγγέλλει η ελληνοκυπριακή αριστερά και ο Γενικός της Γραμματέας Άντρος Κυπριανού σε πολλές πρόσφατες παρεμβάσεις του, αλλά και πρώην κορυφαία στελέχη του κόμματος του Νίκου Αναστασιάδη, όπως ο Αλέκος Μαρκίδης, πρώην Γενικός Εισαγγελέας, ο Χρήστος Πουργουρίδης, για χρόνια Βουλευτής και πολλοί άλλοι.

Μόνο που κανείς στην Ελλάδα δεν πληροφορείται για αυτά από τα πολύ «αντικειμενικά» ΜΜΕ. Όχι πως τα ΜΜΕ στην Κύπρο είναι γενικά καλύτερα, αλλά εκεί οι εξελίξεις είναι σε πρώτο πλάνο, αφορούν τη ζωή και το μέλλον άμεσα και η ολοφάνερα υπονομευτική της διαδικασίας λύσης στάση Αναστασιάδη, έχει προκαλέσει κύμα αντιδράσεων και στο ίδιο του το κόμμα που δεν θα μπορούσαν να αποσιωπηθούν –στην Ελλάδα προς το παρόν τα καταφέρνουν.

Προς το παρόν στην Ελλάδα «Η κοινή γνώμη πληροφορείται απλώς ότι θα αρχίσει η γεώτρηση από την ΕXXON Mobil στο οικόπεδο 10 , ότι οι Τούρκοι στέλνουν δικό τους γεωτρύπανο…»

«Ακολουθεί η συνήθης διατύπωση για νέες τουρκικές προκλήσεις…»

«Για την άλλη , την παράλληλη πολιτική διαδικασία που γίνεται με πρωτοβουλία του ΓΓ του ΟΗΕ και αποσκοπεί στην συνέχιση και ολοκλήρωση των συνομιλιών από το σημείο που είχαν φτάσει πέρυσι στο Κρανς Μοντανά, τίποτε δεν πληροφορείται η ελληνική κοινή γνώμη» (Νικος Μπιστης Opinion 19 Νοεμβρίου 2018)

Και για την άλλη, την προκλητική για την ειρήνη πολιτική Αναστασιάδη, επίσης τίποτε δεν πληροφορείται η ελληνική κοινή γνώμη. Ούτε καν από τα έντυπα της αριστεράς που και αυτά εστιάζουν στην παρουσίαση της «τουρκικής αδιαλλαξίας και προκλητικότητας».

Ένα από τα θύματα του όλου σκηνικού είναι η τεράστια ευκαιρία που χάθηκε στο Κραν Μοντάνα.

Είχε εκεί για πρώτη φορά στην ιστορία καταγραφεί μια απρόσμενη για τους ε/κ εξέλιξη.

Μαζί με την παραχώρηση των εδαφών που ζητούσαν, συμπεριλαμβανομένης και της Μόρφου, και πολλών άλλων, το πιο ανέλπιστο βήμα αποτέλεσε η επίσημα δηλωμένη πρόθεση της Τουρκίας να αποσυρθεί από εγγυητής της Κυπριακής Δημοκρατίας, κάτι που της έδινε το δικαίωμα μονομερούς επέμβασης.

Τη θέση των εγγυητριών δυνάμεων θα έπαιρνε διεθνής δύναμη υπό τον ΟΗΕ, χωρίς κανένας πια να έχει το δικαίωμα μονομερούς επέμβασης.

Αυτό το ανέλπιστο βήμα φυσικά δεν έχει πρακτική σημασία. Πλαστά και υποκριτικά ο ανερχόμενος εθνικισμός στην ελληνοκυπριακή κοινότητα είχε αναγάγει το ζήτημα σε «μείζον». Πιθανότατα για να έχει ακόμα ένα πρόσχημα για να εμποδίσει τη λύση.

Η ασφάλεια των ελληνοκυπρίων εξαρτάται κύρια από τη δράση εθνικιστικών και φασιστικών ε/κ οργανώσεων και γεγονότων ανάλογων του ελληνικού πραξικοπήματος, που θα στοχοποιούσαν την τ/κ κοινότητα. Σε τέτοιες συνθήκες ο τούρκικος στρατός θα επέμβαινε είτε του είχε «παραχωρηθεί» το δικαίωμα επέμβασης είτε όχι.

Και δεν είναι μόνο αυτό το πρόβλημα με το ζήτημα της ανάδειξης των εγγυήσεων σε μείζον ζήτημα και της πρόταξης τους.

Για δεκαετίες συνομιλιών η ελληνοκυπριακή πολιτική ηγεσία δεν είχε τολμήσει ποτέ να βάλει αυτό το ζήτημα ως όρο για λύση του κυπριακού, διότι γνώριζε κάτι πολύ καλά. Αν η Τουρκία δεν τον δεχόταν, τότε οι διαπραγματεύσεις σταματούσαν, το κυπριακό έμενε άλυτο, τα τουρκικά στρατεύματα στη θέση τους, τα εδάφη της Βόρειας Κύπρου στην κατοχής της και οι εγγυήσεις σε ισχύ.

Τόσο κοντόφθαλμη ήταν ο πολιτική της πρόταξης των εγγυήσεων, τόσο αδιέξοδη, που ακόμα και ο πρώην Πρόεδρος της κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσος Παπαδόπουλος, που είχε στείλει το Σχέδιο Ανάν στο πυρ το εξώτερον, θρηνώντας περίπου για κάθε πρόνοια του, δεν είχε τολμήσει να θίξει αυτό το ζήτημα.

Το Κραν Μοντανά παρόλα αυτά αφαίρεσε και αυτό το «εμπόδιο». Έτσι, η διακοπή των συνομιλιών από τον Αναστασιάδη, άφηνε λίγες αμφιβολίες ότι πήγε στο Κραν Μοντανά όχι για να βρει λύση, αλλά για να τουμπάρει τη δυνατότητα λύσης, ότι και να συνέβαινε.

Όλες οι εξελίξεις από τότε σε αυτό συνηγορούν. Με κύρια ότι δεν χάνει πια ευκαιρία να αναδείξει τις «αδυναμίες» της ΔΔΟ.

Από το 1977 όμως η ΔΔΟ έγινε το αποδεκτό πλαίσιο αναζήτησης λύσης από όλη την ε/κ πολιτική ηγεσία.

Σαράντα περίπου χρόνια μετά, η ΔΔΟ αμφισβητείται από την κυβέρνηση του Νίκου Αναστασιάδη.

Ακόμα και αν θεωρούσαμε δεδομένο ότι η ΔΔΟ είναι μια κακή λύση, η απαξίωση της από την ε/κ πλευρά μετά από δεκαετίες συνομιλιών πάνω σε αυτή, μετά από επανειλημμένα ψηφίσματα του ΟΗΕ που τόνιζαν ότι αυτό είναι το πλαίσιο λύσης, μετά που κερδηθήκαν πάνω σε αυτή όλοι όσοι θεωρούνται σύμμαχοι, πραγματικοί και ιδεατοί, μαζί και η Ευρωπαϊκή Ένωση, φέρνει την ε/κ πλευρά στη θέση του απόλυτα εκτεθειμένου, ανυπόληπτου, ηττημένου.

Από αυτή τη στιγμή όλο το πεδίο είναι ανοικτό στην Τούρκικη Κυβέρνηση να κάνει ότι παιγνίδι θέλει έχοντας την «κατανόηση» όλων.

Ελπίδες ότι η αποκήρυξη της «κακής» ΔΔΟ θα οδηγήσει σε κάτι καλύτερο, μπορούν να στηθούν μόνο πάνω στην πιο ρηχή, ανεύθυνη πολιτική ανάλυση.

Η αποκήρυξη της ΔΔΟ τώρα, είναι η απόλυτη ήττα ακόμα και αν θεωρούσαμε δεδομένο ότι είναι μια κακή λύση.

Πόσω μάλλον αν εκτιμήσουμε τη ΔΔΟ ως αυτό που πραγματικά είναι: η μόνη λύση που μπορεί να κρατήσει τις δύο κοινότητες μαζί και να βάλει τις βάσεις για ένα ειρηνικό μέλλον.

Η ΔΔΟ που παρουσιάζεται σήμερα ως διχοτομική, είναι η μορφή πολιτεύματος που κρατεί ενωμένα μια σειρά κράτη.

Ένας μεγάλος αριθμός κρατών, όπως η Ελβετία, το Βέλγιο, η Αυστρία, ο Καναδάς, η Γερμανία, οι ΗΠΑ, λειτουργούν πάνω σε ομοσπονδιακή, κοινοτική βάση, με αποτελεσματική συμμετοχή στο κεντρικό κράτος και κάποια αυτονομία στις κοινότητες, ή περιφέρειες ή πολιτείες.

Το ένας άνθρωπος μία ψήφος, υπόκειται σε περιορισμούς σε όλες τις περιπτώσεις. Χωρίς να διανοηθεί ποτέ κανείς να χαρακτηρίσει τα κράτη διχοτομημένα.

Τους περιορισμούς στο ένας άνθρωπος ένας ψήφος, επέβαλαν κατά κανόνα ιστορικές πραγματικότητες εθνοτικής καταπίεσης και βίας, όπου σε κατατρεγμένες μειοψηφίες έπρεπε να δοθεί επιπλέον προστασία για να δεχτούν αυτές να παραμείνουν μέσα στα πλαίσια ενός κράτους με τις πλειοψηφίες που τις καταπίεσαν.

Η ΔΔΟ στην Κύπρο έγινε, μέσα από τις πραγματικότητες της Κύπρου, η μόνη λύση που θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή από την τουρκοκυπριακή κοινότητα μετά τις σφαγές που ακολούθησαν τις δικοινοτικές συγκρούσεις πριν τα γεγονότα του 1974, τους τουρκοκύπριους νεκρούς και αγνοούμενους.

Όσο πιο δεξιά κινείσαι στον πολιτικό χάρτη για ανίχνευση του, όσο πιο βαθειά μπαίνεις στο εθνικιστικό και φασιστικό του φάσμα, τόσο πιο αναμενόμενο είναι να εντοπίσεις διαστρέβλωση της ιστορικής πραγματικότητας. Αυτό είναι απαραίτητο για συντήρηση του μύθου ότι όλα τα δίκαια ανήκουν στο έθνος και όλα τα άδικα και κακά στους άλλους.

Θα ανέμενε όμως κάποιος από τα τμήματα της ελληνικής αριστεράς που σήμερα ανακαλύπτουν τις αδυναμίες της ΔΔΟ, να έχουν ψάξει λίγο περισσότερο την ιστορία του εθνικού ζητήματος στην Κύπρο.

Να γνωρίζουν τουλάχιστον, έστω και μόνο αυτό, ότι η τραγική πτυχή των αγνοουμένων δεν είναι κάτι που αφορά μόνο τους ελληνοκύπριους. Ότι ακόμα και μετά τα εγκλήματα της τουρκικής εισβολής ενάντια σε ελληνοκύπριους αιχμαλώτους και άμαχους, η αναλογία τουρκοκύπριων αγνοουμένων σε σχέση με τον πληθυσμό, είναι μεγαλύτερη από αυτή των ελληνοκυπρίων –πραγματικότητα καταγραμμένη από τον ΟΗΕ και αποδεκτή από την επίσημη ελληνοκυπριακή ηγεσία.

Η ιστορία της Κύπρου τα πρώτα χρόνια της Κυπριακής Δημοκρατίας ήταν κύρια η βία ελληνοκυπριακών εθνικιστικών και φασιστικών ομάδων ενάντια στον τουρκοκυπριακό πληθυσμό. Με το ελληνικό πραξικόπημα να οδηγεί την κατάσταση στα άκρα για τους τουρκοκύπριους. Μέχρι που η εισβολή του τούρκικου στρατού έβαλε, με τη δική της βία και ισχύ των όπλων, τέλος στη βία του ελληνικού πραξικοπήματος και του ελληνοκυπριακού εθνικισμού.

Αυτή η ιστορία κάνει τη λύση της ΔΔΟ τη μοναδική εφικτή.

Έτσι, σε αντίθεση και πάλι με τοποθετήσεις από αριστερούς χώρους, ότι η ΔΔΟ επιβλήθηκε από τους ιμπεριαλιστές, η αλήθεια είναι ότι η ΔΔΟ είναι η μόνη λύση που μπορεί να κρατήσει τις δύο κοινότητες μαζί.

Η αλήθεια είναι ότι είναι η μόνη λύση που ενώνει την τουρκοκυπριακή και ελληνοκυπριακή αριστερά, μια λύση από την οποία φαίνεται να απομακρύνονται ολοένα και περισσότερο οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, τουρκοκυπριακές και ελληνοκυπριακές.

Εγκατάλειψη της από την ελληνοκυπριακή πλευρά θα δείξει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο σε αυτούς που εναντιώνονται στην «διχοτομική» ΔΔΟ, τι σημαίνει διχοτόμηση. Μια διχοτόμηση μάλιστα που θα εδραιωθεί πάνω σε κλίμα αμφισβήτησης της άλλης κοινότητας, εθνικισμού και θερμών συνόρων που αναπόφευκτα θα δημιουργήσει η κατάρρευση πενήντα χρόνων συνομιλιών.

Πίσω από την αλλαγή πλεύσης της κυβέρνησης Αναστασιάδη, είναι δύσκολό να κρυφτεί το πραγματικό της κίνητρο, που δεν είναι άλλο από τη ψευδαίσθηση ότι, χωρίς λύση θα μπορεί το ε/κ κεφάλαιο να εκμεταλλευτεί από μόνο του τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων που έχουν εντοπιστεί, χωρίς να χρειαστεί να τα μοιραστεί με την τ/κ κοινότητα.

Η μόνη πια ελπίδα που φαίνεται να υπάρχει στον ορίζοντα είναι η μαζική κινητοποίηση τουρκοκυπρίων και ελληνοκυπρίων από την τ/κ και ε/κ αριστερά, για να απαιτήσουν την άμεση κατάληξη σε λύση.

 Εκλογές για τους εκπροσώπους των εργαζομένων στα Υπηρεσιακά Συμβούλια του ΕΦΚΑ την Πέμπτη 29 Νοέμβρη.

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥΣ – Αγωνιστικά, Ριζοσπαστικά, Ενωτικά

(Ψηφίζουμε με αστυνομική ταυτότητα και υποχρεωτικά βάζουμε 1 ή 2 σταυρούς στα ψηφοδέλτια για να είναι έγκυρα.)

της Μ.Α.

Η 24η Νοεμβρίου σηματοδοτεί την επέτειο της έκδοσης του πρωτοποριακού βιβλίου του Δαρβίνου, «Καταγωγή των ειδών». H έκδοση του συγγράμματος αυτού το 1859 πιστεύεται ότι έθεσε τις βάσεις της εξελικτικής βιολογίας. Το έργο προκάλεσε αναστάτωση και σφοδρές αντιδράσεις στη βικτωριανή, θρησκόληπτη εποχή του, κυρίως λόγω της σύγκρουσής του με τις χριστιανικές αντιλήψεις σχετικά με τη δημιουργία της ζωής. Ο Δαρβίνος κατόρθωσε να τραβήξει την προσοχή τόσο της νέας, μεσαίας τάξης όσο και της εργατικής τάξης, παρουσιάζοντας ένα βιβλίο γραμμένο με τρόπο απλό και βατό. Ανεξάρτητα από το χλευασμό και την υποτίμηση της χριστιανικής εκκλησίας και τμήματος της επιστημονικής κοινότητας, κατόρθωσε να γράψει ένα από τα πιο πολυσυζητημένα και αμφιλεγόμενα βιβλία που έχουν γραφτεί.

Βασικές γνώσεις για τη θεωρία της εξέλιξης

Το βιβλίο αποτελεί την επεξήγηση της πιο ξεχωριστής θεωρίας του. Της θεωρίας της εξέλιξης. Η θεωρία αυτή προϋπήρχε του Δαρβίνου, χωρίς όμως να έχουν παρουσιαστεί πειστικές αποδείξεις ή να έχει επιχειρηθεί επαρκής ανάλυση για την υποστήριξή της. Σύμφωνα με αυτή, όλη η ζωή προέρχεται από έναν κοινό πρόγονο. Κάθε είδος βασίζεται στη διαφοροποίηση μέσω της εξέλιξης, δηλαδή στη μεταβολή των ιδιοτήτων ενός προηγούμενου πληθυσμού οργανισμών. Η θεωρία εισήγαγε δύο νέες βασικές ιδέες στην αντίληψή μας για τον κόσμο. Η πρώτη είναι η ιδέα ότι η εξέλιξη συντελείται σταδιακά και σε βάθος χρόνου. Η δεύτερη συνίσταται στην ιδέα της φυσικής επιλογής.

Η γενική θεωρία υποστηρίζει ότι η ζωή εξελίχθηκε από άβια ύλη και τονίζει μια μορφή καταγωγής των ειδών με φυσική τροποποίηση. Φυσικά αυτή η εξέλιξη δεν γίνεται γραμμικά, αλλά με πολλές διακλαδώσεις και επιστροφές. Τα πιο περίπλοκα είδη εξελίσσονται από τους απλούστερους προγόνους τους αργά αλλά σταθερά, χωρίς απότομα άλματα. Οι τυχαίες γενετικές μεταλλάξεις συντηρούνται εάν βοηθούν στην επιβίωση των οργανισμών μέσω της διαδικασίας της φυσικής επιλογής (= διαδικασία συντήρησης γενετικών πλεονεκτημάτων, τα οποία συμβάλλουν στην επιβίωση). Οι μεταλλάξεις, οι οποίες προσφέρουν πρακτικά πλεονεκτήματα, τοποθετούν τους οργανισμούς που τις κατέχουν σε πλεονεκτική θέση. Κατά συνέπεια, ευνοούνται για αναπαραγωγή και αφήνουν περισσότερους απογόνους, εξασφαλίζοντας ότι τα βοηθητικά μεταλλαγμένα γονίδια θα περάσουν στις επόμενες γενιές. Ως αποτέλεσμα, αφού τα άτομα που βρίσκονται σε μειονεκτική θέση δεν επιλέγονται με την ίδια συχνότητα από το άλλο φύλο για αναπαραγωγή, σταδιακά εξαφανίζονται. ‘Έπειτα από κάποιο χρονικό διάστημα και τη συγκέντρωση κάποιων μεταλλάξεων, το σύνολο των οργανισμών έχει διαφοροποιηθεί αρκετά για να κατηγοριοποιείται ως ένα εντελώς ξεχωριστό είδος.

Αντιδράσεις από τη χριστιανική εκκλησία

Όπως και οι περισσότερες σημαντικές και καινοτόμες ιδέες, από την εφεύρεση του αριθμού μηδέν ως την απόδειξη της σφαιρικότητας της γης, η ιδέα της εξέλιξης είναι απλή. Ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται στο σύγχρονο μάτι. Στην πραγματικότητα, η ιδέα του Δαρβίνου αντιμετωπίστηκε με σκεπτικισμό και θυμό. Όχι μόνο από τον ανεκπαίδευτο λαό, αλλά και από την επιστημονική κοινότητα. Το βιβλίο του Δαρβίνου ανέτρεψε τον τρόπο με τον οποίο γινόταν μέχρι τότε αντιληπτή η ύπαρξη των ειδών στον χώρο των φυσικών επιστημών. Οφείλουμε να τονίσουμε εδώ ότι η επιστημονική κοινότητα απαρτιζόταν σχεδόν αποκλειστικά από λευκούς χριστιανούς άντρες, οι οποίοι θεωρούσαν ως αδιαμφισβήτητο γεγονός τη δημιουργία του κόσμου από έναν παντοδύναμο θεό. Οτιδήποτε πέρα και έξω από την άποψη αυτή, φαινόταν παράδοξο. Το μήνυμα που διαδόθηκε από την αποκάλυψη αυτή ήταν ξεκάθαρο: Αν ίσχυε η θεωρία της εξέλιξης, ποιά είναι η θέση του θεού και ποιά του ανθρώπου στην εξίσωση; Άμεσα, λοιπόν, κυρίως ο χριστιανικός κόσμος ένιωσε να απειλείται η πίστη και η κοσμοθεωρία του. Η συνύπαρξη χριστιανισμού και εξελικτικής θεωρίας διαγραφόταν αδύνατη. Ο Δαρβίνος, και οι επιστήμονες που τον υποστήριζαν, χρειάστηκαν χρόνο και υπομονή για να καταστήσουν αποδεκτή την εξελικτική θεωρία. Ωστόσο, ακόμη και σήμερα προκύπτουν προβλήματα, καθώς μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού δεν «πιστεύει» στην εξέλιξη.

Η θεωρία της εξέλιξης έχει αποδειχθεί με πολλούς τρόπους και πολλαπλές μεθόδους, συνεπώς δεν αφορά τόσο θέμα απόδειξης όσο προσωπικής αποδοχής. Παρόλα αυτά, μόλις το 54% των ορθόδοξων χριστιανών δηλώνει πως πιστεύει στην εξέλιξη (ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στους βουδιστές αγγίζει το 81%). Το κεντρικό ζήτημα στους αντι-δαρβινικούς με χριστιανοκεντρική κοσμοθεωρία συμπυκνώνεται στην εξής ανησυχία: Αν η θεωρία της εξέλιξης ισχύει και κατά συνέπεια δεν υπάρχει Θεός, τότε πώς μπορεί μια κοινότητα να παραμείνει ενωμένη; Αν δεν υπάρχει Θεός, τότε ποιοι κανόνες θα διέπουν τις ανθρώπινες κοινωνίες; Πάνω σε τι, πάνω σε ποιες ιδέες θα συσπειρώνονται οι τελευταίες;

Γενική επιρροή του Δαρβινισμού

Ανεξάρτητα από το μέγεθος του τμήματος του πληθυσμού που πιστεύει και υποστηρίζει τη θεωρία της εξέλιξης, είναι ξεκάθαρο πλέον ότι η οπτική μας για τον κόσμο και τη θέση μας μέσα σε αυτόν έχει αλλάξει δραματικά χάρη σ’ αυτήν. Η ανακάλυψη του Δαρβίνου κατάφερε και επηρέασε αποφασιστικά την κοσμοθεωρία μας λόγω της απλοϊκότητας της ιδέας και της ευρείας κατανόησής της. Δεν απαιτούσε ιδιαίτερες επιστημονικές γνώσεις για την ανάλυση και την αποδοχή της, σε αντίθεση με άλλες επιστημονικές ανακαλύψεις, και για το λόγο αυτό η επιρροή της δεν περιορίζεται σε συγκεκριμένο κοινό.

Κοινωνικός Δαρβινισμός και ρατσιστικές αντιλήψεις

Πολιτικά, σε γενικές γραμμές, τα αριστερά κινήματα συμβαδίζουν ιδεολογικά μερικώς με δαρβινικές απόψεις. Η πίστη στην ορθολογική σκέψη χωρίς προκαταλήψεις, οδηγεί στην υποστήριξη της αποδεδειγμένης επιστημονικής θέσης. Παράλληλα όμως, ο δαρβινισμός, όπως και οι περισσότεροι τομείς της επιστήμης παρουσιάζουν προβλήματα. Η επιστήμη, καθώς η κοινότητά της απαρτίζεται από ανθρώπους, δεν μπορεί να είναι απόλυτα αντικειμενική. Επηρεάζεται από τα προβληματικά στοιχεία των ατόμων που την ασκούν και που προσφέρουν σ’ αυτήν. Ο Δαρβίνος, για παράδειγμα, υποστηρίζει τη θεωρία του κοινωνικού δαρβινισμού, για τον οποίο πιστεύει ότι αντικατοπτρίζει τη θεωρία της φυσικής επιλογής στην κοινωνία. Θεωρεί, δηλαδή, ότι υπάρχουν έμφυτα χαρακτηριστικά στις διαφορετικές φυλές, που καθιστούν κάποιες ανώτερες από άλλες. Κατά συνέπεια, στον αγώνα των ανθρώπων για την επιβίωση, υπερνικούν και κατέχουν πλεονεκτικές θέσεις οι «ανώτερες» φυλές.

Η ρητορική αυτή βασίζεται σε προκαταλήψεις και ρατσιστικές αντιλήψεις, οι οποίες οδήγησαν επιστήμονες σε βεβιασμένα και παντελώς λανθασμένα συμπεράσματα. Λόγου χάρη, ο ιστορικός επιστήμης Stephen Jay Gould υποστήριξε ότι ο Samuel Morton, ο οποίος έκανε μετρήσεις κρανίων ανάμεσα σε διαφορετικές φυλές, είχε διαστρεβλώσει τα στοιχεία της έρευνάς του για να προσδώσει αξιοπιστία σε ρατσιστικές απόψεις. Αποσκοπούσε στην «απόδειξη» της πνευματικής ανωτερότητας της λευκής φυλής. Η επιστήμη ακόμη κουβαλάει τέτοια, καθώς και άλλα αποτυπώματα και απομεινάρια του ιμπεριαλισμού. Η ιδέα του ξεκάθαρου διαχωρισμού των φυλών προέρχεται από μια ιμπεριαλιστική νοοτροπία που αποσκοπεί στην αποθέωση και στο «θρίαμβο» της λευκής φυλής μέσω της στυγνής και απάνθρωπης εκμετάλλευσης των υπολοίπων. Όταν όμως αντιμετωπίζεται ειλικρινά και με ευγενείς σκοπούς, ο δαρβινισμός μπορεί να δει την κοινωνία πέρα από τις παρωπίδες της φυλής. Μέσω της απόδειξης ότι δεν υπάρχουν φυλετικά πλεονεκτήματα, τα οποία ισχύουν παγκοσμίως, αλλά διαφοροποιημένα χαρακτηριστικά που αντιστοιχούν στις συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων, καταρρίπτεται η ιδέα της φυλετικής ανωτερότητας. Ταυτόχρονα, τα «σύνορα» μεταξύ των ανθρώπινων φυλών είναι τόσο θολά, ώστε η ιδέα της κατηγοριοποίησης από ένα τρίτο, ουδέτερο σώμα προκαλεί περισσότερη σύγχυση παρά τάξη. Αυτές οι ρατσιστικές, «επιστημονικές» θεωρίες του παρελθόντος έχουν αφήσει το σκοτεινό σημάδι τους μέχρι και στις σύγχρονες κοινωνίες.

Δαρβινισμός και αντικαπιταλισμός

Παρόμοιο πρόβλημα με την ανταγωνιστική και απάνθρωπη ιεράρχηση των ανθρώπων με τον ρατσισμό αντιμετωπίζουμε στην τυραννία του καπιταλισμού, ο οποίος επιβάλλει το δίκιο της πυγμής στον λαό ως «φυσική κατάσταση». Η βία που προασπίζει ο καπιταλισμός και προβάλλεται ως «έννομη», είναι απόλυτα ταξική. Αντί για τη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη και τη συνεργασία, οδηγούμαστε να βλέπουμε εχθρικά τον συνάνθρωπό μας, καταπιεσμένο εξίσου με εμάς, συνωμοτώντας εναντίον του για τη δική μας, ατομική, ανέλιξη. Και αντί να στρεφόμαστε ενάντια στους καταπιεστές μας, τους αναγνωρίζουμε ως «ανώτερους», εκθειάζοντας τη «σκληρή δουλειά» τους. Πιστεύουμε ότι αξίζουν τα πλεονεκτήματα με τα οποία είναι εξοπλισμένοι και την άνεση της ζωής τους, γιατί είναι «ανώτεροι». Ταυτόχρονα, η ευθύνη για την καταπίεση της εργατικής τάξης πέφτει στους ίδιους της τους ώμους. Η παραγωγικότητα, η αποτελεσματικότητα και η –με κάθε τρόπο- πάλη για την επιβίωση αναγορεύονται στους παράγοντες εκείνους που προσδίδουν αξία στην ανθρώπινη ζωή μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού. Ο Δαρβινισμός δίνει με τον τρόπο αυτό τροφή στην ιδέα της έμφυτης ανωτερότητας.

Η έκδοση του βιβλίου του Δαρβίνου είναι τόσο προϊόν μιας νέας εποχής για την κριτική σκέψη και την αντίσταση όσο και συνεργός της. Αργά και σταδιακά, το κίνημα που ξεκίνησε εκείνη την εποχή, που παρακινούσε το λαό να μην δέχεται τα δεδομένα άκριτα, προσέφερε μια πιο ορθολογική προσέγγιση του κόσμου στη ζωή των ανθρώπων. Η αλλαγή αυτή επηρέασε ριζικά τον τρόπο με τον οποίο ο λαός αντιμετωπίζει την εκκλησία, τους ηγέτες, τους επιστήμονες, την εξουσία. Καλλιέργησε το επαναστατικό πνεύμα καθιστώντας τον άνθρωπο πιο ενήμερο και συλλογικά ικανότερο να αντιτεθεί στην εξουσία. Επιπρόσθετα, το περιεχόμενο της θεωρίας της εξέλιξης διέλυσε την ιδέα υπεροχής του ανθρώπου, τον εκθρόνισε, τον εξίσωσε με τους υπόλοιπους ζωντανούς οργανισμούς που πληρούν τις απαραίτητες και ικανές συνθήκες για να επιβιώσουν, χωρίς κάποιο φυσικό στοιχείο «ανωτερότητας». Με αυτόν τον τρόπο, καταρρίπτεται η ιδέα ότι η φύση υπάρχει για να εξυπηρετεί την ανθρωπότητα, συνεπώς δεν παρέχει καμία «δικαιολογία» για την καταστροφή της υπέρ του ανθρώπινου είδους.

Συμπερασματικά, το έργο του Δαρβίνου έχει ριζώσει στη σύγχρονη κοσμοθεωρία. Ανεξάρτητα από τα σκοτεινά σημεία ανάμεσα στους υποστηρικτές της δαρβινικής θεωρίας, που πάτησαν πάνω σ’ αυτήν για να προωθήσουν τις αντιδραστικές, ρατσιστικές και ιμπεριαλιστικές ιδέες και σκοπούς τους, αποτελεί πηγή αντιρατσιστικού, αντικαπιταλιστικού και οικολογικού πνεύματος. Η θεωρία της εξέλιξης, από τη στιγμή της σύλληψής της μέχρι και σήμερα, αποδεικνύει συνεχώς τη σπουδαιότητά της ως αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης πραγματικότητας.