1ο Aντιφασιστικό Φεστιβάλ στην Πτολεμαΐδα

Μια µεγάλη επιτυχία, σε ένα από τα «άντρα» του εθνικισµού και της ακροδεξιάς

Του Αλέξη Λιοσάτου

Με µεγάλη επιτυχία σε όλα τα επίπεδα στέφθηκε το πρώτο 2ήµερο αντιφασιστικό φεστιβάλ στην Πτολεµαΐδα (29-30 Ιουνίου). Περίπου 500 άνθρωποι κάθε ηλικίας πέρασαν από τις διαδικασίες του, καθιστώντας το ίσως το πιο µαζικό κινηµατικό γεγονός που έχει γίνει ποτέ στην πόλη. Για να γίνει αυτό χρειάστηκε δεκάδες αντιφασίστ(ρι)ες να το πάρουν στις πλάτες τους και να το φέρουν σε πέρας, αξιοποιώντας κάθε δηµιουργική ιδέα, τεχνογνωσία και διάθεση για προσφορά, ξεπερνώντας συχνά τα όρια σωµατικής αντοχής του καθενός και καθεµιάς.

Το φεστιβάλ έγινε στο Παλιό Στρατόπεδο Πτολεµαΐδας, έναν χώρο µισοεγκαταλειµµένο αλλά µε πλούσια φυσική οµορφιά που αποδείχθηκε ιδανικός για µεγάλους, παιδιά, οικιακά ζώα, καθώς οι περισσότερες δράσεις πραγµατοποιήθηκαν κάτω από τη σκιά και τη δροσιά των µεγάλων δέντρων του στρατοπέδου. Όλες οι συζητήσεις είχαν από 30 έως 60 άτοµα, πολλά µικρά παιδάκια διασκέδασαν µε το παιδικό πρόγραµµα του φεστιβάλ, η επιλογή µουσικών και συναυλιών (για όλα τα γούστα) µας έβγαλε ασπροπρόσωπους ενώ ο κόσµος διασκέδαζε και στήριζε οικονοµικά το εξαιρετικά οργανωµένο µπαρ-εστιατόριο µέχρι τις 3.30 το πρωί της Κυριακής. Οι εκπρόσωποι της ΒΙΟΜΕ τόνισαν τη σηµασία της αλληλεγγύης ώστε να διατηρείται ζωντανό το εγχείρηµά τους εδώ και 8 χρόνια, η ΑΡΣΙΣ Κοζάνης συνόδευσε πρόσφυγες από το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές που µας πρόσφεραν τις νόστιµες λιχουδιές τους και µίλησαν για το προβλήµατά τους, χειροποίητα κοσµήµατα πουλήθηκαν για τις ανάγκες των αδέσποτων ζώων, κρατικά διωκόµενοι αντιφασίστ(ρι)ες (για την οικονοµική ενίσχυση των οποίων έγινε το φεστιβάλ) µίλησαν για τη σκανδαλωδώς µεροληπτική σε βάρος τους δίωξη επί 6 χρόνια, στο ιστορικό σεµινάριο αναλύθηκε ο φασισµός και τα παραδείγµατά του σε διάφορες χώρες τη δεκαετία του ’30, του ’70 αλλά και στο σήµερα, η συζήτηση για τη φυσική καλλιέργεια έδενε αρµονικά µε το καταπράσινο περιβάλλον και είχε µεγάλη συµµετοχή, οι µελοποιηµένοι στίχοι συνδυάζονταν µε απαγγελία ποίησης…

Οι συµµετέχοντες/σες έφυγαν γεµάτοι από µουσικές,γεύσεις, παραµύθια, χρώµατα κι αρώµατα, ανταλλαγή γνώσεων κι απόψεων, αλλά το κυριότερο: τα κεντρικά συνθήµατα του φεστιβάλ για «αλληλεγγύη» και «αυτοοργάνωση» έγιναν πράξη 100%.

Η επιτυχία του Φεστιβάλ είναι εντυπωσιακή, µε δεδοµένο ότι το στρατόπεδο βρίσκεται 5 λεπτά έξω από την πόλη και ότι σχεδόν όλα τα ΜΜΕ το σαµποτάρισαν πριν, κατά τη διάρκεια και µετά την ολοκλήρωση των εκδηλώσεων, προτιµώντας να ασχολούνται µε το τσίρκο των συστηµικών πολιτευτών. Το φεστιβάλ κάλυψε τα έξοδά του και τα έσοδα στο µεγαλύτερο µέρος τους θα διατεθούν, όπως είχε προαποφασιστεί και ανακοινωθεί, για τις ανάγκες των 14 αντιφασιστ(ρι)ών που (ξανα)διώκονται εκδικητικά από το κράτος για τις διαδηλώσεις στην Κοζάνη του 2013 που ακολούθησαν τη δολοφονία του Π. Φύσσα, από χρυσαυγίτικα κατακάθια.

Πώς φτάσαµε ως εδώ;

Αν τέσσερις µήνες πριν λεγόταν ότι θα διοργανωθεί 2ήµερο αντιφασιστικό φεστιβάλ στην Πτολεµαΐδα, µάλλον θα θεωρούνταν ανέκδοτο. Και δεν ήταν καθόλου δεδοµένη η επιτυχία του. Οι κινηµατικές διαδικασίες στην πόλη είχαν σχεδόν σβήσει και την ατζέντα επέβαλε το φασίζον ακροδεξιό µέτωπο «Πτολεµαίοι Μακεδόνες» που τροµοκρατούσε όποιον έχει διαφορετική άποψη, στοιχίζοντας πίσω του από Νεοδηµοκράτες, µπάτσους και παππάδες µέχρι πολιτιστικούς συλλόγους (το «πολιτισµός» κατ’ ευφηµισµόν προφανώς), την πλειονότητα των δηµοτικών συµβούλων και των τοπικών ΜΜΕ.

Τον Φεβρουάριο οι φασίστες στοχοποίησαν αντιφασίστες που έγραψαν µε σπρέι πάνω στο εθνικιστικό γκράφιτι και µετέπειτα επιτέθηκαν οργανωµένα (σε συνεργασία µε τοπικούς «δηµοσιογράφους») σε µέλος της Κίνησης Απελάστε τον Ρατσισµό και της Οργάνωσης «Κόκκινο Νήµα» µε στόχο την κοινωνική, πολιτική και επαγγελµατική περιθωριοποίησή του. Τελικά πέτυχαν το αντίθετο. Οι αντιφασίστ(ρι)ες συγκρότησαν την Αντιφασιστική Πρωτοβουλία Πτολεµαΐδας και οργάνωσαν την πολιτική απάντηση βήµα το βήµα. Με απεύθυνση στην κοινωνία (που στάθηκε αποφασιστικά αλληλέγγυα στο πλευρό των στοιχοποιηµένων από τους φασίστες), µε δεκάδες ψηφίσµατα αλληλεγγύης από σωµατεία και πολιτικές-κοινωνικές κινήσεις, µε ανακοινώσεις και δελτία Τύπου, µε παρεµβάσεις και µικροφωνικές στην πλατεία που έσπασαν την τροµοκρατία. Σε µια περίοδο που δυσκολευόταν ακόµα και το κυβερνών κόµµα να πραγµατοποιήσει συγκέντρωση, οργανώσαµε µία από τις πιο πετυχηµένες πολιτικές εκδηλώσεις στην περιοχή, αυτή για τη δίκη της ΧΑ µε τους Τσιάκαλο και Παπαδάκη, την οποία παρακολούθησαν 120 άνθρωποι.

Με συλλογική απόφαση και παρέµβαση ζωγραφίσαµε στο γήπεδο της πόλης τη φιγούρα του Παύλου Φύσσα και κάλεσµα για το φεστιβάλ λίγα µέτρα από το γκράφιτι των ακροδεξιών, στέλνοντας µήνυµα ότι θα τους πολεµήσουµε και δεν θα επιτρέψουµε να κυριαρχήσει η φασιστική σαπίλα στην πόλη µας. Λίγες µέρες πριν είχαµε ζητήσει και άδεια από τον ∆ήµο, ο οποίος είχε δώσει αντίστοιχη άδεια στους φασίστες τον Φεβρουάριο. Ο ∆ήµος µάς αρνήθηκε – δεν πέσαµε από τα σύννεφα. Βάφτισαν «εθνικό σύµβολο» τον σφαγέα Μεγαλέξανδρο και το «Η Μακεδονία είναι ελληνική» πλάι στην ελληνική σηµαία, ενώ φαίνεται ότι γι’ αυτούς ο Φύσσας είναι «αντεθνικό σύµβολο». Τις ίδιες µέρες µε την άρνηση να µας δώσουν άδεια, έδωσαν άδεια στον ακροδεξιό Βελλόπουλο να πραγµατοποιήσει συγκέντρωση στο Πνευµατικό Κέντρο. ∆ύο µήνες πριν έδιναν άδεια σε τάγµατα εφόδου της ΧΑ να καταλάβουν την πλατεία της πόλης για πρώτη φορά και να πραγµατοποιήσουν ανοιχτή εκδήλωση µε πυρσούς και συνθήµατα µίσους.

Από την ίδρυση της Αντιφασιστικής Πρωτοβουλίας µέχρι τη διοργάνωση του Φεστιβάλ µεσολάβησαν 24 συνελεύσεις, από τις οποίες πέρασαν περίπου 60 άνθρωποι.

Η συνέλευση λειτούργησε συνθετικά και συσπειρωτικά, ενωτικά χωρίς τον οποιονδήποτε αποκλεισµό και µετρούσε την άποψη του καθένα κι αποτέλεσε τον κινητήρα για όσα οργανώθηκαν µέχρι τώρα, αλλά και -ακόµα πιο σηµαντικό- δηµιούργησε µια πολύ δεµένη οµάδα κι ένα πολύ καλό κλίµα που βάζει τις βάσεις για ακόµα σοβαρότερη αντιφασιστική παρέµβαση στο µέλλον. Κατά τη γνώµη µου µάλιστα, όλη αυτή η προσπάθεια αποτέλεσε και την πιο ουσιαστική «προεκλογική» παρέµβαση στην περιοχή (για λογαριασµό των εργαζοµένων, της νεολαίας, των καταπιεσµένων, των φτωχών), ακόµα κι αν δεν ασχολήθηκε καθόλου µε τις εκλογές.

Πώς κερδήθηκε η µάχη µε την ακροδεξιά και τους φασίστες

Τελικά αυτές οι προσπάθειες που ξεκίνησαν από λίγους ανθρώπους της περιοχής κατέγραψαν σοβαρά αποτελέσµατα. Οι «Πτολεµαίοι Μακεδόνες» αποσυσπειρώθηκαν, οι δράσεις τους αποµαζικοποιήθηκαν και αραίωσαν και σήµερα έχουν αποµείνει ελάχιστοι γραφικοί φασίστες χωρίς καµία δυναµική. Υπήρξε διάσπαση στο εσωτερικό τους, η Νέα ∆ηµοκρατία αποσύρθηκε διακριτικά, άλλοι φρόντισαν να χωθούν σε διάφορα ψηφοδέλτια και οι αντιφασίστες κυριάρχησαν µε την παρουσία τους στη «µάχη του δρόµου». Μετά το Μάρτιο δεν τόλµησαν να πραγµατοποιήσουν οποιαδήποτε σοβαρή παρέµβαση. Η µαζική κατακραυγή της συντριπτικής πλειονότητας του κόσµου τούς έκοψε την αυτοπεποίθηση και τον «βήχα». Η Ακροδεξιά την προηγούµενη περίοδο κολυµπούσε «σαν το ψάρι µέσα στο νερό», µε τον αέρα της ηγεµονικής ιδεολογικά δύναµης για το Μακεδονικό. Η µεγάλη επιτυχία της Αντιφασιστικής Πρωτοβουλίας ήταν ότι κατάφερε να βγάλει τις µάσκες τους και να αποκαλυφθούν ως αυτό που είναι: φασίστες,τραµπούκοι, παρακρατικοί και λούµπεν. Στο φως της µέρας και χωρίς τη στήριξη του (παρα)κράτους αποδείχθηκαν φτερό στον άνεµο.

Με τέτοιους όρους, σπάσαµε τον φόβο και δώσαµε αυτοπεποίθηση στους αριστερούς και δηµοκρατικούς πολίτες να βγουν στον δρόµο, να µιλήσουν πιο θαρρετά για τις απόψεις τους, να ορθώσουν ανάστηµα στην αντίδραση. ∆είξαµε ότι είναι εφικτό η Αριστερά να ξανακερδίσει τη µάχη των ιδεών, ακόµα και αν εκλογικά βρίσκεται στο χειρότερό της σηµείο. Τέσσερις µήνες πριν στην Πτολεµαΐδα υπήρχε ανησυχία για το πώς θα κάνουµε την πρώτη µας δηµόσια εµφάνιση υπό τον κίνδυνο επίθεσης από τραµπούκους. Τέσσερις µήνες µετά καταφέραµε να στήσουµε τελικά ένα µεγάλο φεστιβάλ χωρίς προβλήµατα, χωρίς καν να υπάρχει σε κανέναν από τους συµµετέχοντες η παραµικρή αίσθηση ότι µπορεί να µας απειλήσει η φασιστική σκόνη.

Αλλά δεν είναι καιρός για εφησυχασµό. Η Ακροδεξιά διατηρεί µεγάλες εκλογικές δυνάµεις και η Ν∆ επιστρέφει µε ρεβανσιστικές (ακρο)δεξιές διαθέσεις. Ο στόχος µας παραµένει: η εκµηδένιση του φασισµού. Βασιζόµαστε σε αυτό που µας ενώνει: θέλουµε να ζούµε σε µια πόλη καθαρή από σκουπίδια και φασίστες, χωρίς  ρατσισµό και εθνικισµό, θέλουµε να δυναµώσουµε το µήνυµα για µια άλλη κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης. Συνεχίζουµε.