Το επικίνδυνο φλερτ της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς με τη φεμινιστική και λοατκια+ ατζέντα

image_pdfimage_print

Της Κικής Σταματόγιαννη

«Φοβάμαι ότι η μεταναστευτική κρίση έχει σημάνει την αρχή του τέλους για τα δικαιώματα των γυναικών»

(Μαρίν Λεπέν)

Λίγα θέµατα έχουν απασχολήσει µε τόση ένταση τη διεθνή αρθρογραφία όσο η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη το τελευταίο διάστηµα. Τα ακροδεξιά, ξενοφοβικά, ευρωσκεπτικιστικά κόµµατα στην προσπάθειά τους να καταστούν ελκυστικά δεν διστάζουν να αποκλίνουν από την εικόνα του παραδοσιακού φασισµού/ναζισµού της δεκαετίας του ‘30. Ένα τµήµα της «εναλλακτικής» ακροδεξιάς µεταβάλλει σηµαντικά τη ρητορική µε την απεύθυνση σε  γυναίκες και λοατκια+ ανθρώπους. Οι ακροδεξιοί ασφαλώς δεν απέκτησαν αίφνης ευαισθησία  για τα δικαιώµατα καταπιεζόµενων οµάδων. Βασική τους επιδίωξη είναι άλλη: η «νοµιµοποίηση» της ρητορικής µίσους ενάντια σε µετανάστες και κυρίως µουσουλµάνους.

Γυναίκες και λοατκια+ άνθρωποι σε υψηλόβαθµες θέσεις ευθύνης. Η Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία, η Πία Κάερσγκορντ στη ∆ανία, η Φράουκε Πέτρι και η Άλις Βάιντελ στη Γερµανία, η Σιβ Γένσεν στη Νορβηγία προβάλλουν ως σύγχρονες δυναµικές γυναίκες, µε σαφή πολιτική άποψη, που την εκφράζουν δηµόσια. Με κύρος, αναγνώριση και χρήµα. Λειτουργούν ως role model για πολλές γυναίκες. Ο Φλοριάν Φιλιπό, ανοιχτά γκέι, βασικός σύµβουλος της Λεπέν. Ο Πιµ Φόρτουιν παλιότερα στην Ολλανδία. Κρίσιµη λεπτοµέρεια: οι θέσεις που εκφράζουν µε δυναµισµό και πάθος όλες και όλοι αυτοί είναι βαθύτατα αντιδραστικές. Και επικίνδυνες. ∆ίνουν έµφαση στις «επιθέσεις που δέχονται γυναίκες και οµοφυλόφιλοι από µουσουλµάνους στην Ευρώπη, µε την ισλαµική θρησκεία να απειλεί τις αξίες της Ευρώπης. Μιας Ευρώπης, που έχει θεσπίσει δικαιώµατα για γυναίκες και γκέι».

∆εν πρόκειται για συνολική τάση της ευρύτερης ακροδεξιάς. Ο Μπολσονάρου, ο Τραµπ και άλλοι συνεχίζουν να διατηρούν τις ακραίες θέσεις τους ενάντια σε δικαιώµατα γυναικών και λοατκια+. Ούτε και στα τµήµατα της ακροδεξιάς που αποφάσισαν να «παίξουν» µε τη φεµινιστική και λοατκια+ ατζέντα λείπουν οι αντιφάσεις και οι ανακολουθίες. Αποτελεί, ωστόσο, µια νέα καµπή στην ανοδική πορεία της ακροδεξιάς, που οφείλουµε να σηµειώσουµε.

Για την αριστερά και τα κινήµατα έχει εξαιρετική σηµασία να γνωρίζουµε τη ρητορική του εχθρού. Μόνο έτσι θα καταφέρουµε να απαντήσουµε καίρια. Το άρθρο µας θα επιχειρήσει µια πρώτη χαρτογράφηση των ακροδεξιών χώρων που ερωτοτροπούν µε τη νέα «αντισεξιστική» ατζέντα.

Γαλλία

Το κόµµα της ακροδεξιάς καταγγέλλει µια ιδιότυπη «κατοχή» της Γαλλίας από τους µουσουλµάνους µετανάστες. Σύµφωνα µε προεκλογική δήλωση της Μαρίν Λεπέν (∆εκέµβρης 2010, Λυών), «Η µουσουλµανική µαντίλα και η δηµόσια προσευχή σε κάποιες περιοχές έχουν καταστεί τόσο κοινό και συνηθισµένο θέαµα, ώστε οι θρησκευτικοί νόµοι τείνουν να υποκαταστήσουν τους νόµους της ∆ηµοκρατίας». Υπεράσπιση και της κοσµικότητας, λοιπόν. Και δεν είναι άνευ νοήµατος µια τέτοια δήλωση σε ένα κοσµικό κράτος, µε σαφή διαχωρισµό κράτους-εκκλησίας. «Ακούω ολοένα και περισσότερες µαρτυρίες ότι σε κάποιες περιοχές της χώρας δεν είναι και τόσο καλό να είσαι γυναίκα, οµοφυλόφιλος, εβραίος ή ακόµα και Γάλλος ή λευκός».

Σύµφωνα µε τη Λεπέν, οι γκέι και οι γυναίκες καταπιέζονται σοβαρά σε γειτονιές όπου κυριαρχούν µετανάστες. Τι κι αν το κόµµα της έχει καταψηφίσει νοµοσχέδια για την εργασιακή ισότητα. Τι κι αν έχει δεσµευτεί για την κατάργηση της κάλυψης των εξόδων των αµβλώσεων από τα ασφαλιστικά ταµεία. Τι κι αν έχει καταψηφίσει τα 56 από τα 59 ευρωπαϊκά νοµοσχέδια υπέρ των γυναικών που έχουν εισαχθεί στο Ευρωκοινοβούλιο. Η ρίζα της καταπίεσης και της βίας στη Γαλλία -σύµφωνα πάντα µε τα ακροδεξιά στελέχη- είναι οι µουσουλµάνοι. Η Λεπέν αποθεώνει τη γυναικεία φύση και τη µητρότητα σε µια προσπάθεια να προσελκύσει τις φεµινίστριες. «Είµαι γυναίκα, είµαι µητέρα, είµαι Γαλλίδα». Προσπαθεί να υπερασπιστεί όχι ασφαλώς όλες τις γυναίκες, αλλά αποκλειστικά τις Γαλλίδες, που «καθηµερινά µοχθούν για τα παιδιά τους», προβάλλοντας την εικόνα µιας γυναίκας που παλεύει σε έναν κόσµο αντρών.

Καταθέτει πρόταση για φορολογικές ελαφρύνσεις στις πολύτεκνες οικογένειες. Άλλη µια προσπάθεια αντιγραφής του κοινωνικού προγράµµατος της αριστεράς. Σηµαντική λεπτοµέρεια, ωστόσο: η πρόταση αφορά οικογένειες αποκλειστικά «Γάλλων πολιτών». Προφανώς, καµία µέριµνα δεν προβλέπεται για µετανάστριες, ιδίως από µουσουλµανικές χώρες (από τις οποίες άλλωστε πρέπει να αφαιρεθεί ακόµα και η υπηκοότητα). Κοινωνικό κράτος µόνο για Γαλλίδες και Γάλλους.

Ο λοατκια+ κόσµος στη Γαλλία δηλώνει φανερά απογοητευµένος τόσο από το Σοσιαλιστικό Κόµµα -κυρίως σε σχέση µε τους χειρισµούς του στην περίπτωση του οµόφυλου γάµου- όσο και από την αριστερά. Εν µέσω ιδεολογικοπολιτικής σύγχυσης, απουσίας εναλλακτικού ριζοσπαστικού οράµατος και οικονοµικής κρίσης, σηµαντικό τµήµα της λοατκια+ κοινότητας στρέφεται σε µια παράδοξη και επικίνδυνη επιλογή: την ακροδεξιά. Παρά τις ρατσιστικές, συντηρητικές, οµοφοβικές θέσεις της. Η εποχή που ο Ζαν-Μαρί Λεπέν δήλωνε «Η οµοφυλοφιλία είναι γενετική ανωµαλία» φαντάζει µάλλον µακρινή για τους σύγχρονους Γάλλους. Ο Εθνικός Συναγερµός (όπως µετονοµάστηκε από τον Ιούνη του 2018 το Εθνικό Μέτωπο) εµφανίζεται σήµερα σηµαντικά ηπιότερος στη ρητορική του ενάντια στους λοατκια+ ανθρώπους και είναι σπάνιες οι φορές που στελέχη του θα αναφερθούν µε αρνητικό τρόπο στην οµοφυλοφιλία. Ο Εθνικός Συναγερµός συγκαταλέγει αυτή τη στιγµή στις τάξεις του -ως ανώτερα στελέχη- τους περισσότερους γκέι σε σχέση µε οποιοδήποτε άλλο γαλλικό κόµµα. Ακόµα και σε σχέση µε το Σοσιαλιστικό Κόµµα, που το 2013 κατέθεσε και ψήφισε το νόµο για τον οµόφυλο γάµο.

Η υποστήριξη από οµόφυλα ζευγάρια στο κόµµα της Λεπέν από 19% το 2012 έχει φτάσει στο 32% το 2015. Ειρωνεία. Τόσο το κόµµα της όσο και η ίδια δηλώνουν την αντίθεσή τους στον οµόφυλο γάµο. ∆ιαφοροποίηση που αξίζει να αναφερθεί: τα παραπάνω ισχύουν συντριπτικά για τους άντρες γκέι. Οι λεσβίες παραµένουν παραδοσιακά δεµένες µε την αριστερά, λόγω της υποστήριξής της στην αυτοδιάθεση του σώµατος και στα αναπαραγωγικά δικαιώµατα των γυναικών.

Σύµφωνα µε τη ρητορική πολλών ακροδεξιών στελεχών, ο οµόφυλος γάµος δεν αποτελεί προτεραιότητα για τους λοατκια+ ανθρώπους. Μεγάλο κοµµάτι της κοινότητας ιεραρχεί άλλα ζητήµατα υψηλότερα σε σχέση µε τα λοατκια+ δικαιώµατα. Την ανεργία, το εθνικό χρέος. Και κυρίως: την είσοδο µεταναστ(ρι)ών και προσφύγων στη Γαλλία. Σύµφωνα µε έρευνα βασισµένη στην εφαρµογή γνωριµιών, Hornet, σε ένα σύνολο 3.200 Γάλλων, λευκών, µεσοαστών γκέι, το 1/5 δήλωσε ότι η πρώτη επιλογή του στις κάλπες θα ήταν το κόµµα της Λεπέν (σε φτωχότερες και πολυπολιτισµικές περιοχές η εικόνα και τα στοιχεία διαφοροποιούνται σηµαντικά). Βασικό επιχείρηµα, πέρα από το κλίµα ξενοφοβίας, είναι η έλλειψη δικαιωµάτων στις µουσουλµανικές χώρες. Συµπέρασµα: Γιατί να επιθυµούν στη Γαλλία την είσοδο ανθρώπων που καταπιέζουν/δολοφονούν γκέι και τρανς στις χώρες τους;

Γερµανία

Σηµερινή ηγέτιδα του ανερχόµενου ακροδεξιού κόµµατος «Εναλλακτική για τη Γερµανία» (AfD) είναι η Άλις Βάιντελ. Ανοιχτά λεσβία, συζεί µε τη σύντροφό της και µεγαλώνουν µαζί τα δύο παιδιά τους. Νέα, λευκή, µορφωµένη, πολυταξιδεµένη, ευκατάστατη. «Το γεγονός ότι επικράτησα στις εσωκοµµατικές εκλογές αποδεικνύει πόσο ανεκτικό κόµµα είµαστε». Θα µπορούσε να είναι αστείο, αν δεν ήταν τραγικό.

Το AfD στις δηµόσιες διακηρύξεις και κείµενά του παίρνει ξεκάθαρα θέση ενάντια στην εργασία των γυναικών, ιδίως όταν έχουν παιδιά («οι µητέρες µπορούν να εργάζονται µόνο αν το απαιτεί η οικονοµική κατάσταση της οικογένειας»), ενάντια στη µετανάστευση, στον οµόφυλο γάµο, στην τεκνοθεσία από οµόφυλα ζευγάρια. Όλα αυτά συνιστούν απειλή για την παραδοσιακή (ετεροκανονική) οικογένεια και ως τέτοια πρέπει να αντιµετωπίζονται, ακριβώς για να προστατευτεί «η γυναίκα». Ο φεµινισµός, η σεξουαλικότητα, η µετανάστευση είναι για τους «Εναλλακτικούς» κωδικοποιηµένα ως «κοµµουνισµός». Η νεολαία του κόµµατος χρησιµοποιεί συστηµατικά τα µέσα κοινωνικής δικτύωσης για να προωθεί καµπάνιες ενάντια στο ριζοσπαστικό φεµινισµό, που πλήττει τις παραδοσιακές οικογενειακές αξίες και κατ’ επέκταση την ίδια τη «γερµανική ταυτότητα».

Το κόµµα είναι πάντα ενεργό στις κινητοποιήσεις ενάντια στην έµφυλη ισότητα και στα λοατκια+ δικαιώµατα. ∆ηλώνει εµµονικά υπέρ των παραδοσιακών έµφυλων ρόλων, ενάντια στην αντισύλληψη και υπερασπίζεται την καµπάνια περί σεξουαλικής αποχής. Σε µια περίοδο πολιτικής και οικονοµικής κρίσης, η οικογένεια αναγορεύεται σε θεµέλιο λίθο της κοινωνικής συνοχής. Συµπέρασµα: Το κράτος οφείλει να πάρει µέτρα που την προστατεύουν, όχι που πριονίζουν τα υποστυλώµατά της.

Η θεοποίηση της γυναικείας φύσης ως µητέρας, τροφού και στοργικής συντρόφου ενός άντρα οδηγεί στη στοχοποίηση των µουσουλµάνων που «φέρονται καταπιεστικά στις γυναίκες τους υποχρεώνοντάς τες να φορούν µαντίλα». «Το Ισλάµ δεν χωρά στη Γερµανία. Συνιστά απειλή για το κράτος µας, την κοινωνία µας, τις αξίες µας». ∆ηλώνουν πως ανησυχούν για την ασφάλεια. Η έννοια της «ασφάλειας» είναι κοινός τόπος στη ρητορική όλων άλλωστε των ακροδεξιών κοµµάτων. Με αυτό ωστόσο εννοούν την ασφάλεια των Γερµανών -και κυρίως των Γερµανίδων- από τα «αρπακτικά µουσουλµανικά τέρατα, που έρχονται για να βιάσουν τις γυναίκες της Γερµανίας».

Σε έρευνα που έκανε γερµανικό γκέι περιοδικό το 2016, το 17% των γκέι αντρών στη Γερµανία δηλώνουν ανοιχτά ότι υποστηρίζουν το AfD. Έχει δηµιουργηθεί µάλιστα και Λοατκια+ Οµάδα Υποστηρικτών του AfD, µε τον υπεύθυνό του να προβαίνει στην ακόλουθη ανατριχιαστική δήλωση: «Σύντοµα το AfD θα είναι το πιο δηµοφιλές κόµµα ανάµεσα στους γκέι».

Η Μαφάλντα είχε την πολυτέλεια να κλείνει τα µάτια ζαλισµένη και να λέει «Ας σταµατήσει κάποιος τη Γη να κατέβω». Οι καιροί δεν µας αφήνουν την παραµικρή πολυτέλεια να στρέψουµε αλλού το βλέµµα µπροστά σε µια εφιαλτική προοπτική.

 

Ολλανδία

Το Κόµµα για την Ελευθερία του Γκέερτ Βίλντερς έχει αναγάγει την ισλαµική απειλή στο σοβαρότερο κίνδυνο για την ολλανδική κοινωνία. Είναι ξεκάθαρα ενάντια στην είσοδο µεταναστών στη χώρα, ενάντια στο Κοράνι και υπέρ της επιβολής φορολογίας στις µουσουλµάνες που φορούν δηµόσια την ισλαµική µαντίλα. Προτείνει το κλείσιµο των τζαµιών και των µουσουλµανικών σχολείων. Ο Γκέερτ Βίλντερς είναι ο άνθρωπος που το 2014 απηύθυνε στους υποστηρικτές του την εξής ερώτηση: «Θέλετε περισσότερους ή λιγότερους Μαροκινούς στη χώρα;». «Λιγότερους!» απάντησαν µε ένα στόµα µια φωνή αυτοί. Και εισέπραξαν την καθησυχαστική απάντηση «Εντάξει. Θα το κανονίσουµε». Ο Βίλντερς λοιπόν και το κόµµα του προσπαθούν να µας πείσουν ότι κόπτονται ξαφνικά για τα δικαιώµατα µειονοτικών οµάδων. Η εξόφθαλµα υποκριτική έγνοια για την προστασία γυναικών και λοατκια+ είναι βούτυρο στο ψωµί της ξενοφοβικής ακροδεξιάς. Λειτουργεί ως το βολικό πρόσχηµα για να αναχαιτιστεί το «τέρας» του ισλαµισµού: «Όσο περισσότεροι µουσουλµάνοι αποκηρύσσουν τον ισλαµισµό, τόσο λιγότερος µισογυνισµός υπάρχει, τόσο λιγότερο οµοφοβικό µίσος, τόσο λιγότερος αντισηµιτισµός, τόσο λιγότερη καταπίεση, τροµοκρατία και βία. Τόσο περισσότερη ελευθερία υπάρχει». Στο προεκλογικό φυλλάδιο του Κόµµατος για την Ελευθερία το 1/3 είναι αφιερωµένο στην «ανάγκη απο-ισλαµοποίησης της χώρας». Η βία σε βάρος γυναικών και η καταπίεσή τους από Ολλανδούς ήταν φαινόµενα µάλλον άγνωστα στο ολλανδικό έδαφος, συντρίβοντας µε πάταγο κάθε στατιστικό στοιχείο περί του αντιθέτου! Η βία σε βάρος γυναικών ανακαλύπτεται αίφνης και αποδίδεται στην πιο παράδοξη πηγή: στη µετανάστευση αντρών από µουσουλµανικές χώρες. Και προβάλλει σαν υπερασπιστής των γυναικών ένα κόµµα που είναι ενάντια στις έµφυλες ποσοστώσεις, ένα κόµµα που καταψήφισε και το σχετικό νοµοσχέδιο όταν εισήχθηκε στην ολλανδική βουλή, ένα κόµµα που αρνήθηκε τη ∆ιεθνή Σύµβαση της Ιστανµπούλ για τη βία σε βάρος των γυναικών.  

Ο Πιµ Φόρτουιν, παλιότερος ηγέτης του κόµµατος, (δολοφονήθηκε το 2002), τόνιζε µε έµφαση την οµοφυλοφιλία του για να αναδείξει τη διάσταση µε το Ισλάµ: «Στην Ολλανδία η οµοφυλοφιλία τυγχάνει ίσης µεταχείρισης µε την ετεροφυλοφιλία. Σε ποια ισλαµική χώρα συµβαίνει αυτό;». ∆ηµιουργία κλίµατος τρόµου και καχυποψίας ανάµεσα στους λοατκια+ ανθρώπους ενάντια στους µουσουλµάνους.

 

Αντί επιλόγου

Κατά τις δεκαετίες ’20 και ’30 στη Γερµανία, σηµαντική µειονότητα οµοφυλόφιλων αντρών βρήκε κάλυψη και θαλπωρή πρώτα στα αντικοµµουνιστικά  Freikorps, τους προγόνους των ναζί, και κατόπιν στην εµπροσθοφυλακή του Χίτλερ. Ο ίδιος ο Ρεµ, επικεφαλής των Ταγµάτων Εφόδου, ήταν ανοιχτά οµοφυλόφιλος.

Εκείνα τα χρόνια έδινε τον τόνο στο εργατικό κίνηµα η σταλινική αριστερά. Τα κοµµουνιστικά κόµµατα χαρακτήριζαν την οµοφυλοφιλία «αστική παρέκκλιση», θεωρώντας την ανεπίτρεπτη για την εργατική τάξη. Η Πράβδα δηµοσίευε την έκκληση του Μαξίµ Γκόρκι «να εξαλειφθεί η οµοφυλοφιλία για να εξαφανιστεί ο ναζισµός»!

Το φλερτ των ναζί µε το οµοφυλόφιλο ακροατήριο τερµατίστηκε τη «Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών» το 1934, µε την εξόντωση του Ρεµ και των στελεχών του – µε την κατηγορία ακριβώς της οµοφυλοφιλίας. Έκτοτε οι οµοφυλόφιλοι στη ναζιστική Γερµανία είχαν µόνο µία θέση: στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, φορώντας το ροζ τρίγωνο.

Στο σηµερινό Ευρωκοινοβούλιο η «εναλλακτική» ακροδεξιά µε την καινοφανή ρητορική δείχνει -για την ώρα- να κρατάει αποστάσεις από τα καθαρόαιµα νεοναζιστικά κόµµατα. Οι συµµαχίες της κατευθύνονται όχι προς το ουγγρικό Jobbik, τη Χρυσή Αυγή ή τους νεοναζιστές του γερµανικού NPD. «Σας οµολογώ ότι ανήκω στη ∆εξιά, αλλά θα προτιµούσα να µην αναφέρατε τη φράση Άκρα ∆εξιά» (Μαρίν Λεπέν). Παρ’ όλα αυτά, η εναλλακτική ακροδεξιά και ο παραδοσιακός φασισµός είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Στηρίζονται στους ίδιους βασικούς πυλώνες: ξενοφοβία, ριζοσπαστικός λόγος ενάντια στο σύστηµα (από αντιδραστική σκοπιά ασφαλώς), εθνικισµός, εθνική προτίµηση και ισχυρό κράτος µε έµφαση στις δυνάµεις καταστολής. Τα όποια δικαιώµατα, διασφαλίζονται αποκλειστικά και µόνο για τους/τις γηγενείς. Ποτέ για τους «άλλους». Πάντα για την απρόσκοπτη εξυπηρέτηση και κερδοφορία του κεφαλαίου. Ποτέ για τους υποτελείς.

Μέσα στο καινούριο πλαίσιο όπως διαµορφώνεται πανευρωπαϊκά, υποβαθµίζεται σηµαντικά η αντισηµιτική ρητορική για τις «εβραϊκές συνωµοσίες», βασικό γνώρισµα των παραδοσιακών ακροδεξιών κοµµάτων, για να αναδειχθεί ο καινούριος βασικός εχθρός: Το Ισλάµ: «Το Εθνικό Μέτωπο (Εθνικός Συναγερµός σήµερα) πάντα υποστήριζε το Ισραήλ. Το Εβραϊκό Κράτος είναι ένας προωθηµένος προµαχώνας της ∆ύσης και το τελευταίο οχυρό ενάντια στο Ισλάµ», τονίζει η Μαρίν Λεπέν, και η φράση «Το ολοκαύτωµα ήταν µια λεπτοµέρεια της Ιστορίας», του Ζαν Μαρί Λεπέν -πατέρα της και ιδρυτή του Εθνικού Μετώπου- µοιάζει σα να µην ειπώθηκε ποτέ.

Η επιµονή στο βασικό τρίπτυχο: µεταναστευτικό, ασφάλεια, εθνική προτίµηση σε συνδυασµό µε την εµµονή στην ισλαµική απειλή κερδίζει έδαφος σε στρώµατα µεσοαστών, αλλά και εργατών. Σε νεολαία που βρίσκεται σε απόγνωση. Σε γυναίκες που έχουν ασπαστεί την ξενοφοβική θεωρία σχετικά µε την «επικινδυνότητα» των µουσουλµάνων µεταναστών. Σε ανθρώπους που δυσκολεύονται να πειστούν ότι ο εχθρός είναι στην ίδια τους τη χώρα, και αναζητούν την πηγή του «κακού» στους µουσουλµάνους, στους πρόσφυγες.

Αν αξίζει να µάθουµε κάτι από την Ιστορία, είναι ότι οι φασίστες εµφανίζονται συχνά στην αρχή σαν υποστηρικτές των εργατών, των καταπιεσµένων, ακόµη και του «σοσιαλισµού». Αλλά µόνο για το έθνος τους. Και καταλήγουν πάντα να αφανίζουν την εργατική τάξη, όπως και κάθε καταπιεσµένο/η. Μέσα στη σηµερινή συγκυρία της οικονοµικής και συστηµικής κρίσης, µέσα στο αντιµεταναστευτικό παραλήρηµα και την ισλαµοφοβία των ηµερών, η ρητορική των ακροδεξιών ευρωπαϊκών κοµµάτων, η «ανοχή τους» να συγκαταλέγουν στις τάξεις τους γυναίκες και λοατκια+, η όψιµη «ευαισθησία» τους για καταπιεζόµενες κοινωνικές οµάδες δεν έχει το παραµικρό σοβαρό υπόβαθρο. ∆εν έχει να προσφέρει απολύτως τίποτα στους καταπιεσµένους ανθρώπους της τάξης µας. Το µόνο που κάνει, είναι να συµβάλλει παραπέρα στη διαίρεση των «από κάτω», µε την ανακάλυψη του καινούριου «εχθρού του λαού» στο πρόσωπο των µεταναστ(ρι)ών και προσφύγων από τις µουσουλµανικές χώρες.

Η υποκριτική υιοθέτηση της φεµινιστικής/φιλο-λοατκια+ ατζέντας δύσκολα µπορεί να καλύψει αυτό που πραγµατικά αντιπροσωπεύει: έναν θανάσιµο κίνδυνο για µετανάστ(ρι)ες, εργαζόµενους, ανάπηρους, τοξικοεξαρτηµένους, φτωχούς, αλλόθρησκους, ανθρώπους της αριστεράς και των κινηµάτων. Για καθεµία και καθέναν που επιθυµεί να ζει και να σκέφτεται διαφορετικά. Φασισµός, µε όποιο προσωπείο κι αν επιλέξει να εµφανίζεται, σηµαίνει ένα και µόνο πράγµα: τσάκισµα κάθε συλλογικότητας, ολοκληρωτική ισοπέδωση κάθε διαφορετικότητας.

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.


*


Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.