Ο Κορωνοϊός είναι το σύμπτωμα, ο καπιταλισμός είναι η αρρώστια του πλανήτη

 Η πρώτη γνωστή εμφάνιση του ιού Έμπολα ήταν στο Ζαΐρ (εξ ου και η επίσημη ονομασία Zaire ebolavirus, συντ. EBOV) το 1976, σχεδόν 40 χρόνια πριν. Κι ενώ ο ιός είναι πλήρως γνωστός από τότε στην επιστημονική κοινότητα για την επικινδυνότητά του κλπ., η φαρμακοβιομηχανία, ενώ -υποτίθεται- ερευνά την παραγωγή φαρμάκων εξατομικευμένων για κάθε ασθενή, δεν είχε κατορθώσει να κατασκευάσει εμβόλια ή φάρμακα για τον συγκεκριμένο ιό τόσα χρόνια. Παρόλο που επανεμφανίστηκε στο Ζαΐρ και τη Γκαμπόν με εκατοντάδες θύματα τη δεκαετία του ’90.

 Γιατί;

 Είναι προφανές ότι το κριτήριο της φαρμακοβιομηχανίας για την έρευνα, την παραγωγή και τη διάθεση των προϊόντων της είναι η εξασφάλιση υψηλής κερδοφορίας. Ακόμα και να ανακαλυφθεί ένα εμβόλιο ή φάρμακο, δε θα το παράξει εάν δεν ικανοποιείται η παραπάνω συνθήκη. Στη Δυτική Αφρική, με αφορμή την επιδημία και τις επιπτώσεις της, αναδείχθηκε με το χειρότερο τρόπο, με χιλιάδες αδικοχαμένους νεκρούς, τι σημαίνει για τα φτωχότερα στρώματα ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, τι επιπτώσεις έχει η σύνδεση του “κόστους – οφέλους” με το επιχειρηματικό κέρδος.

 Οι επιπτώσεις είναι τραγικές όταν -τουλάχιστον- οι τομείς της έρευνας και της παραγωγής δε γίνονται σύμφωνα με τις κοινωνικές ανάγκες αλλά μόνο όταν ικανοποιείται η προσδοκία του κεφαλαίου για υψηλή κερδοφορία. Και όλο αυτό σε συνθήκες οξύτατου ανταγωνισμού και, τα τελευταία χρόνια, καπιταλιστικής κρίσης. Και φυσικά δεν είναι θέμα ανθρώπων ως μονάδων, πολλοί γιατροί, υγειονομικό προσωπικό και κρατικοί υπάλληλοι έχασαν τη ζωή τους, θυσιαζόμενοι καταβάλλοντας υπερπροσπάθεια να καλύψουν τις ανεπάρκειες του συστήματος. Ο ίδιος ο Σαΐκ Ουμάρ Καν, αρχίατρος και επιδημιολόγος της Σιέρα Λεόνε, πέθανε στις 29/7/2014, στην προσπάθειά του να περιορίσει την εξάπλωση της ασθένειας.

 Στην πλειοψηφία των κρατών της δύσης με την επέλαση του νεοφιλελευθερισμού οι δημόσιες δομές υγείας κατ’αρχήν απαξιώθηκαν και εν τέλει συρρικνώθηκαν στο ελάχιστο, δίνοντας τα ηνία στον ιδιωτικό τομέα. Και αναφέρουμε την “αναπτυγμένη” Δύση, γιατί τον υπόλοιπο “μη ανεπτυγμένο” κόσμο τον έχουν ήδη ρημάξει, κλέβοντας τις πρώτες ύλες και φτωχοποιώντας τον οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Για την πλειοψηφία των μη εχόντων σε όλο τον κόσμο έχει γίνει πολύ δύσκολη έως αδύνατη η αντιμετώπιση ακόμα και μικρών καθημερινών θεμάτων υγείας. Σε αυτό προστίθενται όλες οι συνθήκες που έχει προκαλέσει η καπιταλιστική κρίση τα τελευταία χρόνια: μεγάλωμα της ψαλίδας μεταξύ πολύ πλούσιων – φτωχών, κάκιστες συνθήκες κατοικίας, ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα και οι χείριστες συνθήκες εργασίας (για όσους έχου δουλειά…), ανεπαρκής έως επικίνδυνη και τοξική διατροφή, έλλειψη ή/και κακή ποιότητα πόσιμου νερού, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη με το σταγονόμετρο, ο κατάλογος είναι ατέλειωτος.

 Κάπου εδώ έρχεται να “κουμπώσει” και μια ενδεχόμενη πανδημία Κορωνοϊού. Που σε αντίθεση με την επιδημία του Έμπολα του 2014 (που περιορίστηκε στις φτωχές χώρες της δυτικής Αφρικής και ήταν σχεδόν μηδενικός ο αριθμός των θυμάτων στον υπόλοιπο κόσμο) δείχνει να εξαπλώνεται και στη Δύση. Με την παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία στο όριο μιας νέας διεθνούς κρίσης, όσο κι αν οι επιστημονικές φωνές αναφωνούν “ψυχραιμία”, τα ανακλαστικά που έχουν υπερκαλλιεργηθεί από τα ΜΜΕ / φερέφωνα του συστήματος είναι ο αλόγιστος πανικός, ο κοινωνικός κανιβαλισμός και ένα γενικότερο πρόταγμα τρόμου: “καθήστε σπίτια σας, μην πάτε σε πολυσύχναστους χώρους”. Στη χώρα μας, απαγορεύτηκαν τα Καρναβάλια όμως βεβαίως άλλου τύπου συναθροίσεις, πχ ποδοσφαιρικοί αγώνες και εκκλησιασμός, διεξάγονται κανονικά. Σιγά μην έκανε και ζημιά ο Μητσοτάκης στα συμφέροντα που εκπροσωπεί…

 Με αυτές τις συνθήκες και με τις υποδοχές των δημόσιων συστημάτων υγείας να είναι στην κατάσταση που είναι, ευχόμαστε να μην υπάρξει διεθνής πανδημία. Αλλά ας μη μείνουμε μόνο σε ευχολόγια. Ο “βασιλιάς” καπιταλισμός είναι γυμνός.

 Ζούμε στο 2020 και είναι αν μη τι άλλο τραγικό ότι η Δημόσια Υγεία εξαρτάται από τα υπερκέρδη των καπιταλιστών / φαρμακοβιομηχανιών και όλων των παρελκόμενων. Με τις κυβερνήσεις να εγκρίνουν ολοένα και μεγαλύτερες δαπάνες σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς και μειώνοντας ολοένα το κοινωνικό κράτος. Στην απανθρωπιά του συστήματος, στον πανικό, στην καταστροφή του ανθρώπου και του περιβάλλοντος, στον κοινωνικό κανιβαλισμό και το ρατσισμό να προτάξουμε την ισότητα, την ελευθερία, την αλληλεγγύη και το σεβασμό στο περιβάλλον ανασυγκροτώντας τα κινήματα αντίστασης και την αριστερά. Πριν ο καπιταλισμός καταστρέψει την ανθρωπότητα και τον πλανήτη και πέρα από όσα πρέπει να παλέψουμε άμεσα, για την βελτίωση των ζωών μας -για πολύ κόσμο ακόμα και για την επιβίωσή του- ο στόχος και ο ορίζοντας πρέπει να είναι ένας και μοναδικός: να αγωνιστούμε για ένα άλλο κόσμο, που να προτάσσει τις πραγματικές ανάγκες των πολλών και όχι τα κέρδη για τους λίγους.