Οι συμμαχίες της Αριστεράς: κάτι τρέχει με τη φιλόξενη διάθεση της Iskra * RedTopia

Του Αλέξη Λιοσάτου, 16/6/2018

Η ιστοσελίδα που κυρίως αποτυπώνει τη φυσιογνωμία της ΛΑΕ, η Iskra, φιλοξενεί από τις 8/6 (και μέχρι χθες το μεσημέρι σε εξέχουσα θέση στο σάιτ), άρα στήριζε και στηρίζει, ένα «Ανοιχτό κάλεσμα για τη δημιουργία ‘‘Επιτροπής Αγώνα για το Σκοπιανό και τη μη αλλαγή συνόρων στη Βαλκανική’’» που έγινε στις 11/6, στο οποίο εισηγητές ήταν οι Στοφορόπουλος Θέμος, Μηλιαράκης Μανώλης, Σχοινά Κατερίνα, Κουμάκης Λεωνίδας, Αποσκίτης Λεωνίδας.¹

Το κάλεσμα είναι το κερασάκι σε μια τούρτα αρκετών δημοσιεύσεων του σάιτ που κάνουν κριτική από τα δεξιά στην κυβέρνηση Τσίπρα: ενώ αυτός προχωρεί σε μια συμφωνία ιμπεριαλιστικής επιβολής στη ΔτΜακεδονίας και εθνικής ταπείνωσης για το γειτονικό λαό, το Αριστερό Ρεύμα εγκαλεί τον Τσίπρα ότι προχωρεί σε εθνικές παραχωρήσεις προς όφελος του ΝΑΤΟ. Πρόκειται για αντιστροφή της πραγματικότητας, αφού η κυβέρνηση επιβάλλεται στο γειτονικό κράτος με τις πλάτες του ΝΑΤΟ. Τέτοιου είδους κριτική στον Τσίπρα καταλήγει να πιέζει για ακόμα μεγαλύτερη πυγμή και bullying στο γειτονικό λαό… με τις πλάτες του ΝΑΤΟ.

Χωρίς μεγάλη προσπάθεια, ανακαλύπτουμε πληροφορίες για το πολιτικό βιογραφικό των εισηγητών.

1. Λεωνίδας Αποσκίτης: Συμμετείχε στη συγγραφή του ακροδεξιάς αύρας βιβλίου «Νέα παγκόσμια τάξη: η αθέατη όψη».²

‘Εχει εργαστεί επί πολλά χρόνια ως συντάκτης σε επιστημονικά περιοδικά όπως στο γνωστών εθνικιστικών απόψεων -και δράσεων-, το Ρήξη-Άρδην του Καραμπελιά. Έχει διευθυντικές αρμοδιότητες στο περιοδικό «Hellenic Nexus». Για το τι εστί αυτό, ας δούμε μερικά εξώφυλλα που θυμίζουν Χρυσή Αυγή και Στόχο: κυνηγάνε τη Λέσχη Μπίλντεμπεργκ, κυνηγάνε τον Πούτιν, κυνηγάνε τους Έλληνες, ο Τραμπ που πολεμά την παγκοσμιοποίηση – γνώριμες απόψεις.

Διατηρεί σάιτ «Πύλη των Φίλων» που φαίνεται να διατηρεί καλές σχέσεις με το ΑΡΔΗΝ και τη ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ (προέλευση ΕΠΑΜ). Του δε ΑΡΔΗΝ συντονίζει κι εκδηλώσεις³

Πρώην στέλεχος του ΕΠΑΜ και κλασικός μεταναστοφάγος, με απόψεις του τύπου «η νέα τάξη θέλει πολυπολιτισμικές κοινωνίες και διάλυση των εθνών – Οι ισλαμοφασίστες προκαλούν και χρηματοδοτούν τη μετανάστευση για εποικισμό Ευρώπης».⁴

Σε άλλο άρθρο του στο περιοδικό «Τρίτο Μάτι» έγραφε πάλι για τη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, ισχυριζόμενος ότι τα «Πολιτικά προγράμματα της ‘‘δεξιάς’’ και της ‘‘αριστεράς’’ είναι πια ταυτόσημα σε όλες τις δυτικές χώρες».⁵

2. Λεωνίδας Κουμάκης

Με πλούσια, μα σχεδόν αποκλειστικά τουρκοφαγική και σκοπιανοφαγική αρθρογραφία, στη Huffington Post, στο Internation Hellenic association, απ’ όπου καλούσε και στα εθνικιστικά συλλαλητήρια του Γενάρη-Φλεβάρη, και σε άλλα σάιτ. Το μοναδικό βιβλίο που έχει γράψει είναι «Το Θαύμα: Μια πραγματική ιστορία», που «αποτελεί μια ζωντανή μαρτυρία της τουρκικής πολιτικής απέναντι στον ελληνισμό τα τελευταία 100 χρόνια – και όχι μόνο».

Στον ελεύθερο χρόνο του αρθρογραφεί κι αυτός ενάντια στους μετανάστες, π.χ. με άρθρο για «Όχι τζαμιά στην Αθήνα»,⁶ αρθρογραφεί στο ακροδεξιάς κοπής pentapostagma.gr⁷ ενώ συμμετείχε στη συνέντευξη τύπου της Επιτροπής για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας μαζί με τον γνωστό και μη εξαιρετέο Πατούλη της ΝΔ, αφού σε αυτά τα θέματα «δεν χωράνε κομματικές διαφορές» όπως μας ενημερώνει ένας άλλος ομιλητής.⁸

3. Θέμος Στοφορόπουλος

Πρώην πρέσβης, συμμετέχει κι αυτός σε εκδηλώσεις του ΑΡΔΗΝ.⁹

Έχει κι αυτός την άποψη ότι οι Τούρκοι απειλούν Θράκη κι Αιγαίο, με αποτέλεσμα να είναι κεντρικός ομιλητής σε εκδήλωση που διαφημίζει ο χρυσαβγίτικος και παρακρατικός «Ελεύθερος κόσμος».¹⁰

Κατά τα άλλα, συνυπογράφει την Κοινή Δήλωση 15 Πρώην Πρέσβεων με τίτλο: «Τα Σκόπια δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν τον επεκτατισμό αν μπουν σε ΝΑΤΟ και ΕΕ με σύνθετη ονομασία».¹¹

Μάλιστα. Επεκτατικά τα καταχθόνια «Σκόπια», με το 1/20 του ΑΕΠ της Ελλάδας, τo 1/60 των στρατιωτικών δαπανών της και το 1/30 των πολεμικών αεροσκαφών της…¹²

4. Μανώλης Μηλιαράκης

Eίναι ο Πρόεδρος της Χριστιανικής Δημοκρατίας, ενός πολιτικού χώρου που γενικά συμμερίζεται παρόμοιες με τις προαναφερθείσες απόψεις.

Η δημοσίευση για «σκοπιανό» (και μόνο η ορολογία θα πρέπει να κάνει όσους δηλώνουν κομμουνιστές να κοκκινίζουν από ντροπή) αποτελεί άλλη μια κηλίδα στο χώρο της ΛΑΕ κι ευρύτερα της Αριστεράς. Άλλωστε, το ΚΚΕ δεν παρουσιάζει καλύτερες επιδόσεις τους τελευταίους μήνες στο ζήτημα. Και οι δυο δυνάμεις της Αριστεράς αποδεικνύονται πολύ λίγες ακόμα και απέναντι στην ιστορία και την (σταλινική) παράδοσή τους.

(Η ενότητα του σλαβομακεδονικού και ελληνικού λαού είναι εγγύηση για την κοινή νίκη, ΔΣΕ)¹³

Το πρόβλημα δεν είναι μεμονωμένο, άλλωστε πολλές προσωπικότητες του θολού «πατριωτικού χώρου» που -δήθεν- προσπαθεί να υπερβεί τη διαχωριστική αριστερά και δεξιά παρελαύνουν καθημερινά από την Iskra, οι δε Μηλιαράκης και Στοφορόπουλος έχουν ξαναφιλοξενηθεί στο σάιτ.

Το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τα «εθνικά θέματα» αλλά και την όλη φυσιογνωμία της ΛΑΕ και τις συμμαχίες της. Λίγες μέρες πριν πραγματοποιήθηκε η ιδρυτική εκδήλωση της Πρωτοβουλίας 1-1-4, στην οποία -μεταξύ άλλων- συμμετέχει και ο γραμματέας του Πολιτικού Συμβουλίου της ΛΑΕ Παναγιώτης Λαφαζάνης. Στη διακήρυξη της Πρωτοβουλίας δεν υπήρχαν ούτε μια φορά οι λέξεις Αριστερά, σοσιαλισμός, καπιταλισμός, εργατική τάξη κ.ο.κ. , ενώ ο Αλαβάνος δήλωνε «Σε αυτό το εγχείρημα έχουν θέση όσες και όσοι δεν έχουν λεκιάσει τα χέρια και την ψυχή με τη ψήφιση των μνημονίων». ¹⁴

Είναι ακριβώς η λογική του ΣΥΡΙΖΑ μετά το 2012, που καλούσε κόσμο -και βουλευτές- του κέντρου και της δεξιάς να συνεργαστούν για το «αντιμνημονιακό ξέφωτο», με τις Ραχήλ και τις Τζάκρες, και όπως αναμενόταν κατέληξε στο μνημονιακό ξέφωτο (με τη διαφορά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν κυβέρνηση εν αναμονή και αποτελούσε την «ελπίδα», άρα ολοκλήρωνε τη δεξιά στροφή εκ του ασφαλούς). Τότε η Αριστερή Πλατφόρμα και ο επικεφαλής της Παναγιώτης Λαφαζάνης έκαναν κριτική πρώτιστα στη δεξιά αυτή μετατόπιση επί του ζητήματος των συμμαχιών. Τώρα;

Αυτή η «πλατιά» απεύθυνση, που φαίνεται να υιοθετεί όλο και περισσότερο η ηγεσία του Αρ.Ρ. και της ΛΑΕ, ερμηνεύει τις «υπόγειες» σχέσεις με το μεταναστοφάγο δεξιό-αστικό ΕΠΑΜ, που δηλώνει αλληλεγγύη στον Π. Λαφαζάνη κι ο τελευταίος ανταποδίδει με φιλοξενία της ανακοίνωσης σε περίοπτη θέση στην Ίσκρα.

Τέλος η διαταξικότητα αυτής της «πλατιάς απεύθυνσης», αυτή η λογική «μέτωπο να’ ναι και με όποιον να ‘ναι» (αρκεί να μπούμε στη Βουλή), επιβεβαιώνεται κι από την πολλοστή φορά που η ηγεσία της ΛΑΕ συναγελάζεται με Ρώσους κρατικούς αξιωματούχους.¹⁵

Όταν το έκανε αυτό ο Τσίπρας μετά το 2012 με Αμερικανούς κι Ευρωπαίους αξιωματούχους δεχόταν από την αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ κριτική για σύσφιξη των σχέσεων με τον ιμπεριαλισμό, τουλάχιστον όμως απέφευγε να το κάνει πριν το 2012.

Έτσι φτάνουμε στο σημείο να φιλοξενείται πρωτοβουλία για το «σκοπιανό» που δεν την καλεί κάποιο ακροδεξιό σάιτ ή πρωτοβουλία αλλά στελέχη του εθνικιστικού χώρου που εμφανίζονται σαν «φίλιες» δυνάμεις για την Αριστερά. Εύλογα αναρωτιέται κανείς, πώς μπορεί η Αριστερά να χαριεντίζεται με τέτοιους κυρίους και να παραμένει Αριστερά;

Το σίγουρο είναι ότι αυτό το στίγμα φυσιογνωμίας και συμμαχιών ανοίγει διάπλατα τις πόρτες σε ένα θολό δεξιόστροφο (δι)αταξικό μέτωπο για την ανασυγκρότηση του ελληνικού καπιταλισμού («παραγωγική ανασυγκρότηση με δραχμή»), όπως διαφαίνεται από το πρόγραμμα και τις ομιλίες της Πρωτοβουλίας. Κι είναι ξεκάθαρο εδώ και καιρό ότι η ηγεσία της ΛΑΕ φλερτάρει με αυτές τις απόψεις. Αυτή η λογική συνήθως αποδεικνύεται ότι δεν είναι πλατιά, αλλά στενή, καταδικασμένη να οδηγήσει σε αποτυχία, ήττα και αυτοεξευτελισμό της Αριστεράς. Κι ο κόσμος της Αριστεράς δεν διαθέτει το κουράγιο να ξαναζήσει την ιστορία σαν φάρσα, γιατί έχουν περάσει μόνο τρία χρόνια και -απ’ ό,τι φαίνεται- θυμάται.

Σημειώσεις