Γραφείο της Τέταρτης Διεθνούς
Η δημοσίευση της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου την περασμένη Δευτέρα, 14 Οκτωβρίου, μετά τη δίκη αρκετών ηγετών της ανεξαρτησίας, προκάλεσε κύμα διαμαρτυριών στην Καταλονία και, σε μικρότερο βαθμό, σε άλλες περιοχές του ισπανικού κράτους, ακόμη και σε ορισμένες ευρωπαϊκές πόλεις.
Η καταδίκη των 12 κοινωνικών και πολιτικών ηγετιδών/τών για την ανεξαρτησία, εννέα από αυτές/ούς σε ποινές φυλάκισης μεταξύ 9 και 13 ετών, θεωρείται ως συλλογική τιμωρία ενός ολόκληρου λαού που τόλμησε να βρεθεί αντιμέτωπος με το πολιτικό καθεστώς της μετα-Φράνκο μετάβασης και το θεσμικό σύστημα του Συντάγματος του 1978. Πρόκειται για μια άδικη και παράνομη ποινή μετά από μια μακρά δικαστική διαδικασία φορτωμένη με παρατυπίες και στην οποία οι δικαστές χρησιμοποίησαν την υπάρχουσα νομοθεσία με μια οπισθοδρομική έννοια – σε μια λογική που μπορούμε να ονομάσουμε δικαστικό πόλεμο. Η «διαδικασία της ανεξαρτησίας» εξηγείται σε μεγάλο βαθμό από τη ριζοσπαστικοποίηση πολύ μεγάλων τμημάτων του καταλανικού πληθυσμού, όταν η προσπάθεια για μεταρρύθμιση του Καθεστώτος Αυτονομίας το 2006 παραμορφώθηκε εντελώς από την κυβέρνηση του PSOE στο ισπανικό κοινοβούλιο. Αργότερα, αυτό μετφέρθηκε στο Συνταγματικό Δικαστήριο από την αντιδραστική δεξιά που εκπροσωπείται από το ΡΡ. Αυτό εκτιμήθηκε, πολύ πέρα από τα παραδοσιακά εθνικιστικά ρεύματα, ως πραγματική συλλογική ταπείνωση και αντιδημοκρατική επιβολή. Επομένως δεν μπορεί να προβλεφθεί ο αντίκτυπος που θα έχει η πρόσφατη απόφαση σε μακροπρόθεσμη βάση και ποια σενάρια μπορεί να ανοίξει στο μέλλον.
Να θυμάστε ότι, μετά από δύο χρόνια προφυλάκισης, η ποινή αυτή καταδικάζει σε 104 χρόνια φυλάκισης τους/τις κατηγορούμενους/ες, κηρύσσοντας τους/ες ενόχους/ες για καταστροφή και υπεξαίρεση δημόσιων πόρων. Η σκληρότητα της ποινής (σε παγκόσμια κλίμακα υψηλότερη σε χρόνια φυλάκισης από εκείνη που επιβλήθηκε στα άτομα που είχαν κριθεί και καταδικαστεί για την άμεση συμμετοχή τους στο στρατιωτικό πραξικόπημα της 23ης Φεβρουαρίου 1981) και η πολιτική φύση της δίκης προκάλεσαν βαθύτατη αγανάκτηση στην Καταλονία. Το βασικό περιεχόμενο της καταδίκης είναι ότι έχουν καταδικαστεί για δημόσιες ταραχές και πράνομη συμπεριφορά για τα γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά τους μήνες Σεπτέμβριο και Οκτώβριο του 2017. Αυτό συνεπάγεται ποινικοποίηση του δικαιώματος συλλογικής διαμαρτυρίας και άσκησης θεμελιωδών δικαιωμάτων, όπως αυτά της έκφρασης, του συνέρχεσθαι, του συνεταιρίζεσθαι και της διαδήλωσης. Είναι η πολιτική και συλλογική ανυπακοή που έχει καταδικαστεί με αυτή την καταδίκη, η οποία από τώρα και στο εξής θα θέσει ένα προηγούμενο που θα εφαρμόζεται εκτενώς σε οποιαδήποτε μορφή διαμαρτυρίας ή ειρηνικής αντίστασης κατά των αποφάσεων, των νόμων και των ποινών που μπορεί να εφαρμόζονται από τις κρατικές αρχές.
Ένα νέο άλμα στην πολιτική εμπλοκή
Η αντιδημοκρατική οπισθοδρόμηση της μεταφρανκικής ισπανικής μοναρχίας δεν είναι κάτι νέο. Ο νόμος LOAPA (νόμος προοριζόμενος να σταματήσει την αποκέντρωση του κράτους μετά το «αποτυχημένο» πραξικόπημα του 1981), η κρατική τρομοκρατία που ασκήθηκε από τις κυβερνήσεις του PSOE κατά τη δεκαετία του 1980 εναντίον της ETA, ο «νόμος φίμωτρο» που ενέκρινε ο Ραχόι για να περιορίσει τους αγώνες των αγανακτισμένων μετά το 15 Μ (και που περιορίζει σοβαρά την ελευθερία της διαδήλωσης, της συνάθροισης, της απεργίας και της πληροφόρησης) και την άγρια καταστολή του δημοψηφίσματος της 1ης Οκτωβρίου 2017 στην Καταλονία σηματοδότησαν μια κατασταλτική σκλήρυνση του ισπανικού κράτους. Παρόλο που η δυναμική αυτή εξελίσσεται ήδη σε διεθνές επίπεδο ως αποτέλεσμα της κρίσης ηγεμονίας του νεοφιλελευθερισμού και της αυταρχικής σκλήρυνσης που την συνοδεύει, είναι εξίσου αληθές ότι η φύση της μετά-Φράνκο μετάβασης, η οποία αποκήρυξε την καταδίκη των εγκλημάτων των εκπροσώπων του προηγούμενου καθεστώτος και την εκκαθάριση των κρατικών μηχανισμών που προέρχονται από τη δικτατορία, ενισχύουν αυτή τη δυναμική. Ωστόσο, αυτή η κταδικαστική απόφαση αποτελεί πραγματικό σημείο καμπής, μια πολύ σοβαρή απειλή για τα κοινωνικά κινήματα και την αριστερά και πολύ επικίνδυνο προηγούμενο για το μέλλον της δημοκρατίας στο ισπανικό κράτος στο σύνολό του.
Η δυναμική της κινητοποίησης και της αυτο-οργάνωσης
Μετά από χρόνια μαζικών κινητοποιήσεων υπέρ της ανεξαρτησίας και με πλατιά υποστήριξη από τον καταλανικό πληθυσμό (πάνω από το 80% στις δημοσκοπήσεις) του αιτήματος του δικαιώματος αυτοδιάθεσης (που ονομάζεται επίσης «δικαίωμα λήψης αποφάσεων»), η ποινή οδήγησε σε πιο μαχητικές και δυναμικές κινητοποιήσεις (σε ένα εύρος πολιτικής ανυπακοής με αποκλεισμούς οδών επικοινωνίας που κορυφώθηκε στην κατάληψη του αεροδρομίου της Βαρκελώνης στις 14, σε μίμηση των μεθόδων του αγώνα των ακτιβιστών του Χονγκ Κονγκ) και εξακολουθούν να είναι σε μεγάλο βαθμό ειρηνικές. Η γενική απεργία της περασμένης Παρασκευής, 18 Οκτωβρίου, η οποία συγκλόνισε με τις αποκαλούμενες «πορείες για την ελευθερία» ήταν η πιο μαζική κινητοποίηση μέχρι στιγμής, καταλήγοντας σε μια διαδήλωση με περισσότερους από μισό εκατομμύριο συμμετέχοντες.
Να σταματήσει η καταστολή: αλληλεγγύη στον λαό της Καταλονίας!
Παρ’ όλα αυτά, υπήρξαν σημαντικές συγκρούσεις μειοψηφιών με τις κατασταλτικές δυνάμεις, κάτι που μέχρι στιγμής ήταν πρωτοφανές. Αυτές οι συγκρούσεις χρησιμοποιήθηκαν από τις καταπιεστικές δυνάμεις για να γενικεύσουν μια όλο και πιο σκληρή και αδιάκριτη καταστολή, ιδίως εναντίον της νεολαίας, με την ενεργό συμμετοχή της καταλανικής αστυνομίας. Σε ένα προεκλογικό πλαίσιο, τα επεισόδια εγκαινίασαν μια ευρεία καμπάνια ποινικοποίησης της υποστήριξης της ανεξαρτησίας και της διαφωνίας γενικά, την οποία καταγγέλλουμε ανοιχτά. Όχι μόνο χρησιμοποιούνται έκτακτες κατασταλτικές μέθοδοι που οδήγησαν σε 194 συλλήψεις (το 16% είναι κάτω των 18 ετών), σε προδικαστική κράτηση 28 διαδηλωτών (το γραφείο του γενικού εισαγγελέα διέταξε την προσωρινή κράτηση όλων όσων συνελήφθησαν στη διάρκεια των ταραχών), σε 576 τραυματισμούς (από τους οποίους 4 έχουν χάσει την όραση του ενός ματιού από τους πυροβολισμούς με χρήση εξοπλισμού ελέγχου των ταραχών)· αλλά υπήρξαν επίσης πολυάριθμες επιθέσεις εναντίον των μέσων ενημέρωσης από την αστυνομία. Επιπλέον, παρατηρήθηκαν επίσης επιθέσεις εναντίον διαδηλωτών από ακροδεξίούς (μερικές φορές με τη σαφή συνεργσία των κατασταλτικών δυνάμεων), τόσο στην Καταλονία όσο και σε άλλες περιοχές όπου υπήρξαν κινητοποιήσεις αλληλεγγύης.
Αντιμέτωπη με τις κινητοποιήσεις στην Καταλονία, η ισπανική κυβέρνηση δεν έχει άλλη πολιτική από την απειλή της ενίσχυσης της καταστολής και, υπό την πίεση της δεξιάς και της ακροδεξιάς τρεις εβδομάδες πριν από τις νέες γενικές εκλογές, λέει ότι δεν θα αποκλείσει οποιοδήποτε κατασταλτικό σενάριο, (που θα της επέτρεπε να ελέγχει άμεσα την καταλανική αστυνομία), το άρθρο 155 του Συντάγματος (πράγμα που θα σήμαινε την κατάργηση της καταλανικής αυτονομίας) ή ακόμη και κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Καλούμε σε αλληλεγγύη στις δυνάμεις στην Καταλονία και το ισπανικό κράτος στο σύνολό του, που αγωνίζονται για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες ενάντια στην κλιμάκωση της καταπίεσης, και επαναλαμβάνουμε την υποστήριξή μας σε μια δημοκρατική λύση στην συνεχιζόμενη πολιτική σύγκρουση, η οποία δεν μπορεί να περιοριστεί σε ένα πρόβλημα δημόσιας τάξης.
Ελευθερία των πολιτικών κρατουμένων! Αμνηστία!
Απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων και φυλακισμένων διαδηλωτών!
Για το δικαίωμα των Καταλανών στην αυτοδιάθεση!
Να σταματήσει η αστυνομική και τη φασιστική καταστολή!
Εκτελεστικό Γραφείο της Τέταρτης Διεθνούς,
Πηγή-Μετάφραση: e la libertà
Executive Bureau of the Fourth International, «Defend the democratic rights of the Catalan people against an unjust sentence and against repression», International Viewpoint, 23 Οκτωβρίου 2019
Υποβολή απάντησης