Μόνιμη και πλήρης εργασία και εργασιακά δικαιώματα, όχι «αγορά» προσόντων» και ελαστική εργασία

image_pdfimage_print

Οι αγώνες που ξετυλίγονται τον τελευταίο καιρό στην εκπαίδευση, στους ΟΤΑ, στα νοσοκοµεία είναι κοµµάτι των µικρών αλλά συστηµατικών αντιστάσεων που βλέπουµε να συνεχίζονται τα τελευταία τέσσερα χρόνια για την υπεράσπιση θεµελιωδών κατακτήσεων, όπως το δικαίωµα στη µόνιµη εργασία. Η επίθεση στη δηµόσια εκπαίδευση, που ήρθε στο προσκήνιο µε τις µαζικές κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών ενάντια στο νοµοσχέδιο για τις προσλήψεις, δεν µπορεί να ιδωθεί ξεχωριστά από την επίθεση σε δηµόσια υγεία, πρόνοια, ασφάλιση και κοινωνικές υπηρεσίες. Στον πυρήνα της λογικής κυβέρνησης και εργοδοτών βρίσκεται η αντικατάσταση της σταθερής και µε εργασιακά δικαιώµατα δουλειάς από τη (διαρκώς αυξανόµενη) ελαστική εργασία.

Εκτός από τον ιδιωτικό τοµέα, όπου η εκ περιτροπής εργασία ζει και βασιλεύει, στο δηµόσιο τοµέα οι συµβασιούχοι εργαζόµενοι διαφόρων µορφών ελαστικής απασχόλησης υπολογίζονται αυτή τη στιγµή σε πάνω από 80 χιλιάδες. Το εργατικό κίνηµα και η Αριστερά διεκδικούν µόνιµες προσλήψεις όλων αυτών των εργαζοµένων (που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες), ίση αµοιβή για ίση εργασία, ίδια εργασιακά δικαιώµατα µε αυτά των µόνιµων εργαζοµένων.

«Ακούστε καλά τον εκπαιδευτικό, µόρφωση δουλειά για όλο το λαό»

Η µάχη ενάντια στο «προσοντολόγιο» και τις νεοφιλελεύθερες συνταγές του ΟΟΣΑ για την εκπαίδευση, συνεχίζεται!

Του Ελισσαίου Φάκαρου

Το νοµοσχέδιο για τις προσλήψεις εκπαιδευτικών, µε το οποίο η κυβέρνηση υλοποιεί ταχύτατα τη νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση, ανατρέποντας το χάρτη των εργασιακών και επαγγελµατικών δικαιωµάτων στο χώρο της δηµόσιας εκπαίδευσης για να επιβάλει την ελαστικότητα, την κινητικότητα, τις απολύσεις και την αξιολόγηση, ψηφίστηκε την Πέµπτη 17 Γενάρη. Η απάντηση, µε τα λόγια των αναπληρωτών στην παρέµβασή τους στο δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ: «Είµαστε κοµµάτι της νεολαίας που βρίσκεται στο φάσµα της ελαστικής εργασίας, της ανεργίας και της µετανάστευσης. Ο αγώνας µας είναι κοµµάτι της µάχης όλων των εργαζοµένων για µόνιµη και σταθερή εργασία µε δικαιώµατα». 

Tα άµεσα-µεγάλα θύµατα του κυβερνητικού σχεδιασµού είναι οι 32.000 συµβασιούχοι-αναπληρωτές, που τους στέλνει στην ανεργία και παράλληλα απαξιώνει την προϋπηρεσία τους, που χτίστηκε για χρόνια και µε σκληρούς προσωπικούς όρους σε όλα τα µήκη και τα πλάτη της χώρας.

 

Το «προσοντολόγιο»…

Οι υποτιθέµενοι διορισµοί, που στην ουσία θα είναι οι επόµενες συµβάσεις, θα γίνονται µε βάση την κατάταξη των αναπληρωτών σε αξιολογικούς πίνακες οι οποίοι θα καταρτίζονται µε τρία βασικά κριτήρια: α) ακαδηµαϊκά προσόντα (πτυχίο, δεύτερο πτυχίο, µεταπτυχιακό, δεύτερο µεταπτυχιακό, διδακτορικό, ξένες γλώσσες, σεµινάρια, ECDL), β) προϋπηρεσία έως ένα όριο, γ)  κοινωνικά κριτήρια. Το προσοντολόγιο εγκαθιστά τη λογική του αλληλοσπαραγµού των εκπαιδευτικών για µια κακοπληρωµένη θέση εργασίας, επιχειρεί να διαλύσει το κίνηµα που συλλογικά παλεύει για µαζικούς διορισµούς και προωθεί τον κοινωνικό αυτοµατισµό που λέει ότι για να δουλέψουν κάποιοι νέοι θα πρέπει να χάσουν τη δουλειά τους κάποιοι άλλοι, µεταφέροντας την ευθύνη για την ανεργία στους ίδιους τους εκπαιδευτικούς και απαλλάσσοντας το υπουργείο από τις ευθύνες να καλύψει όλα τα κενά.

Το προσοντολόγιο απαξιώνει ολοκληρωτικά τη σηµασία των πτυχίων και των εργασιακών δικαιωµάτων που απορρέουν από αυτά. Το «πακέτο» των επιπλέον ακαδηµαϊκών προσόντων δεν µπορεί να είναι προϋπόθεση για την εργασία αλλά θα πρέπει να παρέχεται από το κράτος, µε διευκόλυνση της συµµετοχής των εκπαιδευτικών σε δωρεάν προγράµµατα επιµόρφωσης στο πλαίσιο του ωραρίου εργασίας τους. Σε πλήρη αντίθεση, η όψιµη «ευαισθησία» του υπουργείου Παιδείας για εκπαιδευτικούς υψηλών προσόντων είναι υποκριτική, αφού έχει καταργήσει τις εκπαιδευτικές άδειες και έχει κλείσει τα διδασκαλεία των επιµορφώσεων από την αρχή των µνηµονίων.

…και η αγορά προσόντων

Πριν ακόµα ολοκληρωθεί η ψήφιση του νοµοσχεδίου, δηµόσια και ιδιωτικά πανεπιστήµια και ιδρύµατα, εν είδει σουπερµάρκετ, άρχισαν να διαφηµίζουν νέα προγράµµατα, τίτλους και σεµινάρια που οδηγούν στη µοριοδότηση του προσοντολογίου, ενώ τράπεζες διαφηµίζουν δάνεια για την αγορά τίτλων και επιπρόσθετων δεξιοτήτων. Αυτή είναι η λογική της αγοράς που λέει π.χ. κυνικά ότι «Η παραγωγή φυσικών ή φιλολόγων δεν παράγει εισόδηµα, αντίθετα επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισµό και τροφοδοτεί την ανεργία». Γι’ αυτόν το λόγο, επιχειρείται να αναπτυχθεί µια πλατιά ακαδηµαϊκή αγορά, η οποία θα στοχεύει στην οικονοµική «βιωσιµότητα» των τµηµάτων, καταστρατηγώντας µε αυτόν τον τρόπο έµµεσα και το άρθρο 16. Αυτές οι αντιδραστικές µεταρρυθµίσεις είναι που βάζουν σε κινητικότητα τους πανεπιστηµιακούς καθηγητές αλλά και τους φοιτητές, οι οποίοι βλέπουν το αδιέξοδο από τα πρώτα έτη των σπουδών τους.   

Η κυβέρνηση είναι πια και µε τη βούλα ντίλερ της αγοράς και των εµπόρων της γνώσης! Αρκεί να υπολογίσει κανείς ότι για την αγορά µόνο ενός σεµιναρίου, που δίνει 2 µόρια, το κόστος είναι περίπου 700 ευρώ! Αν γίνει ο πολλαπλασιασµός µε τον αριθµό των µόνιµων και αναπληρωτών (που είναι 120 χιλιάδες) και αν συνυπολογίσουµε τα νέα παιδιά που θέλουν να µπουν στην εκπαίδευση, τότε µιλάµε για «µπίζνα» δεκάδων εκατοµµυρίων ευρώ, που θα χρηµατοδοτηθεί από το εισόδηµα των εργαζοµένων.

 

Μνηµονιακή συναίνεση

Το νοµοσχέδιο για τον τρόπο πρόσληψης ψηφίστηκε χωρίς δέσµευση για θέσεις εργασίας στην εκπαίδευση. Όσες έχουν ανακοινωθεί, υπερβαίνουν τον ορίζοντα της θητείας της κυβέρνησης, αλλά κι αυτές ήταν µόνο το πρόσχηµα για τη νοµοθέτηση ενός προσοντολογίου αξιολόγησης και απολύσεων, όπως επιτάσσει ο ΟΟΣΑ και συµφωνεί όλη η µνηµονιακή αντιπολίτευση. Οµολογία πως δε δεσµεύεται για κανένα σχέδιο και αριθµό διορισµών έκανε ο Κ. Μητσοτάκης, ενώ η τοποθέτηση του κ. Γαβρόγλου για «ηχηρές µειοψηφίες» αναπληρωτών που αντιδρούν στο προσοντολόγιο «κόβοντας το δρόµο στα νέα παιδιά» ή πως µε το προσοντολόγιο «όλοι οι υποψήφιοι µπορούν να βλέπουν τον εαυτό τους στα κριτήρια πρόσληψης» δείχνει τον πολιτικό αµοραλισµό µιας κυβέρνησης. Σφραγίζοντας τις απολύσεις χιλιάδων αναπληρωτών, «τάζει» πολύ λιγότερες θέσεις των όσων απολυθούν σε πάνω από 150 χιλιάδες ανθρώπους!

Το προσοντολόγιο αφορά κάθε εκπαιδευτικό, µόνιµο και συµβασιούχο-αναπληρωτή. Εισάγει στην εκπαίδευση την αξιολόγηση. ∆εν είναι τυχαίο πως ενώ διαρκούσε η µάχη για να µην ψηφιστεί, η κυβέρνηση δηµοσίευσε σε ΦΕΚ τους δείκτες και τα δεδοµένα της «αυτοαξιολόγησης» της σχολικής µονάδας.

 

Αντιστάσεις

Ενάντια στις κυβερνητικές ρυθµίσεις, το κίνηµα έδωσε µια σηµαντική µάχη µε απεργίες, καταλήψεις, διαδηλώσεις. Η µαζικότητα, ο παλµός και η µαχητικότητά τους ήταν ένα δείγµα ανάτασης του εκπαιδευτικού κινήµατος ύστερα από περίοδο άπνοιας. Βγήκε στο προσκήνιο η νεολαία του κλάδου, που συνδέθηκε στον αγώνα µε όλες τις γενιές της µαχόµενης εκπαίδευσης, αλλά δεν κατάφεραν να αποτρέψουν την ψήφιση του προσοντολόγιου. Τη µάχη αυτή την έδωσαν τα πρωτοβάθµια σωµατεία, οι επιτροπές αγώνα, οι συλλογικότητες των αναπληρωτών κι ο κόσµος της µαχόµενης εκπαίδευσης – ο κόσµος του αγώνα που βγήκε στους δρόµους και συντονίστηκε µέσα από τη συνέλευση αγώνα της κατειληµµένης πρυτανείας του ΕΚΠΑ.

Αναντίστοιχη έως και εχθρική απέναντι στην απαίτηση πραγµατικού αγώνα, υπήρξε η στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών, που ψήφισαν την τελευταία στιγµή τρεις 24ωρες απεργίες, κάτω από την πίεση των απεργών και των µαχητικών συλλαλητηρίων.

Η απαίτηση να καταργηθεί το προσοντολόγιο πρέπει να γίνει ο µόνος στόχος ενός ανυποχώρητου αγώνα. Η σηµαία αυτής της µάχης δεν µπορεί να είναι παρά η µονιµοποίηση όλων των αναπληρωτών που έχουν υπογράψει έστω και µια σύµβαση εργασίας στην εκπαίδευση – αποκλειστικά µε βάση το πτυχίο και όλη την προϋπηρεσία! Αυτή η µάχη είναι συνδεδεµένη άρρηκτα µε την υπεράσπιση του δηµόσιου σχολείου και την απαίτηση µαζικών διορισµών για την κάλυψη όλων των πραγµατικών αναγκών του, αλλά και τη δηµιουργία νέων θέσεων εργασίας µέσα από τη µείωση του µέγιστου αριθµού µαθητών ανά τµήµα, τη µείωση των ορίων συνταξιοδότησης και τη µείωση του ωραρίου.

Το εκπαιδευτικό κίνηµα δεν θα σηκώσει λευκή σηµαία! Ενωµένοι και αποφασισµένοι! Μόνιµοι και αναπληρωτές, αδιόριστοι, φοιτητές, πανεπιστηµιακοί καθηγητές και όλα τα ρεύµατα του αγώνα σε κοινό µέτωπο!

 

Είµαστε εργαζόµενοι, όχι «ωφελούµενοι»

Του Γιώργου Ορταντζόγλου

Η οργάνωση και οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις των εργαζοµένων στα προγράµµατα κοινωφελούς εργασίας του ΟΑΕ∆ φέρνουν επιτακτικά στο προσκήνιο την ανάγκη µαζικών, µόνιµων προσλήψεων στις κοινωνικές υπηρεσίες. Τα αιτήµατα του αγώνα και ο συντονισµός της δράσης τους απ’ τα κάτω µε µορφές οργάνωσης όπως οι επιτροπές αγώνα, ανοίγουν τη συζήτηση για τον τρόπο δράσης ώστε να ξεπεραστεί ο συµφιλιωτισµός της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας των συνδικάτων µε τους εργοδότες και την κυβέρνηση. Επιπλέον, ανοίγουν τη συζήτηση για το συντονισµό µε τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς και τους επικουρικούς γιατρούς για µια νικηφόρα προοπτική.

Οι εργαζόµενοι βάζουν ως περιεχόµενο των κινητοποιήσεών τους:

-Τη  διεκδίκηση µόνιµης και σταθερής εργασίας, µε ίση αµοιβή και ίδια δικαιώµατα για όλους.

-Τη διεκδίκηση µισθών σύµφωνα µε τη Συλλογική Σύµβαση Εργασίας της ΠΟΕ-ΟΤΑ, για τους αντίστοιχους κλάδους και τις ειδικότητες των εργαζοµένων.

-Την ασφάλιση και την πλήρη ιατροφαρµακευτική περίθαλψη από την πρώτη µέρα εργασίας.

-Την καταβολή του επιδόµατος ανεργίας σε όλους τους εργαζόµενους µετά το τέλος του προγράµµατος και τη συνέχιση της καταβολής του για όλο το διάστηµα της ανεργίας.

-Την καταβολή του ανθυγιεινού επιδόµατος σε όσους εργάζονται σε ανθυγιεινές εργασίες, καθώς και την εφαρµογή των µέτρων υγιεινής και ασφάλειας των εργαζοµένων.

Στο πλαίσιο του καλύτερου συντονισµού των αγωνιστικών παρεµβάσεων, όπως αναφέρει η ανακοίνωσή τους, «εκλέχτηκε συντονιστικό των εργαζοµένων στα προγράµµατα κοινωφελούς εργασίας του ΟΑΕ∆, το οποίο είναι ανοιχτό στο να συµµετέχουν εκπρόσωποι απ’ όλους τους δήµους της Αττικής».

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.


*


Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.