Κλιματική αλλαγή-ώρα μηδέν

image_pdfimage_print

Το κλίµα, τα οικοσυστήµατα, η ανθρωπότητα κινδυνεύουν ΑΜΕΣΑ από τον καπιταλισµό!

Σε εποχή µη αναστρέψιµης διαδικασίας καταστροφών στα οικοσυστήµατα εξαιτίας της κλιµατικής αλλαγής θα εισέλθει η ανθρωπότητα αν µέσα στα επόµενα δεκαπέντε χρόνια δεν υπάρξουν «σηµαντικές και πρωτοφανείς αλλαγές» που θα επιτρέψουν να αποφευχθεί η αύξηση της µέσης θερµοκρασίας της ατµόσφαιρας πάνω από 1,5 βαθµό Κελσίου σε σχέση µε την προβιοµηχανική εποχή. Ήδη η αύξηση έχει ξεπεράσει ελαφρά τον 1 βαθµό Κελσίου… Αυτές οι «σηµαντικές και πρωτοφανείς αλλαγές» θα απαιτήσουν τον εξίσου «πρωτοφανή» παγκόσµιο συντονισµό αλλά και «πρωτοφανή» κλιµάκωση ρηξικέλευθων αλλαγών στο παραγωγικό, ενεργειακό και καταναλωτικό πρότυπο. Ποιος έχει τον καπιταλισµό ικανό για τέτοια «πρωτοφανή» πράγµατα;

Πώς έχει το ζήτηµα; Αυτό που κάποτε ήταν µια επίφοβη «ιστορική απειλή», απειλή µέλλουσα να εκδηλωθεί σε κάποιο όχι κοντινό µέλλον, τώρα είναι µια απειλή που προσλαµβάνει άµεσο -στην κλίµακα του ιστορικού χρόνου- χαρακτήρα. Ό,τι είναι εντελώς απαραίτητο να γίνει, πρέπει να γίνει µέσα στην επόµενη δεκαπενταετία! Τα γνωστά και στερεότυπα κλισέ για τον «κόσµο που θα παραδώσουµε στα παιδιά µας» χάνουν πια το νόηµά τους: δεν πρόκειται πλέον για την τύχη των µελλοντικών γενεών, αλλά όσων βρίσκονται σήµερα εν ζωή. Φτάσαµε στο ιστορικό σηµείο καµπής, στο σηµείου όπου η «ποσότητα µετατρέπεται σε ποιότητα» εδώ και τώρα…

 

Η «τροµοκρατική» έκθεση του ΟΗΕ

Τη ζοφερή πραγµατικότητα µας υπενθύµισε πρόσφατα, µε ειδική έκθεσή της για το ζήτηµα που δόθηκε στη δηµοσιότητα στο Ίντσον της Νότιας Κορέας, η ∆ιακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίµατος, η κορυφαία κλιµατική οµάδα των Ηνωµένων Εθνών. Η αύξηση της µέσης θερµοκρασίας της ατµόσφαιρας κατά 1,5 Βαθµό Κελσίου σε σχέση µε τα προβιοµηχανικά επίπεδα (από 1-1,2 βαθµό που ήδη έχει αυξηθεί) εγκυµονεί τον κίνδυνο «µακροχρόνιων και µη αναστρέψιµων αλλαγών όπως η πλήρης απώλεια οικοσυστηµάτων» δήλωσε ο Hans-Otto Pörtner, Συµπρόεδρος της Οµάδα II της ∆ιακυβερνητικής Επιτροπής για την Αλλαγή του Κλίµατος.

«Ο περιορισµός της θερµοκρασίας στους 1,5 °C είναι δυνατός µέσα από τους νόµους της χηµείας και της φυσικής, αλλά αυτό θα απαιτούσε πρωτοφανείς αλλαγές», όπως η εξάλειψη της χρήσης άνθρακα για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, δήλωσε ο Jim Skea, Συµπρόεδρος της οµάδας εργασίας της ∆ιακυβερνητικής Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίµατος III.

Για να έχουµε µια πιο παραστατική και συγκεκριµένη ιδέα για τι µιλάµε, ιδού ένα πρόχειρο απάνθισµα των καταστροφών που τείνουν να κλιµακωθούν και να γίνουν µη αναστρέψιµες:

• Εκατοντάδες εκατοµµύρια άνθρωποι θα εκτοπιστούν µέχρι το 2050

• Οι πυρκαγιές θα οκταπλασιαστούν και θα γίνουν πιο καταστροφικές µέχρι το 2100.

• 136 από τα πιο ιστορικά µέρη του κόσµου θα εξαφανιστούν κάτω από τη στάθµη της θάλασσας.

• Θα υπάρξει µεγάλη εξάπλωση του δάγκειου πυρετού και της ελονοσίας.

• Οι τυφώνες θα γίνουν πολύ πιο έντονοι και υγροί.

• Η ερηµοποίηση και η λειψυδρία θα επεκταθούν επικίνδυνα σε πολλά µέρη του πλανήτη.

• Κάποια από τα µικρά νησιωτικά έθνη θα χαθούν.

• Το 100% των υφάλων θα εξαφανιστεί µέχρι το 2050.

• Ο αριθµός των υποσιτισµένων παιδιών θα αυξηθεί κατά 20.000.000 µέχρι το 2050 µόνο από αυτή την αιτία.

Το ερώτηµα πόσο σύντοµα θα συµβούν όλα αυτά είναι παραπλανητικό: συµβαίνουν ήδη σε «ήπιους» ρυθµούς, που θα κλιµακώνονται µε την πάροδο του χρόνου και πάρουν µη αναστρέψιµη δυναµική ύστερα από µία δεκαπενταετία!

Είναι ο καπιταλισµός, ηλίθιε!

Όλα αυτά ανακοινώνονται και λέγονται σε µια περίοδο που τη θέση του εντελώς ανεπαρκούς και µε όρους καπιταλιστικής αγοράς «παγκόσµιου συντονισµού» των προηγούµενων δυόµισι δεκαετιών έχει πάρει ο ραγδαίος παγκόσµιος… σποσυντονισµός. Η όξυνση των ανταγωνισµών µεταξύ των ισχυρότερων καπιταλιστικών χωρών, µε µπροστάρη τον Ντόναλντ Τραµπ και η «επανεθνικοποίηση» των κρατικών πολιτικών που κερδίζει διαρκώς έδαφος, οδηγούν σε «πάγωµα» ή και κατάρρευση τις διεθνείς συνθήκες για το κλίµα. Όταν ο Τραµπ καταγγέλλει τις σχετικές διεθνείς συνθήκες σαν… παγκόσµια συνωµοσία κατά των συµφερόντων των ΗΠΑ και θεωρεί ότι η κλιµατική αλλαγή είναι κατασκευή των πρωτεργατών αυτής της συνωµοσίας, τότε ο παγκόσµιος αποσυντονισµός είναι εξασφαλισµένος…

∆εν πρόκειται προφανώς για θεωρητικές διαφορές στις εκτιµήσεις και τα αναλυτικά πρότυπα για την κλιµατική αλλαγή, ούτε καν για διαφορετικά συµφέροντα στον τοµέα της ενέργειας (παρόλο που καθόλου αµελητέος είναι), αλλά για όξυνση των κρατικών ανταγωνισµών για όλους τους δυνατούς λόγους: Εξαιτίας των συνεπειών της κρίσης του 2008 και των προβλέψεων για νέα κρίση (που όλοι συµφωνούν ότι η διαχείρισή της θα είναι πολύ πιο ανταγωνιστική απ’ ό,τι η προηγούµενη), εξαιτίας γεωπολιτικών λόγων 9ανακατανοµή ισχύος στην ιµπεριαλιστική αλυσίδα), εξαιτίας επιµέρους συµφερόντων (στην ενέργεια κ.λπ.) κ.λπ. κ.λπ.

Η ίδια η διαχείριση των συνεπειών της κλιµατικής αλλαγής εξάλλου είναι µια «εξωφρενικά ακριβή υπόθεση»: Η καταστροφή περιουσιακών στοιχείων και υποδοµών, οι βίαιοι εκτοπισµοί, οι ξηρασίες, οι εξαφανίσεις ειδών και όλα τα «φαινόµενα» που συνοδεύουον την κλιµατική αλλαγή έχουν ένα διαρκώς αυξανόµενο οικονοµικό κόστος. Μέχρι το 2030, η κλιµατική αλλαγή αναµένεται να κοστίζει στην «παγκόσµια οικονοµία» 700 δισ. δολάρια ετησίως!

Ο καπιταλισµός, το σύστηµα της αναρχίας των ανταγωνιζόµενων ατοµικών κεφαλαίων και των ανταγωνιζόµενων εθνών-κρατών που µετέχουν στην ιµπεριαλιστική αλυσίδα, δεν γνωρίζει άλλο τρόπο να διαχειρίζεται όλα αυτά παρά µε τον ανταγωνισµό και την προσπάθεια µετάθεσης των συνεπειών στους «άλλους».

Ωστόσο, οι «άλλοι» δεν είναι µόνο τα άλλα έθνη-κράτη, αλλά και οι εργαζόµενες τάξεις. Ποιος πιστεύει ότι ο καπιταλισµός, ιδιαίτερα µάλιστα ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισµός ανάµεσα στην κρίση του 2008 και την επόµενη που έρχεται αναπόφευκτα, θα δαπανήσει τα τεράστια ποσά που απαιτούνται για να αποζηµιώσει και συνδράµει τα φτωχά θύµατα των καταστροφών από την κλιµατική αλλαγή και να ανασυγκροτήσει τις κοινωνικού χαρακτήρα υποδοµές που καταστρέφονται;

Η υπόθεση της κλιµατικής αλλαγής είναι λοιπόν ταξική σε όλη την κλίµακα και µε όλη τη σηµασία της λέξης:

Πρώτο, η φύση, το κατά Μαρξ «οργανικό σώµα του ανθρώπου» κινδυνεύει όχι λόγω της «βιοµηχανοποίησης» γενικά, αλλά λόγω της καπιταλιστικά ασύδοτης εκµετάλλευσής της ειδικά.

∆εύτερο, στον ανταγωνισµό µεταξύ των εθνών-κρατών για τη µετακύλιση των συνεπειών στους «άλλους», είναι τα πιο φτωχά έθνη που θα υποστούν τις µεγαλύτερες συνέπειες.

Τρίτο, µέσα σε κάθε επιµέρους έθνος-κράτος, είναι οι εργαζόµενες τάξεις που θα «πληρώσουν το µάρµαρο», καθώς το «κοινωνικό κράτος» και οι κοινωνικές υποδοµές απαξιώνονται και καταρρέουν.    

Ύστερα από µερικούς αιώνες καπιταλιστικής ασυδοσίας ενάντια στη φύση και τον άνθρωπο, «η ποσότητα µετατρέπεται σε ποιότητα» όχι µόνο µε την έννοια ότι οι επιµέρους και σταδιακές καταστροφές διαµορφώνουν «εδώ και τώρα» τους όρους για µια µη αναστρέψιµη διαδικασία καταστροφών ιστορικών διαστάσεων, αλλά και µε την έννοια ότι για να ανακοπεί αυτή η διαδικασία προς την καταστροφή δεν αρκούν πλέον επιµέρους µέτρα τεχνοκρατικού χαρακτήρα, αλλά η ανατροπή του καπιταλισµού!  Μόνο µια παγκόσµια σοσιαλιστική κοινότητα µπορεί να αναλάβει το υπαρξιακής σηµασίας έργο του παγκόσµιου συντονισµού για την αποκατάσταση της φύσης σαν «οργανικού σώµατος του ανθρώπου». ∆ιότι απλούστατα αυτό το έργο απαιτεί τη ριζική αλλαγή υποδείγµατος-συστήµατος: ενεργειακού, οικονοµικού, οργάνωσης των παγκόσµιων σχέσεων, εν τέλει κοινωνικού. Φτάσαµε στο σηµείο που µια τέτοια αλλαγή δεν είναι απλώς το ιδεώδες των σοσιαλιστών και κοµµουνιστών, αλλά υπαρξιακή ανάγκη!

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.


*


Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.