της Μαρκέλλας Παπή
Λίγα λόγια για το νέο αντιπεριβαλλοντικό νομοσχέδιο
Λίγες μέρες μετά την ψήφιση του νέου νομοσχεδίου του κ. Χατζηδάκη «για τον εκσυγχρονισμό της περιβαλλοντικής νομοθεσίας» που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση εν μέσω πανδημίας και απαγόρευσης κυκλοφορίας για μόλις 15 ημέρες (3/3-18/3), περιβαλλοντικές οργανώσεις, πρωτοβουλίες κατοίκων, καθώς και ανένταχτοι άνθρωποι της επιστημονικής κοινότητας εξακολουθούν να εναντιώνονται δυναμικά στα νέα μέτρα για το περιβάλλον. Ο ίδιος, σε συνέντευξή του, ερωτώμενος σχετικά με την σφοδρή αντίδραση των παραπάνω φορέων απαντά: «Μια σειρά από βασικούς φορείς, όπως είναι η Ένωση Περιφερειών, η Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδος, το Τ.Ε.Ε., το ΓΕΩΤ.Ε.Ε. και διάφορες άλλες οργανώσεις τοποθετήθηκαν υπέρ του νομοσχεδίου, βεβαίως και υπάρχουν οργανώσεις οι οποίες είναι εναντίον». Παρόλα τα λεγόμενά του, το ΓΕΩΤ.Ε.Ε απευθύνθηκε με επιστολή στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας στις 4 Μαΐου
τονίζοντας τις ιδιαίτερες αντιρρήσεις του σχετικά με το νομοσχέδιο. Έχουν όμως δίκιο οι επικαλούμενες οργανώσεις, μεταξύ των οποίων η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, η WWF, η Greenpeace, η Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού αλλά και ο Σύλλογος
Ελλήνων Αρχαιολόγων;
Από ότι φαίνεται, ο Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας αποφάσισε να προστατέψει για μια ακόμα φορά συμφέροντα μεγαλοεπενδυτών, εκχωρώντας τον έλεγχο των μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων (ΜΠΕ) σε ιδιώτες, μειώνοντας ταυτόχρονα το
χρονικό πλαίσιο για την αδειοδότηση εγκατάστασης εξοπλισμού για την παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές. Εκ πρώτης όψεως μια τέτοια απόφαση φαντάζει θετική για την προστασία του περιβάλλοντος και ακριβώς εκεί βρίσκει ‘’πάτημα’’ ο αντιπρόεδρος της Νέας
Δημοκρατίας. Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι διαφορετική: 5.514 ανεμογεννήτριες πρόκειται να αδειοδοτηθούν εντός περιοχών Natura 2000, δηλαδή προστατευόμενων περιοχών από την Ευρωπαϊκή νομοθεσία. Τα μέρη αυτά δεν έχουν κριθεί αδίκως προστατευόμενα, όντας
βιότοποι για χιλιάδες είδη ζώων και φυτών, αποτελώντας θύλακες βιοποικιλότητας και μοναδικούς προορισμούς για επισκέπτες από όλο τον κόσμο. Η εγκατάσταση αιολικών στους τόπους αυτούς λοιπόν, όχι μόνο θα καταστρέψει παρθένα οικοσυστήματα, με την πιθανή εξαφάνιση κρισίμως απειλούμενων ειδών, αλλά και θα υποβαθμίσει την αισθητική των τόπων που τόσο ντόπιοι, όσο και ταξιδιώτες έχουν αγαπήσει. Η μέριμνα του κυρίου Υπουργού δεν περιορίζεται στις ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, καθώς στις προαναφερθείσες περιοχές Natura 2000 επιτρέπεται πλέον η εξόρυξη υδρογονανθράκων.
Αξιοσημείωτος είναι και ο σχεδόν διπλασιασμός του μισθού των στελεχών της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων, ο οποίος προηγήθηκε της ψήφισης του νομοσχεδίου από τον ίδιο τον Υπουργό. Η απόφαση αυτή αποτελεί ένα μόνο παράδειγμα της αυθαιρεσίας της κυβέρνησης, καθώς μια εβδομάδα πριν εγκριθεί το νομοσχέδιο, προστέθηκαν 64 ακόμα άρθρα τα οποία δεν δημοσιοποιήθηκαν ποτέ στην αρχική φάση της δημόσιας διαβούλευσης. Οι γνωστοί δασικοί χάρτες επιπλέον, αποτελούν παρελθόν σύμφωνα με το νέο νομοσχέδιο, καθώς υπονομεύεται η δασική προστασία. Νομιμοποιείται ταυτόχρονα η αυθαίρετη δόμηση εντός δασικών εκτάσεων και κατά περίπτωση σε ρέματα και υγροτόπους.
Όλα αυτά, τρία χρόνια μετά την πλημμύρα στη Μάνδρα Αττικής, πόλη χτισμένη πάνω σε μπαζωμένα ρέματα, αλλά και δύο χρόνια μετά την πολύνεκρη φωτιά στο Μάτι, με το 52% των κτισμάτων χωρίς οικοδομική άδεια, εντός δασικής έκτασης. Οι προαναφερθείσες καταστροφές κόστισαν τη ζωή συνολικά σε 117 ανθρώπους, με ανυπολόγιστες υλικές και ψυχοσωματικές ζημιές στις πληγείσες οικογένειες.
Το νέο νομοσχέδιο παραβιάζει ακόμα Συνταγματικές διατάξεις, Ευρωπαϊκές οδηγίες και Διεθνείς συμβάσεις. Ενδεικτικά: άρθρο 24 του Συντάγματος, Ευρωπαϊκές Οδηγίες για την Προστασία Οικοτόπων και Ειδών 92/43/ΕΟΚ, για την προστασία των άγριων Πτηνών
2009/147/ΕΚ, για τα Νερά 2000/60, για την Θαλάσσια Στρατηγική στη Μεσόγειο 2008/59, Διεθνή Σύμβαση Ραμσάρ για τους Υγροτόπους, Συνθήκη της Βαρκελώνης για την Προστασία της Μεσογείου.
Η επιστημονική κοινότητα διαμαρτύρεται, όπως κάνουν και οι τοπικές κοινωνίες σε όλες τις πληττόμενες περιοχές. Από τη Χαλκιδική μέχρι την Κρήτη, από την Τήνο μέχρι τα Άγραφα, άνθρωποι που αγαπούν πραγματικά τη φύση και επιδιώκουν την προστασία του περιβάλλοντος, απαγκιστρωμένοι από την κερδοσκοπία, αρνούνται μαζικά την λεηλασία της Γης και την εκβιομηχάνιση των φυσικών τόπων. Άλλωστε, γνωρίζουν καλά πως η πράσινη ανάπτυξη αποτελεί μόνο κατασκεύασμα των επενδυτών, που καμία μείωση του
περιβαλλοντικού τέλους για τις πλαστικές σακούλες δεν θα σκεπάσει την πραγματική φύση των κελευσμάτων τους.
Πράσινα είναι τα βουνά, όχι η ενέργεια.
Υποβολή απάντησης