Ευρωεκλογές 2019: Μέτωπο ενάντια στους νεοναζί και την ακροδεξιά

image_pdfimage_print

Του Θανάση Κούρκουλα
  

Για τους φασίστες µε µπότα και µε γραβάτα, οι επικείµενες ευρωεκλογές αποτελούν σηµαντική ευκαιρία. Με την ενσωµάτωση και την υποχώρηση µεγάλου διεθνούς τµήµατος της ριζοσπαστικής αριστεράς που ακολούθησε την κωλοτούµπα του ΣΥΡΙΖΑ µετά το 2015 και τις ήττες και καταρρεύσεις των «ροζ» κυβερνήσεων στη Λ. Αµερική, πάσης φύσεως Ευρωπαίοι εθνικιστές και ακροδεξιοί ρατσιστές βρήκαν την ευκαιρία και πουλάνε κάλπικη αντισυστηµική ρητορεία για να ωφεληθούν πολιτικά από τον «ευρωσκεπτικισµό» – ρεύµα που διευρύνει την επιρροή του και εντός των λαϊκών τάξεων σε όλη την Ευρώπη σαν µορφή αποπροσανατολισµένης αντίδρασης στην ευρωλιτότητα της δεξιάς και της σοσιαλδηµοκρατίας. Νέες ακροδεξιές δυνάµεις απελευθερώνονται από τα κλασικά χριστιανοδηµοκρατικά κόµµατα (όπως π.χ. το Φρανκικό κόµµα Vox στην Ισπανία), ενώ παλαιότεροι ακροδεξιοί σχηµατισµοί συνεχίζουν να αυξάνουν την πολιτική τους επιρροή, όπως απέδειξαν οι πρόσφατες εκλογές που έγιναν στη Φινλανδία. Ενόψει των ευρωεκλογών, το φάντασµα ενός νέου «Μαύρου Μετώπου» διαγράφεται αδρά στον ευρωπαϊκό ορίζοντα.

Το γεγονός ότι οι περισσότεροι ακροδεξιοί πολιτικοί πετυχαίνουν να αποφεύγουν την ταύτιση µε τα ναζιστικά τάγµατα εφόδου και πλασάρονται σαν κυριλέ πολιτικές δυνάµεις, δεν τους καθιστά λιγότερο επικίνδυνους. Το αντίθετο µάλιστα, αφού διευρύνουν την απήχηση του εθνικισµού και του ρατσισµού στα εθνικά ακροατήρια. Άλλωστε, οι ρατσιστικές πολιτικές που εφαρµόζουν φασίστες µε γραβάτα σαν τον Σαλβίνι στην Ιταλία, ενθαρρύνουν καθαρόαιµους νεοναζί όπως της Casa Pound να εφορµούν στους δρόµους των πόλεων και να επιχειρούν πογκρόµ, όπως πρόσφατα ενάντια σε Ροµά σε προάστιο της Ρώµης. Επίσης τίποτα δεν αποκλείει τη µετατροπή ακροδεξιών κοµµάτων ή τµηµάτων τους σε φασιστικές οργανώσεις µε τάγµατα εφόδου στην «κατάλληλη» συγκυρία, αν κάτι τέτοιο θεωρήσουν ότι θα αυξήσει την πολιτική τους δυναµική. Τέλος, γιατί σε µια ενδεχόµενη κατάρρευση των ακροδεξιών εκδοχών λόγω της ταύτισής τους µε τις επιλογές του συστήµατος, είναι πολύ πιθανό να µετατοπιστούν τα πολιτικά τους ακροατήρια προς αµιγείς φασιστικές δυνάµεις. Κάτι τέτοιο συνέβη στην Ελλάδα µε την εξαφάνιση του ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη και την ενίσχυση της Χρυσής Αυγής από το 2009 και µετά. Οι δυνάµεις του κινήµατος και της αριστεράς χρειάζεται λοιπόν να πάρουµε στα σοβαρά την απειλή και να συγκροτήσουµε ευρύ ενιαίο µέτωπο απάντησης στην ακροδεξιά και το φασισµό.

 

Μαύρη διεθνής;

Στην Ευρώπη, τα ακροδεξιά κόµµατα επιχειρούν να ισχυροποιήσουν και να διευρύνουν τις 3 διαφορετικές ακροδεξιές ευρωοµάδες που υπάρχουν αυτή τη στιγµή στο Ευρωκοινοβούλιο. Όµως παρά τις παραινέσεις του πάλαι ποτέ µέντορα του Τραµπ ονόµατι Στιβ Μπάνον που έχει εγκατασταθεί από καιρό στην Ευρώπη για να τους ενώσει, η επιχείρηση σύµπηξης ενιαίου µετώπου της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς δεν στέφεται προς το παρόν µε ιδιαίτερη επιτυχία. Ο βασικός λόγος είναι πως οι ακροδεξιοί εκπροσωπούν στην κάθε χώρα τα συµφέροντα τµήµατος της αστικής τους τάξης, µε αποτέλεσµα να µην οµονοούν σε βασικά θέµατα της οικονοµίας και της πολιτικής. Για παράδειγµα, η Γαλλίδα Λεπέν εµφανίζει προτίµηση στον οικονοµικό προστατευτισµό, ενώ οι Σκανδιναβοί ακροδεξιοί σκίζουν τα ιµάτιά τους υπέρ του άκρατου νεοφιλελευθερισµού των αγορών. Ο ρατσιστής επικεφαλής της Λέγκας του Βορά στην Ιταλία Σαλβίνι επιθυµεί να «ξεφορτωθεί» τους πρόσφυγες που πατούν το πόδι τους στην Ιταλία προς άλλους ευρωπαϊκούς προορισµούς ενώ ο Ούγγρος Ορµπάν δεν έχει την παραµικρή διάθεση να υποδεχθεί οποιονδήποτε πρόσφυγα. Ένα σηµαντικό τµήµα της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς ξεκίνησε µε την αντίθεση στην Ευρωζώνη, όµως τα οικονοµικά και πολιτικά αδιέξοδα του παρατεταµένου σίριαλ του βρετανικού Brexit έχουν κάνει πολλούς από αυτούς να µετατοπίζονται πλέον σε µια γραµµή «µεταρρύθµισης» της ΕΕ παρά «κατεδάφισης» -έστω στα λόγια- της Ευρωζώνης. Συστηµικότεροι των συστηµικών έχουν αποδειχθεί οι Χρυσαυγίτες, που από πολύ νωρίς τάχθηκαν µε το Ευρώ ως µόνη ρεαλιστική επιλογή. Αυτές οι αντιφάσεις µπορούν να αξιοποιηθούν από την αντικαπιταλιστική αριστερά, αρκεί να επιχειρήσει να ριζώσει µέσα στην κοινωνία και στις λαϊκές τάξεις, δίνοντας απαντήσεις και αγωνιστικές διεξόδους ενάντια στη λιτότητα των Βρυξελλών από ταξική και διεθνιστική σκοπιά.

Χρυσή Αυγή και εκλογές

Στην Ελλάδα, οι Ευρωεκλογές του Μαΐου συνδυάζονται µε τις αυτοδιοικητικές εκλογές πρώτου και δεύτερου βαθµού. Ο συνδυασµός είναι εξαιρετικά επικίνδυνος. Παρότι έχουν αποκτήσει κακή φήµη ως νεοναζί και κανείς Ευρωπαίος ακροδεξιός δεν θέλει να έχει σχέσεις µαζί τους, οι Χρυσαυγίτες φαντασιώνονται να καρπωθούν την ευρωπαϊκή αίγλη της ακροδεξιάς, όντας ο βασικός πυλώνας της ελληνικής ακροδεξιάς. Στριµωγµένοι από τη δίκη της εγκληµατικής οργάνωσης και αποδεκατισµένοι από τις συνεχείς αποχωρήσεις ηγετικών στελεχών τους και διασπάσεις οµάδων µελών τους που συγκροτούν διάσπαρτες φασιστικές οµαδούλες, επιχειρούν να ξεφύγουν από το αδιέξοδο αξιοποιώντας τις κάλπες του Μαΐου. Ταυτόχρονα µε την εθνικιστική και ρατσιστική υστερία σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο, οι Έλληνες φασίστες επιχειρούν να ενεργοποιήσουν τοπικούς φασιστικούς θυλάκους, συγκροτώντας ψηφοδέλτια σε όλες τις περιφέρειες και σε 10 µεγάλους δήµους της χώρας. Ήδη ο Μιχαλολιάκος και κεντρικά στελέχη της ναζιστικής οργάνωσης πραγµατοποιούν τον πρώτο γύρο δηµόσιων εκδηλώσεων «παρουσίασης» των ψηφοδελτίων των περιφερειακών εκλογών στη Χαλκίδα, την Πτολεµαΐδα, το Κορωπί και άλλες περιοχές. Το γεγονός ότι τους παραχωρούνται χώροι της Περιφέρειας (π.χ. στη Χαλκίδα) ή δηµοτικές αίθουσες (όπως στο Κορωπί) αποδεικνύει πως η τοπική δραστηριοποίηση των αντιφασιστικών δυνάµεων είναι ανεπαρκής. Οι συγκεντρώσεις αυτές δεν διακρίνονται από «µέγα πλήθος και µέγα πάθος», παρά τις προσδοκίες του Μιχαλολιάκου. Όµως, το πιο πιθανό είναι να ακολουθήσουν οι «περιοδείες» των φασιστών στις γειτονιές των πόλεων όπου συγκροτούν δηµοτικά σχήµατα. Οι προεκλογικές φασιστικές παρεµβάσεις δεν θα είναι τίποτε άλλο από επιχείρηση επανεµφάνισης ταγµάτων εφόδου στις γειτονιές. Για να µη συµβεί κάτι τέτοιο, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ενεργοποίηση των δυνάµεων του κινήµατος και της αριστεράς, η αντιφασιστική στάση των αυτοδιοικητικών παρατάξεων της αριστεράς ώστε να µην παραχωρείται δηµόσιος χώρος στους φασίστες και η ενότητα στη δράση – όπως πρόσφατα στην περίπτωση της εµφάνισης φασιστών στους δρόµους της Καλλιθέας, η οποία έχει µπει στο στόχαστρο των Χρυσαυγιτών. Μια τέτοια κινητοποίηση είναι σε θέση να περιθωριοποιήσει τους νεοναζί στις γειτονιές και να οδηγήσει στην αποδυνάµωσή τους στις κάλπες του Μαΐου.

 

Ακροδεξιά «πολυκατοικία»

Αυτή τη φορά οι Χρυσαυγίτες θα έχουν αρκετούς ακροδεξιούς ανταγωνιστές. Απόπειρες σαν την Ελληνική Λύση του τηλεπλασιέ επιστολών του Ιησού Κ. Βελλόπουλου, ακροδεξιές συµµαχίες όπως του Π. Καµµένου µε τον Μπαλτάκο, τον Κρανιδιώτη, τον Καρατζαφέρη, το ∆. Καµµένο, τον Σώρρα. Επίσης αποσκιρτήσαντες Χρυσαυγίτες όπως ο υποψήφιος δήµαρχος Κουκούτσης στην Καλαµάτα ή ο ευρωβουλευτής Συναδινός. Όλοι αυτοί ή κάποιοι από αυτούς θα επιχειρήσουν να εκφράσουν το χώρο της ακροδεξιάς ανταγωνιστικά προς το Μιχαλολιάκο, µε αµφίβολες πιθανότητες επιτυχίας. Φαίνεται πάντως για πρώτη φορά πως υπάρχει έντονη κινητικότητα στο χώρο της πέραν της ΧΑ ακροδεξιάς, που δεν πρέπει να υποτιµηθεί αλλά να αντιµετωπιστεί σαν αυτό που πραγµατικά είναι: το «λάιτ» συµπλήρωµα των νεοναζί που επιδιώκει να συσπειρώσει εκλογική πελατεία η οποία δεν επιθυµεί να ταυτιστεί ευθέως µε τους µαχαιροβγάλτες του Μιχαλολιάκου και είναι επικίνδυνοι παρότι δεν έχουν καταφέρει να συγκροτήσουν ενιαίο φορέα. Εκτός από την πίεση της εκλογικής επιρροής της Χρυσής Αυγής, όλοι αυτοί δέχονται εκλογικές πιέσεις πρωτίστως από τη γοητεία που ασκεί η κυβερνητική προοπτική επανόδου της Ν∆ στην εξουσία. Μιας δεξιάς που έχει άλλωστε στους κόλπους της πρωτοκλασάτους ακροδεξιούς όπως τον Γεωργιάδη, τον Βορίδη και τον Θ. Πλεύρη, «εκπαιδευµένους» στην ξενοφοβική και εθνικιστική απεύθυνση στους ψηφοφόρους της ∆εξιάς.

 

Αριστερή απάντηση

Η αριστερά οφείλει να έχει ενιαία στάση απέναντι στους φασίστες µε την µπότα και σε αυτούς µε τη γραβάτα. Να αναδεικνύει τον εγκληµατικό χαρακτήρα των ναζιστών, αλλά να µη µένει εκεί. Να αποδεικνύει τον συστηµικό χαρακτήρα των ακροδεξιών πάσης φύσης, ως εχθρικών δυνάµεων προς τα συµφέροντα της εργατικής τάξης και της φτωχολογιάς. ∆εν είναι τυχαίο πως οι Χρυσαυγίτες συντάσσονται µε τους εφοπλιστές στο Πέραµα συγκροτώντας απεργοσπαστικό σωµατείο µπράβων και ταυτόχρονα γραφείο ευρέσεως εργασίας µε πενιχρά µεροκάµατα και χωρίς δικαιώµατα. Πως έχουν ταχθεί ενάντια σε περιβαλλοντικά κινήµατα και υπέρ των επιχειρηµατικών συµφερόντων τόσο για τις εξορύξεις στην Ήπειρο, όσο για την Ελντοράντο στη Χαλκιδική ή για την καύση σκουπιδιών στο Βόλο. Κατά τα άλλα, η ενασχόλησή τους µε τα αυτοδιοικητικά πράγµατα σε τίποτα δεν έχει να κάνει µε τα πραγµατικά προβλήµατα των πόλεων. Σε αυτά είναι ανύπαρκτοι. Το µόνο τους µέληµα αφορά την εγκληµατικότητα, για να τη φορτώσουν συλλογικά στους µετανάστες, τους πρόσφυγες και τους Ροµά και να επιχειρήσουν την αφύπνιση των πιο αντιδραστικών δυνάµεων. Και σίγουρα δεν µπορεί να απαντηθεί από τις ξενοφοβικές κραυγές των στελεχών της Ν∆, αλλά ούτε και από τις επιχειρήσεις των ΜΑΤ των Γεροβασίλη και Βίτσα ενάντια στους πρόσφυγες στο σταθµό Λαρίσης και στα ∆ιαβατά. Η συνεργασία τοπικών στελεχών της δεξιάς µε ακροδεξιούς, χουντικούς, πρώην και νυν Χρυσαυγίτες, όπως στην Πτολεµαΐδα επίσης είναι κάτι που χρήζει καταγγελίας. Όµως η αριστερά χρειάζεται επίσης να ορθώνει µέτωπο απέναντι στις αερολογίες του ΣΥΡΙΖΑ περί συγκρότησης «προοδευτικού πόλου» ενάντια στην ακροδεξιά. Κανένας αντιφασιστικός πόλος δεν µπορεί να επικαλείται την αναγκαιότητα των απάνθρωπων hot spot για τους πρόσφυγες στα νησιά του Αιγαίου. ∆εν µπορεί να υλοποιεί εξώσεις προσφύγων από τα διαµερίσµατα και τα καµπς και να τους πετά στο δρόµο. Ούτε να συναντιέται µε τους φιλο-χρυσαυγίτες Αµβρόσιους και να επιδιώκει την εκλογική στήριξη του πιο σκοταδιστικού παπαδαριού.

Ο µόνος προοδευτικός πόλος που µπορεί να συγκροτηθεί απέναντι στους ακροδεξιούς, είναι αυτός της αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες, της αντίστασης στις ρατσιστικές πολιτικές της ΕΕ και της Ελλάδας και της διεκδίκησης για ανοιχτά σύνορα και ελεύθερη µετακίνηση των θυµάτων της φτώχειας και του πολέµου. Έναν τέτοιο πόλο χρειάζεται να συγκροτήσουµε επειγόντως. Πριν, κατά τη διάρκεια και µετά από τις εκλογές του Μαΐου.

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.


*


Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.