Του Θανάση Κούρκουλα
Η Ευρώπη-«φρούριο», η «πολιτική της «αποτροπής», το «διαχειριστικό κόστος» και η κυβερνητική υποκρισία
Στο κολαστήριο της Μόριας παιδιά πρόσφυγες αποπειρώνται να αυτοκτονήσουν ενώ άλλα κακοποιούνται σεξουαλικά, άνθρωποι ζουν µέσα στα λύµατα και µαχαιρώνονται στις ουρές του συσσιτίου. Έπρεπε ο Guardian, το Al-Jazeera και το BBC να διεθνοποιήσουν τις καταγγελίες για να τοποθετηθούν αξιωµατούχοι στην Αθήνα και στις Βρυξέλλες και να επιχειρήσουν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Φυσικά, όλοι «έχουν τη συνείδησή τους καθαρή» και ουδόλως ευθύνονται για το έγκληµα. Οι µεν Βρυξέλλες από το 2015 µέχρι σήµερα έχουν χρηµατοδοτήσει την «ελληνική φιλοξενία» µε 1,6 δισ. ευρώ, όπως κοκορεύτηκε ο αρµόδιος επίτροπος «Μεταναστευτικής Πολιτικής» της ΕΕ ∆ηµήτρης Αβραµόπουλος. Η δε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ (διά των κ.κ. Βίτσα, Κυρίτση κ.λπ.) νίπτει τας χείρας της, επικαλούµενη την απευθείας χρηµατοδότηση ντόπιων και διεθνών ΜΚΟ από την Κοµισιόν, που λαµβάνουν τη µερίδα του λέοντος από τις εν λόγω χρηµατοδοτήσεις.
Πρώην καθ’ ύλην αρµόδιοι όπως ο πρώην αρχηγός ΓΕΕΘΑ κ. Κωσταράκος -νυν επικεφαλής του στρατιωτικού βραχίονα της ΕΕ- αναρωτιούνται πού πήγαν τα λεφτά, ενώ εκείνοι πρώτοι θα έπρεπε να εξηγήσουν πού πήγαν πάνω από 100 εκατοµµύρια ευρώ χρηµατοδοτήσεων που διαχειρίστηκε το υπουργείο Εθνικής Άµυνας. Εντέλει, όλη αυτή η λάσπη που πέφτει συλλήβδην πάνω στις ΜΚΟ αξιοποιείται από την ξενόφοβη και ρατσιστική δεξιά και ακροδεξιά για να συκοφαντήσει τις συλλογικότητες της αλληλεγγύης και την αριστερά – την οποία βεβαίως ταυτίζουν µε τις κυβερνητικές ευθύνες…
Ρατσιστική χρηµατοδότηση
Κατ’ αρχάς χρειάζεται να γνωρίζουµε τι ακριβώς χρηµατοδοτεί η Κοµισιόν στην Ελλάδα. Χρηµατοδοτεί τη ρατσιστική απανθρωπιά της «αποτροπής»: τα άθλια στρατόπεδα συγκέντρωσης (sic hot-spot) του Αιγαίου, για να εγκλωβίζονται πρόσφυγες και µετανάστες που δεν πνίγονται στη θάλασσα µέχρι να απελαθούν πίσω στην Τουρκία ή -ακόµα χειρότερα- στην κόλαση απ’ όπου διέφυγαν, σε χώρες όπως το Αφγανιστάν. Μέχρι να εξεταστεί το αίτηµα ασύλου τους (απορρίπτεται µε συνοπτικές διαδικασίες σε πρώτο και δεύτερο βαθµό αν θεωρηθούν οικονοµικοί µετανάστες), 18.000 πρόσφυγες κυρίως από εµπόλεµες περιοχές ζουν εσκεµµένα για µήνες και χρόνια εγκλωβισµένοι στην κόλαση των hot-spot δυναµικότητας 6.000 ανθρώπων.
Οι διαδικασίες ασύλου καθυστερούν µε αποκλειστική ευθύνη ΕΕ – ελληνικής κυβέρνησης που δεν στελεχώνουν και δεν επεκτείνουν τις Επιτροπές Ασύλου, ενώ εντέλει απορρίπτουν συλλήβδην αιτήσεις προσφύγων από χώρες όπως η Συρία, στέλνοντάς τους πίσω στην «ασφαλή» Τουρκία. Μόνο άτοµα από ευάλωτες οµάδες δικαιούνται ταχύτερη µεταφορά στην ενδοχώρα, κάτι που αφορά µια µικρή µειονότητα προσφύγων, και γι’ αυτούς µόνο τους πρόσφυγες είναι που ο κ. Βίτσας πρόσφατα υποσχέθηκε µεταφορά από τη Μόρια σε στρατόπεδα όπως της Καβάλας, προσποιούµενος την έναρξη συνολικής αποσυµφόρησης των hot-spot.
Το σύστηµα απανθρωπιάς ήδη λειτουργεί αποτρεπτικά για εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες που «προτιµούν» την κόλαση της Λιβύης, µε αποτέλεσµα τα εξωφρενικά ποσοστά 10% πνιγµένων στα ανοιχτά της Μάλτας και της Ιταλίας, χώρες οι οποίες αρνούνται να παραλάβουν πρόσφυγες από τα διασωστικά σκάφη. Την ίδια στιγµή που το µοναδικό διασωστικό πλοίο το οποίο έχει αποµείνει να πλέει εκεί, το Aquarius, απειλείται µε αφαίρεση της σηµαίας του Παναµά που διαθέτει (κατόπιν πίεσης της κυβέρνησης του ακροδεξιού Σαλβίνι στην κυβέρνηση του Παναµά) και αιτήµατά του να ελλιµενιστεί σε άλλα ευρωπαϊκά λιµάνια (µεταξύ των οποίων και στην Ελλάδα) απορρίπτονται. Όλα αυτά γίνονται στο πλαίσιο της ρατσιστικής ευρωπαϊκής πολιτικής «αποτροπής» εισόδου νέων προσφύγων που εκτός από τις συµφωνίες ΕΕ-Τουρκίας, Λιβύης κ.λπ. περιλαµβάνουν νέα κολαστήρια (sic «περιφερειακές πλατφόρµες αποβίβασης») σε χώρες όπως η Τουρκία, το Μαρόκο ή η διοικούµενη από συµµορίες Λιβύη, και «εξέτασης» των αιτηµάτων ασύλου τους εκεί.
Ευθύνες
Είναι προφανές πως τα χρήµατα για τα οποία περηφανεύεται ο κ. Αβραµόπουλος αποσκοπούν στην κατασκευή και τα λειτουργικά έξοδα των hot-spot/φυλακών και όχι σε διαµονή προσφύγων σε… πολυτελή ξενοδοχεία. Λιγότερο χειρότερες φυλακές δηλαδή, αν δεν υπήρχε το υπέρογκο «διαχειριστικό κόστος» των ΜΚΟ -που παραδέχτηκε ο κ. Κυρίτσης- µε αποτέλεσµα να φτάνει στους πρόσφυγες µόνο ένα κλάσµα από τα λεφτά της Κοµισιόν. Αν κάνουµε µια απλή διαίρεση του 1,6 δισ. µε τον αριθµό των 150.000 περίπου προσφύγων που αφορούσαν αυτά τα χρήµατα για την τελευταία τριετία, προκύπτει το κατά κεφαλήν αστρονοµικό ποσό των 11.000 ευρώ, που αντιστοιχεί σε διαµονή σε παραπάνω από υπερπολυτελή ξενοδοχεία αν τα λάµβαναν οι ίδιοι.
Στην πραγµατικότητα, τόσο ο κ. Αβραµόπουλος όσο και ο κ. Βίτσας έχουν απόλυτη γνώση και ευθύνη για την κατάσταση στη Μόρια. Πέρυσι -από τον προκάτοχο του κ. Βίτσα, τον κ. Μουζάλα- είχε διατυµπανιστεί η αντικατάσταση µεγάλου τµήµατος της χρηµατοδότησης των ΜΚΟ από χρηµατοδότηση σε κρατικές υπηρεσίες και δήµους στο πλαίσιο προγραµµάτων στέγασης προσφύγων σε διαµερίσµατα αντί για στρατόπεδα. Φέτος οι τραγικές συνθήκες (ως αποτέλεσµα του «διαχειριστικού κόστους») θεωρούνται δεδοµένες και η περίφηµη «αποσυµφόρηση» αφορά στην καλύτερη των περιπτώσεων άλλα προσφυγικά στρατόπεδα εγκλωβισµού, «στη µέση του πουθενά». Πρόκειται για ένα υποκριτικό γαϊτανάκι πόντιων πιλάτων που ευθύνονται απόλυτα για την τραγική κατάσταση των προσφύγων από τη Μόρια µέχρι τις Βρυξέλλες, µε ενδιάµεσο κόµβο τα κυβερνητικά γραφεία στην Αθήνα.
Ο µόνος που µπορεί να διεκδικήσει αποτελεσµατικά την ανατροπή αυτής της εγκληµατικής πολιτικής είναι ο κόσµος της αλληλεγγύης και της αντίστασης, µε ενότητα των προσφύγων, των µεταναστών και των ντόπιων εργαζόµενων. Για να κλείσουν τα στρατόπεδα-κολαστήρια, να µεταφερθούν όλοι οι πρόσφυγες στην ενδοχώρα σε ανθρώπινες συνθήκες σε διαµερίσµατα, να επεκταθούν τα προγράµµατα στέγασης προσφύγων από τις ευπαθείς οµάδες σε όλους τους πρόσφυγες. Για να γίνει πραγµατικά πράξη «ό,τι είναι δίκαιο», τελικά ένας τρόπος υπάρχει: η σύγκρουση µε τη ρατσιστική πολιτική της ΕΕ-«φρούριο» και η ανατροπή των εγκληµατικών συµφωνιών της ΕΕ και της Ελλάδας, κι όχι η διαχείρισή τους.
Υποβολή απάντησης