Έργα και ημέρες σεξισμού από την κυβέρνηση της «επιστροφής στην κανονικότητα»

image_pdfimage_print

της Αθηνάς Σκαμπά

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη παρότι έχει την πολυτέλεια να ασκεί µια σχετικά, δηλαδή πάντα στο πλαίσιο του εγκαθιδρυµένου µνηµονιακού καθεστώτος, ήπια οικονοµική πολιτική και δεν υποχρεώνεται να επιβάλλει «πακέτα περικοπών», εµφανίστηκε από την πρώτη στιγµή µε έντονο το «σκληρό» πρόσωπο της καταστολής, του εθνικισµού και του ρατσισµού. Χαρακτηριστικά που µοιάζουν «αχρείαστα», αναντίστοιχα µε το µίγµα της πολιτικής που µέχρι τώρα εφαρµόζει και αναγγέλλει. Η Νέα ∆ηµοκρατία ανήκει σε εκείνο το κοµµάτι των δεξιών κοµµάτων, που ενισχύονται παγκοσµίως, µε πολιτική µετατοπισµένη προς την ακροδεξιά και ενσωµατωµένα ακροδεξιά στελέχη. Μιας δεξιάς µε ρεβανσιστικά, εθνικιστικά και ρατσιστικά χαρακτηριστικά, αποφασισµένης να ξεριζώσει κοινωνικά δικαιώµατα και ελευθερίες. Η κυβέρνηση, επιτίθεται πολιτικά, θεσµικά αλλά και ιδεολογικά σε δικαιώµατα που έχουν κερδηθεί και κατοχυρωθεί από τη µεταπολίτευση και µετά. Εκπροσωπεί µια σκληρή νεοφιλελεύθερη διαχείριση που στόχος της είναι να θωρακίσει το καθεστώς ακραίας εκµετάλλευσης της εργασίας που χτίστηκε τα προηγούµενα χρόνια µε την εφαρµογή των µνηµονίων στην Ελλάδα, στο πλαίσιο αντίστοιχων αντιµεταρρυθµίσεων σε παγκόσµιο επίπεδο. Πολιτική που έχει βασικό πυλώνα το ξήλωµα του κοινωνικού κράτους και όλων των θεσµικών προβλέψεων που προστατεύουν δικαιώµατα.

Κοινωνικός δαρβινισµός και σεξισµός

Τέτοιες πολιτικές τεκµηριώνονται, σε ιδεολογικό επίπεδο, µε το αφήγηµα του κοινωνικού δαρβινισµού. Από τις αντιλήψεις περί «αρίστων», µέχρι την οµοφοβία,  την ισλαµοφοβία, την «ενίσχυση της οικογένειας» και την «προστασία της πατρίδας», ο Μητσοτάκης, η κυβέρνηση και τα στελέχη τους έχουν δείξει απολύτως καθαρά τις προθέσεις τους.

Όπως σε όλες τις περιπτώσεις ανόδου δεξιών και ακροδεξιών κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων, δεν λείπει από την ατζέντα τους η σεξιστική ρητορεία και η επίθεση στα δικαιώµατα των γυναικών. Τα δείγµατα είναι ήδη σηµαντικά. Παρότι ο πρωθυπουργός «κοµπάζει» για την επιλογή γυναίκας για το ανώτατο αξίωµα του Προέδρου της ∆ηµοκρατίας, εµείς άλλα βλέπουµε!

Πριν καλά-καλά αναλάβει η νέα κυβέρνηση, στην κυριολεξία εν µια νυκτί και χωρίς καµία προηγούµενη ενηµέρωση ή συζήτηση, η Γενική Γραµµατεία Ισότητας των Φύλων (ΓΓΙΦ) και το Κέντρο Ερευνών για Θέµατα Ισότητας (ΚΕΘΙ) µεταφέρθηκαν από το υπουργείο Εσωτερικών στο υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων. Λίγες µέρες αργότερα η Γενική Γραµµατεία Ισότητας των Φύλων καταργήθηκε και στη θέση της συστάθηκε η «Γενική Γραµµατεία Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων».

Η κυβέρνηση αιτιολόγησε αυτή την επιλογή της λέγοντας ότι θέλει να δώσει έµφαση στην πρόσβαση της γυναίκας στην αγορά εργασίας. Όµως η ισότητα των φύλλων δεν αφορά µόνο στον τοµέα της εργασίας αλλά και πολλούς άλλους κοινωνικούς τοµείς, όπως το θέµα της αντιµετώπισης της έµφυλης βίας, την Υγεία, την κοινωνική ένταξη, τις παρεµβάσεις στην παιδεία. Αυτός ήταν ο λόγος που η Γενική Γραµµατεία ήταν στο υπουργείο Εσωτερικών και όχι στο Υπουργείο Εργασίας. Επιπλέον, η µετονοµασία της σε «οικογενειακής πολιτικής και ισότητας», προβληµατίζει ακόµα περισσότερο για το πώς βλέπει η κυβέρνηση της θέση της γυναίκας και φανερώνει σαφώς τη συντηρητική προσέγγισή της.

Από τις πρώτες εξαγγελίες της νέας υφυπουργού Πρόνοιας και κοινωνικής Αλληλεγγύης κ. ∆όµνας Μιχαηλίδου ήταν το επίδοµα 2.000 € για κάθε νέο βρέφος που γεννιέται στην Ελλάδα. Η εξαγγελία της αυτή συνοδεύτηκε µε δηλώσεις πρόθεσης για χορήγηση επιπρόσθετων κινήτρων για οικογένειες στις οποίες η γυναίκα τεκνοποιεί πριν το 30ό έτος ηλικίας. Η εξαγγελία αυτή κρύβει έµφυλες και ηλικιακές διακρίσεις. Όταν ορίζεις τα 30 έτη ως ηλικιακό όριο τεκνοποίησης για µια γυναίκα, αυτοµάτως συµβάλλεις σε όλα τα αναχρονιστικά στερεότυπα που θέλουν η «ολοκλήρωσή» της να έρχεται µέσω της µητρότητας. Την ίδια ώρα, καθιστάς τη γυναίκα µηχανή αναπαραγωγής για τη λύση του δηµογραφικού και δεν αναγνωρίζεις όλες τις σύγχρονες επιθυµίες της: το να θέλει να σπουδάσει, να επιµορφωθεί, να µπει στην αγορά εργασίας, να έχει φιλοδοξίες ή στο κάτω – κάτω να θέλει να ζήσει τη ζωή της µε άλλες προτεραιότητες.

Την 25η Νοεµβρίου, Παγκόσµια ηµέρα ενάντια στην βία κατά των γυναικών, µέρα που εκτός από τη θεσµική της κατοχύρωση, έχει επιλεγεί από το φεµινιστικό κίνηµα, σε παγκόσµιο επίπεδο, ως ηµέρα αγώνα κατά της έµφυλης βίας, ενάντια σε γυναίκες και θηλυκότητες, ενάντια στη βία για λόγους έµφυλου και σεξουαλικού προσανατολισµού. Έχει επιλεγεί ως ηµέρα που οι γυναίκες και οι θηλυκότητες απαιτούν να κυκλοφορούν και να εκφράζονται ελεύθερα, η Βουλή καταψήφισε το άρθρο για την απαγόρευση των διακρίσεων λόγω «..σεξουαλικού προσανατολισµού,  ταυτότητας και των χαρακτηριστικών φύλου». Η σχετική διάταξη του Συντάγµατος προβλέπει πως «όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαµβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιµής και της ελευθερίας τους, χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων. Εξαιρέσεις επιτρέπονται στις περιπτώσεις που προβλέπει το διεθνές δίκαιο». Η προτεινόµενη τροποποίηση έθετε το ζήτηµα για την προσθήκη του σεξουαλικού προσανατολισµού, της ταυτότητας και των χαρακτηριστικών φύλου, της αναπηρίας, της ηλικίας και της συµµετοχής σε εθνική µειονότητα έτσι ώστε να προβλέπεται στο Σύνταγµα ρητά η απαγόρευση κάθε διάκρισης µε µεγαλύτερη σαφήνεια. Η πλειοψηφία της Βουλής καταψήφισε την πρόταση για την προσθήκη αυτή, δείχνοντας µε σαφήνεια προς ποια κατεύθυνση θα κινηθεί στα ανοιχτά θέµατα που υπάρχουν σχετικά µε την κατοχύρωση δικαιωµάτων των ΛΟΑΤΚΙΑ+ ατόµων αλλά και της αντιµετώπισης της έµφυλης βίας, των βιασµών και των γυναικοκτονιών. Συµβολική η κίνηση, αλλά και η µέρα!

Λίγες µέρες µετά τα Χριστούγεννα και µε αφορµή την «Ηµέρα αγέννητου παιδιού» (ηµέρα που έχει θεσπίσει η Ελληνική Εκκλησία) η αθλητική εφηµερίδα sportime (εφηµερίδα που απευθύνεται κυρίως σε άντρες), κυκλοφορεί µε πρωτοσέλιδο µήνυµα κατά των αµβλώσεων. Λίγο αργότερα, µε την ίδια αφορµή, εµφανίζεται στους χώρους του µετρό της Αθήνας διαφηµιστική αφίσα µε το ίδιο θέµα, στο πλαίσιο διαφηµιστικής εκστρατείας της οργάνωσης «Αφήστε µε να ζήσω» που πλήρωσε για την ανάρτηση. Παρότι τα δύο γεγονότα δεν είναι πρωτοβουλίες της κυβέρνησης, οι συντηρητικοί και οπισθοδροµικοί αυτοί χώροι νιώθουν την άνεση να βγαίνουν και να προπαγανδίζουν ανοιχτά ένα τέτοιο θέµα ακριβώς γιατί το κλίµα που έχει διαµορφώσει η κυβερνητική πολιτική και ρητορεία τους ενθαρρύνει. Εξάλλου, καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι ο υπουργός Α. Γεωργιάδης έσπευσε να δώσει συγχαρητήρια στην sportime για το πρωτοσέλιδό της, δηλώνοντας ότι πρόκειται για αγώνα κατά της υπογεννητικότητας! Ύστερα από το σάλο που δηµιουργήθηκε για την επίµαχη αφίσα στο µετρό και το ξήλωµά της, µετά από εντολή του υπουργείου, άλλος “λαµπρός” πολιτευτής της Νέας ∆ηµοκρατίας, µε πολλά δείγµατα γραφής, ο Κ. Μπογδάνος, έσπευσε να δηλώσει ότι δεν ήταν σωστό το κατέβασµα της αφίσας. Αυτά τα γεγονότα µας πάνε πολλά χρόνια πίσω, καθώς επιχειρείται να «ανοίξει η συζήτηση» και να καταλάβει θέση το ζήτηµα της απαγόρευσης των αµβλώσεων µετά από δεκαετίες κατοχύρωσης αυτού του δικαιώµατος που άπτεται του σεβασµού στην αυτοδιάθεση του γυναικείου σώµατος. Ευτυχώς αποδεικνύεται ότι αυτή προσπάθεια δεν είναι εύκολη στην ελληνική κοινωνία, αλλά ο κίνδυνος είναι πλέον ορατός.

Σταχυολογώντας αυτά τα λίγα, αλλά χαρακτηριστικά δείγµατα της κυβερνητικής πορείας µέχρι τώρα, παίρνουµε µια πρώτη πικρή γεύση αυτής της πλευράς της «κανονικότητας» που οραµατίζεται η δεξιά µας κυβέρνηση. Ο δεξιός ρεβανσισµός, όπου εµφανίζεται, σηµαίνει σεξισµό, αντιµετώπιση της γυναίκας σαν αναπαραγωγικής µηχανής, δόγµα «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια». ∆είγµα σαφές είχαµε από τις πρώτες µέρες, από τους «θεσµοφύλακες» αυτής της «κανονικότητας», την Ελληνική Αστυνοµία, της οποίας η κυβέρνηση «έλυσε τα χέρια» και την «αµόλησε» στα Εξάρχεια και στα στέκια που ζει και κινείται η νεολαία. Από τις πρώτες επιθέσεις που καταγράφηκαν ήταν αυτή σε οµόφυλο ζευγάρι που περπατούσε στο δρόµο, τους οποίους αφού πρόσβαλαν, ξυλοκόπησαν επειδή τόλµησαν να διαµαρτυρηθούν. Πολλές οι φωτογραφίες και τα βίντεο που κυκλοφόρησαν µε συλληφθέντες, σιδηροδέσµιους, τους οποίους ξεγυµνώνουν δηµοσίως προσβάλλοντας κάθε έννοια αξιοπρέπειας, ενώ είναι δεκάδες οι καταγγελίες για σεξιστική συµπεριφορά και παρενοχλήσεις από τα ΜΑΤ σε γυναίκες που κυκλοφορούν στην περιοχή των Εξαρχείων.

Απέναντι σε αυτή την «κανονικότητα», και τις διάφορες πλευρές της, την απάντηση δίνουν οι εξεγερµένοι/ες της Χιλής: «∆εν θα επιστρέψουµε στην κανονικότητα, γιατί η κανονικότητα ήταν το πρόβληµα». Την προσυπογράφουµε πλήρως και ενθέρµως!

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.


*


Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.