46 χρόνια μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη, το σύνθημα ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ παραμένει επίκαιρο. Τότε ήταν η εξέγερση των φοιτητών στο Πολυτεχνείο, τη Νομική, τη Θεσσαλονίκη, τα Γιάννενα και την Πάτρα, που αμφισβήτησαν την μετάβαση από τη χούντα σε μια ελεγχόμενη από το σύστημα “δημοκρατία” ομαλής φιλελευθεροποίησης του καθεστώτος των συνταματαρχών. Σήμερα, ο αγώνας της φοιτητικής νεολαίας ενάντια στην αντιμεταρρύθμιση της Κεραμέως στην εκπαίδευση, συγκρούεται με την επιχείριση κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου, την αστυνομοκρατία των ΜΑΤ και τις χυδαιότητες των ένστολων υπαλλήλων του κ. Χρυσοχοΐδη. Χιλιάδες φοιτητές βρίσκονται ήδη στους δρόμους και δεκάδες σχολές είναι κατειλημμένες ενάντια στην καταστολή και τους αντι-εκπαιδευτικούς νόμους. Την ίδια στιγμή η καταστολή οργιάζει. Φοιτητές συλλαμβάνονται έξω από το σπίτι τους, τα ΜΑΤ μπουκάρουν σε κινηματογράφους, νέοι κρατούνται όμηροι σε νυχτερινά κλαμπ και ξυλοκοπούνται σε σκοτεινές γωνίες στα Εξάρχεια, αφισοκολλητές ξεγυμνώνονται σε αστυνομικά τμήματα, εξοντωτικά πρόστιμα επιβάλλονται σε οργανώσεις της αριστεράς για κάποια πανό σε ..λάθος σημείο. Πρόκειται για προετοιμασία για το μέλλον: Η νέα γενιά πρέπει να φοβάται να εξεγερθεί, ακόμα κι όταν η αδικία γίνεται νόμος. Οι παλιότεροι, να μην τολμήσουν να αντισταθούν στις σκληρές πολιτικές λιτότητας που μόλις ξεκίνησαν να εφαρμόζονται με αντεργατικούς νόμους σαν το “αναπτυξιακό νομοσχέδιο”. Η αριστερά να μην μπορέσει να ορθοποδήσει από την κατάσταση καθήλωσης που επέβαλλε η ήττα της πενταετίας 2015-19 με τα “αριστερά” μνημόνια.
Όμως δεν είναι μόνο γειτονιές σαν τα Εξάρχεια ή άνθρωποι της κοινωνικής και πολιτικής αριστεράς που βρίσκονται στο στόχαστρο. Οι ρατσιστικές πολιτικές της Κυβέρνησης εφαρμόζονται με νόμους που αμφισβητούν ευθέως το δικαίωμα στο προσφυγικό άσυλο ενώ πρόσφυγες ξεσπιτώνονται από καταλήψεις στέγης και μεταφέρονται σε άθλιες συνθήκες στη μέση του πουθενά μαζί με πρόσφυγες από ευάλωτες ομάδες που μεταφέρονται από τα νησιά στην ενδοχώρα. Διακηρυγμένος στόχος της κυβέρνησης η κατασκευή νέων κλειστών στρατοπέδων συγκέντρωσης για τους πρόσφυγες (Μόριες παντού), η απόρριψη, φυλάκιση και απέλαση της πλειοψηφίας των θυμάτων της φτώχειας και του πολέμου. Πολιτικές που μαζί με την ρατσιστική χυδαιολογία των ΜΜΕ περί εγκληματικότητας και τζιχαντιστών στις γραμμές των προσφύγων, πυροδοτούν ρατσιστικές κινητοποιήσεις από ακροδεξιούς και φασίστες υπό τη σκέπη τοπικών παραγόντων της ΝΔ σε πόλεις και χωριά που αρνούνται να υποδεχτούν ακόμα και ασυνόδευτους ανήλικους. Κι’ όπου δεν υπάρχουν αυτές οι ρατσιστικές αντιδράσεις, δήμαρχοι σαν τον Μπακογιάννη (κατά τα άλλα φιλελεύθεροι κεντροδεξιοί δημοκράτες, αναστέλλουν τη λειτουργία εθελοντικών σχολείων για παιδάκια όπως αυτό της Πακιστανικής Κοινότητας στο 144ο ΔΣ στα Σεπόλια). Την ώρα που η πολύκροτη δίκη της Χρυσής Αυγής πλησιάζει στο τέλος της με αίτημα της πλειοψηφίας της κοινωνίας να πάνε οι φασίστες βαθιά στη φυλακή, ένα νέο ρατσιστικό μπαράζ είναι σε εξέλιξη προετοιμάζοντας και δημιουργώντας νέους φαίστες με μπότα ή με γραβάτα.
Η αντίσταση στις πολιτικές της λιτότητας, της καταστολής, του ρατσισμού, η αντίσταση στο φασισμό είναι πλέον επιβεβλημένη για όλους και όλες τους “από κάτω”, νέους, εργαζόμενους, πρόφυγες και μετανάστ(ρι)ες. Η φετεινή επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, συναντιέται με εξεγέρσεις σε ασυνήθιστα μεγάλο αριθμό χωρών παγκόσμια: Από τη Χιλή, τον Ισημερινό, την Αϊτή, τη Βολιβία, το Πουέρτο Ρίκο και τη Νικαράγουα, ως τον Λίβανο, το Ιράκ, το Χονγκ Κονγκ και την Καταλονία, μαζικές κινητοποιήσεις και εξεγέρσεις εκατομμυρίων ανθρώπων αντιπαρατίθενται στην άγρια λιτότητα, την καταστολή και τη διαφθορά του παγκόσμιου οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου. Είναι θέμα χρόνου να μας βρουν κι’ εδώ στην Ελλάδα μπροστά τους σε μαζική κλίμακα. Η πορεία της 17 Νοέμβρη 2020 μπορεί να είναι η αρχή. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου του 1973, σε πείσμα των καθωσπρέπει τακτικών συμμαχίας με τον αστικό πολιτικό κόσμο, επέβαλλε την περίοδο της Μεταπολίτευσης στην Ελλάδα. Μια περίοδο με μαζικούς αγώνες από τα κάτω και σκληρές απεργίες που κέρδισαν όλα τα δικαιώματα που τα μνημονιακά χρόνια ξηλώνονται ένα – ένα. Για όλους τους λόγους του κόσμου λοιπόν, ας μην βάλουμε την εξέγερση του Πολυτεχνείου σε Μουσείο. Ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας στους δρόμους για να τα πάρουμε όλα πίσω!
Κίνηση “Απελάστε τον Ρατσισμό”
Υποβολή απάντησης