«Ο εξευτελισμός σου να γίνει τέλειος»

του Χάρη Παπαδόπουλου

 Αναφορά στην τηλεοπτική εμφάνιση Λαφαζάνη στο ναζιστοκάναλο του Πλεύρη

Την Παρασκευή 2 Νοέμβρη, ο κ. Λαφαζάνης εμφανίστηκε για μια συνέντευξη στο κανάλι «Επανελλήνισις» του Κωνσταντίνου Πλεύρη, κεντρικής φιγούρας του ναζιστικού ρεύματος στην Ελλάδα, αρνητή του Ολοκαυτώματος και ιδρυτή της «4^ης Αυγούστου», μητρικής οργάνωσης όλων των πολιτικών μορφωμάτων της ακροδεξιάς στη χώρα.

Ο επικεφαλής της ΛΑΕ έκανε την παρουσία του συγκεκριμένα στην εκπομπή του «Κόμματος Σπαρτιατών». Το φόντο της εκπομπής περιλάμβανε μια περικεφαλαία, τον ήλιο της Βεργίνας, την ελληνική σημαία, τον Παρθενώνα, τον Λευκό Πύργο και έναν δακρυσμένο εύζωνο. Θα μπορούσε να είναι ένα σατιρικό κολλάζ «Ελληνοφρένειας». Αλλά εδώ η πραγματικότητα ξεπέρασε σε αυτοσαρκασμό την τέχνη.

Ο κ. Λαφαζάνης στη σχεδόν ωριαίας διάρκειας συνέντευξή του ξεκίνησε κολακεύοντας τους οικοδεσπότες του: Ο επικεφαλής της ΛΑΕ βρήκε πως «το όνομα “Σπαρτιάτες” είναι ένα ιστορικό όνομα, μια μεγάλη ιστορική παρακαταθήκη, αρκετά ίσως παρεξηγημένη από κάποιους, αλλά με μεγάλο πολιτισμό, μεγάλη ιστορία και μεγάλο ηρωισμό, πράγματα που τα χρειαζόμαστε τώρα στην εποχή μας πάρα πολύ». Και ο φασίστας συνομιλητής του κ. Λαφαζάνη απλώς επαναλάμβανε ικανοποιημένος το τέλος κάθε φράσης του ηγέτη της ΛΑΕ. Δείτε στο βίντεο από το 2.26 ως το 2.59 (στο τέλος του άρθρου το βίντεο).

Νιώθοντας προφανώς άνετα με τον συνομιλητή του, ο κ. Λαφαζάνης σχεδόν σε όλα τα ζητήματα που άνοιξαν στη συνέντευξη βρέθηκε να συμφωνεί απόλυτα με τον φασίστα δημοσιογράφο. Έτσι, ο εκπρόσωπος της ΛΑΕ θεώρησε σωστό να επιτεθεί από το χουντοκάναλο όχι μόνο στον πρωθυπουργό Τσίπρα, αλλά και ενάντια στον πρώην σύμμαχό του Γιάνη Βαρουφάκη, με επιθετικό τρόπο.

Ο ναζιστής οικοδεσπότης δεν παρέλειψε να ζητήσει τη γνώμη του κ. Λαφαζάνη για την κυβέρνηση της Ιταλίας που πρακτικά ελέγχεται από τον φασίστα Σαλβίνι. Όμως ο κ. Λαφαζάνης σχολίασε μόνο πως όλα θα κριθούν από το πόσο σθεναρή αντίσταση θα προβάλει η ιταλική κυβέρνηση στην Κομισιόν. Το ότι ο Σαλβίνι είναι κυνηγός κεφαλών μεταναστών, μάλλον δεν φαίνεται να έχει ιδιαίτερη σημασία για τον επικεφαλής της ΛΑΕ.

Μεγάλο μέρος της συνέντευξης Λαφαζάνη αναλώθηκε στο «Μακεδονικό. «Δεν υπάρχει στην Ελλάδα εθνική σλαβομακεδονική μειονότητα» δήλωνε ο κ. Λαφαζάνης, όσο μπορούσε πιο αργά και επιγραμματικά. Ο ναζιστής παρουσιαστής τον κοιτούσε με το βλέμμα που κοιτάει κανείς μόνο τον άνθρωπο της ζωής του. Επί ώρα ο επικεφαλής της ΛΑΕ «ανέλυε» το Μακεδονικό λέγοντας όλα όσα τα αυτιά των φασιστών αρέσκονται να ακούνε.

Ναι, αλλά ο Λαφαζάνης δεν επανέλαβε, και στο κανάλι του Πλεύρη, τις πάγιες θέσεις της ΛΑΕ;

Καταρχάς, ο κ. Λαφαζάνης περισσότερο προσαρμόστηκε στο περιβάλλον του καναλιού, παρά υπεράσπισε τις θέσεις του.

Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση ήταν το Μακεδονικό. Όπως βλέπουμε χαρακτηριστικά στο βίντεο της εκπομπής, ο κ. Λαφαζάνης αναφέρεται στην πίεση που «μπορεί και πρέπει», κατά την άποψή του, να ασκήσει η Ελλάδα με το ζήτημα του ΝΑΤΟ πάνω στο μακεδονικό κράτος. Όμως, είναι ποτέ δυνατόν ένας ηγέτης της Αριστεράς να προτείνει να χρησιμοποιήσει η κυβέρνηση της χώρας του το γεγονός της ένταξης στο ΝΑΤΟ για να εκβιάσει μια άλλη χώρα; Και μάλιστα με την έκφραση «το ΝΑΤΟ είναι ισχυρό χαρτί για την Ελλάδα»;

Για του λόγου το αληθές, δείτε το βίντεο από το 27.58 μέχρι και το 28.40. Τη συγκεκριμένη αναφορά πως το ΝΑΤΟ είναι “ισχυρό χαρτί για την Ελλάδα“, ο κ. Λαφαζάνης την κάνει στο 28.24.

Το μένος του κ. Λαφαζάνη απέναντι και στο μακεδονικό κράτος και στην εθνική μακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα τον οδηγεί στο θλιβερό μονοπάτι της στοίχισης πίσω από το ΝΑΤΟ… Και δεν πρόκειται απλώς για μια άτυχη διατύπωση. Ο κ. Λαφαζάνης, όπως όλοι σχεδόν οι ανιαροί ομιλητές, συνηθίζει στις συνεντεύξεις του να επαναλαμβάνει συνεχώς τις διατυπώσεις του διορθώνοντάς τες επί τόπου, ξανά και ξανά. Όμως ο ηγέτης της ΛΑΕ δεν ένιωσε καμιά στιγμή την ανάγκη να ανασκευάσει τη διατύπωση «το ΝΑΤΟ είναι ισχυρό χαρτί για την Ελλάδα».

Σε άλλο σημείο της συνέντευξης ο κ. Λαφαζάνης θα εξομολογηθεί μια άλλη βαθιά σκέψη του στον ναζιστή κονφερασιέ: «Η δημοκρατία έχει τελειώσει στην Ελλάδα», εισπράττοντας για απάντηση ένα πονηρό και γεμάτο σημασία χαμόγελο από τον συνομιλητή του.

Σε όλη τη συνέντευξη Λαφαζάνη δεν υπήρξε η παραμικρή αναφορά σε εργατικούς αγώνες, σε πάλη για το δίκιο των καταπιεσμένων, για τα δικαιώματα των εθνικών και κοινωνικών μειονοτήτων, ενάντια στο φασισμό και υπέρ του σοσιαλισμού. Πουθενά σχεδόν δεν υπήρχε κάτι που θα μπορούσε να ενοχλήσει το φασιστικό ακροατήριο του χουντοκάναλου του Πλεύρη. Η μόνη εξαίρεση ήταν η απάντηση του κ. Λαφαζάνη για το τζαμί στο Βοτανικό.

Πράγματι ο ηγέτης της ΛΑΕ υπεράσπισε το δημοκρατικό δικαίωμα των μουσουλμάνων, ντόπιων και ξένων, στο να ασκούν απρόσκοπτα τη θρησκευτική τους λατρεία. Όμως η συγκεκριμένη χυδαία ερώτηση του ναζιστή οικοδεσπότη έπιανε το μεταναστευτικό (τους «λαθρομετανάστες» όπως τους αποκάλεσε ο φασίστας), τα δικαιώματα των γκέι και το τζαμί του Βοτανικού. Ο κ. Λαφαζάνης προτίμησε να απαντήσει μόνο στο θέμα του τζαμιού, κάνοντας γαργάρα όλα τα υπόλοιπα θέματα.

Τι ανάγκη υπήρχε για αυτόν τον εξευτελισμό της εμφάνισης στο φασιστοκάναλο; Τι λόγο είχε ο κ. Λαφαζάνης να χαριεντιστεί με φασίστες και να τους νομιμοποιήσει ως συνομιλητές; Γιατί να καταντήσει ένας ηγέτης της Αριστεράς να περιφέρεται σε όποιο κανάλι τού δίνει λίγο τηλεοπτικό χρόνο για να εμφανιστεί, μετακινούμενος όλο και πιο δεξιά, ψάχνοντας κοινά σημεία με τα «εθνικιστικά» δηλαδή τα ακροδεξιά ακροατήρια;

«Αχ που ‘σαι νιότη που ‘δειχνες πως θα γινόμουν άλλος»

Κι όμως, πριν οχτώ μόλις χρόνια, ήταν ο ίδιος ο κ. Λαφαζάνης που συναντούσε στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ της Αθήνας τον Μακεδόνα πολιτικό πρόσφυγα του εμφύλιου Κατζούρωφ, που κατάγεται από χωριό της περιοχής του Λερίν (Φλώρινας).

Ο Κατζούρωφ μίλησε στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ για τους πολιτικούς πρόσφυγες πρώην μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού, τους «μη Έλληνες το γένος» – δηλαδή τους εθνικά Μακεδόνες- που τόσες δεκαετίες μετά τον εμφύλιο το ελληνικό κράτος δεν τους επιτρέπει την επιστροφή στα χωριά τους. Και ο Λαφαζάνης όχι μόνο είχε συναντηθεί σε πολύ φιλικό κλίμα μαζί του αλλά και μπήκε επικεφαλής των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που κατέθεσαν ερώτηση για το πότε επιτέλους θα επιτραπεί στους (Μακεδόνες) πολιτικούς πρόσφυγες και τους απογόνους τους η επιστροφή στις εστίες τουςⁱ.

Και τώρα, ο κ. Λαφαζάνης φιλοξενούμενος των ναζιστών, έφτυνε και μουντζούρωνε τον παλιό εαυτό του, με την άρνησή του να δεχτεί πως υπάρχουν οι άνθρωποι της μακεδονικής μειονότητας, για τα δικαιώματα των οποίων είχε κάνει ερώτηση στη Βουλή, οχτώ μόλις χρόνια πριν.

Και οι συλλογικότητες της Επαναστατικής Αριστεράς μέσα στη ΛΑΕ, για ποιο λόγο κρατούν χαμηλούς τόνους;

Όταν ξεκίνησε την ύπαρξή της η ΛΑΕ, το Σεπτέμβρη του 2015, συγκέντρωσε στις γραμμές της αρκετές χιλιάδες ενεργούς αγωνιστές και αγωνίστριες, είτε που είχαν σπάσει από τα αριστερά από τον ΣΥΡΙΖΑ ή που είχαν προσχωρήσει στο νέο σχήμα από την Ανταρσύα. Η ΛΑΕ, πέρα από τα περίπου 5.000 οργανωμένα μέλη της, διέθετε την αίγλη των αγωνιστών που προτίμησαν να χάσουν τα υπουργεία και τις βουλευτικές τους έδρες, παρά να προδώσουν το λαό που στήριξε το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα του 2015. Η ΛΑΕ δεν κατάφερε για λίγες ψήφους να εκλεγεί στη Βουλή, όμως διέθετε μια μαγιά στελεχών και μαχητών/τριών και μπορούσε να διεκδικήσει μια θέση στην πρωτοπορία του εργατικού και αντιμνημονιακού κινήματος.

Από όλο αυτό το δυναμικό, πολύς κόσμος έχει ήδη απογοητευτεί και έχει πάει σπίτι του και άλλος έχει αποχωρήσει για να συνεχίσει την πάλη του οργανωμένα έξω από τη ΛΑΕ. Ο μηχανισμός της ΛΑΕ έχει σε γενικές γραμμές παραλύσει. Συνελεύσεις στη βάση δεν γίνονται. Αλλά και τα ανώτερα καθοδηγητικά όργανα πολύ σπάνια συνεδριάζουν.

Παρόλα αυτά, υπάρχουν ακόμα μια σειρά οργανώσεις της επαναστατικής Αριστεράς που επιμένουν και παραμένουν στη ΛΑΕ. Πρόκειται για συντρόφους και συντρόφισσες που είναι ενεργοί/ές στα κινήματα και που πραγματικά πονάνε την υπόθεση της Αριστεράς και της επαναστατικής ανατροπής. Μπροστά στα μάτια τους η ΛΑΕ από τη μια κατρακυλά όλο και πιο δεξιά και από την άλλη φυλλοροεί από οργανωμένες δυνάμεις, χάνει κάθε μέρα σε παλμό και συσπείρωση.

Το ερώτημα είναι: Αυτές οι δυνάμεις της επαναστατικής αριστεράς, γιατί δεν δίνουν μάχη ενάντια στο δεξιό εκφυλισμό, την ανοιχτή κατρακύλα της ΛΑΕ; Γιατί δεν ξεκινούν καμπάνιες, γιατί δεν τολμούν να ανοίξουν ζητήματα στο εσωτερικό της;

Ο Λένιν στο έργο του «Χρεωκοπία της Β’ Διεθνούς», δεν ζητά από τα μέλη της επαναστατικής αριστεράς να επιδείξουν διακριτικότητα απέναντι στα πολιτικά ολισθήματα των ηγεσιών, αλλά να μιλήσουν ανοιχτά και ξάστερα στην εργατική τάξη για το τι πάει στραβά. Δεν προτείνει στρογγυλεμένες αναφορές και διατυπώσεις – συγχωροχάρτια για το «σοβαρό πολιτικό λάθος», αλλά ανοιχτή πολιτική πάλη. Δεν ζητά κάποιες «αναγκαίες διορθώσεις στην πολιτική της ΛΑΕ και με μια λειτουργία που να γίνεται πειστική… πιο συλλογική, πιο πλουραλιστική, πιο ανανεωμένη, περισσότερο στηριγμένη στη βάση του εγχειρήματος». Αυτές οι διατυπώσεις που προσπαθούν να απαλύνουν την κατάσταση σήψης στη ΛΑΕ, δύσκολα ταιριάζουν στους πολιτικούς αγωνιστές του σοσιαλισμού και της επανάστασης!

Παραθέτουμε τα λόγια του Λένιν: α ι «Μα όσο και αν είναι δυσάρεστο στις διάφορες “αυθεντίες” της Δεύτερης Διεθνούς, πρέπει να δούμε τα πράγματα κατά πρόσωπο, να τα πούμε με το όνομά τους, να δείξουμε στους εργάτες την αλήθεια… Τα σοσιαλιστικά κόμματα δεν είναι λέσχες συζητήσεων, αλλά οργανώσεις του μαχόμενου προλεταριάτου, και όταν μια σειρά τάγματα περνούν με το μέρος του εχθρού πρέπει να τα κατονομάσουμε ως προδοτικά».

Και παρακάτω: «η πείρα του πολέμου, όπως και η πείρα κάθε κρίσης στην Ιστορία, κάθε μεγάλης συμφοράς και κάθε στροφής στη ζωή του ανθρώπου, αποβλακώνει ορισμένους και τους κάνει να λυγίζουν, σε αντάλλαγμα όμως διαφωτίζει και ατσαλώνει άλλους».

Πόσο πιο ξάστερα έβλεπε ο Λένιν από κάποιους επιγόνους του!

Εδώ η εν λόγω εκπομπή: