του Π.Κ.
Μερικά “υποείδη” αριστερού πατριωτισμού ξεμύτισαν με αφορμή την ανάρτηση από τον ΟΗΕ των χαρτών της συμφωνίας Λιβύης – Τουρκίας για τις ΑΟΖ και λένε πάνω-κάτω το εξής: η κυβέρνηση απέτυχε να προστατεύσει τα “εθνικά συμφέροντα” επειδή απέτυχε να αποτρέψει το γεγονός. Και αρχίζει ξανά ο χορός: κυβέρνηση και χώρα-“πελάτης”, πλήγμα για τα κυριαρχικά δικαιώματα, ακόμη και κίνδυνος για την εδαφική ακεραιότητα – λίγο ακόμη και οι πιο θερμόαιμοι θα μιλήσουν και για “σκλαβωμένους αδερφούς”!
Δυστυχώς, είμαστε σε μια ιστορική συγκυρία που δεν πρέπει να κουραζόμαστε να μιλάμε για τα αυτονόητα:
1. Αν η Ελλάδα είχε απευθυνθεί στην κυβέρνηση της Λιβύης, την οποία ακόμη τώρα αναγνωρίσει σαν νόμιμη, για να συνάψει διμερή συμφωνία για τις ΑΟΖ και την κατέθετε στον ΟΗΕ, ο ΟΗΕ θα αναρτούσε επισήμως τους σχετικούς χάρτες. Η Ελλάδα όμως ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΕ! Και πώς να το κάνει όταν αποτέλεσε μια πρόθυμη δύναμη που συναίνεσε πολιτικά και συνέβαλε στρατιωτικά στο έργο ανατροπής του Καντάφι και διάλυσης της Λιβύης από το ιμπεριαλιστικό σκυλολόι; Πώς να το κάνει όταν μέχρι και σήμερα ποντάρει με συνέπεια στο έργο διάλυσης της Λιβύης και συμμετέχει στον εμφύλιο πόλεμο “μέσω τρίτου”, του κατσαπλιά-πολέμαρχου και πράκτορα της CIA Χαλίφα Χαφτάρ; Τι λένε επ’ αυτού οι κλαίοντες κια ολοφυρόμενοι -και αντιμπεριαλιστές πάνω απ’ όλα- αριστερο-πατριώτες;
Έχοντας ποντάρει σε μια μελλοντική “νομιμότητα” στη Λιβύη, απέφυγε να απευθυνθεί και να οριοθετήσει ΑΟΖ με την τωρινή κυβέρνηση. Το έπραξε όμως η Τουρκία…
2. Η ανάρτηση των χαρτών του τουρκο-λιβυκού συμφώνου δεν σημαίνει κάποιου τύπου “γνωμάτευση” και “επικύρωση” από τον ΟΗΕ. Ο ΟΗΕ αναρτά επισήμως μια διμερή συμφωνία, όπως θα έκανε αν η Ελλάδα είχε υπογράψει σύμφωνο με τη Λιβύη. Όποιος θέλει να εφεσιβάλει την εγκυρότητα του συμφώνου, πρέπει να καταφύγει στα διεθνή δικαιοδοτικά όργανα (δικαστήρια”). Από τη σκοπιά του υπάρχοντος “διεθνούς δικαίου”, η μόνη “νόμιμη” αμφισβήτηση της εγκυρότητας του και επισήμως πλέον αναρτημένου τουρκο-λιβυκού συμφώνου είναι η προσφυγή στο διεθνές δικαστήριο (είτε της Χάγης είτε του καθορισμένου από τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 κ.λπ.).
Τι λένε επ’ αυτού οι κλαίοντες και ολοφυρόμενοι αριστερο-πατριώτες; Είμαστε “όλο αυτιά” ν’ ακούσουμε… Μήπως, λέμε μήπως, θεωρούν και την προσφυγή στο διεθνές δικαστήριο πράξη “εθνικής μειοδοσίας”; Και νan όχι αυτό, τι προτείνουν; Επιβολή των “εθνικών δικαίων” με πόλεμο;
3. Η Σύμβαση του 1982 για το Δίκαιο της θάλασσας είναι σαφής: οι ΑΟΖ καθορίζονται διμερώς, ύστερα από διάλογο των ενδιαφερόμενων κρατών που έχουν αντικριστές ακτές. Eάν δε υπάρχει συμφωνία, καταφεύγουν στα διεθνή δικαιοδοτικά όργανα. Αφού το “διεθνές δίκαιο” και δη αυτό της θάλασσας. “είναι μεθ’ ημών”, γιατί η Ελλάδα αποφεύγει να τηρήσει αυτές του τις προβλέψεις; Γιατί διακινεί “άτυπους” χάρτες με την ελληνική ΑΟΖ, οι οποίοι ως τέτοιοι ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΡΤΗΘΟΥΝ από τον ΟΗΕ;
Τι λένε επ’ αυτού οι αριστερο-πατριώτες; Είμαστε “όλο αυτιά” ν’ ακούσουμε…
4. Οι ελληνικές κυβερνήσεις (του ΣΥΡΙΖΑ πριν, της ΝΔ τώρα) ισχυρίζονται δύο πράγματα: Πρώτο, ότι το διεθνές δίκαιο είναι υπέρ της Ελλάδας – σε συνδυασμό με άρνηση προσφυγής στα δικαιοδοτικά του όργανα… Δεύτερο, ότι “έχουμε ισχυρές συμμαχίες” και ότι η ελληνική ΑΟΖ όπως αποτυπώνεται στους άτυπους-μονομερώς σχεδιασμένους χάρτες, γίνεται… δεκτή από τους ισχυρούς μας συμμάχους. Ποιοι είναι αυτοί; Οι σιωνιστές του Ισραήλ, ο δικτάτορας της Αιγύπτου, οι εκπρόσωποι του μαύρου σκοταδισμού της Σαουδικής Αραβίας, ο Χαφτάρ βεβαίως βεβαίως και φυσικά οι ισχυρές δυτικές ιμπεριαλιστικές χώρες. Δηλαδή… ο ανθός του διεθνούς δικαίου, ου μην αλλά και του αντιμπεριαλισμού…
Τι λένε επ’ αυτού οι αντιμπεριαλιστές αριστερο-πατριώτες; Είμαστε “όλο αυτιά” να ακούσουμε…
5. Αφού λοιπόν σημασία έχει να “αναγνωρίζεται” η ελληνική ΑΟΖ απ’ όλο αυτό το σκυλολόι, γιατί τόση ταραχή με την ανάρτηση των χαρτών του τουρκο-λιβυκού συμφώνου;
Περιμένουμε με υπομονή τις απαντήσεις… Κυρίως στο ερώτημα “αν όχι προσφυγή στο διεθνές δικαστήριο, τι; Πόλεμος;”
Υποβολή απάντησης