Πώς μπορεί να κινηθεί η Αριστερά μπροστά στην κρίση του κορωνοϊού;
Mεταφρασμένα αποσπάσματα από κείμενο θέσεων της οργάνωσης Marx21 στη Γερμανία σχετικά με τον κορωνοϊό ((https://www.marx21.de/coronakrise-widerstand-forderungen-linke/))
Αντί για καταστολή η κυβέρνηση πρέπει να δημιουργήσει τις κοινωνικές προϋποθέσεις για να μπορούν όλοι και κυρίως οι μισθωτοί να μάθουν να εφαρμόζουν τους κανόνες κοινωνικής απόστασης. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Πχ η τοπική διοίκηση του Κεμπέκ στον Καναδά δίνει σε όλους τους εργαζόμενους 360 ευρώ τη βδομάδα, για να μπορούν να αυτό-απομονώνονται. Η κυβέρνηση θα έπρεπε να δίνει δωρεάν προστατευτικές στολές, μάσκες και μέσα αντισηψίας/απολύμανσης σε όλους τους ανθρώπους που εκτίθενται σε κίνδυνο και ζουν σε μεγάλες πόλεις.
H γερμανική κυβέρνηση απαντά εν μέρει με μέτρα έκτακτης ανάγκης που δεν δικαιολογούνται με βάση την κατάσταση. Έχει υποτιμήσει τη δυναμική της πανδημίας και αντιδρά λανθασμένα: προσπαθεί καταρχάς να προστατέψει τα κέρδη, αντί να προτάξει ασπίδα προστασίας για τους ανθρώπους, να ενισχύσει σοβαρά το κοινωνικό κράτος και ιδιαίτερα το σύστημα υγείας.
H έκκληση της καγκελαρίου Ά. Μέρκελ προς τους μεμονωμένους πολίτες να «το πάρουν σοβαρά» ταιριάζει γάντι με το δόγμα του Νεοφιλελευθερισμού. Είναι σωστό ότι πρέπει όλοι να περιορίσουμε τις κοινωνικές επαφές μας. Ωστόσο η μετάθεση της ευθύνης για τον περιορισμό της πανδημίας στους μεμονωμένους πολίτες είναι λάθος. Ο περιορισμός της πανδημίας είναι πολιτικό ζήτημα, όχι ατομικό. Ακριβώς γι’ αυτό είναι αναγκαίο μπροστά στην κρίση να υπάρξει ισχυρή Αριστερή αντιπολίτευση. Η Αριστερά έχει το καθήκον να προσφέρει στους ανθρώπους που βρίσκονται σε καραντίνα και απαγόρευση εξόδων εναλλακτικές επιλογές δράσης. Η εμπιστοσύνη, ο σεβασμός και η αλληλεγγύη είναι σημαντικά όπλα για να την κρίση. Η πανδημία δεν είναι εθνικό ούτε ευρωπαϊκό φαινόμενο. Είναι πρόκληση για την παγκόσμια ανθρωπότητα. Η Αριστερά πρέπει σήμερα να μάθει να αγωνίζεται κάτω από αυτές τις διαφορετικές συνθήκες. Που σημαίνει να διεθνώς αλλά και τοπικά. Ταυτόχρονα πρέπει να εξηγήσει τα δομικά αίτια της κρίσης και να κάνει ξεκάθαρο πως: το σύμπτωμα είναι ο ιός, η ασθένεια ο καπιταλισμός.
1. Ναι στο Μένουμε Σπίτι. Όχι στην απαγόρευση εξόδων!
Σχεδόν σε όλον τον πλανήτη οι κυβερνήσεις επιβάλλουν για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού κατασταλτικά μέτρα. Oι δοκιμασμένες αυταρχικές μέθοδοι ελέγχου αποτελούν χαρακτηριστικό στοιχείο του καπιταλισμού. Ωστόσο υπό τις παρούσες συνθήκες το κλείσιμο συνόρων, ενισχυμένη παρακολούθηση (πολιτών) ή απαγόρευση εξόδων είναι ελάχιστα βοηθητικές, αποπροσανατολίζουν από τα πραγματικά καθήκοντα και παράλληλα δημιουργούν νέα προβλήματα.
Ιδιαίτερα αντιπαραγωγική είναι η απαγόρευση εξόδων. Είναι παράλογο να περιορίζεται η ελευθερία των ανθρώπων να μετακινούνται έξω και την ίδια στιγμή να υποχρεώνονται εκατομμύρια εργαζόμενοι να πηγαίνουν σε εργοστάσια και υπηρεσίες, με εκατοντάδες ανθρώπους να συνεχίζουν να εργάζονται στον ίδιο χώρο , για να συνεχίσουν να παράγουν προϊόντα που κανείς για την ώρα δεν χρειάζεται επειγόντως. Αλλά και η ψυχολογική επίδραση τέτοιων μέτρων είναι πιθανά καταστροφική. Η απαγόρευση εξόδων αυξάνει το ρίσκο ψυχικών νόσων και ενδοοικογενειακής βίας.
Η καμπάνια Μένουμε Σπίτι είναι σημαντική, καθένας και καθεμιά πρέπει να συμμετέχει στην αυτοπροστασία του και την προστασία των άλλων ανθρώπων. Αντίθετα η απαγόρευση εξόδων είναι ένα μέτρο που καταστρατηγεί σοβαρά θεμελιώδη δικαιώματά μας, κι αυτό μας το δείχνουν άλλες χώρες: στην Ισπανία βγήκε στους δρόμους ο στρατός και γίνεται επιτήρηση των ανθρώπων με drones.
Οι μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ αποκτούν πρόσβαση μέσω των κινητών σε δεδομένα για το πού βρίσκονται όλοι οι πολίτες την κάθε στιγμή. Όλες οι κινήσεις των πολιτών παρακολουθούνται.
Δεν πρέπει να επιτρέψουμε η κρίση του κορωνοϊού να γίνει διαβατήριο για τη διάβρωση δημοκρατικών δικαιωμάτων. Στην Ιταλία τέτοια μέτρα δεν οδήγησαν σε μείωση του αριθμού κρουσμάτων. Στη Ν.Κορέα αντίθετα ο περιορισμός της πανδημίας επιτεύχθηκε εξολοκλήρου χωρίς απαγόρευση εξόδου και ταξιδιωτικούς περιορισμούς. Αντίθετα η κυβέρνησή της θέσπισε μαζικά δωρεάν τεστ για τον πληθυσμό.
2. Κοινωνική Απόσταση, όχι Απομόνωση!
Η κοινωνική απόσταση είναι απαραίτητη για την καταπολέμηση της μεταδοτικότητας του ιού. Ωστόσο οι γιατροί εξηγούν πως δεν υπάρχει κανένας λόγος για απομόνωση στο σπίτι μας. Αντίθετα μάλιστα, εφόσον διατηρείται η αναγκαία απόσταση, συνιστούν να βγαίνουμε έξω. Η απαγόρευση εξόδων για να λύσει ένα πρόβλημα δημιουργεί πολλά καινούρια. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στην κοινωνική απόσταση να μετατραπεί σε απομόνωση- τέτοια προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει πχ στους άρρωστους και τους ηλικιωμένους. Δεύτερον η κοινωνική απόσταση είναι και ταξικό ζήτημα: αλλιώς την τηρεί και την υπομένει ο πλούσιος στη βίλα με την αυλή του ή σε μια μεγάλη κατοικία με μπαλκόνι κι αλλιώς μια μονογονεϊκή οικογένεια με δυο μικρά π. ιδιά σε ένα μικρό σπιτάκι δυο δωματίων. Αντί για καταστολή η κυβέρνηση πρέπει να δημιουργήσει τις κοινωνικές προϋποθέσεις για να μπορούν όλοι και κυρίως οι μισθωτοί να μάθουν να εφαρμόζουν τους κανόνες κοινωνικής απόστασης. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Πχ η τοπική διοίκηση του Κεμπέκ στον Καναδά δίνει σε όλους τους εργαζόμενους 360 ευρώ τη βδομάδα, για να μπορούν να αυτό-απομονώνονται. Η κυβέρνηση θα έπρεπε να δίνει δωρεάν προστατευτικές στολές, μάσκες και μέσα αντισηψίας/απολύμανσης σε όλους τους ανθρώπους που εκτίθενται σε κίνδυνο και ζουν σε μεγάλες πόλεις.
3. Προστασία της υγείας όλων!
Τα μέτρα έκτακτης ανάγκης της κυβέρνησης είναι ακραία αντιφατικά. Από τη μια έχει συρρικνώσει σοβαρά τη δημόσια ζωή. Από την άλλη παραμελεί την προστασία της υγείας των εργαζομένων. Εκατομμύρια άνθρωποι υποχρεώνονται να πάνε στις δουλειές τους εκτιθέμενοι σε κινδύνους. Συνεχίζουν να δουλεύουν συνωστισμένοι σε μεγάλους εργοστασιακούς χώρους, γραφεία και κολ-σέντερ ή σε ταχυδρομικές και μεταφορικές υπηρεσίες. Έρχονται σε επαφή με εκατοντάδες ανθρώπους, χρησιμοποιούν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και μεταφέρουν τον ιό στην οικογένεια ή στους συγκατοίκους τους.
Η εμπειρία από την Ιταλία δείχνει πόσο επικίνδυνο είναι αυτό.
Πρέπει να διανεμηθούν δωρεάν προστατευτικές στολές, μάσκες, γάντια και μέσα αντισηψίας/απολύμανσης σε όλους τους εργαζόμενους που δουλεύουν στις επιχειρήσεις που πρέπει να συνεχίσουν να λειτουργούν, όπως στις επιχειρήσεις παραγωγής τροφίμων.
Oι πολυεθνικές αρνούνται να αναλάβουν αυτή την υποχρέωση, γιατί βάζουν τα κέρδη πάνω από την υγεία των ανθρώπων και δεν πρέπει να πάρουν καμία κρατική επιχορήγηση. Oι απεργίες, οι διαδηλώσεις και η αυτοοργάνωση είναι αναγκαία μέσα για να διεκδικηθούν και να επιβληθούν στις επιχειρήσεις αυτές τα προστατευτικά μέτρα.
4. Κοινωνική Προστασία για όλους!
Χρειάζονται απλά μέτρα προστασίας των φτωχότερων και των ανέργων. Όπως αναστολή των διακοπών ρεύματος και των εξώσεων, διάθεση κατοικιών και καταλυμάτων και αστέγους, τους φυλακισμένους, και όσους ζουν σε υπερπλήρη κέντρα υποδοχής (μεταναστών) και κοινωνικά ιδρύματα. Κανείς δεν πρέπει να μείνει πίσω!
Αφού τα σχολεία και οι παιδικοί σταθμοί κλείσανε, οι γονείς δεν μπορούν να δουλέψουν και συχνά δεν πληρώνονται. Ειδικά στα χαμηλά εισοδήματα αυτές οι απώλειες γίνονται έντονα αισθητές. Είναι άδικο οι εργοδότες να απαλλάσσονται πλήρως από το καθήκον πληρωμής των ασφαλιστικών εισφορών (των εργαζομένων), ενώ οι εργαζόμενοι να χάνουν μεγάλο μέρος του μισθού τους. Δεν χρειαζόμαστε προστασία της οικονομίας-αλλά των εργαζομένων. Κανείς δεν πρέπει να απολυθεί, κανείς δεν πρέπει να πάει στη δουλειά του άρρωστος. Πρέπει όλοι να πάρουν χωρίς περικοπές τον μισθό τους.
Παράλληλα υπάρχει η αγωνία για την άμεση επιβίωση εκατομμυρίων αυτοαπασχολούμενων και μικρών επιχειρήσεων. Πρέπει να ενισχυθούν οικονομικά άμεσα.
5. Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους!
Οι οικονομολόγοι προειδοποιούν για μια παγκόσμια κρίση της έκτασης του 1930. Ο κορωνοϊός είναι η αφορμή, όχι η αιτία.
Σήμερα οι πολυεθνικές αξιοποιούν τον κορωνοϊό για να εκβιάσουν τους εργαζόμενους και να τους φορτώσουν τα βάρη της κρίσης. Εργαζόμενοι απολύονται ή γίνεται παρακράτηση μέρους του μισθού τους. Η Αριστερά πρέπει να διεκδικήσει να πληρώσουν για την κρίση όσοι κέρδισαν την τελευταία δεκαετία, όχι οι εργαζόμενοι. Και άρα πρέπει να παρθούν μέτρα όπως βαριά φορολογία σε πλούσιους και πολυεθνικές.
6. Η Υγεία δεν είναι εμπόρευμα
Ο κορωνοϊός έχει χτυπήσει τόσο σοβαρά την κοινωνία γιατί το δημόσιο σύστημα υγείας είναι διαλυμένο από τις περικοπές δεκαετιών. Αυτό φαίνεται καθαρά σε χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία. Αλλά και στη Γερμανία οι οικονομολόγοι υπολογίζουν ότι η υποχρηματοδότηση του δημόσιου τομέα ανέρχεται στα 450 δις ευρώ.
7. Kαμιά ειρήνη με τα αφεντικά
Κάποιοι στην Αριστερά λένε ότι πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να κρατήσουμε την οικονομία, ότι δεν είναι ώρα για ακραίες κριτικές. Μα είναι μοιραίο για την Αριστερά να ασκήσει αντιπολίτευση στους από πάνω, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης. Δεν μας απειλούν μόνο με το να βρεθεί «λύση στην κρίση» προς όφελός τους, αλλά και αυταρχική στροφή. Η δουλειά μας δεν είναι να κάνουμε τους συνηγόρους των τραπεζών και των πολυεθνικών αλλά να οργανώσουμε την αντίσταση.
11. Αλληλεγγύη και όχι απομόνωση!
Πρέπει ως Αριστερά να οργανώσουμε την αντίσταση. Σε μερικές πόλεις υπάρχουν ήδη πρωτοβουλίες γειτονιάς και ομάδες αλληλεγγύης. Εκεί που δεν υπάρχουν η Αριστερά πρέπει να τις στήσει. Χρειάζεται οργάνωση συγκεκριμένης αλληλεγγύης για όσους ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου: να ψωνίζουμε για τους γείτονες και να τους προσφέρουμε βοήθεια. Είναι καθαρό βέβαια ότι δεν μπορούμε να αντικαταστήσουμε το κράτος. Ο στόχος μας λοιπόν είναι να παραμείνουμε πολιτικά ενεργοί τον καιρό της απαγόρευσης εξόδων, να συζητάμε τα αιτήματα και να στεκόμαστε αλληλέγγυοι. Ο απόηχος των πολιτικών εξελίξεων τις επόμενες εβδομάδες και μήνες θα επηρεάσει αποφασιστικά το μέλλον.
Υποβολή απάντησης