Τρίτη 9 Ιουλίου 2019, της Frieda Afary
Μετά το ξέσπασμα των εξεγέρσεων του Σουδάν και της Αλγερίας στις αρχές του 2019, γεννήθηκε σε μεγάλο βαθμό η ελπίδα ότι αυτές οι εξελίξεις θα ξεπεράσουν τα πολλά εμπόδια που κατέστρεψαν την επαναστατική διαδικασία που ξεκίνησε στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική το 2011.
Στο Σουδάν, οι συνεχείς μαζικές διαδηλώσεις κατά της φτώχειας και της καταπίεσης (που ξεκίνησαν τον Δεκέμβριο του 2018) και η λιποταξία των χαμηλόβαθμων στρατιωτών και των κατώτερων αξιωματικών στρατού που πέρασαν με το πλευρό της εξέγερσης ανάγκασαν την ηγεσία του στρατού να καθαιρέσει τον βάρβαρο δικτάτορα Ομάρ-Αλ- Μπασίρ στις 11 Απριλίου. Η καθιστική διαμαρτυρία χιλιάδων διαδηλωτών μπροστά στο στρατιωτικό αρχηγείο της πρωτεύουσας του Χαρτούμ διήρκεσε περισσότερο από έξι εβδομάδες, διογκώθηκε και πλαισιώθηκε από όλο και περισσότερες κοινωνικές ομάδες απαιτώντας τον τερματισμό της δικτατορίας. Οι Σουδανοί εξεγερμένοι αντιτάχθηκαν επίσης στη συμμετοχή του στρατού τους στον πόλεμο της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη και στην επίταξη Σουδανών ανηλίκων ως στρατιωτών εκεί.
Μετά από μια τριήμερη πετυχημένη γενική απεργία στα τέλη Μαΐου, το σουδανέζικο στρατιωτικό καθεστώς επιστράτευσε την παραστρατιωτική Δύναμη Ταχείας Υποστήριξης ή RSF (γνωστή ως Janjaweed και με «προϋπηρεσία» στη γενοκτονία του Νταρφούρ) για να επιτεθεί και να συντρίψει την καθιστική διαμαρτυρία, σκοτώνοντας πάνω από εκατό και να τραυματίζοντας εκατοντάδες εκεί και σε όλη τη χώρα. ΗRSF επιτέθηκε σε νοσοκομεία και διάφορα σημεία διαμαρτυρίας, βίασαν και σκότωσαν νοσοκόμες αλλά κι άλλους από το ιατρικό προσωπικό και έριξαν τα σώματα των δολοφονημένων στον ποταμό Νείλο.
Μετά την σφαγή του Ιουνίου, οι επαναστατημένοι στο Σουδάν, κυρίως νεαροί και νεαρές εργαζόμενοι-εργαζόμενες, διοργάνωσαν μια τεράστια εκστρατεία πολιτικής ανυπακοής, η οποία έχει παραλύσει τη χώρα. Στήσανε οδοφράγματα σε πολλούς δρόμους και συνέχισαν την αντίσταση. Επίσης, συνέχισαν να στοχοποιούνται, να σκοτώνονται, να φυλακίζονται και να βιάζονται.
Αν και οι «Δυνάμεις για την Ελευθερία και την Αλλαγή», μια συμμαχία πολιτικών κομμάτων και συνδικάτων, συμφώνησαν σε σχέδιο διαπραγματεύσεων της αιθιοπικής κυβέρνησης για τη δημιουργία μιας πολιτικής πλειοψηφίας (8 πολιτών και 7 στρατιωτικών) που θα οδηγήσει τη χώρα σε μια περίοδο πολιτικής μετάβασης καταλήγοντας σε εκλογές, ο κυβερνών στρατηγός του Σουδάν απέρριψε την πρόταση της Αιθιοπίας στις 24 Ιουνίου. Οι περισσότεροι διαδηλωτές αρνούνται να πιστέψουν σε οποιαδήποτε συμφωνία με έναν στρατό που συνέχισε να τους σφάζει όλα αυτά τα χρόνια. Ο Σύνδεσμος των Σουδανών Επαγγελματιών (συνιστώσα της «Συμμαχίας για την Ελευθερία και την Αλλαγή») καλεί μαζικές διαδηλώσεις τη Δευτέρα 30 Ιουνίου με αίτημα την παράδοση της εξουσίας από τον στρατό σε πολίτες. [1]
Στην Αλγερία, οι πανεθνικές μαζικές διαδηλώσεις εκατομμυρίων που άρχισαν τον Φεβρουάριο, υποχρέωσαν τον Πρόεδρο Αμπντελαζίζ Μπουτεφλίκα να παραιτηθεί στις 2 Απριλίου. Αυτές οι διαδηλώσεις της Παρασκευής, οι οποίες αποτελούνταν κυρίως από νεολαία με έντονη τη συμμετοχή των γυναικών, πλαισιώθηκαν στη συνέχεια από διαδηλώσεις εργαζομένων στην εκπαίδευση, την υγεία, το σύστημα δικαιοσύνης, τη βιομηχανία πετροχημικών και άλλα εργατικά συνδικάτα. Δεν αντιτάσσονταν μόνο στην ανεργία, τα μέτρα λιτότητας και τη διαφθορά, αλλά ζητούσαν επίσης τον τερματισμό ολόκληρου του στρατοκρατικού καθεστώτος και την πτώση της παλιάς φρουράς που κατέχει την εξουσία στην Αλγερία από τότε που η χώρα απέκτησε την ανεξαρτησία της από τη Γαλλία το 1962. Σύμφωνα με πολλούς από τους νέους συμμετέχοντες , “Πρόκειται για την απόρριψη ολόκληρου του συστήματος” και ένα αίτημα για ριζοσπαστική δημοκρατική αλλαγή.
Αν και οι κινητοποιήσεις σε Σουδάν και Αλγερία δέχονται επίθεση αυτό το διάστημα, δεν είναι καιρός για να απελπιζόμαστε. Προκειμένου να βοηθήσουμε αυτές τις εξεγέρσεις να αντέξουν και να προχωρήσουν, είναι απαραίτητο να ξεκινήσουμε αναλύοντας και κατανοώντας τα νέα χαρακτηριστικά τους:
Τα νέα χαρακτηριστικά των εξεγέρσεων σε Σουδάν-Αλγερία
Και οι δύο εξεγέρσεις αντιτίθενται στον θρησκευτικό φονταμενταλισμό και τα στρατιωτικά καθεστώτα. Στην περίπτωση του Σουδάν, το μισητό στρατιωτικό καθεστώς είναι ταυτόχρονα και ισλαμικό φονταμενταλιστικό κι έχει επιβάλει τον νόμο της Σαρία πάνω στον πληθυσμό.
Ο ρόλος των γυναικών και των γυναικείων αγώνων ενάντια στην πατριαρχία ήταν κεντρικός και στις δύο εξεγέρσεις. Στο Σουδάν, οι γυναίκες παλεύουν ενάντια στην αστυνομική βαρβαρότητα, τον νόμο της Σαρία, την αστυνόμευση των ηθών και τον κώδικα ενδυμασίας. Οι φεμινιστικές οργανώσεις αποτελούν μέρος της ηγεσίας της επανάστασης. Στην Αλγερία, αγωνίζονται ενάντια στις πατριαρχικές πρακτικές που προωθούνται τόσο από το κοσμικό στρατιωτικό καθεστώς όσο και από την θρησκευτική φονταμενταλιστική αντιπολίτευση. Ο Οικογενειακός Κώδικας της χώρας κάνει διακρίσεις σε βάρος των γυναικών και τις αντιμετωπίζει ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας.
Οι εργατικοί αγώνες στον αγροτικό τομέα, στη βιομηχανία και τον τομέα των υπηρεσιών αποτελούν αναπόσπαστο μέρος και των δύο εξεγέρσεων. Στο Σουδάν, οι γιατροί και οι δάσκαλοι αποτέλεσαν τη ραχοκοκαλιά της ηγεσίας του αγώνα μέσω του Συνδέσμου Σουδανών Επαγγελματιών. Στην Αλγερία βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα άνεργοι νέοι (γυναίκες και άνδρες), μέλη εργατικών σωματείων και ακτιβιστές.
Η πάλη ενάντια στον ρατσισμό σε βάρος των Μαύρων και στην περιθωριοποίηση τμημάτων του πληθυσμού, όπως οι Βέρβεροι στην Αλγερία και οι χριστιανοί ανιμιστές στο Σουδάν, ήταν βασική συνιστώσα του κινήματος και στις δύο εξεγέρσεις, αλλά ήταν ιδιαίτερα εμφανής στη σουδανική εξέγερση. Τα συνθήματα που ζητούσαν μια συγγνώμη για τη γενοκτονία των Μαύρων στο Νταρφούρ φωνάχτηκαν από πολλούς στο Σουδάν. Η πλατιά απήχηση του συνθήματος «όλοι είμαστε Νταρφούρ» βασίζεται στο γεγονός ότι οι πολιτοφυλακές τηςJanjaweed, που ευθύνονται για τη γενοκτονία του Νταρφούρ, επιστρατεύονται σήμερα από το σουδανικό καθεστώς για να συντρίψουν την εθνική εξέγερση.
Παρατηρείται επίσης ένα νέο στοιχείο στην αντεπαναστατική επίθεση κατά της Σουδανικής εξέγερσης. Ενώ το 2011, διάφορες περιφερειακές και παγκόσμιες δυνάμεις ισχυρίζονταν ότι διαλέγουν τη μια ή την άλλη πλευρά στις εξεγέρσεις στην Αίγυπτο ή τη Συρία, τώρα όλες οι περιφερειακές και παγκόσμιες δυνάμεις είναι ενωμένες στις προσπάθειές τους να συντρίψουν τη σουδανική εξέγερση.
Το στρατιωτικό καθεστώς του Σουδάν υποστηρίζεται από τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Κατάρ, την Αίγυπτο και την Τουρκία. Υποστηρίζεται επίσης έμμεσα από το ιρανικό καθεστώς. Η Κίνα και η Ρωσία έχουν επενδύσεις στο Σουδάν και έχουν ασκήσει βέτο σε ένα χλιαρό ψήφισμα των Ηνωμένων Εθνών (που προτάθηκε από τη Βρετανία και τη Γερμανία) για να καταδικάσουν την επίθεση της 3ης Ιουνίου στο Χαρτούμ. Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ ό,τι είναι προς το συμφέρον της Σαουδικής Αραβίας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση χρηματοδότησε τη Δύναμη Ταχείας υποστήριξης (Janjaweed) του σουδανικού στρατιωτικού καθεστώτος για να σταματήσει την φυγή των μεταναστών έξω από το Σουδάν.
Μπορεί να υποστηριχθεί ότι αυτές οι περιφερειακές και παγκόσμιες δυνάμεις είναι ενωμένες στην προσπάθειά τους να σταματήσουν τη Σουδανική εξέγερση όχι μόνο εξαιτίας των οικονομικών τους συμφερόντων αλλά και επειδή οι αντιπατριαρχικές και αντιρατσιστικές διαστάσεις της Σουδανικής εξέγερσης την καθιστούν την πιο προοδευτική στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Αμφισβητεί η εξέγερση την κυρίαρχη αφήγηση για το τι υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύει η περιοχή: θρησκευτικό φονταμενταλισμό, στρατιωτικοποιημένο απολυταρχισμό, πατριαρχία, ρατσισμό, εθνοτικές προκαταλήψεις και θρησκευτικές συγκρούσεις.
Ενόψει αυτών των νέων εξελίξεων, πέφτει σε όλους τους επαναστάτες σοσιαλιστές της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής το καθήκον να έρθουν σε επαφή με τους συντρόφους τους Σουδανούς και Αλγερινούς επαναστάτες και να βοηθήσουν στη δημιουργία των περιφερειακών και διεθνών σχέσεων που θα επιτρέψουν στις εξεγέρσεις να κρατήσουν και να εξαπλωθούν.
Δυο περιπτώσεις που αξίζουν την αλληλεγγύη στην ευρύτερη περιοχή και παγκόσμια.
Μέχρι στιγμής, στην περιοχή έχει εκφραστεί η αλληλεγγύη από προοδευτικούς πολίτες και επαναστάτες στην Τυνησία, το Μαρόκο, το Λίβανο, τη Συρία (Ιντλίμπ), την Αίγυπτο. Οι Αλγερινοί και Σουδανοί επαναστάτες έχουν επίσης εκφράσει την υποστήριξή τους.
Το γεγονός ότι τόσο η σουδανική όσο και η αλγερινή εξέγερση περιλαμβάνουν την ευρεία συμμετοχή εργαζομένων στη βιομηχανία, τις υπηρεσίες, στον αγροτικό τομέα, δασκάλων, νοσοκόμων και ιατρών δείχνει και το εύρος της εργατικής αλληλεγγύης που μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για την υπόλοιπη περιοχή και τον κόσμο.
Οι αγώνες κατά της πατριαρχίας και του ρατσισμού και η μεγάλη συμμετοχή γυναικών και καταπιεσμένων μειονοτήτων στις εξεγέρσεις του Σουδάν και της Αλγερίας μπορούν να αποτελέσουν έμπνευση για τους φεμινίστριες και τις καταπιεσμένες μειονότητες στην περιοχή και σε όλο τον κόσμο.
Βγαίνουν επίσης σημαντικά διδάγματα από την ιστορία των αγώνων της Αλγερίας και του Σουδάν κατά της αποικιοκρατίας. Το σημερινό καθεστώς της Αλγερίας συμβολίζει το τραγικό γεγονός ότι μέρος μιας γενιάς επαναστατών που συμμετείχαν στον αγώνα ενάντια στη γαλλική αποικιοκρατία μετατράπηκε στο αντίθετό της και έγινε μια νέα βάρβαρη άρχουσα τάξη. Ο Φραντς Φανόν, στοχαστής με καταγωγή από τη Γαλλία και τη Μαρτινίκα και επαναστάτης συνόψισε τις εμπειρίες του στους αγώνες των Αλγερινών και των Αφρικανών ενάντια στην αποικιοκρατία στο βιβλίο του «Οι Άθλιοι της Γης», που συνεχίζει να μας παρέχει σημαντικά διδάγματα. Επιχειρηματολόγησε ότι για να διαρκέσει μια επανάσταση, πρέπει να ξεριζωθούν η καπιταλιστική αποξένωση από την εργασία, ο ρατσισμός και ο σεξισμός, και να πάρουν τη θέση τους ένας νέος ανθρωπισμός κι ένας νέος διεθνισμός.
Να χτίσουμε με τα υλικά και τις ευκαιρίες που πρόσφεραν οι εξεγέρσεις του Σουδάν και της Αλγερίας. Να δημιουργήσουμε περιφερειακούς και διεθνείς δεσμούς σε αυτή τη βάση για να αλλάξουμε την πορεία των γεγονότων στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, από τους ατέλειωτους πολέμους, τον απολυταρχικό καπιταλισμό, τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό και τον ιμπεριαλισμό προς τον δρόμο για την απελευθέρωση.
24 Ιουνίου, 2019
http://www.internationalviewpoint.org/spip.php?article6142
Μετάφραση Αλέξης Λιοσάτος
Υποβολή απάντησης