της Δανάης Μανωλέσου
Κατάψηφιση της απαγόρευσης των διακρίσεων από την κυβέρνηση
Τη Δευτέρα που μας πέρασε, 25 Νοεμβρίου – παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της έμφυλης βίας, η κυβέρνηση καταψήφισε την συνταγματική αναθεώρηση για τη διεύρυνση του ορισμού των διακρισεων.
Πιο συγκεκριμένα, μέχρι σήμερα το άρθρο 5 (παρ. 2) προβλέπει πως “όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους, χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων. Εξαιρέσεις επιτρέπονται στις περιπτώσεις που προβλέπει το διεθνές δίκαιο”.
Η προτεινόμενη τροποποίηση έθετε το ζήτημα για την προσθήκη του σεξουαλικού προσανατολισμού,
Οι άλλoτε «μένουμε Ευρώπη» σε τέτοια ζητήματα αυτονόητων ανθρώπινων δικαιωμάτων είναι παραπάνω από πρόθυμοι να ξεχάσουν την «πρόοδο» που ευαγγελίζονται και φανερώνουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Το πρόσωπο αυτό έχει φανεί ήδη τους προηγούμενους μήνες με την άγρια καταστολή και τις αυθαιρεσίες των ΜΑΤ καθώς και τις βίαιες εκκενώσεις καταλήψεων στέγης και άλλων κινηματικών χώρων.
Η καταψήφιση αυτή είναι αναμφισβήτητα ένα ακόμα εμπόδιο στο μακρύ δρόμο που έχει να διανύσει το κίνημα για την εξάλειψη της έμφυλης καταπίεσης και βίας. Από την άλλη, μας υπενθυμίζει τους ηθικούς αυτουργούς των γυναικοκτονιών, των ρατσιστικών επιθέσεων, της καταπίεσης των διαφορετικοτήτων
Θα μας βρουν απέναντι!
Είναι ανακριβής η γενική περιγραφή με την οποία ξεκινάει το άρθρο («Καταψήφιση της απαγόρευσης διακρίσεων από την κυβέρνηση»). Στην Ελλάδα υπάρχουν ήδη αρκετοί νόμοι που απαγορεύουν τις διακρίσεις με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Η συγκεκριμένη τροποποίηση θα άνοιγε το δρόμο για αναγνώριση του δικαιώματος στον πολιτικό γάμο καθώς και του δικαιώματος τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια στη βάση τής αντισυνταγματικότητας της απαγόρευσης. Και τα δύο αυτά ζητήματα είναι ανοιχτά και άκρως αμφισβητήσιμα. Επιπλέον πρόβλημα στη συγκεκριμένη αναθεωρητική πρόταση ήταν η αναφορά σε εθνικές μειονότητες. Η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει εθνικές μειονότητες. Μόνο θρησκευτικές.
Αγαπητέ Left G700, είναι εμφανές από το σχόλιό σου ότι έχουμε εντελώς διαφορετική άποψη για το τι σημαίνει “διακρίσεις”. Για εμάς είναι απολύτως ξεκάθαρο, για παράδειγμα, ότι η απαγόρευση του πολιτικού γάμου και της τεκνοθεσίας σε ομόφυλα ζευγάρια είναι “διάκριση” και παραβίαση ανθρώπινων δικαιωμάτων. Επίσης μας είναι απολύτως ξεκάθαρο, ότι η Ελληνική πολιτική μη αναγνώρισης εθνικών μειονοτήτων με αποτέλεσμα την πλήρη παραβίαση των δικαιωμάτων ανθρώπων με διαφορετική εθνική συνείδηση που υπήρχαν και υπάρχουν στην Ελληνική επικράτεια (Μακεδόνες, Τούρκοι), είναι “διάκριση”. Προφανώς καταψήφισαν την διεύρυνση του ορισμού, για να μην ανοίξει ο δρόμος για αυτήν την αναγνώριση αυτών που περιγράφεις. “Ακρως αμφισβητίσιμα” δεν είναι για εμάς. Επομένως διαφωνούμε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε “ανακριβείς” στη θέση που ξεκάθαρα και χωρίς αμφισβήτιση παίρνουμε για το θέμα.
Παιδιά, ας σοβαρευτούμε. Συζητάμε, δεν παίζουμε κρυφτό ποιος θα κοροϊδέψει ποιον.
Έγραψα και επαναλαμβάνω ότι στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχουν τεθεί σε ισχύ κάμποσοι νόμοι που κατοχυρώνουν την προστασία από διακρίσεις βάσει σεξουαλικού προσανατολισμού μάλλον σε κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής πλην γάμου και τεκνοθεσίας. Εγώ το έγραψα, εγώ το διάβασα, εγώ το λέω και τώρα. Εσείς το περνάτε στο ντούκου. Αλλά ντούκου, όταν έχει προηγηθεί ποντάρισμα δεν νοείται (δεν ξέρετε από πόκα; κακώς· είναι πρώτης τάξεως πεδίο για να γίνει κατανοητός ο υλισμός τής συνάντησης 🙂 ).
Για να το κάνω τελείως νιανιά και να μην έχετε την παραμικρή οδό διαφυγής:
Η περιγραφή σας (Καταψήφιση της απαγόρευσης των διακρίσεων από την κυβέρνηση) είναι μισή αλήθεια –μισή επειδή είμαι γαλαντόμος. Άρα, είναι μια σκέτη παραπληροφόρηση και ένα ολόκληρο ψέμα! Πού οδηγεί αυτή η τακτική; Πουθενά. Παρ’ όλα αυτά, και για να μη σας αδικώ, να πω εδώ πως ούτε οι πρώτοι είστε που την ακολουθείτε ούτε οι τελευταίοι. Φαίνεται ότι αυτή η χρεοκοπημένη τακτική είναι η αγαπημένη τού συνόλου σχεδόν της εγχώριας Αριστεράς (γι’ αυτό πρόκοψε και πάει να προκόψει κι εμάς που είμαστε αθώοι αυτής τής πολιτικής ανοησίας).
Πότε θα ήσασταν σωστοί και δεν θα μπορούσα ούτε εγώ ούτε οποιοσδήποτε άλλος να σας πει κουβέντα; Αν είχατε γράψει:
Καταψήφιση της καθολικής απαγόρευσης κάθε είδους διακρίσεων από την κυβέρνηση
I rest my case.
ΥΓ Ναι, είναι προφανές πως έχουμε διαφορετικές αντιλήψεις ως προς το τι συνιστά διάκριση, τι σημαίνει κανονικότητα και γιατί πρέπει να τις καταργήσουμε όλες, πόσα είναι τα φύλα και πολλά άλλα (όπως και αλλού –στο ζήτημα των εθνικών μειονοτήτων, ας πούμε). Δεν το έκανα θέμα, γιατί θα πήγαινε μακριά η βαλίτσα. Έτσι, περιορίστηκα σε αυτό που στα δικά μου μάτια είναι προφανές, όχι όμως και στα δικά σας (λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι έχετε χώσει το κεφάλι σας στην άμμο… 😉 🙂 )
ό,τι να’ναι G700. Καταψήφιση της απαγόρευσης στο Σύνταγμα λέει το άρθρο, όχι για νόμους. Αυτό είναι απόλυτα ακριβές. Λέει και την πρόταση που καταψηφίστηκε για να μην υπάρχει παρεξήγηση. Αν δε, υπάρχουν νόμοι, γιατί να μην κατουχυρωθούν και στο Σύνταγμα; Όσο για τις εθνικές μειονότητες, το ότι η “Ελλάδα” δεν τις αναγνωρίζει δεν ήταν εμπόδιο. Με την υπερψήφιση θα τις αναγνώριζε. Η “Ελλάδα”. Δηλαδή οι κυβερνήσεις και το ακροδεξιό βαθύ κράτος. Αλλά αναμενόμενα δεν τις αναγνώρισαν. Τις μειονότητες. Που υπάρχουν αφού ακριβώς το δηλώνουν οι ίδιες.