Ανακοίνωση για τα αποτελέσματα των εκλογικών αναμετρήσεων στις 26 Μάη

1. Το εκλογικό αποτέλεσμα στην τριπλή κάλπη της προηγούμενης Κυριακής είναι αντικειμενικά αρνητικό για την εργατική τάξη τα φτωχά λαϊκά στρώματα και την Αριστερά. Αποτελεί συντηρητική στροφή και ολοκληρώνει τον κύκλο της συνειδητοποίησης της νεοφιλελεύθερης μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ από τον κόσμο της εργασίας, τη νεολαία και τους ανέργους. Η νίκη της ΝΔ -7 χρόνια μετά την τελευταία νίκη της δεξιάς σε εκλογές- με σχεδόν 10 μονάδες στην ευρωκάλπη και το «σάρωμα» δήμων και περιφερειών σε όλη τη χώρα μόνο καλά νέα δεν είναι. Ο Μητσοτάκης είναι η προσωποποίηση της ρεβανσιστικής δεξιάς που δε θα διστάσει να διαλύσει οποιαδήποτε μορφή κοινωνικού κράτους, εργασιακού ή δημοκρατικού δικαιώματος άφησε πίσω της η επέλαση των μνημονίων και της τρόικας στη μνημονιακή περίοδο.

2. Το κυβερνών κόμμα ηττήθηκε εμφατικά – όπως συνέβη και με τους μνημονιακούς προκατόχους του – γιατί πρόκειται για το κόμμα που υλοποίησε τις πολιτικές λιτότητας της τετραετίας 2015-2019. Η επιλογή ΣΥΡΙΖΑ=Τσίπρας και η κεντρικοποίηση της πολιτικής μάχης από τον πρωθυπουργό δεν απέδωσε τα αναμενόμενα και έχει πολλές αιτίες. Πρώτη η τάχα «έξοδος από τα μνημόνια» δεν έπεισε. Η μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποτελεί εχέγγυο στήριξης από συγκεκριμένα συμφέροντα του επιχειρηματικού κόσμου αλλά σίγουρα απογοήτευσε πολύ κόσμο που το Σεπτέμβρη του 2015 είχε ακόμα αυταπάτες ότι «ο Τσίπρας θα παλέψει».
Δεύτερη, ότι τα «μέτρα ελάφρυνσης» κυρίως ήταν προεκλογικά φιλοδωρήματα και σε καμιά περίπτωση δεν αποτελούν εναλλακτικό κυβερνητικό σχέδιο στα μέτρα λιτότητας. Άλλωστε όλα τα προεκλογικά “θετικά μέτρα” στηρίζονται στην προϋπόθεση ύπαρξης ματωβαμμένου υπερπλεονάσματος, χωρίς το οποίο είναι ρητά συμφωνημένο πως θα τα πάρουν πίσω κι ακόμα περισσότερα (π.χ. συντάξεις, αφορολόγητο, κ.λ.π.).
Τρίτη, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί μεν να δείχνει να σταθεροποιείται σαν ο προοδευτικός πόλος του νέου δικομματισμού, από την άλλη είναι ένα κόμμα χωρίς ρίζες στην ελληνική κοινωνία όπως τα παραδοσιακά αστικά και ρεφορμιστικά κόμματα. Οι επιδόσεις του στις αυτοδιοικητικές κάλπες είναι χαρακτηριστικές. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατά τα φαινόμενα θα χάσει σχεδόν σε όλες τις περιφέρειες στο β’ γύρο και θα έχει πολύ λιγότερους δημάρχους απ’ ότι το 2014. Επίσης στους εργασιακούς χώρους δεν έχει καταφέρει να συγκροτήσει ρεύμα υποστήριξης στην πολιτική του, όπως είχε κάνει το ΠΑΣΟΚ. Μπορεί να παραμένει σχετικά ισχυρός εκλογικά στο δημόσιο τομέα (λόγω φόβου για το «δημοσιοφάγο» Μητσοτάκη), έχει συμβάλλει όμως τα μέγιστα στη συνολικότερη απαξίωση της έννοιας του συνδικαλιστικού αγώνα μετά την προδοσία του 2015, (αντιαπεργιακοί νόμοι, αξιολόγηση δημ. Υπαλλήλων, κ.λ.π.). Το αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει την τύχη του ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ είναι κάτι που θα φανεί στο εγγύς μέλλον με απαρχή τις επόμενες εθνικές εκλογές.

3. Η εξαφάνιση των «ενδιάμεσων κομμάτων» του «κέντρου» φανερώνει πως αποτέλεσαν απλά αναλώσιμες εφεδρείες του συστήματος και απαξιώθηκαν από τον κόσμο μια και συντάσσονταν πότε με τη ΝΔ, πότε με το ΚΙΝΑΛ, πότε με τον Τσίπρα. Ήταν «ανεμομαζώματα» εκάστοτε ηγετίσκου και δεν κατάφεραν να αποτελέσουν πολιτική εναλλακτική σ’ ένα χώρο που δεν έχει περιθώριο να κινηθεί εκτός επιταγών του βαθέως συστήματος. “Ποτάμι” και “Ένωση Κεντρώων” εξαερώθηκαν, ενισχύοντας κυρίως τα ποσοστά της δεξιάς. Ενώ οι ΑΝΕΛ του Π. Καμμένου, εκτός της ΝΔ ενίσχυσαν επίσης φασίστες με γραβάτα σαν τον Βελόπουλο, και λοιπά ακροδεξιά κομματίδια.

4. Το ΚΙΝΑΛ έρχεται στην τρίτη θέση. Ο πασοκικός χώρος είναι δύσκολο να ξεβραστεί εντελώς από το σύστημα μιας και δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι του είναι οργανικά μέλη του συστήματος (διοικητικά στελέχη σε δημοσίους οργανισμούς και υπηρεσίες, συνδικαλιστικά στελέχη, δήμαρχοι και περιφερειάρχες) και επηρεάζουν ακόμα μια κρίσιμη μάζα ψηφοφόρων. Ευνοείται επίσης από την πολιτική σταθεροποίηση του συστήματος λόγω «ΤΙΝΑ». Τα καλά νέα βέβαια τελειώνουν εκεί μια και δεν θα είναι εύκολο να συγκυβερνήσει ξανά με τη ΝΔ του Μητσοτάκη χωρίς να χάσει τα εναπομείναντα ερείσματά του στο χώρο του πολιτικού κέντρου ή με τον Τσίπρα (αν ο πρώτος δεν τα καταφέρει) που η Γεννηματά τον εγκαλεί πρωί-μεσημέρι-βράδυ.

5. Οι ναζί της Χρυσής Αυγής έχασαν τη μισή τους δύναμη σε ψήφους και ποσοστά από τις Ευρωεκλογές του 2014 (4,8% από 9,5%). Πρόκειται για μια εξαιρετικά θετική εξέλιξη που οφείλεται στην οργανωτική αποσάρθρωση και την πολιτική απομόνωση στην οποία έχει οδηγηθεί η συμμορία του Μιχαλολιάκου από τον κόσμο του αντιφασιστικού κινήματος εν μέσω της συνεχιζόμενης δίκης της εγκληματικής οργάνωσης που δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Παρά τη σημαντική πτώση των ποσοστών της ΧΑ από το Σεπτέμβρη του 2015 η άκρα δεξιά σε όλες της τις εκφάνσεις συγκεντρώνει περίπου ένα ποσοστό 15% που μόνο πανηγυρισμούς δεν επιτρέπει. Η σταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος κάνει λιγότερο απαραίτητο το αντισυστημικό προσωπείο της ΧΑ που διεκδικούσε τμήμα της ριζοσπαστικοποίησης και καθιστά ελκυστικούς τους «φασίστες με γραβάτα» της Ελληνικής Λύσης, οι οποίοι εισέρχονται στην ευρωβουλή με 4,17% και ξαναφέρνουν στο προσκήνιο τη δυνατότητα κεντρικής πολιτικής παρέμβασης της ακροδεξιάς άνευ ταγμάτων εφόδου, αντίστοιχη με την πάλαι ποτέ πολιτική επιρροή του ΛΑΟΣ.
Η εξέλιξη επιβεβαιώνει δε ότι η σκοταδιστική, χριστιανική ακραία δεξιά διατηρεί μεγάλο ακροατήριο στην Ελλάδα που δε χωράει πλέον στη ΝΔ. Η εξέλιξη καθιστά ορατή τη ανάγκη συνολικής πολιτικής αντιπαράθεσης με το συστημικό εθνικιστικό, ρατσιστικό, σκοταδιστικό και φιλοχουντικό πολιτικό χαρακτήρα των φασιστών σε όλες τους τις εκδοχές ταυτόχρονα με την αντιφασιστική κινητοποίηση διεκδίκησης του δημόσιου χώρου σε πόλεις και γειτονιές.

6. Το ΜέΡΑ 25 του Βαρουφάκη οριακά έμεινε εκτός ευρωβουλής εκφράζοντας μια μορφή «αριστερής» αμφισβήτησης στον Τσίπρα. Παρόλα αυτά, τα κεϋνσιανά και σοσιαλδημοκρατικά χαρακτηριστικά του ΜέΡΑ 25 με την εντός πλαισίου ΕΕ και Ευρωζώνης πολιτική του , σε συνδυασμό με τον προσωποπαγή χαρακτήρα του κόμματος δε μπορούν να δώσουν ορατή εναλλακτική μακράς πνοής. Το αδιέξοδο των «εντός συστήματος» εναλλακτικών σχεδίων, εξάλλου, το ζήσαμε και στην περίπτωση της συμφωνίας του Φλεβάρη, την οποία υπέγραψε ο ίδιος ο κος Βαρουφάκης, υποκύπτοντας στους εκβιασμούς των δανειστών στρώνοντας το δρόμο για το 3ο μνημόνιο. Είναι ζητούμενο το τι θα κάνει αυτός ο σχηματισμός στις εθνικές εκλογές όπου το κυβερνητικό δίλημμά θα είναι αμείλικτο. Η επιτυχία του Βαρουφάκη, σε συνδυασμό με την μετα-αριστερή εθνικιστική καταγραφή της Ζωής Κωνσταντοπούλου, αποτελούν μεν ένα χώρο επιβίωσης μιας αντιμνημονιακής κριτικής του ΣΥΡΙΖΑ, όμως με πολύ αδύναμους δεσμούς με τα λαϊκά στρώματα και εξαιρετικά προβληματικά πολιτικά χαρακτηριστικά.

7. Το ΚΚΕ παρουσιάζει ελαφριά πτώση από τις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015. Αυτό συνιστά επιβεβαίωση της αποτυχίας της γραμμής του απομονωτισμού στους αγώνες και στις πολιτικές πρωτοβουλίες και της «υπομονής μέχρι τη… λαϊκή εξουσία» που συνιστά στο λαό. Το ΚΚΕ συντηρεί μεν δυνάμεις, δε δείχνει όμως να είναι διατεθειμένο να κινηθεί για την ανασύνταξη του κινήματος και την τόλμη στο να προτείνει λύσεις για τον κόσμο της δουλειάς στο τώρα. Ενδιαφέρον δε θα έχει το πώς θα διοικήσει η Λαϊκή Συσπείρωση στην Πάτρα (με τη διαφαινόμενη νίκη του Πελετίδη) αλλά και σε όποιους από τους υπολοίπους 4 δήμους κερδίσει στο β’ γύρο (Χαϊδάρι, Πετρούπολη, Ικαρία, Καισαριανή), χωρίς απόλυτη πλειοψηφία στους δημοτικούς συμβούλους.

8. Η ριζοσπαστική-αντικαπιταλιστική Αριστερά συνετρίβη. Από τη μια η ΛΑΕ από το 2,86% του Σεπτέμβρη του 2015 σημείωσε το τραγικό 0,56% (32.000 ψήφοι) λίγο πιο κάτω από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ που σημείωσε μικρή πτώση(0,64% και 36.000 ψήφοι από το 0,72% του Σεπτέμβρη του 2015). Όσον αφορά την ΛΑΕ η πεπατημένη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή, αρχηγοκεντρικό κόμμα, ετερόκλητες συμμαχίες (βλ. Πειρατές, Χριστιανική δημοκρατία κ.λ.π.), ψηφοθηρική συνεργασία με παράγοντες, περιφρόνηση των εντός ΛΑΕ συμμάχων σε συνδυασμό με την υπερπατριωτική ρητορική του Λαφαζάνη κατέστησαν το εγχείρημα αποκρουστικό για πολύ κόσμο της Αριστεράς.
Επίσης, η ένδεια συνθημάτων («δεν προδώσαμε το όχι») καθώς και η εργαλειακή αντιμετώπιση κινημάτων (βλ. πλειστηριασμοί) έκαναν τη ΛΑΕ ανήμπορη να εκφράσει πολιτικά τον κόσμο της αντίστασης στα μέτρα του Τσίπρα.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ από την άλλη όχι μόνο δεν καρπώθηκε την φθορά ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑΕ, αλλά σημείωσε μικρή πτώση! Η απομονωτική στάση της με υπέρ του δέοντος βερμπαλιστικά συνθήματα (βλ. «αντάρτικη ψήφος») δεν θα μπορούσαν να είναι καθόλου θελκτικά πέρα από τους πεπεισμένους στην εντός των τειχών Αριστερά. Τα διπλά κατεβάσματα σε Αθήνα, Πάτρα, Θεσσαλονίκη καθώς και η ανυπαρξία συνεννόησης ακόμα και για το αν θα πορευτεί ενιαία στην πρωτομαγιά δείχνουν ότι το μέλλον του σχηματισμού αποτελεί ερωτηματικό.

9. Γνώμη μας είναι ότι πρέπει άμεσα να συζητήσουμε με τις δυνάμεις της αντισυστημικής αριστεράς για το μέλλον με γνώμονα το πώς η ριζοσπαστική-αντικαπιταλιστική αριστερά μπορεί να αποτελέσει τον πυρήνα της αναγκαίας αντίστασης που πρέπει να ξεδιπλωθεί στο πεδίο της ταξικής πάλης. Προϋπόθεση για να υπάρξει όμως αυτή η δυνατότητα είναι ο γενναίος και ειλικρινής απολογισμός της περιόδου 2010-15 και ο εντοπισμός των αιτιών που μας κατέστησαν ανεπαρκείς να εκφράσουμε τόσο το κύμα ριζοσπαστικοποίησης που ανέβασε τον Τσίπρα στην κυβερνητική εξουσία, όσο και την απάντηση, από τα αριστερά, στην προδοσία του.
Στη διαδρομή αυτή που τα αποτελέσματά της εισπράττουμε σήμερα, δεν ηττήθηκε το σχέδιο μας, αλλά υπήρξε εκκωφαντική η έλλειψή του. Η γείωση της αντισυστημικής αριστεράς στους χώρους της εργασίας και στις γειτονιές θα χρειαστεί να αποτελέσει πρώτη προτεραιότητα από την επομένη των εκλογών.
Από τη μεριά μας παράλληλα συνεχίζουμε την απόπειρα οικοδόμησης επαναστατικής οργάνωσης, ως ελάχιστη προϋπόθεση πολιτικής και οργανωτικής συμβολής στο καθήκον της μετωπικής δράσης ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό της ΕΕ, τον πόλεμο, τον ελληνικό εθνικισμό και τον φασισμό.

10. Για το β’ γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών προτείνουμε κριτική ψήφο στους συνδυασμούς της Λαϊκής Συσπείρωσης που περνάνε σε αυτόν, καθώς και άκυρο-αποχή για τις υπόλοιπες περιπτώσεις αναμέτρησης μεταξύ μνημονιακών υποψήφιων.

Πολιτική Οργάνωση “Κόκκινο Νήμα”